Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

571쪽

3. Oratio eontra M. Pomponium Mareellum. Sueton. de ili. graimia. 22. M. Pomponius Marcellus, aermonis latini exactor molestissimus, in adυocatione quadam nam interdum et causas agebat . soloecismum ab adversario Dctum usque adeo αν-guere Per Severavit, quoad Cassius Severus inter PEI- latis iudicibus dilationem petiit, ut litigator suus alium grammoeticum adhiberet, quando non Putat is, cum adversario da iura sibi, sed de soloecismo contrODersiam iuturam.

Quintil. 6, 1, 43. Ex scholis haec vitia, in quibus omnia libere ringimus et impune, quia Pro iacto eSt, quidquid voluimus: non admittit hoc idem Deritas, egregieque Cassius dicenti adolescentulo Quid mestor υo vultu intueris, Severe ' Non mehe D-cule, inquit, ciebam, sed sic scripsisti. ecce set quam Potuit, truculentissime eum avexit.

a IaacentuIol ex eadem fortasre eausa petitum, quod tradidit Plinius Hist. 7, 10. 12. Cassio Severo celebri oratori armentarii MirmiIIonia obieeta aimilitudo ast.

ibid. 6, 3, 78. Transtulit crimen Cassius MDerus. Nam cum obiurgaretur a Praetore, quod advocati eius L. Varo Epicureo, Caesaris amico, convicium

iecissent Nescio, inquit, qui conviciati sint, et prato Stoicos fuisse.

asiua Setierusi occasionem ioci fuisse in eausa Asprenatis oranda, suspieatur Spalding ad Quint. l. l. at t. 2. Praef. p. VII. et Wei-eheri De L. Vario p. 131.

ibid. 6, 3, 79. Elusit Cassius Severus obiiciente quodam, quod ei domo sua Proculeius interdixisset, respondendo Numquid ego illuc accedo'

Proculeiual maeeenatis per Terentiam sororem affinis. Spaldiug.

ibid. 8, 2, 2. Non mediocriter errare quidam SO- tene, qui omnia, quae sunt Dr usu, etiamsi causae necessitas Postulet, remormident, ut ille, qrra in aetione

572쪽

IBEriccis herbas, se solo nequidquam intelligente, dicebat, irridens hanc Danitatem Cassius Severus spartum eum dicere Delia indicasset.

ibid. 8, 3, 89. Est et amarum quiddam, quod fere in contumelia est poSitum, quale Casaii: Quid Ῥα-

eis S, eum in bona tua invasero, hoc est, cumta docia ero nescire maledicere'

hoc estJ hoe dietum bene explieat waieheri Da Cassio p. 194.

ibid. XI, 3, 133. Transire in diversa subsellia

Parum Derecundum est. Nam et Cassitas Severus umbane adversus hoc facientem lineas Poposcit. Priscianus t. s. p. 368. Cassius: adulatique erant ab amicis et adhortati. Adulati κολακευθεντες, adhortati προrDαπέντες.

Gaaiiaal non Cassio Severo, sed Cassio Heminae, historieo, tribuenis dum . vera iudieat welehert De Cassio p. 206 et Krause Fragm. Historicorum p. 1 65.

Diomedes p. 368. Sancto sancti faciebat ut Pomponius ad Thraseam sancierat, et in Passivo Casbius Severus lege sancitum est, inquit. Dio in edes p. 372. Severus: distractos atque salitos.

SeverusJ Serenua eorrigit Iacohus Bovarius, Aulum Septimium Seranum Faliscum intelligens, ut Burmannua in Anthologia latina t. I, p. 14 dieit. Rouerio assentitur Warns dors Poetae lat. Iniu. t. 2. p. 29 l. t. 4. p. 227.

Cassium Severum non orationes solum, verum Satiras aliaque scripta reliquisse constat. CXXII. Tiberius Claudius Nero Caraar.

