Comoediae;

711쪽

I ARISTOPHAΝIS ECCLESIAEVSAs. aitrarium huic est το 4rρυπαν. quod Suidas exponit, παρειςἔρχεο θω. ust. Cuiu notam repetiit Bergi. 561. L 3. o. Nemini vel mediocriter in ii sciit teris trito dubium erit quin legendum sit, . Sic

enim Attici potius, quam . Faber Faber emendatiis. At Nos Dihil mutandum esse Censemus diana hic polIoui et pro 'ιὀ, Mare K1st. Sic etiam bini codd. id est δι . Fallitur Faber legendum censetis Ili id quae notaui ad Eurip. Hecub. 5. et Phoenisi uro Apollonita l. O5. o καὶ σαρίθμιος nun&0ιν stGr σοιιν - Similis sententiae versus est in Eurip. Medea n 7. δὲ δοικα δ' αὐrην, ut βυι λεύση νέον ἔ). Ad quem vide quae notavi. aepe νευ ponitur O- deni sensu quo κυκόν. Sic Ba C. Aod κνξαι χωμεθα πέρ

563. Q ξυνειμ' γώ. Ita et mulier de Viro supra 53. ω ξύνειμ' ἐγώ. ergi.

Si quis plura cupiat, adeundas esse Bosii Ellipses perfecit itelligitur. De misso μόνον Vide praeterea or-

soniana apud Onhium ad Euripidis Hippolyt. 359. 567. ego ουδ εγω γε τας ἐμύς. Sed haec delicatiora sunt et tenuiora. Faber. quem f. infra ad 582.Jo δ' ἄρ' εἴγωγε τας μάρ. Sic enim ed. Br. Vulgo υθ' ω γαρ τας εμάς. ruuo . Recte Vulg. reuocauit In VerI1. V. Reifig. I. p. VII. υδ εγωγε τάς ἐμάς. Elmst. ad Acharnens. 127 pag. d.

B Fallitur etiam Valchen ad Phoeniss. 157ia Eundem locum citat Bergi.

712쪽

69 COMMENTARII 563 Λακωνικάς. Atqui supra 15 dicebat ταρύμ-

βάδος των. Distinguuntur autem haec duo clare iii Vespis 52. ἄγε νυν, ποδίου ας καταρατ0υς ἐμήαδας, τας/ι δ' ἀνυσας πυδύθι τάς ακωνικας Bergi. 569. 546. ἰέμην. Sic Regius alter optime. Vulgo Φαι, quod triplici ex Causa mendosum est. Pri

τιῶν Ιεμαι. Sed hoc Vtcunque defendi posset, quia in narrationibus solent tempora variari. Secmaila, quia praesens ἴεμαι, orationem soloeCam reddit, sequente να Cum optativo, quod si normis praeteriti temporis verbo subiungi potest. Sed hoc negant e iam homines quidam, qui exicon aliquod deuorarunt, et ideo se graece doctissimos esse autumant. Denique quod nullum Colorem recipit hoc est: δεμαι metrum pessundat. Prima huius verbi semper breuis est, nisi in temporibus ita augentur in quibus cui augmenti producitur Sic Equit. 625.: εὐθύς γαρ αυro κατοπιν ἐνθενδ' ἱέμην. Hac occasione similem mendam, quam imprudens in Euripidis Bac reliqui, tollam. Ibi v. 618 tetrameterest trochaicus, qui ut rectis incedat pedibus, sic legendus est: ἱ τυ ξίφος κελαινον ἄρπασας, δομων ε m. Male in ii ea editione, , in ceteris, degitur εται. Brurich.

572. γνώμην , εμην Scholia: κατὰ την ἐμουνον

μην καὶ οι σιν. In Pace 252. εξιέναι γνώμην μην μέλλει

Bergi Phrynich. in Betilier Anecd. I, 2, 25. 575. 55O. Perperam hic ersus alteri vir vulgo tribuitur. In altero R. σον καμ ειδέναι. Curach. 5τέ. ἱμονιάω k) Citat Suidas . ἱμονιάν. Uster. 575. εἰς εκκλησίαν. Vulgo inseritur articulus invit metro eum neuter agnoscit codd. Detinck. k Quia longum Bergi Latini non habent, quo hoc expri

mant Galli αυτότατα dicunt j croi que ous ' dea cordes Faber.

