장음표시 사용
101쪽
LiBER P R I M v s. ao 3riis Proserpinae responsis demonstrat & conii mat Quid ergo mirum, Magicae artis & inuentionem & studium & usum fuisse antiquissimum 'Certe nos supra a Mundi vique primordiis, Magis originem repetiuimus,& liber Exodi satis clare ostendit. iam tempore Mosis, hoc est. plusquam trecentis annis ante bellum Troianum, Magiam claram & celebrem fuisse, Magosque magna apud eam gentem, & sapientiar& diuinae cuiusdam virtutis auctoritate&existimatione floruisse, utpote qui se Mosi opponere ausi fuerint, similiter illi mira quaedam o
perantes. Nec DEvs per Mosem tam graues poenas aduersus Magos nstituisset, nec tam seuere eorum consuetudine in & congressum Iudaeis interdixisset, nisi iam tunc eorum ars sicut hominibus exitiosa erat, sic nota & cclc-bris fuisset. Porro circa belli Troiani tempora claram fuissae Magiae famam, non Obscure in-.. dicat Homerus, praesertim in Viyllis erroribus,
adeo ut totum opus non aliunde constet. Siquidem Prothea & Syrenum cantus apud eum, non aliter intelligi volunt; Circe utique & ii ferorum, euocatione hoc solum agi. Deindo apud Thessalas urbes diu Magia, magna celebritate viguit. Orpheus quoque magnam ei fidem & auctoritatem addidit . . Sed pri nus cx'. rat , ut inquit Plinius , cle co commentatus
Osthanes Xerxem Regem Persarum bello quod Graecis intulit , comitatus , qui velut
semina artis portentosae sparsit, obiter infecto quocumque commeauerat mundo ;& hic maxime ad rabiem , non auiditatem modo
102쪽
scientiae eius Graecorum populos egit. Sed ante hunc, clarissimum in ea arte Pythagorae nomen fuit. Is autem quem dixi Pythasoras, & post eu Empedocles, Democritus & Plato ait hanc discedam nauigauere,exiliis verius, ut inquit Plinius, quam peregrinationibus susceptis . hanc reuersi praedicauere, hanc in arcanis habuere. Sed maxime omnium Democritus, & aliorum siliique editis de ea voluminibus, eodeni tempore in Graecia, quo medicinam Hippocrates, hoc es , circa Peloponnesiacum Graeciae bes luna, & annum Romae conditae trecentesimum, eam illustrauit. Multis post hos saeculis, Apostolorum temporibus a d Brachmanas Indorum
Iarchas, & apud Gymnosophistas AEthiopum, Tessation Magiae existimatione illustres fuersi
quo tempore Simonem cognomento Magum, propter hanc artem multum claruisse, omnis
loquitur Ecclesiastica historia. Is Apostolorum
aemulus, non apud Samaritas inodo, sed apud Romanorum quoque principes , ad Magicas eius praestigias attonitos, honores etia diuinos obtinuit: ex quo velut parente, multiplex haeret coria ioboles prognata, & sub Christiano nomine magicas artes professa, religionem & dis ciplinam Christianam apud ignaros, infamem& odiosam fecit. Verum omnes ante se postque eius artis famae celebres, longe superauit Apollonius Tyaneus, eius perdiscendae studio totum mu- omnia pene orbem peruagatus. & cum iis congressus ' . quicumque tunc in ea clari habebantur. Is M iae scientia latam nominis claritatem gloriaq; abi comparauit, tantaque sui admiratione EO-
103쪽
LIBER PRIMvs. IOSminum animos impleuit, ut a multis eius sapi tiam, operaque a limantibus, & vivus & mo
tuus quasi D t v s haberetur. Taceo hic Plotinum, Porphyrium, Iamblichum, Proclum, Apuleium aliosque Pythagoricae ac Platonicae sectae
plurimos, qui Magiam & coluerunt studiosissime,& pugnacissime defenderunt, & tamqua ii ter omnes sapientiae partes clarissimam, utilissimaniq; , summis laudibus praedicauerunt. Sed quaeret aliquis, quomodo Magia artiti omnium μ' vanissima &fraudulentissima, tantii in toto ter - 'rarum orbe totque seculis valuitZHuic qu stioni respondens Plinius primo capite tricesimi libri. Auctoritatem, inquit, ei maximam fuisse nemo
miretur: quandoquidem sola artium, tres alias imperio si imas humauae mentis complexa,in una n se redegit. Natam primum e Medicina,nemo dubitat, aci'
cie salutari irrepsisie , velut altiorem sanctior quequam medicinam ritu blandis imis desideratismi promissis,addidisse vir s religionis, ad quaό maxime
tiam nunc caligat humanum genus. Atque ut hoc quoque 'ggesserit,miscuisse artes,mathematicas, nullo noauido futura de sese sciendi,atque ea e Caelo verissime peti credente. Itaposse, is hominu se obus triplici vinculo,in tantum fastigium adoleuit ut hodiei etiam in magna parte gentium praeualeat, ct in Oriente regum regibus imperet. Haec Pliniui. CETER ubi illud hoc loco magno nostro gaudio ingentique gloria Christianae religionis Chri 'uis. considerandum est, cum primum Euangelicae bra Metia doctribae lux inundo affulsit, omnium magica- rum fraudum caliginem fuisse discussam, atque dissipatam. Simul enim fides C H R I sT I prae- dodi sit.
