장음표시 사용
381쪽
Cic. Academio. Prior. lib. 2, 1. Magnum ingenium L. Luculli magnumque optimarum artium studium, tum omnis liberalis et digna homine nobili tib eo Percepta doctrina, quibus temporibus norere in foro maxime Potuit, caruit omnino rebus rerbanis. Ut enim admodum adolescens cum iratre Pari Pietate et industria praedito paternas inimicitias magna cum gloria est Persecutus, in ASiam quaestor ProfectuSibi permultos annos admirabili cum laudes Pro Dinciae praestati. Cie. de Offic. 2, 14. Etsi laudabilior est demensio, tamen etiam accusatio Probata persaepe est. Dixi paulo ante de Crasso. Idem fecit adolescens M. Antonius, etiam P. SMIPicii eloquentiam accia satio illustravit, cum seditiosum et inratilem ciDem C. Norbanum in iudicium vocavit; sed hoc quidem non est 5aepe iaciendum nec umquam nisi aut rei publicaecaucta me ii, quos ante dixi, aut ulciscendi ut duo Luculli, aut patrocinii ut nos Pro Siculis, Pro Sardis in Albucio Iulius.
Cic. de Provino. consulariti. 9. Multa Praetereo, quod intueor coram haec lumina atque Ornamenta Meia
publicae, P. Servilium et M. Lucullum: utinam etiam L. Lucrallias ille videreis Quae fuerunt inimieitiae in civitate graviores quam Luctulorum atque Servilii 'quas in viris fortissimis non solum extinxit respublica dignitαsque ipsorum, sed etiam ad amicitiam
Diut. Lucullus 1. Aυτὼς δ' ὁ λυκουλλος ετι αειρακιον ἰον, πριν απ έν τινα μετελθεῖν καὶ πολιτειας
γρίοις ευγενεῖς σκυλακας. 'ου μῆν αλλα μεγαλκὶς περὶ
382쪽
την δέκλην ἐκείνην φιλονεικίας γενομωὶς, ιυστε καὶ τρυ9θῆναi τινας καὶ πεσειν, απέφυγεν O ΣεDOvii ος. Pseudo - Asconius memoria falsus est, quod L. Cottam pro Servilio) a Lucullis accusatum scri hit in Act. 1. in Verrem p. 150: L. Lucullus et item M.
phalis ruit. Hi, cum accusarent L. Cottam, non ia3i sunt oratione Perpetua, Sed interrogatione testium cauSam Peregerunt. Conf. Madwig de Asconio p. 110 et Zumpi ad Verrin. 1. c. 18, 55. LXV. 0. Hortensius.
Natus anno 640 114). Quaestor anno circiter 674 80), aedilis a. 679 75), praetor a. 682 72), consula. 685 69 . Mortuus est a. 704 50). Eius vitam descripsit Drumann T. 3. p. 84 et LuZac De Q. Hortensio oratore, Ciceronis aemulo Lugd. Bat. 1810. Vis conti in Donogratia romana t. 2. P. 307. Wester- mann p. 220. Scripsit orationes, annales, Poemata, librum communium locorum. HortenSius Summus Orator erat, plurimasque egit causas, ita ut Cicero solus eius famam gloriamque aequaret atque adeo Superaret. In agendo pares, in scribendo autem Hortensius inferior, ita ut orationes eius seriptae minus aestimarentur, a posterisque negligerentur. Atque eam esSe causam DPinor, cur Cunetae interierint, nec ulla prope adhuc particula extet. Cicero quoque, quamvis eloquentiam Hortensii summis laudibus efferret, numquam tamen ex eius Orationibus exempla attulit, cum ab audientibus tantum, non ab legentibus aeque Probatae ESSent.
Cic. Brut. 64. Q. Hortensii admodum adolescentis ingenium, ut Phidiae signum, Simul adspectum et probatum est. D L. Crasso Q. Scaevola consulibus primum in fro dixit, et apud hos msos consules et cum eorum , qui astuerunt, tum iPSOrum consulum, qui Omnes intelligentia auteibant , iudicio discessit
probatus. undeviginti annos natus erat eo tempore.
