Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

461쪽

Clodii vulneratus sum, si hominibus armatis Praesidiis dispositis a republica remotus sum; Cn. Pompeius ObSessus est. Cum πPeliar, non utar Eiua exemplo , quem vitupero, et iudicium tollam.

ex AetiaJ Aeta diurna continebant oinnia, quae in foro nut senatu quotidie ngebantur, nee non orationes, quaa et in iudieiis Et iasenatu habebantur. Cons. Leelere Dea Durnaiax parmi lea Roma s. p. 235. 239. Lieberkithnius autem in Comment. de diurnia Actia p. 4., qui aeta diurna ab actia iudiciarita seu forensibus distin. guenda esse arbitratur, ex aetis forensibus hoe fragineutuIn concionis excerptum scribithoe apparitoreJ Damiotie. eiva exemplaJ Clodii.

XCII. T. Munatius Plancus Bursa.

Tribunus plebis a. 702 52). Cons. Drumann l. 4. p. 213.

Concio tribunicia.

IIunatius de nece Clodii a. 702 52 concionem habuit,

cuius extat fragmentum apud Asconium in Milonianam P. 38. Inter primos et C. Salustius et Q. Pompeius et T. Munatius Plancus tribuni plebis inimicissimas conciones de Milone habebant, invidiosas etiam de Cicerone, quod Milonem tanto studio defenderet. Idem p. 44. Sed ego, ut curiosius aetati υestrae satisfaciam, Acta etiam totius illius temporis Persecutus sum, in quibus cognovi, Pridie Kal. mari. S.C. esse iactum, P. Clodii caedem et incendium curiae et oppugnationem aedium M. Lepidi contra rem- Publicam iactam; ultra relatum in Actis illo die nihil; postero die, id est , Kal. mari. Munatium in concione e Osuisse Populo, quae pridie actα erant in Senatu, in qua concione haec dixit ad verbum: Quod Q. Hortensius dixisset, ut extra ordinem quaereretur vuli quaestorem, aestimare futurum, ut, cum pusillum edisset dulcedinis, largiter acerbitatis devoraret. Adversus hominem ingeniosum ingenio usi sumus; invenimus Fufum , qui diceret Divide.. Reliquae parti sententiae ego et Salustius intercessimus.

462쪽

Quod Q. J Rau haee verba sie putat eorrigenda, ut ex Analeelis Orellii p. 329 video: cum Q. Hortensius dixisset I extra Ordinem quas is reretur apud quaestorem aestimare futurum, ut - devorarat adversus hominem ingeniosum non ingenio tisi sumus ; invenimus Fufium , qui diceret: DiDido ete. Cous. Leelere Des Iournaux pari iles Romains p. 237.

XCIII. C. Sallustius Crispus.

Natus est a. 668 86). Hieronymus in Eusebii Chron. Olymp. 173. 3. m a. u. 668 86): Sallustius Crispus sorduor historicus in Sabinis Amiterni nascitur. Tribunus pl. a. 702 52) Cn. Pompeio Magno ΙΙΙ.consule . Expulsus e senatu Appio Claudio Pulchro censore a. 704 50). Dio Cass. l. 40, 63. A Caesare restitutus, Praeturam obtinet a. 708 46). Post necem Caesaris a. 710 44 a republica recessit atque historiae operam dedit. Drumann t. 5. P. 443. Mortuus est a. 20 34). Hieronymus in Euseb. Chron. Olymp. 186. 2. m a. u. 720 34). Salustius diem obiit quadriennio ante Actiacum bellum. Cons. Clinton ad h. a. Salu-

stium non ideo huc vocavimus, quod historiis suis orationes dignissimas inseruit, seae enim, ut Cassius Severus apud Senecam rhetorem Praef. Exc. Controv. l. 3. Ρ. 425 verissime iudicat, in honorem tantum historiarum legiantur, non pro veris orationibus haberi debent sed quod oratio quaedam in Ciceronem ei tribui solet. Doclamatio in CiceronΘm. Constat, Salustium et Ciceronem multas inter se exercuisse inimicitias in causa potissimum Miloniana, a.

u. 702 52) acta, in qua Salustium, tribunum plebis,

vehementer adversus Ciceronem contionatum esse accepimus. Asconius Arg. Milonianae p. 38. Q. Pompeius et C. Salustius et T. Munatius Plancus, tribuni plebis, inimicissimas conciones de Milone habebant, invidiosas etiam de Cicerone, quod Milonem tanto studio defenderet. eratque maxima pars multitudinis inmensa non tantum Miloni, sed etiam ProPter in-υisum Patrocinium Ciceroni. Idem Asconius P. 49. 51.

