장음표시 사용
431쪽
et eundem hunc Cn. Dolabellam Putetis esse, in quem C. Caesaris orationes legitis, scire vos reortet, duos eodem tempore fuisse et Prαenomine et nomine et cognomine Dolabellas. Eorum igitur alterum Caesar accusaυit nec damnavit, alcerum M. Scaurus et accusavit et damnavit.
Ρlut. Caesar 4. επανελθων εἰς 'P Urim δολο λλανεκρινε κακωσεως ἐπαρχίας καὶ πολλαὶ απο τῆς ' Ελλαδος των πολεων μαρτυρiας αυτω παρεσχον. Ο μἐ, ουν Λο- λοβελλας ἀπεφυγε τλὶν dialiv. Velleius 2, 43. Nobilissima Dolabellae accusatio et maior civitatis in ea mavor, quam reis Praestari
in eat defensiones reorum plerumque populo magis gratae quctinaeeusationes. Cicero de Offie. 2, 14. Etsi laudabilior est defensio, tamen aliam accusatio probata Peractve eat, veluti haee ipsa aeeu satio Caesaris magis probata fuit populo quam alias defensio. Cons. Orellius ad li. l.
Gellius 4, 16. C. Caesar, gravis auctor linguactiatinae, in Dolabellam actionis ΙΙΙ. lib. 1.: titi, quorum in aedibus ianisque posita et honori erant
aetionia LII. lib. 1. I Gronovii Emendationem saeuiui sum, prapsertim eum ductus presse sequeretur optimi eodicis regii actionis in Iibuati. ale enim in illo codice legi , non libuisti, ut alii tradiderant, testatur Duebnerus . Sed dubitatio exorta est, an fieri possit, ut Caesar tot orationes in Dolabellam habuerit. magisque videtur verisimile, legere, actionia tertio libro. Tres enim orationes in hae eausa habuisse videtur, una erat Divinatio de eonstituendoaecusatore, deinde duabus orationibus aeeusationem intendit: nee Cieaeonis libri septem aecusationis in Verrem hue voetari possunt quoruin duo tantum in foro habili, reliqui in voluptatem legentium eoufeeti sunt.
2. Oratio pro Graecis contra C. Antonium.
Acta est causa a. 678 76 . C. Antonius, qui postea Ciceronis collega tu consulatu fuit, postquam in bello Mithridatico, copiis Sullae adiutus, Graeciam vexasset praedaque et spoliis potitus esset: a Caesare Graecis
432쪽
rogantibus repetundarum postulatus est, sed dolo malo Poenam effugit. Cons. Drumann l. 3. Ρ. 134. 753. t. s. p. 532. Asconius in orat. in Toga candida p. 84. C. Antonius nullos in Achaia spoliaverat, nactus de exercitu Sullano equitum turmas. Deinde Graeci, qui 3Poliati erant, eduxerunt Antonium in ius ad M. Lucullum praetorem, qui ius inter Peregrinos dicebat. Egit pro Graecis C. Caesar etiam tum adolescen tralus , de quo Paulo ante mentionem fecimus, et cum Lucullus id, quod Graeci Postulabant, decrevisset, appellavit tribunos Antonius iuravitque se id eiurare, quod aequo iure uti non posset. Hunc Antonium Gellius et Lentulus censores Sexennio, quo haec di
quod socios diriDuerit, quod iudicium recusarit, quod Propter aeris alieni magnitudinem Praedia manci- Parat bonaque sua in PoteState non haberet.
C. Gegari inserui praeeunte Wesse lingio in Observati. p. 223., Pighio t. 3. p. 292. appellavit tribuno/J v. F. L. Κellar Semestrium T. f. p. 156. Getitus et Lentulus censoresJ a. 684 70 .
Plut. Caesar 4. υ δε Καισαρ αμειβομενος την 'πιλαδα τῆς προθυμίας συνηγορευσεν αυrii Ποπλιον
ΠοπλιονJ Plutarchus tres errores eommisit, unum, quod Publium Antonium, non Gai uin nominat, Riterum, quod M. Lucullum praetorem Maeedoniae, non Praetorem Peregrinum appellat, tertium, quod causam non Boinae, sed in Graeeia actam seribit.