383쪽
Est autem L. Paullo C. Marcello colS, mortuuS, ex quo videmus, eum in Patronorum numero αnnoctquatuor et quadraginta luisse.
Ibid. o. 92. Hortensius ornatus, acer, Derborum et actionis genere commotior.
Ibid. o. 95. Si quaerimus, cur adolescens magictiloruerit dicendo quam senior Hortensius, cauctas reperiemus Derissimas duas. Primum quod genus erat orationis Asiaticum, adolescentiae magis concessum quam Senectuti. - Et cum iam honores et seta senior auctoritas graυius quiddam requireret, remanebat idem, nec decebat idem; quodque exercitationem studiumque dimiserat, quod zn eo iuerat acerrimum, concinnitαs illa crebritasque sententiarum pristina manebat, sed ea Destitu illo orationis, quo
Ibid. o. 97. Nonne cernimus, Drx Singulis aetati-hus binos oratores laudabiles constitisse' Gatha multinter tot aequales unus excellens, cui et Cato cedebat senior, et grai te oribus illis aetate inferiores erunt; Lepidus postea, deinde Carbo: nam Gracchi in concionibus, multo iaciliore et liberiore genere dicendi, quorum tamen ipsorum ad aetatem laus eloquentiae perfecta nondum ruit; Antonius, Crassus; post Cotta, Sulpicius, HortenSius.
Ibid. c. 88. Hortensius, cum admodum adolescens orsus esset in mors dicere, celeriter ad maiores causas adhiberi coeptus est. Primum memoria tanta, quantam in nullo cognovisse me arbitror, ut, quae Secum commentatus ESset, ea Sine scripto verbis eisdem redderet, quibus cogitavisset. Hoc adiumento ille tanto sic utebatur, ut sua et commentata Et scripta et nullo remerente omnia adversariorum dicta
meminisset. Ardebat autem cupiditate sic, ut in nullo unquam fagrantius studium viderim. Nullum enim Pαtiebatur esse diem. quin aut in moro diceret aut meditaretur extra forum; saepiSSime autem eodem die utriamque iaciebat. Attuleratque minime
384쪽
vulgare genus dicendi, duas quidem re3, quas nemo alius, Partitiones, quibus de rebus dicturus esset, collectiones, memor et quae essent dicta contra quaeque ipse dixisset. Erat in verborum splendore elegans, comPOSitione αPtuS, iacultate coPiOSus, eaque erat cum Summo ingenio tum exercitationibus maximis
consecutus. Vox cariora et Suavis, motus et gestus
etiam plus artis habebat, quam erat oratori satis. Velleius 2, 36. Iam pene supervacaneum videri Potest, eminentium ingeniorum notare tempora. Quis enim ignorat, diremptos gradibus aetatis soruisse hoc tempore Ciceronem, HortenSium, Saneque CraSSum Catonem, Sulpicium, moxque Brutum, Calidium, Coelium, Caloum, et Proximum Ciceroni Caesarem 'Crassumi noti L. Crassum oratorem, Antonii aequalem, intelligit eius enim supra, ubi similiter de eeleberrimis ingeniis prioris seculi egit, lib. 2, 9. feeit mentionem; sed M. Crassum triumvirum accipiendum esse sensit Ellendi p. CV l. CatonemJ Catonem Uticensem. SulpiciumJ Servium Sulpicium Rufum, non P. Sulpicium Rufum, quem lib. 2. 9. nominavit.
Valer. Max. 3, 5, 4. Q. Hortensius in maximo
et ingenuorum civium et a lillimorum Proventu δummum auctoritatis atque eloquentiae gradum obtinuit.
