Delectus opusculorum ad scientiam naturalem spectantium. Volumen primum

91쪽

PRODROM. METHODI MAMMAL. 81

Ordo I. R

Mammatium ordo Il l

Vngulatorum Pecora

Pinnipeda sMammalia 'Pinnata s

Antilope.

92쪽

ga MERREM, DE ANIMAL. SCYTHICIS IV.

ANIMALIBUS SCYTHICISA DUD PLINIUM.

COTTINGAE MDCCLXXXI.

eterum de historia naturali scriptorum libros, quamuis eorum magna pars aut incertis, aut fabulose ornatis narrationibus repleta sit, nihilominus tamen ad cognoscendas eas mutationes, quae variorum animalium habitacula, vivendique rationem et instinctus spectant, et utiles et cuicunque naturalis historiae cultori necessarios esse, nemo unqUam negare poterit, qui eos plane intelligere et recta de iis iudicia ferre valet. Inter alia multa, quae omnia hic commemorare alienum foret, ex illis discimus, animalia regiones, per institutam agrorum culturam, aut per auctam hominum multitudinem, sibi inhabiles redditas, reliquisse, in campis degentia sylvas petiisse, et quae secura

ante atque ferocia erant, tunc timida fugaciaque iacta esse. In illis quoque multorum, a nostri etiam aeui scriptoribus repetitorum errorum semina latent, multaque aut neglecta aut oblita apparent, ut ideo nobis saepe incitamenta iniicere possint, naturalia acriori quam solet studio summaque diligentia perscrutandi . Quibus permotus, non ineptum

93쪽

ineptum fore mihi visum est, locum quendam Zoologi antiqui illustrare, eiusque explicationem Dis sertationis inauguralis loco exhibere: plures eiusdem argumenti commentationes, quas in posterum pro viribus meis elaboratissimas atque absolutissimas reddere, et omni qua decet cum modestia proferre in animum induxi, eruditorum fauor et reprehensio aut eliciet aut opprimet. Locus, quem mihi hunc in finem elegi, extat apud PLINIUM IN HIS T. NAT. LIB. VIII. CAP. S.

Pauei siuia Scythia giguit inopia fruticum; paucat eo uterin tua illi Germania: in gula tameti bouρι fe- I rurum genera, iubatos Bissutes I), excellentique Di et Delocitate Vros a), quibus imperitum Dulgusi: Buhalorum Nomen imponit, cum id gignat Africa,

situli potius ceruique quadam μιilitudine 3 Seiu di Hard. I 6 ) Septentri0 fert et Equorum, greges fero hi rum 4 , sicut Apinorum Asia et Africa. Praetereat, Alcen, ni proceritas arsi tum et certiicis distinguat, iumento Duilem: item Maiam in Scaudinauia iustila, Mec Duquam visam tu h0c urbe, rutiliis tamen Marra-

illi tam schlin, haud dissimilem illi, sed nullo suffragi-

si Mum sexu, ideo pue.H0n cubantem, sieti acclinem am ' bori tu somno, eaque incisa ad Mimias capi; alias liti selocitatis memoratae. Labrum ei superius prae-ns grande; ob id retr0graditur in pascendo, ne, in P pri0ra tendens, inuoluatur 5). Tradunt in Paeonia feram; quae B0uasus Γ0cetur, equiva iuba, ceterat tauro Iimilem, c0ruibus ita in se sexis, ut non Diiliavi stit pugnae, quapropter fuga sibi auxiliari, redden- F a tem

94쪽

84 MERREM, DE ANIMAL. SCYTHICIS

tein tu ea fimum, interdum et trium iugerum longia itudine, cuius contactus insequentes, ut ignis ali- qtiis, amburat 6).1ὶ Iubatos Bisontes. - PLINIVS e X Veteribus, qui adhuc supersunt, naturalis historiae scriptoribus primus est, qui Bisontis mentionem fecit; Graecisque auctoribus, Vel antea plane ignotus, vel tamen minus cognitus fuisse videtur ii); neque postea a multis memoratus est. EXtant tamen descriptiones eiu S apud OPPIANUM b), et SOL INVM c),

ab Nec Vros aut Bisontes habuerunt Graeci in experi mentis. PLIN. XXVII. c. IO. s I f. 45.

. c) In hoc tractu scilicet Germania sane et in omni septentrionali plaga Bisontes frequentissimi, qui bovis feri similes, setosi collo, iuba horridi, ultra tauros pernicitate vigent, capti assuescere manu nesciunt.

