Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

511쪽

suo iure et prioribus et sequentibus anteponuntur. nec refert quod inter se specie di erant, cum genere consentiant. astrictior Camus, numerosior Asinius, θPlendidior Caesar, amarior Coelius, gravior Brutus, vehementior et plenior et valentior Cicero Omnes tamen eandem sanctitatem eloquentiae erunt, ut si omnium pariter libros in manum sumseriS, SciαS, quamvis in diversis ingeniis esse quandam iudicii ac υoluntatis similitudinem et cognationem. Tacitus Annal. XI, 6. meminissent Gai Asinii et Messalae ac recentiorum Arrunti et Aesernini, ad Summa PrΟυectos incorrupta Dita et facundia.

Plinius Epist. 6, 29, 5. Sed et illud, quod vel Pol

lionis Det tamquam Pollionis accepi, DeriSSimum Experior: Commode agendo factum eSt, ut Saeste ΜΕ- rem, Same agendo, ut minus commode.

Quintilianus 10, 1, 113. Multa in Asinio Pollione

inventis, summa diligentia, adeo ut quibusdam etiam nimia videatur, et consilii et animi satis; a nitore et iucunditate ita longe abest, ut videri possit secum prior.

ibid. 10, 2, 25. Quid ergo' non est satis omnia sic dicere, quomodo M. Tullius dixit' mihi quidem

satis esset, si omnia consequi Possem. Quid tamen noceret, vim Caesaris, asperitatem Coelii, diligen

tiam Pollionis, iudicium Calvi quibusdam in locis

eius laudat.

ibid. 12, 11, 28. Verum ut transeundi spes non Sit, magna tamen est dignitas subsequendi. An PODIio et Messala, qui iam, Cicerone arcem tenente eloquentiae , agere coeperunt, parum in vita dignitatis habuerunt, Parum ad Posteros gloriae tradiderunt 'ibid. 1, 8, 11. Credamus summis oratODibus, qui veterum poemata vel ad ridem causarum Dei ad eloquentiae ornamentum actium unt. Nam Praecipue

512쪽

quidem apud Ciceronem, irequenter tamen apud Asinium etiam et ceteros, qui sunt Proximi, vidimus Ennii, Accii, Pacuvii, Lucilii, Terentii, Caecilii et aliorum inseri versus summa non eruditionis modo gratia, sed etiam iucunditatis. ibid. 9, 4, 76. Trimetri versus minus sunt notabiles, quia hoc genus sermoni proximum est, itaque et versus hi mere exci- duint, quos Brutus ipso componendi ductus studio saepissime facit, non raro Asinius , sed etiam

Cicero nonnumquam.

1. Oratio adversus C. Porcium Catonem.

Acta est eausa a. 700 54 ante diem tertium Nonas Quintiles. Argumentum pete ex oratione Calvi pro C. Catone P. 478.

Diat. de oratoribus 34. Nono decimo aetatis anno L. Crassus C. Carbonem, uno et vicesimo Caesar Do- Iahellam, altero et υicesimo Asinius Pollio C. Catonem, non multo aetate antecedens Calvus -- linium iis ormionibus insecuti sunt, quas hodieque cum admiratione legimus. Quintil. 12, 6, 1. Calvus, Caesar, Pollio multum ante quae3toriam omnes aetatem gravissima iudicia

2. Oratio pro L. Aelio Lamia. Haec oratio dicta apud triumviros anno circiter 712 42), non multum post mortem Ciceronis, ut eX eo apparet, quod Seneca tradidit. L. Aelius Lamia, Ciceronis familiaris, a. 711 43 , quo Cicero proscribebatur, Praeturam gessit. Cic. ad fami l. XI, 16, 17. Orellius in Onomastico. Seneca Suasoria VI. De liberat Cicero, an Antonium deser ece tur. p. 41. Quando in hanc suasoriam incidimus, non alienum puto indicare, quomodo quisque se ex historicis adversus memoriam Ciceronia gesserit. Nam quin Cicero nec tam timidus tuerit, ut rogaret Antonium, nec tam stultus, ut exorari Posse