713쪽

IN ' ARISTOPHANIS ECCLEA IAZvsas. 695o 7 7. 554. νυνὶ δή μου. Metri gratia lege οῦν δέ μου. Kts. Cuius notam repetiit Bergi νυν δ' ἐμου ).

Vulgo syllaba extra numerura excurrente, νυνὶ δέ μου. In altero R. est νοῦν Sic etiam a prima manu scriptum fuerat in membr. ubi post D in vocum exigua inter-Capedine , postmodo additrum, et accentus Liperta lutura inductus. Sed mendae, quales sunt istae duae postremae, Odi Cum non exspectant Opem inrurich.

adstringunt, in γαστέρα ἐπεχουοι Faber Ex Scholiis: ἐπέχει δε την γαστέρα et ἀχράς. Bergi. ε κλείσασ' χει. In Au1b. IO32. τά περισιεράς θ' ομοίως ξυλλαβων εἱρξας εχει. In istis locis potet quidem Per conticlet e XPO- ni verbum ἔχειν sed quandoque non potest, Vt V. g. in isto Sophoclis in Electra 592. o D di πρόσθεν AE-βεις κά εύσεβῶν βλαστόνria εχ βαλου εχεις BEI Lι.

579. Θρασύβουλος. Huius Thrasybuli historia in

Schol. m legitur Pollicitus fuerat se Lacedaemoniis Contra dicturum donis dein corruptus finxit se Chradas sitasse, atque adeo irritatis faucibus loqui haut

posse Faber. V. Schneider in Add. ad Xenoph. Hel

582. Leg. ,r αν φάγω, quodcunque ederim non hoc piro tantum, sed quouis cibo, laborat senex Hotib. 584. βεβαλάνωκε In Scholiis βάλανος ro εἰς τυνμοχλον σιδηριον. Comicus in Vesp. Oo. καὶ την βύλαιον ἔμβαλλε πάλιν εἰς τυν μοχλόν. Bergi. 585. 562. ανθρωπος insci&ύσιος idem Valet quod V 5l7. ο κοπρεαλς. Finxit autem a praecedenti άχρας gentile nomen, quasi a pago aliquo Attico. Ita berg- ferus, haud improbabiliter. Pr vero tamen nomine hoc habet Stephanus, quem vide in ' ραδοῖς Saepe iocum petit e pagorum nominibus Comicus. Viden Ot ad Ran. 426. et ad Av. 1126. Brtιnch. Prima

in ἀχράς corripitur, et corripi etiam debet in deriva

I Sic enim Brima pro suo encliticarum odio. Belahor.

an cuius vecta apposuit ergL

714쪽

to χραλυσιορ. Vix credo licentiam hic obtinere posse, quae in nominibus propriis Conceditur pro- itide scribendum censuerim:

Idem in Supplem.

586. τις αν Dν. Ita editiones mistinae Ald et Farret atque sic si scribas, constabit metrum. In Nopera H. itidemque Bassii et Genev omissum οὐ n). Bergi. μετέλθοι Vide ad Pacem v. 278. Idem. 58 . καταπρωκrων. Sane hic contra quam Schο-liastae videtur αεα πρώκτους accipi pro rauci S, Iaon aut in pro pathicis. Vt ita sentiam me impellit rei quae genita est ratio quippe opus est aliquo qui immisso clystere ventrem aperiat et deducat; quamobrem καrαπ ωκro D Vocavit hi pharmaCOpolas et tamen

aliti l intelligit. Comparatio autem rauci cum eiusmodi homillibus non absona est. Notum illud reser-Πae CCtιVreTe Coenae: Vt et quod in Priapeiis legi

tur Ad me respice fur, et aesti nato uot pondo tibi

mentiιl cacanda es. CetCrum T νην καταπρακroire ita gemino sensu. Faber Tl των κατα πρακτον δεινός εστ την τέχνην Sic distincte et perspicue scriptum in altero R. In membr. των κωτῶ πρωκτῶν mendose. At mendossius in impressis των καταπροίκrois, quod sensu prorsus Caret. Huiris loci emendationem tentauit

