장음표시 사용
491쪽
Diomedes p. 41. ed. 1526. - Hietare et hiatare Deteres dixerunt . . . . Coelici : Sequere tu me, qui mihi oscitans hietansque aStaS.
Coelira J totus hie locus in edit. Pulsellii Melius legitur, nee Coelio oratori, Fed Caetilio romico tribuitur. Apud Putae hium enim p. 336 sie legimus : metara et hiatara veterea dixerunt . . . Caeci lius Sequere me. praei hercle tu, qui mihi oacitana hietanaqua resta . Haec verba Spengelius, vir amieissimus, fragmentis Caecilii p. 53 convenienter apteque sic inseruit :A . . . seguere me. E. Prasi hercla tu qui mi oscitana hietanaque reataff.
Harthii adversaria 38, 14. p. 1 748. Ex lexico vetere
Terentiati O : Adit Dant sermonem ex abundanti addita. Coelius: haec caterva Plena gladiatorum cum Suram,ibi alium socium SociuS.
CoeliusJ Barthius p. 1750 adnotat: Coelii verba ita legenda videntur : Haec paterna poena gladiatoriam, consumit auum albi alium socium socius. in membranis seriptum fuit primo Caecilius, sed duae litterae erasae et expuncta a sunt. Ego nihilominus Caecilio magis convenire quam Coelio arbitror. μ' - Λssentior, sed verha Caeeilii eorruptissima sunt, et doleo, Spengelium hune loeum praetermisisse.
Hauptii In edita latina p. 99. Salientes aquarum generis masculini, ut Caelius Perpetuum salientem.
CaeliusJ in concione de aquis eo vocabulo usus esse videtur.
XCVIII. M. Caecilius. Intelligendus potius M. Coelius, ut in Coelii oratione adversus Calpurnium Bestiam p. 467. diximus. XCIX. M. Favonius. In edit. priore orationem pro lege Licinia, quae a Gellio FaDorino tribuitur, M. Favonio vindicandam arbitrabamur, sed postea huius me opinionis poenituit, ut in FaDorino oratore diximus pag. 207. C. C. Licinius Macer Calvus.
Filius C. Licinii Maeri historici, de quo supra dietum est p. 385. Natus est a. 672 823. Plinius Flist. 7, 49.
492쪽
C. Mario Cn. Carbone III. coss. a. d. V. Kal. Ια-nias M. Caelius Rustio et C. Licinius Calvus eadem die geniti sunt, oratores quidem ambo, sed tamen dispari eventu. De magistratibus eius nihil constat: nam mature mortuus est, id est, anno 707 47), ut
Εllendi p. CXIX. et Clinton in Fastis ad annum 708 46J scribunt, vel a. 706 48 , ut Wei cheri existimat Poet. lat. Rel. pag. 108. Cicero scribit ad Trebonium a. 707 47) l. 15 , 21.
Illas Calvo literas misi, non plus quam Λαβ, quas nunc legis, existimans exituras. Aliter enim scribimus, quod eos solos, quibus mittimus, aliter, quod multos tecturos putamus. Deinde ingenium eius melioribus
extuli laudibus, quam tu id vere potuisse feri putas. Primum 6quod ita iudicabam acute movebatiar, genuM quoddam sequebatur, in quo iudicio lapsus,
quo valebat, tamen assequebatur, quod Probaret. Multae erant et reconditae litterae , Dis non erat.
Ad eam igitur adhortabar. In excisando autem et acuendo Plurimum Datet, si laudes eum quem cohortere. Habes da Calvo iudicium et consilium meum; consilium, qMod hortandi causa laudavi; iudicium, quod de ingenio eius Dalde existimaDi bene. Cicero Bruto c. 81. Facienda mentio est duorum adolescentium, qui bi diutius Dixissent, magnam eSsent eloquentiae laudem consecra i. - C. Crarionem te et C. Licin iram Caloum arbitror dicere. - IDus Orator fuit tum litteris eruditior quam Curio, tum etiam accuratius quoddam dicendi et exquisitius as rebat genus: quod quamquam scienter eleganterques tractabat, nimium tamen inquirens in se atque ipse SESE OBServant, metuensque ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat. Itaque eius Oratio, nimia religione attenuata, doctis et attente audientibiis erat illustris, a multitudine autem et amoro, cui nata eloquentia est, devorabatur. Atticum se Calvus dici oratorem volebat; inde erat ista exilit , quam ille da industria consequebatur.