95쪽

ex quarum comparatione, breuique PI INII de patria iubaque eius narratione, facile est coniicere, quale sit animal; nempe B0s Biyseu LINN. d), ex cuius germanico nomine IVGent latinum sine dubio ortum duxit. Occurrit insuper sub eodem hoc nomine apud SENECAM e , MARTIALEM ee) et PAVSA-N1ΑM et sine nomine apud et iidem g) et C ALPURNIvM SIC VLVM h). Iam Germaniae exsul est, inuenitur autem adhuc in Polonia et America septentrionali. Accuratiorem de eo disquisitionem cum infra sequenti Bonas descriptione coniungam ab Excelleutique et i et velocitate mos, quibus

imperitum vulgus Bilbalorum Nomen imporiit. Auctor noster narrat, c0rilua eorum iri taritum mΩ-

dum pr0teridi, Ot barbari s leutriunales ex illis p0teut, et musque bivis capitis Duius cornua implea ut i ,

rab. 37. Eintretirflab. 36. 37. 38. H In Hippolyto. τι 64. Tibi villosi terga Bisontes. ed Specitacul. 23. Illi cellit atrox Bubalus atque Bison. Lib. I. epigr. IOS. Turpes esseda quod trahunt Bisontes.s X. c. I 3.

Ecl. 7. v. 6O. Vidimus et Tauros, quibus aut ceruice iubata Deformis scapulis torus eminet, aut quibus hirtae Iactantur per colla iubae, quibus aspera mento Barba iacet, tremulisque rigent palearia setis. PLiNres XI. c. 37. s. H. 4S

96쪽

86 MERREM, DE ANIMAL. SCYTHICIS

et soLINus ob is ignem capacitatem, ait, inter re

magnitudinem Vrorum nimium augens, paulo tantum infra elephantos esse dicit, quoad formam autem , velocitatemque eorum Optime cum PLINIO conuenit, eademque de cornibus refert, quorum magnitudinem SENECA quoque assirmat il): Boues

quoque feri, secundum s TR Aso NEM M) in Alpibus habitantes, hic pertinere mihi videntur, nisi fortesiit Bisontes. Vri autem siluestres, quor Um VIRGILIVS avi meminit, minime cum hisce confundendos esse censeo: Italia nempe nulla fert boum fe-TOrUm genera, nec alios boves hic intelligendos esse credo, nisi tauros domesticos, quos feritatis detrimentique, quod vineis inierunt, caussa, poeta hoc nomine appellat, et alio quoque loco Mil) eodem hoc nomine domesticos boves insignat. Syl- vestres autem vocat locis sollicet sylvestribus pascentes, haec namque veteres pro pabulo pecoris pratish Sozi N. cap. 22. Tertium est genus eorum , qui Uri appellantur. Hi sunt magnitudine paulo infra elephantos, specie et colore et figura tauri. Magna vis eorum et magna velocitas. - Adsuescere ad homines ac mansuefieri ne paruuli quidem excepti possunt. Amplitudo cornuum et figura et species multum a nostrorum boum cornibus differt. Haec studiose conquisita ab Iabris argento circumcludunt, atque in amplissimis epulis pro poculis utuntur. CAEs. bel. gal. VI. c. 28.

Id Hippol. o. 65. Latisque feri cornibus Uri.

n) Georg. II. vf. 374. nu) Ibid. II. vs. 532. - et Vris. Imparibus ductos alta ad donaria currus.

97쪽

tis praeferebant o). Sub Bubali nomine Vrus, quantum Inemini, . apti l MARTIALEM p solum occurrit. Vrus autem nulla alia est boum species, nisi Tauri dome istici, in statu adhuc naturali viventis q). Habitabat olim in Germania et Scotia, nunc vero illic exstirpatus, in Borusita, Polonia, Lithuania et Sibiria adhuc inuenitur.3 Bubalorum - cum id gignat Africa, Oituli potius ceratique qMadam similitudine. - Variae de subalo Uirorum doctorum sunt opiniones , quas recensere, antequam accuratiorem de eo disquisitionem instituam, operae pretium duco. GES NERVs r) quamuis animal, quod sit veterum Bubalis ignorare videtur, oppugnans tamen eorum opinionibus, qui Boue ut Busalum i Italis Bussalo)esse rati sunt ex Caprarum genere esse docet. BELON ivs t speciem esse credit Burris, cui

o VARRO de re rust. II. S. Pascuntur armenta commodissime in nemoribus, ubi virgulta et frons multa: hieme secundum mare, aestu abiguntur in montes frondosos. V1RG. Georg. II. vs 2 9. Se. κ) l. c. Spectac. 23. q) Vrus. GEsN. Ouadrup. F. I 57. c. H. RZACT. POL F. I 2O. Audi. p. 323. Bos Taurus Vrus. LINN. IV.

