장음표시 사용
301쪽
9o OBIECTIONEs ET RESPONSION EsIta, ais, suspicor. Sat si suspicere. Sat si dicas, vigilemne, an dormiam
nescio. Nescio an me sensus fallant, an non saltant. Tua pace dixero, haud mihi est satis: nec plane video cur ita colligas, O Vigilemne an somniem nescio. Ergo aliquando somnio. Quid, si nunquam' quid, si semper i quid, si ne somniare quidem possis ' te vero cachinnis excipiat Genius eo, quia tibi tandem suasit somniare te aliquando, te decipi, cum id minimξ fiati Credo mihi, ex quo Genium illum induxisti, ex quo validas & meditatas rationes ad illud forsan revocasti, malum induxisti, a quo boni habeas nihil. Quid, si catus ille omnia tibi
velut dubia & nutantia proponat, cum firma sint, cum certa, atque ea quidem mente, ut cum abdicaris omnia, nudum te in foveam agat praecipitem ' Num consultius egeris, si priusquam te abdices, certam tibi P legem proponas, ex qua, quae abdicabuntur, bene sint abdicata l'Magna profecto res est, & momenti summi generalis illa veterum omnium abdicatio ; ac si me audis, cogitationes tuas vocabis in senatum, ut serio deliberra.
Imo, ais, plus aequo dissidentiae indulgere non possum, ac scio nihil inde periculi vel erroris sequuturum. Q. Quid ais, scio Z an certo, & citra dubitationem omnem, ut hae saltem reliquiae tanti naufragii Veritatis tholo appendantur; aut, quia novam Philosophiam aperis, deque familia cogitas, hoc in propylaeo literis aureis inscribatur, Plia de Iuo dissidentia vidulgere non possum; ut, inquam, adyta illa tua intraturi jubeantur vetus illud ponere, a & 3 faciunt s. hoc vero retinere, Plus aequo dissidentiae indulgere non pollum ' At si Tyroni contingat ut obmurmuret, ut illud frangat dentibus, Ponere jubeor illud vetus 1 nemine unquam vocatum in dubitationem, et & 3 δε-ciunt 3, quia fieri potest, ut mihi Genius illudat aliquis; jubeor vero re-R tinere, hoc anceps, hoc rimarum plenum, Plus aequo dissidentiae indulgere non possiam; quasi in eo mihi Genius non possit imponere ' quid dices ' Et vero an tu mihi illud praestabis, ut non verear modo, non midem , metus mihi non sit a malo Genio φ sane me licet confirmes manu & verbo, non sine timore ingenti nimiae dissidentiae haec vetera & mihi prope ingenita abdico & duro velut salsa. Argumentum in Barbara recte concludit. Item sum aliquid constans ex corpore & anima: ac, si mihi licet ex vultu, & voce conjicere, nequidem ipse tu, qui ducem te caeteris praebes, qui viam munis, immunis es a formidine. Age ingenuὸ, T & candide, ut soles, an sine scrupulo hoc vetus abdicas, Habeo ideam claram & distinctam Dei r an illuci, Id omne verum est, quod valde clare & distin-
302쪽
, 4 S E P T I M AE. y Idistincte percipio ' An istud, Cogitare, nutriri , sentire, minimὸ pertinent id corpus , sed ad mentem l quid sexcenta id genus persequar st de
iisdem serio anquiro; responde, amabo te; potes hoc in exitu veteris Philosophiae, & in aditu novae haec excutere, exuere, furare velut falsa, aio ex animo Αn dices, & pones oppositum, nunc, modo Non habeo ideam claram & distinctam Dei. Male hactenus credidi nutriri, cogitare, sentire, ad corpus minimὸ pertinere, sed ad mentem l Sed o me propositi immemorem l quid secit totum me tibi principio commi seram, me cium, me discipulum, & ecce haereo in aditu, & meticulosus, & obstinatus. Ignosce; peccavi largiter, & tenuitatem ingenii mei probavi dur taxat. Debueram omni metu posito in abdicationis caliginem intrepidὸ me inferre, & haesi, & resisti. Compensabo, si parcis, & factum male ampla ae liberali manumissione veterum omnium planε delebo. Abdico, a uro vetera omnia. Nec aegre seres si coelum, aut terram, quae nulla esse vis, non obtester. Nihil est omnino, nihil. Age, praei, sequor. Teianὸ facilem l sic praeire non renuis. N O T IE.
