Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

351쪽

simillimus est visus. Tabernae autem erant circa δε-rum ac scutum illud signi gratia positum. LIV. C. Iulius Caesar Sisabo Vopiscus.

Natus esse videtur a. 623 131 . Ellendi p. LXXXI. anno 628 natum, a. 659 95) quaestorem fuisse scribit. Aedilis curulis erat a. 664 90 L. Caesare fratre et P. Rutilio Lupo coss. Drumann l. 3. p. 126. nee aliter Ρighius statuit. Alii ut Ellendi p. LXXXI et Zumpi in Annalibus a. 665 89 Cn. Pompeio L. Porcio coss.

aedilitatem gessisse volunt. Falso. Cicero enim scribit in Bruto c. 89, 305., C. Caesarem eodem anno aedilem fuisse quo Curionem tribunum pl. Cum igitur constet, Curionem a. 664 90 eum magistratum obtinuisse, hoc quoque anno Caesar aedilitatem capessivit. Deinde a. 666 88 consulatum petebat praetermissa Praetura. Quod cum lege annali vetitum esset, et praeterea factio Marii

cum Sullanis, qilibuscum coniunctus erat, multum decertaret: magnae ex ea Petitione exortae sunt

lites, atque repulsam tulit. Anno deinde sequenti, a. 667 87 , cum Μarius Homam reverteretur, et amicos Sullae persequeretur, Caesar quoque trucidatus est. orationes edidit atque tragoedias, quarum collegit

reliquias Weicheri Poet. Lat. Rel. p. 127 et Wether Rheinisches Museum 2 Supplem. 3 Ab theil. 1811. p. 1398. Cicero Bruto 48. Festivitate et iacetiis C. Iulius

L. F. et superioribus et aequalibus suis omnibus Praestitit, Oratorque tuit minime ille quidem vehemens, sed nemo umquam urbanitate, nemo lepore, nemo suavitate conditior. Sunt eius aliquot orationes, ex quibus , Sicut ex eiusdem tragoediis, lenitas eius sine nervis Pervici Potest.

Cie. de Officiis, 1, 37. Uberior oratio L. Crassi nec minus iaceta, sed bene loquendi de Catulis opinio non minor. Sale vero et iacetiis Caesar, Catuli patris rater, υicit omnes, ut in ipso illo morensi genere

dicendi contentiones aliorum sermone υinceret.

352쪽

Cic. de offic. 1, 30. Erat in Crasso, in L. Philippo multus lepos, maior etiam magisque de industria in C. Caesare L. f. Cic. de orat. 2, 23. Caesar inusitatum nostris quidem oratoribus leporem quendam et salem est

Cic. de orat. 3, 8. Quid ' noster hic Caesar nonne noυam quandam rationem attulit orationis et dicendi genua induxit prope singulare ' Quis umquam res Praeter hunc tragicas Pene comice, tristes remisse, severas hilare, frenses scenica PrOPE Denustate tractaυit atque ita, ut neque iocus magnitudine rerum excluderetur. Nec gravitas facetiis minueretur' Cic. Tusculan. 5, 19. In C. Caesare mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, teporis. Velleius 2, 9. Eodem tractu temporum nituerunt oratores Scipio Aemilianus Laeliusque , Ser. Galba, Gracchi, C. Fannius, Carbo PapiriuS. Nec Praetereundus Metellus Numidicus et Scaurus, et ante omnes L. Crassus et M. Antonius. Quorum aetrui ingeniisque successere C. Caesar Strabo, P. Sulpicius. Asconius in Scaurianam p. 24. C. Iulius Caesar inter primos temporis sui Oratores et tragicus poeta αdmodum bonus habitus est. 1. Oratio pro Sardis contra T. Albucium.

Ea est habita a. 651 103 . Vide orat. T. Albucii p. 270. Caesar Strabo T. Albucium, qui a. 649 105

Sardiniam male avareque administraverat, Sardis rogantibus repetundarum PostulaVit, eaque causa magnam adolescens famam assecutus eSt.