463쪽

plures locos Ciceronianae Orationis pro Μilone commemorat, quos contra Salustium dictos existimat. Ex hac controversia nata est Salustii quae mertur declamatio in Ciceronem, quae in multis extat codici-hus, nec tamen ex ipsius Salustii ingenio fluxit, verum a rhetore quodam temporibus Augusti vel Tiberii composita est. Constat enim, tunc temporis saepissime Phetores vel pro Cicerone vel contra Ciceronem declamavisse , multosque exercitationis gratia orationibus eius rescripsisse, ut ex Suasoria sexta aliisque locis M. Senecae rhetoris manifesto apparet. Sed nescio quomodo Quintilianus tres Iocos illius declamationis operi suo inseruit, eamque ipsi Salustio tribuere et vindicare

videtur.

Quintil. 4, 1, 68. Quid ' nonne Salustius directo

ad Ciceronem, in quem ipsum dicebat, usus est principio, et quidem Protinus: Graviter et iniquo animo maledicta tua paterer, M. Tulli' sicut Ciceroiecerat in Catilinam: quoMSque tandem abutere'Quintil. 9, 3, 89. Etiam in Personae fctiones accidere quidam idem Putaverunt, ut in Derbis esset haec figura: Cri delitatis macer est avaritia. et apud Salustium in Ciceronem O Romule A rρ i nas, qua est et apud Menandrum Oedipus Thriasius. Quintil. X1, 1, 24. In carminibus utinam PE'Ercisset Cicero, quae non desierunt carpere maligni Cedant arma togae, concedat laurea linguae et o fortunatam natam me consule Romam et Iovem illum, a quo in con cilium deorum advocatur et Minervam, quae antea eum docuit: quae sibi ille , Secutus quaedam graecorum exemPla, PermiSErat.

malignil omnia haec quatuor exempla in Declamations Saluatit extant.

Mirandum sane, Quintilianum tantopere esse de eptum.

Cons. Μarkland in Praefat. Orati. Cic. p. LXXV. Spalding in Quintil. 4, 1, 68. Westerniann p. 272.

Druinann t. 5. P. 440. Alii vero hanc calumniam a

464쪽

Quintiliano avertentes, probare conabantur, Quintiliani libros esse interpolatos atque duobus prioribus locis alibrario quodam illa verba ex declamatione, quae ferebatur, Salustii inepte inserta esse. Ita Olim Cortius, et Zumptius.nuper iudicavit in annotatione ad Quint. 4, 1, 68. T. 5. p. 184., qui in eo potissimum argumento nititur, quod in lihro 9, 3, 89 verba declamatoris in aliquot codicibus desint.

XCIV. M. Iunius Brutu3.

Natus est a. 669 853. Cons. Cic. Brut. 94 et 64. In bello civili Pompeii secutus est partes a. 705 49), sed . bello consecto Caesari se tradidit. Praetor in Gallia cisalpina a. 708 46). Praetor urbanus a. 710 44). Post necem Caesaris in provinciam Macedoniam decessit atque subsidia belli paravit. Cecidit in pugna Philippis a. 712 42): annos XLΙΙΙ natus. In Epito me autem Livii l. 124 legimus: M. Brutus ipse vitam

nivit, annorum circiter quadragintaia Atque Velleius 2, 71 scribit, Brutum finivisse septimum et tricesimum annum agentem. Vid. Druin ann l. 4. P. 18-44. Cicero in Bruto c. 6. Mihi, Brute, in te intuenti

crebro in mentem venit υereri, ecquodnam curriciatum

aliquando sit habitura tua et natura admirabilis et exquisita doctrina et singularis industria. Cum enim in maximis causis υersatus esses, et cum tibi aetas nostra cederet fascesque summitteret, subito in civitate tum alia ceciderunt, tum etiam ea ipla eloquentia obmutuit. ibid. c. 97. Tuum enim, Brute, morum, t-m erat illud curriculum, tu illuc veneras unus, qui non linguam modo acuisses exercitatione dicendi, aed et ipsam eloquentiam locupletavisses graviorum artium instrumento, et iisdem artibus decus omne virtutis cum summa eloquentiae laude iunxisses. Tu tamen, etsi cursum ingenii tui , Brute, premit haec importuna clades civitatis, contine te in tuis perennibus

