장음표시 사용
721쪽
non intelligebant, legerunt, πρυκειμέιης, sed irato Apolline Sensus manifestus est Cum prae se fini cle ahue reipublicae ageret /r. Mitto dicere sensum nullum satis commodum elici posse ex illa ficta lectione. FabeV. 425. ok o υτος Legi, ut egi debet, o p. Non laciυτος etC. Caeterum huius Neoclidis historiam iti Pluto legere est Faber Legendum . . Vt reCte monet Faber Ceterum in hanc sententiam Aeschines contra Timarchum p. 55 Reish.J: δε γαρ γην δίαν
liter Eubulus Comicus apud Athenaeum II p. 6. κοκ Mo λαβοῖσα Κνίδιον, η του πεπέριος, τρίψαὐ- Οὐ σμυρ- ω διαπαττε νην δόν. Ceterum Neoclidis oculos non
mitioribus medicamentis curasse fingitur Aesculapius in luto 13. Bergi. 628. τιθυμαλλον c). Reis ius Vult τιθυμάλλου.
e Tithymallum generis Laconici. Satis hone o lepide Scho
Ila contra pharmaCopolas nostros: ειώθασι δε- ιατροὶ καὶ
ἐκ πατρίδος ἰστ ἀλαζον εἰα τα βοτάνας ὀνομάζειν quo loco
722쪽
7O COMMENTARII 429. τα βλεφαρα Metri fulciendi gratia scribendum est, τὼ βλέναοί γε Vide etiam Suidam . γλα- ώων, ubi locus hic adducitur Ru se
455. Vertit T. Faber, bis enim negabat se at
liun habere. Vnde liquet eum legisse, quomodo et
citat Dawesius h. l. μέν οὐ φασκεν. At vel si hocolui siet poeta, dixisset, οὐκ ἔφασκεν. Vocalis enim initialis D inquam eliditur Ob D praecedentem. Deinde omni sensu caret ista lectio. Legendum igitur, μέντοι φασκεν Accesit udus, Ut Plerisqite iciebatur, qua nuis Osee co/ιtrariun timaret Aldus recte quo ad sensum exhibet μεν ουψασκεν POL Du. apud Nidd. ad Da wes p. 35. Narratii Euaeon in 111 rdium prodiisse nudus, uti visus esset plerisque: ipse latueri iam non conuenit negabat, sed aiebat feta est indutum velle. OC enim est λειν ἱμάrtori quemadmodum in aliis locis apud Ρorsonem iii Aduersa r. p. 236. Etenim tam lacerata estis erat tamque discissa, ut cutem non Obtegeret iccirco caeteri eum putabant nudum esse, ipse vero se uti amictu affirmabar. Hoc est illud ridiculi. Ergo nullus hic locus est
palliculae υ, sed Verbi Dro εψα κεν aritiam modo. Neis . lyntagmate critico de constructione trium carminum Aristoph. Ienae id Id. p. 2 i. qui ibid. p. 26. monet crassin sic faciendam fuisse μεντοι φαn κεν EO-dem modo Elmsi ad Acha In 6 ii Praefat. ad Oedip.
Tyr. p. d. V. D. iii Classica Iournal. r. III. p. 5o3. et his omnibus prior . D in Molathi Revi ex Sepc. 3739. p. 249. et C br. τ96 p. 5 i. quem ii dicauit Matth ad Moreti Lexic prosod. . 53O.4Si. 411. Versum hunc et decem sequentes, citat Suidas . τετραστατηρου Aus. 435. ρατε μέν με δεόμενον σωτηρίας. Euripid in Heraclid. 11. σώζω τάδ', αὐτός δεόμενος σωr ρίας. Bergi. 456 1εrραστατήρου. Vide Pollucem IX. 58 qui ad
h. l. Comici nostii respexit K IZ Per salutem, quae
ἀλαζονεία impostura verti dehet Faber Digna haec habuit quae repcteret Bergi.
