Caroli Paschalij Regis in Sacro Consistorio consiliarij Legatio Rhætica

41쪽

M.DC.IV. LEGA Τ Ioanno millesimo quingentesimo trigesimo primo pactiones fuissent, idque iuris apud utramque gentem obtineret, se communitates ab eo derisas existimarunt, qui quod ipsis adimere sine iniuria non pollet, id concessum noui& luculenti beneficij loco haberi vel

Cum foederis in hanc sententiam scri-

pti sola mentio Rhςtos eXerceret, Oncilium gentis , adnitente Merico,

Ilanth habitum. la, suffragijs earum

Communitatum quς eb suos nuntios miserant, numeratis, fuerunt autem plurim , compertum, Mediolanense laedus rescindi, ut pote ab ijs condi rum,qui mandatorum religionem soluisse, & iniussu populi id foedus fecisse dicerentur , quo Respub. teneri non posset. Verum Fuentanus, qui alia viarem reputaret, hinc iras auxit. Coepto operi acrius institit. Nec illud,ut si non aliud, quam inane aliquod terricula mentum esset, aspici voluit, sed breui

42쪽

RHAETICA 16 perfecit ut moenia ad multam altitudinem excitarentur, dc ibi omnia propemodum absoluta crederentur. Sane in paucis mensibus emersit negoiatium atrox, minax, prorsus horribile

liber spectaculum, scilicet arx in ipsisSui primordijs nullius rei egens earum, quae ei munimento esse poLsent , atque adeo in quam paulo post

quicquid de obsidioni sustinendς &

cuilibet, quamuis ardus , oppugnationi audendae usui esset,undique con gestum. C terum quo magis Rhςtos nouam arcem spectantes horror perstringeret, hoc Fuentanus intentior cuncta parare, & hoc incoeptum suum iactantius extollere,qui unica mole loco tam opportuno excitata, omnem

stis, & finitimis populis aditum in

Italiam occlusisset. Id vero glorians in maius celebrare, & victori , sum- , mique decoris loco ducere. Hec ante meum in Rhqtiam aduenim ibi acciderunt.

43쪽

MDC V LEGATIO Ut Mericuse ostia discessit, missu

Senatus Curiensis, quinque eiusdem ordinis viri ad me venerunt OranteS ut

exemplo veterum Gallis legatorum Curiς domicilium habere vellem. Et quibus rebus in eam mentem impelli possem , earum nullam pr termiserunt. QBippe non erant nescii, alibi quam Curiς electam a legato habitatationem ipsis fluxam quodammodo fidem exprobrare , quam sanciendo Mediolanens foedere, cuius ipsi prςcipui propugnatores haberentur, Vna cum alijs aliquot communitatibus proderent. Annui, si ipsis foedus Galia

licum ratum es set. Quo responso ad suos perlato,eodem allegatu redierunt ad me, qui tunc ad Mais campum es sem, qui dicerent, Senatum, populumque Curiensem nunquam ea mente fuis se, ut de foedere tam vetusto derogaret. Siquid adue1siis ea dictum, scriptum, aut mihi secus relatum esset, id ab se 'profectum negare. Se, quo clpertinet ad foedus, sol enni scripto , quzm

44쪽

R H AE T I C ITquam declarationem vocant, suam fidem esse regi probaturos. C terum

cum Mediolanens foedere Gallicum infirmari, atque adeo solui palam sit, ipse eorum dicta sic accepi, perinde ac si, abie id foedus reflci profiterentur At illis longe alia mens fuit,qtu Vtrum que foedus congruere callidς interpretationis repertores argutabantur. Ea

porro tergiversatio huc spectabat, ut annua regis beneficia, quas Vocat pensionis, sibi procederent. Igitur Mediolanense foedus ita ampletiebantur, ut Gallici desertores haberi nollent. Inter Mediolanensia commoda , & r gia munera animi fluctuates denique

huc descenderunt, ut neutris multari

vellent. Iussu senatus, & quinque tribuum, inquas cunctus Curiensis p pulus describitur, editur scriptio, Cuius tenore sibi communitas Curiensis Gallicum foedus rarum esse, per nescio quam verborum ieiunitatem profitetur. Id scripti una cum literis regi in

45쪽

MDCV LEGA ΤΙ Ο scriptis mihi mittitur; Α me ad regem Quae Curiensibus eadem quibusdam alijs communitatibus mens erat, ijs, quς non quidem palam, sed re a nostro foedere desciverant, & Mediolanense tuebantur. Omnes pari astu nobiscum agere. Omnes utilitatum sua rum, quam constantiς rationem potiorem ducere. Id quod etsi mihi iam subolebat, malui tamen decipi, qui non omnia experiri , quibus homines mutatu faciles, & in noua foedera prς-cipites ad meliorem mentem perduci possent. Quamprimum potui,Curiam habitatum tui, in qua urbe haud multo post, omni scena discussa, omnia

intesta reperi. Per eosdem dies, cum duo milites Hispani ex arce profugi illud ite pergerent quo itur Clauenam, ab non nullis suis commilitonibus circumuςnti, & in arcem retracti sunt. Eos mi

lites is qui Clauens prς est, Commissa rium Vocant, per literas sibi remitti

46쪽

postulauit, sed nequicquam. Ad hunc

nuntium excita omnis Rhqtia vitionem meditari. Hanc ob causam, de alia nonnulla, de more tria capita Curiam conueniunt. Id nomen Triumuiris , qui in singulis foederibus sing. li eliguntur. Hi pr sunt ijs conuentiubiis , in quibus publica res agitur. Singuli concilium sui foederis indicunt.

