Comoediae;

631쪽

xat etiam Dawesius ces Qui solito aciutius hic vidit, impiter lippivit Bergierus ad Av. 25. Sed bonam

ibi lectionem reposuerat Nusterus, cui obloquendi sero nullam occasionem negligit Transsilvanus et veterem lectionem procul dubio reuocasset, si menadana prior sustulisset Husterus Briarach. 12 35. 1281. N. et αὐτ M. Ita ed. Farrei. Caeterae antiquae ταυτίδε, quod nihil est. Nupera Hust. ταῶτα δε quod huc nihil facit. Vulgo naale: ταυτα M. Caeterum Euripides idem dicit: τοιαυὶo διθε - δόξεις φρονε , in Antiope apud StobaeumsFragm. XXXIII S. Mus gr. Bergi. Perperam in B.,

ut in primariis edd. ταυτάδε. In A. αυτ δε Zanet-tus e facili coniectura edidit ταὐr'δδε, emendata ad metri legem et ex vi sententiae, scriptura, reponendum esse vidit etiam Da vesius, , et ex Farreana sua, citi falso gloriam huius emendationis tribuit, repo- fuit Bergierus. κω ορεσμένοι pro Vulgat κεκορημένοι CX analogia scribendum esse monuit Da vestius P. 232.JArtinck Pristinum tamen reuocauit Inu.

1234. σμενοι. O referendum est ad πεπαυμενοι, non ad θωρ3ὶσσεσθαι, quamquam neque si male et nielius fortassis: nam θοίρηξις est ebrietaS, VOX Hippocrati, medicorum de et deorum quales antiqui Ρaganorum medico familiaris M. Fuit Cum putarem legendum πεπασμένοι, Vt esset idem a C t0ρημένοι et quas echo daret illi responsum ἄσμενοι Tamen nihil muto et calidum s fortasse nimis hoc inuentum.

Q in Crit p. 28st ubi haec eius verba: Quippe verbum Ili haberi oportet, quo τω δαι pro sensu aequi possent: id quod do κατησθιον dei Orabant neutiquam dici potest. Hanc porro scripturam κατ' in '.hexigunt, quae in sequeri

auten sententiae epetitionem ipsa loci natura postulat. d p. 281. M. Cr. sed ita iam etiam ediderat Ior Christ ita liberius interpretatus: Haec sunt canenda, satuTitas, esus, dapes.

e vid omnino Fosis oecon Hipp. p. 275. I Immo ingeniosum adeo, ut nihil a te alias vel sinule Vel

632쪽

61 COMMENTARII Coniectura tantum fuit, in qna facile aberrasse a scopo, in quem coniicimus. Sane enim neque doloine ambitione clico verun Iestigo, rus Por, ser- contor Is meus est Dias. Caeterum videtur u cversui, ut hexainete sat deesse ultimus spora deus, vel

ut obto, aut quid simile. L Chris. In eius enim

ed. versu fiatitur V ασμενοι πεπαυμένοι Cil. της ε ω- ἐῆς, quod niani festi in est. Sic libri omnes Florentis coniecturam maximo Da Vessius Probauit opere, et adstruere Conatu est, πεπασμίνοι, quam ego licet inge-onisam, ne recepi, nec vellen recepis1e. Minime necesse est, Ut semper argutus sit poeta noster: Ubi argutias captauit, eas Contenti sinius si probe intelligamus, quod Plerisqtie interpretibus licet a veteri Schol. monitis, hic non contigit. Acumen non persenni Da vesius, quod est in ambiguo sensu Verbi θωρήσσε

I l. p. 46O. Ex hac ambigo ita te petitus lepidus iocus in Ach. i in5. ubi, quiana Lamachus sibi thoracem adferri iussisset dixissetque εν τωδε προς τους πολεμίους

