장음표시 사용
561쪽
hendenda. quae tenere debebat, et ad custodienda, adeo ut omnes declamationes suas, quascumque dixerat, teneret. iam itaque Supervacuos sibi fecerat codices: aiebat se scribere in animo. unum non differam, malsam opinionem de illo in animis hominiam convaluisse. Putant enim, mortiter quidem, sed parum subtiliter eum dixisse, cum in illo, si qua alia υirtus uit, etiam subtilitas tuerit. Id, quod nunc a nullo feri animadverto, semper iecit. Antequam dicere
inciperet, Sedens quaeStiones eius, quam dicturus erat, controDertiae PrOPOuebat, quod summae riduciae est.
Ipsa enim actio multas latebras habet, nec facile potest, si quo loco subtilitas de uerit, ad arere, cum orationis cursus iudicium audientis impediat, dicentis abscondat. Quid ergo' unde haec de illo mania' nihil est iniquius his, qui nusquam Putant esse Subtilitatem, nisi ubi nihil est praeter subtilitatem, et in
illo cum omnes Oratoriae virtutes ESSent, hoc mundα mentum tot et tantis Superitructis molibuS Obruebatur, nec deerat in illo, sed non eminebat, et nescio an maximum Ditium subtilitatis sit, nimis se Ostendere. Non placebat illi orationem inflectere nec umquam recta via discedere, nisi cum hoc aut necesSitas coti-gillet, aut magna Suasisset utilitas. ibid. p. 310. nec enim illi mos erat, quemcumque audira declamantem. declamabat ipse tantum, et aiebat se non esse magistrum, Sed exemPlum.
ibid. p. 427. Cassius Severus dicit: diligentissime
tibi me excusarem, tamquam huic rei t declamationibua) non estem natus, nisi scirem et Pollionem Asinium et Messalam Corvinum, et PalSienum, qui nunc Primo loco stat, minus bene videri quam Cestium
ibid. p. 291. Montanus Votienus dicit: Tu scis, δε-
clamatoriae virtutis Latronem Porcium unicum exempluam, cum Pro reo in Hispania Rustico Porcio propinquo suo diceret, usque eo ESSE confusum, ut a SO- Ioecismo inciperet, nec ante Potuisse confirmari, tec-
562쪽
tum ac Parietem desiderαntem, quam impetravit, ut iudi 'ium ex Dro in baxilicam transferretur. Usque eo ingenia in scholasticis exercitationibus delicate nutriuntur, ut clamorem, silentium, risum, coelum denique pati nesciant. ibid. p. 172. Ovidius Naso Latronis admirator
erat, cum dioersum sequeretur dicendi genus. habebat enim ille constans et decens et amabile ingenium. adeo autem studiose Latronem audivit, ut multas eius sententias in Dersus suos transtulerit. ibid. p. 382. Latro Porcius graecos rhetores et contemnebat et ignorabat.
Quintil. 10, 5, 18. Quod accidisse etiam Porcio Latroni, qui primus clari nominis professor luit,
traditur, ut cum ei, summam in scholis opinionem obtinenti, causa in toro esset oranda, imPense Petierit, uti subsellia in basilicam transferrentur. Plinius Hist. Nat. 20, 14, 57. Porcius Latro, claructinter magistros dicendi. 1. Suasoria de Τheodoto. Seneca Controv. p. 191. Fuit Messala exactissimi ingenii in omnes quidem studiorum partes, Iatini utique sermonis observator diligentissimus. Idem itaque cum audisset Latronem declamantem, dixit: sua lingua disertus est. Ingenium illi concessit, Sermonem obiecit. Non tulit hanc contumeliam Latro, et pro Pythodoro Messalae orationem disertissimam recitaυit, quacum compositam suam suasoriam de Theodoto declamaυit post triduum.
MeaaalaeJ v. p. 310. de TheodotoJ Theodotus interfector Cn. Pompeii. v. Gronovit nota. Quintil. 3, 8, 55. SOIent in scholia sngi materiae ad deliberandum similiorea controversiis, et ex utrogus genere commixtao, ut ud C. Caeaarem conaultatio da poena Theodoti ponitur. Cons. Spalding. Fabrielus bibl. lat. t. 2. p. 96. Wastermann p. 294 sq.