3. Suasio rogationis Plautiae.
Ea est habita a. 684 70). Cum Sulla Puteolis a. 676 78 diem obiisset, Μ. Aemilius Lepidus consul acta eius tentans rescindere, bellum civile excitavit, sed a Q. Catulo collega a. 677 77 Italia pulsus est, et in Sardinia
433쪽
frustra bellum inolitus periit. Liv. Epit. 90. Atque exercitus eius in Hispaniam ad Sertorium eonfugit. Cum deinde a. 682 72 Sertorius occisus, et bellum confectum esset, milites eius, qui bello superstites erant, petebant, ut senatus si hi ignosceret reditusque daret hir. Caesar Plautium tribunum commovit, ut rogationem Promulgaret, ut exercitui Lepidiano reditus concederetur. Huc pertinet fragmentum Salustii ex lib. 3. Historiarum ex Arusiano p. 232 ed. Lindem. Gratiam illi criminis iacio. Salust. Hist. III. Post reditum eorum, quibus senatus belli Lepidiani gratiam me erat. Id a. 684 70 , quo anno Crassus et Pompeius consules fuere, accidisse, ex Suetonio apparet. Cons. Drumann l. 3. P. 139. . Sueton. Caes. 5. Tribunatu militum, qui primus Romam reverso Per Sustragia PoPuli honor obtigit, auctores restituendae tribuniciae Potestatis, cuius uim Sulla deminuerat, enixissime iuvit. Lucio etiam Cinnae, uxoris iratri, et qui cum eo civili discordia Lepidum secuti, Post necem consillis ad Serlor iram coniugerant, reditum in civitatem rogatione Plotia confecit, habuitque et ipse Super ea re concionem.
auctoreaJ Crassus et Pompeius consules a. 684 70) tribunietam
Gellius 13, 3. Reperi in oratione C. Caesaris, qua Plautiam rogationem suasit, necessitatem dictam pro necessitudine, id est, iure a finitatis. Verba haec sunt: Equidem mihi Dideor Pro nostra necessitate non labore, Non opera, non industria defuisse.
pro nostra necessitateJ Caesar a multate eoniunctus L. Cinnae , qui frater erat Corneliae uxoris.
Nonius p. 354. Necessitas, affinitas, unde et hoc iure coniuncti necessarii appellantur. C. CaeSar, cum Plautiam suasit rogationem: Equidem mihi videor
Pro nostra necessitate Non labore, non opera, non
C. Caesari Pighius i. 3. p. 228 hoe fragmentum non Cae,ari ιι3elatori, sed Caesari Atraboni errore tribuebat.
434쪽
Ea est dicta a. 686 68). Cum Iulia, quae Marii
fuerat coniux, mortua esset, orationem funebrem non ea tantum causa dixit Caesar, ut amitam suam laudaret, sed ut Marium apud populum in memoriam revocaret.
τεραν δε κaὶ καταν'ανεστεραν, υτε τῆς μανιου γυναικcς 'Iovλiας αποθανουσης, αδελ7 ιδυυς ων αυτῆς εγκυηκιόν τε λαιεπρυν εν cerooce δινῆλθε καὶ πε λὶ τυν εκφορανετολso σεν εικονας meρiου πnoctis y m TOTε πρωτον O7θεiσας ι ετα την ἐπὶ Συλλα πολιτειαν, πολεμic0ν τῶνανδρων κριθεντων. 'L'πὶ τουτω γαρ ενi ον καταβοησαν- τευν του RHσαρος ὁ ὁ*uος ανritas σε λααποως δεξαιιε- νος κροτω καὶ θ&υφιασας ωσπερ εξ αδου δια χρονων πολλων αναγοντα Τας Μαριου τιμας εἰς τὴν πολιν. Sueton. Caes. 6. Quaestor Iuliam amitam uxoremque Corneliam defunctas laudavit e more Pro rostris. Sed in amitae quidem laudatione de eius ac Patris sui utraque origine sic refert: Amitae meae, Iuliae, maternum genus ab regibus ortum, Paternum cum diis immortalibus coniunctum est. Nam ab Anco Marcio sunt Marcii Reges, quo nomine fuit mater, a Venere Iulii, cuius gentis iamilia est nostra. Est ergo in genere et Sanctitas regum, qui plurimum inter homines Pollent, et cerimonia deorum, quorum ipsi in Potestate Sunt reges.
a Venere IuliiJ Similiter Velleius 2, 41. Ciaeaar nobiliaalma DIiorum genitus familia, et quod inter omnea antiquiasimoa conatabat, tib Anchiae cie Venere deducens genua.
Servius in Virg. Aen. 1 , 267. At Puer Ascanius, citi nunc cognomen Dio AdditurJ Occiso Mezentio
Ascanium, sicut Iul. Caesar scribit, Iuliam com- tum vocari, a Prima barbae lanugine, quam ἐχωλυν graeci dicunt, quae ei tempore victoriae nascebatur.
435쪽
Iul. CaesarJ in orationa funebri luliae amitae.
Schol. Grono vianus in orat. p. Marcello p. 419. Constat Caesarem se iactare divina origine a Venere ESSE natum. Unde et deus postea amellatus eSt. 5. Laudatio Corneliae uxoriS.
Ea est habita a. 686 68). Caesar Corneliam L.
Cinnae, hominis popularis, filiam non eo tantum laudavit, ut virtutes eius ante oculos poneret, sed ut L. Cinnam patrem, qui bello civili inter Marianos maxime excellebat, novo honore afficeret, laederetque optimates eorumque auctoritatem imminueret. Suet. Caes. 6. Caesar quaestor Iuliam amitam uxoremque Corneliam defunctas laudavit e mors
Plut. Caes. 5. το α ἐν Ουν ἐπὶ γυναιξὶ πρεσβυτέραις λόγους ἐπιταφiους διεξιέναι πιατριον ην 'Pωμαiοις, νεαις δ' Ουκ Oν ἐν εθει πρωτος εiπε Καισcio ἐπὶ τῆς ἐαυτου γυναικος ἀποθανουσλης, καὶ τουτ ήνεγκεν αυτῶ ' χαριν τινα καi συνε)ημαγώγησε Tω παθει τους πολHOυς ως ἡμερον ανδρα καὶ περωεστον ἡθους αγαπαν. 6. Oratio do L. Catilina in senatu habila. Ea est habita a. 691 63 , cum de Catilina ceterisque coniuratis in senatu deliberaretur. Ea non amplius extat, sed quod secutus fuerit in ea consilium quidque Spectaverit, ex iis apparet, quae Appianus Beli. Civ. l. 2, 6. Plui. Cato e. 22. Caes. 7. Suetonius Caes. 14. atque Cicero Orat. Catil. 4, 4, 7. ad Atticum l. 12, 21, 1. retulerunt. Salustius in libro suo de Catilina quem post mortem demum Caesaris scriptum arbitror) c. 51. Orationem tribuit Caesari, quae non ipsius Caesaris est, sed suo ingenio elaborata. Cons. Drumann l. 3. P. 170. t. 5. P. 441.
περὶ κολάσεως ἔκαστον, οἱ μἐν αλλοι μέχρι Ναiσαρος θανατουν ἐκελευον, ὁ δ/ Καισαρ ανασrας λογον διῆλθε
436쪽
Sueton. Caesar 14. Praetor creatus detecta coniuratione Catilinae, senatuque universo in socios iacinoris ultimam statuente Poenam solua municipatim dividendos custodiendosque publicatis bonis censuit, quin et tantum metum iniecit asperiora suadentibus, identidem ostentans, quanta eos in Posterum a Plebe romana maneret invidia, ut Decimum Silanum consulem designatiam non piguerit sententiam Suam, quia mutare tume erat, interpretatione lenire velut gravius, atque iPSE SENSisset, exceptam, obtinuissetque adeo transductis ad Se iam pluribus, et in his Cicerone, consulis iratre, nisi labantem ordinem conmirmasset M. Catonis oratis. I. Oratio pro Q. Metello vel quam scripsit Metello.
Ea dicta fertur a. 692 623. Q. Caecilius Μetellus Nepos tribunus plebis a. 692 62) rogationem promulgavit contra senatum atque Ciceronem. Extabat de ea re oratio quaedam Caesaris, sive Metello orationem scripserit, sive ipse pro eo orationem habuerit. Cons.