Q Uar antehac scivi, cum dubia sint. Bunsiuit scivi pro scire putavi. I
V enim contrarietvi intre verba scivi ct dubia sunt: Quam tamen haud dubia non animadνertit, nec illi est malitia tribuendum. Alioqui enim non
tam teriter attigisse3; sed 'gens a me esse prosectam, multis ipsam verbis e agitasset.
Aio nullas mentes, nulla corpora. Hoc ait, ut infra diu must mque ca- Κvissetur , quod initio , cum supponerem Mentis naturam nondum mihi esse μι- perstectam, illam inter res sibivi enumerarim; postea vero, adrertem rem q cogitat non posse non misere, illamque rem cogitantem nomine Mentis appella's,
dixerim Mentem existere: Tanquam fi fuissem oblitus me prias idem nega ιι, cum Mentem pro re mihi ignota flumebam; Et tanquam si ea, qua tunc, quia mihi dabia erant, negabam, in perpetuum neganda esse censenissem, ηα seri posset, glevidentia ct certa mihi postea redderentur. Notandumque ipsum ubique const-derare dubitationem, O certitudinem , non ut relationes cognitionis nostra ad objecta, sed ut proprietates objectorum qua perpetuὸ 's inhaereant, adeo ut ea, q a semel dubia esse cognoximus, non pol ni unquam reddi certa. Luod tantum eius bonitati, non malitia est ιribuendum.
omniane ἰ imc caνillatur in uno omnia, ut supra in rerbo Nihil,
303쪽
M Coactus fateris. Hu ludit in verba coactus eque inaniter. Ea enim sun satis valida rationes ad cogendum nos ut dubitemus, qua ipsa dubia sunt, nec proinde retineηda: ut iam supra notatum est. Atque valida quidem sunt, quaη- diu nullas alias babemus , qua dubitationem tollendo certitudinem inducant; Et quia tales nul G inreniebam in I Meditatione , quantumvis circumstι- cerem , O meritarer , idcirco eas, quas habui ad dubitandum, dixi esse validas, ct meditatas. Sed hoc non est ad captum nostri auctoris, addit enim, Validas
cum promisisti, exspectavi certas, quales tua deposcit libella, tanquam si haec quam fingit libella ad ea qua in prima Meditatione d ta sunt reserri possit. Ei paulo pos ait, An suit tempus aliquod in quo diceres certo, In dubitanter nunc me sensus decipiunt, hoc probe scio &c e Non ridens bli rursu inesse contrarietatem, quod aliquid indubitanter teneatur, OlimuI de illo ipse dubitetur. Nempe est Pir bonus. N Cur tam fidenter asseris, somniamus interdum. Hli mrsu sine malitia errat: Nihil enim prorsussilenter asserui, in prima Meditatione, qua tota dubitationis plena es , ct ex qua Fla haec. verba desumsit: Eademque ratione potuit in ea invenire , somniamus nunquam, atque somniamus interdum. Et cum paulo ps addit, Nec plane video cur ita colligas, Vigilemne an mniem nescio. Ergo aliquando somnio : astati mihi ratiocinationem se solo di gnam, quia nempe est rir bonus.
O Quid, si catus ille Geui iu) omnia tibi velut dubia & nutantia proponat, cum firma sint, cum certa ' IlIc clare patet, quod supra monuι, d bitationem ct certitudinem considerari ab illo tanquam in objectis, non tanquam in nostra cogitatione. Alioqui enim quomodo post fingere aliquid mihi proponi tanquam dubium, quod non eget dubium, sed certum e clim ex hoc sola, quod proponatur ut dubium, dubium reddatur. Sed forte Genius impedivit ne videret esse repugnantiam in seu verbis. Doleiam es quod eius cogitationi Genius ille tam sape Obrersetur. P Magna profecto res est, & momenti summi generalis illa veterum omnium abdicatio. Hoc ego satis monui in me restonsionis ad in oblectiones; atque in praefatione harum Meditationum, quaι idcirco non nisi solidioribus ingeniis legendas obtuli ; Praemonui etiam illud idem valde expresse in Disertatione de Methodo Gallice edita anno I 637 pag. Isct I7. Ubi quia duo genera ingeniorum δε- scripsi, quibus abdicatio istaseummopere es vitanda, si forte horum alterutrum in Auctore nostro reperiatur, non mihi debet imputare sillos errores.
