장음표시 사용
21쪽
dia Tractatus Itaque notitia primorum principiorum est ccrtissima ex parte o
jecti, verum conclusio Theologica est certior ex parie subjecti: cor-11tudo enim subiectiva conclusionis Theologicae desumitur ex iii O- alvo, quod certius est quibuscumque principiis naturalibus. Inst. I. Nihil est ceritus e vidcntia; atqui evidentia mi motivum assensus scientisci; ergo Resρ. nego mai. Prob. mai. Nihil est certius co quod ab intellectu excludit omnem dubitationis modum; atqui evidentia excludit ab intellectu omnem dubitalionis modum, cum in assensu Theologico saepe adsit talis motus dubitationis; ergo. Re . dist. in M. Nihil est ceri ius in eodem ordine, conc. mai. ita cliverso , eoque superiori, nego m . Porro evidentia est iii ordine naturali , revelatio in ordine supernaturali ; supernaturale autem est certius eo quod est evidens ; ergo conclusio Theologica est certior conclusione evidenti naturali. Praeterea , Deus potest per mi tere in poenam peccati, ut quod videtur evidens, sit salsum; e contra nullo unquam casu potest purmittere , ut quod revelatum est non sit verum s Fidelis enim Permanet, negare Se*Siam non νο-
trat, ait Apost. α). V C VAd id autem quod dieitur: in assensu Theologico saepe adest du-hitationis modus, dist. per accidens, quia quandoque Theologus magis attendit ad dissicultates, quae contra fident ex humana ratione irascutitur, quam ad di Iitiarii revelationem , conc. Per Se et ex Natura assensus Theologici, cuius motivum magis distat a falso ,
quam ici quod videtur evidens , nego.
Inst. a. Assensus necessarius, certior est assensu libero; atqui assensus scientificus est necessarius , assensus vero Theologicus est omnino liber; ergo. Re . I. dist. maj Assensus necessarius est certior assensu libero, AI assensus libcr oriatur ex molivo opinativo, con . maj. si oriatur ex molivo Insallibili, nego m0. Porro motivum asseusus Theologici est prorsus insallibile , et tum necessarium , quam ipse Deus
qua seipsum negare non potest.
Rev. dist. mια. Assensus Theologicus est Iiber es qui non aliendit ad veracitatem Dei revelantis, equo. mia. ei qui attendit, nego min.
Concidio Theotorica non est aequalis cum Me certitudinis.
Prob. Quia conclusio Theologica tantum certa est propter Prae mi s, quarum saltem utia est de fide ; ergo praemissae conclusiovis Iheologicae sunt illa certiores, iuxta illud Philosophiae essatum: Ivllter quod unumquodque est tale , et illud magis. Dιces: Ula propositio, quam qui negat in haereticus, aequalis Q a. Thim. a. νε IJ.
22쪽
de Proletornenis. 23 est cum si de certitudinis ; sed qui negat conclusionem deduciam ex Irincipiis fidei, est haereliciis ; ergo conclusio Theologica, aequa- is est cum . fide certitudinis. . Prob. min. Monothclitae damnati sunt in VI. Syliodo ut Haeretici, quia negabant hanc piopositioneni, Christias habet duas poliantates , sed illa propositio cst conclusio Theologica deducta ex hac propositione silet , Christus habet duas naturas ; ergo. Rev. dist. Diin. primi argum. Qui tiegat conclusionem deductam ex pi incipiis si dei, praecise, ut est illata per discursum Theologicum, est haereticus, nego min. quatenus illa propositio est etiam revelata , vel conlinctur in revellita, conc. min. f rgo conclusio Theologica aequalis est cum fide certitudinis si spectetur ut est revelata, vel ut coulivetur in revelata , con . conseq. si specletur ut est Perdiscursum it Iala ex revelata. nego conseq.