Drumann l. 2. P. 30. t. 3. P. 180. Schneider in Caesarem de bello Gallico Praefat. p. XIX. Patet orationis
Ietellinae argumentum ex fragmentis orationis, quam contra eam habuit Cicero. Sueton. Caes. 55. Caesar orαtionea aliquas reliquit, inter quas temere qMaedam ieruntur. Pro Q. Metello non immerito Augustus existimat magis ab actuariis exceptam male subsequentibus verbα
dicentis quam ab ipso edicam. nam in quibusdam exemPlaribus invenio, ne inscriptam quidem Pro Metello, sed quam scripsit Metello, cum ex
437쪽
Persona Caesaris sermo sit Metelltim seque adserAras communitam Dbtrectatorram criminationes PMrgantiS.. Scholia Bobiensia in Orat. p. Sestio P. 302. O.
Μetellus Nepos tr. Pl. cum Pterasque leges Pre seditionem terret, et Praeciserae duas, unam, Mi αδε- Sens conaret Cn. Pompeius feret, tempore εcilicet Mithridatici belli, ab eodem Pompeio gerebat 4 . et alteram, ut Praexidio Italiae veniret adυErreras arma Catilinae, contradixit ei pleraqtie nobilitas et ipse Dei maxime collega Surex Cato, cum tamen C. Caesar praetor Metello tr. Pl. αdSis Eret. 8. Oratio pro Masintha contra Iubam. Causa est acta a. 692 62 . Masintha sive Masinissa, Aser, nobili familia ortus, quem Hiempsal, diuinidiae rex, tributarium esse voluit, Romanorum imploravit auxilium Caesaremque nactus est patronum. Cum deinde Iuba, Hiempsalis filius, qui optimalibus atque Pompeio deditus erat, Dio Cass. 41, 41. Romae eum accusaret, condemnatur, sed Caesar impedivit, ne regi traderetur. Cons. Druinanii l. 3. P. 185. Suet. Caes. c. 71. Studium et rudes erga clientemne iuveni quidem de fuerunt. Masintham nobilem iuvenem, cram adDersus HiemPsalem regem tam enixe demendisset, ut Irabae regis filo in altercatione harbam invaserit, StiPendiarium quoque Pronuntiatum et abstrahentibus statim erlauit occultavitque αναβSe diu, et mox ex praetura Prosciscens in Hisρα-niam, inter o cia prosequentium fascesque lictorum
lectica sua avexit. ex straetural a. 692 62 . s. Orationes tres contra L. Domitium et C. Memmium praetore8.
Eae sunt habitae a. 696 58). Cum Caesar in consulatu a. 695 59 vires atque auctoritatem fregisset optimatium, leges novas Pertulisset, multosque offendisset: L. Domitius Ahenobarbus et C. Item inius Praetoresa. 696 583 acta eius rescindere cupiebant, eumque eon
438쪽
sulatu defunctum reum fecerunt, ut rationem redderet novarum rerum, quas in consulatu tentasset. Sed frustra.
Cons. Orati. Memmii p. 425. . Suet. Caes. 23. Functus consulatu C. Memmio Lucioque Domitio Proetoribus de superioris anni actis referentibus cognitionem senatui detulit, nec illo suscipiente triduoque Per irritas altercationes absumto in provinciam abiit. Suet. Nero 2. Domitius praetor C. Caesarem abeuntem conctulatu, quem adversus auspicia legesque gessisse existimabatur, ad disquisitionem senatus
Scholia Bobiensia in orat. p. Sestio p. 297. De
actis loquitur, quae habuit in consulatu C. Caesar inauspicato ut videbatur, qua de re adversus eum egerant in senatu C. Memmius et L. Domitius praetores , et ipsius Caesaris Orationes contra hos extant, quibus et sua acta defendit et illos insectatur. Schol. Bohiensia in Orat. in Vatinium p. 317. Commiserat causam Suam senatui C. Caesar, id est, ut de lege agraria patres iudicarent. Ibi Enrm habitae sunt tres illae orationes contra Domitium et Memmium. 10. Concio ad milites in Africa .
