Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

201쪽

heg essent; eensorum enim erat officium, uxorium exigere a coe is libo. Id aes poenas nomine primi exegerunt M. Furius Camillus et M. Postumius censores a. 350 403 . Vid. Νealiger ad Festum p. 2 Uxorium. Valer. Μax. 2, 9, 1. ex animi tui sententiaJ duplici sensu aecipi potest: ea enim verba non tantum significant ex tua poluntate, sed in iure iurando solennia Abei Elin und Gexuisse n.

Gellius 5, 19. Animadvertimuq in oratione P. Scipioni S, quam censor habuit ad ρ opulum de moribus, inter ea, quae reprehendebat, quod contra maiorum instituta serent, id etiam eum culpavisse , quod milius adoptivus patri adoptatori inter Praemia Patrum ProdeSSet. Verba ex ea oratione haec sunt: In alia tribu patrem, in alia fi

tam Procedere , quam si S e natum habeat; absentes censeri iubere, ut ad censum nemini necessum sit Denire.

inter praemia patrum J pater , qui plures filios genuerat , beneficia quaedam, legi hus Et mors maiorum constituta necepit. Deinde paulatim re eeplum erat , ut ei, qui filios non naturales, sed adoptivos tantum haberet, iisdem uti beneficiis liceret. Quod contra lege ira et eonsuetudinem Romanorum erat. De praemiis maritorum patrumque , quae lege Julia Popaea fixa ovant, locutus est Lipsius in Exeursu ad Tae ili Annal. 3, 25. Idem de nostro loco dixit in Tae itiannalibus 15, 19. Institutionum lib. 1. Tit. XXV. 1. Adoptioi liberi non prolunt, in adoptionem autem dati naturali patri prosunt. Cf. Zumpi uber d. Stand d. Bevdixeruns p. 43. in alia tribuJ id velitum orat: filius auim adoptivus in tribum patris adoptivi reeeptus , non amplius in tribu patris naturalis suffragium tulit. ProcedereJ i. e. tantundem prodesse patri adoptivo. abaentea censeri J antea cives Romae tantum censum iurali deferebant; et ex provinciis statuto tempore Romam ad censendum migrare soleis hant. deinde invaluit mos, ut in provinciis quoque tabulae conficerentureensuales. Cons. Fuss Antiquit. Rom. p. 69. Velleius 2, 15.

Paulus p. 151. Millus collare canum venaticorum, factum ex corio confixumque clavis ferreis eminentibus

202쪽

adversus impetum luporum. Scipio Aemilianus ad po-Pulum : Vobis, inquit, reique Publicae praesidio eritis , quasi milius cani.

Gd populum J in orationem de moribus ad populum fragmentum referen, dum arbitror.

4. Oratio adversus P. Sulpicium Gallum.

oratio censoria a. 612 142 dicta. P. Scipio Sul

picium Gallum ignominia censoria notavit. Gellius 7, 12. Tunicis uti virum prolixia ultra Brachia et usque in Primores manus ac Prope in digitos, Romae atque omni in Latio indecorum luit. Eas tunicas graeco υocabulo nostri χειοιδοπους π- Pellaverunt. - Hac antiquitate inductus P. Amricanus Pauli f., vir omnibus bonis artibus atque omni υirtute praeditus, P. Sulpicio Gallo , homini delicato, inter pleraque alia, quae obiectabat, id quoque Probro dedit, quod tunicis uteretur manus totas operientibus. Verba sunt haec Scipionis: Nam qui cotidie unguentatus adverSum veculum Ornetur , cuius supercilia radantur, qui barba Dulsa meminibusque subvulsis ambulet, qui in conviviis

αdolescentulus cum amatore, cum chiridota tunica interior accubuerit, qui non modo Dinosus, Sed υirOSVS quoque Sit: eumne quisquam dubitet, quin idem iecerit , quod cinaedi iacere solent'

adversum specuIuml i. e. vor dem Spiegul. Band Tursellin. t. s. p. 180. cum chiridota tunicaJ Gallus von Beeher T. 2. p. 88. Idem lutio Caesari obiiciebatur. Drumann Boins Gesch. t. 3. p. 737. interiorJ Lipsit coniecturam ad Taeiti Λnnal. XI, 2. sum secutus. In accubitu, inquit, ille mos, ut uxores recumberent in Sinu virorum. Sed et amieae puerique meritorii non aliter iacebant apud amatores. id vocabant interiorem iacere . itaque Scipio arguit ecce mollitiem ndeeubitu ipso - inferior vulgo.

