Renati DesCartes Opera philosophica Renati Des Cartes Meditationes de prima philosophia, in quibus Dei existentia, & animae humanae ° corpore distinctio, demonstrantur. His adjunctae sunt variae obiectiones doctorum virorum in istas de Deo & anima de

발행: 1670년

분량: 469페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

311쪽

tatuim autem ex his substantiu vocaν, mentem, abam corpus, qua nomina si ipsi displicent, alia potes iis ιribuere, non repugnabo.

g. Tentatur ingressus in Methodum.

Bene est, ais , iacta sunt fundamenta seliciter. Ego sum, dum eo-gito. Hoc certum, hoc inconcussum. Exstruendum deinceps, ac providendum caute, ne mihi Genius malus imponat. Sum. Sed quid sum Haud dubie aliquid eorum, quae olim censebam. Esse vero hominem credebam: hominem habere corpus & animam. Αn ergo sum corpus an Mens ' Corpus est extensum, loco comprehensum, impermeabile, adspectabile. An quidquam illorum est in me; extensiol qui in me esset,

clim nulla sitὶ hauc principio abdicavi. An tangi posse, posse viderit Etsi

sane putem modo me videri, me a memet tangi; attamen non videor , Ee non tangor. Hoc certum mihi ex quo abdicavi. . Quid ergo ἰ Attendo, cogito, volvo, revolvo, nihil occurrit. Fatigor eadem repetere. Nihil eorum, quae ad corpus pertinent, in me reperio. Non sum corpus. Sumtamen, & esse me cognosco, & dum cognosco me esse, nihil quod sit cor-Ff poris cognosco. Sumne igitur Μens ' Quid olim mentis esse credebam lan aliquid illorum in me est' putabam mentis esse cogitare. At at cogito. υρηκα, ευρη ι. Sum, cogito: sum dum cogito, sum res cogitans, summens, intellectus, ratio. En Methodum illam meam, qua seliciter sum praetergressus, Tu sequere sodes. O te felicem, tantis qui in tenebris uno propὶ saltu evaseris in lucem lAt, te quaese, manum ne recuses, ut nutantem firmes, tuis dum insisto vestigiis. Ea ut eadem repeto, sed, meo pro modulo, paulo lentius. Sum,

cogito. Sed quid sum ἶ An aliquid eorum, quae olim me esse credebam' sed an credebam benet Id incertum. Dubia abdicavi omnia, & habeo G s tanquam salsa. Non bene credidi. Imo vero, clamas, ibi pedem fige. Figam ἶ nutant omnia. Quid, si aliud sim qMeticulosus es, addis. Aut corpus es, aut mens.

Sim igitur. Quanquam haud dubiὸ vacillo, manum licEt prehenses, vix audeo insistere. Quid, te quaeso, quid, si sim animus' quid, si aliud quid '.Nescio.

H li Perinde est, ais, aut corpus , aut mens. Esto igitur. Sum corpus, aut mens. An non eo us 3 Ero haud dubie corpus,si quid in me reperero,quod esse corporis olim credideram. Quan quam Vereor ut bene crediderim. Eugst, Disiti su by GOrale

312쪽

SEPTIMAE. 1OIEuge, addis, Verendum nihil. . Audebo igitur, quia sic facis animos, Credideram olim Cogitare elle aliquid corporis. At at cogito. ευρηκα, εἴρηκα. Sum, cogito, sum res cogitans, sum corporeum quid, sum extenso, divisibile aliquid ; voces mihi prius significationis ignotae. Quid succenses. praetervectum manu repellis 3 Ripam teneo, & quo tu stas in littore, sto ego tua & abdicationis illius tuae gratia. At perperam, addis.

Quippe quid peccaVi ' . . .

Mald, apponis, olim credideras cogitare esse aliquid corporis. Cre- I idere debueras esse aliquid MentiS. . Quin ergo monueras principio ἶ Quin ubi me accinctum vidisti, ¶tum ad vetera prorsus abdicanda, jussisti, ut saltem hoc retinetem, imo a te sumerem, veluti naulum, Cogitare est aliquid mentis 3 Atque omnino sum tibi auctor, hoc ut effatum tyronibus deinceps inculces, ac ne cum caeteris, ne cum illo vetere Duo&ue faciunt , abjurent, acia curath praecipias. Quanquam sintne illi obsecuturi haud facile praestabo. Suus cuique est sensus, ac paucos reperias, qui id tibi, quod olim silentes Pythagorae . in co αὐτὸς ἔψα, conquiescant. Quid, si sint, qui renuant i qui recusent e qui sua illa in veteri opinione perstent Quid sacies e Ac caete.

