장음표시 사용
221쪽
Maverit, quantum requiri noverat genti numerosissimae adcommodam habitationem : sic explicat hunc locum Doctis Bochartus in lib. Phalaicar: Is. Denique si praecisam supputationem ingressbrum in AEgyptum instituere vellemus, erunt plures quam septuaginta: nam in Actis Apostolorum cap. I. νersu I . expresse dicitur, quod fuerint Is homines, qui in R-gyptum profecti sunt. 3. Ponto, sed non Mnceo, quod suerint ro populi, inde tamen nondum sequitur , quod fuerint etiam 7o linguae Inam non est necesse concedere populos terra a se invicem s gregatos, etiam novas linguas constituisse : nec hoc etiam evincitur ex Grat. ro. . ubi dicitur : Diris uni regiones per terras earum, cuique secundum linguam suam. Ex nis verbis tantum elicitur unicuique populo suam fuisse linguam ; led nulΙo modo sequitur illam linguam fuisse propriam, & a caeteris in unoquoque populo distinctam. Eodem modo, quia Ubera cap. s. versu '. dicitur ex Assueri mandato literas fuisse scriptas ad prassectos provinciarum centum viginti septem secundum striapturam cujusque provincia, ct secundum linguam cujusqne populi, nemoecolligere potest totidem fuisse linguas, totidemque 1eribendi
. Septuaginta discipuli a Christo electi, non ad singulas totius orbis gentes sunt emissi, sed tantummodo ad solos Iudaeos, qui Io populos non constituerunt e namdicitur in iupra allegato textu Luc. IO. I. Quod miserit illos odiscipulos in omnem urbem ct Iocum, in queni ipse erat venturus ; atqui Christus non erat iturus ad Garamantas dc Indos, nec ultra Sauromatas & glacialem Oceanum ; sed ut ipse dicit Matth. Is. 24. Non sum misius, nisi ad oves perditas domus IIrasis. Ex his jam elare sequitur , quod illi o discipuli a Christo emissi non probent tempore confusionis linguarum fuisse septuaginta populos, vel ro linguas.
Secunda sententia de numero linguarum, ortarum ex eo susione, est Graecorum & Latinorum Patrum, qui statuunt hanc confusionem esse factam in 72 linguas: hi Patres etiam sententiam suam stabiliunt ex numero familiarum. Sed roga
222쪽
bit aliquis: Quare ergo illi Patres numerum familiarum bi natio auxerint φ Sop. Patres Graeci & Latini numerum retfamiliarum desumpserunt ex Bibliis Graecis, in quibus Genesio. duo Noachi nepotes scit . duo Nainan adduntur , qui intextu Hebraeo non inveniuntur, prior est filius Scit emi vers rialter uero est filius Arphach schadi verset . Alii adhuc paulo
aliter hunc familiarum numerum colligunt , in num et o ta men conveniunt. Hanc lententiam de septuaginta duabitu linguis defendunt Eusebius, Epiphanius, aliique quamplia linii. Eusebii in Chronico tib. i. verba translata sic sonant: Nunc autem redeamus ad tarras ad caiioncm, ct confusonem 72 entium o Ii uarum. Epiphanii vero adrersus haereses lib. i. S. s. verba sic sese habent: Deus dispare illorum litetuas, ct ex una distribuit in putoginta duas pro hominum numero, qui eo tempore repertus fuit.
R som&ο breviter. i. Haec sententia de Ia populis, totidem que linguis nulla specie veritatis asseritur ;ia item illi duo
Kainan, quia non inveniuntur in textu Hebraeo , sed tantum in textu Graeco, utpote non authentico, non sunt numerandi inter nepotes Noachi. a. Posito , quod dentur et Noachine potes, inde nondum sequitur, quod etiam in totidem lin- fuas confusio linguarum sit sacta: hoc nullo modo sequi pauo ante iusius probavimus.
Tertia sententia est cujusdam Euphori, qui statuit confusionem esse factam in 7s linguas, qui votidem animet cum Iosepho in rigyptum descenderunt: ita asserit Clemens ; Eupho ri altiplures historicidentes o linguas reserunt elseptuaginta quinque. Respondeo, quod nulla sit conlequentia ; si 7s animae descenderunt in rigyptum, ergo totidem suerunt gentes & linguae. Quarta sententia est Paciant, Epilcopi Barcinonensis , qui in opusculo contra Novatianos , cujus meminit Hieronymus; defendit linguarum confusionem esse factam in centum S: viginti linguas. Respondeo : Absque ullo iundamento & ratione hoc asseritur, & propterea eadem facilitate, qua asseritur, etiam a nobis rejicitur. His quatuor praecedentibus sententiis rejectis, seqimur
223쪽
quintactvltillia, quae statuit numerum linguarum , in quas, vel in quot linguas confusio facta fuisset, esse ignotum : nam nullibi in sacris literis numerus linguarum defcribitur , nec rationes lupra allegat, ullo modo probant sententias illas,&per consequens tutius est hic doctam suam ignorantiam sateri, quam aliquid, quod incertum est, magistrali aut horitate determinare. Hanc lententiam defendunt multi viri eruditi, & Philologi saniores : conveniunt tamen cum sententiis suis perioribus, quod confusito illa facta si in diversas linguas; sed in quot, vel in quas non determinant: hanc quintam sententiam nos etiam defendendam luscipimus , quia rationes lupra allegatae nihil certi probant. Praeterea non licitum est ex hodierno linguarum numero etiam antiquum colligere; jam enim proculdubio plures linguarum centuriet dantur, quam olim linguae tempore confusionis. Plinius a Timosthene memoriae proditum ait, in unam Dioscuriadem, Colchortam emporium, trecentarum linguarum homines convenire fuisse lolitos : R. addit a Romanis postea per centum &triginta interpretes negotia ibi gesta fuisse. Mithridates non magnam Asiae partem, si toti conseratur imperio, tenens, Vis inti duas linguas in sua ditione habuisse constanti Scriptorum contentu asseritur; quibus si addaimir caeterae linguae,
quoae toto terrarum Orbe tum temporis diverta fuerunt, maximus numerus linguarum inde evadet. Complures etiam
post Christi natalem ex una primigenia multae aliae linguae sunt ortae. Quis enim ne icit e X Germanica natam esse Belgicam, Anglicam, Danicam , ali atque linguas φ Quis ignorat ex lingua Latina natam eisse linguam Gallicam , Italicam, Hispanicam &c. Maledictio illa, qua Deus punivit homines ex occasione turris Babylonicae, non fuit momentanea ; sed continua, quae adhuc durat, & usque ad consummationem
saeculi durabit: hinc fit, quod omnes lin)uae exceptis paucis sint in perpetuo fluxu, & singulis prope saeculis magna sui
224쪽
De Cons une Linguarum. . I 87 Respondeo: Nemo hoc facile determinare potest, quia nomina populorum & regionum sunt variatae praeterea ipsar lingus olim lunt mutatae, & quotidie mutantur. Mihi maxime probabile videtur linguas Graecam, Germanicam, ILgyptiacam, nihiopicam, Cananaram, Philistaeam , Aram am, S Chaldaeam ex confusione esse natas, quia illae lingitae nomina sua retinuerunt a principibus familiarum, hoc est, a nepoti bus Noachi ; sic lingua Graeca nomen accepit a Javan, Gens Io. r. Hinc lingua Graecorum Vocatur : lingua Germanica nomen habet ab Aschenaz y hinc Germania vocatur, Germanus : lingua Pi gyptiaca nominatur a Mitzrajim; hinc fluvius uri tur *'πὸ&c. In quas alias lin suas confusio facta sit, N. quae adhuc ex confusione supersint dissicile est determinare. Saltem quaedam adhuc supersunt; sed illae procul dubio magnam mutationem sunt passar. In sacris literis viginti fere linguarum praeter Hebraeam si mentio, quarum quaedam sine dubio sunt primigeni et , natae ex
Prima lingua, quarum mentio fit in S. Scriptura, est Chaldaea quq in Daniele & Eetra est ustata ; haec lingua vocatur Dan. r. . . Θl Iingua Chaldaeoruvi, estque linguae Hebrga maxime assinis, dc originem habet e X confusione linguarum. In confusione omnes linguet non erant plane di ersae, sibique mutuo oppositae, , sed magna fuit convenientia linguarum cum matre sua Hebraea, &. quo populus dispersus Hebraeis, hebraice loquentibus, erat vicinior, eo viciniorem etiam linguam, proprius ad Hebraeam accedentem, nactus est, & reti
Secunda lingua, cujus mentio fit in S. Scriptura, est lingua
Tertia lingua est lingua Chanaan, hujus I aias ip. I9. I 8. iacit mentionem: haec lingua Chananaea edi lententia multorum Judaeorum Sc Christianorum non pla de suit distincta a lingua Hebraea : quidam putant quod lingua Hebraea vocetur Clia lania, i in quia Judaei loquente fermone Hebraeo
225쪽
Da an lingua: Hebraeae Valde erat assinis. Nos existimamus luimam rationem esse Veram, scit . quod lingua Hebraea vocetur Chananaea, quiaJud aer loquentes hebraice Chanan am inhabitabant: ergo Jelaias per linguam Chainanaeam non intelligit linguam novam ab Hebraica diversam. Gliarta lingua est lingua IEgyptiaca, ejus fit mentio Psal. 8r6. ut & Psai. II . I. Quam pro si set contra terram A Nit, ubi sermoneru ignotum audiebam. Per ignotum dc peregrinum sermonem necessario intelligitur lingua Rgyptiaca. Quinta lingua est lingua Asclidodeta ; ut Nehem. I I. et . Filix eorum partim loquebantur Asthdodice, hoc est, lingua Philistaeorum. Sexta lingua est lingua Persica, cujus multa vocabula continentur in libro Estnerae; quia in illo describitur histo ita sub Persis gesta: ex: gr: .' se est vox Persica denotans sortes. Septima Sc Ollarae linguae scit. Graecae δοῦ Romanae fit mentio
Ilic. 23. 38. in titulo crucis.
linguae fit mentio Act. r . Ir. ubi dicitur, quod inrba sustulerit vocem, Sc Lycaonici loquuta fuerit. Reliquς linguae, quarum mentio sit in S. Seriptura , scit. Parthorum, Medorum, Elamytarunx, Cappadociae , Ponti, Asiae, Phrygiae, Pamphiliae, Libyae, Cyrenaicae , Cretae re censentur Adlor. cap. r. Hς sunt Viginti linguae , quarum in factis literis obiter fit mentio ; quae jam ex illis linguis a prima confusione natς sint, non satis constat ; saltem verosimile est supradictas linguas, quae nomen retinuerunt a principi bus familiarum, originem habuisse e X confusione. III. Quaeritur. Quo tempore confusio linguarum sit facta' Fest. Eodem tempore linguae iunt confusae , quo homines sitiat dispersi: Genes io .r s. dicitur, quod Ilibero nati fueritu duo blii, quorum uni nomen P aleg, quia in diebus ejus ii visa fuit terra. Textus innuit temporibus Phalegi terram iuisse ὁivisam: per divisionem terre etiam divisio linguarum intelligitur ; haec enim illius causa fuit: temporibus igitur Phalegi linguarum confusio iacta est ; sed inter doctos quaestio est : Num confusio haec iacta sit circa mortem Phalegi Num vero circa mediam eius aetatum, Vel potius circa ejus nativitatem' Eelen-
226쪽
Respondeo: Qui primm sententiam defendunt , scit. quod
eonfusio iacta sit circa mortem Phalegi, statuunt hanc consu-sionem esse factam circa annum trecentesimum & quadragesimum post diluvium. Nam Phaleg , natus anno centesimo primo post diluvium, uti Gen. I s. dicitur , vixit ducentos Miriginta noxem annos. In hac lententia sunt plerique Hebraei, qui pretiere a statuunt Abrahamum suilla 4 8 annorum, cum confusio a Deo introducta fuit Patroni secunda sententiae adscribunt confusionem mediae Phalegi stati; sed non eodem modo. Cornelius a Lapide adscribit confusionem anno et talis Phalegi septuagesimo, hoc est, post diluvium anno i I.AugustinusTorniellus refert confusionem ad annum Phalegi r o. hoc est, ad annum post diluvium a r.
Doctores tertia sententiae statuunt confusionem esse factam circa nativitatem Phalegi, hoc est, circa annum post diluvium Io I : eo enim tempore natus est hic Phaleg, uti apparet ex Gen. cap. II. Haec ultima sententia videtur veros millima propter has duas sequentes rationes. r. Quia hic Phaleg nomen accepit ab hac divisione ; ergo circa ejus nativitatem confusio videtur introducta e nam insantibus, non vero viris
circa mediam aetatem, VeI circa mortem nomina imponuntur. Judaei adhuc hodie pueris octavo die, & puellis post
sex a natiuitate hebdomadas nomina imponere solent: hiem os infantibus nomina imponendi apud plerasque gentes etiam usitatus est. 2. Si Phalego nomen impositum esset circa mediam ejus artatem, procul dubio S. Scriptura didisset aliquam rationem , ob quam hoc nomen magis impositum suisset Phalego, quam aliis tum temporis viventibus: sed nulla at signari potest natio ; ideoque verosii milior est illa sententia, quae statuit Phalego impositum esse nomen non circa mediam
ejus aetatem, sed ei a nativitatem. Uerum contra hanc sententiam possunt haec sequentia obiici. I..Quod non tantum nomina imponantur circa nativitatem, sed etiam circa mediam statem, imo etiam circa mortem et sici Saul nomen accepit circa mediam aetatem , cum in
Regem eligeretur: Saul enim idem significat, postulatus, A a 3 pellius:
227쪽
petitust antequam Vero in Regem electus esset, tali nomIne non fuit insignitus. Sic etiam Apostolius Paulus, postquam factus esset Christianus, Vocatus est Paulus, Cum antea vocaretur Saul, Act. 9. Saul Saul, quid me persequens yr. Objicitur, quod circa mortem , imo post mortem Iudaei infantibus luis nomina imponant: nam Iudaei solent, si infans ante octavum diem incircumcitus moriatur, talem supra sepulchrum circumcidere , nomenque ei imponere , ut Deus illius infantis etiam sit memor, ejusque misereatur in
mortuorum re turrectione. Ot ' :
I. Respondeo. Verum quidem est, quod aliquando nomina imposita sint hominibus, vel potius mutata sint circa mediam aetatem ; sed hoc factum est ob specialem rationem , quae it los praecipue tangebat: verum nulla potest assignari ratio, ob quam Phaleg hoc nomen magis accepisset, quam caeteri ipsius fratres : sc etiam Saul tali nomine fuit insignitus, quia Israelitae Regem petebant, per quam petitionem Saul ipsis concedebatur : fuit etiam specialis ratio, ob quam gentium Apostolus loco Saulis postea vocatus fuit Paulus, quasi pusillus.
Paulus nomen suum secundum conluetudinem Judaeorum mutavit: 1 olent enim Judaei nonnunquam nomina sua mutare ob has tres tequentes ratione S. I. ob morbos periculo. sos, qui corpora sua in Valerant: aegroti hac mutatione nominis volebant indicare mutationem esse sequuturam vel ad vitam, vel ad mortem. II. In signum mutationis vitae an te actae : hac mutatione indicabant se facere votum, quo testabantur & vovebant, se una cum nomine vitam anteactam in melius esse commutaturos, ita ut plane alii & novi homines viderentur : ob hanc secundam rationem videtur
Paulus mutasse nomen suum, quasi vohitiset indicasse , Saul quidem persequutus est ecclesiam, non Vero Paulus, jam sum alius homo , jam non amplius ecclesiam Christi perse Far: permutationem ergo nominis sui in memoriam revocabat turpitudinem & detestationem Vitae anteactae, & simul quasi tacite pollicebatur se non amplius illam ecclesiam ita persequuturum esse. III. Quidam Judaei mutabant nonrinam I,
228쪽
ut irritum sacerent decretum Divinum, quod Deus contra tales conceperat. Quatuor res e X lententia nonnullorum Iudaeorum reicindunt decretum judiciale De L I. Eleemosyna. 2, Precatio. 3. Mutatio nomini S. . Mutatio operum
sive conversio: Paulus ad hanc decreti Divini anni hilationem non respexit; decretum enim Dei non potest irritum fieri, sed intendit conversionem , quia voluit indicare se jam esse hominem alium, quem Vitς anteacte paenitet: concedimus ergo . quod aliquando hominum nomina circa mediam statem sint mutata, sed fuit semper specialis ratio, quae illos in particulari tangebat, & non alios : sed potest allignari specialis ratio, ob quam Rex ille vocatus suit Saul, & Apostolus nomen suum mutavit in Paulum: verum in Phalego nulla potest assignari specialis ratio; nam divisio, unde ille nomen accepit, non tantum illum, sed etiam alios fratres tangebat. II. Respondeo. Circa mortem, vel post mortem imponuntur quidem nomina; sed tantum infantibus , nomen nondum habentibus : ast si Phalegus nomen accepisset circa, aut post
mortem , tum non accepisset nomen suum, cum esset infans; nam erat annorum 239. cum moreretur : deinde illud non
suisset primum Phalegi nomen , cum infantium hoc sit primum nomen, quod post mortem accipiunt. Adhuc objicitur,stu. impolsibile esse, quod confusio linguarum facta sit circa nativitatem Phalegi, tracest, anno i 7s . post creatum π undum: nam si tum temporis facta esset confusio, tum dicendum erit spatio annorum centum & unius nam Phaleg natus est anno ror. post diluvium) per illos homines, qui fuerunt in arca, mundum ita vehementer fuisse multipli. Catum, ut tot fuerint gentium capita, tot divertae familiς, quq
tot terras invadebant, tot nationes constituebant, tot mundi plagas occupabant. Praeterea adhuc augetur hoc dubium, cum attendimus ad brevitatem vitae Patrum postdiluvianorum : nam Patres ante diluviani duplo fere diutius vixerunt, quam postdiluviani; quidam ex antediluvianis ultra nongentos annos Vixerunt, cum postdiluviani tantum quadringento Sprq ter propter annos vixerint: Arphaci ad primus post Disitiroo by Corale
229쪽
diluvium Patriarcha tantum vixit annos 433. Sic etiam alii Patrea postdiluviani respectu Patrum antediluvianorum non
Respondeo r. Quidam hanc objectionem solvunt dicendo, quod plures homines in arca Noae fuerint, quam octo, dc quod in textu tantum supputentur prς cipui,& quod famuli, ancillae, pueri, puellet adhuc lubintelligantur: sic in curru non
numeratur auriga: si enim aliquis quaerat, Quot homines fuerint in curru Respondebit quatuor aut sex omita semper auriga udeo idem, quia non numeraturi etiam non solvit vectigal. δdem obtervari solet in nuptiis & conviviis: roganti, quot suerint convivae nuptiales' Respondebit so . aut 6 o. aut plures, vel pauciores omissis ancillis, famulis, qui non numerantur, etiamsi in nuptus etiam edant &. bibant: idem. putant nonnulli etiam dicendum esse de octo hominibus, in Αrca Noae contentis. Narravit mihi nonnemo, qui audiverat Pallorem in publica concione hanc sententiam defendisse;-hi tamen haec sententia non videtur vero similis;nam in textu dicitur, quod fuerint octo homines, qui contradistinguuntur caetcris hominibus , qui in diluvio perierunt.
Respondeo ia. Alii majori specie veritatis adinibunt hane humani generis multiplicationem Dei benedictioni. quasi Deus ita humano generi benedixisset ; hanc benedictionem Deus hominibus pollicitus est Gen. 9. I. cum diceret: Fatificate, multiplicamini, o replete terram,o vers. '. abunde ρνogignite in terra.
Simili benedictione Deus benedixit Israelitis in Egypto sub jugo Pharaonis habitantibus: ibi enim leptuaginta homines praeter propter, qui cum Iacobo Patriarcha in AEgyptum
descenderant, in aliquot centena hominum millia ducentis Praeter propter annis excreverunt, adeo ut AEgyptii coacti fuerint Iiraelitas variis modis opprimere, ne ab illis, utpote cum tempore futuris fortioribus, uincerentur,& ex regno suo
pellerentur, unde videre est, quidDei benedictio essice repossit. Fespondeo rri. Vita Patrum postdiluvianorum fuit quidem multo brevior vita Patrum antediluvianorum ; sed Patres antediluviani multo serius inceperunt generare, quam Patres
230쪽
De Confusione Linguarum. Is 'postdiluviani: plerique enim Patres post diluvium viventes circa annum trigesimum aut circiter generabant, cum Patres ante diluvium Viventes demum circa annum centesimum fere generare inceperint: Adamus coepit generare annor so . Seth anno Ios. Sed Schelah cum esset 3 o. dc Heber 3 . annornm genuerunt. Concludimus ergo sententiam illam, quae statuit linguarum confusionem este factam circa nativitatem Phalegi, hoc est, anno centestimo primo post diluvium. sive anno Irs r. post creationem mundi, nullo modo esse absurdam, vel S. Scripturae contrariam : sed potius ei, ut Sc sanae rationi consentaneam, cum nomina hominibus imponantur non circa mediam aetatem, Vel circa mortem; sed circa
nativitatem, dc quidem saepe ob oblatam aliquam occasionem: ergo Phalego, qui sic denominatus est a divisione linguarum, nomen impositum est circa tempus nativitatis , &quidem propterea, quia illo tempore linguae confusae iunt. Haec sirificiant de linguarum confusione.
DeLingit HebrQῖ post confusionem
conservatione, & ejusdem propagatione.
Uperioribus duabus dissertationibus egimus de confusione linguarum, ut & de earundem diversitate : sequitur nunc, ut porro investigemus, ubi & apud quos lingua Hebrsa in , & post confusionem A b fuerit