723쪽
459. ἡλιος τρι πνὶ Scribendum, ἡλιος τραπῶ d quemadmo lum aliis scriptoribus titio τρέπεσθαι dici
terpolatorcs. Ita malui Vertere quam Oriamos cum id ratio suadeat, et κύλον etiana ιδυμα ssit. Emenda Hesychium, κυuδεψιος, etc. leg. σκυλοδ φνης . etc. Nam κυλὰδεil ιος Graecum Ora est. Ita βυρσοδε ist,sινοδεμ χς σκυτοδίφης, etc. Suidas autem meo iudicio 1idiculus est, qui hoc explicat, ἐπὶ των η δυναμε- νων λαβεῖ. . Onaitiem Vide. Haber te τυ σκυλοδε ῖν. Subintellige, οἶκον, Vel ψωμα quae Ellipsis ut con
stat Atticis est frequentissima. Sic supra in tibib. mi ἐς κιθαριστου, tu i trium citharisae 960. εὐπαιδα τρίβου. 999 εἰς ὀρχηστριδος. In Thesm do 2. καταδαρθῶμεν ἐν άλλοτρίων. Theophrast in Characi cap. fi9. περὶ δυσχερείας εἰς ὀρνιθοσκυπυυ της μητρος ξελ- θουσης. Luci an in ΘΠ si . P. 6έέ. d. Amst. T. III. P. 55. R εν γειτονων οἰκων Vt plurima alia loca hic omittam. s. Repetiit haec X parte Bergi. ibid. ην ὁ ποκλίνη in θύρα. Locus hic sine dubio corruptus est Multa coniicio; quid eorum ve-d Intelligo de solstitio hyberno. U. Intelligendum de
solstitio autumnali Male autem Omnes edd. quas vidi, hahent τράπη pro τραnli Bergi. e Ita ed nupera Aldina vero et Iuntina κυλοδεψῶν vitiose. Farre et Brub σκιτοδε φων. stat.
724쪽
rium sit, vide: ν δ αποκλείε της θυρας , Vel uoia εἰητην θυραν, Vel ν δ' πυκλείη o η θυρα. Vel quod probo magis. ην δ' ἀποκλεlli τις Iύραν. Nam sequituro ιειλε σω. Si quidem sensus pateretur, explicari posset, ηι, ' άποκλίνη τί θυρα. Si quis eos ad ianuam cubare iubeat. Sed etc. Faber Recte quidem locum hunc corriaptum est vidit acutissimus Faber sed frustra
emendare conatus est. Nam Coniecturae et suspiciones quas affui, ne ipsi quidem satisfacere videnti tr. Nos ulli dubitamus, quin leuistima mutatione repo-1ieridiam sit ην δ' πικλο ηδε ' θυοα, i. e. s laudiaturiat ita vel ν δ επικλίνη ιν ρουραν, s quis clauciat ia-ntiaui; quod proxime accedet ad lectionem Suidae v. αλφιταμοιβοῖς Vbi legitur. γ ν δ αποκλίνη την - ραν.
cum vulgatis editt. Aristophanis habet, I δ' ποκλίν ητη θυρα. Non videntur autem intellexisse librarii Phrasim illam πικλίνειν την θύραν, quae apud Graecos significat. audere ianuam ut Clare testatur Pollux
X. 25. Contrarium hul est o νακλῖναι την θυραν,
quod ianuar aperit e significat Pollux loco lauda-
dum est, τω νακλινεσθαι hic opponi τό επιτίθε ad α quod idem significat ac ἐπικλίνεσθαι, i. e. lati di quo
sensu vox ista manifeste capitur in notissimo illo hemistichio: θύρυς ἐπίθεσθε βεβήλοις claudite ianuas profanis ne scilicet templa et loca sacra intrarent. Vulgo quidem apud Lucianum de Sacrisio sub finem T. I. p. 57.J, et alios scriptores, qui hemistichiuni illud citant legitur θυρας ἐπίθεσθε βεβηλοι, Pro βεβηθλοις sed nullo sensu. Nam non ipsi profani ianuas claudebant, sed illis ianuae templorum ab aliis occludebantur, ne scilicet sacris interesse possent. Quare apud Lucianum dicto loco pro βέβηλοι elegantissimus
