장음표시 사용
411쪽
Metelloat Q. Caeeitius melallus Celer at Q. Caeeilius Metellus Nepos fratres, de quibus infra dicemus. LuculloaJ L. Lucullum ei M. Lucullum. v. pag 358. Curionesi Cutio pater et filius, quorum de orationibus alibi diximus.
Plui. Crassus 7. Σωματος δ' αξiωμα καὶ λογουα θω καὶ προσυνπου χαριν αγωγον αμφοτεροις ΡOmpeio et Crasso) o uoiως προσεῖναι λεγουσιν. Sueton. De Clar. Rhetor. 1. Paulatim rhetorica et ipsa utilis, honestaque apparuit, multique eam Et praesidii causa et gloriae πρεtiverunt. Cicero ad Praeturam usque graece declamitavit, latine vero senior quoque. Cn. Pompeium quidam historici tradiderunt , Arab iPsum civile bellum, quo jacilius C. Curioni promtissimo iuveni causam Caesaris demendenti contradiceret , repetisse declamandi consuetudinem, M. Antonium, item Augustum ne Mutinensi quidem bello
omisisSE. Pompeius non amabat scribere orationes, et nonnumquam, aliis impeditus negotiis, Cicero aut Sestio, id officium mandavit. Quintil. 3, 8, 50. Sunt multae a graecia ἰαtiniSque
cO OSitae orationes, quibus alii uterentur, ad quorum conditionem Ditamque aptanda, quae dicebantur, iuerunt. An eodem modo cogitavit aut eandem Personam induit Cicero, cum scriberet Cn. Pom Pe i O, Domitio ceteriSDE. Cic. ad Atticum. 7, 17. Scire iam te reortet, L. CaeSar quae responsa remerat a Pompeio, quas ab eodem ad Caesarem ierat litteras. Scriptae enim et datae ita sunt, ut proponerentur in publico, in quo accusaυi mecum ipse Pompeium, qui, cum Scri P
tor lutculentus esset, tantas reS atquct CαS, 2Mactin Omnium manus Denturae essent, Sectit O NOStroscribendas dederit. 1. Oratio ad populum de restituenda potestate tribunitia. Pompeius consul designatus a. 683 71 in concionem habuit. Drumann l. 4. p. 382.
412쪽
Pseudo Asconius in Act. 1. in Verrem p. 148. Pompeius proconsule de HisPania Sertorio Dicto nupervenerat, et statim habuerat concionem de restituenda tribunicia Potestate. Cic. in Verrem actio Prima c. 15. Ipse Cn. Pom-Peius, cum Primum concionem ad urbem consul designatus habuit, iιbi id quod maxime exspectari videbatur ostendit, se tribuniciam Potestatem restituisturum , iactus est in eo strepitus et grata concionis admurmuratio. Idem in eadem concione cum dixisset, Populatas DexataSque ESSE Provincias, iudicia autem turpia et flagitiosa feri: ei rei se Providere αc conis
sulere Delia: tum Dero non atrepitu sed maximo clamore suam PDPulus romanus Significavit Doluntatem. 2. Oratio de triumpho Suo.
Ea est habita a. 693 61 , cum Pompeius de Asia
triumpharet. Plin. Hist. Nat. 7, 26. Triumphi, quem duxit Pompeius a. d. tertium Kalendas Octobres M. Pisone M. Messalla coss. Praematio haec fuit: cum oram maritimam a praedonibus liberasset et imperium maris populo romano restituisset, ex Asia, Ponto, Armenia,
Paphlagoniα, Cappadocia, Cilicia, Syria, Scythia,
Iudaeis, Albanis, Deria, insula Creta , Basternis et super haec de regibus Mithridate atque Tigrana triumphavit. Summa summarum in illa gloria luit, ut ipse in concione dixit, cum de rebus suis dissereret, Asiam ultimam Provinciarum accepisse eandemiaque mediam patriae reddidisse. Ρlin. Hist. 37, 2. Victoria illa Pompeii primum αd margaritas gemmαsque mores inclinavit. Id uti planius noscatur, verba ex ipsis Pompeii triumphorum actis subiiciam. Ergo tertio triumpho, quem Mpiratis, Asia, Ponto gentibusque et regibus in septimo operis huius volumine indicatis M. Pisone M. Messala coss. Pridie Kal. Octob. die natalis sui egit, transtulit alveum cum tesseris lusorium e gemmis
413쪽
duabus latum pedea treS, longum Pedes quatuor, et ne quis de ea re dubitet, nulla gemmarum magnitudine hodie prope ad hanc amplitudinem accedente , in ea fuit luna aurea Pondo XXX, lectos tricliniares
tres, vasa ex auro et gemmiS abacorum novem.
