Comoediae;

691쪽

Ran 615. Vulgo male legitur αὐταῖς. LewFiniamin ratione emendationem tentabat usterus, Dicit. At ego leuiori, αὐτοῖς Graeca tori adtigit ingeniosius

Faber, sed sensum perspexit in obsonando civiunt. Gallico dicimus: Elles ferrent a mule Adde,

σιν. Sibi ipsis opsonant Nergi. Lege αὐταῖς n. i. e. μυταῖς, , Ibi solis per fraudem hoc enim indicat το παρα obsonantur, viris vel inscientibus vel absentibus. Sensum loci perspexit Inuernig Brutichius malebat αὐτοῖς μοιχοῖς), quo nihil opus. Notim. 251. I nox αρα Si bini codd. et primariae editt. Brunch. Vulgo Prio αρα. 235. πιθυμοῖσι. si VsilgOJ. Legendum erat ἐπιθυμησουσι ν). Faber quae repetiit Bergi Versus claudicat, ob unius syllabae defectum. Quare vel cum Scaligero scribere possis, σωζειν μύr ἐπιθυμούσιν m); addita nimirum vocula μάλ' Vel cum Fabro, σώζειν ἐπιθυμησουσιν. uiser. Fabri emendationem commode confirmauit Rav. 24O. ταυτα κ . Ita omnes. . Sed potius ταυτὶ ἰοῦ, Bergi ' Vulgo sic legitur hic versus: α δ αλλ εα-

σω ταυτα καν Πείθησθέ μοι. Istud καν mendosum est, cui hic nullus locus esse potest Scripserat poeta: zὼ μἐν αλλυασω ταυταί αν πείθησθε μοι. Brunch. 245. ω ταλαινα. Istud ω ταλαινα συ, non idem Graecis quod hodie sonat. Itali propius accedunt, et Galli. Nam in plurimis nostrarum Prouinciarum, cum dicunt, miselle amice, non miserum intelligurit. sed dilectum potius, et quem familiariter ament. Italila POMereti etC. FabED.

244. ἐν Πνυκι Sic bini codd. recte. Nulgo ἐν

cula vulgo missa cum versus Iahe. In biliis codd. σου Ου- σιν ἐπιθ/μουσιν, constantibus quider numeris, sed corrupta sententia Brunck.

692쪽

67 COM MENTA IRITIDκν i. id not. ad Thesm. 653. ι μετὼ τανδρος etiam in binis codd. scriptum est, quod iam reposueram atriequam eos inspeXissem Articulum hic prorsus flagitat Atticismi ratio. Vulgo με ανδρός. Supra V. 43.

παο τἀνδρός. Peri' eram in altero Od. κισ. ΓΠnc .Leo e ἐν Πνυκί. Nana licet haec vox varie icribatur in hoc terti casu, quali foret rectus eius dativi Num

II κυρ at foret inpronuntiabilis hic rectus. Caeteium ad illud ἐν ταῖς φυγαῖς neque Scholiastes, nec Bi- fetus aliqiuid dixerunt; et interpres, tanquam foret κύριον, in Phygis interpretatur. Lepide certe. At debebat interpretari in teinpore fugarum. Intelligit enim fusias quae factae sunt ab agris et pagis in r- hem iiiiii belli Peloponnesiaci quo tempore ob multitudinem migrantium, Omnia o C publica, tum sacra rem profana occupata 'sunt τά τε ε ρημα της πόλεως έ;κησαν, και α ἱερα, και τα ' Uin πάντα, τό τε Πελασγι- ω υν καλούμενον. Et Paulo Ost: κατεσκευάσαντο, καὶ