104쪽
io 6 Ds MAGIA dicata & recepta in udo fuit, omnis magicarum
artium, oraculorum, vaticinationum caeteraru-que diabolicarum fraudum vis concidit, defe- cit euanu ur. Post Euangelium inquit Tertullianus in libro de Idololatria ) n quam inuentes aut Sophistas,aut Chaldaeos,aut Incantatores, aut Comectores,aut Magos,m si plane punitos Vbi sapiens' ubi bit rator 8 ubi conquisior huius aevi' Nonne infatuavit D Eus f pientiam huius saeculi' Sic Tertullianus. Atque haec ita fore,uti cernimus euenisse,inulto ante C H R i s τ v s Dominus discipulos suos docuerat naana apud Ioannem cap. Iz. dixit:Nunc iudicium est mundi, nunc princeps huius mundi ejicietur foras ct ego exaltatu fuero a terra, omnia traham ad mei mn: Et apud Lucam capite II. Cum sortis amatus custodit atrium suum, in pacesunt eaqVae p det. Si autem fortior eo superueniens vicerit etain, rninersa eius arma aufert in quibus considebat,
Ostolia distribuit. mantum inquit Eus bilis libri
oquat a m pM CHRI ue i indus profecerit, ipsis oculis Iescia ex OG cernimus.Non enim Persae qui eum secuti sunt,matres Me rhistit. sual ne audis nuptiis cognos unita non humanis vescuntur carnibus Scythae , nec carisii mos , fusa religione in iis liberos ii hiant: non Mag geta ac Derbices' opinquos atque a nes suos senectute confectos immolaui,aut eorum carnes epulantum.non Tybarem sones silios p aecipi ἀre, II rcam rapaci autum generi, non C. pij canibus proiiceres ol nt, quae quidem antea religio imefaciebant: nunc vero Eoagelica virtute Pu drque haec tetr/ , sae a immania flagitia explos sunt.quus iam doctrinam Christianam an lexus, Dcospritat aut inania O surda simulachra, aut moles o
105쪽
Daemonas in eis habitantes,aut partes mundi qua con-lliciuntur,aut mortuorum umbras. aut e iam animalium vel abiecti Oma ct nocentissima ' quibus tamen rebra vi merse pene gentes ante praedicationem Euangeli, diuinos honores cultusi tribuebat. Non satis existimaripotest,inquit Plinius lib. 3O. cap. I. qua tum Romanis debeatur, quisustulere mensisa, in qui bus hominem occidere religiosi imum erat, mandi otium saluberrimum. Quis ergo satis aestimet quatum debeant CAR is T o, cum alis gentes, tum in primis & gens & urbs Romana, cuius fidei ac doctrinae beneficio, maximis est malis liberata, summisque beneficiis affecta'Roma enim ut ait B. Leo sermone primo de Natiuitate Apostolorum Petri & Pauli J D E v Μ suum ignorans, cum pene omnibus dominaretur gentibus,omnium gentium seruiebat erroribus: magnam bi pidebatur assumpsisse religionem, quia nullim respuebaifalptatem , in qua diligentis a superstitione habebatur collectum, qκicquid usquam fuerat vanis erroribus institutum, νnde quant, Viper Diabolum tenacius illigata, tantὸ fuit per C H R i s T v ba mirabilius absoluta.
MAGIAE STUDII MVsivi sit licitiis. E TDV P L i C s Μ supra Magia fecimus, unam
naturalem, alteram non naturalem. Naturalis cium sit doctrinae Physica: , Medicar, ac Mathematicae pars nobilissima, per se bona&bonesta est,homin Vmque studio, & cognitione dignissima.