signa aurea tria MinerDae Martis et Apollinis, coronas ex margaritis triginta treS, montem aureum quadratum cum cerυis Et leonibus et Pomis omnis generis, circumdata Dite aurea, MNSeram Ex margaritia , in cuius mastigio horologium erαt; imago Cn. Pompeii e margaritis. ReiPublicae et quaestoribus , qui oram maris demendissent, datum mille talentum, militibus singulis sena millia sestertium. 3. Oratio pro T. Atinio Milone. Acta est causa a. 698 56 . P. Clodius accusavit Μilonem de vi. Eum defendit Pompeius. Drum anni. 2. p. 323.
Cic. ad Q. fratr. 2, 3, 2. Milo assuit. Dixit
mmPeius, Sive voluit. Nam, ut surrexit, operae Clodianae clamorem sustulerunt, idque ei Perpetua oratione contidit, non modo ut acclamatione, sed ut
convicio et maledictis imPediretur. Qui ut Peroravit, nam in eo sane mortis luit: non est deterritus, sitiit omnia atque interdum etiam silentio, cum auctoritate semper9 sed ut Peroravit, surrexit Clodius. 4. Oralio pro L. Cornelio Balbo. Acta est causa a. 698 56). L. Cornelius Balbus Gaditanus cum civitatem romanam Pompeio auctore obtinuisset, alii autem Balbum civem esse negarent, eumque in iudicium vocarent, ab eodem Pompeio, Crasso et Cicerone defenditur. Drumann l. 2. P. 594.
Cic. Ρ Balbo 1. Quae tuerit hesterno dies Cn. Pompeii gravitas in dicendo, quae facultas, quae
copia, non opinione tacita Destrorum animorum, sed
perspicua admiratione declarari videbatur. Nihil enim umquam audivi, quod mihi de iure subtilius
414쪽
dici videretur , nihil quod memoria maiore de exemplis, nihil peritius de foederibus, nihil illustriore auctoritate de bellis, nihil de republica graυius, nihil
de ipso modestius, nihil de causa et crimine Ornatius , ut mihi iam verum Dideatur illud esse, quod nonnulli litteris ac studiis doctrinae dediti quasi quiddam incredibile dicere Putabantur, eum, qui omnes animo virtutes penitus comprehendisset, omnia quae faceret, facillime tractare. Quae enim in L. Crasso potuit, homine nruo ad dicendi singularem quandam
tas, varietas, copia, quam iuit in eo, qui tantum potuit impertire huic studio temporis, quantum Φεea Pueritia usque ad hanc aetatem a continuis bellis et Dictoriis conquievit' ibid. c. 7, 17. Pompeii oratio omnibus ornamentis abundavit. Cic. de legibus 2, 3. - gnus ille noster Posuit in iudicio, cum pro Balbo tecum simul diceret, rempublicam nostram iustissimas huic municipio gratias
agere POSSE, quod ex eo duo sui conserυαίων et existitissent.
Magnust Pompeius id in honorem Cieeronis dixit. huic municipioJ Arpinum intelligit. duo aut congerυatoreat Marius et Cicero.
5. Oratio pro L. Scribonio Libone. Acta est causa a. 699 55) Pompeio et Crasso iterum consulibus apud censores M. Val. Μessalam et P. Servilium Vatiam Isauricum. Accusavit Libonem Helvius Mancia, cuius supra retulimus Orationem, pag. 327. 6. Concio ad populum.
415쪽
πuUαν αοχοι/J . Honorem enim triumphi meruit, antequam Seuator erat, et consulatum primum obtinuit diu ante legitimam aetatem. Deinde bellum eontra piratas in eredibili e eleritate sivivit, cunctaque et volunt rite cesserunt et fortuna semper favit usque ad a. 693 6 l .
