Comoediae;

161쪽

IN ARISTOPHANIS AEQVITEs. 141 capite vel de temporibus, qua parte primum canescimus e leti tentia quorundana Veteruni mentiam et harbam Occupant Theocriti dictum est Id. XIV. 68.J:Gπὰ κροι ασων πελόμεσθα πωντες γηραλέοι et apud poetas Hom. Il. VIII, 18. dicuntur sene πολιοκρότα IOι.

52o. 518 K. Versum hunc et quatuor sequentes adducit Suidas V. Μάγνης. Us. arnops τρόπαια. IO-prie ducibus militiae conuenit haec locutio. Nam ἱστάναι τρόπαιον sit, erigere ni OHIMnentiam hostis 1 gesti. τρέπειν est, in fugam Oltem vertere: τρόπαιον locus, mi Da Onurnentum 1ῆς τρυπης Solebant Graeci saxea monumenta exstruere in loco victoriae, quod Romani non faciebant. Veteres qui deni longe hac parte humaniores, Cum ut ait Iuri S consutius, odia non oporteat est immortalia. Hic simpliciter accipitur pro in Ceres . Cas. Iosῶν cῆν νε ιπόλε09. Apud Athenia in stituebantur ludi, quorum maxima par, Chori fuerunt: vi id ita ter publica munera rei p. fuit et o 0ρνηγεῖν ). Nam diuites Cogebantur poetana Conducere, qui Omoediam doceret et choragium totius scenae sumtibus suis instrueret, viae impensae maximae suerunt. HiCautem fuit aemulatio Vincendi, ut se Midiana De mosthenis apparet vid. c. 45 ed. Spat ling. Propterea Comicus roso Dp orιπύλους VOCauit duorum poetarum, qui eodem tempore fabulas docent et de palma certunt. Poetae isti proprie diculatur scriptoribus Atticis prιδι- σκαλοι et Chori. χοροι νrίπαλοι παλλειν est Vibrare, Sed quoniam moris fuit, sorte in miam coniicere, Ut mota urna sorte emitterentur, is urnae motus παλμὰς graece Ocatur, et sors πάλος, Unde Grι ,αλοι Proprie, qui sortiuntur in contrarium generaliter pro Contra tio accipitur. Cas.

526. . ,19. H. ψάλλων ). Aristophanes exprobrans

162쪽

Atheniensibus ingratum erga Magnetem animum stimul reuocauit illis in temoria in fabulas quas cum OCeret Magnes, plausum tulit. ii geniose vero poeta non ipsa fabularum nomina ponit sed ad illa alludit. v ίU.ειν

est organum pulsare aliquod Inter veterum organa

fuit et barbitus Magnes fabula in ediderat hoc titulo βαρβίτιδες ), credo, quia plures inducebantur in ea

fabula tibicinae mulieres et quae barbito pulsarent. Iri ερυγίζων πτεροι gra CCC est ala di Citur trirε DE Vnde rεουγίζειν Verbum, quod proprie conuenit auium pullis priusquam e nido longius euolent, alas tentantibus i . Propterea apud Graeco eleganter 1ερυγίζειν monentur, qui ad pia te accirigiant. i. e. vires suas tela lare. Hic vero Aristophanes alludit ad fabulam Magnetis cuius fuit index Ooνιθσς Aues quo nomine

et Aristoph. fabulam edidit elegantissimam. Cas. 52τ. 52O. U. λυδί b In . Certum est Lydos mi-aaoris Asiae gentem voluptatibus olim deditistimam fuisse quod vel ludorum appellatio testatur. I udos enim a Lydis esse dictos praeter Tertullialium de specta C. c. . ubi Chr. iiiii p. et alios Latinos etiani Hesychius ait. Into musicae veteris et harmoniae specie fuit, quae Isilia appellabatur Magnes Oeta ρ Γυ edide

rat hoc titulo 10ῖοι, cuius argumentum nesciit ius. HOC

k Quia agiles fecerat conioediam BarbitVtae dictam Scholia. Bergi. I vid de hoc verbo ad Phil. 575. o. 1475. iii Quia Magnes fecerat comoedias, quae inscriptae fuerant

δοὶ, χηνες et Βάτραχοι teste Schol. hinc illa apud Comicum: εδί υν, φηνίζωι , βαπτόμειος βατραχεlo ς. Bergi. 11oicobi . Sic in Hesycli. Pliotio p. 171. et Suida ex his l. Iegendum recte censet enlleius in p. ad illis a qui. uod ap. Suidam .h διά os sine litterpretatione exitur, hac