513쪽

Speraret, nemo dubitat excepto Asinio Pollione , grai infestissimus famae Ciceronis Permansit, et is etiam

occasionem scholasticis alterius suasoriae dedit. Sotentenim scholastici declamatores ponere: d e lib er at Cicero , an Promittente Salutem Antonio orta tione 6 Suas comburat. Haec inepte feta cuilibet videri potest. Pollio vult illam υeram videri: icta enim dixit illa oratione, quam Pro Lamia edidit: itaque, ne usquam Per Si Ster Et, nec mora Ju it, quin eiu r aret suas i6ta S, quas cupidissime e raderat, orationes in Antonium, multi plice s que numero et accurat ius scriPtas, illis contrarias edere ac υeli P Se Palam Pro concione recitare P Ollic eb atu r. ceteraque his alia Sordidiora multo, ut tibi facile liqueret, hoc totum adeo falsum esse, ut ne rIase quidem Pollio in historiis suis ponere ausus sit. Huic cer te actioni eius Pro Lamia qui inter uerunt, negant eum haec dixisse nec enim mentiri sub triumvirorum conscientia Sustinebat sed posteα comPΟSutSSE.poateal Ex verbis M. Senecae apparet, Asinium orationi suas, qualnapud triumviros habuerat, postea, cum eam Editurus erat, quaedam addidisse, quihus invidia et malevolentia ductus famam Ciceronis inique laederet.

3. Oratio pro Nonio Asprenale veneficii reo contra Cassium

Severum.

Acta est causa a. 745 9 ante Chr.), teste Dione Cassio lib. 55, 4., ut ia in Freins heinius in Supplementis ad Livii lib. 104, 14. tradidit. Thorbecke p. 69. donium Asprenatem proconsulem a. 708 46 Hirtius de bell. Africano c. 80) intelligit, Wei cheri autem De Cassio Parmensi p. 197 filium eius C. Asprenatem Nonium

Torquatum, idque melius convenire senti O. Reus veneno CXXX y) convivas necasse arguebatur. Cons. Oratio

Cassii Severi. Plinius Hist. Nat. 35, 12, 46. Vitellius in principatu suo X H S condidit patinam, cui δε-

ciendae fornax in campis exaedi cata erat, quoniam

514쪽

eo pervenit luxuria, ut etiam ictilia pluris constene quam murrhina. ProPter hanc Mucianus in altero consulatu suo in conquestione exprobravit Patinarum paludes Vitellii memoriae, non illa moediore, cuius Deneno Asprenati reo Cassius Severus accusator obiiciebat interisse CXXX conviDas.

in altero consulcitul a. u. 822 70 p. Ch. CXXXJ in numero vitium latet. C praee dente littera e orta videtur. triginta enim veneno consumtos magis probabile quam centum et triginta.

Suetonius Augusto 56. Cum Asprenas Nonius, artius ei iunctus, causam Deneficii accusante Cassio Se-υero diceret, consuluit senatum, quid o cii sui puraret, cranctari enim SE, NE, Si Super ESSet, eriPeret Iegibus reum; sin deesset, destituere ac Praedamnare ramicum existimaretur. Et consentientibus uniυersis sedit in subselliis per aliquot horas, Derum tacitus ac ne laudatione quidem iudiciali data. Quintilianus 10, 1, 23. Illud utilissimum nosse eas CauSas, quarum orationes in manum Stimserimus, et quoties continget, utriusque habitas legere actiones rat Servii Sulpicii atque Messalae, quorum alter Pro Auidia, contra dixit alter, et Pollionis et Cassii reo ASP renate aliasque Plurimas. Dio Cassius lib. 55, 4. Dίλω τε τινι Mκλην φευγοντι νεξ τασδ ri, προεπικοινωσας αυτο τουτο τλῆ γερον it, καὶ εκεινον τε εsωσε καὶ τὴν κατ ήγορον αυτον Ora οπιυς

τέλωJ Nonio Asprenati , ut ex Suetonio intelligitur. Ex Suetonio igitur nomen rei, ex Dione annum, quo eausa Reta est, cognoScimus :inter ea enim, quae a. 745 9 aeeiderunt, retulit Dio.