T. Oratio de Theophane Mitylenaeo. Ea est habita tempore belli Mithridatici 688-693 , annus autem definiri nequit. Usus est Pompeius Theophane Mitylenaeo, cum in Asia contra Mithridatem regem hellum gereret, eumque tanto Pere adamare coepit, ut auctoritas eius apud se plurimum valeret. Quare in concione militum civitate eum romana donavit. Theophanem res gestas Pompeii scripsisse constat. Cic. p. Archia 10, 24. Quid ' Noster hic Magnus, qui cum virtute Drtunam adaequavit, nonne Theophanem Mitylenaeum, scriptorem Verum Suarum, in concione militum civitate donaDit 'Valer. Max. 8, 14, 3. Ne Pompeius quidem Magnus ab hoc assectu gloriae aversus, qui Theophanem Mitylenaeum ScriPtorem rerum Suarum, in concione militum civitate donavit, benescium Per se
Iarius Victorinus De Orthographia l. 1. 4, 4. p. 8ed Gaisford: Gneius Pompeius Magnus et scribebat et dicebat K ad amitatem pro Ualamitatem.
da nitatemJ similia exempla litterarum d et i mutatarum v. in Schneideri Elementariehre d. lat. Spr. T. l. p. 255.
LXXIV. C. Intonius. Aequalis fere Ciceronis, Praeturam et consulatum
una iisdem annis, quibus Cicero, obtinuit. A. 667 87 interfuit exercitui Sullae, qui in Graecia adversus Mithridatem regem bellum gessit. Cum ibi multis socios iniuriis affecisset pecuniasque diripuisset, a. 678 76 a Caesare rvpetundarum Postulatus est. Tribunus Pl. a. 682 72). Senatu motus a L. Gellio et Cn. Lentulo censoribus a. 684 70), mox recipitur. Ρraetor a. 688 663.
416쪽
Consul a. 691 63). Post consulatum provinciam Macedoniam diripuit. A. 695 59) maiestatis, cum inter coniuratos Catilinae fuisset, a M. Coelio Rufo, deinde repetundarum a C. Caninio Gallo postulatur. Eiectus in exilium in insulam Cephalleniam abiit, unde a. 707 47ὶ Romam rediit. Cons. Drumann l. 1. P. 531.
Causa acta est a. 690 643. Antonius cum consulatum peteret, ambitus a Cicerone reus factus, at frustra: creatur enim consul. Vide argumentum Orationis Ciceronis in toga candida. Ferebatur oratio C. Antonii adversus Ciceronem, ut refert Asconius in orat. in Toga candida p. 95. Huic orationi Ciceronis et Catilina et Antonius contumeliose responderunt, quod solum poterant, invecti in novitatem eius. Feruntur quoque oratio nes nomine illorum editae, non αb lysis scrip tae, sed ab Ciceronis obtrectatoribus, quas
nescio an satius sit ignor ας E. .
Quintilianus ex Antonii Oratione affert locum; quein ipsius Antonii esse . Putat , - verum i declamatori potius tribuerim: nam haec ipsa verba declamationem et umbram Potius sapiunt quam veram causam. Cons. Μadwig de Asconio D. 75.
Quintil. 9, 3, 94. Προσαποδοσιν dicit, quae, ut
maxime, servetur Sane in Pluribus Propositis, quia aut singulis statim ratio subiiciatur, ut est , apud C. Antonium: Sed neque accusatorem eum me uo, qui sum innocens, neque competitorem De eor, qui sum Antonius, neque conSulem vero, qui est Cicero. aut positis duobus vel tribus, i eodem ordine singulis continua reddatur, quales apud Brutum de dictatura Cn. PomPeii.
Soholia Bobiensia in Orat. p. i Sulla p. 363. μυitatem Ciceronis multi quidem per illa tempora contumeliis agitara υoluerunt, ut Catilina et Clodius et ipse, quamvis collega tuerit, C. Antonius.