493쪽
Velleius 2, 36. Quis enim ignorαt, diremtOS gνα-dibus aetatis foruisse hoc temPore Ciceronem, Hortensium, saneque CraSAum, Catonem, Sulpicium, mox- quae Brutum Calidium, Coelium, Calvum et Proximum Ciceroni Caesarem, eorumque Deluti alumnos Corvinum ac Pollionem Asinium. Columella de re rustica lib. 1. Praefat. g. 30. Nec Brutum aut Coelium Pollionem De cum Messala et Calvo deterruere ab eloquentiae studio mulmina illa Ciceronis. Plinius Epistol. 1 , 2. Tentavi imitari Demosthenem SemPer tuum, Calvum, nuper meum fguris dumtaxat orationis. Nam vim tantGrum Dirorum Pauci, aequus amavit, assequi Possunt. Nec materiati'sa huic aemulationi repugnavit: non tamen omnino
Marci nostri λακυθους iugimus.
CalvumJ vide de hoe loeo Spalding in Quintil. 10 , i , iis . Osannad Apuleiu in p. 18.
Seneca Controversiarum lib. 3, 19. p. 256. Calvus diu cum Cicerone iniquissimam litem de principatu eloquentiae habuit, Distentus accusator et concitatus it. Solebat Praeterea excedere subsellia 3Ma, et imPetra elatus usque in adDersarior ram Partes tranScurrere. Et carmina quoque eius, quamvis iocosa sint, Plena sunt ingentis animi. Compositio quoque eius in actionibus ad exemplum Demosthenis riget, ri, sela placidum, nihil tene est, omnia et citata et fluctuaritia.
diu eum CiceroneJ Calvus Ciceronis aemulus , inde ab anno fere 696 usqua ad a. 706. inulti Wnim Cannua Cieeroni praeferre sole-hant, ut ex Quintiliano elueet.
Quintilian. 10, 1 . 1 5. Inveni qui Calvum Praefer
rent omnibus, inveni grai Ciceroni crederent, eram nimia contra se calumnia Derram sanguinem Perdidisse, sed est et sancta et gravis Oratio et custodita et requenter vehemens quoque. Imitator autem est
Atticorum , iecitque illi properata mors iniuriam, si Italis adiectiarus sibi, non si quid detracturus fuit.
494쪽
ibid. 10, 2, 25. Quid ergo' non est satis omnia sic dicere, quomodo M. Tullius dixit ' mihi quidem
satis esset, si omnia conssqui Possem. Quid tamen noceret, Dim Caesaris, asperitatem Caelii, diligen
tiam Pollionis , i u d ictum Calυi quibu1dam in locis
ibid. 12, 10, 11. sanctitas Calvi Oratorio laudatur
Tacitus De Oratoribus c. 18. Servius Galba, C. Carbo, quOSque alios merito antiquos DOCαυerimus, sunt horridi et impoliti et rudes et informes, et ςUOS ratinam nulla parte imitatus esset Calvus Dester aut Coelius aut ipse Cicero. ibid. c. 18. Legistis utique et Cattii et Bruti ad Ciceronem missas epistolas, ex quibus iacile est deprehendere, C αἰ Dum quidem Ciceroni visum exsanguem et cit i ritum , rursus Ciceronem a Calvo male audisse tanquam solutum et Ene Dem. ibid. c. 25. Cicero ceteros eorundem temPorum
disertos antecessit, Calvus autem et Asinius et Caesar est Coelius et Brutus suo iure et Prioribus et SEquEn-ribus anteponuntur, nec refert quod inter Se specie disserant, cum genere consentiant. adstrictior Calvus, numerosior Asinius, Splendidior Caesar, amarior Coelius, graυior Brutus, υehementior et plenior et Dalentior Cicero: Omnes tamen eandem sanctitatem eloquentiae ierunt, si Omnium pariter libros in manum sumseris, sciαs, quamυis in diversis ingeniis, esse quandam iudicii ac voluntatis similitudinem et cognationem.
Appuleius in Apologia l. 2. p. 589 ed. Bosscha.
Quamcumque Orationem stria xerit Avitus. ita illa erit undique sui perfecte absoluta, ut in illa nec Cato graυitatem requirat nec Laelius lenitatem nec Gracchus impetum nec Caesar calorem nec Hortensius distributionem nec Calvus argutias nec Par Simoniam Salustius nec DPMIentiam Cicero. Fronto p. 171. Contionatur Cato inteste, Grac-
495쪽
chus turbulente , Tullius copiose: iam in iudiciis saevit idem Cato, triumphat Cicero; tumultuatur Gracchus , Calvus rixatur. Calvum unam et viginti orationes reliquisse , certum est, quarum vix decem fere habemus notitiam. i. Orationes in Vatinium. Causa celeberrima Calvi, quam adolescens egerat, ut
ex Quintiliano et Tacito patet. Quintil. 12, 6, l.