4. Oratio pro Moscho Pergameno rhetore veneficii reo contra Torquatum.

Hae e Causa acta videtur a. 733 21 . Cum enim epistola Horatii lib. 1, 5, in qua huius causae facta est

515쪽

494, mentio, a. 733 2 ) scripta sit teste orellio, illo ipso

anno eam actam esse probabile est. Atque Weicheri quoque de Cassio Parmensi p. 312. scribit, eam propter Asinium Pollionem, pacata demum civitate frequentibus laboribus forensibus vacantem, mediis Augusti imperantis temporibus assignandam esse. Cons. Oratio Torquati. Horatii Epist. 1, 5, 8. ad Torquatum.

Mitte leves spes et eertamina divitiarum eι Moschi eausam: eras nato Caesare festus dat veniam somnumque dies, impune licebiι Iesιivam sermone benigno ιendere noctem.

Acron Scholiasta Moschus, inquit, Pergamenus irait

rhetor notissimus, qui reus Denescii fuit, cuius carasam tunc oratores egere. Nam Torquatus Patronus uit causarum. Porphyrion: Hic Pergamenus rhetornotissimus, reus venescii fuit, cuius causam ex Primis tunc oratores egerunt; Torquatus hic, de quo nuinc Poeta dicit, et Asinius Pollio. Auctarium Schol. Cruqu. p. 692. Moschus hic Pergamenus rhetor fuit notissimus, reus Deneficii luit, cuius causam exprimit. Hanc oratores egerunt Torquatus hic, de quo nunc dicit, cuius extat oratio, et Asinius Pollio. 5. Oratio pro Apollodoro Pergameno rhetore, Veneficii reo.

De Apollodoro rhetore, Augusti, Calidii, Valgii Rufi aliorumque magistro dixit Thorbecke p. 71. Wei cheri Poetarum lat. Reliquiae p. 233. Spalding in Quintil. 3, 1, 17. Clinton in Fastis t. 3. ad a. 691 63). 710 443.724 30 . et p. 547. De tempore causae idem Weicheri Imp. Augusti Reliquiae F. 1. p. 41. haec scribit: ἡAPOllodori senectus suadet, ut hanc veneficii causam a Dollione actam praeponamus Nonio Asprenati et Μoscho eiusdem criminis reis, quorum patronus idem Pollio fuit. Utramque enim actionem mediis Augusti temporibus assignandam esse, mihi videor probasse, Apollodorus autem quum plurimum vixisse videtur usque ad a. u. 732 22 . Seneca Controvers. l. 2, 13. p. 202. Novi declamatores et Potamon cum Apollodoro, qui reus

516쪽

veneyieii fuit, et a Pollione A si ni o defensus,

d amnatus vas filiae docuit, et hanc quaeSti nem iecerunt in hanc controversiam, an inter viros et uxores data benescia ingrati lege teneantur. 6. Orationes pro heredibus Urbiniae contra Labienum. Acta est causa mediis Augusti temporibus, id est. circa annum 740 11 . Argumentum tale est. Iis qui vel ex testamento vel cognationis iure cernere vellent hereditatem Urbiniae cuiusdam, opposuit se Asinius Figulus, qui se mortuae filium dicebat, cum heredes eum Servum esse contenderent, nomine Sosipatrum. Spal-ding ad Quintil. 4, 1, 11 . Asinius patronus heredum, Labienus patronus Clusinii Figuli. .

Dialogus de oratoribus o. 38. Causae centumviΓα-IES, quae nunc Primum obtinent locum, adeo vlendore aliorum iudieiorum obruebantur, ut neque Ciceronil neque Caesaris neque Bruti neque Coelii neque Calvi, non denique ullius magni ora toris liber ud centumviros dictus legatur, exceptis Asinii Orationibus, quae pro heredibus Urbinias inscribuntur, ab ipso tamen Pollione mediis divi Augusti temporibus habitae, postquam longa te Orum quies et continuum populi otium et assidua senatus tranquillitas et maximi principis disciplina ipsam quoque eloquentiam sicut omnia alia Pα-

Quintil. 4, 1, 11. Etiam partis adversae Patronus disit exordio materiam, interim Per contumeliam, Sed hoc Perquam 3 aro, ut Asinius pro Urbiniae heredibus Labienum, adversarii pa tronum, inter argumenta malae cauSae POSMit.

LabienumJ qui pessima usus est fama , ut infra dicemus. Asinius Figuli causam iam ex eo suspeetam et malam Essa dicebat, quod Labienus defensor et patronus Esset.

