Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

391쪽

Parum probabilis, atque per ipsum Quintilianum refellitur, cum dicit i. 10, 1, 23. Illud utilissimum, nosse eas

causas, quarum Orationes in manus sumSerimus, et quoties continget, utrimque habitas legere actiones. - Quin etiam, si minus ραν es videbuntur, aliquae tamen ad cognoscendam litium quaeitionem recte requirentur, ut contra Ciceronis orationes Tuberonis in Ligarium et Hortensii pro Verre.

Hortenatii Vides ex his verbis, Quintilianum ipsum non inultum hule orationi Hortensii tribuisse, ut qui eam imparem essa orationibus Ciceronianis dixerit

10. Dissuasio legis Gabiniae.

Cum A. Gabinius tribunus pl. a. 687 67 legem

tulisset, ut Cn. Pompeio imperium totius Orae maritimae bellumque contra Praedones gerendum traderetur, dissuasit eam Hortensius. Vid. Balteri Index Legum S. V. lex Gabinia. Cic. pro lege Μanilia c. 17, 52. Tu idem, Q. Hortensi, multa pro tua summa copia ac singulari facultate dicendi et in senatu contra Dirum mortem A. Gabinium graviter ornateque dixisti, cum is de uno imPeratore contra Praedones constituendo legem Promulgasset, et ex hoc ipso loco permulta item contra eam legem verba iecisti.

ex hoe inao lseol lum in senatu tum in rostris eam legem dissuasit.

11. Dissuasio legis Maniliae. Cum Manilius tribunus pl. a. 688 66 rogationem Promulgaret, ut Pompeio bellum contra Ilithridatem committeretur, Hortensius dissuasit. Cic. p. lege Manilia c. 17. At enim υir clarissimus, amantissimus reipiablicae, Destris benesciis amplissimis admectus, Q. Catulus, itemque summis ornamentis honoris, fortunae, virtutis, ingenii praeditus, Q. Hortensius, ab hac ratione dissentiunt; quorum ego αuctoritatem apud vos multis locis plurimum υaluisse

392쪽

et valere oportere consteor, Sed in hac causa, tametsi cognoscitis auctoritatea contrarias virorum mortissi morum et clarissimorum, tamen OmisSis auctoritatibus iPsa re ac ratione exquirere POSSumMS Deritatem,

atque hoc facilius, quod ea omnici, quae a me adhuc dicta sunt. iidem isti Dera ESSE Concediant ec necessarium bellum esse et magnum et in uno Cn. Pom eis Summa esse omniα. Quid igitur ait Hortensius ' si uni omnia tribuenda lint, unum dignissimum Eaxe 1 mpeium , Sed ad unum tamen omnia demerri non oportere. ObsODDit iam iSta oratio, re multo magis quam verbis remutata. 12. Oratio pro L. Vargunteio.

Ea est habita a. 689 653. L. Vargunteius senator de ambitu reus factus, ab Hortensio defenditur. Idem postea a. 691 63 inter coniuratos Catilinae erat. Salust. Catil. 17. 28. Druniann l. 3. P. 93. Cicero p. Sulla 2. Quis nostrum ad it L. Vargunteio ' nemo, ne hic quidem Hortensius, praesertim qui illum solus antea de ambitu demendisset. 13: Oratio pro C. Rabirio contra T. Atium Labienum.

Ea est habita a. 691 63). C. Rabirius a. 654 100)L. Appuleium Saturninum tribunum Pl. , a senatu hostem populi romani iudicatuin, in Curia Hostilia oceidisse tradebatur. Cum deinde multo post C. Iulius Caesar

Sullae socios atque asseclas vexare coepiSSet, multOSque per factionem suam in iudicium vocaret, auctor quoque

erat, ut T. Atius Labienus tribunus pl. a. 691 63

C. Rabirium perduellionis reum faceret. Pro eo frustra dixere Hortensius et Cicero, cuius extat Oratio: nam condemnatus est, cum Caesar ipse iudex esset. Conf. Drumann l. 3. P. 159-164. Sueton. Caes. 12. Dio

Cassius 37, 26 sqq.

Charisius p. 71. Cicatriciam non cicatricium. HOW- tensius pro G. Rabi/ior cicatricum mearum, quod emendate dictum sit.