Telarondum non absurde putat quod potuerat ibi notaro Husterus, Cum praesertim ad pag. aliud iii V. 1νλὶ Ioci hilius Lentiet mentionem faLiat. Apparet autem hinc, non recte fecissemus tertim, quod multis locis p. Si id voces, quae sine etapositione legebantur, eiecerit De dixerit, qua auctoritate id ibi facieii dum putauerit. Idem alitem recte p. Suid. iii volui pro διεσκε Hήs tricce restituit ιε-

163쪽

IM ARISTOPHANIS T QVITI S. D, i . Inter miranda Naturae ponitur ab iistotele n), Theophrasto, aliis 'quod Veriniculus quida in erumpens gro his ficus agrestis, quae si unqua in altares Cit, Ungelis et incidens ficus immaturas mitis arbori niaturitatem illis adfert. Hic vermiculus proprie sim Cysa ipsLinia Gallwe spe. . Sed poetae veteres comici abusi

ea voce notionern obscoenam ei tribuerunt: MI de ipη-

ωίζειν pro in pudicum esse, sicut in veteri prouerbio apud Synes. V. Erasin. Ada g. p. m. 464. : Dddi κομή- τλης οὐτις υ vcl. νίζειαι. Magnes hic fabulas docuerat hoc nomines νες, quo alludit poeta hac VOCe. ΒάπTειν graece est verbum tinCtori lim. Nam pannias βύπτεσθαι dicitur, cuna ita latia rum ingendi causa iniittitur inde tinctores βαψεῖς dicti grae Ce Iiide et Scintlζειν, Maod

proprie sonat saepius tingere sicut liebat in quibusdam tincturis puta in dibapha purpura. Ecclesia recepit hoc nomen et dixit iaptizare et Tertuli. o vocat tincturan pro bapt/-ὶο. απτός tractus, βατρύχεως

raraeus, quod pertinet ad ratias. Sed Graeci inter colorum nomina hoc quoque posuerunt. Viridis coloris sunt plurimae species in his una est, fuscior nempe et media i liter pallidum ac viridem colorem, quae appellatur sici ρύχειος, a colore ianis naturali. Hinc genus vestimenti ab eo COIore βατρύrδιον dictum P . Familiare enim fuit veteribus, vestes a colore denomiNare. Sic hodie u is Ofte, a colore croci Porro his verbis

alludit potita ad fabulatia Magnetis, cui titulus Βύτραγοι, quo indice et Aristophanes edidit Cas. 523. 3λHrῶν h. l. noti est roriens, sed ut in Isocratis ratione Areopag. p. 1O6. T. II. ed. Aug. τελευ-

Comm. T. II. P. O5. D. Add. Herod. 3, 105. cum Hipp. et quos ad otiar. II. p. 1871. s. laudauit Titimaran. Caa

terum haec accommodate ad graeca reddidit Vallandus: hat nictit agiles, alle Tone Verruchi, sicli e sederi, das Hackbret gesschlagen , lydister und uoni)fert uri so-gar iit Fr obgrun sicli angestri clier etc. Sensus est: deI1

164쪽

I I COMMENTARII τω Prtes ad extreInmri εἰς τραχύτερα πρύγματα των χότε

529. 522. N. εSε3λ i. e. exactras lite vel, non stetit. Sic enim Latini loquuntur. iam significare volunt, fabulam Oetae alicuius non placuisse populo. Idem significat in τειν, qua voce usus est Nosite infra 55 . T . κβάλλεσθαι autem simili sensu capitur apud Suid. V. II oow0 P. Vbi iungitur Um σιρίrrεσθαι, i. e. 6hilo ex pi, quod itidem malis poetis contingebat. Ktis. πελεις oii. Πολεί7ιεσθαι proprie de cursore, qui inter Currendum in Citur Cas. So. Alterum Cratini Xemplum est, inter Comicos praestantissimi. Pori praestatu iam Cratini allego rice exprimit locum respi Ciens eius poetae, ubi ingeni uin suum extollen torrerit se Ona parauerat qui omnia aduersa Diagno impetu ruens rapiti Significabat Cratinus, non posse ibim poetam, qui sectini incertamen descenderet, Ullaria de victoria spem habere. Cas. ευGci Cratinum comparat cum fluuio Scholiastes Oiciet /r niihi AG i Pham ities hanc ν elata

Pro Apollos Mantuin flumeri amniti uni Sonant solites os habet duo siec tua Callai e6: Dilyus fluuius)oli in ulture. Ouid tibi dicam Nili enim civ d ei obturauerit os, Omnia haec muti labit poematis Bergi. 55 i. 524. H. Loci huius memini Etymologus .

