Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

481쪽

in quibus nitorem et altitudinem horum te oriam agnoscimus. Sordes autem illae Derborum et hians compositio et inconditi Sensus redolent antiquitatem, nec quemquam adeo antiquarium Puto, ut Coelium ex ea parte laudet, qMa antiquus est. ibid. c. 25. Apud nos Cicero quidem ceteros Eorundem temporum disertos antecessit, Calvus autem et Asinitis et Caesar et Coelius et Brutus suo iure et prioribus et sequentibus antePonuntur ; nec refert, quod inter 1 e specie di=erant, cum genere Consentiant. Astrictior Calvus, numerosior Asinius, splendidior Caesar, amarior Coelius, gravior Brutus, vehementior et Plenior et Dalenti r Cicero; omnestamen eandem Sanctitatem eloquentiae ierunt, ut si omnium libros in manum SumseriS, SciaJ, quam Dis in diversis ingeniis, esse quandam iudicii ac voluntatis similitudinem et cognationem. Plinius Epist. 1, 20. Gracchorum CatoniSque Orationes sane plurimae Sunt circumcisae et breves, longae autem et magnae Pollionis, Caesaris, Caelii,

in primis M. Tullii, cuius oratio optima tertiar

CSSe, quae maxima.

Columella lib. 1. praefat. 30. Nec Brutum aut Coelium Pollionemve cum Messala et Calvo deterruere ab eloquentiae studio fulmina illa Ciceronis 1. Oratio in C. Antonium. Causa est acta a. 695 59). C. Antonius. Ciceronis in consulatu collega, Proconsul reversus ex Μacedonia provincia, et inaiestatis et coniurationis Catilinariae reusa Μ. Coelio adolescente est factus, et condemnatur Cicerone frustra defendente. Cons. Drumann l. 1. P. 538,

t. s. p. 606, Ellendi p. CXV.

Cic. pro Coelio c. 7. Itaque a maledictis pudicitiae ad coniurationis invidiam oratio est vestrα delaPSa. - - Nimium multa de re minime dubita loquor. Hoc tamen dico: non modo si Coelius socius coniurationis, sed nisi inimicissimus istius sceleris

482쪽

Misset, numquam coniurationis accusatione adolescentiam suam potissimum commendare Doluisset.

ibid. c. 31. Accusavit C. Antonium collegam meum, cui misero Praeclari in rempublicam benescii memoria nihil profuit, nocuit opinio maleficii cogitati. Postea nemini unquam concesSit aequalium, Plus ut in fro, plus ut in negotiis vertaretur cauSi3que amicorum, Plus ut valeret inter suos gratia. ibid. c. 32. Neque enim Potest, qui hominem consularem, quod ab eo rempublicam Diolatam esse duceret, in iudicium Docarit, isese esse in republica civis turbulentus; non potest, qui ambitu ne absolutum quidem patitur esse absolutiam, iPse inpune umquam esse largitor. Habet a M. Coelio res publica duas accusationes vel obsides periculi vel pignora Doluntatis.

hominem consularemJ C. Antonium. ambitu abxolutumJ L. Atratinum.

Scholia Bobiensia in orat. P. Flacco P. 229. C. Antonius collega Ciceronis M. Caelio Rumo accusante

non tantum pecuniarum rePetundarum crimine, υerum etiam ob hanc coniurationem non ita pridem condemnatus iuerat. Schol. Bobiensia in Vatin. p. 321. C. Antonius, qui collega M. Tullii uerat in consulatu, reus actus est accusantibus Q. Fabio Maximo et M. Coelio

Quintil. 4, 2, 123. Multum confert adiecta veris credibilis rerum imago, quae velut in PraeSentem rem audientes perducere videtur, qualis est illa M. Coelii in Antonium descriptio: Namque ipsum ostendunt temulento Sopore Prosigatum, totis praecordiis

stertentem, ructuOSOS Spiritus gemiuare, PraeclaraS-que contubernales ab omnibus spondia transversas incubare et reliquas circumiacere Passim; quae tamen exanimatae terrore hostium adDentra Percuto, excitare Antonium conabantur, nomen inclamabant frustra

483쪽

a cervicibus tollebant, blandius alia ad aurem in Do cabat, vehementius etiam nonnulla feriebat. Quarum

cum omnium Docem tactiamque noscitaret, Proximae cuiusque colliam amylexu Petebat, Neque dormire excitatus neque Digilare ebrius Poterat, sed semisomno Sopore inter manuS centurionum concubinarumque iactabatur. η - Nihil his neque credit,ilius fingi nec vehementius exprobrari nec manimestitis ostendi potest.