393쪽

cieatricum meiarum J hae e verba ex ea parte orationis sumta. ubi Hortensius Rabirium loquentem induxit, isque res a se in belli gestas refert. hello enim insignem meruerat famam. Cons. Niehuhrad Cic. pro C. Rabirio e. 36. p. 80.

Ea est habita a. 691 633. Eo anno petivere consulatum L. Licinius Ilurena, D. Iunius Silanus, Servius Sulpicius Rufus et Catilina. 'Cum deinde Murena et Silanus creati essent, Ser. Sulpicius Rufus Murenam ambitus reum fecit, quod suffragia Pecunia emisset. Eum defendit Hortensius et Cicero. Hortensium in hae defensione non cessisse Ciceroni, Ρlutarchus tradidit invit. Cicer. c. 35. Λικιννι υ Μουρήνα φευγοντι Mκλην υπολατωνος βοηθων Ciceroὶ καὶ φιλοτιμ ουμενος ' Osτησιονυπερβαλλειν ευiis ιερήσαντα υερος ουδῖν ἀνεπαυσατο τῆς νυκτος, ως υπO του GLI Oδρα φροντιsαι και διαγρυπνῆσo κακωθεὶς ἐνδεεστερος ceυτου φανῆν .

Ea causa est acta a. 692 62). L. Torquatus in iudicium vocavit P. Sullam, quod inter coniuratos fuisset Catilinae. Ei adfuere Cicero et Hortensius, et quamvis culpae esset affinis, liberatus est. Cons. Drum anni. 2. p. 513-523.

Ea habita fertur a. 692 623. Legimus in Actis

diurnis, a nescio quo fictis et suppositis, quae apud Ρighium T. 2. p. 378. et Le Clero Des Durnauae chea tes Romains p. 278 extant, inter ea quae ad a. 692 62 relata sunt, haec quoque: Q. HortenSius Sub UESPerram orationem habuit pro rostris de censura et bello Allobrogum. De Brosse Ηisto ire Roma ined 'apres Salluste T. 2. p. 590) putabat, unam duas Venovas orationes Hortensii se invenisse, cum in haec verba Actorum incidisset: sed Le Ciero, qui omnino de Actis Romanorum prudenter et docte scripsit, verum Vidisse arbitror, qui cuncta Actorum fragmenta aut a

394쪽

Sigonio aut ab alio viro docto illius seculi, ut lectorum deciperet animos, composita esse scribit. pag. 321. 334.3; nec aliter iudicat Gotti ing G. d. rom. Sta ais v. P. 348 sq.

Ea causa est acta a. 694 60). Incertum, utrum Valerius Flaccus an Valerius Μessalla an alius sit intelligenduS.Cic. ad Atticum 2, 3. Primum, ut opinor, ευ- αγγελice. Valerius absolutus est Hortensio demendente. Id iudicium Auli filio condonatum pratabatur, et Epicratem suspicor , ut scribis, lascivum fuisse. Etenim mihi caligae eius et fasciae cretatae non placebant.

Acta est causa a. 695 59). L. Valerius Flaccus praetor a. 691 63 , qui deinde Asiam provinciam obtinuerat, a D. Laelio repetundarum accusatus est. Pro eo Oraverunt et Hortensius et Cicero, qui in consulatu suo a Flacco adiutus fuerat. Absolutus est immerito, teste Μacrobio Saturnal. 2, 1. Flaccum repetundarum reum ioci opportunitate de mani festissimis criminibus exemit Cicero. Is iocus in Oratione non extat, mihi ex libro Furii Bibaculi notus est, et inter alia eius dicta celebratur. Cic.. ad Atticum 2, 25. At hercule alter tuus miliaris Hortalus, quam Plena manu, quam ingenue, quam ornate nostras laudes in astra sustulit, cum de Flacci praetura et de illo tempore Allobrogum diceret. Sic habeto, nec amantius nec honori centius nec copiosius potuisse dici. Ei te hoc scribere a me tibi esse missum Dolo.

Acta est causa a. 698 56). Ρ. Sextius, qui tribunus pl. a. 697 57 de restituendo Cicerone bene meritus

395쪽

erat, et Clodii satellitibus vim attulerat, a M. Tullio Athino vano auctore Clodio de vi lege Lutatia reus factus, sed a crimine liberatus est.

Scholia Bobiensia in orat. p. Sestio p. 292. Hanc eandem causam Plurimi defenderunt: in quis luit Q. Hortensius, M. Crassus, C. Licinius Calvus partibus inter se distributis, quas in agendo tuerentur. Tullius per OraUit.