ros ne appellem, unum te volo. Cum polliceris te consecturum vi &momento rationum animam humanam non esse corpoream , sed planε

spiritualem, hoc si proposueris veluti demonstrationum tuarum ianda mentum , Cogitare est aliquid proprium mentis, sive rei plane spiritualis.&incorporeae, an non videbere id novis verbis postulare, quod veterim quaestione sit positum ' Quasi quisquam sit ita stupidus, ut si credat Cogitare esse aliquid proprium rei spiritualis & incorporeae , sciat vero , S sibi sit conscius se cogitare quotusquisque porro est, qui venam illam divitem cogitationis in se non repererit, ut monitore sit opust dubitare possit in se aliquid esse spirituale, & minime corporatum ἶ Ac, ne putes haec a me jactari gratis, quam multi sunt, iique graves Philosophi, qui bruta velint cogitare, . adeoque qui putent cogitationem, non qui dem esse communem cujusibet corporis, sed animae extensae, qualis estiΠ brutis, adeoque non esse propriam quarto modo mentis, & rei spiritualis φ Quid ii, quae , cum jubebuntur hanc suam opinionem abdica re, ut tuam gratis induant' actu ipse ista dum postulas, num gratiam Ttis, num principium ' Sed quid contendo i si male sum praetervectus, vis ut repedem tu

313쪽

Dd Q Ed quid sum i Haud dubie aliquid eorum quae olim censebam. Hoc,

uxo alia innumera , μο more me ulla reri specie inibi vingit. L e Hoc certum mihi ex quo abdicavi. Falsum hἰc rursus inibi Ungit. Nunquam enjm conclu' quidquam, ex eo quod abdicassem ; sed contrarium expre monui, per hac verba: Fortassis vero contingit ut hac ipsa qua suppono nihil esse, quia mihi Dnt ignota , in rei tamen veritate non disserant ab eo me quem novi stc. Ff Sumne igitur mens Falbum etiam es me quovis an mens sem, nondum enim quid nomine mentis intelligerem explicueram: sed quasiνi an aliquid in me esset ex iis, qua anima privi a me descripta tribuebam, cumque non omnia qua ad ipsam retuleram in me invenirem, sed siolam cogitatiovem, ideo non dixi me esse animam , sed tantum rem cogitantem, atque huic rei cogitanti nomen mentu , sive intellectio si νe rationis imposui, non ut aliquid amplius Ru carem nomine

mentis quam nomine rei cogitantis, atque ideo ευρη- εύρηκα exclamarem, ut

hic ineptissme cavillatur. Nam contra exprese addidi, voces illas mihi prius suis Igniscationis ignota; adeὸ ut dubitari non possit quin pracise idem tantum per illas

ac per nomen rei cogitantis intellexerim.

Gg Non bene credidi. Imbver5, clamas. Hoc rasus D fimum. Nullibi

eηim unquam Aupposui ea, qua ante credideram, se vera, sed tantum examinavi an pera essent. H h Aut sum corpus, aut mens. Fasum rursus me unquam hoc posuisse. I i Male, apponis, olim credideras cogitare esse aliquid corporis, credere debueras esse aliquid mentis. Fasum quoque me hoc apponere; dicat enim flvelit rem qua cogitat melius vocari corpuι quam mentem, per me licet, non ipsi mecum ea de re sed cum Grammaticis est dilutandum.Sednuat me aliquid amplivi nomine mentis, quam nomine rei cogitanIis significasse, meum est negare: ut pa

ιο post, ubi addit: Hoc si posueris, cogitare est aliquid proprium mentis, sive rei plane spiritualis, & incorporeae &c. num gratiam petis, num principium t Nero me ullo modo posuisse mentem esse incorpoream, sed in s demum Messitatione demonstras. Tadet autem me toties ipsum falsitatis arguere ; dissimulabo deinceps; ct reliquos ejus ludos, ad finem usque, cum flentio ste tabo : Quanquam sani

istudeat videre P. R. pra nimia cavillans cupiditate comicum μίcum in- duisse; atque hic se ipsum, ut meticulosium, lentum, parvi tuenti describendo, non Epiduos, aut Parmenones veteris Comoedia, sed hodierna visismam illam Diuitiaco by Coral

314쪽

S E P T I M IE. Io 3 illam ριsnam , qua insul rati sua risum morere affectat, imitati reluisse. g. 6. Iterum tentatur ingressus.