Agendi initium sine dubio secundum Dires cuiusque sumendum est. Neque ego annos de iam, cum Demosthenem Puerum admodum actiones pupillares habuisse manifestum sit, Cal Dua, Caesar, Pollio multum ante quaestoriam omnES αetatem graυissima iudicia susceperint, Praetextatos egisse quOSdam sit traditum, Caesar Augustus XII natus annos aviam pro rostris laudaverit. Tacit. De Oratoribus c. 34. Nonodecimo aetatis anno L. Crassus C. Carbonem, uno et Dicesimo Caesar Dolabellam, altero et Dicesimo Asinius Pollio C. Catonem, non mialtum aetate antecedens Calvus Vatin iram iis orationibus insecuti sunt, quas hodieque cum admiratione legimus: unde apparet, Calvum non inulto maiorem natu fuisse quam viginti duos annos, cum Vatinium in ius vocaverat. Sed non semel tantum Vatinium accusavit sed ter:
primum a. 696 58 , deinde a. 698 563, postremo a.
700 543. Atque diligentius sane sunt eae causae distinguendae, quam adhuc factum est. Ellendi putat, Vatinium a Calvo his accusatum: prioremque causam in annum 696 58 , cum Calvus XXIV annos erat natus, alteram in annum 700 54 cadere. Weicheri autem p. 109una tantum actione a Calvo Vatinium reum factum dicit anno 699 55 . orellius item in Onomastico s. n. Licinius Calvus scribit: a. 699 pluribus actionibus P. Vatinium ambitus reum fecit. Ego autem existimo, Ellenditu in vere iudicasse, cum diceret, a Calvo a. 696 583 primum Vatinium de vi accusatum. Id confirmant Scholia Bo-
496쪽
hiensia in orat. in Vatinium p. 323: si Haec facta sunt, cum reus esset de Di P. Vatinius αccusante C. Licinio. Nam cum praetor C. Memmius a. 696) quaesitorem sortito iacere vellet, et Vatinius Postularet, ut ipse accusator suus mutuat reiectiones de quaesitoribus faceret , conspirati quidam pro ῬSo Vatinio immissi tribunal conscenderunt, et sortes, gracie intra urnam continebantur , dispergere adgressi sunt, atque ita essectum est gratiose per P. Clodium, ut omnia secundum DG-luntatem suam Vatinius obtineret. - Cons. Cic. or. in Vatinium e. 14. atque Dighius i. a. p. 360. Nunc ad alteram accedamus causam, quae in a. 698
56 cadit: tum enim ab eodem Calvo Vatinius iterum in iudicium vocatus est, eodem tempore, quo Cicero in Vatinium dixit. Cicero in Vatinium 4, 14. De te
autem homines quid sentiant, in honore experti sumus, in Salute exspectamus. Schol. Bobiensia ad
hune locum pag. 31 6. Cicero dicit) huic Vatinio et
honorem quaesturae post omnes novisε imo loco datum et adhuc damnationis eius nutare fortunam: nam reui Postulatus erat accusatore C. Licinio
Calvo. Cic. ad Q. fratrem l. 2, 4. in epistola a. 698scripta: Vatinium arbitratu nostro concidimus, diis hominibusqua ylaudentibus. Qiain etiam Paullus noster eum testis productus esset in Sestium, eo ir-maυit ae nomen Vatinii delaturum, si Macer Licin ira 3 cunctaretur, et Macer a Sestii subselliis sur- rexit ac se illi non iis uturum V rmaυit.
Maeer Lieinitial non alius est nisi C. Licinius Maeer Calvus, ma-eri filius. - Pater enim quem alii h. l. intelligunt iam a. 688 66 extinctus est, ut supra retulimus p. 385. Errat igitur ΚlotZ, qui in T. lli. Orationum Ciceronis p. 1023 seribit, Vatinium aeeusalum esse a C. Lieinio maero patre et a Calvo filio. n Onomastieo quoque Tulliano p. 354. error videtur eo minissus, eum ille Lieinius macer, qui in hae epistola Cie. memoratur, alius esse dicatur atque Lie inius Macer Calvus. Veritatem perspexit Drumann l. 4. P. 195.