Quintil. 12, 10, 10. In oratione si species intueri υelis, totidem Pene reperias ingeniorum quot cor Porum Drmas. Sed fuere quaedam genera dicendi conditione temporum horridiora, alioqui magnam iam ingenii vim prae δε ierentia. Hinc sint Laelii, Africani , Catones etiam Gracchique. Mediam illam
formam teneant L. Crassus, Q. Hortensius. Tum deinde efflorescat non multum inter se distantium temPore Oratorum ingens Proventus. Hic Dim Caesaris, indolem Coelii, subtilitatem Calidii, diligentiam Pollionis, dignitatem Messalae, sanctitatem Calvi, gravitatem Bruti, acumen Sulpicii, acerbitatem Cassii reperiemus. At M. Tullium non circa plurium artium
385쪽
3Pecies praestantem habemus, sed in omnibus, quae in quoque laudantur, eminentissimum. Quintil. 12, 11, 27. Quin imo si hanc cogitationem homines habuissent, ut nemo se meliorem more eo, qui Optimus tuisset, arbitraretur, hi ipsi, qui sunt Optimi, uisoent, nec Lucretium ac Macrum Virgilius, nec Crassum et Hortensium Cicero, sed nec illi, qui psat eos luerunt. Schol. Bobiensia in orat. p. Archia p. 356. L. Hortensio flius ivit Q. Hortensius, qui temporibus M. Tulit quamvis αetate provectior, non tamen iamosior,
Appuleius Apologia p. 589 ed. Oud. quamcumque
orationem struxerit Avitus, ita illa erit undique sui perfecte absoluta, ut in illa nec Cato gravitatem requirat nec Laelius lenitatem nec Gracchu3 impetum nec Caesar calorem , nec Hortensius distributionem nρc Calvus argutias nec Par Simoniam Salustius nec πα- tentiam Cicero. Pseudo - Asconius in Divinat. p. 98. Hortensius jacile et princeps in senatu Propter nobilitatem et in moro ob eloquentiam rex cauSarum. Sidonius Epistol. IV. 3. Rex Theodericus sentie ut Pythagoras, dividit ut Socrates, explicat ut Plato, implicat ut Aristoteles, ut Aeschines blanditur, ut Demosthenes irascitur, vernat ut Hortensius, aestuat ut Cethegus, incitαt ut Curio, moratur ut Fabius, simulat ut Crassus, dissimulat ut Caesar, suadet ut Cato, dissuadet ut Appius, Persuadet ut Tullius.
vernati floridum dicendi genus, sive Asiatieum, quo Hortensius maxime usus est, signifieat Sidonius.
Cic. Brut. 94. Dicendi genus quod uerit in utrogus NOStrum, Orationes utriusque etiam posteris nostris indicabunt.
386쪽
Cic. in Oratore c. 37, 132. Uterer exemplis domesticis, nisi ea legisses, uterer alienis Dei latinis, Si ulla reperirem, vel graecis, Si deceret. Sed Crassi PerPauca SNnt, nec ea iudiciorum, mi Antonii, iimu Cottae, multu Sulpicii, dicebat melius quam scripsit HortensiuS. Quintilian. XI, 3, 8. Aetione Cn. Lentiatum Plus opinionis consecutum quam eloquentia Cicero tradit, eadem C. Gracchum in deflenda iratris nece totius
populi romani lacrimos concitasse, et Antonium et Crassum multum valuisse, Pirarimum vero Q. Hortensium. cuius rei files est, strιο ἰ erras scripta tantum intra iam am sunt, sima ιlm PrincePSOratorum, aliquando aemultis Ciceronis existimatus ESt, novissime , quoad υixit, SecunduS, ut appareat, placuisse aliquid eo dicente, quo i legentes non in
1. Oratio pro provincia Asrica . Ea causa est acta a. 659 953. Hortensius, qui tumno vendecim annos erat natus, causam suscepit Afrorum, qui a senatu Petebant, ut magistratus quidam, qui Africani provinciam male et avare administraverat, repetundarum Postularetur et condemnaretur. N omen magistratus ignotum ; sed hac accusatione tirocinium eloquentiae posuisse
Quintil. 12, 7, 4. Itaque ut accusatoriam vitam viDere et ad demerendos reos praemio duci, Proximum latrocinio est, Ita pestem inteStinam ProPulsare cum Propugnatoribus patriae comparandum; ideoque Principes in republica Diri non detrectaverunt hanc re citPartem, creditique sunt etiam clari iuvenes obsidem reipublicas dare malorum civium accuSationem, quia nec Odisse improbos nec simultates P. Ουocare nisi ex riducia bonae mentis videbantur. Idque cum ab
Hortensio, Lucullis, Sulpicio , Cicerone, CaeSare, Plurimis aliis, tum ab utroque Catone iactum eSt. Cic. Brut. 64, 229. Hortensius L. Crasso Q. Scaevola
387쪽
cOSS. Primum in moro dixit, et apud hos ipsos quidem conSules, et cum eorum qui assuerunt, tum ipsorumconSuliam, qui Omnes intelligentia anteibant, iudicio decessit probatus: undeviginti annos erat eo tempore. Cic. de oratore 3, 61, 229. Crassus dicit: με consule in senatu causam defendit Amricae Hortensius.