Natus est a. 712 423. Sueton. Tiber. 5. Adoptatus ab Augusto a. 757 4 p. Ch.), iniit imperium a. 767 15 Ρ. Ch. . Μortuus est a. 789 37 . Tiberium instituit arte dicendi Theodorus Gadareus. Sueton. Tiber. 57. Quintil. 3, 1, 17. , tantamque his studiis dedit operam, ut ipse de arte rhetorica scriberet, si verum est, quod Suidas refert s. n. Καισαρ Τιβεριος T. 2. F. 1. P. 187. εγραχινεν ἐπιγραμματα καὶ τεχνην

573쪽

ἡ ητ ο ρικη ν. Deinde non raro alios accusavit, alios in iudicio defendit, veluti regem Archelaum v. Suet. Tib. 8. Dio. 57, 17. , Trallianos et Thessαlos, atque pro Laodicenis, Thyatirenis, Chiis terrae motu afflictis in senatu orationem habuit Dio 57, 17. Sueton. Tib. 8.), et Fannium Caepionem maiestatis reum fecit Suet. Tib. 8. Aug. 19. Dio 54, 3. Velleius I. 2, 91. Sed haud videtur probabile, eum has orationes reliquisse. Suet. Tib. 70. Artes liberales r triusque generis

stradiosissime coluit. In oratione latina secutus est Corvinum Messalam, quem senem adoleScens Observaverat. Sed Uectatione et morositate nimia obscurabat stilum, ut aliquanto ex te ore quam a curra praestantior haberetur.

Coruinum MeaaalamJ v. supra p. 506., ubi de hoe quoque loe diximus.

Sueton. octav. 86. Augustus nec Tiberio parcit et exsoletas interdum et reconditas voces aucupanti.

aucupantiJ i. e. orationibus suis obsoleta voeabula immiscenti. Cha risius p. 124. Ditius Augustua Tiberium Claudium reprehendena ita loquiture acribis enim ρενυ iam ἀντὶ του obiter. Sueton. De ili. grammati. e. 22. Pomponiua Marcellua cum ex oratione Tibarium reprehendiaaet Gormanta Alteio Capitona, et esas illud latinum, et si non eaoet, futurum certe iam inde . mentitur, inquit, Capito. Tu enim, Caesar, ciυitatem dare Potea hominibus , Dertio non potes.

Tacitus Annal. 13, 3. Augusto prompta Pr fueri3, quae deceret Principem, eloquentiα ruit. Tiberi ut artem quoque callebat, qua verba e enderet, tum validus aensibus aut consulto ambiguus. Aurelius Victor Epito me Caesarum 2. Derat Tiberio scientia literarum multa. Eloquio clarior, sed ingenio Pessimo, truci, avaro, insidioso, simulans ea te velle quae nollet, his gurasi inmensus, quibus consultum cupiebat, his vero quos oderat quasi bene

574쪽

oratio est habita a. 721 33). Sueton. Tiber. 6. Novem natus annos defunctum Patrem Pro rostris audaυit.

. ..... i. f. nebri' ε' ''''

Εa est habita a. 767 14). Suet. August. 100. Augustus bimariam laudatus est, pro aede Divi Iulii a Tiberio, et Pro rostris veteribus a Druso Tiberii filo. Dio Cass. 56, 34. μοτεθεisi ς ει rijς κλiνης επιτου δ/ημηγορικου 'iuατος, απὁ μὲν εκεινου ὁ Λέγουσος τιανεγνω, απο δἐ των irioων ευ λων των Ioυλλον ὁ Τι - ριος ὁ λοιόσιον δνη τινα κατα δογμα λυγον ἐπ αυτω τοιονδε επελεξατο. Hinc incipit declamatio, non Tiberii principis, sed Dionis ODus.

Ea est habita a. 768 15 , altero imperii anno. Suet. Tiber. 26. Dio Cass. 57, 8. Sueton. Tiber. 67. Ut imPerium iniit, Et patris Patriae appellationem, et ne in acta sua iuraretur, Obstinatissime recusavit, ne mox maiore dedecore impar tantis honoribus inveniretur. Quod sane et ex Oratione eius, quam de utraque re habuit, colligi potest, Dei cum ait: Similem se semper sui iraturum, nec umquam mutaturum mores SMOS, quamdira Sanae mentis fuisset, sed exempli causa cαυendum. ENNE, NE se Senatus in acta cuiusquam Obligaret, qui aliquo casu mutari Posset. Et rursus: Si quando autem, inquit, de moribus meis devotoque υobis animo dinbitaveritis quod priusquam eveniat, reto, ut me Su-Premus dies huic mutatae Destrae de me opinioni

eripiat nihil honoris adiiciet mihi patris Pαtriae αρ- Pellatio, υobis autem exprobrabit aut temeritatem δε- Iati mihi eius cognominis aut inconstantiam contrarii de me iudicii. Tacitus Annal. 1. 72. Decreta eo anno triumPhα- ia insignia Aulo Caecinae, L. Apronio, C. Silio ob

