Comoediae;

731쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZvSΛs. II ' f). Legem Versus rationem, ο αν νοητα μωρατε βουλευσώμεθα. Faber quae repetiit Bergi. Ad illustrationem loci huius non parum faciunt ea, quae notat Scholiastes Comici nostri ad Nubes v. 357. Vide etiam Suid. v. γεραίrερος, ubi hic ipse locus adducitur. Caeterum versus hiatus metrum, quod claudicat, recte in integrum restituit Faber M'. ἀνοηθ' OG αν και μωρα βουλευσωμεθα. Sic optime Cod. In impressis prorsus μέτρως legitur, GV άνόη Tα και μῶρα βουλευσωμεθα. Eandem sententiam vide Nub. 537. et Suidam in M, /αίων δυσβουλία, Vbi qui laudatur Eupolidis rersus est ex fragiment quod protulimus ad Ran. 55. Bru/rch. Ad veram scripturam δο αν ἀνόη , μῶρα - ducit Od Raueranas Monuit Bellig. l. p. X. 498. Nub. 594. 1r το βέλτιον τυ πραγμα τῆ πόλει ξυνυiσεται Bergi. 5o1 - 27. Variis modis hunc locum compuP Tunt Critici, quorum nota deinceps apponam. 5O - 4. Videi possint hi rersiis respondere sibi tanquam stropha et antistropha; sed quid tunc faciemus quatuor illis, qui sequuntur ' Satius igitur est, haec omnia proodum statuere, et reliqua demum cantionis strophica Hotib.

πασαισι παρὼ τοῖς ἀνδράσιν το πρα μοι τού ελεγχθέν'

732쪽

ε χουσαι.

πάντ ανασκοπει καλως. V. Α24. To τῆ δε - τυ κεῖσε καὶ το δευρο. f. quoque Orest. 1259. κεῖθεν ενθάδ' irci πάλιν. V. O. OCem πρῆγμα, quae Vulgo sequitur γε- ωησεται, traieci ad V. 7. Vbi RAU. Comproba καχε ἱπ=i Coniecturam Nusteri. V. 22. Hic versus vulgo sedem

habet post . . sic scriptus excepti με οὐ iuno Drquae erui e ἐπικτυπων. De formula loquendi υ r. πος pro σιγῆ vid. alch et Monti ad Hipp. 196. Bur eosy . in Classica Iournal. N. XXVIII p. 226.5O1. ἐμβα. Redeunt mulieres ex Concione Bregi. 5o4. 43i. ψυλπιτε σαυτην. Male cod. φύλασσε σεαυτην. Brtιnch. 505. 0 σχημα καrαφυλάξη. In Cod verbum est sim-Ple φυλάξη, missa praepositione, quae solemnis librariorum Culpa trunck.5O6. πικτυπων βάδιζε. Infra ΦΑ. μιμουμεν σε, και κτυποῖσα τοῖν ποδοῖν Bergi. 50 . 484. I ulgo legitur μῖν ν αἰσχυνην φεροι, soloeca phrasi, et corrupto metro Versus est dimeter iambicus qui saltem in codice rectis incedit pedibus, ημῖν δε γ ζίσχυνην φέρει. Sed vera est lectio quam reposui:

733쪽

Omissa fuerat particula potentialis A. quod centies ad minimum in his i fabulis contigisse animaduertas. BrunCh. 5o8. 48. . τοῖς ἀνδράσιν Vulgo claudicat versus Propter missionem latagogici Arunci. 5ον 527. Haec strophica esse, deletis, tanquam