2. Declamatio de Popillio. Circumferebatur declamatio de Popillio Ciceronis interfectore, quae Porcio Latroni vulgo tribuebatur,
563쪽
verum Capitonis erat, de quo paulo post dicemus. Seneca Controv. p. 353. Amabam Capitonem, cuius declamatio est de Popillio h c, quae meo Latroni subiicitur.
Extant excerpta eiusdem declamationis apud Senecam Controv. l. 2, 11. P. 175. Quintil. 9, 2, 91. Latro optime ἡ Occides ergo' . Si Potero.
Extat declamatio in Salustium, quam alii Ciceroni, alii Latroni vindicabant sine auctoritate codicum.
Eidem Latroni a Corrado aliisque tribuitur. CXVII. Capito. De Capitone nihil compertum: incerta enim ea, quae in libro De clar. v. Sen. rhet. congessit Schoitus. verum Atteium Capitonem esse reor, cuius meminit Sue tonius de ili. grammati. E. 22. Seneca Controv. l. 5. Praef. p. 353. Amabam Pitonem, cuius declamatio est de Popillio haec, quae meo Latroni subiicitur: bona ride scholasticus erat. In his declamationibus, quae illi bene cesserunt, nulli non Post Primum tetradium praeferendus. Primum tetradium quorum faciam, quaeritis ' Latronis, Sci, Albutii, Gallionis.
primum tetradiumJ Quatuor rhetores, qui maxime exeellebant, eranti I. Pore ius Latro, Arellius Fuscus, C. At hueius Silus, Iunius Gallio
Patet ex Seneca, Capitonem reliquisse declamiationem de Popillio, Ciceronis interfectore, quae ProPter bonitatem, opinor, postea vulgo Dorcio Latroni tributa est. Aliarum de eodem Popillio declamationum meminit Seneca in Controv. 17. P. 239.
564쪽
CXVIII. Acilius Lueanus Legimus in Vita Lucani, a Scholiasta vetere scripta quae in edit. Grotii extat atque Oudendorpii): M. Annaeus Lucanus Patrem habuit M. Annaeum Melam, matrem habuit Aciliam nomine, Acilii Lucani filiam, oratoris verae apud Proconδiales frequentis et apud clarissimos viros non nullius ingenii ἰ adeo non improbandus , ut in scriptis aliquibus hodieque duret eius
apud proconsulest HispAniae. Εgger ap. Duebnerum, qui hunc solum libro meo oratorem novum addidit. in aeriptia aIiquibusJ i. a. in orationibus.
CXIX. Iunius Gallio pater. Aequalis fere Μ. Senecae rhetoris, cuius filium adoptavit, qui inde Iunius Annaeus Gallio vocatus est. Erat Ovidii familiaris Vid. Ovid. Epist. ex Ponto IV, 11.) atque optimis a M. Seneca adnumeratur declamatoribus : Controv. l. s. p. 353. In his declamationibus, qtiae Capitoni bene cesserunt, nulli non Post Primum retradium praeferendus. Primum tetradium quorum iaciam, quaeritis ' Latronis, Fusci, Al Buc ii, Gallionis. Hi quoties confixissent, Penes Latronem gloria fuit, peneS Gallionem Palma, reliquos, ut vobis videtur, componite. M. Seneca Gallionis patris saepe meminit, filium autem suum, Iuniuna Annaeum Gallionem, qui a. u. 818
65) mortuus est Hieronim. in Eusebii Chron. Ol. 210, 4. Neronis XI. Christi 65: Iunius Gallio, irater Senecae, egregius declamator Propria manta se inter f-cit. Tacit. An n. VI, 3. XV. 73.) in libro suo non commemoravit: tum enim, cum eum Scripsit, admodum iuvenis erat, necdum nomen Oratoris meruit. Cons.