106쪽
io2 Det M AGi Adignissima. Fortasse aut eius studium, & tractatio publica merito prohiberi posset in Republica,videlicet, si timeretur ne ea in vulgus prodiata, multi quae est humani ingenij ad mala pro-
. cliuitas ad perniciem, exitiumq; alioru abute-MQ;a uatu- retur. Nam licEt medicina quoque abuti possint ιμ cur pro medici, & ob eandem causam etiam prohibe labi riphsiit videretur,attamen alia est ratio Medicinae, aliam δε μ' Masiae: nam Medicina,& eius vitis' est per se necessarius mortalibus, & abusus manifestior est, quam ut omnino celari queat; ideoq; punitu,ac emendatu facilior. Magiae vero , nec usus soci tati hominum est per se necessarius,& est abusus Occultus: latet enim per quas res, & qualiter Magia operetur. Quamobrem valde tina ri potest ne, tuo est occultior in operando,eo magis fiducia impunitatis, lubrica sit ad nocendum.
ne dia MAGI A vero non naturalis praesertim quae Να commercio &iscedere inito cum Daemone ni
titur , dupliciter addisci potest, vel speculatii ctantum,vel etiam practice, hoc est, vel noscendi tantum causa, vel etiam utendi & exercendi. Nuda cognitio agiae per se mala non est: omnis enim cognitio veri bonum quoddam & pe Maiis eu- fectio est intellectus;si enim cognitio malorum itio non-- bona non es et, D E v s eam non haberet, atquir - - D s v s omnium bonorum pariter atque malo
rum scientiam perfectissimain habet, si per se, mala esset cognitio huius Magiae, ergo nulli prorsus ea discere, aut noste liceret. Quomodo igitur Ecclesiae Doctores & rectores,huius Magiae Vanitates fallacias,malescia, impiasque si
perstitiones detegere,& colatare possent' quomodo
107쪽
L 1 3ER PRIMvs. Io modo Probare. mira illa,quae faciunt Magi, vel esse metas imposturas, vel opera Daemonu, vel occultarum virtutum naturalium effecta ρ quomodo demonstrare, ni illum opus Magorum v xξ posse dici miraculti 'quo modo docere, Christi miracula multum differre,ac pretilare Magorum miraculis,& nec Magos virtute diuina operari,nec CHR i s T; M,eiusque seruos miracula
magicis artibus edidisse ' Atque hoc animo, &consilio nonnullis Magiae studere cocessum est. Nos Christiani inquit Tertullianus libro de Anima fallacem Magiam non socia conscientia ed inimica scientia nouimus iecinuitatoria operatione, sed ex- pug natoria dominatione tractamus,multiformem hanc lucem mentis humanae, totius erroris artificem, salutis
pariter, animaep vastatricem. Itaque mihi quidem videtur recte dixisse Ioan. Picus Mirandulanus: Quὸ quis est Magia peritior, eὸ clarius eum cernere,
quantam inter Magorum,ct CHRIST I .atque Samborum miracula intersit. Sed studium eius potest triplicitet non esse bonum;vel si quis illud praeferat studiis utilioribus, & tantum propter inanem quamdam curiositatem illud capessat; vel si ad male agendum id reserre velit; vel si propter imbecillitatem mentis periculum sit ne huius Magiae fraudibus, & superstitionibus circu- ueniatur. Merito igitur id stud ij publice Christianis vetitum est, nec ulli nisi permissis reo
rum Ecclesiae conceditur. V s v s autem huius Magiae in totum damnatus est & vetitus, non solum lege diuina, & Ecclesiastica, sed etiam ciuili, nec Christianorum tarmum,sed etiam Gentilium. Non est autem πιsis
108쪽
1 io D E M A G i A' sus Magiae licitus:aut enim ibi est peccallim insidelitatis, si quis Daemoni credens, trio uat ei diuinum numen: aut est peccatum idololatriae si oblationibus & sacrificiis cultum Daemonibus adhibeat: aut saltem est peccatum inobedietiae, quia tam Magus, quam qui opera Magi utitur, facit contra prohibitionem diu in m & Eccles asticam. Causa autem huius prohibitionis triplex est; Primo,quia is peccat in se ipsum, committens se in magnum discrimen, scilicet deceptum magicis fraudibus in graues errores labendi. Deinde iniuriam facit Ecclesiae, cum D q-inone habens commercium, & familiaritatem,