Quintil. 7, 2, 5. Est quaesitum contra Urbiniae heredes, si is, qui tamquam ilius petebat bona, Fi-

517쪽

gulus esset an Sosipater' An hic sit ex Urbinia nα-tus Clusinius Figulus 'Quintil. 7, 2, 26, D lite Urbiniana petitor dicit, Clusinium Figulum, flium Urbiniae, acie victa, in

qua steterat, fugisse, iactatumque cαSibus variis, ν'etentum etiam a rege, tandem in Italiam ac patriam Suam Marginos venisse atque ibi agnosci. Pollio contra: servisse eum Pisauri dominis duobus, medicinam iactitasse, manu missum alienae se iamiliae

venali immiscuisse, a se rogantem, ut ei Ser Diret, emptum. Nonne tota lis constat duarum Cau Sarum com-

Paratione et coniectura duplici atque diversa ΤpetitorJ Labienus. . MarginosJ Loeus ignotus. Marrucinoa aut Marrubioa coniicit Gis- heri Cuper in nova Sylloga Epistolarum. Marcinae, urbis Campaniae, Strabo et Manneri Italia 1. p. 753. faciunt mentionem. Eadem fortasse est, cuius Quintilianus meminit.

Quintil. 8, 3, 32. Nec a verbis modo sed a nominibus quoque derivatα sunt quaedam, ut α Cicerone Sullaturit et ab Asinio Fimbriatum et Fi

FigvIatumi Spalding adnotat: -hoe plane censeo usur patuin ab Asinio Pollione in ea usa Urbiniana , ubi dixerit, Sosipatrum illum servum repente nobis esse Figulatum l. e. Clusinium Figulum factum. Fimbricitum Asinius fortasse in oratione contra maledicta Antonii de ipso Antonio, ut qui furore Fimbriae similis esset, dixit.

Quintil. 9, 3, 13. Nunc eυalti it rebus agentibus, quod Pollio in Labieno damnat , et contumeliam fecit, quod a Cicerone reprehendi notum

ES . Polliol vituperabat Labienum propter vitium sermonis, pariter utque Cieero in Philippicis propter similem eausam irrisit Antonium. Sed incertum, utrum in oratione eontra heredes Urbiniae hoc genus die endi usurpaverit Labienus , an in alia : his enim contra Pollionem dixisse et stetisse, infra in Labieno dicemus.

Charisius p. 42. Clipeus masculino genere in Significatione scuti ponitur, ut Labienus ait; neutro autem genere imaginem significat. Sed Asinius pro Vinicies

518쪽

heredibus imaginis clipeum masculine dixit: clipeus Praetextae imaginis Positus.

pro Viniae heredibust legendum esse pro Urbiniae heredibva manifestum est. praatextae imaginiaJ 3. e. imago hominis praetexta induti.

I. Oratio pro Liburnia. Eandem mulierem defendisse videtur Μessala Corvinus reius enim extabat oratio Pro Liburnici, v. p. 510.3 et ex Quintiliano 10, 1, 24. novimus, Pollionem et Messalam eosdem aliquando defendisse reos. Causa est centumviralis et lis in querela inofficiosi consistit. De ea re v. Rein Rom. Priva trecht p. 390 . Liburnia mater a filio exheredata, P. Novanius Gallio pro ea heres institutus est. Μater querelam inofficiosi defert, eiusque causam suscepere Asinius et Μessala. Quintil. 9, 2, 33. Falsa et incredibilia natura ne

Ut dicta autem quaedam, ita scripta quoque ringi solent, quod iacit Abinius Pro Liburnia: Mater

mea, quae mihi tum carissima tum dulcissima ire it, quaeque mihi υixit, hi agia e eodem die vitam dedit et reliqua, deinde exheres esto Haec cum Per se rigura est, tum dra 'licatur, quoties

sicut in hac causa ad imitationem alteritis scripturae componitur. Nam contra recitabatur tessamentum P. NOD anius Gallio, cui ego omnia meritissimo volo et debeo, Pro eius animi in mea umma voluntate et adiectis deinceps aliis heres

Quintil. 9, 2, 9. Quid enim tam commune quam interrogare vel percontari' Aut instandi gratia et auferendae dissimulationis ut Asinius: Audia ne ' r is sum, inquam, non in jic io sum testa

aainiual in oratione pro Liburnia, ut ex argumento causae RPPRPet. meieri Oeat. Rom. Fragm. ed. 2. 32

519쪽

8. Oratio pro M. Aemilio Scauro. Acta est causa a. 724 303. Μ. Aemilius Scaurus Μ. Antonio deditus, in proelio Actiaco contra Octavianum pugnavit, dein captus, ab Octaviano vix impetrat, quo minus eum multis aliis condemnaretur et morte ΡΗ-niretur. Cons. Drumann l. 1. p. 33. et 485. Eius causam defendit Asinius.