1, Nihil ibi repories nisi erroros. Quanto reclius ustorus

ad illum ocimi , , Scaliger oportendum Censet, Ibi κα. Sed itainuis Casus eCtus sit Πνυξ, casus tamen obliqui hilariam efferuntur, IIνυκίς et Iiκ3ος, Πνυκὶ et Πυκν , et: tymologus 677, 7. J Πνὶ ξ. v γενικῆ Πνυκός δια δε ευφωνιαν, Πυκνίς. Genitivus Πυκνος legitur apud Comicum nostruin quit 166. Clioliastes ad eum locum Πυκνός. τῆς ἐκκλγησίας μετάθεσίς ἐστι των στοιχείων εἰ γἀρ Π υξεστιν, ἔδει Πννκός. νοῦν δε, Πυκνός. Datiuus Πυκνὶ pro Πνυκὶ occurrit in Eccles 2 3. et CCusativus Πίκνα, pro Ibi κα, in eadem fabula 28 1. Vide etiam Harpocrat. Et Suid. v. Πυκνί. Praeter locos a Brunckio in indice cory niemoratos, in quibus Od. Ray. Onitanter formam munero defensam praebet, hae acCedant. Demosthen. T. I. 2 l, et e vulgata olim scriptura. S. A. apii Schweigh. Not iii Atlion. T. III. p. Oz ΒΘ er Anecd. I. 299, 12. quem locum edideὶa Rulmhen ad Timaeum P. 19. Al-herti ad Hesycli T. II. P. 1o79. Ducher ad Thucyd. ΙΙΙ.s7. o supra ad Equites pag. 48. Butim. T. T. T. I. p. 57. Ceterum notandum Puto quod in Cod. Rarienn aliquoties ut Pace 681. Equit. 759. Teperitur ΠυκνI, Cuius formae nominaiiuum Πικνὴ annotarunt Sitidas T. ΙΙΙ. p. 238. vhi Κusterus contra Grammatici mentem, opinor, Πυκνί vult, et Iiotius ex P. 551. Genitivum vero et accusativum huius forniae non meinini legere.

693쪽

I sibi fecerunt. Igitur u Πνύξ, area Publica in qua ecclesiae et conciones fiebant, eo quod Plurimum spatii habebat in circuitu procul dubio quosdam etiam ex illis nouis incolis accepit nam in ipso medio non Credo ob necessitatam conuocandi poculum. Ergo ait Praxagora, se didicisse concionari, quando in fuga runt tempore habitabat in Pnyce, et ibi saepe concio nantes Rhetoras audiebat Palmei . Potius Cum Pal mer vertendum Videtur in tempore fugarum. Faber autem secutus est scholiastem p . Intelligit autem Fugas, Ut ait almer. quae factae sunt ab agris et pagis in urbem initio belli Peloponnesiaci quo tem

vore ob multitudinem migrantium, Omnia loca pu-hlica, tum sacra tum 1 Ofana, occupata sunt, ut Pal-Znerius ex Thucyd. Ostendit. Tangit eam rem et in Equitibus Comicus V. 733. τούτον ὀρων οἰκούντ εν ταῖσι πιθακναισιν, καὶ γυπαρίοις, - πυργιδίοις τος γλον

o Locus est cap. 17. Sed inutilis Palme1 ii coniectura. Vide praeter editores opponis ObseruAtt. liticas in eum scriptorem P. 255. F Monuit Scholiastes, Iocum fuisse in Pnyce seu soro . Haud memini me alibi logere. Nil Harpocration, ni HesychiuS. Sed emenda locum, mi mihi apud illum laxio CCumi: γζ, φυσις, σώματος λικία. Legendum vn non φυγή. autem addit σώματοι λικία, respicit locum Hornexitu . v. 115. Iliados. Faber.

694쪽

6 4 COMMENTARII

dativo; at mox in activa voce curia accusativo v. 254. Bergi Vide quae ad Schol ad latum v. 456. monebuntur. - προςφθαρεὶς q), accedeΠδ. φθειρεσθαι Atticis scriptoribus significat ire, enire, sed in malam parte in semper accipitur, de iis qui cum suo aut aliorum malo Vel damno eunt, aut agantur. Noster Av. 16. τἀρ, ω ποιητῆ κατα τί δεῖ ἁνεψθάργης; a C. 72. χθες δε μετά ταῶ ἐκφθαρεὶς υκ οἶδ' οποι. Demosthenes c. Midiam p. 56O. αλλαυδιι οἱ τιιες εἰσιν φθείρεσθαι προς τους πλουσίους, καὶ παρειναι, καὶ μαρTI'ρεῖν.

