Comoediae;

681쪽

I 52. ησυχος. Debuerat verti: triet et otiose; sed meminisse iecesse est mulieres quidem loqui, at L simulare se viros Cum cultu, tum ratione Faber. I 55. καria γε την μην, subaudi γνώμην) μίαν scili

mendum. Sic mutata solum distinctione comma scilicet post μην olim aberatJ, O cum iunc, qui antea obscurus erat, illustrauit oupius, quem vide in Suidam Ι 8o. T. I. P. O7. Oxon. J. rurich. aut Criticus praestantillimus in Appendice ad Toup. T. IV. P. si ii se /yideranctum, an recte dicatrix υκ εύσω μίαν pro οὐδεμίαν ἐάσω ' Confidentius dicere debebat soloecam esse orationem. Comma, quod addiderunt, recte abest a veteribus editionibus. Porro Scholiast. ομὴν μίαν. λείπει γνώμην. Vides eius explicationi μίαν Praefixum quod si ipse, ut puto, praefixit, non potuit, iis cum antecedentibus Ohaerebat. COIrigo κατά γε xῆν μην μιας, quod prope abest a Reighi ratione, cuius liaec et ad hunc locum nota: Io in aliquando γλ ρε-ctun habebam, et pro μίαν coniiciebo n βίαν ). Certe,nifallor, i sus mihi sum aliquando sit pro δύναμις legere in libro L. Athenaei. Sed μίαν octe tuetur trtiteris ad me datis cl. Tala enae uisis sententiae no/ po sum non jubscribere. Sibintelligitur eius s

delicinus Hi t. Anim. V. 9 4. et Polybitis P. 469. . d. και γε ο ἐμην dixit. Dici I Gylen aia, T. add. Schaeser ad os Ell. p. 85. Oecliti in lat. in P. 126. in dors. 154. ἐν τοῖσι - in codd. ἐν τοῖς quod mihi gratius ad auxes accidit. Erunck. ἐν τοι iam Neis .

682쪽

062 COMMENTARIII 55. ια et θεω γ . 'ber Vertὶ Per Castorem et Pollucem. At rectius vertisset, Per Cererem et Pro ter inrain. Quoniam enim e hoc loco patet, τω oto, fuisse formulam iurisiurandi muliebris magis

utique foeminis Atticis Conueniebat, iurare per Cere, in et Proserpinam, quam per Castorem et Oducena. Vido etiam unuesium ad Phryni Ch. Pag. I9. qui ΠΟ-litram sententiam confirmat. Aufer CL Schaefer.

157. Supra v. 132. Bergi. 16o. Sic in binis codd. accentu notata admirandi haec interiectio. In impressis . Arrιnc .

161. υκ αν προβαλν. Sic etiam legitur apud Suidam r. κριβῶ et Oaaar. I. P. II 4.J. At quis non videt metri gratia scribendum esse, οὐ προβαίην, πόδα.

Vel quod potius credo versus recte se habebit dum

γ μα - 'ε J. Per Cererem et Proserpinam iiivat Foemina Attica id ad ACham. V. 9o5. Bergi. κ ου προβαίην sine is volebat Nelah. usteri coniecturas commetriora Bergi sed iudicio hstinet. Prastora LyrgI. hae adnotauit. ,,ου αν προβαί'ν τον πόδα. Nota istud vorhum transitive positin, ut apud Eurip. in EleCir. l. καὶ τειχίων με εντός ου βαίνω πόδα. hi vide Notain. Cl. Barnesii. a Vulgo legitur metro prorsus corrupto: κκλησιάζους οὐκ αν προβαἰζν τον ποδα τον ἔτερον, εἰ μη - Ιn altero Regio haec est scriptura ἐκκλησιάζον Ου προβαίην τον πόδατον τερον, εἰ v - ad metri legem eno sed vides particulari potentialem quae male vulgo in viore versit Oni- tir, in alter propriam sitam sedem habore, et librarii culpa omissam sitisses proinde rescribi debuisse, τον ἔτερον

683쪽

IM ARISTOPHΛsis incCLEsIΛZvs As. 665 dieatiui εἰ bene construitur, licet in altero membro verbum sit optatiui modi cum particula Eurip. Hippol. 434 ητ αρ αν φρ Ἀνδρες ξευροιεν αν, de μηγυναῖκες μηχανας ευρήσομεν. In Philemonis versibus e Bihodia, quos protuli ad I IO64. bene legeretur: ε πάντες σποθανουμεθ', οἷς η γίγνεταια βουλόμησθα πάνrεὶ ἀποθανοίμεθ' ίν. Sed praestate in loco codicis fidem sequi Brunck 165 αἱ καθήμεναι Sedebant enim in Concione:

Demosth Philipp. II. p. 66. Reish.J ubi de oratoribus

o Auditoribus: πρῶτον μεν μεῖς οἱ παριόντες '. OX deinde πειθ' υμεῖς οἱ εκαθημενοι. Bergi. 167. 1πίγονον b). unc tanquam mollem et Lmeminatum atque Omtulum instar mulieris, ridet. Similiter Agathonem in Thesm. 1Ο2. Cum enim is prodiret, diceretque quidam illum esse Agathonem, alter inquit: ἀλλ' η τυφλος μεν εἰμι, εγω γαρ υ ὀρωἄνδρ' οὐθέν ἐνθαδ οντα, Κυρήνην δ' ὀρω erat autem Cyrene meretrix. Sic et Clisthenem ibid. v. 58o nam illo accedente, Choriis mulierum dicit: υν τις μας πso τρέχει migi. δι Ἐπίγονονο ἐκ Πινον. Sic optime bini codd. vulgo ἀυἱ φθονον γ' κεῖιον, 1ne sensu. μα repetiit Oscitabundus alius librarius e v. 153. Brutich. 369. απερρε α συ, κωκύίη - Sic libri omnes. nisi quod mendose in codd. vi in primariis editi est κάθησθ' -- Sollicitandum non erat καὶ συ qiuod optime habet, nec cum Martilando ad Eurip. Suppl. 113l. legendum, περθε χ ησυχος κάθη ἐντευθενI. In hanc cogitationem non incidisset vir optimus, si Contici editione usus fuisset, quae personas recte distinctas, uti nunc primum conspiciuntur, exhibuisset. Mulieri

IX. haec dicit Praxagora quia vero mulieri VIII iam

3 Hominomaollo pictum et basilice reatum. mutat illa se

Coram mulierit, is dicere, clitia respexit Epigonum Idem sane dicit Aristophanes ac si inclamitar tis pro laeni :

Sed unde illi duo versiis quaere, et Dii stra alaeres, ut dixero tibi in aurem, qui illoriunt e sit. Tuber.

684쪽

dixerat . 144. o it d βάδιζε, καὶ κροθιζ'. 0λθεν γαρ LHuic, quae post illam pro Concione verba succre temere aggressa est, ait: καὶ συ et tu quoque, o prior

i 5. ἐμοὶ δ' ἴσον Aeque ad ι aftinet. Potes et aliter rertere, Videlicet, aequa mihi huiusce regionis citra obis tiara est. Ceterum fallitur Scholiast o), qui ad haec verba : ἀ της πόλεως, ait: ἐντεῖθεν Mi πόκρισις της η ε γορίας. Neque enim hin eam orditur Prauagora, sed ab hoc versu: μοι δ' ἰσον etc. Faber Perperam vulgo ἐμοὶ δ' ἴσον. Vide Dot ad Lys. I9. Brunch. qui edidit ἐμο γ' ἴσον Eiror in Brunci ianis editionibus satis frequens. Cum vulgata, quae recte

habet, compara Charn. V. O9., eodem modo a Brutich. Corruptum, et Tragicorum locos apud F lms-lci ad Eurip. Heraclid. 936. et Orson ad Eur Orest.

que Codice, παντα πράγματα σαοίως Brutich. l7S. ἰγνεται est in primariis editi et iii binis codd. Nescio cuius editoris libidine vulgo legatur γίνεται Brunc . 79. πλειον , - Corrige typothetae qui πλεῖον ετ dederat errorem rurich. 131. Versum hunc et sequentem adducit Suidas V. ἔκάστοτε Ktister. Add. Oriar. . . do qui 1iorem versum nil sit. Vterque αντ ολειοθ'. 34. 'Ari si mν. Supra v. O 2. Forte alludit ade ρ; υριον. Bergi. IO S. χρωμένων subaud. μῶν. Fugit hoc BOsium. Hotib. 192 αλλ' οὐκ αν εἶπον. Sic bene terque Od. Perperam impressi υκ ἄν εἴπω. Quum dixisset Praxago-Ta Lepti Dcro et ioco a nobis faceres, tu COVGOus. id diceres, respondet mulier: At non dicerem, λάουκ αν εἶπον. Vnde liquet bene me in superiore versuc Librariorum cu7pa est Non adeo ineptus fuit Schol.