M. Coeliit Ioatinos Sares beriensis in Polieralteo p. 607 eundem loeum assert. A Nunc aiυia audi, quomodo M. Coelius describit Antonium. Elc. endunti ossendunt Antonium centurionea , Matium ei adventum ιnia dicaturi. spatiling. Λntonius proconsul pluribus sociorum gentinus bellum intulerat, sed a Dardanis repulsus est. Dio 38, 10. Livius Epit. 103. Eius proelii nis minit Coelius. hoativmi ab hostium adventu percepto Sares beriensis.

a cervicibus J ceriacibias Aaresb. sticiJ blanditia ciliae ad aurem, aliae Nehementiva invocabant, nonnullus etiam feriebiant. Sares L. noscitaretJ nosceret Sare h.

Quintil. 9, 3, 58. Coelius in Antonium: MuPere

gaudio graecuS. 2. Orationes in L. Sempronium Atratinum patrem de ambitu. Coelius bis accusavit Atratinum ambitus, Primum a.

697 57): sed a Cicerone de sensus absolvitur; deinde a. 698 563. Cic. p. Coel. 1. 3. 7. 23. 31. 32. Dru- mann l. 2. p. 412. Ellendi scribit p. CXVI.: . Altera

accusatio est C. Sempronii Atratini de ambitu, eo dein fere tempore acta Vel anno ante quam ab illius filio postularetur. Sic saltem a Pighi O creditum est. Sed eum filii Atratini aetatem considero, magis magisque in id inclino, ut cursum vitae civilis et publicae ab hac actione Orsum Coelium credam, nondum quaestorium Ea opinio refellitur loco orationis Ciceronianae pro Coelio c. 31. quo diserte dicit, Antonium primum, deinde Atratinum a Coelio Recusatum. Cic. p. Coelio 1. Coelius adolescens illustri ingenio,

484쪽

industria, gratia accusatur ab eius filo, quem ipse in iudicium et vocat et Docaυit.

Docat si DocavitJ ex hoe loco elucet, eodem tempore Atratinum patrema COθlio, ipsumque Coelii in ab Alralitio filio necusatum.

ibid. 7. Quod haud scio an de ambitu et de criminibus istis sodalium ac sequestriiam similiter re SPOndendum putem. Nunquam enim tam Coelius amens tuisset, ut, si se isto infinito ambitu commaculaSset , ambitus alterum accusaret, neque eius acti in altero susPicionem quaereret, cuiras iPse sibi perpetuam licentiam optaret, nec si sibi semel periculum ambitus subeundum putaret, iP3e alterum iterum

ambitus crimine arceSSeret.

ibid. o. 31. Vellem alio potius eum cupiditas gloriae detulissests sed abiit huius tempus querelae.

Accusavit C. Antonium collegam meum. - - POStea nemini umquam concessit aequalium, plus ut in Oro, plus ut in negotiis Dersaretur causisque amicorum, plus ut Daleret inter suos gratia. - Atque nomen amici mei de ambitu detulit, quem absolutum insequitur , reυOcat, Nemini nostrram obtemperat, υiolentior quam Dellem. 3. Oratio pro se de vi contra Atratinum silium.

Acta est causa a. 698 56 . Vid. Drumann t. 2, P. 377. 413. Ellendi aliique hanc causam anno 700 54 assignant. L. Sempronius Atratinus filius, qui infra inter Oratores nominabitur, M. Coelium de vi reum fecit, quod a Clodia, aurum sumsisset, eo fine ut Dio, legatus Alexandrinorum, Romae necaretur, et quod eidem Clodiae venenum paravisset . Eum defenderunt M. Crassus v. p. 384.) et Cicero, cuius Oratio extat. Cicero p. Coelio c. 19. Audistis cum pro se diceret , audistis antea, cum accusaret: genus Orationis, facultatem , copiam sententiarum atque verborum Perspexistis. Atque in eo non solum ingenium elincere eius videbatis, sed inerat ratio et bonis arci-

bus instituta et cura et vigiliis elaborata.

485쪽

4 64

cum pro as dicereti in hae causa Coelius pulmum dixit, doinde CrasSus, peroravit Cieero.

Sueton. De Clar. Rhett. 2. Hunc Plotium M. Caelius in oratione, quam pro se de Di habuit, Signi- fcat dictasse Atratino, accusatori Suo, actionem, subtractoque nomine hordearium eum rhetorem aPPEI-lat , deridens ut it latum ac levem et sGrdidum.