Graeuius e Cod. s. recte reposuit βεδε λοις. Sed haec Obiter. Pro ἐπιθεῖναι την θύραν , Graeci inte dum etiam dicunt, προςθεῖναι την θDραν Phrasi Oc-
Currit apud Liaertium II io5. in Phaedone αλλὼ τοὐίριον προςτιθεῖς μυHχε Σωκράτους qui locus a Magno
725쪽
IM ARISTOPHANIS ECCLESIAZUSA s. ob Casaubono, tanquam mendosus immerito sollicitatur. Nam Contra et θυοιον προστι Φεις ibi est phrasis singularis elegantiae, significans, cum clausi set istolum ut recte locum illum interpretatur doctis fimus Huhnius vir literarum Graecarum peritia nulli suo tem pore secundus. Certe Pollux loco ante dicto, ubi de vocibus et phrasibus ad ianuam Pertinentibus agit, inter reliqua verba, quae claudendi significationem
habent, expresse etiam ponit τυ προςθεῖναι την θνραν
quos hic moliere non ab re visum fuit, quia id a modo laudato Nulini praetermissum videbam. U. 6. ην δ' ἐπικλίνη ην θύραν. Si omnino legendum, Ut Nu- steriis vidit, quod ad membran mendosam scripturam Proxime accedat. Est in illis, ut apud Suidam in αλ-
sissime legitur, ut et apud Suidam iri τετραστατήρου, ἔν δ' πυκλίi misti J . Pronum esset emendare ad alterius Regii scripturam. ν δ αποκλείση της θυρας. Sic
Lys. 42 3. Duo των γυναικῶν ποκέκλεισμαι Των πυλῶν.
Aeschylus rom. 675. ἐξηλασέν με απε κλεισε δωμάδεων. Sed probabilior et praestantior est altera lectio Brunch. Scribi etiam potuit, ν δ αποκλείση ν θύρα gm, Ut in
σει Θεσμοθέτης si κι; κλίδι. Sed quod dedimus proba
ειν μακράν. tLumque Ussitatum Bergi. ee Cum extrema notae ustori parte L IVosseΙ. Lectio de Aristobulo p. 12 sq. usm haec usteri fugisse videntur. f Sic etiam Lauenti et S. Μonacens. p. Reisig. . . I. gy Sitniliter Abresch. Lecti. Aristaenet. lib. II p. 27O. V h, ὁ ἀποκλεἰ τη θύρα merito probante Reisigio I. l. B Eundem locum attiiterat Ahreschius l. l.
726쪽
o COMMENTARII 449. μυσικυδους Scholiastes ali hunc fuisse ύλ-
φιταμοιβον X quorundam sententia quod verum puto. Nam idem patet e Xenophonte Apomn. II. p. 44o. 6. Vbi eum ex ἀλφιtonoia αις diuitem esse factum
Xenophonteum locum citauit etiam Brunch. 45O. ευπρεπης o ναικοφωνος, παλός, ευπρεπης ἰδεῖν ut in Thesm. I98 loquitur. Erat autem Praxagora, uxor istius Blepyri. Berg In altero R. i ρε-n ς. Nomina haec taepissime commutari tironibus notum. Si etiam πρεπω et πεπω. Scripserat Euripides in Danae D. 2.J:
Si in Stobae cod. S. In Musgraui editione et in Grotii Florileg legitur τρέπει. Brurich. 45i. ικία i). Non turbare aliquem debet hic locus, ut inducatur credere, Nicia duce illo celebri adolescente hanc fabulam actam fuisse. Nam plures eo nomine fuerunt Niciae; et hic, de quo loquitur Aristophanes, fuit, Vt puto, Niciae illius ducis, qui in Sicilia periit, ex Nicerato filio nepos h); qui Niceratus sub XXX. Tyrannis occisus est de quo loquitur Lysias in Oratione περὶ τῆς δημευσεως οὐ Nικίου ύδελ- φοὐ de quo etiam mentionen fecit Aelianus lib. IV.C. 25. et tempta bene OnCOrdat. Nam de Nicia ut dea doliscente iniberbi loquitur, cuius pater ante duodecim, aut circiter, annos Archonte Pythodor perierat.