TOupius, quem non frustra lector adiuerit ad Suidam III. Si . T. II. Oxon. licet eruditissimi viri coniecturam O non receperim, cui praestat codicis lectio. οἱ κατα πρωκrόν sunt ii, qui circa partem illam occupantur, qui in ea operam suam Oniant, sicque non

ri Hincisi e coniectura restituerunt eis et Faber, qui etiam τίς νύν Coriti it. o eleganter se coniecissct ait τί την κατάπρωκτον δεινός ἐστι την τέχνην. Eodem sermonis vitio in Platon Legg. p. 28. Ast olim legebatur την ναυτικὴν τὴν πιστήμην, et smauia hic illic librariorum Culpa.

715쪽

IM ARIs ToPIIAM, ECCLESIAZusAs. 695 minus quam medici, innui possunt rauci qua in ambignitate consistit iocus. μωιch. At hoc περὶ res. dicendum fuisset. Vulgatam scripturam simili καrα- Iroo recte defendit Reis1g. I. p. M. 583. ' μνων. Scholia: ρητωρ Παιρύκως, ου ια-τρυς μυνων Bergi. 339. Versum hunc et quatuor sequentes adducit Suidas v. πρωκrός. Rus ' ντισθένη P . Sic alter Reg. vi Suidas in χε πιόων Vulgo Ἀντισθένην Bria/lch. πάσκ τέχνη. In Thesam. O. μαθωνά μοι δευρ εκκαλε- σον πάση τεχνη. Bergi.

das cum impressis Scribi Posse ooto γἀρ νηρ, quod Toupius i. c. voluisse videtur. Sed ανηρ 1 C, vel CO- mite Vel absente pronomine, sine articulo an saepe apii Comicum occuirit, ut vix dubitem, quin id tulerit fanailiaris Atticorum sermo q). Porro Hotani u

illud στεναγμαιων ), quo festiue admisit Comicus ad

τνια Κιλείθυι sic unck in Supplem Satis in- indocte. Porion in Censura Aristophanis Brutichiani p. 577. post Hemstertius. lui. d. Chaei favemus. Crit Cantabr. V. P. 124.), si quid mutandum sit, corrigitis CL Brun oh ad Sophoel Oed Col. 3 5. et V D. ii Classi HIournal. r. V. p. 7. Falli vi dyntii qui praesertim dissentientibus libris, formas in ην praeferunt. In Aeschyli S. C. Theh. 5. hi unice verum est 'Aρη , errorern olim, duce Porsono, Con1missiani BIOmlieldius nuper rei etiit ad Agamemnon. p. 299. In versu apud Quintilianum . . P. 28 Spald dubito de κισοκράτην, quod scribi voluit Butt-

mannus in Gr. r. T. I. p. 22.

q Assentitur olf. ad Demosth. Leptin p. Sed vide Reisig. I. p. 182. , qui recte ἄνῆρ.r στεναγαάτων. Quia nimirum inter cacandum difficulter

egerat Bergi.

cro. Faber.

716쪽

696 co MMENTARII

αλλ ω πότνι Et sed ne hoc quidem opus. Imitatur Aristophanes orationem tragicam, quod recte artimadvertit Reisag Ι. P. 1O2. IbId. μη με πε9ιMni διαρραγέντα Ne fuer is tdisruptus siri. I, Permiseris haec ad Piciens, Epatiaris, Ut etc. Vide adiacem V. O. Be Al.

non debet cum βεβαλ. . sed Cum περιι θνς, idque πόκοιν0D, Vt Grammatici dicunt. Faber Suidas vocem hanc eXpOHIt, Π της κόπρου κατεχόμενον. um Vide

