장음표시 사용
201쪽
statim a creatione hanc linguam insuderit Adamo , ergo haec lingua est prima,& per conlequens antiquissima : adstipulantur huic sententiae fere omnes doctores tam Hebraei, quam Christiani, quorum longus catalogus videri potest in disieri. prima Buxtorsit. Sed missis aut horitatibus videamus, quibus rationibus linguae Hebraicae vera antiquitas probetur. Primum argumentum probans linguq Hebrgae ultimam antiquitatem, est desumptum a summa linguae Hebraicae persectione , & simplicitate. Indubitatum est apud Philolophos, & rationi maxime contentaneum axioma, perfectum imperfecto, is implex composito prius est , & propterea lingua Hebraea, qua nulla datur persectior &s inplicior in mundo, caeteris omnibus tempore antiquiorem esse ipsa recta ratio indicat. Persectio hujus linguae manifesta fiet, si penitius consideremus. I. Efficaciam significationis vocabulorum : nulla enim lingua in toto terrarum orbe invenitur, quae tanta enficacia naturam & proprietatem rerum effert, quam haec Hebraea , ex. gr. ciconiae vocantur ΠTU a benignitate, quam erga l e invicem exercent. In Talmude quaeritur, quare ciconia sic vocetur , rei pondent Talinta distae, quia exercet ni pebeneficentiam erga socios suos, alimentum cum illis communicando. Similiter columba appellatur , quia oppressioni& praedae exposita est, a Rad. ' opprefit νι vel fraude: centenas milia exempla proferre possem, in quibus voces simili modo exprimunt naturam sive proprietatem rerum significatarum: ergo auditis nominibus animalium, etiam quodammodo natura illorum animalium nota fit. 2. Loquutiones
Metaphoricae in lingua Hebraea sunt elegantissimae , & quoties adhibentur tropi, toties micantes videas , radiantetque fisurarum stellas tanta dignitate ac gratia, ut eas omnes facile videant, qui Hebraea vicient. 3. Cum omnes aliae linguae multas peregrinas voces plerumque admixtas habeant, naec sola nullas alias voces exoticas ex aliis linguis mutuatur. Φ.
Plurimum etiam ad perfectionem linguae Hebraeae facit ejusdem constantia in omnibus libris Veteris T est. Miratus lae- piis me fui, quod tanta sit linguae Hebraicae convenientia in
202쪽
De Lingua Hebro Origine, se sentiquitate. I
omnibus libris Veteris Test. cum sciamus libros illos a diversis viris , qui l spe proprium stylum expresserunt, diversis temporibus, Jc diversis in locis compositos este : scribatur ex. gr. liber a diversis viris in eadem civitate habitantibus, videbimus fere majorem differentiam in illo libro vel respectu styli, vel copulationis literarum , vel respectu aliarum circumstantiarum, quam in totis Bibliis: verum si liber sit scriptus, e X. gr. a Teutonico & Frisio , vel si intercedat inter scriptores digerentia mille annorum, quanta in multis libris Veteris T. rei pectu scriptionis intercellit, eheu quanta esset differentia linguae t qui unam lcripturam intelligit, vix alte ram intelliget ; imo erit tanta differentia, ut vix ullus eas linguas, ob differentiam temporis & loci ita discrepantes, regulis Grammaticae,& Syntaxeos comprehendere possit: verum in Veteri Test. tanta est constantia, tanta convenientia in copulatione literarum, & constructione vocum, ut sere putares
eodem tempore, iisdem in locis, a diversis tamen authoribus, omnes illos libros esse conscriptos. Omittimus jam multa alia, quae etiam ad perfectionem linguae Hebraicae plurimum conducunt: nempe quod haec lingua sit omni u inlinguarum antiquillima , quod sit ab ipso Deo creata, quod Deus saepe hac lingua Prophetas suos alloquutus fuerit, & oracula tua populo hac lingua dederit. Sed his pretieritis simplicitatem linguae Hebraeae porro consideremus, quae consistit magna ex parte in paucitate literarum, quibus radices sive voces primitivae constant: pleraeque radices communiter tribus tantum constant literis, & ex illis caetera derivata formantur ; raro occurrunt voces compositae ad Voces compositas non referimus nomina ornata Pronominibus praefixis , sive etiam aliis
literis servilibus ) nisi eaedem sint nomina propria Virorum, Vel locorum. Non occurrunt in hac lingua aliquae dialecti nisi quis velit linguam Chaldaicam & Syriacam varias dia
lectos vocare) ut apud verbolos & mendaces Graecos, quo rum singuli sere aut hores novam linguam cacozelo quodam
videntur sibi sabricasse. Secundum argumentum, quod Judaei ad linguae Hebraear
203쪽
antiquitatem demonstrandam adserunt, petitur ex Etymologia nominum propriorum in historia primaeva Ueteris Test. occurrentium : nam nomina illa Hebraica, quae in principio creationis,& tequentibus temporibus hominibus data sunt, fere t unt Hebraica,& derivantur a radicibus Hebraicis; ergo lingua Hebraica, illo tempore suit usitata, & per conlequens lingua Hebraica est lingua prima, & antiquissima: ex. gr.