575쪽

res cum Germanico gestas. Νomen Patris Pαtretas Tiberius, a Populo saepius ingestum, repudiavit, ΠΕ-que in acta sua iurari quamquam censente Senatu permisit, cunctα mortalium incerta, quantoque Plus adeptus foret, tanto se magis in lubrico dictitans. 4. Oratio do Maroboduo.

nal. 2. 63. Maroboduo undique deserto non aliud subsidium quam misericordia Caesaris irait. transgressus Danubium, qua Noricam Provinciam Praefuit, scripsit Tiberio non ut ProfuguS aut SNI lex,

sed ex memoria prioris fortunae. Nam multis nationibus clarissimum quondam regem ad se vocantibus romαnam amicitiam Praetulisse. De SPonsum a Caesare tutam ei honoratamque sedem in Italia fors, si maneret: sin rebus eius aliud conduceret, abiturum

iide qua venisset. Ceterum apud senatum disseruit, non Philippum Atheniensibus, non Pyrrhum aut Antiochum populo romano perinde metuendos fuisse. Exi at oratio, qua mαgnitudinem Diri, Di Ο-Ientiam sub i e c tarum et g entium, et quam P rOpinquus Italiae hostis, suaque in destruendo eo consilia extulit. Et Maroboduus quidem Ravennae habitus, si quando insolescerent Suevi. quasi rediturus in regnum ostentabatur. Sed non excessit

Italia per XVIII annos. Suet. Τib. 37. Quosdam per blanditias atque Promissa extractos ad se non remisit, ut Maroboduum

Germanum.

5. Laudatio funebris Drusi filii. Ea est habita a. 776 23). Seneca de Consolatione ad Marciain o. 15. Tiberius Caesar et quem genuo-νω et quem adoptaverat, amisit, ipse tamen Pro rostris laudavit illium, stetitque in consPectu Posito corpore interiecto tantummodo velamento, quod ponti eis oculos a munere arceret, et flente μνωο romαno

576쪽

non sexit vultum; experiendram se dedit Seiano ad latus Stanti, quam Patienter Posscti Suo3 Perdere.

SestiarisJ vvlgo ereditum est, a Seiano veneno neentum Drusum filium, qui pessima usus erat fama, Suet. Tib. 62. Taeit. Annal. 4, 8. Dio Cass. l. 57, 13, 22. .

Tacit. Annal. 4, 12. Laudante ilium Pro rostris Tiberio, senatus pretitusque habitum ac voces dolentum simulatione magis quam libens induebat, domumque Germanici reDirescere occulti laetabantur. 6. Orationes de comitiis consularibus. Tiberius non ipse suo arbitrio consules creare sole

bat, sed orationibus in senatu habitis candidatos, quorum rationem haberi voluit, commendabat. Dio Cass. 58, 20. Tacit. Annal. 1, 81. De comitiis conSularibus, quae tum primum illo principe ac deinceps ruere , Dixqiaidquam frmare ausim et adeo diυersa non modo apud auctores, sed in i Psius Orαtionibus reperiuntur. modo subtractis candidatorum nominiistis originem cuiusque et Ditam et stipendia descri sit, ut qui morent intelligeretur; aliquando ea quoque Signiscatione subtracta candidatos hortarias ne ambitu comitia turbarent, suam ad id curam Pollicitus est. Plerumque eos tantum vult se Promessos disseruit, quorum nomina consulibus edidisset. Posse et alios Prosteri, si gratiae aut meritis conriderent. speciosa Derbis, re inania aut subdola, quantoque mHore libertatis imagine tegebantur, tanto eruptura ad inmensius

servitium. tum primumJ a. u. 768 i5 . Incerta.