Bene eiskius interpretatur cum contentione, quas certatim, COH Curcere, uere ferri ad littites acido rim diuitum fraudem esemq/le. Plura de huius verbi diuersis significationibus vide Misc. Obseruati. T. IV. p. 454. runck. quem f. ad Soph. Oed Tyr. 1502. Taylor ad Lycurg. p. 16 sqq. Reisli. 254. κακῶς κεραμεύειν Venustas seruari non potest: κεραμευειν enim fingere significat. Sed κεραμεύεινε καὶ καλῶς την πόλιν, est rern ublicam male limbere. Ceterum hic Cephalus figuli filius erat, quo respicit Poeta Faber. την di πόλιν ευ και καλῶς Scholia: πο

ραμε ως πατρός Κέφαλος. Osset Utcunque iste iocus, qui consistit in ambiguitate 'eibi ἔραμμειν, expii mi etiam in Latino sermone, et locus ita veiti: ed etiam patinas etian diceΓemirale conficere, TentPublicam autem Probe. Bergi. 255. εὐκλείδης ). o εστ με ευφλός, κλέπιων Mτους βλέποντας ὐπερηκοντισεν Vt de eo dicit it Pluto v.

666. vide hic in Eccl. V. o I. Bergi. 256. Scholiastes supra ad Acharn. v. 36S IO cuna

Addit ibi Scholiastes, hoc dictum fuisse in eos, qui oculorum morbo laborarentis . Hi ser. Vulgo legitur:

O Ita in Auth. v. 17. νεφθάρης. ubi vide Notam Bergi. r De illo actura est in luto Faber. . Id communi prouerbio in lippos dicebatur: ες κυνος π γην ὀρῶν καὶ τριῶν λωπίκων. Faber Est prouerbium de

eoecutientihus, ut notat Scitot hic, et in Acharn. v. 865. ad haec vertia νατε των πρωκτον κυνοε. BOSI.

695쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZusAs. 675 τουτο μεν ino ἐς κυνὰς πυγην ὀρῶν. Quod significat, huic quidem dixi, sententia repugnante Faber vertit. huic ego dicam ad sensum recte, sed non e Graecis.

Iamdudum sinceram poetae manum Testitueram του-

τω μεν αν εἴποιμ mendationem han plane confirmauit alter Regius, in qu perspicue scriptum, τουτονι ἐν ε How, male missa particula potentiali, qua in re tot iam librariorum socordiae Xempla notaui, ut pigeat crambem hanc recoquere. is quis prorsus

Attici sermonis imperitus sit, statim animaduertit a Comico non aliter scribi potuisse. Alendos impresso rum lectione usus est nuper Parisinus rofessor Vati

villerius in nota ad Sophoclis Ai. 135. ubi pro solito

suo more ineptissime nugatur: προrλώνη εκεῖιίς, καὶ φρίνας κουφας ἔχει. Notam illani alibi ad examen reuocabo: nunc x nica obseritatione defungar. Nihil crius est, quam quod alicubi ait Da esius, apud solo Poeta Certam reperiri sermonis Attici normam. Hos ab infinitis corruptelis, quibus scatent Oratores, vix apud eo animadversis, incolumes praestitit metrorum ratio Aeschinis rationem c. Timarchum hisce forte diebus egetabam, cuius statim initio p. 32. d. Leish. offendit me soloecismus, quem librarii imperitiae deberi neminem fugiet, qui cum Aristophane familiaritatem

Contraxerit. προςηκειν δ' ἐγωγε νομίζω, τανγἐν νομοθε- χωμεν , τουθ ήμῶς σκοπεῖν, ἄπως καλως ε χυντα και υμφεροντας νόμους τὸ πολιrεία θησοίμεθα. Certum est oratorem scripsisse θησόμεθα. Horum θησο μεθα,

θησόμεθα, in Versu vix fieri posset, Vt alterum in alterius locum irrepsisset salua metri lege, cuius indicio fraus detegeretur. At in solutae orationis scriptorean ista non aduertunt, qui singulorum graeCorum,ocabulorum significationem norunt, graeci tamen sermonis proprietatem et indolem ignorant Brunch. In Aristophaneis Brunchius a vero longissime aberrauit.