V. βεβαλανωμένον et Zonar. I. 35.J uster. 597. 574. Vulgo legitur τυ της γυναικός δ' ἀμπέ

χει χιτωνιον. In membr. τὰ της γυναικός uεχνὶ τριβώνιον Paulo metiri alter τί τ γ αμπέχει τριβώνιον Desideratur partici1Ja connexiva δε quam alieno loco positam exhibent impressi , legendum: τ δε της γυναικος αμπέχει τὰ χιrωνιον. Primariae editi etiam τριβωνιον habent perperam. χιτοίνιον, etsi nulla, quod sciana veteris codicis auctoritate, bene repositum Brunch. Recte vulgo hic locus legitur mirabundus haec dicit Chremes. Vid. Reisig. I. P. XII. 4Oo. s 77. νη ι. Perperam vulgo νη τον c. Articuluna versus recipere grauatur, eumque eiecisset quilibet editor nisi fungus aut stipes fuisset e tam neuter agnoscit Codicum Brutich. Distinguendae Personae sic Chrenies. νη όν ία. BlemΓαδ ορθριον ἐν Ουν. Chremes. και δοτα. Reis . 4OI. η μιλτος. Is mos legitur in Scholiis videlicet, fune, ii rubrica ilictus esset, ciues e foro ad Concionem propellebantur. Faber. In Acharn. 22. σχοινίον τὰ μεμιλιο με πιν ubi I ide Notam Bergi.

605. Silo. τὰ τριώβολον. Sic bini codd. et editio

B. Iuniae. Perperam in aliis omissus est articulus. Erranck εῖ γάρ. Ita recte Aldina aliae εἰ γάρ Bergi. 4O4. αλλ' ὐστερο τύνη λθον. Supra ad V 292 Bergi. In Iuntina . i525. et cod. Rauenia pro νύν scriptum est νη ἱ ex quo veram scripturam αλλ' ὐστερος ηλθον.

in ἱ restituit Reisag I. p. XVI. 405. Vulgo legitur pergitam absurde:

717쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZusAS. 697

μὰ ι ΛΓ Οὐδέν ἄλλον η oo dii λακον. Quod profecto miror editores Concoxisse. In utroque cod scriptum: υθῖν ἀλλ η Ex vi sententiae reposui: χων μάυι Ddεν ἄλλο γ, η τον θυλακον. rurich. sic Sδέ. Vulgo legitur mendosissime ex nescio cuius interpolatione: o ς Ddε no Ἀλθεν ἀθρόον ἐς την Πνύκα ν).

Versum non itale Emendauerat Dawesius ) cuius

crit1n plane confirmant bini codd. In altero scriptum, ut edidimus: OO0ς υδεπωποτ λθ mos00 ἐς την Πνυκα. Sic etiam est in membranis, nisi quod pro λθ' plene scriptum est λθεν, repugnante metro . In primariis vero editi versus 1 legitur: υσος υι δεπώπ0 ῆλθεν ἀθρόως ἐς την Πνύκα. Vides ex indole linguae positum nomen adiectivumάθρύος, quod male in adverbium ἀθρόως mutatum fuerat. In mendos interpolatoris lectione prima illius adverbii producitur, licet iuxta artis praescriptum

apud Comicum non aliter spiam Occurrat, quam prima correpta. Denique ΟυMaor Cum futuro tantum. consstruitur ); nusquam apud Comicum Cum praeter Fahe vertit quasi Esset: οὐδἐ αλλο γ' . Alias vertondum Nemo es coram quo magis erubeScam, quiam coram facco farinario. Enipe quia vaChius iam erit, postquam non CCepi nercedem Comitialem, valde farinam eram emtur S. π γαρ του μιοθα ίου νυν αλφιτα ἐχειν δεῖ, via iudicum Cl1orus in Concionem iturus , in Vesp. 299. ad quem cum ibi Derorum gre dixisset Quid δε non exerceatur hodie iudicium Tunc ille ad saccum farinarium sermoner Conuertens, dicit: νόητον αρα ' ω θυλάκιόi, γ' εἶχον αγαλμα. Bergi. ν Πνιαζα. Ita uti omnes quas vidi nulla Πυκνα. Bergia, Iii uern. haud dubie e Cod Rauenia. Πυκνα id ad 2 . a Misc. p. 1sq. 36 . idd. vhi Iegit σος οὐδεπώποτ λθ' ἀθρόως ες την Πν κα eodemquct modo Benti. p. iddium. Dawesio assentitur Plevso11 ad Herodia a P. 61.1 Errat: ιδ ποτε recto etiam praeterito iungitur. Vide Wolf ad Demosthen Leptin p. 313. Ex Aristopliane satis est attulisse Av. 56. οὐδέποτ ηλπισα. Uem Erlaneh. Vt Tolet propter regulas suas, Corrupit. I. etiam Porseu ad EuriΡ. . lo6. h. ed DPs.