studiis, et ei ce id, quod iam propemodum vel Plane

465쪽

I3otius e cerαs, ut te eripias ex hac turba Pαtronorum, Nec enim decet te ornatum uberrimis artibus, quas, cum domo haurire non POSses, arcessivisti Ex urbe ea, quae domus est semper habita doctrinaes, numerari in Dulgo Patronorum. Nam quid te exercuit Pammenes, Dir longe eloquentissimus graecorum,

quid illa vetus Academia atque eius heres Aristras, siquidem similes maioris Partis oratorum uituri sumus' Velleius 2, 36. Iam Pene superυacaneum υideri Potest, eminentium ingeniorum notare tempora. Quis enim ignorat, diremtos gradibus aetatis floruisse hoc tempore Ciceronem, myrtensium Saneque GaSSum, Catonem, Sulaicium, moxque Brutum, Calidium, Coelium, Camum et proximum Ciceroni Caesarem EG-rumque velut alumnos Corυinum ac Pollionem Asinium. Columella lib. 1. praefat. g. 30. Nec B rutum aut Coelium Pollionemve cum Messala et Calvo deterruere

ab eloquentiae studio fialmina illa Ciceronis. Quintil. 10, 1, 123. Persunt qui de philosophia

scripserint, quo in genere Paucissimos adhuc eloquentes litterae romanae tulerunt. Egregius Dero multoque quam in orationibus Praesta nitor Brutus sus ecit Ponderi rerum, Scias eum Sentire, quαEdicit. Quintil. 12, 10, 10. gravitatem Bruti oratoris laudat. Quintil. 9, 4, 76. Trimetri Dersus fere excidunt, quos Brutus laso comPonendi ductus studio saepissime iacit, non raro Asinius, sed etiam incctro

nonnumquam.

Quint. 9, 4, 63. Proximam clausulis diligentiam postulant initia. Sed eorum macilior ratio est; non

enim cohaerent, sed ita Praecedentibus serviunt, ut exordium Sumant cum clausula qualibet. Sic tamen composita ipsa; gratiam Perdet, si ad eam rupicivia venerimus. Quo si, ut, cum Demosthenis Seυεν αυideatur cO OSitio, πρωζον μεν, εο ανδρες ' Aθ0ναιοι, TOiὼ θεοις εὐχομαι πασι καὶ πασπις, et illa, quae αθ

466쪽

uno, quod sciam, Bruto minus Probatur , ceteris Placet καν-μ λὶ το υν, Ciceronem carpant in his et C.

BrutoJ Brulum Demosthenis oration os diligentissime eognovisse, testatur Cicero in oratore e. 29, 105. 38, 136.

Seneca Controvers. lib. 5, 30. p. 359. M. Bruti

sacratissimam eloquentiam lacerat.

M. BrutiJ immerito hune loeum pro testimonio eloqnentiae Bruti haberi quod ab Elle udito quoque p. CXXIX. factum est , eo minprobat Sehulting p. 297., qui eorruptissima auctoris verba sanare

Tacitus Dial. de Oratorib. c. 18. Legistis utique et Caloi et Brut i ad Ciceronem missas ePistolaS, ex quibus iacile est deprehendere, Calvum quidem

Ciceroni υisum exsanguem et attritum, Brutum autem otiosum atque di siu rictum, Tu SuSque Ciceronem a Bruto male audisse, ut ipsius Derbis utar, tamquam tractum atque elumbem. Si me inter rogaS, Omnes mihi videntur verum dixisse.