εἶπον quum per se ita est comparatum ut mutari ne queat, tum mi in etiam potest propter Schol ad Acharnens quem Nuster Citauit, auctoritatem. Elms-leius ad Eurip. Medeam pag. 127 de hoc loco haeC scripssit , , εἶπον pro futuro ἐρω si/rpat Acisophanes Eccl. 56. Ex alterius codicis scriptura τούτο μέν εἴ-

696쪽

6 6 co MMENTARII

Ol. VI, 2. pro imperativo habeam. Erunt quibus hoc ineptum videbitur propter antecedentia et sequentia; qui videant, ne dissimilia pro similibus habeant. Neque hoc obstat, quod imst. l. c. ina perativo illo Atticos prorsus abstinuisse contendit Euripidis locum IOD. ASO. ElmSi sine Caussa mutat e Platoni post alios citauit Boeckh. l. l. Euphorioni ap. Athenaeum T. IV. p. 57o satis probabiliter Schweigh restituit. Barior est ille imperativus quoniam in plerumque ut in εἰπέ μοι numeris trochaicis Commodius est, quana, πόν. Cautior Elmst ei Eustathius p. 455. ex tr. f. Schaeter ad Dionys de Comp. Verb. p. 456. Cui addenooψελα e Eurip. Cycl. IOI. CreuZer Comment Herodot. I. P. Ol. aut frequentior huius or usus apud mediae et nouae Comoediae auctores Dindoi f. 257. υπ0κo0υσωσι H. Venustas et lepos seruari

non possunt. Nam ποκρουειν Puly are significat; sed et noκρούειν Verbum rei Venerae est subagitare. fuccutere. Κρούμα quoque fidium pulsatio est: at hic alluditur ad κρούμα φροδίσιον Liceat fortasse succussationem dicere. Intelligit argutum illum millieris motum quem edit σιναμω60υμενη Faber Cuius notam, missis postremis Liceat et c. repetiit Bergi qui praeterea haec addidit , Sic infla ludit in verbo

κο9υειν V. 98O. etiam προςκινήσομαι de motu Vener coin Lys. V. 227.

προςκινήσομαι. st Verbum rei venereae, quo usus etiam est Aristoph. in ace et Lysistr. ulter. In Lys. 227. κακῶς παρέξω, κοὐχ προςκινήσομαι. Ocu est in inbiguo. υποκ6ούειν pulsare significat, et berare sed et verbum est Palaelirae Venereae, ubagitare. Quod priori sensu mulier dixerat, alter Praxagora accipit, ideo respondet προςκινήσομαι. Brutich. 259. ἡ σε τοξόται ἔλκωσM . In quit t. 66 I. κώθ εἶλκον αυτον οἱ πρυτάνεις, χὶ οἱ τυζόται Bergi.

697쪽

IN ARISTOPHANIS ECcLES IAZvs L s. 67726O. λκωσιν, trahere elint. Duplicem mendam ποτε - ἐξαγκονιωJ, quarum prior est editt. Omnium, altera typographi mei, Corrige nox - ααγκυ)νιοῖ.

Diuerso sensu εξαγκωνίζεσθαι apud Diodorum Occurrit L. XIII. cap. 27. Vbi a Wesselingio illustratur. Du is . 1 αυκωνιῶ M. Cum addit Idia gesturi designat, qui talis erat, ut mulier subnixis alis incederet ita enim Latini dicebant. Plautus in Persa II 5 5. J - - tinc ego huic graphice cacetus fam jublataeis alis λὶe inferam, atque auricibor glorio e Comice autem addit mox infra: Sed quis hic ansius urbidati Faber cuius notam repetiit Bergi 265. τάς χεῖρας αλειν, . Ad haec Schol. ῶσπεροι nr09ες ι κρινόμενοι. ae ait ad α ειν τα χελας nec planum est, quid intelligat. Sed certura el CO- michim intelligere de nanuum Xertatione qua fiebat in ferendis suffragiis. Quod aiunt mulieres solita esse αιοειν τα σκέλη, sensus est obscoenus. Id Martialis dixit, tollere pedes. timer. Veteres Athenienses nimirum in faciendis psephismatis, siue plebisci

