Titi Livi Ab urbe condita liber tricesimus ad codicum manu scriptorum fidem

51쪽

regiam concedit re reum me, et peccato cognito supra di additum in ue, ut litterae, qua Mon dis terminatur repetita fieret eum, et ut ad ue ex re, quod in continua oratione rat, O suppleretur quae stupplendi ratio vel eo nemini dubia fore videbatur, quod etiam alias uero compendio is scribi solebat. verum in ipsa syllaba re latebat aliud me

dum, cum .r pro reputare Seriptum esset, cu lo

ius errat paulo ante plura exempla attulimus. sed cum idem ille alter librarius caeco quodam impetu etiam litteras e in verbo Onc

di deleret, po teriores librarii totum locum ita depravarunt, ut in B et Medic scriberent ibin regiam cum conuenere ecum ime, in L in regiam concubε- aecum imae tum in B et Eeqq. ex coniectura in regiam concedit inst ei deinde mutare ecum me

V. Neque tamen hac una ratione loci inte asgri corrumpebantur, ut cum quid invito librario ex antiqua rati'ne excidiSSet, mendo perspecto id quod praetermissum erat, modo Supra modo infra eum locum, ubi erratum erat, nec sere incorruptum adiiceretur; sed etiam ut meum vox aliqua tali peccato ex suo loco in alium quendam, quo non pertinebat, migraSset, ut ea ibi cum altero quodam verbo, si res ita serebat, in unum confunderetur. Singularem eius generis locum deprehemias

dimus 30 15. ubi in P scriptum est duo

52쪽

XLVIII

gemitu Mum e seruia voeat sub euius regio more ad inc. in Bb edito gemitu statam, sae uis uo sub cuius regis Me more ad λα, in L edito gemitu do ex seruis uno accito ub cuius regio de more ad inci, in B MA F edito gemitu sta ex seruis uno accus

sub cuius ustodia regio more ad inc , in recentioribus edd. duo gemitu dum e servis vocat, u cuius custodia regio mores ad inc. et a quamquam scribi oportuit: ingenti ad postr mum edito gemitu eum ex Servi vocat, sub emius fia regio more ad incerta Orfunae e nenum erat. cum enim altero illo loco μου in P non esset, dubitandum non erat, quin eas vox ex hoc ipso loco nescio quo casu in Au periorem locum inter gemitu et ex servis trans . lata esset, cumque ibi e ab initio legeretur, eum hoc coalesceret in dum nullo enim peccato saepius erratum est, quam ut brevi sto re quaedam voces, quarum partes et in fine

et in initio circumstantium vocum legebam tur, praetermitterentur: ut 30, 23. ubi in LisHRI AF scriptum est de re maiore quam quanta emet, cum incribendum fuisset quam si quanta ea esset: .. cum ijtur,dum recentio ribus librariis valde probaretur, de autem quod paulo post sequebatur, serendum non videretur, curiodia praeter alia quaedam commenti sunt, ne quid ullo loco desiderareturi eis tamen pro e restituendum nobis videbatur ex

Br, cum multis aliis locis etiam in P Bh

hanc

53쪽

hanc vocem ante a parum diligenter scriptam vidissemus. VI Non numquam denique ex intem ora tione aliquid excidit, quamquam nullae propemodum causae, quibus librarii in tales errores inducti sint, reperiri posse videntur; multa con 'tra iustae orationi ab recentiorum potissimum codicum librariis interpretationis causa addita