Τertia autem causa in Vatinium Calvi et celeberrima quidem erat ea, quam egit a. 700 54ὶ L. Domitio Ahenobarbo Appio Claudio coss. Ascon. in Scaurianam
497쪽
p. 18.). Vatinius enim malis artibus Caesaris adiutus praeturam a. 699 553 Obtinuit, M. Cato autem repulsam tulit: qua re Calvus ira commotus, Vatinium anno 700 54 praetura iam gesta ambitus accusavit, Cicerone defendente. Cons. Val. Max. 4, 2, 4. Ρlut. Cato 42. Pomp. c. 52, Garatonius in Ρlancianam p. 251 ed. orelli. In hac
accusatione Calvus nec Pompeio nec Caesari, opinor, Pe-Percit, quos etiam in carminibus suis lacessere solebat. Sueton. Caes. 49 et 73. Extant fragmenta orationum, quas in tertia causa, opi-uor , in Vatinium habuit. Tac. Diat. de orator. c. 21. Ipse mihi Calvus, cum unum et υiginti, ut puto, libros reliquerit,
Dix in una et altera oratiuncula satisfacit nec dissentire ceteros ab hoc meo iudicio Dideo .' quotus
enim quisque Calvi in Asitium aut in Drusum legit 'at hercule in hominum studiosorum manibus Dersantur ciccusationes, quae in V αt in iram in sc ribuntur, ac Praecipue Secunda ex iis Oratio. est enim verbis ornata et sententiis, auribus iudicum acc ommodata , ut Scias ipsum quoque GDDum intellexisse, quid melius esset, nec voluntatem ei, quo sublimius et cultius diceret, sed ingenium ac vires defuisse. Seneca controvers. 3, 19. P. 256. Calvus usque es Diolentus accusator et concitatus fuit, ut in media actione eius surgeret Vatinius Deus, et exclamaret:
Rogo υos, iudices, num, si iste disertus est, ideo me damnari oportet 'Catullus Carm. 54.
Risi nescio quem modo e corona, qui, cum mirifice Vatiniana meus crimina Calvus e lica83eι, admirans aiι haec manusque tollens, Di magni, salaputium diserιum I
aalapultumi Seneca Controv. 3, 19. Erat Ca Dus partiuIua alaturia, propter quod etiam Catullus in hendecasyllabia vocat illum a cilciis p ut i u m diaertiam.
498쪽
Seneca Epistol. 94. Illa in Vatinium Catoi repetenda
sententia est: Factum ambitum Scitis, et hoc vos scire Omnes Sciunt.
Quintil. 6, 1, 13. Egregie in Vatinium Calvu v, Factum, inquit, ambitum Scitis omnes, hoc vos
ambitumJ ex tertia oratione petitum videtur.
Quintil. 9, 2, 25. Calvus Vatinio: Perfrica fontem et dic te digniorem, que praetor feres, quam
CatoNEma quam CatonemJ ex tertia oratione suintain. idem fragmentum apud Isidorum exlat origi n. l. 2, 21 , 30.
Quintil. 6, 3, 60. Sunt quaedam υerisimilia, unde Vatinius dixit hoc dictum, cum reus agente in eum Caloo frontem candido sudario tergeret, idque ipsum accusator in invidiam υΟcaret, quamυiS MEMS Sum, inquit, Panem candidum edo.
Aquila Romanus p. 183. ed. Rubnk. Egregie et, ut mihi videtur, meliciter Licinius Calvus in Vatinium r
Non ergo Pecuniarum magis rePetundarum quam maiestatis, neque maieStatis magis quam Plautiae legis, neque Plautiae legis magis quam ambitus, neque ambitus magis quam Omnium legum omnia iudicis
Perierunt. CalvusJ idem fragmentum extat apud Quintilianum l. 9 , 3 , 56Gradationis exemplum est et CalDic non ergo magia pecuniarum repetundarum quam maiestatia, neque maiestatis magia quam Plautiae legis, neque Plautiae legis magia quam ambitus , neque ambitua magis quam omnium legum iudicia perierunt. atque apud Diomedem l. 2. p. 443 : Item Gallua leg. Calvus : non ergo magia pecuniarum ruetundarum quam maleotalia , nequct mais-atatio magis quam Plautiae legis , neque Plautiae legia quam ambitua , nequo ambitua magia quam omnium Iegum.
