장음표시 사용
281쪽
-o RESPONSIONES Qv IN TAE.renda: ita ex usu partium in plantis, in animalibus &c. essectorem Deum mirari & ex inspectione operum cognoscere, ac glorificare opificem par est', non autem quo fine quidque secerit divinare; Ac quamvis in Ethicis, ubi same conjecturis uti licet, aliquando sit pium considerare ouem finem con)icere possimus Deum sibi in regendo universo proposuisse, certe in Physicis, ubi omnia firmissimis rationibus niti debent, est ineptum. Nec fingi potest aliquos Dei fines, magis qu1m alios, in
propatulo esse ; omnes enim in imperscrutabili ejus sapientiae abysso sunt eodem modo reconditi. Nec etiam fingere debes neminem mortalium causas alias posse intelligere, nulla enim non est cognitu multo facilior quam Dei finis: & eas ipsis quas in exemplum dissicultatis proponis non nemo existimat se novisse. Denique quia hic tam ingenue interrogas, dum putem mentem meam habituram suise Deι θ sui ideas, si ex quo is aest in corpus, mansisset huc usiquem eo clausis oculis, ct absque ullo aliorum sex suum usiu: ingenue & candide respondeo me non dubitare modo ipsam in cogitando non impeditam a corpore, ut neque etiam adjutam supponamus) quin easdem, quas nunc habet, Dei & sui ideas suisset habitura, nisi tantum quod multo puriores & clariores habuisset : Sensus enim ipsam in multis impediunt, ac in nullis ad illas percipiendas Juvant: &nihil obstat quo miniis omnes homines easdem se habere aeque animad Vertant , quam quia in rerum corporearum imaginibus percipiendis
r. Hic ubique mala assumis pro positiva imperfectione, quod simus
erroribus obnoxii, cum tamen sit tantiim praesertim respectu Deil ma-i oris persectionis in creaturis negatio. Nec recte quadrat comparatio civium Reipublicae cum partibus universi: civium enim malitia, cum refer
tur ad Rempublicam, est aliquid positivum; non autem quod homo literrori obnoxius, sive quod non habeat omnes persectiones, cum relertur ad bonum universit Sed melius institui potest comparatio inter eum . Qui vellet totum humanum corpus oculis tegi, ut Elegantior appareret, quia nulla ejus pars oculo pulchrior videtur, & eum qui putat nullas creaturas in mundo errori obnoxias, hoc est, non planὸ persectas este debuisse. Planeque falsum est quod supponis, Deum mi is re ρ' NVM p Pu . msi se ιribuere imperfectiones, & talia. Utinam pland falsium est,
Deum ad illa pauca qua diludicari ab homine Paluit, imparem, implicιIam, incertamque facultatem iudicatricem ei trilausse.
I. Vis ut hic paucis dicam ad quid se voluntas posit exteηdere quod inteI- lectum ejugiai l Nempe ad id omne in quo contingit nos errare. .
282쪽
judicas mentem esse tenue quoddam corpus, intelligere quidem potes, ipsam esse mentem, hoc est, rem cogitantem; itemque tenue corpus esserem extensam , unam autem & eandem esse rem quae cogitet, & quae sit extensa, prosectb non intelligis, sed tantummodo vis credere , quia jam ante credidisti, nec libenter de sententia decedis. Ita, cum pomum, quod sorth venenatum est, judicas tibi in alimentum convenire, intelligis quidem ejus odorem, colorem, & talia grata esse, non autem ideo ipsum pomum tibi esse utile in alimentum, sed quia ita vis, ita judicas. Atque sic fateor quidem nihil nos velle de quo non aliquid aliquo modo intelligamus: sed nego nos aeque intelligere ac velle; possumus enim de eadem revelle permulta, di perpauca tantum cognoscere. Cum autem prave judicamus, non ideo pravh volumus, sed sortὶ pravum quid; nec quidquam pravh intelligimus, sed tantum dicimur prave intelligere, quando judicamus nos aliquid amplitis intelligere quam revera intelligamus. Quae postea de indisserentia voluntatis negas, etsi per se manifesta sint, nolo tamen coram te probanda suscipere; talia enim sunt ut ipsa quilibet apud se debeat experiri, potius quam rationibus persuaderi, tuque, o caro, ad ea quae mens intra se agit non videris attendere. Ne sis igitur libera si non lubet, ego certe mea libertate gaudebo; cum & illam apud me experiar;& a te nulla ratione, sed nudis tantum negationibus impugnetur. Majoremque sorte apud alios merebor fidem, quia id affirmo quod expertus sum, & quilibet apud se poterit experiri, quam tu quae idem negas ob id