secundum excogitatim sit, at timide adeo gelialeque nimi- stratiim, Ut vix ea selisisse videaris, itantuin vulgatae Iectioni praestet. - Vocis πεπαναενοι tam mi de Positae vagus nimis est sensus, are dicam mallus. Poreo 1 - verbo oo ρr σσοντο se a mnabant, nihil ad gulam spectans sit biecisset, quo Taygaei ingenio litaret ni iram ni grave aliquod, frontent lita Per fictissi ita 1 1, vel in mentiendo securitatem vel ineptias saltem atque ignorantiani sibi exprobratam CoIItinuo sensisset. - Huius vero inuenti latidem vix ETuditus Coniecti ira, itam subiungit, perqliam inficet ipso quodammodo imminuit coiitecturai dico, qua Liveriu-1tum istud o 'τως versui rea minare volitit. Nos lubenteet sic scripssim tis: θ. . h. πεπασμόνοι. P. γενοι. δεν. Nempe ipso hoc vel bo R, ident iam supta 1782. assensum significauit. Libet tamen aliam non plane poenitendam Versus complendi rationem suggexere, Tetentis etiam ipsis vulgatae lectionis ea bis adiecta duritaxat post πεπαυ- μόνοι ratioriis aiondum 11itae nota, ut intelligatur scili-Cet Trygaeus puerum interpella1 ac lenite reprehendere; istum puta in nodum:

633쪽

puer quum dixisset, heroas facto edendi fine θωρυξα-oθαι, intelligit Trygaeus maioribus eos es poculis iniuitasse ideoque addit: ci σμενοι, οἶμαι. In impressis

Omnibus deest ultimus pes huius versus Reponendum esse coniece uni alii ουτως, alii Ιεν, Vel , τἀν quorum omnium nullum verum est. Bini Codd. Optinae, σμενοι, οἶμαι. Vide autem, quam longe euagati fueritat interpretCS, Vt quaererent, quod erat ipsis ἐν ποσὶ sub Oculis possitum, quodque habebant in ianu. Non interpretationem solum noliram, sed lectionena etiam exl1ibet vetus Schol. cuius verba in recentioribus edd. a typothetis male fuere distracta. Scripserat ille, ut est in primariis edd. ' σμενοι οἶμα P πρός et πε- παυμ ει/0ι, CtC. ΟCem teXtus οἶμαι, in Critici interpretationem transtulerurit. Vere autem υσμενοι '

boasin Go0Pro refertur quod Primo negatum agnoscit pollea Criticus, modo θωρήσσοντο CCipiatur Pro Πινον, quo sensu id reuera accipit Trygaeus. Bene Berglexus ἄσμενοι Propterea dicit, quia praecedens θωρηο-Gοντο pro inebriam, Ut in Acharn. 1155. rurich. Zo-aiaras vel Grammaticus quem secutus est Lex. I. p. 1068. s. discrimen confinxit inter sto)ρ σσεσθαι, κα θοπλισθηναι et θωμιχθηναι, με θυσθυναι, iacis iam ab editore doctiss. Confutatus, qui plura de h. v. Ollegit.

1287. Vim parti c. αὶ ita interpositae vii l. τουα αἱ ποτ), reddi possit araetcrea illustrauit copiolo

Porson ad Eur. hoen. BIS. 1233. αμάχου. articulari intentionis est et αυξησεως, Ut o D. Lamachiam hunc ex nomine facit βουλόμενον μάχεσθαι fuit enito ψιλοπόλεμος , Caetera ri fortis). Nam xi etiam Dores pro 'oDλει vel θε - χει Usurpant. Ego audacter satis Trebelli uni ex Lamacho feci in interpretatione, ad hoc tantum ut ad

bellum alluderem. IH Chr. 1289 Versus filii εἰ συ μη ἐς ut vulg. semipes

deest. Nec vero sat commode habet ipsa constructio:

g Imo soloeca est.

634쪽

614 COMMENTARII Hellenismi ratio: -- ει σήμ ελς. Similiter dicunt Latini, mirabar ni, esses. Dames p. 234 Vulgo εἰ

ram ἐν pro μη dedi hy riegatio hic Omnino esse debet. Quin recipi debuit elegans et Certa Dawesai emendatio e συ μ ε In nitrabar , ni tu e ses d. Liunc . Eam recepit e Rav. Inuerri. 129 O. βουλομάχου. V etymologiae idem βουλόμαχος et λίμαχος Nam λῆς est βούλει is Κλαυσέμαχον autem Lamachum vocat, quasi fleturum, quia iam belligerare non possit. μέρα γαρ ζέλαμψεν δε μισολάμαχος, inquit supra V. O. Bergi. 1291. i 292. H. ἰον. Ita e d. rubach. Caeterae