OtiosumJ fortasse Odiosum l. e. adfectatione quadam et asperi late dictionis molestum. Lipsius. At Brutus utpote sententi Osus et animosa philosophia plenus, potuit otiosus esse circa sententias et philosophi eos locos, ita Cicero fuit otiosus circa exceasus, ut mox ab eodem auctore dieitur e . 22. Ar Olier. Otiosum eum accipio, cuius oratio

sit nulla vi praedita et languida , qualis esse in disiunctis et mala cohaerentibus solet. Sehulting. Brutus hal in se inen Reden vi et Inlisfiges , liberniissiges, Was nicht in ei ne Rede hine inge hori. DisiunctumJ i. e. non cohaerebant omnia in orationibus Bruti , non uno tenore omnia fluebant: oratio eius non erat oratoria.

ibid. c. 21. Concedamus sane C. Caesari, ut Propter magnitudinem cogitationum et occuPationes rerum minus in eloquentia effecerit quam divinum eius ingenium postulabat: tam hercule quam n rutum Philosophiae suae relinquamus; nam in orationibus minorem escte iama sua etiam admiratores eius m teritur. nec iere quisqtiam aut Caesaris pro Decio Samnite aut Bruti pro Deiotaro rege ceteroSque eiuS-dem lentitudinis ac teporis tegit nisi qui et carmina

eorundem mirantur.

467쪽

ibid. c. 25. Apud nos Cicero quidem ceteros Eorundem temporum disertos antecessit, CalDus autem et Asinius et Caesar et Coelius et Brutus Suo rure et Prioribus et sequentibus anteponuntur. Nec refert quod inter se specie di erant, cum genere Consentiant. astrictior CalDus, numerosior Asinius, splendidior Caesar , amarior CoeliuS, grαvior Brutus, υehementior et Plenior et valentior Cicero: omnestamen eandem sanctitatem eloquentiae ierunt, ut si omnium pariter libros in manum SumSeris, Scias, quamvis in diversis ingeniis, esse quandam iudicii ac voluntatis similitudinem et cognationem. Plutarchi Brutus o. 2. 'PωMαιστι μεν ουν ῆσκητο

προς τας διεςOδουςJ Brutus paratus erat, vel ad dicendum de reia

publica ample et copiosa vel ad causas Agendas forenses. Sensum graeei voeabuli illustravit Ernesti in Lexico Technol. graec. Phel. s. . et Voege linus noliter.

Aurel. Victor de Vir. Illust. 82. Μ. Bri tras, avunculi Caconis imitator, Athenis Philosophiam, Rhodi eloquentiam didicit. 1. Oratio de dictatura Pompeii. Eam Brutus a. 701 53 scripsit vulgavitque, ut dissuaderet, quominus dictatura deferretur Pompeio, qui enixe laborabat, ut consul in annum 702 52 crearetur solus dictatorque ut fieret. Quintil. 9, 3, 95. APud Briatum de dictatura Cn.

Pompeii: Praestat enim nemini imperare quam alicui servire; sine illo enim Divere honeste licet, cum hoc vivendi nulla conditio est.

aina illoJ i. e. sine imperio. eum hocJ i. e. cum Servitute.

Suetonius in Caesare 49. Missa etiam facio edicta Bibuli, quibus Proscripsit collegam suum Bithynicam

468쪽

reginam, eique regem antea luisse cordi, nunc ESSE regnum. Quo tempore, ut M. Brutus refert, Octavius etiam quidam, valetudine mentis liberius dicax, con Dentu maximo cum PomPeium regem appellasset, Usum reginam salutavit.

M. Brutua refertJ in declamatione da dielatura Pompeii seriptum arbitratur Drumann l. 4. p. 39.

2. Oratio pro T. Annio Milone.

Ea declamatio a. 703 51 scripta est. Argumentum ex Ciceronis oratione pro Μilone petendum. Cons. Drumann l. 2. P. 358 sq.

Quintil. 3, 6, 93. Pro Milone aliud Ciceroni agenti

placuit, aliud Bruto, cum exercitationis gratia com-POrieret orationem, cum ille iure tamquam insidiatorem Occisum et tamen non Milonis consilio dixerit, ille etiam gloriatus sit occiso malo cive. 'Quintil. 10, 1, 23. Quin etiam, easdem cauSactrat quisque egerit, utile erit scire. Nam de domo Ciceronis dixit Calidius, et pro Milone orationem Brutus e x er citationis gratia scripsit, etiamsi egisse eum Cornelius Celsus falso existimat. Quintil. 10, 5, 20. Causas vel easdem quas agi audierit, stilo et ipse componat, vel etiam alias, υeras modo, et utrinque tractet, et quod in gladiatoribus feri videmus, decretoriis exerceatur, ut ieciSSs Brutum diximus pro Milone.

Asconius in Μilonianam p. 42. Respondit his unus M. Cicero; et cum quibusdam placuisset ita demendi crimen, intermici Clodium, Pro republica uisse squam

formam M. Brutus secutus ecti in ea Orα-tione, quαm Pr Ο Milone o ompo fuit et edidit, quasi egisset : Ciceroni id non placuit, quod non, qui bono publico damnari, idem etiam indemnatus occidi posSet. Scholia Bobiensia in orat. p. Illione p. 276. Cicero Orαtionem pro Milone Postea legitimo opere et maiore

469쪽

cura, utpote iam confrinatus animo et in securitate conscripsit. Sed enim cum ratio demensionis huius ordinaretur, quonam modo et Secundum quem Potissimum statum agi pro Milone oporteret, M. Brutus existimavit κατα αν risrασιν Pro eo esse dicendum, quae a nobis nominatur qualitas comPensativa. Hoc enimvero Ciceroni υisum eoi parum salubre.

Acta est causa a. 704 50). Appius Claudius Pulcher, Bruti socer, postquam e provincia Cilicia decesserat, maiestatis postulatus a P. Corn. Dolabella, absolvitur. Eum defenderunt Q. Hortensius vid. . supra P. 377.

et M. Brutus gener . Cicero Bruto 94. Hortensius quarto et sexagesimo anno perpaucis ante mortem diebus una tecum socE

rum tuum defendit Appium. Cons. Cic. ad Famil. 3, 11, 3.

Appius Claudius Pulcher, Bruti socer, in bello civili Pompeii partes' secutus, Italia relicta in Graeciam de-eessit a. 705 49), ibique a. 706 48) mortuus est. Μ. Brutus laudationem eius funebrem scripsit. Ellendi autem p. CXXIX. scribit, Ap. Claudiuin socerum defunctum pro rostris a Bruto laudatum. Id factum nego, cum Appius non Romae efferretur pompa funebri, sed in insula Euboea diem supremum obiisset sepultusque esset. Val. Μax. 1, 8, 10. Orosius 6, 15. Lucanus 5,196. 230. Cons. Drumann l. 2. P. 197. Diomedes p. 364. Amicio amicui. ut Brutus laudatione Appii Claudii: Qui te toga praetexta amicuit.

Ea habita est a. 707 47 Nicaeae in Bithynia. Deiotarus rex Galatarum , in bello civili Pompeii partes Secutus est, euinque in pugna Ρharsalica adiuvit. Quamvis

470쪽

autem Caesar deinde ei ignovisset cum eoque in gratiam rediisset, ta inen, cum alii reges Asiatici quererentur, quod per Pompeium fines regni sui armis illatis auxisset, Armeniam minorem aliasque regiones ei eripuit. Cum deinde Brutus ad Caesarem proficisceretur et in Bithyniam venisset, a Deiotaro res ei delata , atque, cum a Caesare causa regis Nicaeae, urbe Bithyniae, iterum ageretur, Pro eo Oravit, nee tamen Caesaris commutavit voluntatem. In alia opinione sunt Tunsiali Epist. ad Midd- letonium p. 23, Alongavit in Cic. Ep. ad Attic. 14, 1, Corradus et Ernesti, qui hanc orationem Nicaeae Ligurum oppido post reditum Caesaris ex Hispania a. 709 45 a Bruto dictam arbitrantur. Verum haec OPinio iam eo refellitur, quod huius orationis in Bruto Ciceronis, qui dialogus iam a. 708 46)- scriptus est, mentio est facta. Cons. Clinton Fasti ad a. 708 p. 203. Drumann T. 4. p. 25. et Eliendi p. CXXIX. Cic. in Bruto c. 5. Erat a me mentio facta, causam Deiotar i fidelis simi atque optimi

regis ornatissime et copiosissime a Bruto me audisse defensam. Scio ab isto initio tractum esse sermonem, teque Brutti dolentem vicem

quasi dolevisse iudiciorum vastitatem atque mori. Cic. ad Atticum 14, 1. De Bruto Caesarem solitum dicere: magni remeri, hic quid velit, sed quidquid vult, valde vult: idque eum animadvertisse, cum Pr o Deiotaro Nicaeae diceret: valde vehementer eum υisum et libere dicere.

τω τε Ἀν Λιβυων βασιλεῖJ vides ex praeeedenti loco, regem Dei torum intelligenduin , unde verisimile, librarios veram seripturam τοι των Γαλατων βαπιλεῖ eorrupisse.

SEARCH

MENU NAVIGATION