tantum quod sorte non experta sis. Quanquam etiam evinci possit ex tuis verbis te id ipsum esse expertam, negando enim nos carere posse ne erremu , quia non vis voluntatem in quicquam serri ad quod non determinetur ab intellectu, simul concedis capere nos posse ne in errore perseveremur; quod omnino seri nequit absque illa voluntatis libertate seipsam sine determinatione intellectiis in unam aut alteram partem mΟVendi, quam negabas. Nam si semel intellectus determinavit voluntatem ad sal sum aliquod judicium proserendum, quaero a te, clim primum ipsa incipit caVere ne in errore perseveret, a quonam ad id determinatur Staseipsa: Ergo potest ad aliquid serri ad quod ab intellectu non impellitur ,
quod tamen negabas, &de quo locontroversia est: si vero ab intelle tu: Ergo ipsa non cavet, sed tantummodo sicut prius serebatur in salsum, quod ipsi ab intellectu proponebatur, ita jam casu contingit, ut seratur in verum , quia intellectus ei verum proponit. Sed praeterea Vellem scire quam naturam falsi concipias, & quo pacto putes illud esse posse objectum intellectus' Ego enim qui per salium nihil aliud intelligo quam
283쪽
veri privationem, planc repugnare mihi persuadeo, ut intellectus salsum sub ratione veri appressendat, quod tamen esset necesse si determinaret unquam voluntatem ad salsum amplectendum. 4. Quantum ad fructum harum Meditationum satis praemonui in praefatiuncula quam te legisse existimo, non magnum illum suturum pro iis qui rationum mearum serieim is nexum comprehendere non curantes, in singulas tantum earum partes distulare studebunt. Et quantum ad Methodum qua possimus ea dignoscere quae revera clare percipiuntur, ab iis quae clare percipi tantum putantur, etsi credam ipsam a me satis accurate traditam esse, ut jam dictum est, nequaquam tamen confido illos, qui de praejudiciis exuendis tam parum laborant, ut querantur quod non simpliciter ac paucis verbis de ipsis sim loquutus, eam facile esse per
O Uia hic relatis pauculis meis verbis addis me ea tantum habere de quaestione proposita, cogor monere te non satis ad cohaerentiam eorum quae scripsi attendisse; talem enim illam puto , u ad cujusque rei probationem conserant omnia quae ipsam praecedunt, & maxima pars eorum quae sequuntur: adeo ut bona fide non possis referre quantum de aliqua quaestione habeam, nisi etiam totum id quod de reliquis scripsi recenseas. Quod vero ais tibi durum videri statuere aliquid immutabile de aeternum praeter Deum, merito sic videretur, si de re existente quaestio esset, vel tantum si quid ita immutabile statuerem, ut ejus immutabiliatas a Deo non penderet. Sed quemadmodum Poetae fingunt a Jove quidem fata fuisse condita, sed postquam condita fuere, ipsiam se iis servandis obstrinxisse: Ita ego non puto essentias rerum, mathematicasque illas veritates quae de ipsis cognosci possunt, esse independentes a Deo; sed puto nihilominus, quia Deus sic voluit, quia sic disposuit, ipsis csse immutabiles & aeternas; quod seu durum, seu molle esse velis, lassicit mihi quod sit verum. Quae deinde contra Dialecticorum universalia habes, me non tan gunt, utpote qui ipsa, non ut illi, intelligam. Sed quantum adessentias, quae clare & distinctii cognoscuntur , qualis est ea trianguli, alteriusve cujusvis figurae Geometricae, facile cogam te ut fatearis illarum ideas quae
284쪽
quae in nobis sunt, a singularibus non esse desumptas; hyc enim illas salsas
dicis, quia scilicet cum praeconcepta tua de natura rerum opinione non
Et paulo post ais objectum pura Matheseos, ut punctum, lineam, superficiem , constantiaque ex tu indivisibilitat, indivisibiliterque se habentia existere reipsa non posse ; unde sequitur nullum triangulum, nihilque omnino ex iis quae ad ipsius aliarumve figurarum Geometricarum essentias perinxinere intelliguntur, unquam extitisse, ac prbinde istas essentias non esse ab ullis rebus existentibus desumptas. At, inquis, sunt falsae', opinione tua scilicet, quia naturam rerum talem esse supponis, ut eae non sint ipsi