Q Quid ais scio &c. Cum dixi me scire nihil mihi periculi se ex illa abdicati
ne, addidi, quia tunc non rebus agendis, sed tantum cognoscendis incumbebam: Ex quo tam clare patet, me ibi tantum loquutum esse de merasi
304쪽
SEPTIMAE. 93stiendi modo, qui pusscit ad ritam regendam , o quem a Metaphysico isso, de quo his quaslio est, plurimum disserre sape inculcari, ut flus Auctor noster id rideatur posse ignorare. Hoc anceps, hoc rimarum plenum, Plus aequo dissidentiae indulgere non possum. Hic rusus repugnantia est in ejus verbis. Nemo enim nefit eum qui dissidit, quandiu digit, nec proinde quicquam assumat, nec negat, ne ab ullo quidem Genio in errorem induci posse; a quo tamen eum, qai α O 3 sinimi addit, posse decipi probat exemplum, quo supra ipsemer attulit, de est qui quater numerabat horam primam.
Non sine timore ingenti nimiae dissidentiae haec vetera abdico, ct c. Eis smultis hk verbis conetur per dere non esse nimium dissidendum, notatu tamen dignum est illam ne mininiam quidem Jecuin rationis asare ad id probandum ; nisi tantum quod timeat , sive d fiat ne non fit dissidendum. In
quo rursus repugnaηtra est, nam ex eo quod timeat tantum, nou autem certὸ
hiatmi non esse dissidendum, siquitum ipsi esse dissidendum. An sine scrupulo vetus hoc abdicas, Habeo ideam claram & distin- Τctam Deil an illud, Id omne verum est, quod valde clare & distincte
percipio ἰ Vetera hac vocat, quia timet ne pro noris cta me primum anima verss habeanturo Sed per me licet. Scrupulum etiam rest mirere da Dco, si obiter tantum e forte ne quι horunt quam studiose omnia qlla ad pietatem , σι generaliter ad mores flectant, ab hae abdicatione exceperim, ipsum calumniari arbίtrentur. Denique non videt abdicationem non pertinere nisi ad eum , qui nondum quicquam clare ac distincte percipit. Vι ex pli causa Sceptici, Diabus es sambaris,i nilni quam , quatenus ScepIics , clare perceperunt; Ex hoc enim ipso quod aliquid clare percepissent, de eo dubitare, ac Scepticι es desissent. Et quia vix etiam alii ullι ante istam abdicat:onem quicquam clare unquam percipiunt, ea scilicet claritate quae ad certisusnem metaphocam requiritur , idcirco haec abdicatio pertitius est iu quι tam clara cognιtionis sunt capaces, illamque nondum habent; Non autem auctori nosro, vi res Iudicat, sidexistimo ipsi ab illa studiose esse carendum.' Α n istud, Cogitare, nutriri , sentire, minime pertinent ad corpus)ed Uad mentem l Haec perba refert tantuam mea, ct simul tanqtiam ram certa, ut a nemine in dubium psint revocari r Sed tamen nihil, magis notabile es in meis Meditationibus , quam quod nutritionem referam ad solam corpud , non GVtcm ad mentem, sire ad eam hominis partem quae cogitat. Adio ut ex hoc rast claτὸ probetur , primὸ illam em mmime intelligere, quamvis resusandras ceperit, salsiumque esse ex eo quod in 1 ex vulgi opinione loqllens nutri-mnem ad animum retusirim ; Ac deinde ipsum multa pro indubitatis habire
305쪽
qsta non fine examinebunt admitte id . Sed taηdem hic in fine perissime couisse, si in ha omnibas tenuitatem ingenii sui probasse dumtaxat. g. 2. Paratur in essus in Methodum. X X Τ Etera, ais, ubi abdicavi omnia, philosophari sic incipio:. Sum,c V gitor Sum dum cogito. Hoc pronunciatum, Ego existo, quoties