685쪽

accentu Xarandum. Reis .

1 O. Vnicus est hic locus in hac fabula, unde ponsit aliquid colligi de tempore didascaliae eius, si quid

commentati flent Scholiastae sed tacent, nil quod ad v. 96. dicit breuiter, Κόνωνα λεγει quod non dubito ex ampliori quodam antiquo 1 1 olio desumptuna fuisse. Debebat certe adiicere, quibus auctoritatibus aut coniecturis fultus id assereret quod quando non fecit, id tentabo supplere omnino enim verum Pu to Cononem innuere voluisse Comicum nostrum. Et Primum quidem et συμμαχικον non potest intelligi quam de celebri illa societate, quae inter Athenienses,

Boeotos Argivos, et Corinthios facta est coiitra Lacedaena Oniorum nimiam potentiam unde ortum est

bellum quod dictum est GDμμαχικον et Corinthiacum ;de qua societate Xenophon, sed sine anni notatione, lib. IV. c. si Diodoria vero. l. XIV. C. 32. ad Olymp. 96. . . Archonte Diophanto eam districte ponit:

etc. Quod autem ad V. 96. a uinci, is optime de Conone intelligitur. Nam et iis Praecipue opera et suasione Re Persarum pecunias misit quibus adiutus Conon socios Lacedaenionio iuria an Athenienses deficere persuasit, et apta Cythera Corinthum iuit, tibi societaten prouexit datis pecuniis. Anno vero Iequente, Cum muro Athenarum itast aurasset a Teri bago Sardis in carceratus est: Virile nunquan Iediit Ideo dicit Aristophanes χετο. Hae Ouinia ex Di Odoro lib. XIV. et ex Aem. Probo, seu Cornet Nel'. iii vita Cononis constant. Ideo credo hanc fabulam prodiisse post Cononis in Carcerationem quae euenit Eubulide Archonte, anno S. Olymp. 06. Caeterum apud Scholiasten, ubi verba Philochori adducit corrigenda est Ox Λακεδαιμονιων, et Pro C substituendam 'Aθηναίων, ex historia, et id etiam optime censet doctissimus Petitus cl). Palmer. Cuius notae Partem rein

d cf. quae Petitus supra p. 62S dixit.

686쪽

666 eo MMENTARII

minime cadere mihi videtur. Totus hic locus admo modum obscurus est ob monumentorum historico-xum penuriam Brunch. I99. Κορινθίοις χθεσθε. ἡχθεσθε et post σοι Onendum punCtuna. Reis . Legendum Credo χθεσθε:maxime si ut Palmerio videtur, edita fuit haec fa-hula post initam Atheniensibus cum Corinthiis, Argivis et Boeotis Contra Lacedaemonios societatem. Praeterea manifesta est oppositio temporum quibus diuersimode erga se inuicem affecti erant Corinthii et Athenienses, quae nulla esset, I χθεσθε in praesenti retineretur Briarich. Signo interrogandi distingue post ἄχθεσθε et mox post μαθής. Otib.

2o1. ' γέῖος - 'Lερώνυμος. Comice alterum pro altero posuit. Nam ' γεῖος σοφὰς ην, Ἱερώνυμος εύμαθής Faber Sensus hic esse Videtur Argiuus antea rudis audiebat nunc ero Hiero nius rerurn

Perilit esse comperitur. Quibus in Verbis rursus est oppositio opinionis quae antea obtin iterat et illius quae tum fovebatur de Argivis. Proinde Hieronymus ille Argiuus fuerit, atque diuersus ab e Cuius meminit Diodoxus Lib. XIV. cap. 8a qui Atheniensis erat f). Porro qui sequuntur duo versus uo2 vo5 Cimmeriis tenebris involuti sunt; nec dubito quin eorum scriptura deprauata sit Vulgo legitur ἀλλ ορίζεται. In membr. Vero, ut in ed. B. Iuniae, αλλ' οὐχ ost ται Concedamus negationem inepte a librario additam fuisse tamen sensum quem e vulgatis Faber elicuit, ea neutiquam admittunt Sed eam

s Illo tempore fuit Hieronymus vir Clarus, et quem Conon, di in ad conueniendum Regem ArtaXerXom pergebat, ducem classis Regia et Athenionsis cum . ViCOpiterno reliqDit. Ideo et ho cum supradictis concordat. Vide Diodor lib. XIV. Patiner cuius notam repetiit Bergi.