Sunt

1. Muc pertinet locus, qui 30 40. in m istita legitur Verminam etiam Syphaeis furem,

quos arus me geste rei accessio erat, deuiactum in risue arua bene geris rei accessio erat deuictum in L quo paruo rei grate accessio deiaceum erae similique ratione vi sodetur in omnibus antiquioribus libris acriptum. sed eum in maiore illo cum Carthaginiensibus proeli supremo, cuius eodem loco mentio sit, viginti milia hostium cecidisse 30, 35. tradutum sit, in hac altera eum Vermina pugna 2030, 36 quindecim milia haec altera vict'ria dici potest accessio priori victoriae, non Parva accessio quod cum Havercampiani codicis Lbrarius recte perspexisset, ipse quae non amua bene gestae rei aecessio fuerat scribem sodum censuit, in hoc uno ab reet aberrans, quod non scripsit, eum aua aruia scribem dum fuisset uno enim loco except 29, 25.,

quo non in causa non arvo numero inter auctores diaere a scriptum videtur, nusquam Mapud Livium, nisi fallimur, non arvum sed

54쪽

semper haud arvum reperiri meminimus sic 7, 30 hauci area, ut arbitror, ace aio δο-nis rebus vestris in amicitiam venim v

stram. 1, 56 La- areus Iabor. 6, 20 hautas parva russe. 7, 42 haud areas vires 22, 18 haud paream rem. 29, 14 havid arvais rei. 23, 10 hauci parvo initio. 25 40 hauia Parvae reliquiae. 29, 12. 13 et 33, 49 hauia Parvum momentum. 40, 21 haud tarn m 10 menti itaque cum Livius in simili re semperita scripsisse videretur, resque ipsa tale quia postularet, hi dubitavimus quae haud pareo

bene geriae rei accessio erat pro unice vero

habere in quo ne id quidem parvi momenti 15 erat, quod etiam aliis locis particulae negativae neglectae sunt ab antiquis librariis ut 30, 23., tibi in P reuocarentur pro non Eurentur reperitur 5, 15 ubi in ομ quibusque

codd. deserturos esse pro desertum non e rem scriptum est. 4, 2 quoque C. Sigonius realitatuit nem non aeri non orae in eadem ci-ritate tribunos plebis e ρatres esse cum in codd. manu scriptis alter loco non praele missum esseti, alter eius generis locus legitur 30, 36., quo cum id quod in melioribus libris est, serri

non OSSe videretur, recentiores librarii alii alia ratione locum emetidare conati sun eum enim in B Pa esset ipse ad conte Ianduina Carthaginis ritum non eam noscendi in mam

sentia quam demimendi m de raemendi iu

55쪽

e depremendi hostis cat a Vfieam. redii P .

situm Carthagim cet. F scripsit imo GH con- ω Deo situ Carthaginis . . . micat rediis: in quo non tam id vituperandum videtur, quod β.s eum ad et persecti participium cum

tiir mutatum voluit, quam quod ea quae apud Livium sequuntur, cum illius ratione parum convenire videntur. GronoriuS, quem recentiores secuti sunt, etiam magis a vero aberra 10vit, eum seriberet imo ut conse Iando seu roraginis . Uticam rediit nihil enim ianuM Congruere videtur quam si ita Scipione auditis quidem Carthaginiensium legatis et quamvis maxima cla8se eoque uno consilio ut solios inni animos percuteret prosectus esset, i secta re Uticam redisse dicatur longe est rem loci emendandi rationem eodicis Lov. 4. librarius iniit, cum scribi vellet ρε contemplatus situm Carthaginis nam conte latus et 20 per se huic loco aptum videtur et saepe in simili re apud Livium positum legitur, ut 3, 2g: ibi dictator, quantum n te prospici potierat, equo circumvectu conte laruaque, qui tractus castrorum quaeque forma esset, tribu 25nis militum imperavit A et 36, 22: ut situm nosceret urbis, ab omni parte equo moenia est circumvectus nite latu omnia suae noscenda erant cet. 8, 20 haec contem-ρ-- . . posuit castra. sed tum me haec mquidem coniectura satis probanda sideretur,