σ1λός et Suidas eadem V r). Est autem locus hic in signis de Cratino Omico Rus Torrente Cuti per campos feruntur, miram edunt stragem Vocat poeta -aδία τελη quasi Plena dicas, utegra et non prae

ψ Debuit dicere: ρεύσας ooθί- ita de torrente loqui debuerat; sed allegoriam subiecto accommodat Cas. Est h. I. multa laude aeris h. e. abundanS.r Ap. otiar. I. 552. Vbi 'Ac ελεος τόπος, ό μαλόρ editor coniecit ελης , Fortassis eccl1. I. praemittendum:

165쪽

IM ARISTOPHANIS AEQVITES. 45 rupta. φελες dicitur αναφελες s), cui nihil sit detra ctum, ἀνελεῖν detrahere est. Συρειν es trahere. Tria verba sunt diligenter distinguenda: ἄγειν νου/iterra au-cere, ελκειν nolerate M Tahere σίρειν renitente n elue obtorto collo trahere. Hira διασυοειν pro lacerare alicuius famam dicteriis et irridere ponitur. IIa 9ασυοειν est velut in transitu 3pere, ut Cum torren arbores

euulsas rapit secum arάσις est satio, ubi res quae que suas sedes habet GS. 552 1προθελυμνους. Plane poeti Cum Vocabulum. Veteres ita exponunt τε ho finis, ni μνος natis, et Imutator Ino fit θέλυμνος re friem Aqiae peruenien t). Significat solitum Cratinum inimicos siue antagonistas suos radicitus perdere S. 555. Vt declararet Cratini famam, ait, tanta illum

celebritate fuisse , non alia in contatuit Carmina an tarentur, quam Cratini. An autem haec fuerint de eius fabulis excerpta, an Dolia in eam rem ab eo scripta, non te Clarant C tereS CCIS. Λωso ουκοπεθιλε ὶ. Hoc principium est Cantici Cratini cuiusdam, cuius argumentum verbo indicat Scholi alites et coniicimus exliis ipsis. Videtur poeta inuectus eo Cantico in Corruptos mores magistratuum, qui muneribit omnia venderetit. Ideo fingebat eam quandam, ita illi vocabatur Αωρω, quasi dicas, ea uti e ncia x . Hanc variis laudibus afficiebat, et inter caetera Vocabat υ-s Leniaep. tyni. p. 135. ab ἄφη, απτω, derivat, Ut sit, qui tangi Potui 1sniplex. Eἴκολος explicat onanes. 5bi. e Imo plerique Grammatici προθίλε ανα interpretantii αλλα, ε αλλοις, σενεχῆ V. Apoll. Sopli. ex Hom. p. 565. s. ed. oll. Phot Lex. p. 55b. sed Zonaa. ΙΙ, 582. πρόρριζα. Scilicet θελεανον, θέλε ανον idem fuisse dicitur quod θεα λιος alii 'sλεuo putant fuisse l. q. θελγ μων. V. Heyn. ad Il. IX, 57. 'υ Ita in edd. omnibus recte legitur, non 3 οῦροι, Vt LipS. d. In Br. maiusculis littetis et sine accentibus haec scripta

sunt.

x Initium cantilenae Cratini perstri11xit autem illis Verbis sycophantam, iii miineribus co rumpebatur, Ut notat Schol. Λωρo est Vocatilius: ob bob, iiod 1abet speciei a non inis proprii, quasi deae alicuius Assunerariae, a Ta'

comm in Aristoph. . Ι Π

166쪽

146 COMMENTARIIMοπίδιλον, ridicula voce et licentia Comica ficta, ad de

Iuditur hoc nomine ad Homericum epitheton Thetidis deae, quam ille Vocat άργυρόπεζαν, v lut argentea instita ornatam Vestem gestantem ). Hi ridicule Aωρω dea vocatur υκοπέδιλος, quae Vestem habeat ornatam

calumniis, diaquam institis et linabis Cas. 554. 527. N. Τεκτονες ευπ. . Est principium alterius cantici P. Onant haec ad verbiana o atri ingeniosorum hymnormn. ulcra periphrasas Oetae. Ei 1πάλαμος proprie epitheton personae, quae ingenio

556. 529. N. Ex participio ἐκπιπιουσων apparet

vocem λέκτρων esse generi feminini a recto λεκτρα runde secundum vulgares Grammaticorum regulas scribi potius debebat λεκrstῆν Cum circumflexo in ultima b). Vel dicendum est, aio minatiuum singularem esse η λεκτρος, διde sit genitivus pliar. ἡλ1κrρων, quod et Schol vetu censet. Quod autem ad rem ipsana at tinet Salmasius ad Solinum, rso D vel λεκrs dictos fuisse clauos ex electro, quibus prisci lectorum pedes muniuerint quasi dicat λόλεκτρα quod idem censere videtur Schol. VetuS. Ait enim, lectos veterum habuisse pedes ησφαλισμένους λέκτροις. i. e. mu illos

tino fictae, ut verosintiliter pittat Casaub Voce alitem si κοπε διλε alludit ad tymologiam του συκοφάντου Bergi. γ Propr. est, ficulneos calceos habens. Doro Dii denaei-gensesialen, uit. Sed siculnea sunt infirma, mollia. a Imo etiam ἀργερόπεζα est, cui argentei candidi sunt e des Apod. Soph. Lex Hom. P. 159 et Heyn ad II. I. 538. M Ex Eumenidibus Cratini, ut ait Schol. Bergi. Post καὶ

ante τεκT. est Commate aut colo interpungendum, quod in aliis edd. recte factum.

M Photius haud dubie ex . I. p. 55. et λίκτρων των ἐν ταῖς

167쪽

IN ARISTOPII AN IS EQUITES. 1 7 electris, quod vel de lauis vel de laminis ex electro, quibus lectorum bases inductae erant, intelligi debet. Suidas, quod obiter moneo, II 1κrso et V. 'Leqίαλμις δεους pro a GqαλισμE υς te is φίλυλμισμε υς quasi dicas, ocellis Vt ibuSciam listiractos), quae lectio citi uis

optime conueniet. Capita enim clauorum tum ob o tunditatem tum etiam ob splendorem si Denipe ex metallo facta sint haud male Cum Culi COINParare pos

sis Vide etiam Casau b. ad h. l. C , qui ou φθαλμιν ἔνυυς

H Describit poeta remissum per senectuten ingenium ingeniosissime vero coni par. 1 cum lectis veteribus et usu ipso detritis Quemadmodutia in iij ut decios et ona nerei su-l ellectilem recentem quidem in Metio et saepe in deliciisi abeamis, Vbi vero gratia 11 Ouitata periit, negligi miis accedente senio, cum sit paxiem attriuit, iam vero plane contemnimus. ii id appellet ηHκrs mi , e Schol. non discas, cui totus misere Cori uptias. Eram si sequimur, λεκτρος lecti est e lecti vel, ii od pedi lecti stippo Diti ir, et idem ac κλινόπονς. Propterea doctissimi viri clipserunt γλεκrρον 9. ulnientum lecti; quemadmodum illo accipitur prouerbio ap. Non. Maa C. V. ETaSIN. Adag. . m. 22.J: Fulmenta te citi in scian clunt, i. e. o κλινόπot tetri rotasκrρον πηδῆ. Nimirum in errorem eos induxit deprauata lectio Schol. hoc loco. Atqui , i. - Rrρος dicitur faustum ele-Ctri, quo veteres Vtebantur ad ornandos lectos suos. Mira antiquorum luxuria in hac parte Naala, Vt e Vlpian. IC. et omni historia veteri conuat, lectos tam tricliniates quam cubicii lares Teciosissimos habuerunt, puta ex lianis longe arcessitis, cedro, thyia, citro et C. item X aere, argento, auro nam etiam I. auro solido legimus factos este. Alii non ex solido auro aut argento conficiebant, sed bracteis aut laminis a genteis vel aureis tegebant, alii testudine vel ebore ornabant. Solebant autem Vela bullas pretiosae alicuius materiae inserere ligno. Martialis Epigr. XIV, 5 in insciipt pavonino lectos vocat, qui ita ornati caudam pationis repa aeseritabant Graeci lio dicunt ὀψδαλα, ζει lignum, quaIi dicas, ligno oculos in Iere, et ita in Schol. ωφθαλαιώαενους legendurra, ubi esto σφα Louένον c. Inde est totus error. X hoc loco appaTet, Hi ius Iriodi ornamenta ad Iector uiri sum Athenis X electro solita fieri. Eiectium varie accipiunt veteres: T si iccino, Vel pro auri et argenti ni X tria n, Certo tena peTamento, Cum tribus auri partibiis una agenti additur; qua de re Servius et Iurisco iis et Plinius a stilat s λεκ ροι, qua ait Poeta de vetustis lectis paulatim cadere. Cas. Vid. I. M. Ges rori de Electro veteram Praelectio, in Commenta Soc.

