장음표시 사용
361쪽
mile ' quid tam in suo genere praestans ' Limatus Cotta et sub ilis, rem explicans Propriis aPtiSque verbis. Haeret in causa semper, et quid iudici probandum sit, cum acutissime vidit, omissis ceteris argumentis in eo mentem orationemque de figit. Asconius in Cornelianam P. 66. Cotta magnus orator habitus et compar in ea gloria P. Sulpicio et C. Cae5ari.
C. Caesarii Straboni, de iluo supra loculi sumus.
Cotta paucas Orationes scriptas reliquit, et miratur Cicero, quod non ipse orationes suas scripsit, sed L. Aelio id mandare solebat. Cicero Oratore c. 38. Uterer Exemplis domesticis, nisi ea legisses; uterer alienis, Det latinis, si tillarePerirem, vel graecis, si deceret. Sed Crassi per-Pauca aurit, Nec ea iudiciorum; nihil Antonii, nihil
Cicero Bruto e. 56. Cottam miror, Summum j- sum Oratorem minimeque ineptum, Aelianas leves oratiunculas Doluisse existimari suas. l. Oratio pro P. Rutilio Ruso. Ea dicta est a. 662 92). Cotta adolescens P. Rutilium Rufum avunculum in celeberrima causa, de qua supra diximus p. 266., defendit. Cicero in Bruto c. 30. Rutilius cum innocentissimus in iudicium Docatus esset, cum essent eo temPO E eloquentissimi Diri L. Crassus et M. Antonius consulares, eorum adhibere neutrum voluit. Dixit iPses Pro Se , et pauca C. Cotta, quod sororis erat illius, et is quidem ut orator, quamquam erat admodum
Cic. De orat. 1, 53. Rutilius paullum Cottae tribuit Partium, disertissimo adolescenti, Sororis suae milio. 2. Oratio pro se lege Varia. Ea habita est a. 664 90). Cotta lege Varia, quae
362쪽
contra optimates tamquam auctores helli socialis saeviit, accusatus est, et condemnationem exilio voluntario effugit. Cic. de orat. 3, 3, 11. Brut. 88. Cic. Brut. 56. Cottae Oratio Pro se lege Varia quae inscribitur, eam L. Aelius scripsit Cottae rogatu.
3. Oratio contra Arretinam mulierem.
Acta est causa a. 675 793. Cons. Ellendi p. XCVI. Drumann t. 5. p. 245. Causa liberalis i. e. in qua delibertate rei agitur. IIulier quaedam Arretina rea : Cotta liberam eam esse negavit, Cicero autem libertatem eius defendit. Cic. pro Caecina 33. Ego hanc adolescentulus
CauSam, cum agerem contra hominem disertissimum nostrae ciυitatis, Cottam, probavi. Cum Arretinae mulieris libertatem demenderem et Cotta decemviris religionem iniecibset non Posse nostriam Sacramentum iustum iudicari, quod Arretinis adempta ciDitasESSet, et ego vehementius contendissem, civitatem adimi non potuisse: decemviri prima' actione non iudicaverunt, postea re quaesita et deliberata sacramentum nostrum iustum iudicaverunt, atque hoc et contradicente Cotta et Sulla vivo iudicatum est. 4. Oratio pro Cn. Dolabella contra C. Iulium Caesarem. Ea causa acta est a. 677 77). Vid. Orat. Caesaris. Drumann l. 3. P. 134. Hortensius quoque reum defendit.
Valerius Max. 8, 9, 3. Divus Iulius vim iacundiae Proprie exseressit, dicendo in accusatione Cn. Dolabellae, quem reum egit, extorqueri sibi causam optimam C. Cottae Patrocinio, si quidem maxima fiam Dis elograentiare queSta ES . Cicero Brulo c. 92. Duo tum excellebant oratores, qui me imitandi cupiditate incitarent, Cot a et Hortensius. Cum Hortensio mihi magis arbitrabar rem eSSe, quod et dicendi ardore eram Propior et aetate coniunctior. Etenim Dii stram in iisdem causis ut pro M. Canuleio,
363쪽
Pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta Princeps adhibitus esset, priores tamen agere Partes Hortenctium.