Sueton. Tiber. 28. Tiberius iactabat: in cloitates libera linguam mentemque liberas esse debere. Et quondam : Non tantum otii habemus, ut implicare nos pluribus negotiis debeamus. Si hanc fenestram aperueritis, nihil aliud agi sinetis: omnium inimicitiae hoc Praetexto ad nos demerentur. Extat et sermo eius: Si quidem locutus aliter tuerit, dabo OPeram, ut πα-

577쪽

tionem iactorum meorum dictorumque reddam; si Perseveraυerit, invicem eum odero. c. 29. Dissentiens in curia a Q. Haterio Ignoscas, inquit, rogo, si quia adversus te liberius sicut senator dixero. Dixi et nunc et saepe alias, P. C., bonum et salutarem Princistem, quem vos tanta et tam libera potestate instruxistis, senatui servire debere et universis civibus Saepe, Et plerumque etiam singulis: neque id dixisse me Poenitet, et bonos et aequos et iaDentes Dos habui dominos et adhuc habeo.

Superest in annalibus Taciti t. 4, 37. oratio Tiberii, quae ingenio ipsius historici tribui debet.

CXXIII. Votienus Montanus Votienus Μontanus Narbonensis quando natus sit, Parum Constat, verum a Tiberio imperatore a. 778 25 in exilium pulsum esse Scimus, ut Tacitus refert Ann. 4, 42. Forte habita per illos dies de Votieno Montano, celebris ingenii υiro, cognitio. - Postulato Votieno ob contumelias in Caesarem dictas - , Votienus quidem maiestatis Poenis asiectus est. Atque hiennio

post a. 780 27) e vita decessit teste Hieronymo ad Eusebii Chron. Olymp. 201. 3. Tiberii 14. Christi 28 a. u. 780. VotienuS Montanus, Narbonensis, orator in Balearibus moritur, illuc a Tiberio relegatus. Eiusdem Votieni meminit Μartialis Epigr. l. 8. 72. Docti Narbo Paterna Votieni.

Narbo PaternaJ Narbo Paterna est Narbo Martius eolonia Iulia Paterna. Cons. Ukert Geogr. T. 1. 2. p. 408. Ceterum non orationes tantum sed alia quoque seripta eum edidisse, testatur Seneca ControF. l. lV. p. 344.

Seneca Controv. l. 4. p. 335. Montanus Votienus, homo rariSSimi, etiamsi nec emendatissimi ingenii, Ditium suum, quod in orationibus non evitaibat, in scholasticis quoque evitare non Potuit, Sed in Orα-

578쪽

tionibus , quia laxior est mαteria, minus earundem annotatur iteratio. In scholasticis, si eadem sunt, quae dicuntur, quia Pauca Sunt, notantur. - Habet hoc montanus vitium. sententias Suaa rePetendo corrumpit. dum non est contentus, unam rem semel benedicere, em cit, ne Mne dixerit. Et propter hoc et alia, quibus orator Potest Poetae similis Dideri, so&hat Scaurus Montanum inter oratores Ovidium Docare. nam et ΟDidius NEScit, quod bene cessit, relinquere. Eadem leguntur in Exo. Controv. l. 9. de-esam. 5. p. 508.

Seciuruat Mamercus Aemilius Seaurus, de quo paulo post dicemus p. 553.

1. Oratio pro Galla Numisia apud centumviros. Seneca Controv. l. 4. p. 335. Memini, Montanum Votienum pro Galla Numisia apud centum-υiros tirocinium Ponere. Ex uncia heres erat patris sui Galla. obiiciebatur illi Denescium. dixit rem disertissimam et omnibus Seculia duraturam, quia nescio an quidquam melius in eo genere causarum dictum. Unciam nec filiae deberi nec Denescae. Non uit contentus, adiecit : In paternis tabulis iliae Io-Cua aut suus debetur aut nullus. Etiamnum adiicit: Relinquis nocenti nimium, innocenti Parum. Ne sic

9uidem satiare se potuit; adiecit: Non potest filatam tanguste Paternis tabulis adhaerere, quas aut i fas poSsidere debet, aut totαs perdere, et Pluria multa, qtiae memoria non repeto. Ex iis quaedam in or α-gionem contulit. et alia Plura, quam dixerαt, adiecit. Nihil non ex eis bellum est, si solum ait: nihil non rurius ex eis alteri obstat. 2. Oratio pro se contra Vinicium.