conformes. Sed nisi omnem Geometriam falsam quoque esse contendas, negare non potes, quin de iplis multae veritates demonstrentur, quae cum eaedem semper sint, merito dicuntur immutabiles & aeternae. Quod autem sorte non sint conformes ei rerum naturae quam tu supponis, ut nec etiam
alli quam Democritus & Epicurus ex atomis eiunxerunt, est tantum ipsis denominatio extrinseca quae nihil mutat; & nihilominus haud dubi uni consormes verae illi rerum naturae quae a vero Deo condita est: Non quod sint in mundo substantiae longitudinem habentes sine latitudine, aut latitudinem sine pros unditate; sed quia figurae Geometricae non considerantur ut substantiae, sed ut termini sub quibus substantia continetur. Interim autem non concedo ideas istarum figurarum nobis unquam periensiustitisse illapsas, ut vulgo omnes sibi persuadent: Etsi enim haud du-ie dari polsnt in mundo, quales a Geometris considerantur, nego tamen ullas dari circa nos, nisi sorte tam minutas, ut nullo modo sensus nostros attingant: nam componuntur ut plurimum ex lincis rectis, at nequidem unquam ulla pars lineae, quae revera recta esset, sensus nostros movit,quippe cum illas quae maximὰ rectae nobis visae sunt pulicario perspicillo examinamus, plandirregulares, & undulatim ubique incurvas essedeprehendimus: Ac proindectim primum olim in infantia figuram triangularem in charta depictam adspeximus, non potuit illa figura nos docere quo pacto verus triangulus, ut a Geometris consideratur, euet concipiendus, quia non aliter in ea conticlebatur quam velut in rudi
1agno Mercurius. Sed quia iam ante in nobis erat idea veri trianguli, &aciluis a m te nostra , quam magla composita figura picti trianguli concipi poterat, idcirco visa ista figura composta non illam ipsam, sed potius verum triangulum apprehendimus. Eodem planὰ modo quo dum
respicimus in chartam, m qua lineolae atramento ita ductae sunt ut faciem ominas repraesentent, non tam excitatur in nobis idea istarum lineola-k rum
285쪽
rum, quam hominis: quod omnino non contingeret nis facies humana nobis aliunde nota suisset, atque essemus magis assueti de illa, quam delineolis istis cogitare , quippe quas sepe etiam cum aliquantulum a nobis
remotae sunt, ab invicem di itinguere nequimus: Ita sane triangulum Geometricum ex eo qui in charta pictusest, agnostere non possemus, nisi .aliunde mens nostra ejus ideam habuisse 2. Hic non videocuius generis rerum velis este existentiam, nee quare non aeque proprietas, atque omnipotentia dici possit, sumendo scilicet nomen proprietatis pro quoliber attributo, sive pro omni eo quod de re potest praedicari, ut hic omnino sumi debet. Quin etiam existentia necessaria est revera in Deo proprietas strictissimo modo sumpta, quia illi soli competit, R in eo solo essentiae partem facit. Nec proinde existentia trianguli cum existentia Dei debet conferri, quia mani sem aliam habet relationem ad essentiam in Deo quam in triangulo. Nec majs est petitio principii quod existentia inter ea quae ad essentiam Dei pertinent
numeretur, quam quod aequalitas trium angulorum cum duobus rectis inter trianguli proprietates recenseatur. Nec verum est essentiam &existentiam in Deo, quemadmodum in triangulo, unam absque alia posse cogitari, quia Deus est situm esse, non autem triangulus. Nec tamen inficior quin existentia possibilis si persectio in idea trianguli, ut existentia necessaria est persectio in idea Dei; essicit enim illam praestantiorem qu in sint ideae illarum Chimaerarum quarum existentia nulla esse posse supponitur. Nec proinde vel minimum ulla in re argumenti mei vires in fregisti, haeresque semper delusus illosophismate, quod ais tam facile a me solvi potuisse. Ad ea autem quae subjungis, jam alibi satis respondi. Et planEfalleris, cum ais non demonstrari existentiam de Deo, ut demonstratur de triangulo quod ejus tres anguli sint aequales duobus rectis; utriusque enim est par ratio, nisi quod demonstratio probans in Deo existentiam sit altera multo simplicior, & clarior: Cretera denique praetereo , quia