Cic. de Offic. 2, 14. Etiam accusatio probata Perlave est. Dixi paulo ante de Crasso, idem iecit adolescens M. Antonius. Etiam P. Sulpicii eloquemeiam αccusatio illustraυit. Sed hoc quidem non est Saepe iaciendum, nec umquam nisi aut reipuBlicae caula, ut ii, quos ante dixi, aut ulciscendi ut duo

353쪽

Luculli, aut pαtrocinii ut nos pro Siculis, pro Sardis in Albucio Iulius. Cicero Divinat . in Caecil. c. 19. Cn. Pompeio Stroboni in T. Albucium nominis demerendi potestas

non est data, atque ille Cn. PomDeius ita cum C. Iulio contendit, ut tu, Caecili, mecum. quaestor enim Albucii fuerat, ut tu Verris. Iulius hoc secum auctoritatis ad accusandum T. Albucium asserebat, quod, ut hoc tempore nos ab Siculis, sic tum ille ab Sardis rogatus ad causam αccESSErat. Suetonius Caesar. 55. Caesar genus eloquentiae, duntaxat adolescens adhuc, Strabonis Caesaris secutus videtur, cuius etiam ex Oratione, quae inscribitur pro Sardis, αd verbum nonnulla transtulit in divinationem Suam.

in divinationem auamJ i. e. in orationem, quam de Reeusatore in Dolabellam eonstituendo habuit.

Appuleius De Magia p. 538. ed. Oudend. Neque gloriae causa me αccusat ut M. Antonius Cn. Car-honem, C. Iulius T. Albucium, P. Sulaicius C. Norbanum, Q. Mirius Man. Aquilium, C. Curio Q. Metellum. Quippe hi omnes eruditissimi iuvenes laudis gratia primum hoc rudimentum morensis operae subibant , ut aliquo insigni iudicio civibus suis noscerentur. C. Iulius T. Albuelvmi vulgo legitur C. Muciua A. Albucium. C. NorbanumJ vulgo Cn. Norbanum. L. Fufus Man. AquiliumJ vulgo C. Furius M. Aquilium.

2. Oratio adversus C. Scribonium Curionem trib. pl. Ea oratio a. 664 90 dicta est. Μultas eum illo anno, quo aedilis curulis erat, conciones habuisse, Cicero testatur in Bruto c. 89. Reliqui, qui tum principes numerabantur, in magistratibus erant, quotidieque iere a nobis in concionibus audiebantur. Erat enim tribunus plebis tum C. Curio, quamquam is quidem Silebω, ut erat semel a concione relictus, Q. Metellus

354쪽

Celer, non ille quidem orator, sed tamen non inmans, diserti autem Q. Varius, C. Carbo, Ol. Pomponius, et hi quidem habitabant in rostris, Caius etiam Iulius aedilis curulis quotidie iere accuratas conciones habebat. Sed unius tantum extat fragmentum et quidem eius, quam contra Curionem trib. Pl. dixit, quocum de republica vehementer dissidebat. De Curione patre

infra dicemus. Cicero Bruto 60. Reliqua duo sunt agere et meminisse. in utroque cachinnos irridentium commo-υebat Curio. Motus erat is, quem et C. Iulius in PerPetuum notavit, cum ex eo in utramque Partem toto corpore vacillante quaesivit, quis loquereturo lintre.

Quintil. XI, 3, 129. Reprehendenda et illa fre

quens et concitata in ratramque Partem nutatio, quam in Curione patre irrisit Iulius, quaerens, quis in lintre loqueretur '3. Oratio apud censores.

Eam dictam opinor a. 665 89 P. Licinio Crasso

et L. Iulio Caesare fratre censoribus. Argumentum incertum Varro de re rustica 1, 7. Caesar Vopiscus aediticius, cauctam cum, ageret apud cenSores, camPOS Roseae Italiae dixit esse sumen, in quo relicta Pertica postridie non appareret ProPter herbam.

AedilteiusJ Caesar aedilitatem gesserat anno 664 90 i, et oeelsus est a. 667 s87 , unde apparet hane causnm non filio anno nisi R. 665 89ὶ . quo anno ii censores , quos supra nominavi , fuerunt,

actam.

campos ROaeael Cicero ad Allicum 4, 15. Reatini mo ad avaτέμπη duxerunt, ut agerem causam contra Interamnatea apudeonaulem et decem legatos, quod laeua Velinus a Manio Curio emtaava intercias monte in Narem defluit, ex quo eat illa sieeata et humidia tamen modica Rosia. vid Niehuhr Hist. Rom. t. 3. p. 487.