Iulius Severianus Syntom. Rhetor. p. 342. Livorem simul movemus cum odio, ut Calvus in Vatinium cum dicit: Hominem nostrae civitatis audacissimum, de factione divitem, sordidum, maledicum accusabo.
499쪽
Charisius p. 133. vehementissime pro fortissime et vere. Calvus in Votinium: vehementissime probare. Cons. infra oratio in Mocinium ambitus. 2. Oratio pro P. Sestio. Causa acta est a. 698 56 . Argumentum causae notum, cum Ciceronis pro eodem Sestio extet oratio.
Soholia Bobiensia in orat. pro Sestio p. 292. Hanc eandem causam Plurimi defenderunt, in quis fuit Q.
Hortensius, M. Crassus, C. Licinius Calvus Partibus inter se distributis, qua5 in agendo tuerentur. Tullius Pero1 αυit.
C. Liciniust praenomen correxi. vulgo legitur L. Cons. Druiuanni. 5. p. 66 i.
3. Oratio pro C. Porcio Catone contra Asinium Pollionem.
Acta est causa a. 700 54 . C. Cato , homo turbulentus et audax, postquam in tribunatu a. 698 56 multas turbas excitasset, in iudiciu in vocatur ab Asinio Pollione adolescente a. 700 54). Eum defendit Calvus et II. Scaurus Asconius in Scaurianam p. 194, et absolvitur auctore Pompeio. Cic. ad Atticum IV. 15, 16, 17. Cons. Thorheche De Asinio Dollione p. 65. Weichert p. 109. 112. Drumann l. 2. p. 3. t. 4. P. 516.527. Ellendi autem opinatur, M. Catonem Uticensem, non C. Catonem ab Asinio Pollione accusatum, a Calvo defensum. Scribit enim p. CXXΙΙI: . De causa Catonis non constat, nisi intelligere velis de repetundarum actione, quam Caesar Clodio subornato post Cypriacam
navigationem minatus est. Verum nec Pollio tam turpibus sese rebus immiscuit, neque ea tum aetate fuisse crediderim, nec denique eam causam in iudiciu in venisse. - Errare virum doctissimum, ex supra dictis
intelligi potest. 3Seneca Controv. l. 3, 19. p. 256. CNυus cum υideret, α clientibus Catonis rei sui Pollionem Asinium circumventum in foro Caesaris, imponi se su-
500쪽
Pra ciPPum iussit: erat enim Parvulus statura, et iuravit, si quam iniuriam Cato Pollioni Asinio accusatori suo fecisset, se in eum iuraturum calumniam, nec umquam Postea Pollio a Catone advocatisque eius
aut re aut Derbo violatus est.
in D, o Caesariat sic eorrexit Sehultivg p. 238. in Drece Vulgo. Aliarum coniecturarum facit mentionem Weichert p. l l 9. sq.
4. Oratio pro Mefisi O. Ellendi p. CXX ΙΙΙ. scribit: si Iessii causa non est notio P. Sed credibile est, esse eandem, quam etiam
Cicero defendit ad praetorem P. Isauricum a. 700 Att. IV. 15). Sed quoniam praetoris nomini nihil additum
est a Cicerone, nescimus, utrum ambitus an peculatus an
repetundarum reus fuerit.' Weichert p. 112 scribit, C. Messium tribunum pl. fuisse a. 697 57 , eoque anno de restituendo Cicerone cum collegis Septem rogationem Promulgasse, postea in Gallia apud Caesarem legali locum obtinuisse. Cic. ad Att. 4, 15, 7. Utrum autem in ius vocatus fuerit, quod legati munere functus nefarie egisset, an quod antea in tribunatu vi aperta Pompeium adiuvisset, incertum est. Cons. Drum anni. 2. P. 307. t. a. p. 324. Seneca Controv. 3, 19. p. 258. Calvus in epilogo, quem Pro Messio tunc tertio causam dicente habuit, non tantum leniter componit, sed etiam dicite Credite mihi, non est turpe mis e D eri, et Omnia in illo epilogo fere non tantum emollitae compositiOnis sunt sed in fractae.
tune tertioJ Εllendi p. CXX Il. explicat, Messium tribus orationibus a Calvo defensum, alii melius, Messium ter aceusatum et in tertia accusatione ab Calvo defensum.
aed etiam dieiti sie Sehulling p. 239 aed eum dicit vulgo.
5. Oratio in Asitium. Causa incerta. Tacit. Diat. de orator. 21. Ipse mihi Calvus vix in una et altera oratiunctita 8atisfacit. nec dissentire