in senatuJ Bis igitur in causa Afrorum egisse videtur, in senatu, eum testimonium dicendum erat, in foro apud consules, cum ipsam causam agebat. Cons. Drumann l. 3. p. 81.
Ea est dicta a. 663 91). Nicomedes, rex Bithyniae, per Socratem Chrestum fratrem regno expulsus imploravit auxilium Romanorum. Eius causam Romae suscepit Hortensius; senatus decrevit, ut Manius Aquillius et Manilius Mancinus legati eum reducerent ad earnque rem L. Cassius, praetor Asiae, Opem ferret. Appianus Dehello Mithridat. 10. 11. Iustinus 38, 3. Cic. de Orat. 3, 61, 229. Crassus dicit: Ego Hortensium omnibus laudibus excellentem esse iam iudico et tum iudicavi, cum me confriae in Senatu causam demendit Amricae . nuperque etiam magiS, cum PTO Bithyniae rege dixit.
Ea est dicta a. 668 86 . Cn. Pompeius adolescens reus factus est, quod bello Marsico s. sociali Asculo capto praedam intercepisset: Eum defenderunt L. Marcius Ρhilippus, censor v. supra pag. 326.3 atque ΗOP tensius. Plui. Pompei. 4. Cic. Brut. 64, 230. Philippo iam sene pro Cn. Pompeii bonis dicente, in illa causa, adolescens cum eSSet, Princeps fuit Hortensius.
Ea est dicta a. 673 81 . Gellius 15, 28. Hortensius in causa privata Sexto Naevio adfuit, Cicero P. Quintio. Vid. argumentum orationis Ciceronianae vel apud HlotZium
388쪽
vel apud Druin annum t. 3. P. 82., qui adnotat, ab Hortensio in omnibus causis rem Optimatium defen
Cic. p. Quintio 1. Quae res in civitate duae Plurimum POSSunt, eae contra nos ambae macrunt in hoc te ore, Summa gratia et eloquentia, quarum alteram υEreor, alteram metuo. Elogitentia Hortensii ne me in dicendo impediat, nonnihil commoveo . ibid. c. 2. Q. Hortensio summam copiam iacul- ratemque dicendi natura largita est. ibid. 22. Dicet Hortensius, excellent ingenio NG-bilitate existimatiONE.
5. Oratio pro M. Canuleio. Pro Canuleio oravere Hortensius atque C. Aurelius Cotta , ut supra diximus p. 342. , sed Hortensius Cottam superavit. Dighius tradit t. 3. p. 287, Μ. Cannielum Divitem repetundarum reum factum esse a. 677 77 . Drumann Vero Putat, eam causam ante a. 676 78
Cie. Bruto 92. Duo tum excellebant oratores, qui me imitandi cupiditate incitarent, Cotta et Hortensius. - Sed videram in iisdem causis ut pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta princeps adhibitus esset, priores tamen agere PartES
6. Oratio pro Cn. Cornelio Dolabella L. f. contra M. Scaurum. Acta est causa a. 676 78 . Cum Cn. Cornelius Dola
bella a. 674 80) et 675 793 praetor Ciliciam provinciam
regeret, nec avaritiae nequitiaeque Verris legati sui restitisset, sed potius eum adiuvasset, post reditum a M. Scauro in iudicium vocatus et in exilium eiectus est. Hortensius ei affuit. Luzac, Zumpi et orellius in Onomastico M. Aemilium Scaurum, Marci, qui princeps senatus erat, filium intelligunt, Drumann vero t. 2. P. 564. M. Aurelium Scaurum.