zJ sdam dicitur ab Adamah, terra, quia ex terra creatus est : similiter Eva vocatur vixi catrix, quia fuit mater omnium viventium; hanc Elymologiam ipsa S. Scriptura dat; salsa est igitur abbalistarum Etymologia, qui statuunt Evam
derivari a indicarit, an nunciarit, verbo Chalde is usitato,
quia quodam tempore decem cabi sive mensurae loquelae, tave potius garrulitatis coelitus descendissent, de quibus novem sibi foeminae abstulissent, & propterea Eva ira quasi eam ruta vocata fuisset. Haec in transiitu. Eodem modo a yy Peleg derivatura Rad. Hebraica divisit, quia divisio Iinguarum eo tempore facta est : ex his, similibusque nominibus propriis ipso jubare meridiano clarius illucescit, linguam Hebraicam esse primam linguam, quia nomina ilia propria i unt delum p-ta ex illa lingua, quae temporibus iliorum Patriarcharum fuit usitata, & illa nulla alia est, nisi lingua Hebraica. Urgent admodum hoc argumentiam Hebraei, ut & multi ex Christianis seriptoribus, qui hac de materia scripserunt. Objiciet fortasse aliquis, quod Moses illa nomina propria mutaverit, & e X alia lingua in tuam transtulerit. Rest. Hoc nullo modo videtur vero simile : nam scriptores & historici
non solent nomina propria virorum locorum immutare ;sed tolent eade in illibata & invariata retinere , parumper tantum ad linguae lux flexionem accommodata, ut origo prima illorum nominum semper adhuc appareat. Tertium argumentum, quo antiquitas linguae Hebr ς evincitur, est de fumptum ex vocibus Hebraicis Occurrentibus in omnibus aliis linguis : vix ulla lingua est, in qua non inveniuntur voces vel pura: Hebraicae, Vel Hebraicae originis, quae ut filii linguam Hebraeam matrem suam esse indicant. Quidam Lexica
204쪽
De Linguae Hebratie Origine, se sentiquitate. io
Lexica ediderunt, in quibus harmoniam aliarum linguarum cum lingua Hebraea ostenderunt. Ut vis argumenti clarius innotescat, e X empla quaedam in medium proseram : cx. gr. ad imitationem Hebraeae vocis ΓΞ'οῦ Graeci fecerunt vocem με ιν senum. latine significat pigersuια Π belgice voca tur reuch: similis talis comparatio cum aliis linguis posset insilui, sed res clara est , ita ut nulla indigeat tali dei non stratione t ast in lingua Hebraea nullae Occurrunt Voces, quae e X aliis linguis mutuatae sunt. Fortaste objiciet non nemo, quod lingua Hebraica non vi. deatur esse pura, quia hodiernae linguae Hebraicae multae voces Arabicae, Persicae, Graecae, aliaeque ex aliis linguis voces mutuatae, sunt immixtae : hoc ita esse videri potest in commentariis Rabbinorum, in Talmude, aliisque Judaeorum scriptis: e X. gr. voces 'r' ' Philosophus, Philosedibia sunt oesumptae ex lingua Graeca : imo etiam in ipsis Bibliis nonnullae tales voces peregrinae inveniuntur: ex. gr. in Esthera occurrit vox Persica pr) a significans sortes: multae similes peregritat voces possent in medium proferri, sed res satis clara
est: ergo argumentum nostrum non videtur procedere.