Accusavit Vinicius Μontanum Votienum apud Tiberium Caesarem, a colonia Narbonensi rogatus. Seneca C Ont. l. 3. p. 264. Vinicius, exactissimi vir ingenii, qui nec dicere res ineptas nec terre poterat, solebat hanc sententiam Seniani deridere, et similem illi referre in oratione dictam Montani Votieni. si Acre

579쪽

omnino et ex errectum est animal canis, utique catEnarius Paratus. - Erat autem non aequus istat montano. accusaDErat illum a rad Caesarem a colonici Narbonensi rogatus. at Montanus adeo toto animo scholasticus erat, ut eodem die, quo accuctatus est ramnieio, recitaverit in Vinicii actionem sentencias

CXXIV. Mamercus Iemilius Scaurus.

Iam orcus Aemilius Scaurus, quem Vossius De Poetis lat. p. 55. Marcum Aemil. Scauru in falso nominat, M. Scauri istius, cui, Post pugnam Actiacam capto, nonnisi in atris Muciae gratia Augustus ignovit Dio 51.2.ὶ filius. Vir consularis, teste Tacito Ann. 3. 66. et Seneca de Benefic. 4, 31. Sed quando eonsulatum Oh tinuerit, non constat. A. 787 34 maiestatis postulatus a Servilio et Cornelio Tusco damnationem voluntaria morte anteivit. Tacit. An n. 6, 29. Dio 58, 24. Seneca Suasor. 2. P. 24. Cons. Drumann l. 1. P. 33. Seneca Controv. l. 5. Praef. p. 347. De Scauro si mes interrogatis, cum illum mecum audieritis, iniqui estis. Non Πουi quemquam, cuius ingenio P Pulus romanus pertinacitis ignoverit. Dicebat negligenter saepe causam in ipsis subselliis; saepe, dum amicitur, dicebat; deinde litiganti similior quam

agenti, cupiebat evocare aliquam vocem adDErSariorum, et in altercatione Dires suas noverat. nihil erat

illo venustius, nihil Paratius ; genus dicendi antiquum,

verborum quoque non vulgarium gravitas, ipse cultus habitusque corporis mire ad auctoritatem Oratoriam aptatus. Sed ex iis omnibus scire POSseS, non gMan tum oratorem Praestaret Scaurus, sed quantum δε- tereret; Pleraeque actiones malae, in omnibus ramen

aliquod magni neglectique ingenii vestigium extabat. raro aliqua actio bona, sed quam mortunae imputα- res. Sed ilium longa, imo perpetua dealdici eo Perduxe-rω, ut nihil curare vellet, nihil Posset. O rcitione s

580쪽

se Diem edidit, quae dei Nais senatu a consulto combra grae stant. Bene cum illis ignis egerat. Sed Qxtant libelli, qui cum fama eiu 3 Pugnant, multoque dissolutiores ipsis actionibus. Illas enim oram destitueret cura, calor αδ- iuuabat: hi caloris minus habent, negligentia e non minMS.

ibid. controv. 2. P. 104. Scaurus, Non tantum disertissimus homo, sed venustissimuy, qui nullius umquam impunitam stultitiam trarisire Passus ESt. Tacit. Annal. 6, 29. Mamercus Scaurias insignis nobilitate et orandis causis, Dica ProbroSuS.I. Oratio contra Domitium Corbulonem.

Acta est causa a. 774 21). Tacitus Annal. 3, 31. Domitius Corbialo praetura iunctus de L. Sulla nobili iuυene questus est apud senatum, quod sibi inter

spectacula gladiatorum loco non decessisset. Pro Corbulone aetas, Patrius mOS, Studia Seniorum erant, contra Mamercus Scaurus et L. Arruntius aliique Sullae propinqui nitebantur. certabantque orationibus et memorabantur exemPla maiorum, qui iuventutis irreverentiam gravibus decretis notavissent, donec Drusus apta temperandis animia dissertiit, et satis factum Corbuloni per Mamercum, qui Patruus simul ac vitricus Sullaes et oratoriam ea aetate uberrimus

2. Oratio contra C. Silanum.

Acta est causa a. 775 223. Taeit. Annal. 3, 66. C. Silanum , Proconsulem Asiae, rePetundarum a SΟ-ciis postulatum, Mamercus Scaurus e consularibus, Iunius Othopraetor, Erratidius Niger aedilis simul corripiunt obiectantque Diolatum Augusti numen, spretam Tiberii maiestatem, Mamercus antiqua Exempla iaciens, L. Cottam a Scipione Affricano, Ser-υium Galbam a Catone censorio, P. Rutilium a M. Scauro accusatos. videlicet Scipio et Cato talia ulcis-

SEARCH

MENU NAVIGATION