a me profertur, vel mente concipitur, necessario est verum. PraeclarE,vir eximie, Archimedeum punctum occupas: mundum haud dubie, si lubet, movebis. En jam nutant omnia. At te quaeso, vis enim opinor ad vivum resecari omnia, ut nihil sit tua in Methodo non aptum,
non cohaerens, non neccssarium, cur mentis meministi, cum ais, menin
Y te concipituri An non exulare jussisti corpus, flementem Sed sorte excidit, adeo est arduum, etiam expertis, oblivisci penitus eorum, qui-' hus a pueris assuevimus, ut mihi rudi, si sors vacillem, haud male sit sperandum. Sed perge obsecro. l . . Denuo, ais, meditabor quidnam sim, quidnam me olim crediderim,
priusquam in has cogitationes incidissem , ex quo deinde subducam. quidquid allatis rationibus, vel minimum potuit infirmari, ut ita praecise remaneat illud tantum, quod certum est, & inconcussum. Audebone, priusquam intro pedem seras, ex te sciscitari quo consilio, tu, qui vetera omnia tanquam dubia & salsa abdicaris solemni ritu, ea iterum velis inspiceret perinde quasi ex panniculis illis speres certi aliquidi Quid, si male olim de te credidisti η imo, quia omnia, quae paulo ante furasti, dubia erant, & incerta secus cur abdicasses ἐγ qui fiet, ut eadem modo dubia non sint & incerta 3 nisi sorte abdicatio illa sit veluti
quoddam Circaeum medicamentum, ut ne dicam lixivium Quanquam' malo suspicere consilium tuum, & venerari. Saepe fit, ut, qui amicos inducunt in palatia de basilicas videndi causa, posticis familiaribus, non praetorio, aut decumana porta ingrediantur. Sequor etiam per specus subterraneos, dum ad veritatem adspirem aliquando. Quidnam igitur, ais, antehac me esse putavi ἐ Hominem scilicet. Hic etiam Ptiere artem tuam admirer, qui, ut certa vestiges, utare Z dubiis; ut nos educas in lucem, jubeas in tenebras mergi. Vis consulam
quem me olim esse crediderim e vis resumam centonem illum vetere',
& detritum, & jam diu abdicatum, Sum homo. Quid, si Pythagoras, aut ex discipulis illius unus aliquis hic adsit 3 Quid, si dicat tibi fuisse se olim Gallum Gallinaceum 3 ut noceritos, &phanaticos, & deliros, & ph
306쪽
S E p Τ I ' M AE. Dineticos indueam. Sed peritus es, & ductor expertus et flexus nosti, & diverticula, sperabo bene. Quid in homo λ ais. Si vis ut respondeam, rogem ante permitte. Quem quaeris hominem 3 aut quid quaeris, cum quaeris Quid se homo An homo ille, quem milii fingebam olim, quem me esse credebam, &quem, ex quo abdicavi tua gratia, pono me non esse Hunc si quaeris, si quem mihi sormabam male , est conflatum quoddam ex anima, & corpore: An seci satisὶ Opinor,
quia sic pergis. N o T IE. ΡHilosophari se incipio: Sum, cogito; sum dum cogito. Notandum Xs illum bisseteri, initium philo piandi, sin initium sima alicujus propo-
Dionis flatuenda, a me sectum esse a cogηitione propria existentia: ut clarer ipsemata in locis, ubi finxit me illud apsui 'e Urmativa dubiorum omnium abdicatione secisse , contrarium ejus quod revera sientiebat limasse. Non aedia, quam siubtiliter hic me Phil optari incipientem inducat, Sam, cogito M. Dis enim in