56쪽

praesertim eum nimis ab eo quod in omnibus codia manu scripsis invenitur recederet, et id quod in illis est, haudquaquani corruptum id retur esse, Verbum quoddam excidisse rati inter ea usa et tisam adiecimus provectus, quod tale quid pro loci ratione quaim maxime desiderabatur, illoque loco id ipsum facile praeterinitii poterat: e selbs versetne eine Zwec Carthago Lage in besichtigen, ni t -οhliorum sic si de Auge lichraavo in Kennsnis in selam, ala um die einde in schre ken undaetate dan nata Utica uesich. Ῥr rectus igitur hoc loco idem est quod porro vectus, vel quod , ire Orm em

i atque illud Virgilianum 3, 606. provehis rpelago es etiam 38, 20: progressum eum ad naturam montis situmque Gallicorum castrorum visendum equites hostium in lagam ave terunti - ,tertio die eum omnibus ad locas exploranda rofectua . . circumvectus montem

2 Quod deinde ad supplementa ab dicentioribus librariis nulla idonea causa int grae orationi addita pertinet, iam locis o 30, 4. et s. allatis cognitum erit, quanta illi in Li-25 vio emendando licentia usi sint verum tamen illis duobus locis in antiquis libris minus Lligenter servatis quodam modo opus poterat videri tali emendatione sed qui 30, 35. ubi in omnibus melioribus libris ,Italicos, nee

M tos socii an hostes essent, in ρ tremam aciem ---ων scriptum erat, ad Baiaeos adierit

57쪽

intervallo quoque diremtos, quesd simile quid

30, 33. ,modico deinde infernalis relicto I gebatur, is sane pessime de Livio meritus est. 30 42., ubi in B, est in secundis vere,

scripserunt in secundis rebus vere, fortasse quod paulo ante legebatur rebus secundis, nec meminerant, saepissime apud Livium neutra adiectivorum pro substantivis scripta reperiri eodem loco ad Barchinae addiderunt si Creoni, quamquam tali supplemento pus non isterat nec quidquam eius generis in antiquis libris inveniebatur. 30 12. ubi defractam eam geniali intra est, scripserunt toro geniali. 30, 7. quamvis tu antiquis codd. esset a

Diuiui ure duo cum Mutis ingulis, scribi si

voluerunt eum Mulis aureis rivulis. 30, 5. et M. adiecerunt murus et multi invitis libris antiquis omnibus simili errat ex Sigonii coniectura re is recentiores scripserunt et min. miserant si admonebant alii alios, quani vis id, quod in pt. libris est, rectissime se haberet e meminerant et, Onebant alios, ἐγ- ρlicium ex e non victoriam Eti. 30, 26. sei- licet ut duo sibi responderent adiectiva, scripserunt muribus victoriis et maioribus meliis 26 quamquam luribus nec in m nec in cel fis libris antiquis es 30, 27. Ur quinque nium illud, cum in melioribus codd. nihil esset nisi re quinquennium 30, 30. invitis libris antiquis interposuerunt inquam; item 30, 40 30 duri, quamquam a pacem e P. Ses'ionem

58쪽

ιι- ma libri meliores recte habuerunt. cf. 30, 27. Quamvis neminem fugere possit, ab Livio

omitti solere verbum substantivum case, inte dum etiam cum coniunctivus postulari videtur,

cuius dicendi generis multa apud Tacitum Mempla reperiuntur tamen in recentioribus bbris manuferiptis saepissime id ipsum verbum additum videmus deseudum igitur illud erat optimorum librorum fide 30, 26. ubi scrips 1 rant ad solum exuatucos et paulo post habitu fuit; 30, 28 ubi erat intentiores erant. 30, 29. 3Gronorii eoniectura conce tu esset, quamquam id non de Hannibalis ratione prosectum esse poterat, ut potius expectari oporteret concmiss

sugerat, ut qui concepta es scribi velleu 3R30 id tu odio es. 30, 31 dei ostes Sunt 30, 35. et e tus est, et ubi Omnis 'set, et Neeranda esse. Simili etiam rati es corruptus est locus 30 39. quo cum non mod'