antiquae υἱον male. Nupera H. ἰών, non male quidem, sed praestat ἰόν, nam et superius in neutro genex στάν. tergu Sequuti sunt recentiores edd. 1294. Rescribendum est ora. Futurum Vtique activum a verbo ἔδω formatum Attici non agnoscunt. sed niedio duntaxat σομαι tuntur. Vulgati autem ασεις literam finalem deceptis librarii scribentis auri-hu acceptam, una vox subiecta ab eadem incipiat. non immerito retuleris Dames M. Cr. P. 235. Per- Peram Vulgo α ις. . ad Vesp. 1228. Briarich. Re-Vocavit σεις Inueria sed vera est Da v. et r. sentetitia.

σεόφρονος. Eadem ratione Cleonymum istum Paci dicit esse εὐνουστατον v. 672 Bertat.1295. Vt supra puerulus Lamachi incepit a principio Epigonorum Archilochi, puto, quia μάχας Canebat sic iste alter Cleonymi ab Archilochi elegidio, qui poeta melior fuit quam miles. Nam et ipse suo- Tum vitiorum praeco fuit in quo culpatur a Critia apud Aelianum h) ac ne turpissimum quidem omnium

quod est ignauiae et imbelliae ριφάσπιδος indictuna

1 In textis scit Brutich. Iegitur: εἰ- μῖν ησθα i I p. 284 docet stulare hanc lectioiI Var Hist. X, 15.i I p. 284 docet cum inere tui IIelleniam Tationem O stulare hanc lectionem.

635쪽

IN AHIs TOPIIANIS PACEM. Ibvoluit. Quod Horatius aemulatus videtur, cum ait in odis 11, 7, 1O.J. Sens relicta non bene Par nu-MI . Illud enim, non bene, ignauiam prodit et fa- Cinus υκ μώμητον Notum est Archilochum in pugna contra Saos Salos Thraciae gentem id perpetrasIe, quod in elegia sua satis testatur. l. Chr. Distichon est Archilochi, quod exstat apud Strab. Plutarch. Sextum Empir. In pentametro male vulgo legitur ντος, tanquam si adverbiium esset. Scribi debuit υτος, quod nomen in singulari parum usitatum rPlurale ἔντεα apud quos uis Oetas frequens Brunch.

Ita emendatum est in ed. lebeti Fr Archil. D. 51. P. 146. D. Vbi r posuit Πως M vulgo erat Παις Κλεωνυ- μου. r male Reisk coniecit Σαμίων, sed idem

recte ad seq. versum adscripserat , , ἐντος accentu retracto t. q. πλυν, nuntutenturn, quo E armem. Saepe p. 1ΙOm. ,τεα pro ὁπλα τεύχω - Idem etiam V. 1239. recte iam Coniecerat ελς. I 297. πόσθων non solum puerorum τα ιδοῖα, sed

et pueruli sic vocantur utilli nomine. Sic ap. Virgil ita Catalectis IX, 2. Heyn. Potus m recte Vocatur πόσθων, Vt notauit caliger. Sed profecto dissim landum non est, illic Virgilium de industria breviasse priorem syllabam oti Motus putus et lusisse in homonymia vocis quae et Bacchum D 'enerem qualis Silenus Bacchicus voluit apud Euripidem ny designat.

Hesychius non solum πόσθων O uit, sed ποσθωνευς. Quin et συορδονευς et σάθων P), quae omnia sunt πο--Σ09ιστικα et dicta ἐπὶ του αἰδοίου των πούδων, nisi men-ι Hime locum etiam laudat Berg I. Flor Chr. et ex Schol.

eventum epetit.

in Scribitur ibi nune Putus. i Cyclop. 165. D. o Non solum pueromini τα αἰδοῖα sed et ipsi pueruli si vocantur. Ex Hesychio Sic a σάθη quod idem est quod

636쪽

que distici alterius, quod integrum reperitur Pud Plutarchum ad hunc modum s): ψυχον δ' ἐξεσάωσα Dγ 0ν, αλλ' ἀσπις ἐκείνη

Id est:

Seritavi fugiens animam clypetimque valere Iussi haud peiorem aenape Parare licet. Hinc Demosthenes fugam, Ut opinor, suam Vt XCusaret, habuit. Notum enim illud illius: νn δε φευ-γων και Πάλιν μαχήσεται, . . rursu Potest Pugnare q/ι fugit semel. 7. Chr. Initi uiri sit sequentis Archilochi distichi: ψυχην - κακlω. Apud CXtum P. 161. d. I. Alb. Fabricii aliter legitur hexametri ini

huic particulae alia superscripta τε t). Neutra hic lo- Cum habet. Cum praecedente versu desinit haec fabula ii A. runc . ISO I. ι . Ita ed nupera I ust. . caeterae, quas vidi, ν habent. TUNC . 1502. Versus 1 no 2 - 1512. haud dubie sunt strophici, sed etiana quatuor illos, qui sequuntur, sita O- Pham et antisti phana accipio διστίχους Vt pro epodo accinuntur ista κωπει υζομενους - οἱ ρον quibUβ

637쪽

in duos diuisus est. Turach. καὶ μη κενα παρέλκειν Puto intelligi de maximis. Nos vernacula lingua dicimus marcher a vide. l. Chr. Subauditur γνάθους aut σιαγόνας, Ut sit sensus, qualis est in isto Alexidis loco ap. Athen. XIV. p. 42.

γυνας et V otiosas quis nunquam habeat maxillas). Videtur autem prouerbiale fuisse κενας παρέλκειν, quo alludere videtur Antiphanes p. Athen. X. P. 446. qui ex contrario diXIt: πω οὐν hi λαψε, και μη μεστας εῖ Ti. κωμε , Vbi subauditur tu ικας, hoc sensu bibe igitur, amice, et ne leno semper Calice trahamus

15oέ. ioo6. N. Ioop. r. Di meter est iambicus, ultimo pede claudicans in Vulg. 1μβάλλετ, , quium in pyrrhichium delinat. Sinceram lectionem exhiberat codex et primariae edd. etiam Fl. Chr. e quibus reponi debet: λλ άνδο ἐμβάλλετον ἐμβάλλετε in minori

Batava a. 1624 priniuria reperio, folle e Orti praua Emendatione. ii unc . 1505. σμήχετε viii. Vulg. Legitur σμο χετε apud Sudam, quod est ασσατε, sed idem etiam σμήχετε. Lego autem sequente versu , diν, non υθέ ut est in ed. l. Chr. . Est enim versus Anacreonticus inieter Catal. l. Chr. μόχε Cod. et Suidas, cuius locum mox proferam. Vulgo σμηχετ. A. Ercinck.

DYNimirum etiam ii φλοῦν redditur comedere, σποδεῖν

Coris imere. Plio t. p. 474. φλῶν litterpa etati Ir μαλα ζειν, ἀναμαλαττειν. Est enim T. Vt 'λαν, omni inuere com Primere; σποδεῖν autem f. σποδουν abiicere.

638쪽

15o6. igo9. Br. Dimeter iambicus catalecticus, in primo pede o Ddi claudicans, qui trochaeus est. oon scribendum esse monuerat Florens, cui obtemperare debebam. Et si est apud Suid in m χετε,

metrum sermonis ratio ουδεν flagitat nihil enim praecessit, ad quod referatur ουδέ. Oportet vel absolute, o rias oro ἐστὶ Vel Dia γἀ ἔργον ἐστί. Vtriusque formulae exempla passam apud Comicum obuia Lys. a 24. IX Dδεν ῆγον ἐστάναι. tui. 115έ. os ibro ε στουδεν στροφων. Lys. 616. υκώ, ἐργον ἐγκαθεύδων. V. 45O8. υκ ετ εργον στάναι. trunch.

stathius ad Iliad. p. 546. l. 4 . oi di λευκῶν ἀνδρῶν ψελος. Nu S en in usus alborurn iroruΠr. Apud Comicum hic ε ργον accipitur, ut in luto v. II 55. Dκε ργον ἰστ oi di στροφῶν. Ceterum recte hic Florens