Plinius Hist. Nat. 17, 4. Caesar Vopiscus, cum causam ured cen3Ores ageret, campos Roseae dixit

355쪽

Italiae sumen estae, in quibus Perticas pridie relictas gramen operiret; sed nonnisi ad pabulum probantur. ε. Oratio contra P. Sulpicium Rusum tribunum pl. Ea est habita a. 666 88), cum lis eoorta esset Propter petitionem extraordinariam consulatus. Vid. Ahrens Die drei Volkstribunen p. 150. Drumann l. 2. P. 482. Asconius in Scaurianam p. 24. Iulios cum dicit Cicero, duos Caesares iratres, Caium et Lucium, Signi cat, ex quibus Lucius et consul et censor ruit, ius aedilicius quidem occisus est, sed tantum in civitate Dotuit, ut causa belli civilis contentio eius cum Sulpicio tribuno luerit. Nam et sperabat et id

agebat CaeSar, ut omisεα Praetura consul feret; cui cum primis temporibus iure Sulpicius resisteret, Postea nimia contentione ad terrum et ad arma processit. Idem inter primos temporis sui Oratores et tragicus poeta bonus admodum habitus est: huius Sunt enim tragoediae, quae inscribuntur Iut i i. Hi

autem Iulii ab satellitibus Marii sunt occisi. Cicero Bruto e. 63. Coniunctus igitur Sulpicii aetati P. Antistius luit, rabula Sane probabilis, qui

multos cum tacuisset annos, neque contemni solum sed irrideri etiam solitus esset, in tribunatu Primum contrα C. Iulii illam consulatus Petitionem extraordinariam Deram cauSam agens est Probatus, et eo magis, quod, eandem causam cum ageret eius collega

ille ipsa Sulpicius, hic plura et acutiora dicebat. Itaque Post tribunatum Primo multae ad eum causae, deinde omnes maximae demerebantur. Auctor de Haruspicum responsis c. 20. Sulpicium ab optima causa profectum Caioque Iulio consulatum contra leges Petenti resistentem longius quam voluit Preularis aura Provexit. Priscianus T. 1. p. 197. Caesar Strabo in oratione, qua Sulpicio respondit: Deinde Propinquos nostros Messallas domo desagrata Penore volebamuS Privare.

356쪽

Ρriscian. t. 1. p. 270. Caesar Strabo contra Sulpicium tribunum plebis: Deinde Propinquos nostros Messallas domo defagrata penore υOlebamus Privare. 5. Oratio contra Helvium Manciam. Causa incerta. Vide Fragmenta Helvii Manciae p. 329. Cic. de orat. 2, 66. Valde ridentur etiam imagines, quae iere in demormitatem aut in aliquod υitium corporis ducuntur cum similitudine turpioris ut meum illud in Helvium Manciam: Iam ostendam, cuiusmodi sis. Cum ille: ostende quaesos demonstravi digito pictum Gallum in Mariano scuto Cimbrico sub Novis distortum, eiecta lingua buccis fluentibus. Risus est commotus, nihil tam Manciae simile

6. Oratio pro Sextilio. Causa incerta. Caesar Strabo Sextilium in causa eapitali admodum adiuverat, ut absolveretur: sed beneficii immernor Caesarem, cum Pro Scriptus esset auxilium inque eius imploraret a. 667 87 , prodidit. Haec oratio non Caesari Straboni, sed Caesari Dictatori in edit. Caesaris Oudendorpiana T. 2. p. 846. errore tribuitur. Valerius Aiax. 5, 3, 3. Quo nimbo, qua Procella Derhorum impium Sextilii caput obrui meretur, quod C. Caesarem, a quo cum studiose tum etiam feliciter gravissimi criminis reus demensus iuerat, Cinnanae proscriptionis tempore Profugum Praesidium tuum in mundo Tarquiniensi cladis conditione implorara

benescii iure repetere coactum, truculento victori iugulandum tradere Non exhorruit.

Incerta.

Nonius p. 198. Cinis meminino apud Caesarem et Catullum et Caduum lectum est.