ex codicum Bl, a L B sed otiam exin Iside scribendum essetpecuniam ex aerario Cri bus viatoreεque aediueii Iam egisse pes induecem do nuticiunt, ut per indicem egisse idemq. esset quod egi e er eundem hominem, P ροαε poculatus index faesus eat vel δε η S. ρer iudic- b. e. argumentis quibus indexrem probunis a Moguntina iude editione iregi, de per indicem comperii damnati sunt scriptum in a venimus. cc Cic. pro Mil. 48, 47: primum ceri'

liberotur Milo non eo considio profectu με μι

59쪽

insidiaretur Clodio. in Vatin. 2, 5 ,,codicem legisse diectatur defendebatur non recitandi causa legisse sed recognoscendi. Phil. 5 5: sis Lysiades citatus iudex non responderit em usaeturque Areopagiles eas 30 10. invi fitis an libris additum est maxime. Haud raro etiam in particulis scribendis ita peccatum est nam quamquam Limus asyndetis persaepe utitur, tamen quibusdam eius generis locis partic iam et librarii adiiciendam putarunt: s. 30, 21. 1032 34. A 30 40. scriptum est itaque pro ita; et qui se quae petentes 30, 38. cum scribe dum esset qui ita petentes venissent. 30 40. adiectum est inde 30 43. um et diu. 30,18. multisque aliis locis L F, Gronorius sibi vi asdebatur librariorum erratum emendasSe, eum quoque scriberet pro quo quamquam ita ab Livio interdum scriptum esse ex omnium amtiquorum librormn fide apparet. 30, 25 ab Uinde librarii addiderunt eum ad tueri potuisset, quod meos coniunctivus plusquamperfecti eadem ratione ab Livio aliis locis positus fugerat ridota audiemurn e Endo ingen, da hineo sis fνeilio nitat 3nderes actuum isa me ais int sed illos vera loci ratis prorsus praeterisse 25 videtur, cum etiam enim, quod paulo post sequutur, delendum putarent sic etiam 30,10. ubi uem tam ordinem feci Et eodem illo sensu ductum est, Rhenanus scribi viainfaceret et e sel profuisse 27, 16. ubi ita Mannibal) enim mvero laetus successu fraudis, si ne Fabius quidem

60쪽

dolo invictus fuisset, haud proeul Metaponto insidias ponae

3. Nullo tamen loco Mentiorum coducum librarii supplendo ea quae omissa vide bantur antiquam orationem magis Coaeruperimi, quam in propriis hominum nominibus scribem dis Iam ab initio huius libri tricesimi cum in antiquis Odd. esset Cn. Seruitiua cras. illi scripserunt m Servilius Caepio ei Semi natus Geminus quamquam idem hoc locori reum erat, quod multis aliis locis, ut eum iustan orum mnsulum nomina iam scripta essent, pauloque post fidem nominandi essent ho-isines, ut non omnia denuo exhiberentur λraimna es ex gr. 34, 64 55 41. 14; 42, s 10 42 28 29 43, 11. 12 sic igitur sub proximi libri finem 29, 38 seriptum erat o Sem filius Caepio e C. Servilius Geminus, ita enim ibi non tam ex Capit stam quam ex eo quod in eodd. manu scriptis adhuc exstat, reete seriptum rase persuasum habe --: qua re hoc altero loco ad'm nomina repeti necesse non erat: quod nemini mirum videbitur, qui arctissime inter se cohaerere ΙLiviavos libros mentinerit,

ab ut ex quarti potissimum libri initio videre libuet. Quod ver in antiquioribus libris nihil inveni v nisi Cn. Sermiis eos. hoc eodem paret explicandum uis, atque alia quoque pro pter ii sum vntium similitudinen voces quaεβοχηm missas esse vidimus id quod Mic Oe'

facillime fiebat, si in pnti tu qu0dam iisq