20. Dissuasio legis sum tuariae.

I. Licinius Crassus et Cn. Pompeius Magnus, ambo iterum consules, a. 699 55) legem de sumtu coercendo promulgarunt. Eam Hortensius dissuasit, et auctores ipsi abiecerunt. Drumann l. 3. P. 99.

Dio Cassius 39, 37. O Πομπxiiος καὶ ὁ Κρασσος

εῖτεχει Diis αν καὶ τὰ αναλωματα τὸν Mαιταν επι φιακρο- τατον προσλὶγμενα συστεῖλαι, καί περ ἐς παν αυτοὶ καὶ τρνφλὶς καὶ αβροτητος προκεχωρωκοτες ' ἐκωλυθνὶσαν δευα αυτου τουτου, του διανοαοθετῆσαι. ὁ γαρ ορτ σιος, φιλαναλυπος εν τοῖς μάλιστα ων , επεισεν αυτους TOTεμεγεθος τῆς πολεως ἐπεξιων καὶ επι τε τῆ οικοι πολυτελεiα καὶ επι τη ἐς τους αλλους φιεγαλοφροσυνν ἐπωνων, καταβαλεῖν τλην γνωανὶν se τε κω συναγωνιστν των λογωντω βίω σφων χρωμενος. τήν τε γαρ εναντiωσιν αἐδε- σθεντες καὶ προσετι καὶ κατοκνήσαντες, φθονω τινὶ τους αλλους, ων αυτοὶ εποιουντο, δοκεῖν απεiργειν, εκοντες αφῆκαν τὰν εἰςλπησιν. 21. Oratio pro Procilio contra P. Clodium. Acta est causa a. 700 54). Procilius tribunus pl. a. 698 56) cum C. Catone et Nonio Sufenate collegis turbas excitaverat, ut Pompeio et Crasso consulatum petentibus auxilio esset . Eum accusavit P. Clodius, Hortensius defendit. Cic. ad Att. 4, 15. Cons. Drumanni. 3. p. 99. An vero in eadem causa Sufenati quoque et Catoni adfuerit, ut in Onomastico Tulliano s. n. Hortensius p. 291 dictum , incertum est.

396쪽

. 22. Orylio pro Cn. Plancio. Acta est causa a. 700 543. Manutius ex loco orationis Ciceronianae pro Plancio c. 15. colligendum Putat, Hortensium quoque in illa causa Diancti patronum fuisse. Et assentitur orellius in Onomastico p. 291. ubi legitur: Ante Ciceronem demendit Hortesnsius Cn. Plancium. Pro Plancio 15, 37. Sed Drumann l. 3. p. 99

scribit, ab Hortensio Plancium defensum non esse, nec a Cicerone eum velut patronum Plancii memorari, sed ideo tantum mentionem eius esse factam, quod de lege Licinia, in qua causa Plancti nitebatur, tunc temporis in senatu dixisset. 23. Oratio pro M. Aemilio Scauro contra P. Valerium Τriarium. Acta est causa a. 700 54). Μ. Aemilius Scaurus

a. 699 55 Sardiniam provinciam Obtinuit, nec innocenter se gessit. Itaque rogantibus Sardis a P. Valerio Triario repetundarum Postulatus. Habebat Sex Patronos, quos inter Hortensius et Cicero. Liberatus est. Conf. Drumann l. 1. P. 31.

Asconius in Scaurianam P. 20. Defenderunt Scaurum sex patroni, cum ad id tempus raro quisquam Pluribus quam quatuor uteretur, ac post bella civilia ante legem Iuliam ad duodenos Patronos eSt Perventum. Fuerunt autem hi: P. Clodius Pulcher , Μ. Marcellus, M. Calidius, M. Cicero, M. Messala Niger, Q. Horten Siu S. 24. Oratio pro Τ. Annio Milone. Haec causa acta est a. 702 52 . T. Annius Μilo, qui P. Clodium, adversarium acerrimum Ciceronis, vi aperta interfecerat, auctore Pompeio in iudicium vocatus est. Defendit Cicero, cuius oratio extat. Pro eoque etiam Hortensius in senatu stetit, nec tamen in iudicio

ei adfuit. Asconius in Milonianam p. 35. A uerunt Miloni Q. Hortensius, M. Cicero, M. Marcellus, M. Calidius,

397쪽

Μ. Cato, Faustus Sulla. Verba Pauca Q. Hortensius

dixit: Liberos esses eos, qui pro serDis Postularentur: nam Post recentem caedem mania miserat eos Milo sub hoc titulo, quod castrat suum ulti essent. Haec agebantur mense intercalari.