Ita lue conclusio Theologica considerari potest I. Quatenus illata cst per discursum, et sic non ςst de fide, Dec qui eam negaret, esset haereticus. 2. Qualenus. Continetur. in propositioiae revelata et apprehenditur omnino eadem cum illa, et sic est de fide. et qui eam negaret , es,et haereticus; sic MOnolheltiae, negantes hanc propositionem Christias habet duas poluntates, da nati sunt ut haerescia quia illa propositio conlitietur in ista, quae est immediate revelata, Christus hahel duas naturas, unde est immediate. saltem impliciles revelata , quia mpossibile est naturam intellectualem separari a
rum Theologia nostra sit subalterna scientiae beatorum e
Theologia nostra improprie quidem, sed non propria, est subaἰ-
urna sciensiae beatoriam. Prob. prima pars: Ad subalternationem improprie dictam . requiruntur, ac sussiciunt dulle eonditiones, Prima, ut scientia stibal tertians sit superior sub ubernata. Seciano, ut subalteria ala ordinetur ad comparandam subalternantem; atqui scientia beatorum est superior Theologia viatoruin . et Theologia viatoruin ad scientiam atorum comparandam ordinatur: Ergo. Prob. secunda pars: Theo gia, respectu scientiae beatornm, non habet conditio es ad promte dictam subaIternatiouem requisitas: ergo. Prob. ant. Ad subalternationem proprie dictam tres requiruntur conditiones. Prima, ut scientia subauernata habeat idem objectum at scientia subali ornatis, sed contractum per aliquam ratiotieni reale in v cidentalem, sub qua a subalternante non consideratur. sic Medicina, quae subalteruatur Pbysicae, cousiderat corpus naturale uι --
23쪽
Tractatus nablis, Physica vero , quae subali crnat Medicitia in , idem corpus naturale considerat, sed ut utiturale est. Secunda, ut scientia suballecitata desumat sua principia a subalternante, quot nodo Medicina destiniit sua Principia a Pitysica, uana ibi inoipit medicus, tibi desinit Phrsicus. Tertia i ut scientia sub alternata sit compatibilis cum suballe Natile in eodem subjecto ; atqui Theologia nostra nullam habet ex his conditionibus respectu scientiae beatorumtergo. I. Enim, Theologia nostra habet idem omnino obiectum , nulla disserenita reali eo utractum, ac Theologia beatorum, vem Pe Duum sub ratione deitatis. I. Theologia nostra non desumit sua principia a scientia Malorum i ιν ita Principia nostrae Theologiae sunt pro Pusilioues fidei ,
quae Doti reperiuntur in scientia beatorum . .
3. Theologia nostra et Theologia healorum tinii possunt esse ita eodem subjecto . cum Theologia nostra sit obscura et inevidens , Theologia vero beatorum sit clara et evidens',ai qui evidentia excludit obscuritalem, obscuritas evidet iliant; ergD- , Dices contra secundam partem' obiectum Theologiae et scicn-liae beatorum est idem, aliqua disci ulla accidentali contractum p
Prob. ant. Obicctum TheoIogi ac nostrae est De iis obscure co-snitus, obiectum scientiae beatorum est Deus claro visus; atqui illa disserentia obscuritatis ei evidentiae satis ebi ut una scientia altera proprie suba Ilernetur ; ergo. Resp. nego min. Quia disserentia quae requiritur in obiecto scientiae subalternatae, debet se tenere ex parte ipsius obiecit, cui debct Per Se ei realiter convenire , quom lo sanabilitas per se et realiter convenit obiecto Medicinae; sed obscuritas cognitio itis Don Se leti et ex parte obiecit Theologiae , quod non est per se obscurum, Sea an tum ex parte subjecti, nimirum honii is viatoris, qui per accideias, ratione scilicet sui status, Deu in clare videre noti Potest.
An Theologia sit etiam sapientia lTheologia piatoriam est oera fasti fustia. Prob. I. ei Serim. Nam S Paulus a de TheoIogia sermonendi faciens, ait: Sapientiam loquim tir inter perfectos, non sayientia hujus saeculi neqtie princ*ium hujus saeculi qui destruuntur,sea loquimur Dei sapientiam in mytterio, quae abscondita est, etc. noc ipsum Apostolis promiserat Christus Lucae alia Dabo oobis os et sopientiam ciai non Poterunt resistere omnes adMersarii pestri Unde omnes Patres Theologiam nostram perfecte sapientiae titulo nobilitant.