203쪽

5. Oratio pro aede Castoris.

oratio, opinor, censoria, anno 612 142 dicta. Inscriptio quidem ambigua. quae varie accipi potest. Alii enim intelligunt, Scipionem aedem Castoris dedicasse: id vero aliunde notum non est, sed aedem Herculis ab eo in censura dedicatam accepimus. Freins-lienatus Stipplem. ad Liv. lib. 54, 6. Alii autem melius, pro aede Castoris nihil aliud esse nisi in aedes Casto

ris Die Rede gelialten im Tempei des Castor), loco

nitentes Festi pag. 246. si pro sensu classis iuniorum Ser. Tullius cum dixit in descriptione centuriarum, accipi debet in censu , sicuti Pro aede Castoris, Pro tribunali, pro testimonio. μ - Cons. Dacerius ad Festum p. 589. ed. Lindem anni. Similiter dicebant pro rostris, pro vallo. In aede igitur Castoris orationem

dixit Africanus, in eoque templo senatus Saepenumero convocari , atque maximarum rerum frequentissilia aequotidie advocationes fieri solebant, ut Cicero ait VerP. Accusat. 1. 49, 129. vid. HlotZ ad h. l. T. 2. p. 730. Similiter M. Antonius orationem pro aede Castoricthabuisse dieitur. Cic. Philipp. 3, 11. Aedes Castoris in foro romano fuisse traditur. Bunsen BeschrethungBOnas T. 3. p. 63. T. 3. P. 2. p. 87. Ambros ch Studienim Gebi et des altromischen Bodens 1 Hen p. 99. Festus p. 286. Reque eapse Scipio Affricanus, Paulli flius, cum Pro aede Castoris dixit, hac compositione usus est: Quibus de hominibus ego saepe atque in mullis locis opera, iactis, consiliis reque

Euse Saepe bener neritus spem. id est, et re ipsa.

reque evaeJ fortasse legendum regias υρεου contractioni enim revae pro re ipsa eopulam interiecit Seipio. Vide Huselike Comiment. de Annio Cimbro p. 45. aiaepe benemeritust saepe delendum dicit Λnt. Augustin. prob. Muliero. 'eml legendum ειom. Senti A. et Ursin. pro D. Milli.

204쪽

6. Orationes pro se contra Ti. Claudium Asellum tribunum plebis de mulcta ad populum.

Eae a. 615 139) sunt habitae. P. Scipio Ti. Claudio Asello in censura a. 612 i 423

equum ademerat, Sed L. Mummius collega, non a PPrO-hans hanc animadversionem, Asellum e X aerariis exemit, equuinque publicum restituit. Cons. praeter cete- Tos locos, quos Ino X afferemus, Festus s. v. religionis

p. 286. Deinde cum Asellus a. 615 139 tribunatum plebis obtinuisset, P. Scipioni litem intendit. Causa

tanta erat, ut non una actione res diiudicaretur, sed quinque Orationes a Scipione haberentur.

Gellius 3, 4. In libris, quos de vita P. Scipionis Africani compositos Iegimus, scriptum esse animad-υεν timus , P. Scipioni, mulli filio, postquam de Poenis triumphaverat censorque iuerat, eidem diem dictum esse ad populum a Claudio Asello , tribuno

plebei, cui equum in censura ademerat, Eumque, cum esset reuS, neque barbam desivisae radi , neque non candida veste uti nequemuisse cultu solito reorum. Sed cum in eo tempore Scistionem minorem quadraginta annorum uisse constaret, quod de barbarasa ita scriptum esset , mirabamur. Comperiimus autem ceteros quoque in iisdem temporibus nobiles viros barbam in eiusmodi aetate raSitαυisSE.

quadraginta annorumI Gellius numerum annorum non aecnrate definivit: Seipio anno 569 natus, anno 609 quadraginta annos habuit: sed tum nondum censor fuerat , et tamen Gellius scribit , post censuram Scipionem hane egisse eausam. Statuamus igitur, Gellium non accurate esse loeutum: Seipio Enim eo anno, quo causa aetri est, quadraginta et quinque annorum fuit. Grono io, quinquaginta eoni ieienti, non assenti OP.