Q. Hortensius dixitJ haee non in iudiero, aed in a atu Hortensius dixeνa . enm de Clodii nees et da puniendo milona delibarahatur, eoque referendum videtvr , quod in Seboliis Bobiennibus p. 282 legimus: Pro Milone autem obnixa laborasas Q. Hortensiva Di batur . nemps in Aenatu. In iudieio autem Milonis Hortensius nouaderat, et Cicero nolns aius eansam defendit, teste scidem Asconio p. 42. Revondit hia tinuo M. Gestro. Cons. Drumann l. 3. p. 10 l.

25. Oratio pro M. Valerio Messala. Acta est causa a. 703 513. Μ. Valerius Μessala cum in petendo consulatu a. 700 54) suffragia largitione emisset, ambitus Postulatus est a. 703 51), nec nisi inalis amicorum artibus poenam effugit. Cic. ad. Attic. 5, 12. ad Famil. 8, 2. Cic. Brut. 96. Hortensium magnum Oratorem SemPer Putavi maximeque Probavi pro Messala dicentem. Sic ferunt, inquam, idque declarat totidem quot dixit, ut aiunt, scripta verbis oratio. Valerius Μax. 5, 9, 2. Q. Hortensii, qui suis remnoribus Ornamentum romanae eloquentiae luit, admirabilis in filo patientia extitit. Cum enim eouSque impietatem eius suspectam et nequitiam inDisam haberet, ut Messalam, suae sororis filum, heredem habiturus, ambitus reum defendens iudicibus diceret, si illum damnassent, nihil sibi Praeter Osculum Πνο- tum , in quibus αcquiesceret, Supe turum. Hac scilicet sententia, quam etiam editae orationi inseruit,flium potius in tormento animi quam in Doluptatibus

rePOriens, tamen ne Naturae ordinem confunderet,

non nePotes, sed flium heredem reliquit.

osculum nepotuml' ex hoe ipso fragmento elucet, duleem et floridam et exquisitam fuisse eloquentiam Q. Hortensii.

398쪽

26. Oratio pro Appio Claudio Pulchro contra P. Cornelium Dolabellam.

Acta est eausa a. 704 50 . Appius Claudius Pulcher consul a. 700 54), postquam a. 703 51 e Cilicia pro

vincia Romam erat reversus, a P. Corn. Dolabella de inaiestate aecusatur a. 704 50 . Hortensius et M. Iunius Brutus, Appii gener, eum defenderunt. Absolutus est. Cic. ad fainii. VIII, 6. 13. III, ΙΙ. Drumann l. 2. p. 194. Cic. Brut. 64. Hortensius Pro Appio Claudio dixit paulo anta mo tem. Ibid. o. 94, 324. Hortensius quarto et sexagesimo

anno perpaucis ante mortem diebus una tecum socerum tuum defendit Appium.

Duebneriis p. 288 scribit: si Marciae causam addit Eggerus ex Quintiliani verbis 10, 5, 13. Veniat in

iudicium, Cato Marciam honestene tradiderit Hortensio- Sed ea causa hue non pertinet, nec Hortensium uinqua in causam Μarciae egisse arbitror. Apud Quintilianum sermo est de Μarcia, quae uxor Μ. Catonis erat, sed divortio facto Hortensio nupsit, et Hortensio mortuo denuo matrimonium cum Catone redintegravit. Hanc rem ita se habere, testatur Munatius, Catonis amicus, apud Plutarchum Cat. min. 52. Sed Caesar aliique inimici Catonis turpi eum calumnia afficiebant, tamquam Cato Hortensio non divortio facto, sed sponte uxorem suam tradidisset, et rhetoribus otiosis haec materia obscena vehementer placuisse videtur. GottlingGesch. d. rom. Siaais vers. p. 95 verissime reni diiudicavit. Cons. Drumann l. 3. P. 107.

Cic. Verr. Act. sec. lib. 5ς 18. Noli metuere, Hortensi, ne quaeram, qui licuerit aedEmare navem senatori. Antiquae sunt istae legea et mortuae, quemadmodum tu soles dicere, quae vetant.