Placet, ais, dum mea proxime premas vestigia. obsequor, nec te vel transversum unguem desero. Resume. Cogito, ais. Ego quoque. Sum, addis, dum cogito. Sum pariter ego, dum cogito.

Quid vero sum t apponis. o sapienteri hoc enim quaero, tecumque dico lubens, quid vero sum Pergis, Quem me olim esse credidi i de me quis mihi Vim fuit sensus ἐVerba ne quaesbingemines; satilla audio. At at precor adjuva. Ubi

a ponam vestigium, tantis in tenebris non video. Dic, ais, mecum, mecum vestiga. Quidnam me olim esse credidi ἰ Κk. olim l fuitne olim ῖ olim. ne credidi i

Imotu ipse, si pateris, dum olim ingeris. Vetera abdicavi omniar etiam illud, olim, nihil suit, nihil est. At te benignum ductorem l ut manum prehensas, ut trahis. Cogito, ais, sum. Ita est. Cogito, sum. Hoc habeo, & unum habeo, ae praeter illud unum nihil est, nihil fuit. Euge, addis, quid de te olim credidisti 'Vis opinor me probare, an dies is vel mensem integrum in tyrocinio illo abdicationis posuerim; horam quidem posui hic duntaxat tecum; at

oppido tanta contentione animi, ut extensionem temporis operationis intensio compenset. Posui mensem , & si vis annum. En, Cogito, sum. Nihil praeterea est. Abdicavi omnia. Sed recordare, ais, memineris. Quid est hoc, recordare ' Cogito quidem modo olim me cogitasse; at an continuo olim cogitavi, quod modo cogitem me olim cogitasse lTimidus es, ais, Umbram vereris. Resume. Cogito. O me infelicem l intenduntur tenebrae, nec illud Cogito, quod mihi antea clarum apparebat, modo animadverto. Somnio me cogitare, non .

315쪽

Imb, ais, qui somniat cogitat. Κ k Allucet. Somniarc cogitare est, & cogitare somniare. Eh Nusquam, ais, latius patet cogitare quam somniare. Qui somniat cogitat ; qui vero cogitat, non continuo somniat, sed vigilans cogitat. Itane vero ' sed an illud somnias ἰ an vero cogitas ' Quid, si semniec cogitare patere latiust an ideo latius patebit: ' Sane, si iubet, somniabo la tius patere somniare, quam cogitare. Sed unde habes latius patere cogitare si nullum est; sed somniare duntaxati Quid,si quoties putasti te cogitare vigilantem, non cogitasti vigilans, sed somniasti te cogitare vigilantem , ut hoc unum sit duntaxat somniare, cujus opera somnies interdum te somniare, interdum te Vigilantem cogitare. Quid hῖc facias siles. Vin' me audire t vadum aliud vestigemus, hoc dubium cst & infidum, ut mirari satis non pollim,cur intentatum antea mihi modo aperire volueris I x me igitur ne quaeras quem me olim csse crediderim, sed quem me modo somniem olim me somniisse. Si facis, respondeo. Ac ne verba illa somniantum sermonem nostrum interturbent, Verbis utar vigilantium,

dum sis memor Cogitare deinceps nihil aliud significare, quam somniare , & nihilo plus ponas tuis in cogitatis, quam somnians suis in somniis imo Methodum illam tuam inscribas Methodum senim indi, sitque artis il- Κ κ lius tuae summa, Vt quia bene ratiocinetur, somniet. Placet opinor consilium, quia sic pergis. Ll Quidnam igitur antehae moesse putavi lEn lapidem, ad quem paulo ante offenderam. Cavendum tibi, mihique; quare patere ex te quaeram, cur illud non praemittas, velut effatum, Sum aliquid eorum , quae esse olim credideram, aut, Sum illud, quod olim credidi me esse 'Non est opus, alia Imo tua pace, opus maxime, aut inani labore fatigaris dum vestigas,

quid te olim fuisse putaveris. Et vero fac fieri posse, ut non sis illud ,quod olim te esse credidisti, ut Pythagorae contigit, sed aliquid aliud; an non frustra quaeres quid te olim fuisse credideris ἰAt, ais, effatum illud vetus est, & abdicatum. Est om n ino, si quidem abdicata sunt omnia; at quid facias ' aut sistendum hic, aut utendum eo. Mo, ais, tentandum iterum, & alia via. En sum vel corpus,vel mens. An corpus ἐNe ultra quaeso. Unde habes istud Sum corpus, vel Mensi Cum&corpus,& mentem abdicaris' talo quid, si neque sis corpus, nequemens,

316쪽

SEPTIMAE. fossed animus, aut aliquid aliud ' quid enim scio ' hoc vestigamus, ac si scirem, si nossem, haud ita fatigarer. Neque enim velim putes deambulandi aut spatiandi tantum gratia, has me in abdicationis oras plenas caliginis & timoris venisse; una me certi spes aut trahit, aut impellit. Resumamus igitur ; ais; sum vel corpus, vel aliquid non corpus,

sive non corporeum.

Aliud iter, & novum, ingrederis modo. At an illud certum tCertissimum, ais, &neccilarium. Cur ergo abdicasti l an non verebar merito ut ne quid esset retinendum, ac fieri posse, ut plus aequo dissidentiae indulgcres. Sed esto. Sit hoc certum. Quid tandem p An sum corpus, pergis' an quidquam reperio in me eorum , quae olim ad corpus pertinere censui 'En alterum offendiculum. Impingemus haud dubie , nisi hanc praemiseris cynosuram: Recte olim consui de iis quae pertinent ad coipus; LlVel, Nihil ad corpus pertinci praeter ea quae olim pertinere intellexi. Quippe cur, ais e

Nempe si omisisti aliquid olim , si censuisti male homo es, S: humani a te nihil alienum putas supervacaneus erit omnis ille labor tuus, atq ue omnino vereri debes, tibi ut ne contingat quod rustico nuper. Is ubi pri- M mmum vidit lupum a longe, haesit, & egit ita cum hero suo adolescente ingenuo quem comitabatur. Quid video ἰ animal haud dubie. Movetur. ingreditur. Quodnam vero animali Nempe unum aliquod eorum, quae novi. Quae porro illa sunt ἰ Bos, Equus, Capra , Alinus. An est bos non . Cornua non habet. An equus ἰ vix caudatum est; non est. An Capra' barbata illa; hoc imberbe; capra non est. Asinus ergo est, ctim nec bos, nec equus, nec capra sit. Quid rides ' exitum fabulae exspecta. At enim, ait adolescens herus , quidni esse equum perinde conficis, at qui asinum i Age. An est bos' Non. Cornua non habet. An asinus minime. Auriculas non video. An capra st nihil barbae habet; non est. Est ergo equus. Turbatus nonnihil rusticus Analy si illa nova. At at, exclamavit, non est animal. Nempe animalia, quae novi, sunt Bos, equus capra, asinus. Non est hos, non equus, non capra, non asinus. Ergo assi liens S triumphans non est animal. Ergo aliquid non animal. Strenuum

sine Philosophum , non ex Lycaeo, sed ex armentos 'cis peccatum illius 'Sat, ais, video. Math posuit apud se in 'animo, etsi reticuit: Novi animalia omnia, aut nullum est animal praeter ea quae novi. At quid illud

nostrum ad institutum lo Nempe

317쪽

io' os IECTIONES ET RESPONSION EsNempe lacti lacte non videtur similius. Ne dissimules. Taces non , nihil, quod habes in animo. An non istud, Novi omnia, quae spectant. &Mm spectare possunt ad corpus; aut illud, Nihil ad corpus pertinet, praeter illud, quod olim pertinere intellexiῖ Et vero si omnia non nosti: so misisti, vel unum; si aliquid. quod revera sit corporis, aut rei corporeae, ut animae, menti tribuisti: si cogitationem, si sensum, si imaginat onem

male removisti a corpore, aut anima corporea: addo si vel suspicaris ali quid illorum a te εommissum , an Vereri non debes eundem exitum, ut quidquid toncludas, sit conclusum math l sanE, licet trahas, eum nisi. obicem removes, obstinatus hic persto, nec pedem ultra moveo. Repedemus, ais ,& tertio tentemus ingressum. Aditus omnes, vias, flexus, & Maeandros obeamus. Placet admodum , at ea lege, ut quae Occurrent dubia, non tonde mus

modo, sed eradamus. Age, praei, nihil non ad vivum reseco. Pergis,. g. I. Tertio tentatur ingressus. Nn Cogito, ais.

Nego. Somnias te cogitare. Hoc, ais, Voco Cogitare. Math vocas. Ficum ego ficum voco. Somnias. Hoc habes. Perge. Sum , ais, dum cogito. Esto. Quia sic loqui vis, non rixabor. Hoc certum, addis, & evidens. N n Nego. Somnias dumtaxat esse tibi certum, & evidens. Perstas, Ergo saltem certum est, & evidens somnianti. Nego Videtur dumtaxat, apparet. Non est. Urges. De eo non dubito. Hoc mihi sum conscius, nec in eo me genius decipit, etsi moliatur.