glossematibiis verbis et πραγμα 512. Otoque versa 514. proindeque probandum non esse Valchenarii commentum prolatum ad Euri P. I hoeri. p. 96. dubium videri cuipiam hodie vix potest. Et de verbis quidem τυ γαγμα, e prope antecedente loco traductis, qui dicam mihi scribat, neminem facile exorturum puto, sed cur inquies, recidendus versus 148 Aio, a ori strophae tantum rationi aduersari hoc quicquid est vecticuli, sed etiam, quod natus, sententiamarobis falsam propinare: nam qui, quaeso, unia locus dici potest, unde mire hae muliere ad concionem profectae fuerint, quae e tota Vibe et ex agri con-lluxerant ad aedes Praxagorael vid. 52, 55, 231. molocum, i. e. plateam, dicit chorus et domum, ubi haec habitat, dux sua nam illuc primum redeunt sciscitatum, quid porro facienduna sit. Cf. 558 seqq. Ista igitur υθεν περ η στραrηγός etc. ad τόπον pariter . que οἰκίαν reterri, Cum eici qui non aduertisset. verba του τόπου stolida glossa seorsim declaranda sibi sumsit, quae postmodo Vtcunque versificata est. Holib. 5io. 487. Hunc et seq. Versum ex praeclara ValChenarii emendatione, prolata ad Eurip. hoen. P. 6. exhibui Vulgo legitur numeri Prorsu corruptis: καὶ Περισκοπουμεν κἀκῶσε, καὶ τά γ' εὐδεξιῶς.

μη ξυμφορὰ - ν)At in codice scriptum:

ν Nemo est qui non videat ἀνακολουθίαν hic esse, si sitspendi orationem. Quamobrem ex sensu et ordine Partiun verti, quasi legeretur:

περισκοπε κινουμένη

734쪽

7ι COMMENTARII περισκοπουμίνη κ&κεῖσε καὶ τά τ' ἐκ δεξιωνμη ξυμφορα γένγμαι το πραγμα. Inde praeeunte viro doctissimo edidi:

κυκλει περισκοπουμένη κακεῖσε, και α τηδε

Quod autem ad illud και attinet, quod initio versas exhibent impressi, codex rero non agnoscit, ex ipsa phrasi manifestum est inepti interpolatoris esse additamentum, vel potius e genuina voce deprauationem M. Si quid velis, quod ad illud propius accedat. Pro κύκλω repone ex Thesm. supra laudato versu καλῶς, cuius evanida posterior syllaba isti και ortum dare potuit. mirich. 515. 439. η στρατηγός. Praxagora Supra V. 246. Bergi. 518. Hoc rer, finitur stropha, sententia quidem imperfecta, Cuius rei plura exempla vide sis ad Pac.

ibid. πωγωνας ἐξηρτημενας. Verti barbis aptas: quod etiamsi barbare dictum cuidam videri possit non est. Eadem ratione apud poetam sellis 3 dentibus apturn stellas προρημμένας habens quod ipsum hic ilitelligi debet. . Faber. 519. 495. N. 495. r. καπόπτη. Quaedam editt. κατίπτη. Sed neutra lectio sana est. Puto scribendum esse, κατείποι γ), i. e. deferat, accuset ' Vide The-x Nihil minus: Oxcidit verbum, ad quod καὶ pertinet, quod

etiam Reisig. I. p. XI. Eor animaditertit. Sed de toto carmine dicaan in alimaduersionibus. γ Sic calami, opinor, lapsu scripsit, quum vellet κατεἰπη. Hinc Bergier. ,Vt minus recedatur, praestat in coniunCtiuo κατείπI. NeiSkiua κατεἰ rct hoc aliquanto rectius quam Lusteri κατειποι.

735쪽

IM ARISTOPHANIS ECCLESIAZUSAS. Ibsaur Henr Steph. T. I. p. 1224. in quo Teperie κατειπεῖν τινος, Cum genitivo, pro aliquem re erre, vel accusare. Deinde, quae sequuntiir. Ob Versus ratio

nem sic scribenda esse iudico, λλἀ δευρ' ἐπὶ σκιῶς γε.Knli Pestime vulgo e quatuor versiculi S, quorum primus dimeter est Catalecticus, tres alii dimetri sunt a catalecti duas linea fecerunt, nobisque Pro versibus obtruserunt. Hic autem scriptura codicis haec est: χηρωι εἷσω κατέπrη. In Aldina excusiam χημῶν σωρκα rinrMi in ed. B. Iuniae. χημῶν σω κυτίπτη. Quod ex Eulteri coniectura in textum intulit Bergierus, χημῶν ον κατε irini ineptissimum est. Multo satius erat corruptam lectionem intactam relinquere. Uam sententiam tam absurdam ingenios Conaico affingero. Leuis menda uiuis paulo acutius cernenti statim in

oculos incidit Scribendum erat:

sit medium in nostrum agni en inuolet et . runch. 520. 496. Br. ἐπὶ κιας. ale cod. ἐπὶ σκια ἐπὸ

motum ad locum significans cum genitivo construitur. Brunch. 52 I. τειχίον Non temere positum. Quid sit autem proprie docet Hesych. τειχίον Ἀττικοὶ τον περί

α Errat ἐς ant vocalem t σοι non dicunt Comici vide quae ad Vesp. 5a dicentur. ulteri κατείπ confirmauit

cod. Rauenn.

