장음표시 사용
101쪽
genus vel speties est, vel individuum, ut 4' Topia eorum AR IsTOTELEs ait. De quibus autem genus dicitur, et aliqua specierum dici necessum est, viseeundo Topisortim idem testatur. Quum ergo fimias noui morbi pusulae 't sub genere, aposiemote,
deque ipsum dicatur, ergo et ipsius aliqua speetes, ut puta flegmon aut herisipila. aut undimia, siue melancholicus tumor, vel idoneum . quod ad has reducatur, ut formica et huiusmodi, praedica-hitur. Et quia sub una specie sub alterna aliae plures species saepius continentur, et singularia diueris sis ideo pustularum modis diuersa auctores nomina imposuerunt, et his, litet cum eis dolores fiant, aptissimum Saphati, velut primum, AvICENNA i uenit; poterat tamen HIPPOCRATEs proprie velle Saphati, vel aliud genus pustulis his et doloribus simul esse proprium, cum sit nomen vox significa. tiua ad placitum, I' Peri ermeneias ARIsTOTELEattestante, sicuti pluribus atque diuersis, dispo-fitionibus hoc nomen emitriteum imposuerunt an liqui. Constat igitur sequi, eum, qui huic nomen poni non posse asseruit, minus, quam senem HIPPOCRATEM sapere, quum cui dialectica natura insita est, ut super primo Tegni colligitur ab HALI, eiusdem dialecticae regulas ipsum
fateatur apertissime ignorare, et artem medicam, quam ipse primus auctor a mortuis reuocauit, quoniam ille rebus nomina non imponit,a' Meta.
102쪽
De Morbo Gallico. 43 . a. metaphylaes testante ΑvERROI. qui earum
Ad id, quod altero loco obiectum est, re spondemus, non sentire auctores illa esse eadem, immo hae propositiones sibi profecto consentiunt. impetigo non est longinqua a Saphati, et ipsa non est idem, quod Saphati. Ex hoc autem, quod parum distant, optime sequitur, eadem fere medi- eamenta conuenire utrique, et quum sit vere una diuersa ab altera, dispositio varia de eis capita auctores merito scribere. Comprobationi item currimus consequentiam.irritam facientes, sicut
non sequitur febri pestiferae, vel pleures, aut
autumnali, praesortim quartanae, modus curatio nis auctorum non videtur conferre, ergo non est haec pestis, nec illa pleuresis, immo nec consequitur hic, quadam cura adhibita, sanus factus est, ergo eius morbi cura certa haec est. Datur enim, eontraria curo adducta, hominem sanum iactum osse, quoniam curans est virtus. Secundo dicimus id vorum esse, quoniam suo fortasse tempore Avicas NA hunc morbum non vidit, unde nec potuit eum exacte cognoscΘre, Putansque posteros rarissime eumdem visuros, consummato non scripsit, neque distincto, sicut nec ΤΗΕYsIR suo MAR, quod nos, eo multis annis excusso, ni fallimur, effecisse vi.
demur lumine Dei omnipotentis adiuti, tamen hoe affirmamus phy sicorum , quamplurimos, si
103쪽
AviCENNAE curandi ratione usi fuissent, qua fortasso nulli usi sunt, quum ex eius capito sana Pe ei piatur cura, tametsi morbos prorsus non extirpassent, inepta saltem curatione obmissa, non tot claudos ac mutilos reddituros fuisti, vel f pulcris fuisse integendos obruendosque relicturos.
Ad id, quod tertio loco obiectum est, rein pondemus. Posito, quod RAsi Μ MEsvEMque voluisse aiunt, tineam scilicet siccam esse Saphati, non tamen statim consequitur, idem visum esse ee Avic ENNAE, sicut non obstat 2pud AvIcENNAH eolligitur ea piti hunc morbum saepe innasti, ergo tineam osse apud eum. Videtur enim praeeipue apud MEsvEM capitis passionem exsistere, quum inter eiusmodi membri morbos capitulum de Saphati scribat, eapiteque de epilepsia innuat, quum
inquit: Gad resolutionem i rus Saphati, et assararin eapitis partibus salutis est Agm . .Neque haec
praeterea inuicem consequuntur: Remodi a GALENE ad lineam MEsvvs in Saphati capito scribit, ergo est ipsum tinea absolute, vel etiam apud MEsvEM. Stat enim, quod sint praecipue apud eum proxumas affectiones, ut de impetigine et Saphati anto illatum argumentum exsoluimus, sed etiam BasIM superius d eo adductis contrarium reperimus. Duo
enim libro diuisionum de tinea ot Saphati distincta capita seribit. Quinis etiam is, oris Saphati dicit
104쪽
dam eta aegritudinem atque siccam; Quod et Avt-cE MN A testatur. Quomodo ergo siccam tineam
tantummodo esse volunt, qui etiam libro divisontim, libro de puerorum aegritudinibus, suisque in D rumi. fieri et in iuncturis, esseque morbum pustu.
losum asseruit. Quomodo ergo in capite tantum, et crustam unam, qualem esse tineam inferius ostendemus, confitebuntur 8 Et verum AvIcENNAE . dictum id est, quod supra adducitur, a nohis fortamelius, quam ab aliis interpretatum Iibro, quem parturimus de plurimorum A VICENNAE locorum interpretatione inscripto, continet minus, id est, usque ad minima, nedum mediocria et sublimia 'medico cognitu necessaria, quo scilicet ad cuius libot aegritudinis essentiae cognitionem atque curationem, quae sua tempestate humanis corporibus poluerunt accidere, capite videlicet proprio, volei assini, aut propinquo, vel generali, et quod superadditum est, incomprehensibile est, quia in arto medica nihil diei comprehendique potest,
quod eo modo, quo dictum est, A vicENNAE libro haberi non possit. Non enim omnia particulatim, etsi valuisset, scribenda erant ab eo. quoniam omnia legere et rimari hominis vita, quae breuis est, tempusque acutum non concessissent, libro suorum Aphoris Uram HIPPOCRATῆ attestante. Propter quae ipse. doctrinam Aphoristicam adin-
105쪽
uenit, ut asserunt recentiores; Sunt enim singula.
Via infinita. Quare iubet PLATO quiescere a genere descendentes, ut est a qud PORPHYRIvM. Omisit enim AvICENNA capita multa propria, ut doloris livpoeondriorum curationem et alia id gonus, quoniam ex sibi similibus capitibus is vel generali saltem elici possunt, et infinitas fere secundo ea nonis praetermisit simplices medicinas, . quas tamen et earum proprietates exprimi eiusdem libri generalibus capitibus possunt, quum opus suerit , et perfecte cognosci. De linea ergo similiter, licet non proprio capite AvICENNA auctore, unuuersali tamen aut assini, siue propinquo, da al petia scilicet tiriaque, potest haberi notitia. Sumitur itaque Saphati ab Avic ENNA pro passione insuperioribus, et in inferioribus corporis partibus quamplurimg loca assiciente, ut 'definitio ab eo posita sonat, si eaput, quod lineae minime conuenit, quae capitis tantum affectio est.. At si eonistra obiicitur, AvICENNA multis in locis a te re prehenditur, ut hoe in libro apparet, hoc autem a te vel recte fit, et AvICENNAE nulla est salus, vel ut appareas, et arguendus es. Ad quod diei mus id recte factum nobis apparere, licet foris
non ita sit; Quod si ita sit, id expositioni addero
oportet, veram esse A VICENNAE propositionem, ut in pluribus. Paucula enim sunt, quae obiviratit, respectu scilicet illorum, quae scribit neesse sario
106쪽
sario scribenda, parum autem pro nihilo habetur , auctore Philosopho. Saphati non esse tineam apud Auicennam
Sed et Saphati non esse apud plures auctores, praecipue AvICENNAM , quod linea est, planius eonstet, pluribus aliis ostendimus rationibus. Prima haec est. ' vic ENNA Saphati inter capitis dispositiones, nec prima tertii. nec quarti septima, sed inter uniuersae cutis affectiones enumeIat, quum et etaite de scabie eam ait ad Saphati terminari. Ex hoc sequitur, per id propriam capitis laesionem non intelligere. Quod et comprobatur, quum eiusdem Capite id et in inferioribus fieri scripserit. Cui ZoAR Thebis suo et B Asis libro diuisonum conueniunt, quum faciem inuadere et iuncturas assirment, de eisque duo separata capista ponant, et a' tam foris tapite de hirudinibus, id est, sanguisugis, ait Basis, conserunt Saphati ubi fuerit. Quod si proprium membrum haberet et locum, non expressissent. Praeterea AvICEN - ΗΛ , quod et ZoAR iterum iubet, in Saphati san-
De hac disserentia, ut solet, quam diligentissitne tractauit Cl. Hensvν I. Ahendland. Aussatae p. 6 I.
107쪽
guinem exhaurire, quod tamen medieamentum nullus auctorum tineae, nisi raro, propitium scribit, ut a GALE No miri primo, ZOAR THEYsIR suo, suoque M Esug de Apropriatis potest plane videri, quoniam plurimum fit ox corruptae qualitatis certo humore, ergo a tinea distare putandum est. Praemterea tineam esse crustam habetur accoribus ) perforamina exeuntibus, ac tumorem praeter natu
ram mmiri primo, libroque de faelis aequis bilibus,
quae accora dicitur a GALENO, Pss Io etiam FELICE et HALi AHATE auctoribus. At apud AvicENNAM non est Saphati crusta una, sed pustulae loeo distinctae, ita . ut numerari non difficile possint, ideo plane apparet unum ab altero pestitus diuerinsum esse. Praeterea impetigo secundum eos pro igne volaci est, Saphati proxima, a qua tamen . tinea longe differt, ergo et a Saphati abest. Praeterea nullus AvIcENNAE interpres, Saphati protinea interpretatur. Quod si ita fuisset, ipsi notam quam maximam non effugerent, quum rei o culta enucleare nescierint. Sequitur igitur haeea se inuicem omnino differre. Dicit enim de Saphati capite interpres GENTI Lis, AvICENNAM de tutis passionibus se determinaturum, ac tapite de sanguifugis, bd esse cutis defoedationem exponit, rubeasque esse pustulas, , eodem in loco. Vso
108쪽
NEusis, ubi et AvICENNA innuit aegritudines exsistere subeutaneas; evito quoque de sebotomiar Rubeae fiunt, inquit, maculae faciei, ipsequo in synonimis inquit: dolor es, quae virus emittit. Ex quibus aperte patet, Saphati non esse, quam
sic vocant tineam ipsam . . . .
rineam non esse alopetiam declaratur. Et quoniam de tinea verba fecimus, ut eius essentiam plane propriam inquiramus, eam aliam esse ab alopetia contra nonnullos, de quibus etiam libro diuisionum est Basis, facile demonstramus. LANFRANCI enim haec sunt verba: ut tinea erustofa eutu, aut humorosa, vel ulcerosa eorruptio manifesa, ut etiam superiori loco prohatum est a Ga LENO. Alopetia autem, ubi cutis capitis pili cadunt absque cutis laesae vitio apparente, ut ex GALE No etiam Memiri primo colligitur, quoniam, ut septima quarti Avic ENNA declarat, alopetiae caussa materia est in pilorum origine; Quod et planius reddens GALE Nus duo de eis diuersa capita
serit,it oci in loco, libro quoque suo de faelis atqui ilibus, ut etiam particula XXLIL Aphoris.
morum suorum RABI Mossis resere. Idem et THEYs In suo ZoAR effecisse non eos latebit, qui haec inspexerjnt loca. Ea quo sequitur, eoa, qui inter
109쪽
SODe Morbo Gallies. ea nullam arbitrati sunt differentiam, infreque
tes eorum auctorum lectores esse.
DLbium, quare esim Saphati non sit fel ris.
Sed quoniam, quum superius ostenderimus. variolas et carbonum huic morbo dissimilos esse, de febre mentio facta est, utiliter igitur dubita hiatur, quod a nullo adhuc sorte discussum est . quare tum huiusmodi late febris non oritur, aut rara ), quum in variolis, quae pustula sunt valdΘ mino. res, in magnis etiam iuncturarum doloribus, ut morbi linius dolores esse percipiuntur, in inguinis etiam apostemate, in pusilla scabiola febris Lepius palam appareat.
Ad hoe dicimus respondentes, hilariam fieri febres humoribus accensis, aut ex corum sola, quod rarius, ebullitione, aut ipsorum, quod sa pius, orta putredine, nee fiunt modo priori, nisi ex vehementi agitatione eorum, exercitio scilicet aut oppilatione illorum plurimum multitudine veniento. Et hae synochae frequentius sunt atque cholericae, quae quidem, nisi quam citissime dosinant. In eadem opinione est PINGTon c. u. p. 89. et 9Ο. ita tamen, ut eam raro Euenire anto pustula riua exitum concedat. C, Ia. P. IOI
110쪽
nant, ad putridas transeunt. Nec secundo etiam modo fiunt, nisi putruexint et humores, quodpIurimum sit , ex ea ussis ante immediate adductis. Quum enim putrent humores, labris : iam caussa orta est, quod sentit serio da accidenti : GALENva.
libro quoque de sectis, quum inquit: At a biliss in toto spargitur, referitiam parit, in Duo vero
membro herisipilam vel formicam addutit. Atra bis sis in toto lepram assert, sed in membro unico emcrum, pituita hypo ream in toto, in membro autem viri Miam, aqua hydropem toti praestat, in membro vero vescas, sed hi si miscentur, diuersos faciant morbotivxta mixtionis mensuram; at s putramini. fabruattendunt. Idem Avic ENNA tertia qua si di lepra capitι inquiens asserit. Qvum toti communieatu materia corpori, et putrefiat, provenit atrae bl si taeo
fibris: Quod si non putrida perseuerot, sed intuleo
tur, lepra innascitur. Ex his ergo, quae proxime annotauimus, ortam dubitationem dissoluimul, assirmantes, non fieri eum hae aegritudina fιbre quoniam nec satis ebulliunt, nec satia putrent .h mores, quod in his sit, quum accenditur febris, quae sunt obiecta superius, ut ex AvIcENNA XV tertii percipere est, qui ait: Quum materia in corpore toto et ubique disjunditur modita ebullitione,iftiritia gignitur. si autem ulterius exquiratur, cur hi nee sic seruent, nec pu trent humores, quum adsint. huius rei. causiae sa-D a cile