dae dedit RiD1NGΕκ in collectione septem tabularum, Camelos, Bubalemque Bouem refereuriam, Iab. 6. 7-i Obseruat. F. II 9.

98쪽

88 MERREM, DE ANIMAL. SCYTHICIS

Iudici v) est nomen. ALDROVANDVS primo an bovis huius species putandus sit ambigens, multaque de distinguendo Bubalo sub alique locutus, figuram sibi ab Horatio Fontana communicatam Anti-lopes Bubalis exhibet, quam vero bovis specieinesse putat x): postea vero pro Caprae speciem habet, exhibetque icones Capram Ibicem vel Rupi capram sine dubio male delineatas referentes y . Post eum RAius, quamuis, qualis sit, nesciat,

Bouis tamen speciem esse putat et). PERRAVLT a),BVFFON h), PALLAS c), Ε XLEAEN do aliique denique Antilopem Bubalem esse una voce declarataerunt, quam Vero PER RAvLT Bouis speciem esse ratus est, facieque nimis bovina exhibet. Haec brevis est de 'Bubalo opinionum historia de quibus quae verae falsaeque sint, et quale sit animal, sub Bubali nomino intelligendum, nullo alio modo, quam breui ex veteribus scriptoribus collata descriptionum comparatione , melius diiudicari potest.

99쪽

CAius Cervis, Capris, Rupicapris, Capreolisque eum adnumerant e , quibus itaque forma atque natura similem putandum esse censeo, quod etiam PLINIVS et SOLI Nus do- cent f) Cornua basi re fa, recurua g), imbecillia, pugnaeque inutilia h). Timidus et fugax est et . Sanguis non spissatur, ob deiectum fibrarum, uti sanguis Caprarum, Ceruorum etc. h). Habitat in Africa l), in Nomadibus Nib et Mau- , uitania σι . Videamus nunc, quale sit animal Bubalus. Ilialos, qui Bouis speciem esse putant, maXime errare,

ex eo patet, quod minime Cum boue confundendum esse PLINIVS monet; et quod Caprarum cervorumue generi adnumerandum esse omnes et singuli de eo scriptores confirmant. Adde quoque,

PLIN. h. t. soLIN. cay. 2O. Cum Bubali pene ad ceruinam faciem in Africa procreentur. I) Opp. Cyn. II. Ps. 3O3.

ii STRABO XVII. P. II 82.

100쪽

so MERREM, DE ANIMAL. SCYTHICIS

Bi Eum hoc loco intelligere, absurdum etiam ea de caussa esse, quia A. C. N. 59'. primus in Europam aduectus, neque Africani sed Asiatici est originis. Neque tamen, quia est ex genere bouino, Iudicus Bos, quamuis in Africa habitat, Bubalus habendus est, cum cornuum etiam figura maXimopere a veterum descriptione aberret. Minime itaque errauerunt ii, qui ex Caprarum siue Antiloparum genere Bubalum esse contenderunt: diuersa haec namque genera a veteribus confundebantur. Ex cornuum itaque figura et patria iamiam videbimus quale sit animal Bubalus. Aurit arum paucae tantum existunt species, quarum cornua OPPIANI descriptioni accommodare possumus; Leucophaea scilicet, Rupicapra et Bubalis, quam cum Capra Dorcade LINN. unam eandemque constituere speciem nullus dubito. Leucophaeam. Antilopen ob vero hic referendam esse minime credo, partim, quod cornibus utatur falcatis potius, minimeque basi rectis, partim quod patria australior sit Africa et praesertim Caput Bonae Spei: ignotam itaque veteribus fuisse nullum est dubium. Rupicaprae cornua quidem optime cum descriptione OPPIANI conueniunt, sed habitacula eius, Alpes scilicet Helvetiae non sinunt pro Bubaro eam accipere. Restat itaque sola Autil0pe Bubalia, siue