qui est omnino praecisus ab Ecclesia, eique aduersarius. Postremis grauissime D s V M offendit dum confugit ad Diaboli opem &auxiliu;qu
si non sit omnipotens,&homini abunde prouidens,& cosulens D E v s Christianorum. Quam frauibus autem,& minacibus verbis D E v s, &vsum,& studium huius Magiae prohibeat, ex variis Scripturae locis liquido cernitur. In capiteis. Levitici sic habes: Non augurabimini,nec obseruabitis Hinma. Non declinetis ad Magos, nec ab ariolis aliquid si scitemini, ut postluamini per eos. Et capite sequenti et O. Anima quae declinauerit ad Magos se ariolos, ponam faciem meam contra eam, se interscia istum de medio populi sui. Et cap. I 8. Deutero. Nouinu ematur i,te, qui sciscitetur ariolos, ct Observet somnia, ct auguriainec sit maleficus, nec incantator,
neque qui Pythones consulat,aut quaerat a mortuis veritatem. Omnia enim haec abominatur Dominus, ct
propter istiusmodi scelersi delebit has gentes in introitu tuo. Et quarto libro Reg. cap. I. Ochoziae Regi
109쪽
Beelzebub Deum Accaron de aegritudine sua: Elias b c renunciari luisu: Nunquid non est D E v sin Israel, ut eatis ad consilendum Bee ebub Deum AccaroMQuamobrem haec dicit Dominus , Deleectulo, superqVem asendisti Aon defendes id morte morieris. Et libro iecundo Paralipomenon, cap. 33. inter alia scelera regis Manassis, haec connumerantur. Obseruabat somnia , si scitabatur auguria, maleficis artibus mseruiebat,habebat secum magos O incantatores: multat mala operatus est coram Do mino,ut irritaret eum. Cuius seuerissimi praecepti
hanc rationem reddit Philo in libro de Specialibus legibus: Non nit noster legislator procrasti; - ri veneficorum supplicia, sed absque mora vult exigi: quod dilatio, noxiis opportunitatem peccandi praebeat,
turalem eorum malitiam priusquam noceant: eodem modo eiusmodi homines plectedi sunt,qui Magicis suis artificii ct maleficis artibus incautos homines non solum errore implicant,sed in graues calamitates intrudunt. Sic Philo. Quam es sent autem hae arte S magicae, & Apostolis, & nascentis Ecclesiae Christianis abominabiles, & exosae, vel unus locu qui est: in i s. cap. libri de Actis Apostolorum, apertissim ξ declarat,vbi sic legimus Multi ex his, qui fuerant curiosi se Iati,contulerunt libros,o combusserunt coram omnibus. Ut autem & multitu-
110쪽
ata DE MAGIA subditur, eos quinquaginta denariorum millibus fuisse aestimatos . illos autem libros de rebus curiosis,Chrysostomus, Augustinus, Beda, Oecumenius,aliiq;,de rebus Magicis scriptos fuisse interpretatur. Restat ut de Magis Pharaonis, qui se opposuerunt Mosi, nonnulla disputemus. DE MAGi S PHARAONIS,
SAc RA Scriptura narrat Pharaonem aduersus Mosei iussisse accersiri sapientes & in leficos , qui per incantationes AEgyptiacas , &arcana quaedam similia fecerunt, tribus prior bus prodigiis , Mose factis: sapientes vocat, vel Astrologos,vel Philosophos, praesertim Magiae
naturalis peritos: Maleficos au tem,qui Magiam illam quam supra nominauimus, non naturalem tenebant,& exercebant. Itaq; horti nomine sis nificantur praestigiatores Necromantici, & qui magicis artificiis abutuntur ad patranda scelera,velut adulteria furta, homicidia, atque ob id dicuntur maleficimam & faciunt mala, & malo modo,nimirum Daemonum auxilio cum multis item fraudibus,mendaciis,&hominu deceptionib. Dicuntur autem, ut refert Iosephus lib. 2.
Antiquitatum, illi Megi fuisse sacerdotes: apud
Egyptios enim tales erat existimatione omnis sapientiae sacerdotes,quales apud Indos Brachmanes, apud AEthiopes Gymnosophistae, apud Graecos Philosophi. & apud Iudaeos Prophetae. Dicit autem Scriptura, eos operari solitos per incantationes AEgyptiacas,& per quaedam arcana: nam operabantur cantando quaedam verba