GOtting. T. III p. 67. B. Patet autem e liis ipsis dispu

168쪽

14 COMMENTARI IPro ησφαλισμεὶ Ους P. Schol. legendum esse contemtit. Aufi Nusteius recte monet, ex adiectivo addit patere, nominatiuum esse λεκτρος Vel si sit λεκενα, legendum esse M. λεκτρῶν Priorem sententiam sequitur Schol ut idem monet, dicen αἱ λεκTρ0ι, ων m. ΔΤρων. Suidas terminationem inis videtur prae tritisse scribit

ipsa non dubito, quin recte seritia Casaiab. Ornamenta fuisse lectorium ex electro, tanquam bulla quaSdaria. quae insererentur ligno. O confirmat Eustath ad Od. A, p. 485, 24. Vbi Cum I posuisset ni ἔκ iso esse χρυσου μίγματι κα ρο=γυρου, item UCCinuni, quod lacryma Heliadum dicitur, e quo capula gladiorum fiant paleaSattrahentia, et quo verisimile fit, XOmlatain fuisse Me-31elai domuna, de qua ibi poeta agit, io subiicit: καὶ

σφαλισμενου ανθραξι και λέκχροις. etiam initum. M. λέκrραι, πόλις, Θηβῶν et ν τα εν 1οῖς κλινόποσιτων σφιγγῶν os μαζα, Ἀων ἐν Ταῖς κλίicit ποικιλλομένων quae iisdem verbis descripsit Varinus . . Sylburgius ad Et m. refereia verba Suidae ait, ex eius descriptionem Hro videri elle electrina emblemata, quibus euoculis et gemmis lectoriam pede eXOrnabantur: UCH

admodum et Mercurii Sphingisve simulacra in iisdem

tationibus, incertii iam olim salita, quaenam uetitit ηλεκrso t. Ioc ex toto loco intelligitur, non h. 1. dici a nanaenia pediim lectorum, sed potius VI a qua Sdam p .ites, epitonia v. c. II in beate nit.: a lina, te ita exalteti Leyer , die Iirbo ausgefaIlen sind . und e Leinentilan meli lia tin die liget aias inander sicli gogebenetc. Francogallus : ti'il este irabie a in itastrument de Du sique, satis clie ville, an corde et tota disjoint. d Eodem modo lenitur p. Zonar. I. p. 985. hi recte Titi- mann coniecit cribendum ellia πύκαι.

169쪽

pectibus effingi solita quod de Mercurii simulacris estiri tym nς. Ceteriam Obseruandum est, quod Suidas post 1 Ωβαλλίμενα addit ἐλεψίνrινα, quae Vox in

Schol. non Comparet ut etiam iust notauit, et si,

quod docti putant, hic electrum, quae metalli species

est, designatur, Praeter rem et absurde ab eo adiecta est. Sane videntur qNidem primitus Naamenta ea λέ-x rsa Vel id χrso VOCain, quod ex electro, vel si mauis succino , fiererit: cd forte procedetite tempore Onaitia ex alia materia facta e nomine appellata suerunt: nam generaliter dicunt taliath et Elyria τὼ ποι κιλλόμεν fui et Phot. J. ita ut ea rocap. Suid retineri possit Quod autem uster ad Suid putat apud eum legendum ci ταῖς κλίναις υπ0βαλλόμενα, non necesse est Damin niuersum εα ποικ λίμει/α ita di Cuntur, quae recte επι 'αλλεινέ ci dicuntiar. Sed ipse ab a sententia dis