718쪽

i 98 COMMENTARII

rito reperiti 1r, quod obseruauimus ad Thes m. v. Cum praeterit adhibetur οὐδεπώποτε, Vt vides hic a Comico factum fuisse Nec aliter alii scriptores latent. Quae

pauca asseruntur e solutae Orationis scriptoribus con traria loca, aut editorum libidinem aut malam brariorum 1a Num X perta sunt, et a periti Ore 4 an facit in em Pndationem exspectant. In Xenophoniis Hellenicis edit. Stephani p. 56 2 lin. vlt. VII. 1, 54. ubi

vulgo legitur: εἶχε γάλλεγειν και ότι μόνοι των Ἀλληνων βα6ιλεῖ oυνεμαχοντο ν II λαταιαῖς, κ&ι τιάσΤερον υ δε- πχιτ ε rsαrεύσαιντο ἐπι βασιλε - in Regi codice, ad quem tu per amicissimi Valchenarii, seu potitis, ut in votis est, iteratorum Omnium ingratiam praesitantissimum illud opus contuli, scriptum est οὐδε εω no τε. in C lique salaceram eam esse lectionem Theocriti versus in Pharmaceu tria 157 quam reposueram: νυν δε τε δωδεκαταῖος, - νιν si di norεῖδον. Quod alii praeferunt υὸ ποκ' ido deprauatum mihi videtur. Reperientur in Oetis loca paucissima, ubi metri necessitas huic regulae vim intulit quod iam olim obseruauit Phrynichus laudatus Pierson ad Ex-Cerpta ex Herodian p. 46 i. ). In Stratonis Epigramin. XXI. μηπωπor positum est Pr μηποτε. Curich.

603. 535. και δοτα πάντες Fortasse corrigi de-het, Πάνtας σκυτοxόμοις εἰκάζομεν etc. Editi quaedam κύωμεν, quod Atti Cum erit. Ceterum quos hic σκυ-zorόμους Putabat, mulieres erant, quae, ut Oriarii, obscuro lumine utebantur. EabeV. πάντας σκυτο1όμοις σηκάζομεν. Sic locum hunc emendauimus, non solun auctoritate Suidae v. σκυτοτόμος sed quia etiam sensus lectionem hanc postulat. Priores enim editi habent, πάνrες σκυτοτόμοι εἰκάγμεν quod Faber recte etiam corruptum esse vidit, et locul hunc ita ut di-Ximus, Corrigendum esse monuit. Kras. Cuius notam repetens Bergi haec addit , , Vertendum itaque ad

verbum: Et sane cunctos utoribus asylinitabanis,cui' eos iderentus. Dicit autem hoc, quia sutores

albi essent; utpote qui sole non infuscantur; sed totos

z nunc editus in Boiseri Anecd. T. I. p. 53 De metri necessitate nihil in Gramimatici verbis logitur.

719쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZvs As. 699 dies domi sedent, et sub umbra pus facerent: uti ἐν