iis, porrectione manuum sententias suas declarare solebant qua de re vide praeter alios elegantissimum Muretum in Var Leci Lib. X. cap. 9. Formula Ἀ- em Verborum, quae praeconi in eiusmodi rebus fi

tata erat, hae traditur a Schol. Aeschyli ad Myptio. 629. 'Aθάτω τὼ χεῖρας, oro ταυτα δοκεῖ Oblei uat Ititidem Muretus dicto loco. ser. 266. αἴρειν τα M i ). Notius est quid sit pedes tollere. artial. Toliunturque pedes, O me licitia grauit Iuvenal. Et tollit Pendentis P Iernia Oxae. Licet fortasse diuersum sit chema συνουσίας, et alibi longe alia res agatur. Cicero alicubi ad Atticum: Noli, itaquain, e no ecte broris queri. Licεt etiam alterum tollas. Ibi dei Clodio viro optimo agit.

Περσικάς. Quid sit tollere edes, ostendit versu illo Ouidius de A. A. III. 75 Milanion humeris Atalantes

698쪽

6 S co MMENTARII

crura serebat Gons de Scuas ad Petron cap. oo vhi plura dabunt alii interpretes trunc . 263 De constructione vid. Schaefer Melet. p. 83 sq. 269. τα χιτωνια male redditum a versione per Oses. Verti obuit, tunicas succingite. Hunc locum explicat Oct. Ferrarius de Re Vestiaria Partis II. Lib. IV. P. 49 seqq. Brutich. 272. μέλλοι Legendum μέλλει Schaefer. I. l.

276. τανδρεῖά γ περ Perperam 1 ulgo τάνδρεῖα 1απερ. In binis codd. τάνδρεῖα θ' ἄπερ Articulo Praepositivo o voce relativi ὀς, Tragici quandoque turi tur, Aristophanes nunquam ut nec eodem articulo utitur vice pronomini obro Vel αυεῖς, quod observavi ad U. 44. bi male excusum o pro . Cunck. 4 1ra iam oupius loco statim laudando. 277. Παννδί λεσθε. Sic bene alter Reg. et Zonaras I p. 3i9. Sed me codicis ope tolli poterat editionum amenda παγαβύλλεσθε. Hunc locum emendauerat oupius ad Suidam I. 416. I. 187. d. XOH.J. Ni unch. 273. λυύαι. Apparet quandoque cantantes ire

solitos ii concionem. In Vespis v. 219. Bergi. 282. Πνυχ Ituriuntina, Farret, et rub Aldina autem et Nupera K. LIίκν' Bergi Vide dicta ad 244.

235. σπευσα F. Vulgo Corrupto metro σπευσας, .

quod etiam sine codice emendari poterat. Illud est in altero Reg. rurich. 243. ρορίοις pro ooθρίως lege ex ed. Iuntina 1515. et suilla v. παποτρεχειν Porsen ad Hecubam 987. Πνύκα. Hic etiam Editiones illae ita variati et conueniunt Beryl. 235. παποτρέχειν. Schaolia: π σω τρέχειν. ReuertI, reclire Bergi indi πάτταλον 1 . ita Suidas V. Πατ-

Gallio eadem ratione dicimus, mus γ gaignere Pa unctou. II 'F apason Iouis gaigner Sunt tamen quibus legendum videatur, υδἐ πάσπαλον, ve oh δἐ πασπάλην i. e. Starium milit, vel rem nullius amomenti. 4Apud BUetum

699쪽

autem oυδ πάτταλον, ut osὁ γρύ, et similia, quae Congesti ad lutum V. 17. ubi etiam ασ1rάλη, quod forte erit, qui in isto etiam loco reponere velit Bergi. ηδε πάrταλον. Sic etiam in codd. nec sollicitari de bet. πασ1rάλην, quod a Poetae manu esse suspicari quis possit, occurrit Vesp. 91 diuerso modo Constructum: νοι δ' ὀρα ii νυκτός Ουδ πασπάλην. Vide ierson. ad Moerin p. 550. Bramch. 236. ἐστι. εστι. Reifig. I. P. II 8. 287 Elmst eius in uiso Critico Cantabrig. r.