dum ais me nihil explicare. nihil ipse explicas, & nihil probas, nisi tantum te probare nihil posse. 3. Contra ea quae hic inbes de Diagora, Theodoro, Pythagora, ali inque, oppono Scepticos, qui de ipsis Geometricis demonstrationibus dubitabant , & aifirmo ipses id facturos non fuisse, si Deum ut par est, cingnovissent. Nec recte probatur unam rem alia esse notiorem exico quod pluribus vera videatur, sed tantum ex eo quod illis qui utramque, ut parta, cognoscunt, appareat esse cognitu prior, evidentior, & certior. De
286쪽
D E eo quod neges res materiales, ut sunt obiectum purae Matheseos. existere, jam ante egi. Falsium autem est intellectionem Chilio-goni esse consuilam ; distinctissime enim &clarissime multa de eo possunt demon strari, quod certe non fieret si non nisi confush, vel, ut ais, nominetonus perciperetur: Sed revera illud totum simul claris intelligimus, etsi non pollimus totum simul imaginarit Ex quo patet vires intelligendi& imaginandi non differre tantum secundum magis & miniis, sed ut duos modos operandi plane diversos. Quippe in intellectione mens se sola
utitur , in imaginatione vero sormam corpoream contemplatur. Ac quamvis figurae Geometricae sint omnino corporeae, non tamen idcirco
ideae illae, per quas intelliguntur quando sub imaginationem non cadunt, corporeae sunt putandae. Ac denique te sola dignum est, o caro, existimare ideM Dei, angeli, ct mentis humanae esse corporeas, vel qVasti corpores, ex forma si ilicet humana, ex rebus altu tenui vis, implici au, insensibilis*nu , cuiusvisi sunt aer , ctherre, desiumptas. Quisque enim Deum, aut mentem ita sibi repraesentat, rem non imaginabilem conatur imaginari , di nihil nisi corpoream ideam effingit, cui nomen Dei vel mentis falso tribuit: Nam in vera mentis idea sola cogitatio cum ejus attributis, quo
' rum nulla corporea sunt, continetur.
r. Hic manifeste ostendis te praejudiciis tantum niti, nunquamque illa exuere; cum velis nos in iis in quibus falsitatem numquam deteximus, nullam falsitatem suspicari; atque ideo cum turrim oeprope stectamu , ct contingimus, certos ms esse quod sit quadrata, si quadrata appareat; & cimi revera vigilamus, dubilare nos non posse vigilemvsine, an somniemus, & talia: Nullam enim habes rationem existimandi omnia, in quibus error esse potast, jam olim a te fuisse animadversa; Et facit E probari posset te in iis interdum falli, quae certa esse sic admittis. Clim autem eo redis, ut saltem dubitare non liceat quin res tales apparealit quales apparent, ad Viam redis, hocque ipsum in secunda seditatione asseruit Sed hic de veritate rerum extra nos positarum quaestio erat. de qua nihil veri attulisti. Z n inb*r in iis quae tardiose saepe repetiisti ; me quaedam non probasse,. quae tamen demonstravit me egisse de crasso tantum corpore, Cum tamen egi de quolibet etiam quam maxime subtili, & talia: Quid
287쪽
et 6 R Espo NsIONES Q u INT IE. enim istiusmodi affirmationibus nulla ratione fulcitis opponi debet aliud
quam negatio ἶ.Sed obiter tamen vellem scire quo argumento probes
me potius de crasso corpore quam de subtili egisset Nempe quia dixi, habeo mihi conjunctum, de certum est mea corpore meo se distinctam , quae verba non video cur non aeque subtili ac crasso corpori conveniant, nec puto praeter te quemquam videre. Caeterum in 1 Meditatione fidem secimentem intelligi posse ut substantiam existentem, etsi nihil intelligamus existere quod sit ventus, vel ignis, vel vapor , vel halitu&,'ves quodvis aliud corpus quantumvis subtile& tenue; an vero in rei veritate ab omni corpore esset diversa, dixi me ibi non disputarer hie autem de eo ipso dis putavi, & demonstravi: Tu vero quaestionem de eo quod potest intelligi, cum quaestione de eo, quod revera est, confundendo nihil horum te intellexisse testaris. q. Hic quaeris, quomodo existimem in me subjecto inextenso recipi possest