Spalding ad Quintil. 3, 1, 21. Alii utruinque eonfun
Tacit. Diat. de Orator. 26. Ceterum si omisso optimo illo et periectissimo genere eloquentiae eligenda sit torma dicendi, malim hercula Gai Grac-
565쪽
ehi impetum aut L. Crassi maturitatem quam calamistros Maecenatis aut tinnitus Gallionis. adeo melius est, oratorem Det hirta toga induere quam δε- catis et meretriciis Destibus insignire. Sidonius Apollinaris Epist. l. 5, 10. gravitatem Gallionis laudat. Scripsit de arte rhetorica Quintil. 3, 1, 21. atque declamationes. Hieronymus Praefatione lib. 8. in Esaiam :Qui fumen eloquentias et concinnas declamationes desiderant, legant Tullium. Quintilianum, Gallionem, Gabinianum.
i. Oratio pro Bathyllo contra Labienum. Cons. Orat. Lalieni contra Bathyllum pag. 531. Gallio adolescens Bathyllum pantomimum, Μaecenatis amaSium, contra Labienum defendit. Seneca Controv. l. 5. p. 351. Monstrabo vobis bellum libellum, quem a Gallione vestro Petatis. Recitabit rescriptum Labieno pro Βαthyllo Maecenatis, in quo susPicietis adolescentis animum, illos dentes ad mordendum PrODOcantis.
illos dentesJ i. e. Labieni hominis mordaeissimi dentes. Gallio vehementer adversarium in hae laressivit oratione.
2. Declamatio de raptore patrem Suum non exorante.
Quintil. 9, 2, 91. Latro optime . Occides ergo' ASi potero. ' Remissius et pro 3uo ingenio Pater Gallio isDura, anime , dura; here fortior fuistis' Idem locus apud Senecam rhetorem Controv. l. 2. Pag.
Ovidius huic oratori epistolam ex Ponto l. 1. eP. 5. misit, eX qua apparet, eum orationes edidisse. Alius est Cotta Μessalinus, cuius meminit Ovidius in Epist. ex Ponto IV. 16. 41.
Legimus, o iuvenis, patrii non degener Oris,dieta tibi pleno verba diserια foro. Quae quamquam lingua mihi sunt properante per horas
566쪽
lecla satis mullas, pauca suiSSe queror. Plura sed haec laei relegendo saeDe ; nec umquam non mihi quam primo grata suere magis. Cum quo nihil tolles Iecta e dulcedine perdant, viribus illa suis, non novitate Pl3cent. Felices, quibus haec ipso cognoscere in Betu, et tam lacundo contigit ore lauit At nisi peccassem, nisi me mea musa iugasset, Quod legi, tua vox exhibuisset opus; utque sui solitus, sedissem forsitan unus de centum iudex in tua Verba viris. CXXI. Cassius Severus.
Natus est, ut Wei chertio placet de Cassio Parmensi p. 203., sub initium seculi ab v. o. Octavi. Cassius Severus Longulanus dicitur, i. e. Longulae Latii oppido ortus, in Indice Auetorum Plinii lib. XXXV. Conf. Ηarduinus, Falster Memor. p. 77., Wei cheri P. 191. Deinde libertum eum fuisse Cassii cuiusdam , tradidit Drumann Gesch. ROms. t. 2. p. 161. Cum satiras in viros feminasque nobiles scripsisset, ab Augusto in insulam Cretam relegatus, a Tiberio in saxum Seriphum in exilium eiectus, ibique mortuus est. De anno exilii dissentiunt Hieronymus atque Tacitus. - Hieronymus enim refert, Cassium
a. 761 8 p. Ch. in exilium eiectum , in eoque a. 786 33ὶ mortuum esse. Dicit enim ad Eusebii Chron. ol. 202. 33 p. Chr. 19 imp. Tiberii m a. u. 786 : Cassius Severus egregius Orator, grai Quintianum in ludolu3erat prourbium ut emendavit Scaliger p. 187. Digesimo quinto exilii sui anno in summa inopia moritur , υix Parino Derenda contectui. Tacitus autem
refert, Cassium Severum a. 767 14) Augusto imperante in Cretam amotum, deinde in saxum Seriphum a. 777 24 Tiberio auctore in exilium missum, ibique Consenuisse, ita ut a. 792 39) e vita decesserit, si verum est, quod Hieronymus refert, eum Digesimo quinto exilii sui anno diem obiisse. Dicit enim in Annalibus 1, 72. : Primus Augustus cognitionem de famosis libellis specie legis maiestatia tractavit, commotus Caa-
567쪽
sii Severi tibi fine, qua viros feminasque illustres Prω-
eaeibus scriptis di maverat. et t. 4, 21. ReIatum Et de Cassio Severo exule, qui Sordidae originis, maleficae vitae, sed orandi validus, per immodicas inimicitias ut iudicio iurati senatus Cretam amoveretur ecerat, atque illic eadem actitando recentia υeterα-que odia advertit, bonisque exutus interdicto igni atque agrare saxo Seripho consenuit. Cons. Zumpi in
Annal. a. 767. Wei cheri Ρ. 201 sqq. Alii alii anno exilium assignant, sicuti nos in Labieno oratore Dionis Cassii attulimus locum V. p. 5303, ex quo probabile est, id
a. 765 12ὶ accidisse. Druin annus vero l. l. dicit, Cassium non Augusto imperante sed Tiberio in Cretam relegatum. Etiam de anno mortis discrepant auctores.