omnibus, vel me tacente, candor ejus agnosti potest. Cur mentis meministi, cum ais, mente concipitur t An non exula- Yre jussisti corpus & mentem Z Iam dudum ne momii illum parare has argutias ex verbo mentis. Sed Mente concipitur nihil hἰς aliud significat, quam cogitatur; ct idis male Apponit fieri mentionem Mentis quatenus est pars hominis. Haterinea es corpus, ct mentem, cum reliquis omnibus antea reiecerim , tanquam dubia , fra nondum a me clarὸ percepta, hoc non impedit quo minus eadem postea resemam si contingat ut ipsa clare percipiam. Sed nempe Auctor noster hoc non capit, quia putat dubitationem se aliquid Objectis inseparabiliter inha-
rem: Quoit enim paulὸ post, Qui fiet ut eadem modo qua scilicet antea dubia erant non amplius dubia siot, & incerta ' Vultque me ipsa solemni
ritu eiurasse ' Ac msratur artem meam, qui, ut certa restigem, utar dubiis, M.ta Fam si pro sundamento Philosophia Ampsissem , dubia omnia semper habenda
Vis consulam quem me olim esse crediderim; vis resumam centonem Z illum &c. Utar his exempla valia semiliari, ad secti mei ratio m ipsi expli Udam , ne deinceps illam non intelligat, aut be non intergere avfit simulare. Si sorte haberet corbem pomis plenam , ct vereretur, ne aliqua ex pomis Misessem patrida, velletque ipsa asserre, ne reliqua corrumperent ; quo pacto id seceret ' An non in primis omnia omnino ex corbe ν ejiceret; ac deinde singula ordine Diuitiaco by Corale
307쪽
dare perlustrans, easola, qua et siceret non esse corrupta , refuneret, atque in corbem reponeret, aliis relictu 8 Eadem ergo ratione, ii qui nunquam recte phil obatismi, xamias habιnt in mente si opiniones, quas cum a pueriua cffacem rare coeperint, meritat timent ne puraqNe ex iis non set vera, ipsasu ab aliis
sip.irare covantur , ne ob earum mistπrAm reddantur omnes incerta et IIoceus
nulla meliore via Iacerem aut, qua/Ii si omnes simul G semel, tanquam inceristas fulsubre reiiciant ; ac deinde singula. ordine perlustrantes eas solvi re sitimant,
quas Prras cir indubitatas esse cognoscent. Atque ita non male initio omnia reieci: deinde adνertens nihil certius evidentu Pu a me coguosci, quam qua ego cui tans existerem , non male etiam hoc primum agrui; ac dentque non male quasi rapostea, qaem me olim esse credidissem, non ut eadem omnia de me adhac crederem,
sed ut, s qua peri erem vera esse, restimerem; siqua salsa,reiicerem; σ=qtu inceria , in aliud tempus examinanda rcferrarem. Unde patet auctorem nostrum
rvepre hac vocare artem eliciendi certa ex incertis, vel, ut infra, Methodum somniandi i Et ea, qua hic de Pythagoragallogallinaceo , atque in duobus si quentibus paragraphis de aliorum opinionibus , circa naturam corporis , Or anima, nugatur nihil plane ad rem. pertinere : Cum ego nec debuerim, nec voluerim
recensere quicquid alii unquam de iis creti crunt, sed tantum quid sponte, ac natura duce , ruthi olim visum suerit, aut vulgo aliis rideatur, sin id verum ii, spesapum; quia non recensiti ut ipsa crederem, sed tantum examinarent .