ciem , t eam ri corporis quod extensum est. Respondeo nullam speclcm corpoream in mente recipi , sed puram intellectionem tam rei corporeae quam incorporeae fieri absque ulla specie corporea; ad imaginationem
vero, quae non nisi de rebus corporeis esse potest, opus quidem esse specie quae sit verum corpus, & ad quam mens se applicet, sed non quae in mente recipiatur. Quod ais de idea solis, quam ex solo ejus calore caecus elicit, facise refutatur. Potest enim caecus ille claram dedistinctam habere ideam solis, ut rei calefacientis, etsi non habeat ejusdem, ut rei illuminantis; Nec rectὸ me illi caeco comparas, primo quia cognitio rei cogitantis multo latius patet quam rei calefacientis, imo etiam latius quam quicquid de ulla alia re cognoscimus, ut suo loco ostensum est, ac deinde, quia nuIli possitnt arguere ideam illam solis, quam format caecus, non omnia quae de sole percipi possunt continere, nisi qui visu praediti ejus lumen & figuram insuper agnoscunt, tu verd non modo nihil amplius, sed nequidem id ipsum quod ego, de mente cognoscis: adeo ut hac in parte tu potius caecus ego ad summum lusciosus cum tota humana gente dici possim. Neque vero addidi mentem non esse extensiam , ut liuid ipsa esset explicarem, sed tantlim ut monerem illos errare qui putant esse extensam: Eodem modo quo, si qui affirmarent Bucephalum esse Musicam, id non frustra de ipso ab aliis negaretur. Et sane in iis quae hic subjungis ut probes mentem esse extensia n, quia scilicet corpore utitur quod est extensum, non melius ratiocinari mihi videris qu1m si ex eo quod Bucephalus hinniat, vel mugiat, & ita edat sonos qui referri possunt ad Muscam, concluderes de Bucephalo quod sit Musica. Etsi enim mens sit
288쪽
unita toticorpori non inde sequitur ipsam esse extensam per corpus, quia non est de ratione ipsius ut sit extensa, sed tantum ut cogitet. Nec intelligit extensionem per speciem extensam in se existentem , quamvis ean isdem imaginetur convertendo se ad speciem corpoream quae est extensia , ut jam dictum est. Nec denique necesse est ut ipsa sit corpus, etsi habeat vim movendi corpus. s. Quae hic habes de unione mentis cum corpore, similia sunt praecedentibus. Nihil ullibi in meas rationes objicis, sed tantum dubia proponis , quae tibi ex meis conclusionibus sequi videntur, etsi revera ex eo tantum oriantur, quod ea qua ex natura sua sub imaginationem non cadunt , ad ejus tamen examen velis revocare. Ita hic ubi mentis & corporis permistionem, cum permistione duorum corporum vis comparare, sufficit ut respondeam nullam inter talia institui debere comparationem, quia sunt toto genere diversa , partesque in mente non esse imaginandas ex eo quod ipsa partes in corpore intelligat. Unde enim habes id omne quod mens intelligit, in ipsa esse debere ' Prosecto si hoc esset, cum magnitudinem orbis terrarum intelligit, illam etiam in se haberet, atque ita non modo esset extensa , sed etiam extensone major orbe terrarum. COHic nulla in re mihi contradicis, & satis multa nihilominus dicis, ut nempe lector inde cognoscat ex prolixitate verborum, rationum tuarum multitudinem non esse aestimandam. Hactenus vero mens cum carne disseruit, atque ut par erat in multis ab ipsa dissensit: Sed jam in conclusione verum Gassendum agnosco, illumque ut praestantissimum Philosophum suspicio , ut virum candore animi, atque integritate vitae celebrem amplector, & ejus semper amicitiam quibuscunque potero obsequiis demereri conabor. Itaque rogone illi grave sit quod libertate Philosephica usus fuerim in ejus objectionibus refutandis; ut mihi profecto pergratum fuit quicquid in ipsis con
289쪽