389쪽
Huius causae mentio est facta ap. Cic. Verrin. lib. 1. 38, 97., exitum iudicii commemorat Asconius in Scaurianam p. 26. alterum Dolabellam M. Scaurus et accusaDit et damnavit. I. Oratio pro Cn. Cornelio Dolabella Cn. s. contra C. Iulium
Acta est causa a. 677 77). Cn. Cornelius Dolabella postquam a Sulla consulatum a. 673 81 et deinde proconsulatum Macedoniae acceperat, multasque ibi pecunias contraxerat: a C. Iulio Caesare, qui Sullanis maxime ad Persarius erat, accusatus est repetundarum a. 677 77 , sed a Cotta et Hortensio defensus, ab iudicio senatorio liberatus est. Vide orat. C. Iul. Caesaris, et C. Aurelii Cottae p. 341. Cic. Brut. o. 92. Duo tum excellebant oratores, qui me imitandi cupiditate incitarent, Cotta et Hortensius. Sed cum Hortensio magis arbitrabar rem esse, quod et dicendi ardore eram Propior et aetate coniunctior. Etenim videram in iisdem causis ut Pro M. Canuleio, Pro Cn. Dolabella consulari. cum Cotta
Princeps adhibitus esset, Driores tamen agere ParteS Hortentium. 8. Oratio pro Terentio Varrone contra Appium Claudium.
Acta est causa a. 679 75). Terentius Varro, qui propraetor Asiae haud innocenter se gesSerat, a Cusatus est ab Appio Claudio, de quo infra dicemus. Cons. Drumann l. 2. P. 186. Hortensius, qui tum aedilis erat, eum defendit nec nisi iudicibus corruptis servavit. Ceterum haec causa nonnisi ex PseudO - Asconio nota esse videtur. Cons. Μadwig de Asconio p. 106. Pseudo - Asconius in Divinationem p. 109. Terentius Varro, consobrinus irater Hortensii, reus ex Asia apud L. Furium praetorem primo de pecuniis repetundis, deinde apud P. Lentulum Suram est accusatus, absolutusque est a Q. HortenSio, qui corruptis iudicibus hunc metum adiunxit ad gratiam, ut discoloribus ceris insignitas iudices tabellas acciperent.
390쪽
Ibid. Appius Claudius αdolescens nobilis, cum
ciccusaret Terentium Varronem repetundarum ex Asia, victus ab Hortensio est, in quo iudicio discoloribus ceris signa sententiarum notabantur.
Scholiasta Grono vianus p. 398. Figuram iecit Cicero in Hortensium de Varronis iudicio, conso-Brini eius, quod discoloribus ceris iudicium corrupit.
9. Oratio pro C. Verre contra Cieeronem. Acta est causa a. 684 70 . C. Verres, omnium Praetorum roinanorum Pessimus, a Cicerone repetundarum
Postulatur. Quem cum optimates a criminibus liberare cuperent, Hortensius, qui ubique eorum causam tueri atque vindicare solebat, defensionem rei suscipit, sed frustra. Etsi enim multae in republica romana causae pariter atque in nostris civitatibus non iure et aequitate sed studio partium diiudicarentur, atque Optimates, dum iudicia ab ipsis tenebantur, raro condemnarentur, ne aliter homines populares, cum penes equestrem ordinem erant iudicia, poenas facile effugerent, in hac tamen causa iustitia vicit: Verres condemnationem exilio effugit. Cicero maximam assecutus gratiam atque auctoritatem, Hortensii vero potentia inde imminuta et fracta. Dubium est, an Hortensius orationem Pro Verre reliquerit. Cicero enim ipse id negare videtur, Cum in oratore c. 36, 129. dicit: Magno semper usi im-Petu a Pe adversarios de statu omni deiecimus. Nobis pro familiari reo summus Orator non E- spondit Hortensius. Atque illa oratio, quae Quintiliani tempore circumferebatur, ficta esse videtur, ut Zumptio placet ad Cic. Verrinas p. 2. Nec veri simile est,
eum de ea re orationem scripsisse et reliquisse, cum causa maxime esset infamis. Sed rhetorum erat hanc retractare causam, in qua Ora lores celeberrimi extiterant. Drum annus autem t. 5. P. 323. existimat, Orationem