Re pondeo. I. verum est, quod in hodierna lingua Hebrςo- Rabbinica & Talmudica multet voces, ex aliis linguis desumptae, occurrant; sed non in antiqua Hebraica, quq pura est in Veteri Test . , & de qua solummodo quaestio est. Rabbini
debuerunt multas voces Hebraicas e X cogitare , quia omnium rerum in Veteri Test. non fit mentio. 2. Lingua, qua
Talmud conscriptum est, non est Hebraica, sed Chaldaica; ideoque argumentum desiimptum a lin sua Talmudica ad
Hebraicam nullius ponderis & momenti est. 3. In Veteri Test. Hebraico occurrunt quidem quaedam voces alienae, sive ex aliis linguis mutuatae ; sed illae non sunt Hebraics: ex. gr. Gen. 3 .ψ7. Laban vocavit tumulum illum resu Vcumidum restimonii . hae voces alienae, sunt quidem textui Hebraeo immixtae, non tamen fiunt Hebraicae ; lin sua ergo Hebraea Veteris Test. nullas voces ex aliis peregrinis linguis ita mutuatur, ut easdem faciat suas proprias. Ex his concludimus,
205쪽
quod lingua Hebraea si omnium linguarum prima. Rejiciuntur ergo, qui flatuunt Vel linguam Germanicam, vult Johannes Goropius Becanus, vel Chaldaicam, ut sentit Theodoretus, esse linguarum omnium antiquissimam. Qui defendunt linguam Germanicam esse primam, ritu potius e X- sibilandi sunt, quam rationibus refutandi: sed qui hunc primatum linguae Chaldaicae adlcribunt, errant quidem, attamen majori veritatis specie sententiam suam defendunt: nam linguam aliquam Orientalem fuisse primam, e Xtra controversae aleam nobis positum esse videtur, quia nostri primi parentes in Assyria quae in Oriente sita est, habitarunt: atqui in Assyria laltem tempore captivitatis Babylonicae Chaldaice loquebantur. Verum enim vero qui aliqualem cosnitionem harum duarum linguarum adeptus est, facile videbit linguam Hebraeam Chaldaea multo simpliciorem & antiquiorem esset plersque enim voces Chaldaicet a vocibus vel a radicibus Hebraicis, additis vel mutatis quibusdam literis, sormantur.
Sic pro Deo , Chaldaei dicunt , pro Ira Rege
cum adjectione literae Aleph : ex his videmus voces Hebraicas multo simpliciores esse vocibus Chaldaicis, δί per consequens verum est, linguam Hebraicam multo antiquiorem esse lingua Chaldaica.
206쪽
Rest. NICOLA O Vander SANDT, Ultraject. Ad dsem 6. Desemb. 16sq.i S E C T I O I. . . Ostquam Deus linguam Hebretam in Adamo creas-1et, eadem etiam variis post invicem saeculis in posteris ejus incorrupta permansiit: lingua enim Hebraea non fuit suriectae tali mutationi, quali communiter hodiernae linguae subjecte sunt: nam lis tractu temporis varias subeunt mutationes , eX quarum mutationibus nonnunquam diverse linguae oriuntur : sed lingua Hebrq semper pura permansiit, dc non passa est tales mutationes, quales caeterae linguet quotidie patiuntur. Vidimus superio ri dissertatione Deum linguam Hebream in Adamo creasse, jam porro originem & causas diversarum linsuarum investi- femus,& videamus, an hqc lingua in principio creationis lo-a in mundo fuerit. H.