399쪽

mortuael in hae voca deprehendit Wesierinanii p. 225 figuram , quae Hortensius uti sit soli ius.

Priscian. t. l. p. 369. Q. Hortensius: Abi sis icran omnibus locis. Abusis καταχρVsθεντων.

Q. HortensiusJ id fragmentum a Duebiae ro p. 288 relatum, vertam non solum ex orationibus, sed etiam ex libro Communium locorram excerptum esse potest. locis J seil. oratoriis.

Quintil. 1, 5, 12. Duos in uno nomine facie Brat

harbarismos Tinca Placentinus, si reprehendenti Hortensio credimus , Preculam Pro Pergula dicens, Et immutatione, cum c Pro g uteretur, et tran Smutatiora E, cum V Praeponeret e antecedenti.

HortensioJ in oratione quadam, quam in ea usu alioquin ignota contra Tineam Plaeentinum dixit, sic irridebat adversarium Hortensive .

Extat porro fragmentum Poematum Hortensii apud Varronem de ling. lat. p. 402 ed Speng. : Ab eo, quod alii dicunt cerυices, id Horten Siras in POEmα-tis cerυix. Eiusdem vocabuli facit rursus mentionem Varro p. 588. Quintilianus 8, 3, 35. et Servius in Virg. Aen. XI, 496. Deinde supersunt fragmenta Annalium et Communium locorum. LXVI. Hortensia, Quinti tilia. Hortensia Q. filia eloquentia sua nomen famamque meruit et oratio eius apud posteros quoque celebris erat. Oratio apud trium iros. Ea est dicta a. 712 42). Cum Octavianus Lepidus Antoniusque, triumviri rei p. constituendae, aerarii causa matronas gravi onerassent tributo, eae iniustum et invidiosum id esse ratae, iussa recusabant pro iisque apud ipsos triumviros orationem dixit Hortensia. Nec frustra: nam cum Populus quoque, matronas Onere liberandas esse clamaret, triumviri abiecerunt consilium. Cons. Drumann l. 3. P. 111. t. s. p. 381. Valer. Max. 8, 3, 3. Hortensia Q. Hortensii

400쪽

flia, cum ordo matronarum gravi tributo a trium- Diris esset oneratus, NecquiSquam Dinorum Patrocinium eis accommodare auderet. causam meminarum apud triumυiros et constanter et meliciter egit. Reyraesentata enim Patris iacundia, impetravit, ut maior parsim Peratae Pecuniae eis remitteretur. Revixit rummialiebri stirpe Q. Hortensius Derbisque filiae ad Ui-raυit. Cuius si virilis sexus posteri Dina Sequi υΟ-luissent , Hortensianae Eloquentiae tanta hereditas una feminae actione abscisa non ESSE . Quintil. 1, 1, 6. Gracchorum eloquentiae multum contulisse accepimus Corneliam matrem, cuius doctissimus sermo in posteros quoque est ePistolis traditus, et Laelia C. filia reddidisse in loquendo paternam elegantiam dicitur , et Hortensiae Q. riliae oratio apud triumviros habita legitur non tantum in sexus

honorema

Haec actio tam fuisse celebris videtur, ut Appianus fictam Hortensiae orationem operi suo insereret Civilium

bellorum lib. 4, 32 et 33.

LXVII. Cn. Cornelius Dolabella. Consul a. 673 81 . Proconsul Macedoniae a. 674 80 . Cons. Drumann l. 2. P. 561. Oratio contra C. Iulium Caesarem. Causa est acta a. 677 77). Vid. Caesaris oratio. Dolabella postquam a Sulla dictatore consulatum, deinde Μacedoniam Provinciam accepisset, a. C. Iulio Caesare reus factus repetundarum a. 677 77), sed absolutus est, quamvis culpa esset Oneratus. Hortensius sv. p. 368.

et Cotta v. p. 341.) defenderunt, sed et Dolabella ipse orationem dixit maledicti plenam in Caesarem. Pseudo- Asconius in Divinationem in Caecilium p. 110 commutavit hunc Dolabellam cum altero Dolabella, qui praetor Ciliciae fuerat, ut Peri Zonius Aniinadv. hist. P. 54. et Drumann l. 2. p. 562. et Μad wig de Asconio

p. 109. demonstravit.

SEARCH

MENU NAVIGATION