Spalding ad Quintil. 6, 1, 43. scribit, eum Obiisse a.
777. videtur enim aliter interpretatus esse verba Taciti Annal. l. 4, 21., nempe ita, ut a. 777. in senatu de morte Cassii relatum esset, qui in saxo Seripho consenuisset. Weichertus autem dicere arbitratur Tacitum, Cassium
Severum a. 777 a Τiberio in insulam Seriphum in exilium eiectum, cum constet, a. 786 eum e vita decessisse. Cassius Severus erat amicus Labieni, uterque dicax, mordax, famosis libellis suspectus. atque lain adolescentem eum multos lacerasse, ex Horatio manifestum est, qui
carmen sextum Epodon in eum direxit. Sunt qui putent, alium intelligendum Cassium fidemque denegandam Horatii scholiastis, qui ad Cassium Severum Oratorem Pertinere arbitrantur. Sed Wei chertus magna cum Proba bilitate eorum refellit opinionem P. 208. Cassius novum eloquentiae genus attulisse videtur, et si eloquentiam romanam in genera quaedam distinguere voles, Cassius auctor tertii generis erit. Cato enim dux et auctor antiquae eloquentiae, Cicero mediam invenit, hic novam ab utraque discedentem attulit. Seneca Excerpt. Controv. l. 3. p. 421. Memini mea Severo Cassio quaerere, quid esset, cur in declα-mationibus ipsi sua non responderet eloquentia: in nullo enim hoc febat notabilius. Oratio eius erat
568쪽
Dalens cultu, ingentibus Plena sententiis. Nemo minus Passus est aliqreid in actione sua otiosi esse. nulla Pars erat, quae non Sua υirtute staret, nihil, in quo auditor sine damno aliud ageret. Omnia intenta, aliquo Petentia. nemo magis in sua potestate habuit audientium assectus. Verum est, graod de illo dicit Gallio noster: cum diceret, rerum Potiebatur, adeo omnes imperata iaciebant: oram ille voluerar, irascebantur. Nemo non illo dicente timebat, ne desineret. Non est, quod illum ex his, quae edidit, aestimetis et sunt quid em et haec quibus damgrat αἰ Derum Eloquentia eius longe maior erat quam lectio. Non hoc ea portione illi acci-ciis, graci omnibus iere, quibus maiori commendationi est audiri quam legi, sed rn rillo longe maius discrimen est. Primum tantumdem erat in homine quantum in ingenio, comoris magnitudo conSPicuα. βω- titias υαlentissimae υocis, quamυiS haec inter se raro coeant, eadem υox et dulcis Sit et solida. Pronu tiatio, quae histrionem POSSet Producere, tamen quati histrionis posset Dideri. nec in illo quidquam magis mirareris, quam quod gravita3, qtιae deerat Disae, ac ironi Supererat; quamdiu citra iocοδ δε continebat . censoria oratio erat. Deinde USa quae dicebat, meliora erant quam quae sciebat. Vir enim Praesentia ingenii et maioris ingenii quam studii. magis Placebat in his, sticae inveniebat, quam in his quas citcule rat. Iam vero iratus commodius dicebat, adeo dili n-rissime cavebant homines, ne dicentem interpellarent. - Uno die privatas Plures agebat, Piablicam versnumquam amplius quam unam uno die; nec tamen scio, quem reum illi demendere nisi se conetigerit. Adeo numquam ullam materiam dicendi nisi periculis suis habuit. Sine commentario numquam dixit, nec hoc commentario contentus erat, in quo nudae res Poriuntur; et maxima Parte Perscribebatur actio, illa quoque, quae salse dici poterant, adnotabantur.