417쪽
LXXV. L. Sergius Catilina. Aequalis fere Ciceronis. Praetor a. 686 68 . deinde Africam provinciam obtinuit, unde reversus, a. 689 65 repetundarum dixit causam. A. 690 64) consulatum petebat; sed ambitus Postulatus a Cicerone, repulsam tulit. Bis contra rempublicam coniuravit, primum a. 688
66 , deinde a. 690 64ὶ: sed haec coniuratio, Cum R. 691 63) eruptura esset, a Cicerone consule detegitur. Catilina effugit proelioque occiditur a. 692 62). Cons.
Drumann t. 5. P. 388. Oratio adversus Ciceronem. Acta est causa a. 690 64 . Sex competitores consulatus fuere a. 690 643, inter quos Catilina, C. Antonius, Cicero. Catilina et Antonius sui modo diximus
a Cicerone ambitus accusantur. Vide Argumentum Asconii in Ciceronis orationem in loga candida contra C. Antonium et L. Catilinam competitores pag. 82. Ferebatur oratio Catilinae adversus Ciceronem, non ab ipso Catilina, rerum a rhetore quodam scripta. Asconius in Orat . in tog. cand. p. 95. Huic Orcitioni Ciceronis et Catilina et Antonius contumeliose responderunt, quod solum poterant , invecti in novitatem eius. Feruntur quoque orationes nomine illorum editae, non ab ipsis scriptae, sed ab Ciceronis obtrectatoribus, quas Nescio an Satius sit ignorare.
Seholia Bobiensia in orat. p. Sulla p. 363. μυitatem Ciceronis multi quidem per illa re ora contumeliis agitare voluerunt, ut Catilina et Clodius et ipse, quamvis collega tuerit, C. Antonius. Declamatio antiqui rhetoris non amplius extat, alia autem, recentioribus ficta temporibus, etiamnunc fertur, atque Primum typis expressa est, ut orellio videtur in Indice Editionum Scriptorum Ciceronis p. 258., in editione, cuius titulus est: orationes V Ciceronis contra Catilinam. Oratio invectiva contra Ciceronem. Oratio Crispi Sallustii contra Ciceronem. M. T. Ciceronis
418쪽
oratis responsoria contra Sallustii invectivam edente Philippo Beroaldo s. l. et α. et typogr. Nom 4. deinde in aliquot editionibus antiquissimis Salustii, quas accurate descripsit Μ. G. Veesen meyer Bibliographische v. hiographische Anale ten ara der Litteratur der attengriech. unii lat. Schi instellor, Ulm 1826. p. 61-64., atque in Constantii Feliciani Durantini de coniur. Catil. narrat. in Cortii Salustio p. 93-97. Μirum igitur, quod eandem velut in editam e codice Iis. Schoeti genius ediderit in Analectis ex omni meliorum litter. genere Lipsiae 1725. T. 2. p. 441, eamque ipsi Catilinae tribuerit. Atque F. A. Wolfius quoque eam in editam putabat, ut ex Marcellina P. XXX. apparet.
LXXVI. P. Canutius. D. Canutius sive Cannutius aequalis Ciceronis est,
Cic. Brut. 56. P. Canutius, aequalis meus, homo Exi a Ordinem nostrum meo iudicio disertissimus.
Cic. pro Cluentio c. 18. P. Canutius, homo in primis ingeniosus et in dicendo exercitatus.1. Orationes P. Sulpicii Rufi . P. Canutius, cum P. Sulpicius Rufus v. Pag. 343.
orator celeberrimus esset nee tamen Orationes reliquisset, Post mortem eius orationes ex ingenio finxit easque
pro Sulpicii orationibus haberi voluit. Cie. Brut. 56, 205. Sulpicii orationes quae feruntur, eo post mortem eius Scripsisse P. Canutius putatur. Priscianus t. 1. P. 369. Canutius: Tume est, Propter venustatem Destimentorum admirari, et Propter turpiysime actam vitam non contemni - admirari θαυua Grecu.
CanutiusJ hule Canutio vero fragmentum vindieavit Falster memor. Obscur. p. 37. Alius Canutii mentio facta est in Dialogo de Oratoribus e. 21. Alius denique est Canutius tribunus pl. a. 710, eontra quem M. Antonius dixit.