Nesto. Somnias te tibi esse conscium, te non dubitare, hoc tibi esse evidens. Sunt duo illa admodum diversa. Somnianti adde & vigilanti aliquid videtur certum, & evidens; & somnianti perinde ac vigilanti aliquid est certum, & evidens. Atque haec meta est. Non ultra. Quaerendus est alius aditus, ut ne somniantes aetatem hyc teramus. Quanquam dandum aliquid, & ut metatur sementis facienda. Certus es, perge. Facis. Quem, ais, me oti m esse credidi l

318쪽

SEPTIMAE. IOIEs dum cogitas, & certus es te esse dum cogitas. Aio dum cogitas, praeteritum omne dubium est & incertum, ac solum tibi superest praesens.

Perstas tamen. Amo te, quem nec adversa fortuna frangat.

Nihil, ais, est in me qui sum , qui cogito, qui sium res cogitans, nihil,

inquam, eorum, quae ad corpus, aut rem corpoream pertinent. Nego. Proba .

Ex quo ais, abdicavi omnia, nullum est corpus, nullus animus, nulla Oniens, verbo, nihil. Ergo si sum, uti sum certus me esse, non sum corispus, aut quidquam corporeum. Ut mihi places dum ita incalescis, dum ratiocinaris, teque ad formam paulatim refersi Perge , hac via citius labyrinthorum istorum reperiemus exitum, & quia liberalis es, ero liberalior. Nego ego S antecedens, &consequens, &consequentiam. Nec stupeas, quaeso: non abs re nego. En causas. Nego consequentiam, eo; quia tu pari modo posses argu re oppositum hoc pacto: Ex quo abdicavi omnia, non est mens, non animus, non corpus, verbo, nihil. Ergo si sum, uti sum, Non sum Mens. En nucem cariosam, cujus tu vitia agnosces ex sequentibus. In terim tecum ipse delibera, num melius tuo ex antecedenti ita deinceps sis conclusurus. Ergo si sum . uti sum, nihil sum . Aut san E male positum fuit antecedens, vel positum destruitur postea allata conditionali, Si sum. Quare nego antecedens illud, Ex quo abdicavi omnia non est ullum compus, non animus, non mens, non aliud quid, S: quidem merito. Etenim dum abdicas omnia, vel math abdicas omnia, vel omnia non omnino abdicas; nec enim potes; cum necessariosis ipse, qui abdicas. Atque ut

accurate respondeam, Cum dicis Νι&I est, non corpus, non animus, non mens,8 c. aut excludis te a propositione illa tua Nihil est, &c. Et intelligis Nihil est, &c. praeter me; quod necessario debes facere ut propositio illa tua fiat, & perleveret, perinde atque in Logica de iis vulgo dicitur: Omnis propositio scripta in hoc libro est falsa: Ego mentior: & sexcentis istius.

modi, quae seipsis excludunt: aut temet ipse quoque includis, ut neque esse velis dum abdicas, dum dicis Nihil Si primum, stare nequit propositio, Ex quo abdicavi omnia Nihil est, B c. Es enim, S aliquid es ;& necessario es vel corpus, vel animus . vel mens, vel quidpiim aliud, adeoque existit necessario vel corpus, vel animus, vel mens, Vel quid aliud. Si secundum , peccas, & quidem Reccatum geminum, tum quod

silagas id, quod fieri nequit, ac velis nihil esse, cum iis . Tum quod propositum illud tuum destruas in consequente , dum addis. Ergo si sum uti

sum,&c. Etenim qui fieri potest, ut sis, si nihil siti & quandiu ponis

O 2 nihil

319쪽

1o8 OBIECTIONES ET RESPONSIONES nihil esse, qui potes ponere te esse e & si ponis te esse, an non destruis paulo antepositum Nihil est &e.l Falsum igitur est antecedens, falsum &consequens. At pugnam instauras. Dum, ais, dico, Nihil est,non sum certus me esse corpus e animum, me mentem, aut aliud quid. Imo non sum certus esse aliquod aliud eorpus, aut animum, aut mentem. Ergo ex lege abdicationis, qua dubia ponuntur velut salia , dicam, & ponam, Non est corpus, non animus, non mens, non aliquid aliud. Ergo si sum, uti sum, non sum Corpus. O o Praeclarὶ omnino: at, e quaeso, patere ut singula singillatim excutiam, ut librem, ut trutinem. Dum dico, Nihil est, &c. non sum certus me esse corpus, animum, mentem, aliud quid. Distinguo antecedens. Non es