1507. 151o Br. Hic versus perperam vulgo ii duos diuisus est, quorum prior sic habet: λευκῶν δόντων bro ἐστίν. Scilicet dimeter est hypercatal quo ametri genere uspiam utitur Comicus in regularibus systematibus, quale est hocce Vnus in Cod. versus est sed perperam plene scriptum ἐστίν, cuius ultima elidi debebat. runch. III 2. πρ0ς ταλα βρύκα. . iam βρύκει est λάβρως ἐσθίειν usu est Hipponax, καί λόγως καταβρύκων. FLChr. Euripid in Cyclope V. 555. εὐρείας φάρυγγος, ω κυκλωψ ἀναστόμου χεῖλος, est τοιμά σοι ἐφθα και Ἀταααὶ ἀνθρακιῆς άποχναυειν βρυκειν. Eubulus Om1CuSap. Athenaeum XIII. . 5 72. κια τῶν κρεῶν ἀπεβρυκον

15 25. και τα σκεύη πάλιν εις τον ἀγρον. Supra V. 55O. ἀκουαε λεω, τους γεωργους Πιεναι τα γεωρIικ

oκεύη λαβόντας ἐς ἀγρόν. Bergi.

639쪽

pterea legerem ευξα ιε υς, me PraepChr. καπει ευξαμένους τοισι θεοῖς Dimeter anapaesticus E librarii libidine legitur vulgo, iugulat versu, πευξαμενους. Vide Ot ad Achain. 73. in Adden. dis Brunc . 1513. διδόναι πλοῖτον. Ad Plutum V. 54. Ber L τοῖς Ἐλλησιν. Perperam Vulgo missum ν paragogi Cum, quia ultima breuis Produci non potest vi tetiuis et liquidae initio sequentis versus Arunci. 1. 26 - 1556. Denuo incipiunt strophica quae sic digerenda puto:

640쪽

62o COIIMENTARII Genus versuum de quo monuimus ad Equ. II 19 Stropha et antistropha se CUndae, item stropha quarta, choro vulgo inepte tribu antur. Male, opinor Trygaeus accepisset essεὶ τας, ipsius mulJ Crena τρυγησοντας tanquam seruam; Ie de huius i)κo quicquam illi scire poterant. Ista 'Tsiti ν, Πίναι , , prima antistropha esse repetenda, ut iubium habeamus I, inmerum ver-

saum quisque videt omnibus er strophis idem faciendum esse, id quod vulgo fit, nemo facile concedet, fatebiturque potius, re Petitione ista inutiles non

Aristophani esse imputandas, sed librariis qui similia

similibus appingere Consueuerunt. Stro Pliae si 'rei suu Ουν vulgo abest sed in sequente inconcinne legitur γοῖν. Intelligas iam, o Dν, quod et sentelatiam lauat, et ad metri integritatem reqiairitur, forte ledem mutatasse suam, vi primum scripserint σήσεις γ υν. OX vi σεις γουν Tis υν Trygaeu approbat chori senten tiam, συκολογησειν ipsum Cum muliere In agris otio sum. Recte autem Rauennas φησεις, ἄταν ἐσθίγης. Antistropha quarta quae XCiderant, Ut e strophae ratione colligitur, verba P, oh ναι, , addidi Praeterea nihil desiderari arbitror Hotib. 19 27. ωπως. Si bene Od et primariae editt. Perperam in recentionibus χ πως Vide supra v. 457. BruttCh. 1 33O. ω τρισμάκαρ Puto hic cliorum loqui, quiam O ait ἁναλαβόντες τον νυμψίον, Vel quia dicitur τρυγήσομεν αὐτην, quae etsi abesse a quibusdam exempta xibus Scholia testentur Graeca, tamen lepida sunt, et

ad nomen Trygae ipsius adludunt, qui πώραν τρυγὴ

o M. Nam Oncόρα etsi fructam Omne molliores Comprehendit, tamen pro a Cemis praecipue accipitur. Etssic apud Philostratum in Imaginibus, apud quem titu-J ξειείων non Paruum erit pretium operae studiossis, ficuum commeti dationem et dignitatem legendo agno

scere. l. Christ. Praeposui Chori nomen, ut est in Editione Farret. Bergi Vulgo Trygaeo haec Continua

bantur.

라틴어 텍스트