G Idem monet Faber. Hinc Philosoplii ob magnas harbas

736쪽

COMMENTARII de Epicrates olim dictus fuit σακεσφόρος ob barbae nimirum prolixitate Ins ex te Scholiaste silpra ad v. i. fabulae huius, et Harpocrat. V. Ἐπικράτης. usem σάκον. Chol. ro πωγωνα λεγει. II de petenda origo et ratio nominis σάκανδρος, quod significat o ne γυναικός αιδυῖον. vide Lys. 324. Hinc intelligendum acumen ii Frontoni Epigrammate, quod ante nos ediderant ruillius ad Charit. p. 6 i5. p. 577 Tip Jet Hesychii praestantis Isimu interpres T. II. Ol. 14o. dentiamque post OS Oapius ux. Nov. in Suidam P. 14 i. T. III p. 9 I. XOD.J.-rs τίνος πολεμεῖς μ ω φίλτατε KVE; ἱ-οιεις; του σον K B - ου ελεεῖς λέγε μοι. μη ἰγνου ΜHAOΣ. ΣΑΟΣ γαρ ε σνη μετῶ μικρον, καί σε ποιησουσιν αἱ τρίχες AzTTAT . Quidquid olapio libeat, ita legendum est ad Vaticanarum membranarum fidem ho carmen. - πολεμεις με quam bene graece dicatur, abunde ostendit ruillius Quia in sequenti epigrammate scripsit Fronto ora σει - χρόνος I OTII NON, non inde inferri potest eum in alio carmine, diuerso tempore scripto, eadem forma osurae mille P καί σε ποιησουσιν dant eaedem membranae, quod tam bonum si ac καὶ ποιησουσίν, Veteribus poetis haud credo vitio daturum oupium. qtio 1 brmulas suas variaverint. Surota sunt nominai, ropria illius carnianis omnia ex Xenophontis Cyropae dia, et ad alium tensum de1lexa. II, fio alludit ad τουμη δόντα, μη χαριρόμενον momen est gentile, Cui gentile alterum opponi debet est autem hoc Σάκος Dc-quens Sacarum seu Scytharum in illa historia mentio: barbari erant horridi et inculti, barbam alentes Eo respicit Fronto, noli autem ad Sacana Astyagis pocillatorem qui pulcher erat Regique in deliciis Gκαρ. ; hi idus fes, quod declarat sequens versiculu

και ε ποιήσοhσιν αἱ τρίZες στυπην. Postremi nominis ratio explicata ad Lyl . 152. . Non aliud gentile nomen in Xenophontis historia reperire Poterat, quod τω Inoo Opponeret et et Σάκας adsumens, ad σάκος barbam manifesto respexit Brutich. 527. Quaenam sunt istae, orci . et quomodo πάλαι το σχημα significetis πάλαι σχομα, vestem solitam 8 Legendum esse arbitror:

737쪽

calceis fumi: id quod et πόδημα significat Faber. 557. 5 i5 Br. οθεν περ ἔλαβον, ταλλα θ', 'ξηνεγκάμην. corrige typothetae errorerm ui 1 κ. J Sic te

gendus est hic versus. θεν περ ε λαβον est in Od et in edit. B. Iuniae. In ea etiam, ut m Aldina, est χηνέγκαμεν, activa sorma Pr media male possit mendosius in Od. α υνεκαμεν In reCentioribu editt. nescio quo Corruptelae auctore, legitur: Oθεν παοελαβον, ταλλα θ, ὀοῦ Πηνέγκαμεν d).