certus te esse corpus determinate, te animum determinate, te mentem

determinate, te aliquid aliud determinath. Esto antecedens. Hoc enim quaeris. Non es certus te esse indeterminath vel corpus, vel animum, vel mentem, vel aliud quid , nego antecedens. Es enim, & es aliquid, & es necessario vel corpus, vel animus, vel mens, vel aliud quidpiam; neque id potes serio in dubium vocare te quantumvis sollicitet Genius. Venio ad consequens : Ergo ex lege abdicationis dicam , Non est corpus, non animus, non mens. non aliud quidpiam. Distinguo consequens. Dicam determinath non est corpus, non animus, non mens, non aliud quid, esto consequentia; dicam in determinath non est Vel corpus, vel animus, vel mens, vel aliquid aliud. Nego consequentiam. Atque eodem modo distinguam illud tuum ultimum consequens. Ergo si sum, uti sum, non

sum corpus. Determinath, concedo. Indeterminath, nego. En me liberalem. Propolitiones tuas altero tanto auxi . At animum non despondes; aciem restituis . Ut te amolPp Novi, ais, me existere. Quaero quis sim ego ille , quem novi. Certissimum est hujus sic praecisdsumpti notitiam non pendere ab iis, quae

existere nondum novi.

Quid praeterea φ Omniane dixisti Consequentiam ego aliquam , ut

paulo ante,exspectabam. Fortὶ veritus es ne meliorem exitum non sortiretur. Prudenter sane tuo pro more; sed resumo singula. Nosti te existere. Esto. Quaeris quis sis ille quem nosti. Ita est, di tecum quaero, &diu est ex quo quaerimus. Notitia illius, quem quaeris non pendet ex iis, quae nondum nosti existere. Quid dicam nondum liquet satis, nec satis Video, quo pertineat effatum illud tuum. Et vero, si quaeris quis sis ille quem nosti, quaero ego quoque. Cur quaeris: si nosti P p At novi, ais, me esse; non novi quis sim.

320쪽

S E p T I M AE. I Praeclar ; at unde agnosces quis sis ille quies, nisi ab iis, quae aut nosti

olim, aut olim scies' non, opinor, ab iis, quae olim nosti. Dubiis scatent;& abdicata sunt. Ergo ab iis quae nondum scis, scies vero postea; nec video, cur hic commovearis adeo. Nondum, ais, novi ista existere. Spera bene, cognosces aliquando. At addis, quid faciam interea lExspectabis. Quanquam te diu non patiar ancipitem. Distinguam, ut ante. Non nosti quis sis determinatE & clare, Concedo. Non nosti quis sis indeterminatὸ & confuse , Nego. Nosti enim te esse aliquid &n cessario vel corpus vel animum, vel mentem, vel aliquid aliud. At quid tum nosces te postea clarὰ & determinate. Quid hic facias 3 Unus te ille ech nus Determisate , Indeterminate, saeculum integrum remorabitur. Aliud iter, si quod est residuum, implora. Aude tamen: nec enim ha-P Pstas abseci. Res magnae, &novae, novis & magnis dissicultatibus o

vallantur. Una, ais, restat via, quae si habet obicem, si vel offendiculum, actum est, pedem reseram, nec me unquam hae abdicationis orae videbunt erronem. Vis hanc etiam explorare ἐPlacet; at ea lege, ut, quia extrema est, extrema omnia exspectes a me: praei.

g. 8. a Mario tentatur ingressus, ct desteratur.

Sum, ais. . o nNego. . Pergis, Cogito. Nego. Addis, Quid tu negas Nego te esse, te cogitarer ac probe novi quid feci, eam dixi, Nihil est. Omnino facinus insigne. Uno ictu amputavi omnia. Nihil est: non

es, non cogitas.

At, re quaeso, ais, Certus sum, mihi sum conscius, haec mea coninscientia est , me esse, me cogitare. Vel si manum pectori admoveas, vel si jures, & obtestere, Nego. Nihil est , non es , non cogitas, non es tibi conscius. En Remora, quam, ut probe noscas, ut vites, en pono ob oculos. Si vera est haec propositio, nihil est; vera quoque est haec, & necessaria, Non es, non cogi ο 3 tu.

SEARCH

MENU NAVIGATION