At ille Nicerati filius, de quo Lisias loquitur, erat adhuc infans, et positus est super genua Pausaniae. Poterat igitur tempore huius didascaliae natus esse sexdecimi Intellige Niciam illum, clade sua nobilem. Fuit enim simplicissuriis moribus, et εἰρηνικώτατος Faber. M Non est ille icias, de quo in Equitibus, quiquo in Sicilia periit, sed alius iunior Bergi. Nicias, cuius hic mantio, diuersus est a nobili expeditionis Siculae duce, huius forte nepos, ut cenis Palmexius Arunc .
727쪽
huic patrocinantur membr. in quibus ad eum modum Perspicue scriptum, κου τε τάπόρρητ. Sed mendosa est ea lectio, ab olute possito ora, sine relatione ad alte-Tum Vel υτε, Vel τε Vel καέ. In altero R. scriptum
καί γε ο τε πόρρη - ob oculos procul dubio habebat IIbrar1u κου γε, quod locum tueri posset sed longo melius est quod dedimus ex Dawesii P. 503. 546.
I καπεχείρησεν. Sic in codd. Claudieat vulgo metrum hominionem, paragogici. Erunc .m ἔρου, interroga Neislan κου ἀπόρρητ εφη. Ex mystcriis, quae in honorem Cereris et roserpinae a anulieribus celebrabantur. Ceterum. emendandus hic versus Lege, o ἴτε τ άπόρρθτ φη. Illud, τ ser lotagum Erit ἐκ scripsit opinor t. Dawes. I. I. J ἀγαθά. Faber cui alsentitur Bergi Versus hi claudicat, ut recte vidit Faber qui proindes eum sic fulciendum Censet, κουτε, ἀπόρρητ. Sod et ita syllaba ei deerit. Μirus error, notatus a Brunckio ad Nithes p. 5 ed Lips. J-Quare, ut versus omnitio ἀρτίπους fiat, scribendum erit,
ωουτε τά, πόρρητ. Auster. ο Ineptam interpolationem notauit Reisig. I. p. XI.
728쪽
o COMMENTARIII idd. J emcndatione. Dunc . κοῖτε τύπίρρ/it, iam Benileio apud Niddium . . probatum, confirmauit Cod. Rauennas, et est unice Verum. Vide eisig. I.
Beria. Iunia, ἐκ δεσμοφόρω. Dunch. 467. Veteres editt. Cum Codd. δουλευοντε p . In permutatione literarum BA. quae hic casu et librarii oscitantia facta iocum quaesiuit auctor nescio quis epigrammatis, cuius a Crimen praua scriptor obtusum est cum alibi, tum in Arialectis nostris T. III. Di 69. q). Sic autem scribendum est: Tbὐτ το TAETEIN εἶχες πάλαι. αλλα το Γητα οὐκ ἐπιγιγνω si κω AHτα ί θοόφετο. In eodem Comici versu libri omnes habeti ro Dro αν, bene. αὐτα- imprudente et inuito irrepsit Brunch.