cestasIe videtur, cum ad Aristoph. nihil mutet in Scho, liis. DitCh. τόνου. Et haec vox lectoriaria propria. Iridio dici tur funis, quo intendebantur lecti veterum Aristote les in Problern mechanicis e describit fuse et κειρίας vocat S. 557. μονιιοῦν διαχασκουσῶν, On Cinnitate carminum scit scente Metaphorice de Laide iam vetitia Epicrates 'Eπή δε δολιχὰν τοῖς 1εσιν longuria stadium ἡδλ τρεχει aetate longe proue Cta Tας ἄρμονίας τε λα- χαλα τοι σώματος et concinnitate corporis perdit iam flaccescentes . Apud Athera XIII. P. 57O. et g l. περι-sει Fris chlinus male, liritabat, pro obambula bat vel circuibat. Verbum etiam hoc non est compositum ex περὶ et ρει b lio, sed e περὶ et ἔρρω vel θρίω eo abeo Vnde est hos σευ abibuis, apud Comicum

e cep. 26. Vbi tamen παρτία dicuntur Scyd κειριαε vid. ad Avv. 17. H. l. autem τόι o musico significatu acci

piendum, de chordis aut potius sonis quibiis dana. cf. Zo

I Ἀρμονἰαν ponit pro os ori nam ἀρμονία proprie musicae pars est, δρμογὴ verbum arti fabrilis v et διαχά6κειν de asseribus male compaginatis et litantibiis. Ab :idem

hic et inde dilabunt Cas. Hae sunt παρερμηνεῖαι.

170쪽

15 COMMENTARII Pa C. 499. et Lys. 1242. hern θρησε colit, Ran. 12 2S. Vid plura in Indice . 9 εῖν Κιι p. 553. 521. N. 554. Br. Meminit huius loci Suidas V. K0ννῶς, qui etiam more sui Scholiastae scrinia illic corripilauit. Ad hunc autem locum Comici nostri quod obiter moneo puto respexisse e sychium, Vbi ait:

bor Κοννῶς, αυληra ς, πενίαν εχων, vel Oriu S, θια πε- τίαν γηδεν εχων g) καίπερ etc. Nam Coianam fuisse tibicinem cumque pauperem, licet ob praestantiam artis victoriana Olympiae reportasset, testatiar h. l. Scholiasse lib. Κ/s Scr. Κόννας Fueritne tibicen hic vel Citharoedus idem cum eo, qui prouerbi originem de di Κοννου ostio seu φόψος, de quo HL ad Vesp. 6 5. an diuertus, non plane liquet Duos fuisse censet Husterus ad Suid in ὀι νου ψηψος Scholiastae ver ad Vesp. rnus fuisse creditur: in ποτε di si δέ εστ λοννος, ἀλλά λίννας, ἴν προεὶ ἴκτίου ob Mίδας. Et sane huic opinioni fauet loci sententia. Nam Νόννας, de quo hic

Bgitur Pauper erat, Cui licet ob praestantiam artis ab omnibus laudaretur victoriasqiae publica reportasset,

nemo Dahil quicquam dabat Quapropter id elyci eo patri iti Vesp. ait Te quidem non pluris faciunt,

g Hanc cooectionem recte repudiat Alberi admes . . II. p. II. Priorem occupauerat Florens. M Nam et iste, cum esset in sua arte praestantissimus erat auten tibicem in si imma paupertate vivebat et nihil habebat ex arte sua nisi corollas, quas victor in certaminibus musicis saepe tulerat. De isto exstat parodia versiis cuiusdam II esto dei ho θιε καὶ octi γαστρι isto D χάριν, φρα σε λιμος χθαίρη Κοννῶς δε πολτorsgat o νι κήσει. Ede et ventri tuo gratificare, ut tibi fames infensa sat ceterum Connas iste Oronis In Qtus victor cluet. Scholiastes etiam dicit, prouerbium esse illud or paro αδε ε χων δίφει δ'ειπιλωλ Ge. In iis autem Cratini notat bibacitatem, ut alibi etiam Bergi. Pro aer hium est Graeco lim Coronam

habet, sed sti erit quod de iis dicitur, qui propter vir-tiatem aut eruditionem laudantur et algent tamen rae quibus ii uenalis illi id recte surpaveris VII, 81.l: Gloria quantalibet titi erit, s gloria tantum esse 2Dictum est prim, in Connam quendam aibicinem . artis suam periti limum , Nili laudari solitiis ab nanibus perpetua tamen egestate latiorabat, Iaihil illi superesset ex δε- te, nisi corollae quas olim erat conlecutus as.

라틴어 텍스트