NotivmJ De L. Plotio Gallo rhetore v. supra pag. 330. Clodius irrisit Atratinum accusatorem, quod non ipse accusationem Seri D-sisset, sed opera L. Plotii rhetoris usus esset hordeiariumJ Cranter ad Sehol.. Iuvenalis Sat. XI, 193. p 454 scribit: - Gladiatoribus victoribus in ludis ci reensibus hordeum praemium dabatur , unde ipsi hordearii vocantur. Callida ergo M. Coelius Pholorem hordearium appellat , comparatione facia cum gladiatoribus, qui in missu hordeario hordeum pro praemio victoriae tulerunt. quos et ideo iussalos fuisse, celera, si genus spectas vitae Et eonditionem, leves ne sordidos nemo infitiabitur. Cons. Iantis Dousa ad floralium p. 679. - - Westermann Gesch. d. Griech.

Quintil. XI, 1, 51. Quod mire M. Coelius in defen-

Sione cauSae, qua reus de Di uit, comprehendisse Didetur mihi: Ne cui Destriam atque etiam omnium, qui ad rem agendam adsunt, meus aut υultus molestior, aut Dox immoderatior aliqua aut denique, quod minimum est, iactantior gestus tuisse videatur.

Quintil. 8, 6, 53. Haec allegoria, quae est Obscurior, aenigma dicitur, vitium meo quidem iudicio,

quo tamen et Poetae utuntur et oratores nonnum

quam, ut Coelius quadrantariam Clytemne3tram et in triclinio coam, in cubiculo nolam.

quadrantariamJ Coelius Clodiam, P. Clodii sororem , eorruptissimam mulierem quadrantariam appellat tamquam meretricem nequisSimum, quae quadrante corpore quaestum faciat. Cons. Drumann l. 2. p. 381, qui ceteras quoque explieationes huius vocabuli affert. ClytemneatramJ Coelius Clodiam Clytemnestram vocat, ut quae Metellum maritum suum velut altera Clytemnestra trucidaverit. Cic. p.

Coelio 24. 29. eoam-nOIamJ Eielisiadi in programmale a. 1824 putat, Clodiam die- tam esse et Coam et Nolam quasi ex Co insula et Nola urbe Cau

486쪽

paniae Oriundam. Sed verum esse ait, quod Spalding monuit, mirum esse et infrequentem quadrantarias iniuriam ut eadem sit nola. Adiicere poterat, feminam proeacem lascivamque in triclinio et ad προῆγμα tantum allieientem ne dici quidem posse Coam. itaque transponenda censet verba et in triclinio Nolam quae nolle se simulat) in cubiciato cocim quae lubenter eoit. Aliter illustrat hoe aenigma Fr. C. Forbergius . peritissimus harum rerum arbiter atque exi Alimator, in Antonii Panormitas Hermaphrodito p. 283. si Clodia eoa dicitur, quod voluit in trietinio coire, nota, quod noluit in eu-bieulo. Nam quod miratur Spaldingius infrequentem quadrantarias iniuriam, ut eadem sit nota, vereor, ne nodus quaeratur in scirpo. Quidni dieamus, Clodiam Messalinae instar facilitata adulterorum in fastidium versam ad incognitas libidines prolluxisse , ita ut nollet

in tenebris sumi, ellel autem non modo admissa luce, sed admissis etiam testibus viventibus, Spectatum nisi iacentem, certe euntem aut redeuutem y

Ηue vulgo trahitur locus Festi. Festus p. 182. Oreae freni. Cato originum l. LII. equos respondit: orcas mihi inde, tibi casee flagellum. Coelius Pro se apud Populum: equusque mihi si h

ieminibus occisus erat, oreas detraho invectante L. Stercinio.

Coelius pro ael Spalding ad Quintil. XI, 1, 51. orationi Coelii

tribuit pro se de Di, de qua nune loquimur. Ellendi vero p. CXIV. M. Catonis et Coeliν nomen a librariis permutatum arbitratur, item Vesterii annus p. 209 Catoni tribuit. Sed, si ita res se haberet, Festus potius seripsisset: Cato Originum I. III ete. Idem pro asapud populiam. Ideo assentiae Lioni in edit. Fest. C. O. Mulierip. 44l ; qui pro Coelio Laelium corrigendum putnt. Vid. suprn pag. 174. Paulo post p. 469. alterum exemplum Galli et Laelii

eommutati asseremus.

4. Oratio pro M. Saufeio.

Acta est causa a. 702 52). Asconius in Alitonianam p. 54. Post Milonem eadem lege Pompeia Primus est accusatus M. Sau- eius M. f qui dux fuerat in expugnanda taberna Bovillis et Clodio occidendo. Acciasa Derrant eum L. Cassius, L Fulcinius, C. Valerius. Defenderunt M. Cicero, M. Coelius obtinueruntque, ut unci

sententia absolveretur.