Quod hic perperam fecerunt, Vt περ in praepositio-Dem mutatum sequenti Verbo iungerent, id fieri de het in Vesp. v. IO5O. Vbi pro Bra ἐλαυνων legendum est, παρεiαυνων. Frequentes sunt eiusmodi errores. Munck. 558. etrum vitiosum est lege κεῖται ὁ πάνθ' α- περ ιπας, συν δ' bro νυν τ αλλα διδάσκειν Faber. Hic et qui sequuntur usque ad actu finem versus tetra metri sunt anapaestici, quorum primus fractis pedi bus incedebat, deficiente in priore colo syllaba: κεῖται ὁ πάνθ' απερ ἐπας. Legendunt δη κεῖται πάνθ' ianεο εἶπας. eius in Od. κελα δε - Briarach. Transpos1-tione verborum non nisi summa necesssitate compulsi utimur. Monuit passim Brunckius, et recte quidem,

b ηκουσιν ob metrum scribendum orat. Perperam vulgo

e ,,Temere Brunckius ne admonito quidem lectore, quod in Monacino Moque S repertum est χάλα, mutauit in χα- λατε. Re M. I. P. 258.d Lege ξυνενεγκάμην , vel ξυνενέγκαμεν. Faber. Oθεν περ Π.αβον et α πηνεγκάμην aut potius a 'ξηνεγκάμην, quod in lectione a Fabro tu notis citata latet. Relah.

738쪽

V16 COMMENTARII de Epicrates olim dictus fuit σακεσψόρορ ob barbae

nimirum prolixitatem : ex te Scholiaste supra ad v. 1. fabulae huius et Harpocrat. V. 'ERικράτης. user.

go et ratio nomini σάκανδρος, quod agnificat τό ne γυναικος ιδοῖον. vide Lys. 324. Hinc intelligendum acumen in Frontoni Epigrammate, quod ante nos ediderant ruillius ad Charit. p. 6 i5. p. 577. ip Jo Hesychii praestantissimus interpres T. II. Ol. 140. de Namque post nos Oupius Cur Nov. in Suidam

καί σε ποιήσουσιν αἱ τρίχες ET TH

Quidquid Oupio libeat, ita legendum est ad Vaticanarum membranarum fidem hoc carmen. - πολεμεις με

quam bene graece dicatur, abunde ostendit ruillius Quia in sequenti epigrammate scripsit Fronto ποιήσεια o χρόνος MI OTI NON, non inde inferri potesteium in alio carmine, diuerso terriΡOre scripto, eadem forma usum duille: καί σε προ σουσιν dant eaedem membranae, quod tam bonum stra και nothno υσίν σ'.

Veteribitis poetis haud credo vitio daturum oupium, uia od formulas suas variaverint. Sumta mi nominai, ropria illius carminis omnia ex Xenophontis Cyropae dia, et ad alium sensum dellexa udo alludit ad τυν μὴ δόντα μὴ χαριρόμενον momen est gentile, cui geratile alteram opponi debet est autem hoc Σάκος frequens Sacarum seu Scytharum in illa historia mentio: barbari erant horridi et inculti, barbam alentes Eo respicit Fronto, non autem ad Sacam Astyagis pocillatorem qui pulcher erat, Regique in deliciis G ut 6η, hispidus ses, quod declarat scquens versiculu καί si ποιήσουσιν αἱ τρίχες στεάγην. POstremi nominis ratio explicata ad Lys. 152. . Non aliud gentile nomen in Xenophontis historia reperire Poterat, quod τε PBD θος opponeret et τό Σακας adsumens, ad σάκος barbam manifesto respexit. Di mich. 527. Quaenai sunt istae, Di αι et quomodo πάλαι τὰ σχομα significet τό πάλαι σχημα, vestem solitam 8 Legendum esse arbitror:

739쪽

quamuis deceret te modo hic habilia Cum eo tereris. Legitur autem vulgo non Iκυι σιν, sed Iκυι πιι lib. , De verbo ἐχούση fefellit librarios tota cis nitas, sicut et 559. mlib. Pro ἔχουσαι Neish. Vult αφελουΠαι. 552. χάλα c ηνίας Λακo νικύς. Quod antea ἄπλωψ dixit Λακωωικάς. Ceterum lege χάλα τε non χάλα Notum est autem, in stylo grandiori, in vi μ ιιn pro

gendus est hic versus. θεν περ ελωβον si in cod. et in edit. B. Iuniae. In ea etiam, ut in Aldina, est 'ξηνέγκαμεν, a Ctiua larma pro media male posita mendosius in cod. α υνέκαμεν In recentioribus editt. nescio quo corruptelae auctore, legitur: 5θεν παρέλαβον, ταλλα θ, α Πηνέγκαμεν ).