g. 3. tam cor'. Quid, ais, corpus ' Quid per corpus intelligebam olim '
Non aegre seres si omnia circumspiciam, si ubique verear, ut ne in s gas incidam; quare quonam quaeso de corpore interrogas' An de eo quod mihi olim in animo proponebam certis ex proprietatibus constans, &quidem, ut suppono ex legibus abdicationis, male i an de quovis alio, si forti esse potest.ὶ quid enim sciol dubito, possit, nec ne. Si primum quaeris,sacila respondebo: Per corpus intelligebam illud omne, quod aptum est figura aliqua terminari, loco circumscribi, spatium sic replere, ut ex eo aliud omne corpus excludat, sensu percipi, nec non moveri ab alio quopiam a quo tangatur. En primum quod ita intellexi, ut quidquid haberet, ea, quae percensui, illud a me vocaretur corpus, nec continuo tamen putarem praeter illud nihil aliud aut esse aut vocari posse corpus; maxime cum a bi ad sit, Intelligebam per corpus hoc, aut illud; Λliud, Intelligebam nihil praeter hoc, aut illud esse corpus. Si secundum, respondebo ex Recentiorum Philosophorum opinione ; Neque enim tam sensum
308쪽
S Ε P T I M E. 97 sensum meum exigis, quam quid sentire quis possit. Per corpus intelliso illud omne quod aptum est vel loco circumscribi, ut lapis; ves desi
niri loco, adeo ut sit in eo toto totum, & totum in quaVis parte, ut indivisibilia quantitatis, aut lapidis, &li milium, quae nonnulli recentiores inducunt ad instar Angelorum, aut animarum indivisibilium, &docentnon sine plausu, saltem suo, ut videre est apud Oviedonem: vel extendi actu , ut lapis; vel virtute, ut dicta indivisibilia r vel esse partibilia in partes aliquot, ut lapia; vel impartibile , ut indivisibilia prae sata; vel moveri ab alio, ut lapis sursum t vel a se, ut lapis deorsum: vel sentire, Aaut canis; vel cogitare, ut simia; vel imaginari, ut mulus: ac si quid olim offendi, quod aut moveretur ab alio , vel a se , quod sentiret, quod imaginaretur, quod cogitaret, id, aliud nisi obstitit, vocavi corpus, &
At math,ais, & perperam. Namque habere vim seipsum movendi,item sentiendi vel cogitandi nullo pacto ad naturam corporis pertinere judi
Judicabas ' Quia dicis, credo; liberae sunt cogitationes. At dum ita
cogitabas, suum cuique sensum sinebas esse liberum : neque eum te credam , ut esse volueris arbiter cogitationum omnium, has ut rejiceres, illas probarest nisi sorth aliquis tibi suit canon certus, & expeditus, de quo quia siluisti, cum nos abdicare jussisti omnia , utar concessa nobis a natura libertate. Oli m judicabas; iudicabam olim: Ego quidem sic, tu vero aliter, soria ambo male ; certh non sine dubitatione aliqua, si quidem & tibi, & mihi primo in aditu exuenda fuit ea vetus opinio. Quare ut ne diu lis ista protrahatur , si tuo peculiari ex sensu corpus velis delinire, uti primo loco factum est, nihil veto; ultro admitto; dum sis
memor tua illa definitione non omne universim corpus, sed certum quoddam genus a te comprehensum describi, omitti vero caetera, quae ex virorum doctorum mente, an sint, an esse possint, vocantur in disceptationem, aut sane de quibus nihil certo , ea saltem, quam requiris, certitudine, possumus definire, fierine possint, an non; adeo ut recteire an secus definitum sit omne corpus hactenus, dubium sit, & incertum.
Q re perge, si placet, dum sequor; & sane tam lubens, quam ipsa est lubentia, adeo me trahit nova illa & inaudita exspectatio trahendi certi
309쪽
N o T AE. A, II Et sentire, ut canis; vel cogitare, ut simia; vel imaginari, ut mulu V Hic luomachiam parat, atque ut possit scere , me male posuise disseremtiam inter mentem ct corpus, in eo quod illa cogitet, hoc verὲ non, sed item tensum , ait id omne quod sentit, quod inraginatur, quod cogitat, a se corpus P cari. Sed sanὸ pacet etiam mulum, aut simiam si lubet atque si unquam posit elycere , ut nova ista nomina sint usu recepta, ipsis uti non recusabo. Interim ναὸnullum habet jus reprehendendi, quod utar receptu.
g. quid anima Quid, ais, anima ' id per animam intelligebam i Nempe quid haeeesset, vel non advertebam, vel exigui nescio quid imaginabar instar venti, ignis, vel aetheris, quod crassioribus mei partibus esset insusum t afl illam vero reserebam nutriri, incedere, sentire, cogitare. Abunde sane. At patieris opinor hic a te rogitem nonnihil. De animo cum quaeris, sensia nostra vetera, & quae olim de eo credidimus, e
Bb . An vero putas nos sensisse benE, ut hac tua methodo nihil sit opus' an
deerrasse neminem tantis in tenebris ἰ sinὶ tam variae sunt, & tam discrepantes Philosophorum sententiae circa animam, ut mirari satis non possim artem illam tuam , quae tam vili ex faece medicamentum certum, & sal bre confecturam confidat. Quamquam vi perino ex veneno fit theriaca.