Curiensis, cui propter urbis opportunitatem exterorum literae Reipub. im scriptς in manus traduntur, quoties cunque Uniueriς Reipub. negotium agitur , collegas Curiam conuocare solet. Signum cuiusque foederis, cui nomen tigillo , singus p enes se habet, quo acta publica consignantur.Ιj conuentus, pr ter Triumuiros, constanteX Vno, aut altero in unaquaque communitate delectis viris. Hos, Itquid si biti accidit, Triumuiri arbitratu suo secum assumunt, quorum consilio Vtantur. Sin minus, eliguntur singuli,

47쪽

MDCV LEGA ΥΙΟnitatibus ijsque dantur mandata si per ea re, qua de agitur. Hςc mand ta quandoque sunt libera , quandoque prςscripta, & pr finita. Tunc pitta

gum Curiam vocari summa res,Vt aiebant, in discrimen adducta postulabat. Nam prςter nouam arcem, & ea,

quae de perfugis memoraui, qui Mediolano veniebant nihil ni1i atrox nuntiabant ; Illud in primis, Statuisse Fuentanum Aduam fluuium inducere in ima eius collis, in quo summo arx est sita. Id opus Rhςti negabant fieri posse, nisi in ea terra, & ex eo actu, rum agmine, quae suς ditionis essent. Id se uniuersa gens passuram negabat. De ea re Triumuiri dant literas ad Communitates. Λέonent ut in singulis praesto sint centum lecti viri, qui primo quoque vocatu armati quo ius si fiterint, accurrant. Tunc illi, quos iam signaui, primores, hos illic vocant grossantes, quasi dicas megistanas in rumoribus iratae multitudinis

48쪽

exagitari coepti, ut quorum culpa Vnbuersi in hos fluctus incidissent. At climpittagum publica pericula circumspectaret,eadem foederatorum Opem, ut unicum fessis rebus subsidium, pe- stare.Ea re rogatus & ipse fui,ut ibi es se vellem , quo secretarius Venetus, qui legati vicem praestaret, postea quam diu expectatus esset, Venturus dicebatur. Pittago, quod uniuersae Reipub. faciem prae se fert, salutato, ea adieci, quae ab rege habueram in mandatis λ quae eb pertinebant, Vt Rhaeti intelligerent, regem esse in ea

sententia, caDessant, suas

controuersias, quoad eius fierτpoim, pactionibus terminandas curent. Ab se ea omnia, quae a foederato, & amico expectari debent, expectent. Pa

lo post pittagum dimittitur , paucis

exceptis ex uniuerso ordine lectis, qui Curiae manere iussi. His mandatum, vi,quod e Repub. esse ducerent, de eo pro sua fide cum legatis agerent. Ipu

49쪽

M.DC. V. LEGA Τ Iose .bifariam, & aequaliter diuiserunt. Pars me, pars Venetum adijt , & quidem eodem prope momento temporis , ne qua inter nos , si ad alterum prius aditum esset Hlius rei significatio, aut consilij communio esse posset. i ad me venerunt, hi ita ordiuntur .

De me sciscitantur, An mecum seorsim a Veneto agi mallem, an coniunctim cum illo. Siquidem huic, inqui unt, Reipub. cum rege, & cum Venetis amiciti , dc foederis iura intercedunt. Vestrum, inquam, est videre, an ea quae assertis, usque eb sint copu

aera n a aestimari, & vetustum cum nupero promiscuum, & causam re is

cum Veneta indistinctam pari sope componi an aequum sit, vobis dispiciendum relinquo. Tunc infit is, cinloquendi partes datae, Constantis nostrae erga regem fidei, ex quo Galli-

. foedus renouauimus, poenas pen-

Α us, quibus domi Respub. est im-

50쪽

peditissima. Hispanus huius foederis

intolerans, & nobii ob Gallicam amicitiam infensus , & infestus et Certe eum in omnibus asperum, & atrocem experimur. Hinc nobis certa fiducia, regem nobis, rebusque nostris propemodum extremis adfuturum, qui Gius causa omnia saeua patimur. Huius regij affectus exphrimentum nunc a te exposcimus eam opem, cuius sabsidio impendentia Reipub. , mala evitari possint. Vt hic rerum fatus, quo Vix ullus peior esse potest, nos id sperare iubet, tum regis lithrae ad nos per R doliam Schauuestinum allatae, M 1equuta in eamdem sententiam Melici verba nos de eo dubitare vetant. propter etiam atque etiam a te peti mus, Ut vique ad quem modum nobis opitulari possis , luc definias. Nec idcirco te existimare volumus, nos esse belli cupitores, qui id unum agimus, ut Vallellinam nostram periculo ere-Dtam Videamus , tum aliquod dirae