CaeaaremJ Caesarem Strabonem in tragoediis illo voeabulo usum opinora

Velius Longus de orthograph. p. 2244. Lutum atque macellum singulariter exire memento, Iieet Memmius ista macella dicat et Caesar luta.

357쪽

Memmiual in earminibus, opinor, quorum Plinius quoque meminit

in Epistolis l. 5, 3, s.

Caesari tulit tragoedia signifieat.

LV. L. Ielius Praeeoninus Sιilo. Eques romanus, Lanuvinus, doctrina et eruditione magis clarus quam eloquentia. Ipse magistratus non tenuit, nec foro operam dedit, sed cum rhetor esset, et inulti adolescentes eum de arte oratoria Praecipientem audire solerent, aliis orationes scripsit. Atque diu vixisse videtur: adolescens enim L. Coelio Antipatro et Lucilio familiaris, qui a. 651 103) obiit, senex vero discipulos habuit Varronem et Ciceronem. Cic. Brut. c. 56. A. 654 100 . non Romae degit, sed Smyrnae moratus est, cum Q. Caecit. Μetellum Numidicum in exilium

comitatus esset, unde a. 655 99 reversus est. Suetonius De Illustr. Granam. 2. Instruxerunt auxeruntque ab omni parte grammaticam L. Aelius Lanuvinus generque Aelii Servius Clodius , uterque eques romanus, multique ac Darii et in doctrina est

in republica usus. L. Aelius cognomine duplici itiit: nam et PraeconinuS, quod pater eius Praeconium jecerat, vocabatur, et Stilo, quod orationes nobilissimo cuique ocribere solebat. Tantus Optimatium fautor, ut Q. Metellum Numidicum in exilium comitatus sit. Cicero Brut. c. 56. L. Aelius fuit omnino vir

egregius et eques romanus cum Primis honestus idemque eruditissimus et graecis literis et latinis, antiquitatisque nostrae et in inventis rebus et in actis, Scriptorumque veterum literate peritus. Sed idem Aelius Stoicus esse voluit, Orator autem nec studuit umquam nec fuit; scribebat tamen Orationes, gra alii dicerent.

Ibid. c. 46. L. Aelius scriptitavit orationes multis, Orator ipse numquam fuit. i. Oratio pro Q. Caecilio Metello Nepote, Balearici filio. Ea causa est acta a. 657 97). C. Scribonius Curio pater IIetellum accusavit. Vide Orat. Curionis.

358쪽

Cicero Bruto c. 56. Aelius scribebat orationes quas alii dicerent, ut Q. Metello filio.

Q. Metello flio'. flio addidit, nimirum iit a patre filium distingueret. Similia exempla Lehhel affert in mianis familiarum T. 5. p. 200.

2. Oratio pro Q. Servilio Caepione. Accusavit Caepionem T. Betucius Barrus Asculanus. Vide orat. Caepionis p. 322. Cicero Bruto c. 56. Aelius scribebat orationes, quas alii dicerent, ut Q. Caepioni. Ibid. o. 46. Omnium eloquentissimus extra hanc urbem T. Betucius Barrus Ascratanus, cuius sunt aliquot orationes Asculi habitae, illa Romae contra Caepionem, nobilis sane, cui orationi Caepionis ore respondit Aelius. 3. Orationes pro Q. Pompeio Ruso. Eae scriptae videntur, a. 664 90). V. orati. Q.

Pompeii Rui p. 338.

Cio. Brut. 56. Aelius scribebat orationes, quas alii dicerent, ut Q. Minyeio Rufo. Quamquam is

etiam ipse scripsit eα3, quibus Pro se est u3ras, sed non sine Aelio. 4. Orationes pro C. Aurelio Cotta. Earu in unam de ceteris enim nihil constat) a. 664 90 dictam scimus. Vide orati. Cottae P. 338. Cic. Brut. c. 56. Cottam autem miror, Summiam lysum oratorem minimeque ineptum, Aelianas leves oratiunculas voluisse existimari Suas. Ibi d. c. 56. Cottae Pro se lege Varia quae inscribitur , eam L. Aelius scriPsit Cottae r agatu .