Quod hic perperam secerunt, Vt περ in praepositionem mutatum sequenti Verbo iungerent, id fieri debet in Vesp. V. IO5O. Vbi Pro In ερ ελαυνων legendum est εἰ παρελαυνων. Frequente sunt eiusmodi errores. Imunc . 558. Metrum vitiosam est lege κεῖται δη πάνθ' α- περ ἐπας, συν δ' ἔργον νυν τ αλλα διδάσκειν. ciber. Hic et qui sequuntur usque ad actu finem versus tetra metri sunt anapaestici, quorum primus fractis pedi bus incedebat, deficiente in priore colo lyllaba κελαινδη πάνυ απερ εἶπας. Legendum δη κεῖται πάνθ' ianto εἶπας. eius in cod. κεῖται ὁ - nunc . Transpos1-tione verborum non nisi summa necessitate compulsi utimur. onuit Passim Brunckius, et recte quidem,

b ηκουσιν ob metrum cIibendum erat. Perperam uJEo

HA,Temere Brunckius ne admonito quidem lectoro, quod in Monacino quoque S repertum est χάλα, mutauit in χα- λατε. Reri . I. P. 258.d Lege ξονενεγκάμην, vel ξυνενέγκαuεν. Faber. Oθεν περεχαβον et ἁ πηνεγκάμην aut potitis, ξηνεγκάμην, quod in lectione a Fabro in notis citata latet. Aelah.

740쪽

18 COMMENTARII praepositiones verbale temere vel addi vel omitti solere a librariis. Reponam igitur κειται δ 1iαι θ ocnερ 1ξείπας. περ ζεἱΠας, quae prolocuta es, quae uixisti.

alacriter obediturae. Quis tam obscuram, tam OH- tortam, approbet sententiam LegHndum V i 60ἰδυωon et c. ρωσα dicitur sola Praxagora n o ραγμαεD60υσα Ceterarum mulierum non tam est ipsa δραν,

quam ὀρθως πακούειν. Sic assim scriptores, velut soli agere dicuntur actores rimarii qui alios viliores mercede Conducebant. Vid C. A. Boettigeri rolusio deri aetatibus rei scenicae apud veteres, edita τ98.

et editi septem primariae. In robeniana primum, typothetae, Vt Videtur errore, ex Cusum fuit ξυμμίξας, masculino genere pro semirtino. Suidas: υμμίξασας ευντυχουσα. υθ μια γαρ δεινοὶ ρα σου ζυμμιξασα id νυναικέ. Ne Vlla Veter inspecta editione, nec Suida consulto. a Onuerat Faberi), ξυμμlicio ita feminino scribendunt esse. At Rusterus nec Fabri, nec Suidae sui, ne veterum editionum ullam rationem habuit, et sicco pede mendam transiit. Sinceram scripturam scite reuocauit Bergi erras, Ut et eam restituendam esse

monuerat Dawessius M. P. 1 O. 547. Hidd.) et ou pius in Suid T. I. p. 425.J. Nollem Th. Burgestium o scripsisse quae in Da vesai emendationem adnota vit g). hi ιμιξας soloecismus est nullo exemplo defendendus. Briarich. 545. ζυμβουλοισιν πάσαις μῖν. Sic quidem libri omnes: Vitium tamen est in hac lectione. Solutose Ita recte Iuntina. aetera quas vidi ἐπακουειν. BergLf Μulier loquitur; quare ego συμμίξα Οἶδα. Et ita in quibusdam editionibus legitur. Lege etiam ικ ιδα -- her f. Valchen ad Herodot. II 6 .i f. συμμίξαο sael e tamen chorus mulierum de se in genere inasculino loquitur. Reis . Sintilia his Th. Bumenius.

라틴어 텍스트