Vis igitur addam ad illam tuam de anima opinionem quid sentiant, aut sentire possint nonnulli φ Bene, an mala, ex me non quaeris; sat si ita opinentur , ut a sua mente abduci se posse nullis rationum momentis existiment. Animam dicent nonnulli esse certum quoddam genus corporis ita vocitatum. Quid stupes Z Is eorum sensus; nec sine aliqua, ut putant, Veri specie. Nempe cum corpus appelletur, & vero sit illud omne,quod est extensum, quod trinam habet dimensionem,quod est divisibile certas in partes, cumque in equo, dicis gratia, aliquid animadvertant extensum,ac partibile, puta carnem, sia,ac compagem illam externam, quae incurrit in sensus, concludant vero vi & momento rationum, praeter illam compagem
esse adhuc internum aliquid, & illud quidem tenue, susum, & extensum Per compagem, & dimensum trind, &partibile, adeo ut abscisso pede,ab scindatur
310쪽
S a P T I M AE. 99tandatur quoque illius interni pars quaedam ; intelligunt consatum equum ex duobus extensis, & trine dimensis, & partibilibus, adeoque ex corporibus duobus, quae, ut differunt inter se, ita & nominibus distin
guuntur, atque alterum, puta externum, Corporis appellationem retinet, alterum, quod interius est, Vocatur anima. Porro sensum quod attinet, quod imaginationem, quod cogitationem, putant illi tum sentiendi, tum cogitandi,& imaginandi vim inesse animae live interno corpori cum habitudine tamen aliqua ad externum, sine quo nullus sit sensus. Alii aliud dicent,& comminiscentur; ut quid enim singula persequar Nec deerunt qui putent omnes omnino animas esse tales,quales paulo Mate sunt descriptae.
Apage, ais, hoc impium. Ita sane, impium. At cur quaeris' Quid Atheis facias' quid carneis hominibus, quorum cogitationes omnes in faecibus ita sunt defixae, ut praeter corpus & carnem sentiant nihil' Imo vero quia tua illa methodo stabilire vis, & demonstrare hominis animum esse incorporeum,& spiritualem, id Ceminime debes supponere, sed potius suadere tibi adsuturos ex adverso,qui hoc negent, qui saltem disputandi gratia dicant id, quod ex me audisti. Quare finge hic illorum esse unum aliquem, qui roganti tibi quid sit animus, respondeat, ut tute ipse antear Animus est aliquid corporeum,tenue, & subtile, & susum per corpus externum, & sensus omnis, & imaginationis, & cogitationis principium, adeo ut 3 sint gradus, Corpus, Corporeum, sive animus, & Mens sive spiritus, cujus existentia quaeritur. Quare deinceps tres illos gradus tribus his vocibus exprimamus, Corpus, Animus, Mens. Sit, inquam,qui tibi roganti sic respondeat ; an secerit satis ' sed artem tuam nolo praevertere; sequor. Sic ergo progrederis.
opinione mea plane diνersa punt, respondentem. Sed nimis taediosum essti omnia ejus figmenta recessere.
Ιmo vero qui stabilire vis & demonstrare animum hominis esse incor- C cporeum, id minime debes sepponere. Falιὸ hli fuit me pupponere id quod debui probare ἔ atque ad talia, qua tum libere finguntur, o nulla vel minima ratione'stiri possunt, nihil aliud restonderi debet; quam falsa esse. Nec ullo modo de eo, quod vocandum est corpus, vel animus, res mens, disputavi: sed duo explicui, nempe id quod cogitat, ct id quod est extensium. ad qua alia omnia serri probaνi, hacque se duas substantias realiter distincta3 rationibus erici;