687쪽

excludendi signis1catione usquam Occurrit. ulto meliorem lectionem dat alter Regius, cui facile est sequentem versum accommodare: λῖ -υχρη τε Bini

versus itaque sic legi possint:

σωτη9ἱ παρεκυψεν m αλλ' ου χρη τε, Θρασυβουλον cii ro ουχὶ παρακαλούμενοι. Et hoc quidem in Versione secutus sum: at in re obscura et admodun in Certa emendationem meam intextuni inferre veritus fui, quo recipietur Olim, si eruditorum vi rum trium aut quatuor, quorum est hac de re sententiam ferre, calculo Comprobabitur.

Thrasybulus autem hic intelligitur nobilis ille Athe

niensium libertatis vindex, siue suadeat Comicus civibus suis, vi eum, forte tum absentem, arcessunt et

reipublicae praeficiant, siue metonymice Thrasybuli Domine quemvis alium significare velit popularis status defentirem, qui rempublicana tutam ab omni pe-xiculo praestare possit. Nec priori interpretationi re- Pugnat temporum ratio h). Nam si, iuxta almerium, prodiit haec fabula postquam Conon a Tiribazo in vincula Coniectus est, id est post annum 5. Ol. XCVI.

nihil obstat quin ipsum Thrasybulum hic litelliga

mus, qui quarto post anno demum ab Aspendiis interfectus fuit, scilicet anno S. Ol. XCVII. Vide Diodorum L. XIV. cap. 99. Brunck. αλλ' oρίζεται. Sic fere scripti et et Iuniana maior ;m παρέκυφεν. Id est, leuitar caput exseruis, vel, vix emo his selidit non ut Faber, detortis obliqrt oculi no QPE-xit. A Z Vix appa1uit, EmiCuit Bergi. δε Θρασυβουλoe. Cavo confundas cun illo inclyto lirasybulo, qui rompublicam Allieniori seni therauit: tempora Pugnant. Cum auten diCitis παρακαλούμενος, ita intellige, hunc quidem vocari Thrasybulum, sed eum nihil hahere Communo Cum praestantissimo illo Thrasybulo, qui

superioribus annis salus reipublicae fiterat, ad restitii endam hartatem votis populariuin suorum vocatus. I bEr. ωρασίβουλος. Ad hanc vocem si Schol. Ουτος α 'θάδης καὶ

δωροδόκος, πιρόπτης ν του δῆμom, etc. Non fuit igitur ille Thrasybuli is o Θράσωνος, do quo lutarch in Alcit, . C. 56. qui hoc tempore vigebat Et lothiadem ad populuria Caluinritatus est pol malain ad Ephesunt pugilam. Patiuer.

688쪽

ζετε, quo recept locuti si conuertit Gallus eruditus: Salus leuiter caput exseruit; at illam respuitis, nec Thrasybulum ipsum aduocantes. Sentent Ia quidem satis bona, sed fides unius codicis parum idonea, mutationesque frequentiores. Vnam Vocem υρίζεται Or-Yuptam reor, legendumque ita:

Totum locum ac παρας ραστέον Corinthiis denuo)fuseensetis At illi ut vobis nunc sunt benevoli, ita set vos illis inuicem sitis curatote. Argivi ceteri rudes At Hieronymus Argiuus sapiens proptereaque ceteri Argivi sunt ferendi). Salus capit ex ruit eo

terra pore, quo in libertatem vos viai dicauit Thrasy-hialus, in quo fortuna vobis ducem ac praetorem dignissimum ostendebat , sed nimirum haud seruabit vos ple Thrasybulus, nisi eum ad auium rei p. duo caritis. Similiter Demea Terentianu Ad 4, 7. X- trema ipsa, si cupiat, Salus seruare Prorsus alon potest hanc familiam Thrasybulus anno demum olymp. ci . . ab Aspendiis interfectus est, ut monet ruta chius. Alium eius nomitiis male hic intelligunt Scholia sita Faber, Hetrast rh. ad Plut 55O Hotib. Anonymus in Classical Ournal r. III. p. oro coniicit λλ' si αι, quod sic interpretatur An OPPortuni

heis no i mite to Oin Fou. Si quid mutandum de quo dubitari posse in animadv. ostendam, suspicor χα ογίζεται. Idem aliquando Hermania Coailiciebat.