Pranis igitur quaeritur : An hqc lingua Hebreta in principio
creationis sola fuerit in mundo,& quamdiu fuerit lota Rehois. deo: hqc lingua Hebreta lota & unica fuit in mundo,& quidem ultra mille & leptingentos annos, toto illo tempore homines tantum hebraice loquebantur, & nulla lingua pretier Hebraeam in initio creationis suit usitata. Hoc probatur e X GOι. II. 2. Erat tota terra, id est, Omnes incolae Iezre, labiti vhilsi, sermonis. unius , .ct xcyborum eorundem. Haec vel ba ab omnibus Y Σ eodem Diuitigod by Corale
207쪽
quod lingua Hebraea sit omnium linguarum prima. Rejiciuntur ergo, qui statuunt Vel linguam Germanicam, ut vult Johannes Goropius Becanus, vel Chaldaicam, ut sentit Theodoretus, esse linguarum omnium antiquissimam. Qui defendunt linguam Germanicam esse primam, ritu potius exsibilandi sunt, quam rationibus refutandi: sed qui hunc primatum lin suae Chaldaicae adscribunt, errant quidem, attamen majori veritatis specie sententiam luam defendunt: nam linguam aliquam Orientalem fuisse primam, extra controversae aleam nobis positum esse videtur, quia nostri primi parentes in Assyria, quae in Oriente sita est, habitarunt: atqui in Assyria laltem tempore captivitatis Babylonicae Chaldaichloquebantur. Verum enim vero qui aliqualem cognitionem liarum duarum linguarum adeptus est, facile videbit linguam
Hebraeam Chaldaea multo simpliciorem & antiquiorem esse: pleretque enim voces Chaldaicet a vocibus vel a radicibus Hebraicis, additis vel mutatis quibusdam literis, formantur. Sic pro Deo , ChaIdaei dicunt , pro m Rege cum adjectione literae Aleph rex his videmus voces Hebraicas multo simpliciores esse vocibus Chaldaicis,& per eonsequens verum est, linguam Hebraicam multo antiquio
208쪽
DECIMA OCTAVA in U AE E S TDe Confusione i Linguarum.
Rest. Ni COLA O Vander SANDT, Ularaject. Ad diem 6. Decenib. 16 sq. SECTI O I. - Ostquam Deus linguam Hebretam in Adamo creasset, eadem etiam variis post in icem saeculis in posteris ejus incorrupta permansit: lingua enim Hebraea non fuit suriectae tali mutationi, quali communiter hodiernae linguae lubjecte sunt: nam lis tractu tem poris varias subeunt mutationes , ex quarum mutationibus nonnunquam diversς linguae oriuntur: sed lingua Hebret semper pura permansiit, & non passa est tales mutationes, quales caeterae linguet quotidie pariuntur. Vidimus superiori dissertatione Deum linguam Hebrεam in Adamo creasse, jam porro originem & caulas diversarum linguarum investiemus,& videamus, an hqc lingua in principio creationis lo- , in mundo fuerit. N. Primo igitur quaeritur : An hqc lingua Hebreta in principio creationis lota fuerit in mundo, dc quamdiu fuerit Gla φ Respim-cto: hqc lingua Hebreta lota & unica fuit in mundo,& quidem ultra mille & septingentos annos, toto illo tempore homines tantum hebraice loquebantur, & nulla lingua pretier Hebraeam in initio creationis fuit usitata. Hoc probatur ex Gen. II. 2. Em tota terra, id est, omnes incolae terret, labii in ius, sermonis. unius, ct verborum eorundem. H c verba ab omnibus Y i codem Diuitigod by Corale
209쪽
eodem modo non explicantur : Hebraei hic magis subtilius , quam solidius distinguunt inter labium & verba , quasi liaec