Gellius 7, 11. Levitatem Plerumque nunc Pro inconstantia et mutabilitate dici audio et nequitiam Pro solertia αstuti ue. Sed veterum hominum qui propria atque integre locuti sunt, leves dixerunt, quos vulgo nunc Diles et nullo honore dignos dicimus

205쪽

et levitatem appellaverunt Perinde quasi υilitatem, et nequam hominem nulli rei neque frugis bonae, quod genus mere graeci ασωτον υel ce κολαστον dicunt. . . . P. A DariuS Pro se contra Tib. Asellum demulcta ad Populum: homnia mala, Probra, fagitia, quae homines iaciunt, in duabus rebus sunt, malitia atque nequitia. Utrum demendis malitiam an nequitiam an utrumque simul' Si nequitiam demendere vis, licet: sed tu in uno scorto maiorem Pecuniam absumsisti , quam quanti omne inStrumentum

fundi Sabini in censum dedicavisti. Ni hoc ita est, qui spondet mille nummum ' Sed tu plus tertia Parte pecuniae Paternae Perdidisti atque absumsisti in fagitiis. Ni hoc ita est, qui spondet mille nummum ' Non vis nequitiam. Age malitiam saltem demendas. Sed tu verbis conceptis coniuravisti sciens sciente animo tuo. Ni hoc ita est, qui spondet mille

defendis J Die es, reprehensionem malitiae atque nequitiae in te non eadera pomne instrumentiam J omnia instrumenta vel subsidia, quae ad culturam fundi pertinent. in censum dedicauistiJ in censum dedicare , id est, in censum de-

ferro. Cicero pro Flacco 32, 79. at haec praedia etiam in cenaum dedicapisti, quo loco vide quae ΚlotZius i. 3. p. 89 l ad notavit. Cons. Grono v. de Vet. Pecunia p. 260. ni hoc ita estJ si hoc ita est ex eodicibus defendit Gavalonius ad Cic. Quintianam e. 8. Sed cons. F. L. Relier Semestria lib. I. p. 37. non pia nequitiam J non vis nequitiam defendere; concedis, te non

vacare culpa nequitiae.

coniurapistiJ i. e. lu iniisti conivrationem, fuisti particeps eoniurationis. Sed legendum videtur periuravisti.

Gellius 2, 20. Quod apud Scipionem, omnium

aetatis suae purissime locutum, tegimus roboraria, aliquot Romae doctos viros dicere audioi id signi care , quod nos vivaria dicimus, appellataque esse α abulis roboreis, quibus Septa e3Sent, quod genuS

206쪽

septorum vidimus in Italia locis Plerisque. Verba

Ex oratione eius contra Claudium Asellum quinta haec sunt: simi agros optime cultos atque Dillas expolitissimas vidisset, in his regionibus excelsissimo Iocorum murum statuere aiebat, inde corrigere υiam, aliis Per vineas medias, aliis per roborarium atque Piscinam, aliis Per Dillam.

Cicero de Oratore 2, 64, 258. In hoc genus ridiculi coniiciuntur Prouerbia, ut illud SciPionis, cum

Asellus omnes Provincias stipendia mereritem Se Peragrasse gloriaretur: Agas asellum et Cetera.

Agas asellum J ridiculum duplex oritur et a proverbio et a similitudine uominis. Proverbium ita supplet Turnebus Agas asellum si booemtigere non queas. Sed foPtasse Pliter interpretandum: Propterea , quod omnes provincias miles peragrasti, non plus de re'. es meritus , quam si quis asellum per totum orbem terrarum egisset. Similite o Fredericus Magnus militibus quibusdam saepe dicebat: Vos estis Similes huic mulo meo, qui omnibus, quae gessi, hellis interfuit . nec tamen adhuc rem militarem didicit.

Cicero de orat. 2, 66, 268. Arguta etiam signi

scatio est, cum parva re et saepe υerbo res obSCura et latens illustratur. ut Asello Affricanus, obiici

onii lustrum illud infelix, Noli, inquit, mirari: is

Eriim, grai te ex aerariis exemit, lustrum condidit et taurum immolavit. Tacita suspicio est, ut religione civitatem obstrinxisse υideatur Mummius, quod Asellum ignominia levarit.

is eninal Censu peracto censores inter se Sortiebantur, uter lustrum conderet, Censorque, cui id sorte obvenerat, in campo Martio suovetaurilia faciebat; vietimisque ter circumlatis populum lustrabat, atque hoc modo lustrum conditum est. Henriclisen ad Cic. l. t. Cum Scipio et Mummius essent Censores, L. Mummio sors obtigit , lustrum condendi. Cum autem eodem tempore pestilentia Romae grassari coepisset, Asellus obi ieiebat Africano lustrum inis felix , tamquam dii propter illum immisissent morbum. Sed Africanus optime excusat , eum dicat , non Se , sed Mummium lustrum fecisse , et diis quidem invitis , quod ΛSellum nota eensoria te vasset. Eiusdem rei meminit Luellius lib. XI. apud Gellium 4, 17.

207쪽

Scipia a magno improbua obιiriebat Aoeliuε , Lustrum illo censora malum infelixque fuisse. Ceterum ex loeo Cieeronis patet, errare Valerium Maximum 4, 1, 10, qui dieii, Afrieanum non Mummium eollegam lustrum condidisse. Matriam condiditJ Clinton in Fastis t. 3. p. 450 comprobat , Mummium altero censurae anno, id est, a. 6 1 3 141ὶ lustrum eondidisse.

Ceterum haec Scipionis et Aselli contentio ta in illustris suit, ut a rhetoribus inter exempla rhetorices Pe- ferretur. Augustinus Princip. rhetor. P. 326. CaPPer Onn. orsa fiδοξος eSt controversia, in qua υel honestatem Personae turpitudo rei maculat, velut si Scipio Perat praemii nomine mortem Tiberii Aselli. T. Oratio de imperio D. Bruti.

oratio de imperio prorogando Decimi Iunii Bruti in annum 619 135) cadere videtur. D. Brutus inde ab anno 616 138), quo anno consul erat, in Lusitania, et ab anno 619 135 prorogato imperio in Hispania ulteriore Prospere bellum gessit, unde a. 622 132 rediens

de Lusitanis et Gallae eis triumphavit et Gallaeci nomen meruit. Livius Epit. 55. 56. Festus p. 241. Potestur. Scipio A icanus in ea, quae est de imperio D. Bruti. 8. Oratio in L. Aurelium Cottam. Ea causa non ante annum 623 131 acta est, cum Scipio Cottam accusavisse dicatur, postquam iam bis consul fuerat et Carthaginem Numantiamque deleverat. constat autem, a. 622 132 eum ex Hispania rediisse et de Numantinis triumphasse.

Quaeritur, qui sit L. Aurelius Cotta. Plerique L. Aurelium Cottam consulem a. 610 144 intelligunt.

208쪽

Cons. Onomast. Tullian. s. n. Μelius autem Ferratius

in Epistolis p. 251, qui L. Aurelium Cottam filium intelligit, eumque post praeturam, Postquam Provinciam obtinuisset, causam repetundarum dixisse, a Scipione Postulatum, eundemque consulatum triennio post Scipionis mortem a. 635 119) adeptum esse scribit. Priorem Cottam, ait Ferratius, accusare da repetundis Scipio his consul non potuit, cum.non Potuerit Cotta duodecim αnnos Post consulatum priDatus Obtinere Pro-υinciam. iis enim remporibus privmi non mittebαnetur in Provincias cum imperio. posterior igitur Cotta signiscatur, qui adeptus est consulatum post Scipionis mortem, et causam illam dixit praetorius, non consularis. Eundem Cottam filium intelligendum opinatur HlotZ Ciceros Reden T. 2. p. 664. Q. Caecilius Μetellus IIacedonicus Cottam defendit

orationemque contra Scipionem habuit, quocum multas inimicitias exercere solebat. Vid. supra P. 159. Cotta absolutus est nequitia iudicum , ita ut haec quoque causa teste Appiano) C. Graccho ansam daret, iudicia senatoribus eripiendi equitibusque transferendi. Cottam patrem non meliore fama usum quam filium, ex dicto eiusdem Scipionis apparet, quod apud Valer. Max. 6, 4, 2. eXtat.