24쪽
de Prol gomenis. 25 Prob. m. ratione. Sapictilia, ex Philosopliis, est cognitio rς rimantiis sim artim per altissiinas causas: ut qui Theologia nostra est cognitio rerum altissimarum i Dempe Dei rei uni iue diuiuarum , per alcissimas cataras; nimirum per revelati em divinam, quae haud dubie est causa altissi ina; ergo. Objicies i. Ex Aristotele . i) Vera sapientia debet iradere et probare communia omnium scientiai uni principiat atqui Theol gia nostra hoc non exequitur; ergo. Resp. dist. m0. Sapientia ph ilosophica quae v 'satur circa priam a principia lumine naturali nota, conc .nmI. apiculi' superi aluralis, nego m Q. Balio disparitalis est, quia sapietilia Daturalis ciusdem est ordinis cum aliis scietiliis . quibus consequenter, cuiat sit habitus universalis tradii principia, illa siue probat econtra sapientia praesuppositive supernaturalis non est eiusdem ordi ius cum scientiistia luralibus, unde ει oti ejus est illorum principia tradere ei probare. Objici ex s. idem habitus non pbrest esse sapientia simul et scientia; alitui, ex dictis. Theologia est scietilias ergo. Resst. nego maj. Prob. mnj. Sapientia elicientia sunt membra in quae Philosophi dividunt habitum metitis ; atqui membra legitimae divisionis
debent esse inter se opposita; ergo. ReSP. dist. maj. Sunt membra, in quae Philosophi dividunt habitum mentis, tanquam totum polentiale ira suas polentias , Couc. mo. Tanquam lolum integrale in sua membra , ut hominis pars , alia caput alia manus, alia pes. etc. vel tanquam genus in suas species. ut a Diniat, aliud ratiotiale, aliud irratio uale, nego maf. atqui membra legitimae divisionis debent osse inlcr se opposita. sI agatu Tdo divisione istius integralis in sua membra, vel de divisione seu Tis in suas speci cs, cone. min. si agatur de divisione totius potenti Iis, qualis est habitus in suas poletilias, nego 'min. . Itaque: partes , quae dividunt totum polentiale, debent quidem esse diversae sed noli debent esse oppositae: sic intellectus et volu in S in quae anima lati ii iam toti in polentiale dividitur, sunt quidem Partes diversae, sed non sunt ii iter se oppositae, cum in eodem submiecto reperialitur ; similiter Theologia est scientia quatenus est cognitio certa per discursum comparata, Et ost sapientia quatenus est cognitio rerum aliissimarum per altissi inas catuas.
Nota: Non est hic quaestio de Theologia sumpla praesupρosit Me, Taiiete scilicet principiorum quibus innititur, quae sulat verbales a Deo revelaiae: coriunt est enim, quod Theologia, sic suu pi', Θ) L. r. molapsi, c. I.
25쪽
α6 Traetatus in omnino super naturalis;sed quaestio est de Theologia sumpta e ruatise , quatenus est Iiabitus per discursum deducens varias eo clusiones ex principiis revelatis, de qua sit:
Theologia, est habitus mere naturalis. Prob. ille habitus est pure naturalis, cuius ratio formalis spem scativa, est pure naturalis; lalis est enim entilas rei, qualis est eius Tatio constitutiva. ei specificativa; atqui ratio formaIis specificaliva Theologiae, est mere naturalis; est enim discursus per quem nostra Theologia a scientia beatorum,et fide distinguitur discursus autem est actus intellectus agentis secundum suam vim naturalem; ergo.' Objicies I. Illa scientia, quae causam habet supernaturalem, est supernaturalis; atqui causa Theologiae,est supernaturalis, nimirum divina revelatio; ergo. Re . diit. moI.Scientia quae habet causam proximam supernaturalem, est supernaturalis , eone' maj. causam tantum remotam , nego moj. et sic distincta min. nego conseg. . causa proxima Theologiae, est judicium de conuexione quam habet aliqua veritas cum articulo expresse revelato e Porvo illud judicium est merus Reius rationis, illam connexionem per discursum apprehendentis.
Inst. Scientiae speciscantur a suis principiis est principia The
logiae sunt supernaturalia; ergo. Resp. dist. maj. Scientiae specificantur a suis principiis spectatis secundum usum et applicationem cone. ms spectatis secundumentitatem Aeg. maj. Porro principia Theologiae , licet secundumentiralem supernaturalia sunt tamen naturalia secundiam suam ap- .plicationem quaesit per discursum Theologicum mere naturalem. Obietes a. Illa scientia est supernaturalis, cujus certitudo est s pernaturalis; atqui certitudo Theologiae est supernaturalis;nam ex dietis certitudoTheologiae est maior certitudine omnium scientiarum naturaIium ;atqui illa major certitudo non potest desumi nisi ab ejus supernaturalitate; erso. Resρ. dist. maj. Cuius certitudo est supernaturalis immediate et sermaliter, conc. maj. remote tantum et resolutive, nego m Q. et sic distincta minore, nego conseq. Itaque certitudo Theologiae nou est supernaturalis, nisi remole et resolutive, in quantum scilicet per dia scursum conclusiones Theologicae resolvuntur in iiculos fidei, sucut per eumdem discursum ex illis articulis inseruntur , quod sum-cit ut certitudo Theologiae sit major cortitudine omnium aliarum scientiarum naturalium.