scit . verba eandem linguam, illud vero modum pronuntiandi & orationem contexendi significaret: sensus ergo illorum verborum ex sententia Hebraeorum talis est, scd. non tan- . tum eandem omnium fuisse linguam, sed etiam easdem phrales Sc modos loquendi fuisse adhibitos, ita ut Docti noulplendidioribus & elegantioribus phrasibus ac verbis mentem suam expresserint, quam indocti. 2. Sunt etiam ex Hebraeis , qui verba sernionum eorundem, o labii unitu explicant de consensu SI unitate animorum &consiliorum in aedificanda turri, nempe quod eosdem sermones inter se miscuerint, Scquod in consilio optime convenerint. Sed nos simplicitatem textus retinemus , quae hanc glossam non admittit: nam intextu S. dicitur, quod in initio labium fuerit unicum,& quod lingua ipsorum, &. non mens fuerit divit a. Approbat nostram sententiam Tarquin Hierololymitarium in hunc locum, cum ait: l ao is , Rem p l' 'πο Ποῦ ct fuerunt omnes generationes rerrae linguae unius, consiluit uniusviam lingua sancta loquebantur. Sic etiam S. Jarchi, A-ben Ezra, aliique multi labium unum e Xplicant per linguam sat citum. Ipsi etiam Ethnici cognoverunt fuisse tantum unicam linguam in mundo : sic Abydenus apud Eusebium & Cyril l um ait: Cum vero ad id usque rempus hoηnnes uni in lingua fulsent, Ii guam dirersam ipsis a Diis se immissam. Imo, quod magis est, statuerunt unicam illam linguam etiam brutis fuisse cor u-nem, adeo ut homines cum brutis, & bruta inter se hac lingua conceptus suos e X presserint. Ipsa ratio hanc unitatem linguae videtur evincere: nam in principio creationis & deinceps omnes ab unica Adami familia dependebant: hic Adam, cum hanc linguam a Deo accepisset, eandem etiam Hios suos docuit, filii nepotes, illi iterum alios, & sic deinceps, uti solet fieri apud nos; filii enim tamdiu imitantur parentes suos in vernaculo sermone, utque dum alibi alias linguas discunt, vel in alias terras proficiscuntur, in quibus alia lingua vulgaris est: sed non legimus in S. Scriptura, quod Adami posteriante Diqitigoo by Corale
210쪽
De Confusione Linguarum . Ipsante confusionem visitaverint alias terras, in quibus aliae linguae praetor Hebraeam fuerunt usitatet. Sed objiciet nonnemo verba Genes io. s. ubi Moses ante
linguarum confusionem dicit: Ab his divisa sunt regiones gentium
per terras earum, cuiqκe secundum linguam suam. Hinc videtur probari, quod ante famosam illam linguarum confusionem aliae linguae praeter Hebraeam fuerint usitatae, quia dicitur, quod
regiones fuerint divisa secundum lingsiam suam. Rest. Est anticipatio, quae usitatissima est in S. Scriptura ; Moses enim hic narrat, quod demum post aedificationem turris Babylonicae fieret: he suuI dicitur quaesivisse asinos patris sui, qui tum temporis nondum sic vocatus su insed demum, postquam electus esset a Samuele in Regem, insignitus suit nomine Saulis, quia petebatur a populo: Saul enim significat petitus. Fallum ergo est, quod dixerunt R. Elieser in Talmud Hieros. & author libri Chasliunt, icit. singulos structores turris Babylonicae callui1- se Io lingitas, quae etiam ab omnibus & singulis intellectae fuissent, Sc quando Deus dixisset: docordamus, ct confundamus
illic labium, tum tantum oblivionem sexaginta novem linguarum in singulos architectos introduxisset, adeo ut quam linguam nosceret hic, non noverit ille, sed omnes simulac ivisesent 7o linguas : nam inquit nihil novi est sub terra. Verum ablurda est eorum Rabbinorum glossa; nam si hoc procederet, tum eodem modo possem concludere, quod quidem trecentae linguae, imo multo plures ante confusonem fuerintustatae, quia jam quidem totidem linguae in mundo inveni untur. Concludimus ergo linguam Hebraicam usque ad confusionem linguarum fuisse solam in mundo. II. Quaeritur: Quis sit author confusionis linguarum tem pore aedificationis turris Babylonicae φ Respondeo. i. Cantius io est: Caula esstciens illius confusionis non est aer bor pya , qui aer ex lententia quorundum Hebraeorum induciti homines in Oblivionem Omnium eorum, quae didicerunt: unde factiuni esset, ut quisque linguae stas fuisset immemor, & aliam sibi de
novo sabricasset. a. Concl. Ipla natura non est caula confusionis linguarum: