장음표시 사용
351쪽
mitio ante IEHO VA alias requirere vocales , quam quibusram n6tantiir , Rei pondebimus ad hominem,titi Vocant,vo-c alas illas non esse authonticas, sed e a Malorethis Tyberiensibus, qui ut sit posti totam lectionem Adorat proJEMo-vΑ, & Elollim pro s8Ηo v I confirmarent, tales vocales subscripserunt. Verum illi qui defendunt puncta vocalium esse ab ipsis aut horibus librorum , vel ad minimum ab Ezra, &per consequens Divina, illi fortius argumenta contraria desumpta ex punctatis ne literarum M. urgere poterunt. ii. Argumentum primum pro lectione adonat est tale. Vocales nomini T lubscriptae non tu ut ejus propriae vocales,led .nominis Adonis ergo legendum est Adet i, ktatio haecia qu A udera Hebraicar propriis vocalibu, lunt Iegendae. Quod vocales sub JE Mou A non lint ejus propriae vocales, hoc inde probatur : quia si es ent propriae, tum semper immutatae permanerent, sed sa pissime mutantur, scit. antece
aq. m. 8c in alii Dinfinitis sere locis, in quibus nomen 'r. videtur habere puncta τοῦ Elabim, & quidem ob hanc causam, nequis bis legeret Adonat. Adversarii, ut sectionem suam confirmarent, semper illud JEHo v I per EIobim legunt. Festondeo. I. Superiori dissertatione rei pondendo ad instantias ex parte letiam ad hoc argumentum rei pondimus, ideoque eadem hic repetere lupervacaneum putamus. Praeterea negamus vocales nomini JEMo v A suibscriptas non esse ejus proprias Vocales, ted nominis Adonai: antea contrarium ex Capello demonstravimus. Deinde posito quod in JΕΠΟ-vΑ dc Adonai sint eaedem voca es, inde tamen non 1 equitur, quod vocales etύ JE is ova sint vocales τῶ Adonai ; nam multae voces habeat ealdem smiles vocales: possunt esse vocales τοῦ Adonat & nihilominus. simul vocales τοῦ IEHOVA. 2. Nullo modo tequitur, si vocales inJE KOVA estent vo Iosi ropriae, tum semper manerent: nam non dicimus vocales il-as esse proprias quarto modo, quae semper lubjecto conveniunt, ut risibilitas homini ; led proprium contradistinguinuis alieno, dicimus vocales in J E uou A esse proprias vocales Disiti od by Goosl
352쪽
eales nominis JEΗovA , hoc est, non esse aflenas sive nominis
Adonai. Verum quidem est, nomen γ' antecedente vel sequente nomine Adonat recipit easdem vocales, quas Elohim solet recipere , inde tamen non sequitur legendum elia Elobi ii, vel propterea recipere Vocales τοῦ Flohim, ne aliquis bis legeret si lo-n.ti Adonai. Ob quam causam scribaIurJEHO VI concurrentes do-Gi docte ignoramus, nec putamus aliquem facile poste ejus rei rationem dare : dicitur quidem, ne aliquis bis legeret Adona, Adonat,sed unde hoc probatur Gomariis parte dis'. . de Nominibus Dei facilem rei ponsionem ad hoc argumentum excogitavit , cui tamen non iacile possumus assenti Ti; nihilominus judicamus illam responsionem esse suffcie latem ad respondendum illi, qui negat puncta esse authentica, vel qui statuit eadem demum inventa esse a Malareth is Tyberiensibus, qui facile potuerunt errare. Sic ait Gomarus, quod diversitas haec scriptionis originem suam traxerit ab audaci Masore tharum licentia , qui ut vicariam & vulgo receptam consuetudinem legendi Adonai confirmarent, haec puncta ita mutarunt. Ergo ex Gomari sententia haec ptincta sunt mutata a Masore this Tyberieribus, & tantummodo eum in finem , ut lectionem, a superstitiosis Iudaeis aliquandiu receptam, hac su4 irregulari punctatione confirmarent: & quod illi Masore thettali simili, imo majori licentia usi suerint circa textum Sacrum, hoc probat idem Gomarus ex decem illis vocibus, qui vulgo obic cenae vocantur : illarum loco Masoret hae voluerunt alias voces, margini adscriptas, te si . Gomarus non videt rationem, quare haec mutatio Vocalium in J E Hovi etiam a Masore this esse non posset. Quantum me attinet, non po11um facile Comaro hac in parte assentiri: non enim puto Iudaeos unquam ausos fuisse alias vocales in re X tum in trudere. Iudaei scripserunt quidem in margine alias voces, sed non in ipso textu : attamen haec Gomari responsio est valida contra
omnes Novatores punctorum, ut Capellum, Amanaana. alio l-que : nam si quis, qui defendit novitatem punctorum, sic opponat : Πνη habet puncta nominis Elobnii , ergo eli legendum globim : illi respondebit Gomarus, illa puncta sunt ita adi cripta a Mascret his, qui, ut confirmarent sit perstitiolam illam
353쪽
temonem, lite puncta adjecerunt : sed haec Gomari responsio non valebit contra eum, qui statuit puncta esse ab ipsis Αuthoribus librorum, & adhuc incorrupta. 3. Posito, in JEHova esse vocales τῆAdonat, quod tamen nunquam probabitur, & in J S reo v I vocales et. Elolum, inde tamen nondum sequitur,legendum esse Adonai 9 EIObm: nam in legendo non tantum est habenda ratio vocalium, sed etiam consonarum, & quidem praecipvh : nam in pronuntiatione
temper etiam consonae exprimendae sunt; verum in pronun
tantum vocales illorum nominum & non consonae audiuntur , & exprimuntur. Atqui propter similes vocales statim non est alia vox substituendar est enim ac si sic velim argumentari, pro VS aliquando legi potest , aut aliud quodcunque verbum iisdem vocalibus notatum ; nam easdem habet vocales, quas pp: sed quemadmodum hete consequentia non procedit, sic nec illa. . ID. Secundum argumentum desumitur ex literis praefixis g,bi, & ex litera V. Hae literae non punctantur eo modo, quo deberent regulariter ante JEHOVA punctari , sed punctantur ad sormam punctationis Adonat, ergo Iegendum est Adonat. Ut haec objectio clarius intelligatur, quaedam exempla in medium proseram : ex. gr. literae ante JEllovΑ deberent regulariter notari eum vocali Chireli, ut 'Π'a. Πl ''l ad formam nominum incipientium a Ita, ut C p Π', 3ce. Sed liter illet recipiunt Patach, ac si scripti essent ante, , ut a &c. Similiter litera Mem ante nomina a Iod incipienti communiter recipit Chireli, ut VJ &c.: sed ante Iguo v Anotatur cum T Eere eodem modo, quo ante Adonat lcribi solet,
ut 'i , ergo pro Isilio vΑ videtur legendum esse Adonas. Re Meo. r. Concedo literas mi regulariter ante nomina a Iod incipientia requirere Chireli, ut 8c *Μem; sed in IEHovAcst exceptio a communi regula, & non mirum, quia in nominibus Divinis respectu literarum praefixarum saepe est irregularis punctatio. Meelfurerius in epit. Gravim. seM sin. 4r. expresse a communi regula plui stationis excipit nomen IE
354쪽
De Nominibus Dei Hebraicis. 3or
so v A , quando ait: Exceptosolo nomine Divino mΠ', cum quo patara prochire Ionittar. Regula generalis sic sonat: Concurrentibus in principio duobus iche va, prius mutatur in Chireli,& alte. rum , si su b Ita fuerit, tollitur: sed in q, ' &c. est exceptio a communi illa regula, quia in nominibus Dei *pe est anomalia respectu literarum praesi Narum. Hoc approbat iple Buxtorsus Thes Gramm . pag. 37. quando ait: suomalia schera compo iti triplex hic occurrit: primo chalcphsVolo antecedens Vol contrahuntur aliquando in t ere, & ad fert tria e Templa, quorum duo sunt nomina Divina. Regula sic sonat: litera gutturalis punctat se o praecedentem: ut &c. sed in Elohim, Adonat, & in unico verbo est tantummodo e X ceptio a communi illa regula: ergo in nominibus Divinis retpectu literarum praeia fixarum saepe est anomalia :& quare etiam aliqua anomalia non posset sabere locum in nomine JEHOvA Sed fortasse Objicies, quod haec punctatio non Videatur esse anomalia, vel eXceptio a communi regula, quia illa ubique
sibi similis est. Respondeo: Hoc nihil obstat etiamsi punctatio sit sibi similis:
nam ubique est exceptio a communi regula : sic etiam in OD'Σ & 'a 3na punctatio sibi ubique similis est, sed ubique etiam est exceptio. a. Punctatio literarum S 15, cum Patach ante I EHova non videtur esse adeo absurda, ut propterea opus sit legere Adonai: nam concurrentibus duobus ScheVa in principio, prius non tantum mutatur in Chireli, sed etiam saepillime in Patach, ut v ΜΤ &e. Quare etiam haec punctatio aeque non posset habere locum in unico nomine JE ΗOVA, quam in aliis vocibus
IV. Tertium argumentum, e Grammatica petitum, defuismitur a literis no a punctatis cum Dagelch leni in principio post M'. Hine talis formatur objectio: literae illae lex postri 'non debent recipere Dagelch lene, quia I EHOVA terminatur litera quiescente, post quas illae teri literae communiter non recipiunt Dagelch: atqui illae literae recipiunt Dagelch, ergo legendum est Adorat: nam quando legitur Adona , tum in fine est litera mobilis, post quam literi ya 'λοῦ communiter re
355쪽
phat post literas mobiles habet varias exceptiones. Buxtor-fius in Thes. Gram. cap. s. leptem exceptiones enumerat,in quiabus literae Begad. Kephat recipiunt Dagelch post literas quioru
r. Regula illa de literis sex punctandis post literas mobiles non ita valet in lectione, quam quidem in scriptione, hoe est, literae Bega Kephat recipiunt Dagesch lene, quando prFe- dit scripta litera mobilis ; non vero quando tantummodo pronuntiatur vox, quae litera mobili terminatur.3. Quando J E Rou A notatur uno ex septendecim accentibus Regiis, tum necessario secundum tertiam Buxtorsit exceptionem litterae Begad Kephat debent recipere Dasesch tene: atqui nomen JEROVA saepissime accentibus Regiis notatur. . Si J E H o V A notaretur accentu ministro in penultima syllaba, tum illud punctum in Begad-Kephat nonnunquam posset referri ad Dagescii forte euphonicum secundum regulam Buxtorsi in Thes Gram. pag. 44. ubi ait: Tertio, vox prar cura in T saepe imponit prima Iirere sequentιs dactionis Dagebch sorte euphonicum rvt,p 'Exossi i o. I9. Vel non nulla exempla reserri possent ad p M. 'Πη, sive ad quintam exceptionem de Da gesch leni, ibidem pag. so. ubi idem Buxtorfius ait, quod litera Begad-Kephat recipiant Dagesch lene, quando tox praecedem ιn P 'ita accentum habet in penultinia. Buxtorsus excerpsit hanc eXc ptionem ex MichloI Knno pag. I g. -
s. Reliqua loca, ubi praecedit accentus minister in uitiam a syllaba, referri possunt ad sextam exceptionem Buxior fit pag. so. Ubi Octo exempla adfert, quae ad praecedentes regulas sive exceptiones referri non possunt. 6. Si propter Dagesch lene in Begad-Kephut sit legendum Adonat; ergo si post ' 'i ita scriptum non sequatur Dagesch inb a Kephat, Vice versa pro Monai legendum erit JEHoVA , ut Psal. 68. 18. ubi scribitur a 'm abique Dagescit in Beth. Ex his videmus argumentum, a literis Begath - Xephath desumptum, non procedere. V. Quartum argumentum pro lectione Adonas est. desum ptum Disitired by Corale
356쪽
De Nominibus Dei Hebraicis. 3 s
e tum ex terminatione τουJEHOVA , estque tale : si legendum sit JE uou A ut sic, tum nomen Dei proprium, denotans essentiam Dei, pronuntiabitur subi forma nominum scemininorum, quod videtur esse absurdunt di indecorum Deo. Respondeo. r. Si non sit indecorum scribere in sacro codice lub. te inatione tamini , quare Git iudecorum pronui tiare IIo si sacri Scriptores ex lententia Santorum Philolo gorum haec puncta subjecerunt, quare ergo non licitum esset ita legere φ Ipse Amama, qui Vehementer lectionem Ad inii propugnat in Aurib. Bibl. pag. 297.9 scit. expresse ait Pet.
32 . Nulla Grammaticorum regula lectiom IEHOVA adpersatur. Nec insolens est, inquir, romemproprium erravr Masculini Gen. in d demnere. Ecce enim exemplum in Π Ielmda. Quis posset meliorem responsionem ad hoc argumentum desiderare λ2. Deo attribuuntur adhuc alia nomina, habentia terminationem scemininam : sc nomen habens terminationem foem. pluralis numeri tribuitur Deo. Etiamsi non sienomen Dei proprium, habet tamen terminationem faem. Praeterea nomen Π', Deo sque proprium ac IE KovΑ , habet etiam terminationem. tamininam, sive potius terminationem assixi tam . seneris tertiae personae. 3 .Non mirum est in lingua Hebraica terminationem foemininam competere viris, cum idem in aliis linguis sit usitatissimum : sic Iugurtha, Catilina terminantur terminatione scentini na,cum tamen sint masculini Gen. 8cc. Ergo non videtur absurdum nomen IEHovA pronuntiari terminatione ει- minini generis. Proxima dissertatione reliqua argumenta in medium proferemus.
357쪽
Uperiori dissertatione quatuor argumenta, quae pro lectione Adorai objici solent, attulimus, jam sequitur quintum argumentum, quod desumitur a novitate,estque tale. Haec lectio του IEHOVA demum superiori seculo est inventa a quodam Galatino,superstitioso monacho, qui floruit Anno Christi Isis: ante eum enitri omnes Iud i & Christiani semper pronuntiarunt Adona1. Respondeo. I. Galatinus non est primus inventor hujus lectionis: sed fortasse Galatinus fuit primus, qui pristinam lectionem in usum revocavit; hoc tamen ex ipsius scriptis clare demonstrari non potest, ait quidem Lib. 2. cap. 1 o. quod quatuor litera ', Aut puntiata seunt, legantur,J ΕΗ ou A eficiunt, ibi tamen non ait, se vel primum lectionis IEHou A esse inventorem, vel primum restitutorem. 2. Posito, quod Galatinus pristinam lectionem in usum revocaverit . inde tamen non sequitur , quod haec lectio sit nova: sed hoc sequitur, quod haec lectio sit renovata, Sca sa perstitione Iudaeorum reformata. Similiter religio nostra,
358쪽
ne mmimbas Dei Hebraicis. 3 i et
superiori saeculo restituta, non tam est dicenda nova, quam qu idem renovata: idem dicendum est de lectione IE Η o v A . 3. Galathius, etiamsi fuerit superstitiosus Monachus, quid hoc facit ad Philologiami Etiam Lutherus in initio fuit superstitiosus Monachus, propterea tamen ipsius resormatio non est rejieienda. Si er go Galatinus prius legerit IEΗovΑ, ille antiquam M veram lectionem in usum revocasse,& restituisse dieendus est. . Valde de eo dubitatur ,' an Galatinus fuerit primus inventor, vel restitiator lectionis JEHO A : eontrarium potius
apparet ex Lib. 2. Cap. I . circa finem, ubi ait, ud os esse a Mole edoctos, ut Iegerent Monai: sie enim ait: Dbeam rem scit. ob nominis hujus reverentiam antiquιIudaeorum auost illo magno edocti, fiat uerum hoc nomen numme proferri: sed abicunque invenirerar, loco
ejus nomen hoc Adonat pronuntiaudebere. Si Galatinus judicarit Iudaeos aecepisse lectionem illam Adonat a Mose, ergo non videtur, quod ille novam Iectionem voluerit excogi
s. Sunt fere certa indicia, ex quibus probari potest, etiam ante Galatinum hanc lectionem JEΗovΑ fuisse usitatam. Amma, Antib. Bibl. Edit. po'. pag. 322. ait, qui tamen lectionem IEHovA vehementer improbat, se invenisse in Commentariis Dionsti Carthusian d EXOLε. O p. Edu. Colonteos anni is 3
lectionem JεΗovA r hic Dionysius Virit anno Chisti s x. Ergo haec lectio fuit usitata ante Galatinum, qui fere so annis postillum Dionrsum vixit.. Qiiod Amam a putat Correcto. rem sortasse in illam edit, pro Iao intrusisse JE-vΑ , hoc idem de omnibus editionibus dici posset. Ipse etiam Drusius locum produxit ex Commentariis, vulgo Hieronymo inscriptis, in PsH. g. Edit. Plantinianae,ubi legitur JE HovA. Idem Drusius quidem ostendit in aliis edit. ibi esse Iao; sed fortam edit. sunt corruptae ab illis, qui pro J E NOVA legerunt Ad nai. riderimamam pag. 3Io. inlidam ex Christianis, ne Galati num, superstitiosum iIlum Monachum imitarentur, vix auis dent dicere IEROvA ; sed, volentes illud nominare, vocant illud,Nomen Iod, He,Vau,Ηe. An non praestaret brevitatis
359쪽
caiis 1 simpliciter dicere JEHOVA, quam Nomen Iod, He,Vati, He φ Nullus dubito. .um. Sexsum argumentum pro lectione Adariat est desumptum ab authoritate omnium Patrum Graecorum, qui no
Ρatrum Latinorum, Interpretum, Paraphrastarum Chaldaeorum, aliorumque praestantis limorum Authorum, qui omnes
pro JEΗovΑ Ieger unius Daui: hoc inde patet, quia semper JE-
significat quod Adparat. Restandeo primὸO Non est adeo certum, quare Graeci nomen JEuou A vocarim inessabile &c. Sunt quidem hac de ire tres iententiae. I. Est Gaati iri M. 2. cap. Io. qui ait illud nomen uocari ineffabile quoad mysterii significatum : verba ipsius non pigrabor hic exscribere et Noh ehim hoc nomen quoad vocem, ani nominis inessabile dicitar, cum ct ιπι illud quandoque pronumda-νunt, ct aeque ut scriptum est,facile proferri psit,s liter a Usa cum apιcι-bus is punis is legantur': ex ipsis euinι bac vox JEHOUA redditur : sed quoad myiIeru significatum omnino inessabile est. Ita enim distincte divinam septiam1ignificat, ut sum simplici lima ipsus unitate. θ divinaruns
personarum trinιtate, ct asernam eam uidιιtinetiovem, originem, pmdu-ct:onemque aperte insinuet. Quia igitur Deus trinus, qui omnino in ab lis est,atque incomprebensibilis, per hoc nomensignificatur, idcirco nomen
ipsum negabile dicitur. Ergo Galatinus vocat nomen IEHoν Λ inellabile quoad significationem . . a. Alii putant hoc nomen a Graecis vocatum luisse ιnsabile, quia non potuit legi illis vocalibus & con1onantibus, quibus in Sacrocodice descriptum est. Sed haec sententia absurda est: nam qui syllabas Hebraicas tantum colligere potest, etiam facillime ita leget, . prout nomen hoc scriptum est. 3. Fullerus Μiscess. liba.cap. 6.9 tib. cap. a δ. plane a duabus praecedentibus divertam 1ententiam, quaeietiam a nobis approbatur,defendit. Ait Graecia nomen IEHOVA vocasse inessabile, quia ipsi Graeci hoc Nomen Graece, sive Graecis literis, sive Graeca lingua non potuerunt legere,sive exprimere. Ratio ergo, quare Nomen DΗOVA Vocetur
360쪽
cetur 1 Graecis inlabile, est delumpta ab inextricabili pronuntiationis Graecanicae dissicultatu. Nam JEΗovA disticiΙ-
Iime, & adhuc male a Graecis pronuntiatur: rario ejus est duplex; nima est, quia Graeci ignorant vati consonantem, quae tamen in JERou A invenitur. Secunda ratio est, quia Graeci talem aspirationem literae H respuunt. Experimentum
igitur faciamus,& Gretco more hoc nomen e steramus : omniano dicendum erit ἰεωευα aut lisv- : verum quanta hic est prolationis inconcinnitas φ Litera aspirata H penitus perit, &diphthongus supposititia in genuinet consonantis locum subrepit. Hinc ergo apparet quam oper ola molesta sit unius hv jusNominis Graeci prolatio,&propterea Grsci non sine causa vocarunt hoc Nomen inessabile : & quia tanta est in pronuntiatione hujus Graeci nominis dissicultas, ideo Docti variis modis Nomen IE Hoy A greto legerunt. I. Macrobius Saturnal. lib. I. cap. 38. cιtante Fussero lib. 2. cap. 6. ait Deum uocaridas Iah pro quo Fullerus putat legendum esse 'Isa per Meta- thesin. 2. Ponphyrius Nomen IEHovΛ transfert per 'Iovis Ieis. H Fullarum ibidem. 3 . Epipharmis, vertit graece in 'tac ,pro quo in initio scriptum fuisse Ιωca credit idem Fullerus. Φ. Eusebius citante Fultero lik4.eup.r3. septem vocalibus tali ordine Hisa oua dispositis, Nomen IEHova graece exprimit. s. Septuaginta Interpretes Vcrba textus a Sam. r. m. Π ad' es' se
transferunt, τὸν λα, πυα: sed Fullarus putat hae vitium aliquod irrepsisse,&delendam esse literam .l, &sie maneret ἰουα. Ex his quinque modis videmus Graecos non sine ratione dixisse Nomen IEHovΑ esse ineffabile. Ergo Grsci non vocarunt hoc Nomen inessabile, quia hebraice pronuntiari non potest; sed ideo, quia graece efferri nequit. An per haec quinque Nomina, allata a Fullero, certo denotetur Nomen J E-ΗovA , nonnulli non sine ratione dubitare possent. Restondeo secundo. Verum quidem est , quod multi Patres putarint Nomen illud JEΗovΑ vocari ineffabile , quia crediderunt illud non posse pronuntiari: sed hoc ablque ulla ratione erediderunt: illi Patres fuerunt decepti a Iudaeis, qui hoc sacile Patribus imponere potuerunt: nam plerique Patres