, De Deis Theologicis. Quaeres i. Quid sunt locis Theologieis pRe . Sunt sedes, ac Veluti promptuaria , ex quibus Theologia sua deaumit argumeula.
26쪽
de Proletomenis. IQuaeres. 2, Quoluptleis generis sunt loci Theologiei p Ite ty. Duplicis ,' nempe ιnlerni, seu proprii, et externi, seu itur proprii. i. Loci interni, Iunt illi, ex quibus Theologia, certa desumit argumenta , tales sunt omnes. qui divina revelatio , atque Spiritus sancti illustratione, et auxilio Ditiatiliar. Liuii euerer hi, sunt illi, ex qtiibus Theologia desumit argume ta Nintum probabilia; eo quod humana tantum fide, aut ratione,
Quaeres 3. Quot sunt Dei nologiei r i sy. Si Iato loqui velimus, sunt decem, quorum sex primi sunt
inprimi, et quatuor ultimi externi. . , LOG interni Theologici. . . . Primus, est authoritas Scripturae sacraei libris canonicis co
Secundus, authorilas traditionis Christi et Apostolorum. Ibrtius,authoritas sanctorum Putrum,qui sunt traditionis testes. varius, authoritas Ecclesiae ea tholicae, quae veras Scripturaetiones a salsis discernit, earumque genuitium sensum exhibet. Quintus, huthoritas summorum Pontificum. Sextus, 3 ullioritas Lonciliorum, praesertim Moeralium, quae Eeclesiam repraesentant. . - ... Loes Theologiei externi.
Primus, est Theologorum scholasticorum,' et iuris pontificii periritorum, authoritas. Seeiandus: rationis naturalΙs argumenta. I. latis. Pliilosophorum, et Caesarei iuris consultorum,placila. Quartus, est humana histyriai . 'Nolat De his omnibus nymus sex capitibus, quorum, Primum, erit de Scriptura sacra. Secundum . de traditionc et sanctis Patribus. Tertriam, de Ecclesia. QMartiam, de Romano Pontifice. ΘΕ -m, de conciliis. Sextum, de locis externis Theologiae.
Nota I. Scriptura sacra variis insignitur nominibus. I.Dicitur, Testamentum a) quia Deus per Scripturas nobis testatus cst nimium amorem, qtio nos, ut filios, constituit suos haeredes. a. Propter sui excellentiam, dicitur antonomasiice Biblia, id est, Liber, quia est liber Omnium librorum, a quo omnis sapientia, in omuibus Q Hebr. s. ν. 16.
27쪽
naetatus aliis libris contenta lanqi iam a fonte dimanat. 3. Propter eamdem sui excesselii iam dicitur simpliciter cicriptura. Rom. c. v. 3: Quia
Quaeres. Quid est Scriptura sacra' . i. r. kesp. Est perbum Uei, ab aushore havi Ormρho, amante Spia ritu sancto scriyliam, et ut late ab Ecclesia nobis manifestatum. . . Dieitue r. Verbum 'Def. per quod convenit cum tradiim sq. Dicitur a. Ab authore uagiographo: id est, a s/ucto scriptore a Deo inspirato ii Dietior 3 Afaute Syiritu sancto: id est, a Deo inspirante , Per. quod differt a definitionibus Ecclesiae . quae cum speciali Spiritus sancti assistentiis scribuatur, sed non ex rari inspiratione; unde nor,
sunt Scriptura sacra. - . U. .