Pighius scribit T. 3. p. 287 , Μ. Canuleium rePe
tundarum accusatum esse a. 677 77), Drum annus autem t. 3. P. 84 sq. , ante a. 676 78 hanc causam actam opinatur. Pro Canuleio dixere Cotta et Hortensius. Cicero Brut. c. 92. Duo tum excellebant orator ES, qui me imitandi cupiditate incitarent, Cotta et HortenSius, quorum alter remissus et lenis et propriis verbis comprehendens solute et macile sententiam, alter ornatus, acer, et Derborum et actionis genere commotior. Itaque cum Hortensio mihi magis arbitrabar rem esse, quod et dicendi ardore eram Propior et aetate coniunctior. Etenim Dideram in iisdem causis ut pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta princeps adhibitus esset, Priores tamen agere Partes Hortensium.
orationem Cottae, in consulatu a. 679 75 habitam, finxit Salustius. Vide edit. Orellianam p. 167. Μultas
praeterea in consulatu Orationes habuit, Praesertim cum leges novas Promulgasset. v. Drumann l. 3. P. 86.
' Ellendi scribit p. XCVI: Cotta Titiniae cum CicΘ-rone assuit in iudicio privato vel maximo, cum Curio pro petitore' diceret Ser. Naevio. Cic. Brut. 60. Errat vir doctissimus: in loco enim Ciceronis nullum eXtat verbum, e X quo appareat, Cottam in ea causa
Charisius p. 131: SPonte nomen quidem et aptoton, et eo q. C. Cotta Cn. Veterio libro Primo: t . . . plus hic cum optimis, tu de tua vonte hic cum religione.
364쪽
Cn. Uetario J legendum videtur: C. Cotta Pro Cn. Veturio. Pulsehius legit p. 195. C. Cotta pro Cn. Veterio. Εllendi autem p. XCVII. non hune Collam Veterii patronum fuisse seribit, sed de Messalino Cotta, Corvini filio, eogitandum putat. Non assentior.
Nonius p. 1 49. Plebitatem ignobilitatem. Cato Pro Veturio: Propter tenuitatem atque Plebitatem.
Cato Aro VettiriOJ legendum esse Cotta pro Veturio, supra diximus pag. 66 et 142.
9. Oratio de legibus suis abrogandis. Duebnerus in editione sua Fragmentorum meorum
p. 280 scribit: Addit Eggerus Cic. or. P. Cornelio iragm. 8. Possum dicere, hominem summa Prudentia, C. Cottam, de suis te g ibus abrogandi s ipsum ad senatum retulisse. Quodsi ex his verbis colligi potest quod dubito), Cottam
Orationem ea de re memoriae mandasse, nescio an in
consulatu a. 679 75ὶ ea sit dicta. Sed quae fuerint leges, de quibus abrogandis ad senatum retulisset, incertum est, atque adeo Asconius quoque in ea re haesitavit, ut ex iis apparet, quae ad Cornelianam p. 66 adnotavit. Cons. Druinann l. 3. P. 86. LVIII. P. Sulpicius Rufus.
Natus a. 630 124), eodem anno quo Cotta. Nam in Bruto 88. decem annis Hortensio maior dicitur, qui anno 640 114) natus est. Quaestor a. 661 93). Tribunus plebis a. 666 86), quo in magistratu pro Mario contra Sullam stetit. Eodem anno a Sulla occiditur. Liv. Epit. 66. 77. Vid. Ahrens Die drei Vol tribunen Tib. Gracchus, M. Livius Drusus, P. Sulpicius
Cicero Bruto 49. Iisdem iere temporibus, aetate inferiores paulo quam Iulius, Sed aequale3 Propemodum luerunt C. COica, P. Sulpicius, Q. Varius, Cn. Pomponius, C. Curio, L. FuriuS , M. Drusu3, P. Antistius, nec ulla aetate uberior Oratorum fetus
365쪽
itiit. Ex his Cotta et Sulpicius cum meo iudicio tram omnium facile Primas tulerunt. Ibi d. c. 55. Fuit Sulpicius vel maxime omnium, quos quidem ego audiverim, grandis et, ut ita dicam,
fragicus orator. Vox cum magna tum suavis e SPlEndida, gestus et motus corporis ita Denustus, ut tamEn
ad iorum , non ad scenam institutus videretur, incitata et Dolubilis. Nec ea redundans tamen nec circum-
uens oratio. Crassum hic volebat imitari, Cotta malebat Antonium; sed ab hoc Dis aberat Antonii, Crassi ab illo lepos. ibid. c. 97. Nonne cernimus vix singulis aetatibus binos oratores laudabiles constitissest Galba luit
inter tot aequales unus excellens, Lmidus PO4tea,
deinde Carbo; Antonius, Crassus; post Cotta, Sulpicius. Cic. de Orat. 3, 8. Ecce Prαesentes duo Pt OPE aequales Stilpicius et Cotta; quid tam inter se dissimilest quid tam in suo genere praestans' Sulpicius mortissimo quodam animi impetu, plenissima et maxima
DOCE, Summa contentione corporis et dignitate motus, verborum quoque ea gravitate et copia eSt, ut unus ad dicendum instructissimus a natura eSSE DideatuV.