LVI. 0. Pompeiud Rufus. Tribunus plebis a. 654 100). Praetor urbanus a.

Eodem anno seditione militum coorta interficitur. Erat optimatium, et dissidebat multum a D. Sulpicio Ruso

359쪽

tribuno pl. , quocum antea maxime fuerat coniunctus. Vid. Drumann l. 4. P. 311.1. Orationes pro se lege Varia.

Eae orationes anno 664 90) habitae videntur: eoeni in anno iudicia exercebantur lege Varia. Asconius in Scaurianam p. 22. Cum enim optimates a Marianis velut auctores belli socialis rogatione Q. Varii tribuni Pl. accusarentur, Q. quoque Pompeius in iudicium vocatus es. et orationes reliquit, quas ope L. Aelii, de quo supra diximus P. 336., Seri PS erat. Cic. Brut. 89. Erat Hortensius in bello, primo anno miles, altero tribunus militum, Sulpicius legatus aberat, etiam M. Antonius. Exercebatur una ge iudicium Varia, ceteris Propter bellum intermissis. Cui irequens aderam, quamquam Pro Se ipsi dicebant oratores, non illi quidem principes, L. Memmius et Q. Pompeius, sed oratores tamen.

l hid. c. 56. L. Aelius scribebat orationes, quas

alii dicerent, ut Q. Pompeio Rumo; quamquam is

etiam ipse Scripsit eas, quibus Pro se eSt uSMS, Sed non sine Aelio. Nescio, utrum fragmentum Orationum Pompeii extet, an alteri Pompeio, cuius supra facta est mentio, P. 199. sit vindicandum. Priscian. t. 1. p. 37s. Q. Pompeius: Me miserum, quem illae meminae despicari ausae sunt fLVII. C. Iurelius Cotta.

Natus a. 630 124). Cic. Brut. 88.) petebat tribunatum a. 664 90 . Sed eodem anno lege Varia postulatus, depellitur tribunatu et sponte in exilium abiit, unde cum Sulla rediit a. 672 82). Consulatum a 679 75 adeptus est. Deitide Galliam provinciam sortitus, a. 681 75ὶ repentina morte extinctus est. Cons.

Ellendi p. XCV.

360쪽

Cicero Bruto 49. Iisdem mere temporibus, aetate in feriores paulo quam Iulius, Sed aequales Propemodum uerunt C. Cotta, P. Sulpicius, Q. Varius, Cn. Pomponius, C. Curio, L. Furius, M. Drusus, P. Antistius, nec ulla αetate uberior Oratorum Oetus ruit. Ex his Cotta et Sulpicius cum meo iudicio tum omnium iacite Primas tulerunt. Ibid. c. 55. Inveniebat acute Cotta, dicebat Pure ac solute, et ut ad infrmitatem laterum perscienter

contentionem omnem remiserat, sic ad Dirium imbecillitatem dicendi accommodabat genus. Nihil erat in eius oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum, illudque maximum , quod, cum contentione orationis flectere animos iudicum vix posset nec Omnino eo genere diceret, tractando tamen impellebat, ut idem iacerent a se commoti, quod a Sulpicio concitati. - Crassum P. Sulpicius Dolebat imitari, Cotta malebat Antonium, sed ab hoc Dis aberat Antonii, Crassi ab illo lepos. Ibid. o. 56. Atque in his oratoribus Cotta et Sulpicio) illud animadvertendum est, POSSE ESSE summos, qui inter 1e sint dissimiles: nihil enim tam dissimile quam Cotta Sulpicio, et uterque aequalibus suis plurimum Praestitit.

Ibid. o. 92. Duo rum excellebant orat res, Cotta et Hortensius: quorum alter remissus et lenis, et prostriis Derbis comprehendens solute et macile sententiam , altEr Ornatus, acer, et υerborum et actionis genet e commotior.

ibid. e. 97. Nonne cernimus, Dix singulis aetatibus binos oratores laudabiles constitisse ' Galba itinter tot aequales unus excellens, Lepidus POStea, deinde Carbo; Antonius, Crassus , post Cotta, Sulpicius, HortenSiuS. Cicero oratore c. 29. Nihil ample Cotta, nihil leniter Sulpicius, non multa graviter Hortensius. Cic. de orat. 3, 8. Ecce PraeSentcs duo Prree aequales Sulpicius ec Cotta. Quid tam inter se dissi-