419쪽
2. Oratio eonira Oppianicum in causa Cluentiana. Uide argumentum orationis Ciceronis pro A. Cluenti O Avito. LXXVII. Servius Sulpicius Ruma. Eius Pater equestri loco, avus nulla illustri laude celebratus. Cic. p. Murena c. 7. Videtur esse natus a.
649 105 vel a. 650 1043 uno tantum duobusve annis minor quam Cicero, qui eum aequalem appellat in Bruto c. 40, 150. 42, 156. Ellendi p. CIV scribit, Servium a. 680 74 quaestorem , a. 685 69) aedilem fuisse.
Praetor a. 689 65 . Deinde consulatum petens a. 691 63 repulsam tulit, nec ante a. 703 51 eum obtinuit. In bello civili Caesaris partes secutus, ab eoque a. 709 453 proconsul Achaiae factus est. Deinde Caesare interfecto consilia senatus adiuvans, in legatione Mutinam ad Antonium profectus, a. 711 43ὶ diem obiit.
orator celebris, at celebrior iuris consultus, et eo potissimum nomine a populo roinano consulatus datus,
ut Dio Cassius dicit i. 40, 58. Extant plurima fragmenta librorum eius de iure. Atque Epistolae candoris et ingenii plenae ab eo scriptae, inter Ciceronis ad familiares libro quarto adhuc supersunt. Cons. Robertus Schneider Quaestionum de Servio Sulpicio Rufo Hrisconsulto romano Specimina duo Lipsiae 1834. Cic. Brut. c. 41. De Servio ego dicam quod sentio. Non enim facile quem dixerim plus studii quam illum et ad dicendum et ad omnes bonarum rerum disciplinas adhibuisse. nam et in iisdem exercitationibus ineunte aetate fuimus, et Postea una Rhodum ille etiam profectus est, quo melior esset et doctior, et inde ut rediit, videtur mihi in
Secunda arte Primus esse maluisse quam in prima secundus. atque haud scio ara Par Principibus esse
potuisset, sed mortasse maluit, id quod est adeptus,
longe omnium, non eiusdem modo aetatis, sed eorum
etiam, qui fuissent, in iure civili esse Princeps.
420쪽
Ibid. o. 42. Adiunxit etiam et litterarum Scientiam et loquendi elegantiam, quae ex Scriptis eius, quorum similia nulla sunt, facillime Perspici potest. Quintil. 10, 1, 116. Servius Sulpicius insignem non immerito iamam tribus orationibus meruit. ibid. 10, 5, 4. Sed et illa ex latinis conDersio
multum et ipsa contulerit, ac de carminibus quidem neminem credo diabitare, quo sola genere exercitationis dicitur usus esse Sulpicius. Nam et sublimis spiritus attollere orationem poteSt, et Derba, Poetica libertate audaciora, non praesumunt eadem Prreris
dioendi iacultatem. ibid. 12, 10, 11. In oratione si species intueri velis, totidem pene reperias ingeniorum quot corporum mor maS. Sed tuere quaedam genera dicendi conditione temporum horridiora , alioqui magnam iam ingenii Dim prae se ferentia. hinc sint Laelii, Amrieani, Catones etiam Gracchique. Mediam illammormam ceneant L. Crassus, Q. Hortensius. Tum deinde ei lorescat non multum inter se distantium temPore oratorum ingens Proventus. Hic vim Caesaris, indolem Coelii, subtilitatem Calidii, diligentiam
Pollionis, dignitatem Messalae, sanctitatem Calvi, gravitatem Bruti, acumen Sulpicii, acerbitatem Cassii reperiemus. At M. Tullium, non illum habemus circa Plurium artium species Praestantem , sed in omnibus, quae in quoque laudantur, eminentis Simum. ibid. 12, 3, 9. M. Cato cum in dicendo Praestantissimus, tum iuris idem fuit peritissimus, et Scaevolae Servioque Sulpicio concessa est etiam acundiae υirtuS. Velleius 2, 36. Iam pene supervacaneum videri Potest, eminentium ingeniorum notare tempora. Quis enim ignorat, diremtos gradibus aetatis foruisse hoc tempore Ciceronem, Hortensium, laneque CraSSum, Catonem, Sulpicium, moxque Brutum, Calidium, Coelium, Calvum et proximum Ciceroni GeSarem,