Auctor de Harusp. Resp. 1. 19. Nam quid ego do 1'. SulPicio loquar' cuius tanta in dicendo gravitas, tanta iucunditas , tantα brevitas luit, ut POS3et,
vel ut Prudentes errarent, υel ut boni minus bene sentirent, Perficere dicendo. Velleius 2, 9. Eodem tractu temporum nituerunt oratores Scipio Aemilianus Laelitisque, Ser. Galba, duo Gracchi, C. Fannius, PaPirius Carbo, nec Praetereundus Metellus Numidicus et Scaurus, et ante omnes L. Crassus et M. Antonius. Quorum aetati ingeniisque successere C. Caesar Strabo, P. Sulpicius.
Ausonii Gratiarum actio p. 727. . Et ciliqua de Oratoriis tuis virtutibus dicerem, nisi Dererer mihi gratii cari. Non enim Sulpicius acrior in concionibus nec maioris Gracchi commendabilior modestia fraunec Patris tui gravior auctoritag.
366쪽
Sulpieiust verisimile est, ad Publium Sulpicium , non ad Servium Sulpicium referenda esse hae e verba, cum in cone ionibus P. Sulpicius longe excelleret, eique hoc ipsum eloquentiae genus plurimum ab omnibus scriptoribus vindicetur.
Sulpicius etsi celeberrimus erat orator, nullam Ora tionem scriptam reliquisse fertur. Sed extabant orationes sub nomine Sulpicii vulgo habitae , verum a. Canutio, de quo infra dicemus, eo INPOSitae. Cicero Bruto c. 56. Sulpicii orationes quae eruntur , EaS Post mortem eius scripsisse P. Canutius Putatur, aequalis meus, homo extra ordinem nostrum meo iudicio disertissimus. Ipsius Sulpicii ntilla oratio
extria ordinem nostrumJ i. e. extra ordinem senatorium. Similitere. 48. cicutissimum iudico nostri ordinia Q. Sertorium, equeatria C. Gargonitim. De Offie. 2, 18, 63.
Cicero Oratore o. 38. Oerer exemplis domesticis, nisi ea legisses; uterer alienis, vel latinis, si tilla reperirem, vel graecis, εi deceret. Sed Crassi Per-Pauca sunt nec ea iudiciorum, nihil Antonii, nihil Cottae, nihil Sulpicii.
Ea oratio a. 659 95) dicta videtur. Argumentum
Cic. de orat. 2, 21. Sulpicium Primum in causa Parvula adolescentulum audivi, Doce et torma et motu corporis et reliquis rebuε aptis ad hoc mianus, oratione autem celeri et concitata, quod erat ingenii, et verbis esterveεcentibus et paulo nimium redundantibus , quod erαt aeratis. Vidi statim indolem neque dimisi tempus et eum sum cohortatus, ut morum sibi ludum Putaret esse ad discendum, magistrum autem, quem vellet, eligeret, me graidem si audiret, L. Crassum. Vix annus intercesserat ab hoc sermone
367쪽
cohortationis meae, cum isse accusavit C. Norbanum demendente mE. 2. Oratio contra C. Νorbanum.
Ea causa acta est a. 660 94). Sulpicius C. Norbanum, hominem seditiosum, lege Appuleia de maiestate accusavit. Sed Antonius eum defendit et servavit. Vid. Antonii orat p. 287. Cic. de orat. 2, 21. Sulpicius accusavit C. Norbanum defendente me. Non est credibile , quid interesse mihi sit Disum inter eum qui tum erat, et qui anno ante fuerat. Omnino in illud genus eram Crassi magni ficum atque praeclarum natura ipsa ducubat, sed ea non satis Projicere potuisset, nisi eodem studio atque imitatione intendisset, atque ita
dicere c&ΠSuellet, ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur.
Ibid. 2, 47, 197. Quamquam te quidem, Sulpici,
quid hoc doceam, qui in accusando sodali meo tantum incendium non oratione solum sed etiam multo magis Di et dolore et ardore animi concitara3, ut ego ad id restinguendum vix conarer accedere ' Habueras enim tu omnia in causa superiora, υim , iugtam,
lapidationem, crudelitatem tribunitiam in Caepionis gravi miserabilique casu in iudicium υocabas, deinde PrinciPem et senatus et civitatis, M. Aemilium, lapide
PercuSSum ESse constabat, Di pulsum ex templo L. Cottam et T. Didium, cum intercedere vellent rogationi , nemo Poterat negare. Accedebat, ut haec tu adolescens Pro republica queri summa cum dignitate existimarere, ego, homo censorius, Dix satis honeste viderer seditiosum civem et in hominis consularis
calamitata crudelem Posse defendere. Erant optimi cives iudices, bonorum υirorum plenum torum, vix ut mihi tenuis quaedam venia daretur excusationis,
quod tamen eum demenderem, qui mihi quaestor fuisset. Cie. de offic. 2, 14. Etiam P. Sulpicii eloquen-
368쪽
riam accusatio illustravit, cum seditiosum et inutilem civem, C. Norbanum, Da iudicium Docat it. Quintilianus 12, 7, 4. Principes in republica Diri non detrectaverunt hanc rescii Partem, i. e. accusare malos) creditique sunt etiam clari iuυenes obsidem rei publicae dare malorum civium accusationem, quia nec odisse improbos nec simultates Provocare nisi ex riducia bonae mentis Didebantur. Idque cum ab Hortensio , Lucullis , Sulpicio, Cicerone , CaeSare, plurimis aliis, ab utroque Catone iactum est.
SuhγιcioJ da hoe loeo dixi in dissertatione . quae edita est in Zimmer- .manni Zettseliri fi f. Alteri linin 1836. N. 39. Zumpi autem atque Bonneli in lexico Quintilianeo Servium Sulpicium Rufum, aequalem Ciceronis, de quo infra dieetur, intelligunt.
Appuleius in Apologia P. 538. Neque autem gloriae
causa me accusat rat M. Antoratus Cn. Carbonem,
C. Iulius T. Albucium, P. Sialpicius C. Norbanum, L. Furius Man. Aquillium, C. Curio Q. Metellum. Quippe hi omnes eruditissimi iuvenes laudis gratia Primum hoc rudimentum morensis operae subibant, ut aliquo insigni iudicio civibus Suis noscerentur.3. Orationes tribunitiae. Eae habitae anno 666 86). Multas turbas excitavit, multasque leges Promulgavit. Cic. Brut. 89. P. Sulpicii in tribunatu quotidie conesonantis totum genus dicendi Penitus cognovimus. 4. Oralio contra C. Iulium Caesarem Strabonem. Ea est dicta a. 666 86). Vid. oratio Caesaris Sir bonis adversus Sulpicium trib. pl. p. 334. Cic. Brut. c. 63. De Harus p. resp. 20. Asconius in Scaurianam P. 24. LIX. C. Seribonius Curio. De C. Scribonio Curione avo supra locuti sumus P. 252 nunc de Curione patre dicendum. Natus anno circiter
630 124 , quaesturam a. 659 953, tribunatum a. 664
369쪽
gessit. Ex consulatu IIacedoniam per triennium rexit.