487쪽

5. Oratio adversus Q. Pompeium nusum.

Acta est causa a. 703. 51 . Cum Q. Pompeius Rufus tribunus pl. esset a . 02 52) una cuin Μ. Coeli O, atque causa ageretur Milonis: Coelius adiuvit Milonem, Q. Pompeius autem ei adversatus est, et turbas excitavit. Quare Coelius postea eum de vi reum fecit, et condemnavit. Valerius Max. 4, 2, 7. Drumann l. 2. p. 414. Ellendi p. CXVII. Haec est tertia Coelii accusatio, cuius in Bruto c. 79. mentionem facit Cicero. lanulius autem putabat, tertiam accusationem esse in Decimum Laelium, contra quem eum in causa quadam dixisse, ex Quintiliano 6, 3, 39 constat. Sed incertum est, utrum Coelius Laelium accusaverit, an potius quod magis probabile videtur in causa quadam contra eum dixerit, cum adversarii esset patronus. Pompeium Rufum autem ab eo accusatum constat: testis est Valerius Maximus l. 4, 2, 7. Coelii Rus ut vita inquinata, ita misericordia, quam Q. Pompeio Praeεtitit, PCO-banda . cui a Se publica quae stio ne PD OS tr at O , cum mater Cornelia ridet commissa praedia non redderet, atque iste auxilium suum litteris implo- GSSet, Pertinacissime absenti admuti. Recitavit et eius epistolam iudicio ultimae necessitatis indicem, qua impiam Corneliae avaritiam subvertit . iactum PVOPter eximiam humanitatem, ne sub Coelio quidem

auctore rePudiandum.

publiea quaeationeJ i. e. Pompeius Rufus a Coelio iudicio publieo

accusalus et condemnatus e St.

6. Concio de aquiS.

Eam Coelius aedilis curulis a. 704 50) habuit. Frontinus De Aquaeductibus c. 76. p. 127 ed. Adler.

Cuius rei causa est iraus aquariorum, quOS GgNGSex ductibus publicis in privatorum usum deriυare deprehendimus. Sed et plerique POSSeSSOrum, e quo rum agris aqua circumducitur, inde formas rivo-

UMm Perforant, unde rit, ut duetus publiei hominibus

488쪽

Privatis Det ad hortorum usum itinera luvendant. Ac de vitiis eius modi nec plura nec meliora dici Possunt, quam a Coelio Rufo dicta sunt in ea concione, cui titulus est Do aquis. Coelius ad Ciceronem l. 8. 6, 4. Sed dici non poteSt, quomodo hic omnia iaceant. Nisi ego cum

tabernariis et aquariis pugnα rem, Deternus civitatem occuPaSSEt. T. Oratio adversus Calpurnium Bestiam veneficii.

Coelius Calpurnium Bestiam veneficii nescio quo anno) accusavit, ut qui uxores suas aconito necasset. Haec causa diversa ab altera, qua L. Calpurnius Bestia a. 698 56) ambitus postulatus est. Tacit. Diat. de orat. 39. Drumann T. 2. P. 97. Plinius Hist. 27, 2. Conficit omnium Denenorum ocissimum esse aconitum, et tactis quoque genitalibus eminini sexus animalium eodem die inirerre mortem. momuit venenum, quo interemtas dormientes a Caia Purnio Bestia uxorsa M. Caecilius accusator obiecit. Hinc illa atrox Peroratio eius in digitum.

M. CaeciliusJ M. Coelius eorrexit Rufinhenius ad Vellei uin 2, 68. Garatonius ad Milonianam p. 207 ad oroll. Coelio enim ei gnomen

accusatoris maxime convenit.

Quintil. 1, 6, 29. M. Coelius se Eεse hominem yr regi υiat probare, non quia abstinens sit mam idne mentiri quidem Poterαυ, sed quia utilis multis, id est, fructuosus , unde sit ducta tru g alit αε.

titilia multist multorum enim patronus esse solebdit.

Quintil. 1, 6, 42. Neque tubur chinabun dum et lur chinabun dum iam in nobis quisquam ierat, licet Cato sit auctor, nec hos lodice S, quamquam id Pollioni placet, nec gladiola atqui masa dixit, nec par ric i datum, quod in Coelio vix

489쪽

toleratile videtur, nec collos mihi Calvus Persu Serit, quae nec ipsi iam dicerent.