IV. P. 435. και μηno εἰ λίσθη. i. e. ξυλισθε ros Aristo-Phanem enim, finale cum coniunctivo non dicere

233. Iμῶς. Pronomen hoc non pendet ab ἐξολί- ad 37. Ordo est: τοίτο γαρ χρη μεμνημένας μῆς ὁ λεγειν ω μηπυτ ἐξολίσθη. Brutich. 239. ενδούμεναι . ego ἐνδυόμεναι, atque ita Verti. P gr e sae Vertit. J Schol. καταδυόμεναι ει TVλικαUTην τόλμαν λάθρα Faber ἐνδυόμεναι Sic recte Faber.

Vulgo ἐνδυυμεναι quod nihil est Brunc .

29 - 555. Egregiam carmini olim pro Coratu piissimo habito opem praestitit Code Rauennas Ad scribam totum locum, emendatis leuibus Vitiis, quae in ed. Lips relicta sunt In plerisque sequutus tum

hae Commemorantur. Nescio unde hauserit. Vnd ah Hesyclito vertitur, το τυχόν Gall. un est. Hae vi ut sunt, tamen haud sane quidquam mutarim imo illud prius mulio 7riagi placet, et κουμικωτερον videtur, ita D ne paxillum quidem ligneum luerentur, nde se domi suspendant Faber.

700쪽

68 COMMENTARIIVOrsonum, in quo , emendatum hoc carmen exhibuit

Gais sordius ad Hephaestionem pag. 516.

ἐκ κεκονιμενυς De toto carmine haec monuit milhius: ,Μiror, huic occitam adhaesisse Brutichium. Sane sti ophicus est, quod ne fugerat Da esturrimis: crit. p. o sqq. 558 sqq.

Ridd. Constant autem hae strophae 12. Versibus, quorum Primus, Branckio quoque obseruante, est synarietus xdimetro laris ot dimetro trocli Cat. reliqui praester Met sunt synaristi ex duobus alaCreontei Catal. FIOTun duo, 3 et 1 , Catalectici, vero Et 8 sunt eiusdem genu ris brachycatalectici Comica licenti lii iambici nam iambica lamna tu anacreontei secunda regio ite usurpant anapaestum etrum re Currit Equ. III seqq. 29 I. ως α μη etC. Sane non est GraeCum, ηπείλησε of δώσειν. Deinde laborat oratio quamobrem lego ς αν μή.Ceterum non est quod Bilato credas haec βλέπων πότριμμα, et o τέργων σκοροδαλ ιη ridicula et barbara traiectione ad Thesmollietam refert Ouippe ad Eo refertur qui δικάσοντες κουσιν. Et ita intellexerat Scholiastes, quernille ducem sequi poterat Faber Legendum Omnino ος Cum Fabro Bergi. ζῶ ἄν- πρώ - Sic hin codd. recte. Vulgo ως ἄν. Fabri Certistiana emendatio in nouissima Ea

ma orationis struetur vid. Chaefer ad L. EOS. P. 56 . 292. πρ υ πάνυ ου κνίφοις. in oritur non leuis sit spicio,

quod haec fabula prodierit Lenacis Liberalibus hieme, LComici fictio concordet Cum tempore, quo repraesentabatur fabula. Nam tunc h1em orat, et dios breuissimi ideo diluculo cogebatur populus : non pro tam mane Verno tempore, iam diehus satis prolixis. Palmer. 295. κεκονιμένος. Editio Geneuensis male habet κεκονιαμί-

νος at reliquae editt. κεκονισμενος, a κονίζω quod licet Iaon damneria, praeferendum tamen ei censui, κεκονιμένος, RUCtoritate Suidae v. κεκονιμένος, et v. πρωι. Vbi Oeus hic Comici citatur. Significat autem κεκονιμόνος pro Prie puluere re perfus; et figurate, esinabundus Pioniam qui festinant, inter curion dum puluere perfundi solent. Est is est lia voce rapter alios uelatius, scriptortei su et Urτικ ὐτατος, diuersis in locis in Vimorre

라틴어 텍스트