Suet. Caes. 66. Fama hostilium copiarum Perterritos non negando minuendove sed insuper ampli- fcando ementiendoque confrmabat. Itaque cum expectatio adventus Iubae terribilia esset convocatis ad concionem militibus, si Scitote, inquit, Paucissimis his diebus regem assuturum cum decem legionibus, equitum triginta, levis armaturae centum millibus, elephantis trecentis. Proinde desinαnt quidam quaerere ultra aut DPinari, mihique qui compertum habeo, credant, aut quidem υetustissima nave impo-SitOS, quocunque vento in quascumque terras iubebo
meieri Orat. Rom. Fragm. ed. s. 27
439쪽
11. Orationes apud milites in Hispania. Duae orationes Caesaris apud Munda in in Hispania a. 709 45) habitae ferebantur: neutra ipsius Caesaris erat, sed ambae a rhetoribus fictae. Cons. Drumantit. 3. p. 637. 752. Suet. Caes. 55. Apud milites quoque in Hiε- pania idem Augustus orationem esse vix lastras putat: quae tamen duplex tertur, una quasi priore habita proelio, altera posteriore, quo Asinius Pollio Ne tempus graidem conesonandi habuisse eum dicit subita hostium incursione.
Asinius PollioJ qui in exercitu Caesaris interfuit, et postea historiam hellorum ei vilium scripsit. Cons. Druinanti t. 2. P. s.
Huc fortasse pertinet, quod apud Diomedem l. 1. p. 395. legimus:
FrMStro apud veteres, ut C. Caeaar apud milites de commodis eorum: Non frustrabo vos, milites. 12. Oratio pro Decio Samnite. Tempus incertum, argumentum non minus OhScurum. Sed cum Caesar in Omnibus, quas egerat, causis id unum Spectaret, ut O Ptimates vexaret atque OPPrimeret, homines vero Populares adiuvaret, confirmaret novasque
vires iis adderet: verisimile est, in hae quoque causa simili eum usum consilio. Constat entin, Sullam in Samnites, qui in bello civili Μarium secuti erant, crudelissime saeviisse, iisque hona omnia erepta fuisse. Cum deinde post mortem Sullae restitutionem honorum obtinere cuperent, Caesar aliique idem sentientes causam eorum Susce Perunt, veluti Caesar Pro Decio Samnite, ut qui per Sullam bona sua amisisset, orasse Videtur. Tacit. Diat. de oratoribus 21. Concedamus Sane Gaio Caesari, ut propter magnitudinem cogitationum et Occupationes rerum minus in eloquentia es cerit quam divinum eius ingenium postulabat, tam hercle quam Brutum philosophiae suae relinquamul. nam in orationibus minorem esse iama sua etiam admi-
440쪽
ratores eius latentur. Nec iere quisquam arat Caesaris pro Decio Samnite aut Bruti pro Deiotaro rege ceterGSque eiuSdem lentitudinis ac teporis libros legit nisi qui et carmina eorundem miratu . 13. Oratio pro Bithynis. Argumentum incertum. Pighius ad a. 697 56) putat. nescio qua auctoritate commotus, Memmium repetundarum ex Bithynia reum, a Caesare absente per litteras accusatum fuisse. Baumgarten - Crustus in Suet. Caes. 49 arbitratur, Orationem Pro Bithynis eandem esse cum oratione pro Nysa, filia Nicomedis, de qua mox dicemus. Sed duas esse causas opinor: una pro Nysa in senatu acta, altera pro Bithynis iudiciaria, apud Vini- ei uin si lectio vera) praetorem dicta. Gellius 5, 13. Constabat ex moribui populi romani, Primum iuxta parentes locum tenere puPillos debere, mei tutelaeque nostrae creditos, Secundum eos Proximum locum clientes habere, qui sese itidem in ridem parrociniumque nostrum dediderunt, tum in tertio loco esse hospites, Postea esse cognatos V NESque. - Firmum atque clarum isti rei testimonium Perhibet auctoritas C. Caesaris ponti cis maximi,
qui in oratione, quam Pro Bithynis dixit, hoc princiPis usus est:
Vel pro hospitio regis Nicomedis vel pro horum
neceSSitate, quorum res agitur, defugere hoc munus, M. Vinici, non potiti. Nam neque hominum morte memoria deleri debet, quin a Proximis retineatur, neque clientes sine summa infamia deseri possunt, quibus etiam Pr- Propinquis nostris opem terre instituimus.
veι pro hospitisJ Caesar a. 674 s 80, in Bithyniam profeetus est.
hospitio usus Nieomedis tertii regis. horum necessitateJ Bithyni elientes Caesaris erant, eumqua y tronum habuere, quandocunque de magistratibus romanis quererentur, vel alia causa quae ad Bilhuniam pro vineiam perlinebat, aut in s.n tu aut in foro agenda esset.