2O5. Legendum μεῖς γαρ εστ, υλ με. id ad Nub. 1549. Hotib id infra ad 582.206. Versum hunc et duos seqq. adducit StobaeusEClog. X. Περι αδικίας και φιλαργυρίας etC. P. 26. p. 27 . d. Scho v. Kister. 207. σκοπεῖθ' - si1 Br editio Vulgo σκοπεῖσθ', quod retineri debebat. In binis odit. κοπεῖς Membr. Irat κερδανεῖς Alter, ὁτι τί κερδαὶ ε . trutich.

689쪽

Troianum, Homeri et Virgilii scriptis si obilitatum Sed vulgata lectio quani non solum omnes editi agnoscunt, sed etiam Suidas . A lamo se ZOnar. Ι. p. 72. J3 mutari non debebat, tum sensus tim etiam metri gratia. Nam cum syllaba prima in Σιμόεις breuis sit, syllaba na versu deerit, si lectionem illam admittas. Rectius ergo de Aesimo quodam homine claudo et nullius pretii locum hunc accipiendum esse monent

2O9. σωθήσεσθ' ί τι Schol. male nam ait hic παρίλλειν τυ, τι Valde fallitur. Vult enim Praxag. spem aliquam salutis etiamnum superesse nondum Pessundatam rempublicam. Faber. 2II. μῶς παραλυναι. Si bini codd. et editio Bern. Iuniae. Perperam vulgo μας, quum te quatur

ἐπολυπραγμονει καὶ τὼς καινῶς - ερε l. εἰσεφερεῖ πολιτειας Verba sunt Suidae, qui hunc locum profert.

non in iis quae hodie exstant fabulis reperiendum utriustero videbatur l). Eritnck ix οὐκ Ἀν Ουάζετο

iste Aesimus. Bergi. M . εις τουτο in eo, per id Pro στος εδεν bene aleret, e ne se haberet Drbs, κἄσώζετο id et καLεσωζετο.). ἰeici ἰ ma admonitione nihil opus erat. Correxi orum errorem

690쪽

67 COMMENTARI 1

Elmia ad Acharia. V. 27. P. II 8 scribit oυκ σω, αν. 1 Lecte habet Vulgaris ordo, quem Suidae quoque auctoritas tuetur. Vide quae ad Acharnens. locum di

centur.

22O. εἰ μη τι καινόν. Notat Athenienses tanquam nouatores Iaiisa tia In V. 35. περὶ μεν Οἱνυν του καινοτομεῖν μὴ EIσνς' τουτο γαρ ὐμῖν δρανάν ἄλλης αρχης io τι, των δ αρχαίωνάμελεῖσθαι Bergi. 221. φρύγουσιν. Chol ad Verbum φρύγουσιν addit. λείπει το τρίχας ego autem aliter sensi; unde et verti obbnia, vel fruges fmgunt, aut torrent. Etsi sciam non ita solere ostras. Et Fotis illa Apuleiana et Palaestra Luciani Non sedebant. Scholiastes scripserat κριθας, quod iuratus dixerim Faber. 222. ἐπὶ της κεφαλης. Peculiatis mulieribus fe

rendorum Onerum Tatio Vnde quasi rem nouam an

notauit Mela, Aegyptios onera capitibus accipere. Lib. I. C. O. Forum a negotia feminae, viri pensa ac domos curant onera illae humeris, hi capitibus accipiunt. Faber Propria mulieribus ferendorum

Onerum ratio Vnde quasi rem nouam et a more alia-xum gentium alienam annotauit Herodotus, Aegyptios onera capitibus accipere, in Clione fimo, II. 55. : ταὼχυε οἱ μεν ανδρες ἐπὶ κεφαλέων φορέουσι, αἱ δε γυναῖκες ἐπι των μων. Et Nymphodorus Historicus p. Schol. Sophocl. ad ed. Col. V. 29. 557. Br T. III. p. 59.Jωαὶ τους μεν ἐπὶ των κεφαλῶν φέρειν τα φορτία, τας δε ίaὶ των μων ηνάγκασε. Loquitur autem de Sesostri rege Aegyptiorum, qui viros coegerit more mulierum Vivere tergi 225. arasitus in Plauti Menaechm. IV. I. Oganti mulieri, quid sibi cum marito sit agendum, Te- spondet: Idem quod semper male habeas. Brunch. in Supplem. 227. αὐταῖς παροψωνούσιν Lege leuissima mutatione αλαἱ Nis αυτοῖς παροψωνοῖσιν. Id est τοῖς

Κuster in nota ad h. I. Vide, inquit, Suidam . χρηστῶς, vhi Iocus hic adducitur.

라틴어 텍스트