i Ulta ex me quaeris, V. C. circa novam vestigandi veri methodum, iisque ut respondeam, non modo postulas, sed instanter urges. Silebo tamen, nec morem geram, mihi nisi illud ante concessoris, abducamus animum penitus tota in disiertatione ab iis, qui ea de re aut scripsere ut dixere aliquid , addoque quae lita tua sic componas, ut ne videaris postulare quid senserint, & quo animo, quo exitu rectenean secus ε, sed perinde quasi nemo senserit, scripserit, dixerit iis de rebus quicquam, quaeras dumtaxat ea, quae meditanti tibi, A novam aliquam Psilosophandi methodum vestiganti, aliquid dissicultatis habere videbuntur, ut hoc pacto, & verum quaeramus, & ita quaeramus, ut amicitiae, observantiaeque leges erga viros doctos, salvae & incolumes retineantur. Quia annuis, & spondes, ego quoque tuos ad nutus respondeo. Itaque
r Ulta ex me quaeris. Cam bane dissertationem ab ejus auctare accep iuris, postquam enixe rogassem, ut ea qua ab ipse in me, Messitationes deprima Philosophia, conscriptasuisse audiebam, vel in lucem ederet, vel saltem ad me mitteret, ut reliquis objectionibus in easdem Meditationes ab aliis factis adjungerentur: Non potui recasare quin illam bla adjungerem ; Nec etiam dubitare, quin ego is sim quem ille hoc in loco alloquitur. Eis profecto ηομmeminerim me unquam ab eo quastriste, quid de mea vestigandi reri metho si
290쪽
OBIECTIONES ET RES P. SEPTIMAE. 79
sientiret : Quia e contra , cum ante se qui annum velitationem quamdam ab ipse in me conscriptam vidissem, in qua Peritatem non quaeri, sed ea qua nunquam sir si , nec cogitavi, mihi a Mi jadicabam , non disiimulavi me in posterum quicquid ab illo solo veniret responsione indignum crediturum Sed quoniam adis dictus est Societati, ob doctrinam ac pietatem celeberrima, culusique omnia inembra ita inter se coniuncta sunt, ut raro quicquam ab uno ex ipsis fiat, quod non ab omnibus approbetur: fateor me non modo postulasse, sed ct inflanter asisse, ut aliqui ex ea Societate mea scripta examinare, ac quicquid in tu a veritate alienum esset, mihi indicare dignarentur. Rationes etiam multas addidi, ob quas id mihι non recusatum iri sterabam: Ac monsi, me ob hanc spem quicquid in posterum, vel ab hoc auctore, vel a quovis alio ejusdem Societatis, de meis opinionibus scriberetur, maximi esse facturum; atque non dubitaturum quin illud ,. cujuscunque tandem nomen ferret, non ab illo
uno , sed a pluribus ex doctissimis& prudentissimis ejusdem Societatis
esset compositum, examinatum, &correctum; atque ideo nullas contineret cavillationes, nulla sophismata, nulla convitia, nullamque inanem loquacitatem , sed tantum firmissimas & solidissimas rationes; atque ex iis argumentis, quae jure in me afferri possunt, nullum in eo esset omissum: adeo ut per illud unum scriptum erroribus me omnibus meis liberatum iri confiderem; Et si quid ex iis quae vulgavi non foret in eo
refutatum , a nemine posse resutari, sed omnino verum & certum esse arbitrarer. Quamobrem nunc hac omnia de hac Disertae lane judicarem, crederemque ipsam totiud Societatis iussu friptam se, si nullas in ea cavιllationes, nulla sophi mala , nulla convitia , nullamque inanem loquacitatem conIineri certus
essem. Sed sane si qita int, nefas puto, illam a tam saucia riris profectam esse si
sticari: u quoniam hac in re judicio ineo non do , dicam hic ingenue ac candide quid mihi videatur , non ut ullo modo meis perbis lector credat, sed tantum uti prabeam occasionem ad exaimnandam veritatem. Silebo tamen &c. Hic promittit auctor noster se nullius friptum imp υ- Brurum, sed tantum ad ea qua ab ipso qt Uri restonburum : D tamen nibit unquam ab ipso qua vi. Nec quidem unquam hominem sum alloquutus, aut Fidi; atque ea qua me Imulat a se quaerere, componit ut plurimγm ex verbis, quae in Meritationibus meis habentur: adeὸ ut sit plane nianis in nihil prater illa ab
ipso impugnari. Causa autem cur contrarium Ingat , sertasse δηι honesti ac pia : Sed ego non alias possum pulicari , quam quod credat sibi hoc pacto magusi erum esse quid-libet mihi Ungere se hia nempa ex meis siriptis mendaciι argui Πρη poterit ; cima se illa non impugnare profiteatur.; Ac prater ea. qμod carere reis iis ne lectoribus suis occasionem det ea examinandi; daret enim sortasse, si de iis