Dicitur 4. Sorimum, per quod distinguitur a traditione, quae esti
Dieitur S. Et ab Ecclesia, ut perbiam Dei noMs m ni statum. Quia Ecclesiae e t delemni nati quinam libri sini canonici divi- 'ni, et quinanx non sint. Nom: Ασermis hie a De Scripturae sacrae existetitia et veritate; x. De eius integritate; 3. De eius authoritate; 4 Deeliis acilliore: 5. De epis Cnnones si De ejus idio inale; I. De ejus ver jonibus; 8. De ejus sensibus; 9. De regulis ad expositionem Scripturae saprae necessariis: io. Dc regulis ad elucidandos Hebraeorunt idiousmos; Ii. De regulis ad intelligendos Hebraeorunx tinopos et figuras ; Pa. DE condordia Iocorum Scripturae, quae magis inter se pugilara videntur. 13. De iis quae ad cauta in Sia interpreiunx lectionem. o servanda sunt. totidem quaeationibus. i ,
De sacrae Scriρι-ae existentia et oeritate. 'Nola: Nomine verita iis hic, intelligitur realitas; unde quaeiritur, utrum Scripturae, quae dicuntur sacrae, sint libri veri, ei non suae positi. c o Ne L O s i 'o Scripturae saerae, ab Ecclesia nobis propositae sunt libri oeri, et non sumositi. Ptob. Illi libri sunt veri, et non suppositi, qui luovis Eccle sine saeculo, adscripti frent authoribus quoruzii nomen prae se serunt; atqui libri Scripturae sacrae ab Ecclesia nobis propositae , quovis Ecclesiae saeculo, adscripti suerunt a uilioribus , lii Omii Nomen prae se serunt, ut qia aestiolie quarta probabimus; ergo
28쪽
de Protegomeno. asmior. constat; neque enim alio argu mynto probari potest Commenlarios Caesaris, Augustitii opera, etc. non esse libros suppositos. sed veros, quom qiiod quovis saeculo illi libri ipsis sueruiit adscripti, eorumque nomen prae se serant. Min. certa era. I. Ex infinitis Scripturae odii ionibnsi quae. sub iisdem semper litulis, in lucem prodierunt. 2. Ex eo quod Scriptores subsequentes. libros antea scriptos sub iisdem l Dor iitithiis semper allegant. sic in novo Tostamento otiantur Libri Moysis, Isaiae. Ieremiae. Psalmorum. etc. 3. Ex primis Ecclesiae Patribus, quitum Evangclia. lum Epistolas Apostolorum, tun, alios libros iiovi Testa motiti sub ipsis propriis Doniiuibus reserutii. Ergo, etc.
Objicies: Scripturae libri sunt suppositi, nec ullatenus genuini;
Resp. neg. ant. Nam si non essent genuini, suppositi fuissent, verante, vel Posi Christum; sed neutrum dici pol est; ergo. Non quiadem ante Christum, nam Iudaei et Pagani errorem certe detexis seni, statimque scripta, quibus adeo premebantur, salsi redarguissent: non etiam poti Christiam, nam Iudaei longe ante eius adveniatum Libros veletis Testamenti habebant, quos ab eis Eeclesia Christiana recepit; et Libri novi Testamenii ah Apostolis scripti abai
thoribus eo Tum coaetaneis, sub eorum Domine conflanter laudati
sunt: pulo a D. Ignatio, in Ep/st. od Smyrnenses; a Clemente P ri discipulo, in Epist. ad Corinthios: a Polycalpo Ioan . audit re, in Epist. ad Philippenses; atque ita ab aliis deinceps. Inst I . Non magis Libri, qui Noysi. Isaiae. Ieremiae. Matthaeo. etc. tribuuntur, genui Di sulit quam illi qii Adamo . Seth. Henoeli, Bamliolomaeo. Thomae, ailribuuntur ab antiquis: atqui hi Libritan suam apocryphi sumunt reiecit a Gelasio iii Synodo Romana septuaginta Episcoporum; ergo, etc. Res'. nego maj. Dis paritas est, quod Libri apocryphi ab omnibus Ecclesiae Patrihus, et ab Ecclesia ipsa. reiceri fuerint tanquam spurii, ei a Iudaeis. vel Haereticis II. saeculi suppositi : e tontra ero genuini ac veri Libri, ut tales ab Ecclesiae Patrihus habiti sunt, et ab ipsa heclesia, cuius solitis est desinire uirum aliquis Li-
Inst. α Pluies sunt Libri quorum authores sunt incerti, quos tamen Ecclesia in suum Canonem retulit. v. g. Libri Rulli, Job , Paralipomenon, etc. ergo saltem illi tion sunt genuini. Resp. nego conseq. Ad veritatem enim alicuius Libri. minime necesse est, ut illius author sit notus; sed sussicii ui illa aetate vixerit ad quam Liber referri potest, ei in idem asserendum conspiret Cum aliis Lihris quorum author est cerius; tales nitiem si in t Libri