CoelioJ M. Coeliuin Rufum oratorem, non Coelium Antipatrum historicum intelligendum, ex eo probabiis fit, quod eoniungitur eum aequalibus suis oratoribus, Pollione, Messala, Calvo, ut contra Spaldingiuin reete animadvertit Ellendi p. CXIII.

Quintil. 1, 5, 61. Ne in a quidem atque s litteras

exire temere masculina graeca nomina recto casu

Patiebantur, ideoque et apud Coelium legimus Pelia cincinnatus et apud Messalam Bene fecit E ut hia et ud Ciceronem Hermago a , ne mirEmur, quod ab antiquorum plerisque Aenea et Anchisa sit dictus.

CoeliumJ Coelius orator intelligitur, ut ex ceteris, quorum fit mentio, probabile fit. M. Coelius Rufus in oratione, opinor. Pro ae de Dineseio quem Peliam cincinnctium salse vocavit, eum ipse ah Atratino Iason puIchellua nominatus esset: qua de re infra in Atratino Oratore dicemus.

Quintil. 6, 3, 39 et 41. Narrare quae satia Sint, inprimis est subtile et oratorium, ut Cicero Pro Cluentio narrat des Cepasio atque Fabricio, aut M. Caelius de illa D. Laelii collegaeque eius in Provinciam jestinantium contentione. Sed in his omnibus cum elegans et Denusta exigitur tota expositio, tum id mestivissimum est, quod orator adiicit. Coelius cum omnia venustissime finxit, tum illud ultimum: Hic subsecutus quomodo transierit, utrum rate an Piscatorio navigio, nemo sciebat. Siculi quidem, mi sunt lascivi et dicaces, aiebant in delphino sedisse et sic tamquam Ariona tranSDectum.

GeIiuaJ in eausa a Iloqui ignota. Manutius. ut supra diximus p. 466. Laeli um a Coelio a censatum arbitratus est. D. LasIiil Pighius eoni ieit, Laelium quaestorem fuis e in Stellia n. 700 54 . Res pror, us ineerta.

Plinius Hist. Nat. 35, 12, 46. Samia festa matris deum sacerdotes, qui Galli vocantur, virilitatem αm-Putare , nec aliter citra perniciem, M. Coelio crε

490쪽

damus, qui linguαm Sic amputandam obie-o it gravi P r Ob T O. Rufinianus De figuris P. 211. APOPhonema, Sententia responsiυα ut apud Caelium Fac velis: p e rii cies. Apud Trallium: Litterarum radices amα-ras , Ductus dulces.

apud GeliumJ Caecilium corrigit Rubnkenius poetamque eomieum intelligit.

Priscianus t. 1. P. 221. Coelius: Nullae nationgior, tantas, tam continuas victorias, tam brevi spatio datas arbitror quam vobis.

CoeliusJ Κvelit Coelio Antipatro historico id fragmentum tribuit, nee aliter Utriei sAn like Historiographie p. 115 , qui eum orationes

suas forenses historiis immiseuisse existimnt. Sed Ruhnhenius ad Velleium 2, 68. Coelio oratori vindicat, eiqua assentitur Krause Vitae et Fragmenta Historicorum p. 194. atque Ellendi p. CXVII. concinni eius de aquis ad PopuIum inserendum scribit. Sed cum nasiaciam, quomodo Coelius in oratione de frauda aquariorum illam sententiam proferre posSet, nec omnino excogitare Possim, quando in orationibus suis eam dixerit, Laelio potius ea verba tribuenda puto, qui multas de republica ad populum orationes habuit, Et laudationem Africani minoris scripsit v. p. 174. , in cuius potissimum aetate ea sententia, quae a Prisciano servata est, quam maxime in animo atque ora hominum versata est. Coelium et Laetium non raro in eodicibus eommutari, supra diximus p. 465.

Priscian. t. 1. p. 370. Coelius: Ex scriptis eorum qui veri arbitrantur, Passive υπολαυβανοντο.

CoeliusJ Dubito, utri potius, oratori an historico, sit tribuendum. Editores FPagmentorum Historicorum cuncti Coelio Antipatro vindiis eant : quibus assentiendum puto.

Priscian. t. 1. p. 566. M. Coelius de vestitu et Dehiculis: Nam periniurium olet, cum mihi ob eos mores, quOS Priu5 habui, honos detur; ubi datus sit , tum uti eos mutem atque alii modi sim.

M. CoeliuaJ idem locus bis a Prisciano p. 243 et 276 affertur,

sed utroque loeo recta Catoni tribuitur. Catonis enim est et ex orationa eensoria desumtus, ut Supra monui pag. 76.

SEARCH

MENU NAVIGATION