Tecte hoc praetulit Reisig. I. p. 249. 472. αποφέρειν. Hoc loco nil aliud esse potest quam, αποδιδόναι. Faber. 474. 451. μαρτυρων τ αντιον μορτυρων Ἀναθείον. Nei.,h. et i tacite edidit Inuern ., haud dubie e cod. Rauenn praetulit Reifig. I. p. 255. 476. λῖ, τε πολλα καγαθά. Vulgo Corrupto metro ἄλλα πολλά τε αγαθά. In Od. αλλα πολλά κύγαθῆ male omisi τε trunc . 478. 455. ἐπιτρεπειν γε τὴν πόλιν αὐταῖς Pessime Vulgo πιτρέπειν σε την πόλιν ταυταις. Quod reposuimus γε est in Odice Brunch. 485. 462. στενειν Hic, ut etiam infra Pe αστε-
729쪽
IN ARISTOPHΛNIS ECCLESIAZusAS. 7O9νακτiι, intelligit stultam illam exclamationem, seu potius oscitationem sonoram, quae post somnum cum pandiculatione fieri solet. Schol in Ranas pag. 255. fad v. 954. τὶ καυλια ουτως ἔλεγον ευ παρα φυσιν τα
487. 464. ἀσυνακτί. Sic cod. Perperam impressi
μωκτί. De his adverbiis in istis legisse operae pretiurn erit quae uotauit alchenarius ad Theocrit Sel Idyll. p. 228. Dunc . Adde quae Hermannus ad Ala-
49 I. κενειν, et versu abhinc alter κιννῖς habent Cod et primariae editt. Huic verbo suffectum a nescio quo recentiore editore alterum eiusdem potestatis
βινύν βινῆς, absque ulla necessitate. runc . Editio Farre κινεῖν, quod in eadem significatione saepe usur- Patur. Bergi. 692. 467. Hic versus et sequens non erant in Codice e quo descripta fuit haec fabula in Aldina ossi cinx proinde desunt in editione principe. Qui alium melioremque codicem nactus fuerat . Ianta, Vt X infinitis lectionibus Aldinis longe praestantioribus, Colligere est, binos versus in suum locum reposuit. Inde recepti fuerunt in Basileensem Cratandri, iii Vtramque Venetam, porro in Parilinam echeli. Iamna ira remuneri socorstiam fi ille ad hunc locum Laedit Paris et aliis quibusdam sequentes duo silio inserti leguntur ea duo illi,ersus in duabus anti quis . editt. Aldina et Florent not TCPeriuratHV, Ua'riaua auctoratas otior Pud nos ut cytιa n aliaruyraediti receiatiorum Vides ex me alicubi ita his no-
730쪽
II COMMENTARII tis clixisse, Rusterum de optima editione Bern Iuniae ne fando quidem audiuisse. Saltem Cratandrianam, aut Venetarum alterutram ad hunc locum consuluisset. unde didicisset hos versus in arisina echeli ossicinan n usos fuisse. Sed hoc negligentiae est istud autem stoliditatis, non persensisse nullam esse sententia- Tum Connexionem si sublatis his exfibus, Chremis quaestioni ν δ μη δυνωυεθα respondeat Blepyrus το προ βίαν δεινότατον. Spreta Husteri cris binos illos versus in texta restitui voluit Bergierus 16 insertique sunt in nouissima Batava, uncis inclusa, quod nescio an ex Bergieri sententia factum fuerit hoc solum scio, signa illa, quae o 1είας suspicionem iniiciunt, inepte fuisse posita. Sunt autem duo illi versus in
B Ug. Cod scripti xt eos exhibui ne una mutata litera. Perperam iii edit Berri. Iuniae excusum θώσουσιν rasi Ir - κινεῖς. Personas absurde Faberi et post eum
Bergierus, distinxerat Q. Brunch. 495. 463. ὁρῶ ταυτ ν άριστῶτε και βινεῖς αμα. ssic enirn vulgo. Legendum, δρα ταὼθ p αριστα τε καὶ βινῆς ἄμα Lassentitur Dei gL In contextu Graeco personam Chremetis statue ante initium huius versus
496. λόγος τε τοι etc. Pia haec sententia, de stultis Atheniensium consiliis, ope deorum bene cadentibus, exstat in Nubibus etiam . 536. τασὶ γαρ δυςβου
υμεῖς ξ μύ9rηr, ἐπὶ το βελτιον με πειν. In hanc sententiam et Eupolis apud Athenaeum X p. 425. I πόλις, ιυς ευτυχης εἰ, ἀλλον η καλῶς φρονεῖς Bergi.
ri id haec adscripsit , , Colorum post hunc versum duos versus inseruimus, qui habentur in Ed. 'Eneta Farret, et laesiuit . et Brubacti Paris atque aliis quibusdam : in ed. Butem, quae Ilostram proxime antecessit, sunt omissi, quia in ed. Id et Florent non reperiantur. Distinxi autem Personas secundum versionem Fabri qui etiam hos versus agnouit et vertit. Personas sic distinxerant: o. ην δε μη - δώσουσιν. a. συ δίθε - sua. Ἀρ et προς βίαν - γιαινε.