de si ibris aptimis. ut constat, tum ex collatione illorum Libromi in m. aliis cilii certi a Diboris iuri Deti paeae se serunt, tum ex aut horitate Ecclesiae, quae eos tamquam genuinos semper Se avu, ac ut
29쪽
Scr*turae sacrae integritate. ivbis x. Ali lin, etiam Catholici, ni Iacobus Episcopus Christo- pollianus αὶ et Canus b) conieliduni Judaeos in odium Christianae
et Nota. a. Haerelici huius temporis, maxime Κemnitius et Calvinus, docent Scripturas novi Testamenti esse depravatas, et consequenter non posse dici authenticas, contra quos sit:
D.Hieronymo e) qui ex Origene dὶ sic argumen-anio ς' VPerunt, id fecerunt, vol
Non primum, quia ait D. Hieron cit. nusquam Dominus et Apo-1toti, quι caeva cramma arrtiunt in Scribis et Pharisaeis, de hoc reticuissent. Atqui eam corrupti
ktiis. ἀa R' ς Probra it, imo exhortatur auditores iis βψx PyRVR3, 3ς Miamini Scripturas se) et, superati , .,' i ες ς μω Scribue et Pharisaei, quaeciamque ergo dieat Christum itikii ..ias' ' -iUς λβ ine ulla praemonitione homine, hi '''si senia, quae a Christo et Apostolis ex se, ν R0 3 0mnia iuveniuntur nune in Moyse o no .., βψ λi Numquid, addit D Hieron. SOL
Scripturas , in odium christianismi,
'R-locis non salsarunt Scripturas, siquidem . . t r xvm ioni , aut non disserunt a nostris codici- . iii t ''d3 ', 'ut si differant in aliquibus, ea discrimina, moxnev quantum ad fidem et religionem ; ergo , et ἀc.... . ς'dιος Hebraei magis Iudaeos vexant, quam eodices
30쪽
de Protegomenis. Si mr, Apprehend te disciplinam, ne irascatur Dominus, eo quo
nihil aperte contra Iudaeos deduci potest; in cod. Hebraeis est, ins lamini filium, ne irascattir, qui locus est invictissimus contra Iudaeos, qui Christum suturum esse Deum non credunt. Confrm. I. Ex speciali providentia , qua Dcu; Ecclesiae suae semper prospicit. 2 Ex incredibili iudaeorum religione erga sacros Libros, quae tanta est, ut scribat Philo Iudaeus quemlibet Iudaeorum cemies potius moriturum, quam ut pateretur legem in aliquo mulari ; atque hodie recentiores Iudaei tanta veneratiotie legem prosequuntur, ut si aliquando in terram ceciderit, jejunium publicum indicant.
Obicies i. Nonnulli ex Patribus, Iustinus Eusebius b), Ο-
rigenes c) Chrysos l. d)et Hieronym. Exprohratit Iudaeis quaedam erasisse ex Hebraicis codicibus , quaedam in odium Christia
Resρ. nego ant. Namque 1. Iustinus, Euscbius, ct Origenes nunquam scripserunt lex tum Hebraicum a Iudaeis fuisse corruptum , sed textum Graecum LXX. interpret. id aperie declarant illi Pa tres. At qtiod illi, ait Iustin. multos et integros locos illorum Seria plurarum eae translatione eorum, qui cum Ptolomes fuere seniorum sustulerunt, in quibus clare hun iρsum crucisaeum et hominem esse , eumque in cruce Pendere , et mori Pronunciatuni esse Ostendisse, scire pos Molo. Eodem modo loquitur Origenes de eo ruptione vorsionis LXX. a. Chrysost. loquitur de Aquila , Symmacho . et Theodotione, qui, ubi a Christianismo ad Iudaismum defecissciat . in suis interpretationibus de Hebraeo in Graecum , multa I erperam posuerunt in odium Christianis mi , et in repreliensionem LXX. inter prelum, de quibus etiam loquitur B. Hic rori. cit . ubi dicit se voluisse ex Hebraeo vertere libros di Vinos, et restituere quac Iudaei Mel omis rata hvel corruperant, unde loquitur de interpretationibus, non detextu hebraico.
Objicies a. Cum Cano se) Genu 8. nostra vulgata et LXX. habent : Corpus , a Noe dimissus, egrediebatur et non re Moriebatur. Ei in Hebraeo legitur egrediebatur, et reo ertebatur. Ergo. Res . nego ant. In Hebraeo enim non est, Et reoertebatur, sed est; Et exiit eundo et redeundo , donec siccarentur aquae. Quin non significat corvum rediisse intra arcam , sed volitasse circa a cam eundo et redeundo. et sorte saepius, donee siccarentur aquae ς
ita declarat Bellarm. D linguae Hebraicae perilissimus . . . . Praem