Cicero pro IIurena 28, 58. Bis consul iuerat P. AFricanus et duos terrores huius imperii, Carthaginem Numantiamque, de υerat, cum accusaDit L. Cottam. Erat in eo summa eloquentia, summα rides,

summα integritas, auctoritas tanta, quanta in ipso imperio populi romani, quod illius Opera tenebatur. Saepe hoc maiores natu dicere audiυi, hanc accusatoris eximiam dignitatem plurimum L. Cottae Profuisse. Noluerunt sapientissimi homines, qui tum rem illam iudicabant, ita quemquam cadere in iudicio, rat nimiis adverSarii υiribus abiectus videretur.

209쪽

Valer. Max. 8, 1, 11. Quemadmodum splendor amplissimorum Dirorum in protegendis reis Plurimum υaluit, ita in opprimendis non Sane multum Potuit. quin etiam evidenter noxiis, dum eos acrius impugnat , profuit. P. Scipio Aemilianus L. Cottam ad Praetorem accuSavit. CuiuS cauSα quamquαm gνα-υissimis criminibus erat conmOSSa, Septies ampliata et ad ultimum octavo iudicio absoluta est, quia homines sapientissimi υerebantur, ne praeclara accusatoris amplitudini damnatio eius donata existima-

Cicero in Q. Caecilium Divinationis c. 21. Neque

enim magis animos hominum nocentium res umquam ulla commovit quam haec maiorum consuetudo longo intervallo repetitα ac relata, sociorum querimoniae delatae ad hominem non inertissimum, SuSce 'tactab eo. qui videbatur eorum mortunas fide diligentiaque Sua POSSE demendere. - - Cuius consuetudinis atque instituti patres maioresque ΠΟStros non Poenitebat tum, cum - P. Amricanus, homo virtute, mortuna, gloria, rebus geStiS ampliSSimus, Postquam his consul et censor uerat, L. Cottam in iudicium

id. p. Fonteio c. 13. Quam multa Manius Aquilius audiυit in εuo iudicio' quam multa L. Cotta, denique P. Rutilius , qui , etsi damnatus est, mihi

Taetii Annal. 3, 66. Gaium Silanum proconsulem Asiae, repetundarum a Sociis POStulatum, Mamercus Scaurus e consularibus, Iunius Otho praetor , Brutidius Niger aedilis simul corripiunt , Obiectantque violatum Augusti numen, spretam Tiberii maiestatem, Mamercus antiqua exempla iaciens, L. Cottam a Scipione Affricano, Servium Galbam a Catones censorio , P. Rutilium a Marco Scauro accusatos. Didelicet Scipio et Cato talia ulciscebantur.

210쪽

189 Appianus de bellis Civit. 1, 22. O uεν δὴ Γαῖος

Σα λινἁτωρJ Salinatorem a. 624 reum esse factum, Pighius seribit. Μώνιος 'IκυίλιοςJ Manium Aquilium P. Lentulus princeps senatus accusavit. Cic. in Q. Caeci l. divin. c. 21.

Pseudo-Asconius in Divinationem p. 124 : L. Cottam

P. Africanus post Secundum consulatum et censuram dicitur accuSQSSE.ρOstJ Cod. Lugil. eum edit. pr. ante secundum conεultatum , eamqueleetionem frustra defendere studet Rau in libro Var. Leet t. ad Cic. orati. p. 178. Cons. Analecta orellii ad Pseudo'Aaeonium p. 342. Madinig de Aseonio p. 111.

9. Dissuasio legis Papiriae.

Oratio a. 623 131) dicta adversus legem seditiosam C. Papirii Carbonis tribuni pl. Livius Epit. lib. 59. Cum Carbo tribunus plebi

rogationem tulisset, ut eundem tribunum plebi, quΟ-riES υellet, creare liceret, rogationem eius P. Amricanias gravissima oratione dissuasit, in qua dixit, Ti. Gracchum iure caesum Dideri. C. GDacchus contra suasit rogationem, sed Scipio tenuit. Cicero in Laelio c. 25. Concio quae ex imPeritissimis constat, tamen iudicare εolet, quid intersit inter POPutarem, id est . as Sentatorem et leυem ci-υem, et inter conStantem , Severum et gravem. Quibus blanditiis C. Papirius nuper influebat in aures concionis , cum terret legem de tribunis plebis refcciendisi Dissuasimus nos: sed nihil de me, de Scipione dicam libentius. Qitanta illi, dii immortales, uit gravitas, quanta in Oratione maiestas, ut iacile

SEARCH

MENU NAVIGATION