σκια καθε μενοι εργάονται, ii qui Scholiastes Mutatiores etiam plerumque candidiores esse viris in iis locis, ubi non sunt omnes nigri, docent oculi. και ητα πάντας σκDror0μοις κά μεν. SIC Iam ex Uulteii sententia excusui fuit in nouistima Batavas Bergi. . Priores editt. v codd. habent καὶ ut πάντες κυ torsio Mi κώ με - Γ uriCE Sutoribus mulieres comparatas dicit ob pallorem quena illi contra-huiit, indignum eum viris liberalibiis, quos palaestricus decet color. Scholiastes ἐπώ ν σκια καθεζόμενοι εργά )νται, τοῖς ετη. Quorum Vtrumque et in millieres cadit Holib. Cerasor editionis In uern . quem supra p. I 8 laudaui, nihil Ossensus riti metrico, Corrigit: πάντες κυτοτόμοις κώ μεθ' Nam de viris Atheniensibus non de naulieribus, haec intelligenda esse verissimile fieri e versii 452. 455. Vbi το,κυτοτομικὼν πληθος Recte sensum perspexit, sed , κάγμεν non debebat mutare. Quae de sutoribus II arrat Scholiastes ridicula sunt. Sutorum gregem quis dicat λε κοΠληθη Θέο9. υ γαρ αλλύ. Ne quis male in his literis sub actus fallatur, ou γὼ άλλα non quod videtur signifi

cat sed enimuero, aut alioqui CtC. Caeterum nai-

ra elegantia in his verbis est, et quae nisi eruditis haud adpareat o γαρ λλ' ὐπερφυως ως λευχιοπληθὴς νιδεῖν έκκλησία. Faber. sit o. 587. λ/Dκοπληθης. Ob album nempe OlO-

rem mulierum. Illae nini cum in umbra et sub te- Ct DanXimam vitae partem exigarat, facient solent hahere magis albam minusque fuscana quam viri. Oi aliam huius loci interpretationem quaerendam puto.

Huser. Cur λευκo,tλnd is videbatur Conci, Nempe quia erat DPαικοπληθὴς ut loquitur Aeschylus in Persa S 22. γυναικοπληθης ὁμιλος Plena mulierum caterva.

et utip. in Alcest. i. ζύλλογοι γυναικοπληθεῖς Oeluae freqttentes muliermn. Isti vero putabant illud examen mulierum esse ρnt poni non εσμόν, ut loquitur Ae

schylus in Suppl. O. CGL si14. abi. ἀλ&κτρυών. Articulus abesse non O-

720쪽

7O COMMENTARII testes scriptum omnino oportuit λεκτρυων trunch. in Supplem. sit 5 a Hic versas et sequens facete traducti sunt

e Aeschyli Myrmidonibus apud Schol.J, in quibus

erat:

Aeschylo etiam sit x capitalibus itidem literis excudi debuerat Bru ich. florinia ad Eurip. p. 457. Lips. - ποίμωξον. Vide Suidam v ἀποίμωξου ter. 4, 6. τίμα γαρ διοίχεrαι. Recte Schol. άωτὶ οὐ ἀπόλωλα. Vt sit τὰ μά pro εγώ. Euripides Alidrom. 2Sέ ως δη- σώφρων, τάμα δ' οὐχὶ σώφρονα. Bergi. 4i7. '9έ. χρῆsι υχλου Pro χλος gemma est et emblema vermiculatum. Alibi apud nostrum Lys. 35.J, καλόν χρῆμα τιτθίων bellae a Piliae. χρημα νυκτῶν ὁσον q/t antae sectes, alibi b); ita et apud e nophontem saepe, apud Herodotum et Aelianum.

4 23. εοκλείδης. Supra V. 25έ. Idem. παρείρπυσεν. Chol. παρει ρπυσει , ς uὶ φεως ego autem e περὶ γεροντος, et sanius multo Senilis ingressus, reptare, lauto, Terenti etc. exempla congerere super-

422. πόσον δοκεῖς. O non interrogatiuum, sed admirativum est. Ita et ἐν Νεφελαις κά των σιδίor νβατράχους ἐποίει, πῶς δοκεῖς ' ὁπως δ' κεἰνω τω λογω, etc.

a Ἀντίλοχε. onustas Latin seritari non potest. Est autem parodia ex Aeschylo: en tiui Ἀντίλοχ etc. Quor Uri versivim haec sententia est Antiloche luge me iuentem im- Pensua, quam eum qui mortuus est. Quamobrem nec Latine, nec Etiam Grapoe, quod audaCulum forte videatur, iusta parodia est, quippe in qua partium relatio non Ieruetur. Fiabor. Aesol1yle etiam Bergi affert h missi. v. a. quem locum Bergi laudat.

라틴어 텍스트