569쪽
defenderat Cassius in eunetis fera causis, quas agebat, aut necusator extitit, aut reus pro se dixit. Cmn enim multos neeusaret. ipse quoque saepe .ccusatus est. Multos reos fecit, sed plerique absoluti sunt. quo Augusti dictum pertinet, quod apud Macrobium Sat. 2, 4. eAtat.
Diat. de orator. 19. Quatenus antiquorum admiratores hunc velut terminum antiquitatis constitueres solent, quem usque ad Cassium Severum faciunt, quem primum V rmant ilexisse ab illa vetere atques directa dicendi via, non infrmitate ingenii nec inscitia literarum transtulisse se ad illud dicendi genus contendo, sed iudicio et intellectu. Vidit namque cum conditione temporum ac diversitate aurium tormam
quoque ac vectem orationis esse mutandam.
ibidem c. 26. Μessala dicit: Equidem non negα-verim, Cassium Severum, quem solum Aper noster nominare ausus egi, Si iis comparetur, qui posteα fuerunt, POSSE Oratorem υocari, quamquam in magna parte librorum Suorum Plus Dis habeat quam sanguinis. Primus enim contemto ordine rerum, OmiSSα modestia et Pudore verborum, ipsis etiam quibus utitur armis incompositus et studio friendi plerumque deiectus, non Pugnat, Sed rixatur ' ceterum, ut dixi, Sequentibus comparatus et varietate eruditionis et lepore urhanitatis et ipsarum virium robore multum
Quintil. 10, 1, 116. Multa, si cum iudicio legatur,
bit imitatione digna Cassius Severus, qui, Si ceterictvirtutibus colorem et gravitatem orationis adieciSset, Ponendus inter Praecipuos moret. Nam et ingenii Plurimum est in eo, et acerbitas mira, et urbanitas eiuS Summa, Sed plus stomacho quam consilio dedit; Praeterea ut amari sales, ita irequenter amaritudo ipsa ridicula est.
acerbitaaJ eadem virtus in Cassio landatur lib. 12, 10, 11.
Similiter lib. 6, 3, 27. Id quod dicitur, aut est
Mocivum et hilare, qualia A. Galbae plerassus, mut
570쪽
contumeliosum, qualia nuper Iunii Ba33i, aut asperum, qualia Cassii Severi.
I. Oratio contra Nonium A8prenatem.
Acta est causa a. 745 9). Cassius Severus Nonium Asprenatem Torquatum, intima familiaritate Augusti usum, veneficii reum fecit. Cons. Asinii Pollionis oratio pro Asprenate P. 492. et Torquati p. 527. Quintil. 10, 1 , 22. Illud utilissimum, nosse eas
causas quarum orαtioneS in manus sumserimus, et quoties continget, utrinque habitas legere actiones, ut Demosthenis et Aeschinis inter Se contrarias, et
Seroii Sulpicii atque -33alae, quorum alter Pro Aufidia, contra dixit alter, et Pollionis et Cassii reo As P r enate aliasque Plurimas. Quintil. XI, 1, 57. Sine dubio in omnibus statim accusationibus hoc agendum est, ne αd eas libenter descendisse Dideamur. ideoque mihi illud Cassii Severi non mediocriter displicet, Dii bonis vivo, et quo
me vivere tu Det, Asprenαtem reum video. Non enim iusta ex causa vel necessaria υideri potest postulasse eum, Sed quadam accusandi Doluptate. 2. Oratio pro se contra P. Fabium Paulum Maximum.
Paulus Fabius Μaximus consul erat a. 744 11 . Spalding ad Quintil. 6, 3, 52. Hunc aliquando reum
fecisse Cassium Severum, ex Seneca colligi potest Controv. l. 2. P. 194. Fabius Maximus nobilissimus Dir uit, qui primus Dro romano hunc comicum mor hum, quo nunc laborat, intulit: de quo Severus Cassius, antequam ab illo reua ageretur, dixera te Quasi disertus es, quasi tormOSMS QS, quasi dives es, unum tantum es non gumi - υπρα
Damal Welehert De Cassio p. 195., Cassius, inquit, postquam Fabio
laeundiam: formositatem, divitias per deridieulum coneesserat, eum ἀπροςδοκήτως gravi et acerbo nomine vappae, eines Taugenichis, pereulit.