Spalding vero ad Quintil. 6, 1, 21. Μamercum Scaurum, de quo infra dicemus, intelligendum putabat. Dio Cassius lib. 51, 2. των βουλευτων καὶ των ismεων,των τε αλλων των κορυφαιων, των συμπραξαντων τι Τω

αδελφον του αξτου; Quintilianus 6, 1, 21. Periclitantam commendagdignitas et studia mortia et ausceptae bello cicatrices et nobilitas et merita maiorum. Hoc, quod Proxims dixi, Cicero atque Asinius certatim arant iacti, Pro

Scauro Patre hic, ille pro illi O. Quintil. 9, 2, 24. Ρollio: Numquam fore credidi, iudices, ut reo Scauro, ne quid in ei ualia die is gratia valer et, Precare r. 9. Orationes adversus L. Munatium Plancum.

L. Μunatius Plancus in bello civili alias alio tem -POre Partes secutus, do ininum Plus semel commutavit. Velleius 2, 63. ibique Rulin kenius. Drumann l. 4. P.

207. Pollio, adversarius eius, orationes contra eum seriP- sit, nec tamen summam huius viri eloquentiam metuens ante mortem eius editurus erat.

520쪽

Plinius Hist. Nat. Praefat. lib. 1, 31. Nec Hancus illepide, cum diceretur Asinius Pollio orationes in eum Parare, quae ab ipso auit liberis Post mortem Planci ederentur, ne respondere Posset: Cum mortuis nonnisi larvas lucrari. Quo dicto sic repercussit illas, rat apud eruditos nihil impudentius iudicetur.

10. Orationes contra maledicia Antonii.

Oratio dicta videtur a. 722 32 . Dio Cass. 50, 2.

Constat inter auctores, Asinium Pollionem inde ab anno 7 15 39 , quo anno triumphi honorem meruit, a PePublica Procul vixisse, et Antonium, quem adhuc adiu-

Uerat, non amplius secutum esse. Drumann t. s. P.

10 . Qua de re questum Antonium opinor, et quidem iisdem epistolis, in quibus in Octavianum quoque et ΜeS- salam acerbe invectus est. v. p. 457. Contra has epistolas non Asinius solum, sed Μessala quoque V. P. 510. librum scripsit. Charisius p. 44. tinus masculino genere dicitur, et hinc deminutive catillus fit, ut Asinius contra mα- Iedieta Antonii: Volitantque urbe tota catilli.

c. maudieta AntoniiJ Cum in Ins. quodam Dousae legeretur contra maledieta Laberii, Bondain in variis laetionibus p. 20 sic eorrige u-duin putabat, post eu vero in addendis p. 373. Contra maledicta Labieni verum assa eredidit. Sed nihil mutandum arbitror. Alterum huius orationis fragmentum supra letigimus p. 496.

11. Orationes in Valerium. Incertum, utrum Asinius Pollio orator, an Asinius quidam grammaticus sit intelligendus: nec constat, quis fuerit Valerius.

Charisius p. 54. Hos pugillares et masculino genere et seinper pluraliter dicas, sicut Asinius in Valerium lib. 1: quia pugillus est, qui plures tabellas continet in Seriem sutas. attamen haec pugillaria saepius neutraliter dicit, item Catullus in hendecasyllabis.

Asinius in Valerium lib. .l in editione priore non Asinium oratorem, sed eum grammaticum, quem Charisius p. 47. ed. Lindem. et Priseianus T. 1, p. 488 nominant, hoe loeo intelligendum diximus. Sunt autem duo grammatici, eodem nomine utentes , quorum alter Pom-

SEARCH

MENU NAVIGATION