Cicero in Bruto c. 49. Iisdem iere temporibus, aetate inmeriores paulo quam Iulius, sed aequales propemodum fuerunt C. Cotta, P. Sulpicius, Q. Varius, Cn. Pomponius , C. Curio, L. Fufius, ML Drusus, P. Antistius, nec rilla aetate uberior oratorum eius fuit. Ex his Cotta et SulPicius macile Primas tulerunt. c. 58. Erant tamen, quibus υideretur illius aetatis tertius Curio, si uia splendidioribus fortasse verbistitebatur et quia latine non pesSime loquebatur, uSu, credυ , aliquo domestico: Nam literarum admodum nihil sciebat. c. 59. Nullum ille Poetam Diderat, nullum legerat oratorem, nullam memoriam antiquitatis collegerat, non Publicum iris, Non Privatum et ciDile cognoυerat. - Itaque in Curione hoc Derissime iudicari potest, nulla re una magis Oratorem commendiari quam υerborum Splendore et copia: Nam cum tardus in cogitando, tu n in instruendo dissipatus uit. Reliqua duo sunt agere et meminisse: in utroisque cachinnos irridentium commoυebat. c. 61. Itaque cum ei nec re cium deesset et flagraret studio dicendi, Per Paucae ad eum causae demerebantur. Orator autem vivis eius aequalibu& Proximus optimis annumerabatur Propter verborum bonitatem, ante dixi, et expeditam ac Profuentem quodammodo celeritatem. Daque eius Orationes adspiciendaS tamen CENSEO. Sunt illae quidem languidiores, υerum tamen POSSunt augere et quasi alere id bonum, In rillo mediocriter tuisse concedimus, quini habet tantam vim, i t solum sine aliis in Curiones speciem oratoris alicuius es cerit.
Soholia Bobiensia in orat . in Clodium et Curionem p. 330. Tres Hirs temporibus Curiones illustri nomine extiterunt, atque ita in libris adhuc Dr untur; Curio avus, gur Servium Fulvium incesti reum demendit , et hic cI. Curio pater, gur P. Clodio ad it, et
370쪽
tertius ille Curio tribunicius, qui bello civili Pompeiano in Affrica Periit. 1. Oratio in Q. Caecilium Metellum Nepotem, Balearici filium. Ea causa acta fertur a. 657 97 . Digbius T. 3. p. 189. Q. Caecilius Metellus depos, Balearici filius, qui anno 656 98) consul fuerat, a Curione Patre postulatus est. Cons. orat. Aelii p. 336. Asconius in Cornelianam p. 63. Illud Primum ex plicandum est, de quo Metello hoc dicit. Fueriant enim tunc Plures Quinti Metelli, ex quibus duo consulares, Pius et Creticus, de quibus apparet eum non dicere, duo autem adoleScenteS, NEPOS et Celer, ex gitibus nunc Nepotem Signi cat. Eius enim Patrem, Q. Metellum Nepotem, Balearici filiam, Macedonici nepotem, qui consul ivit cum T. Didio, Ciario is,
de grεo loquitur, accuSavit, iSque Metellus moriens petiit ab hoc flio suo Metello, Curionem, accu- Satorem Suram , accuSaret. et rci facturum esse iureiurando αdegit.
Appuleius de Apologia p. 538 ed. Oudend. Neque
autem gloriae caula me accusat, rit JU. Antonius
Cn. Carbonem, C. Iulius T. Albucium, P. Sulpicius C. Norbanum, L. Furius Man. Aquillium, C. Curio Q. Metellum, quippe hi omnes eruditissimi it Denes laudis gratia primum hoc rudimentum morensis operae subibant, i t aliquo insigni iudicio civibus suis nos
2. Oratio contra C. Iulium Caesarem Strabonem. Ea est dicta a. 664 90). Curio tribunus plebis erat, Caesar aedilis curulis. Cic. Brut. c. 89. Cons. Oroetio Caesaris Strabonis p. 332. Cicero Bruto c. 60. Reliqua duo sunt agere et meminisse: in utroque cachinnos irridentium commo-Debat Curio. MotuS erat is, quem et C. Iulius in pernetuum notavit, ct4m ex eo Da utramque Parcem