장음표시 사용
331쪽
Iro OBIECΤIONEs ET RE spoNs Io NEs existentiam Dei di monstrari, ob id quod putet pir ista plus concludi , quam leges prudentiae exigant, agi quispiam mor talium depoIc.it, plane salsum es o ineptum, quia quo plus concluditur, modo recte concla latur, tanto melias est, nec ullae unquam prudentia leges huic μι posunt adrersari ; Si vero inte2g.it per
verbum nimis, non simplaciter aliquid amplias quam quaeribatur , sed aliquid quod sine cantro resia sit sapum , tunc quidem es ierunt. Sed plane errat
R. P. cum tale quid vahi asingere conatur. Cum emanitasir bi, Notitia eorum quae novi existere, non pendet a notitia eorum quae existere nondum novi: Atqui novi rem cogitantem existere,fac nondum novi compus existere; crgo notitia rei cogitantis non pendci 1 notitia corporis. Nihil nimis, ct nihil non recte conclusi. Cum vero asinit, Novi rem cogitantem existere, ac nondum novi mentem existere, imo nulla mens
cxistit, nihil est, abdicata sunt omnia. Tem itine η'galoriam, ac salsamasMinit: Non enim posiviu qui Dream' irmare aut negare de mente , hi si iam qsu per hoc nomen Mens intelligam ; nihilque possum intelligere, ex iis
quae per illud solant intesigi, Πι quo non contineatur cogitatio: Adeo ut repugnet, ut quis cognostat rem cogitantem existere, ac non coguo cat mentem , ire aliquid ejus quod signi si atur nomine mentis , existere. Quodque subjungis , Imo nulla mens existit, nihil est, abdicata sunt omnia, tam . urdum est, ut restonsionem non mereatur. Cum enim post abdicationem agnita sit existentia rei cogitantis, agnitasimul est existentia mentis saltein quatenus hoc nῖmine res cogitans significatur) nec proinde amphus est abdicata. Cum denique Uurus β 2Cimo informa, id extollit tanquam Methodum aliquam regenda rationis, quam mea opponat , videtur ressepersuadere , me stilogismorum formas non probare, ac proinde Methodum aliquam a ratione valde alienam habere; Hoc autem salsium esse sat spatet ex meis Araptis, in quibus nunquam non usus sum θ Uisimis, cum locus id postulavit. His asias uisimum exsulsis praemissis, qVas meas esse affirmat, ego rerὸ negois pernego. Nam quantum ad hassc majorem, Nulla res quae talis est ut de ea dubitare possim an existat, de facto cxistit, tam ab purda est, ut nou rerearne ullis per uadere possit eam a me Iesse profectam , ni i quibus una per uadeat morationis compotem nou es. Nec possum satis mirari quo confisio, qua fide, quas , qua confidentia tu si ceperit: Nempe in prima Meditatioue , in qua nondum de ulla reritate statuenda, sed tantummodo de praeiudiciis tollendis agebam,
postquam ostendi ead cp;nlones, quibus credendis quam maxime sacram assuetus, in dubium posie revocari, ac proinde ab iis , non miniis quam ab aperte salsis asensionem es cohibendam, ne quo miti in reritate querenda impedimento esplent, addidi liti perba: Sed nondum satis est hoc advertisse, curandum est,
332쪽
'S E P i et I M in I 1 rest, ut recorder, assidue enim recurrunt consuetae opis ρω, oecupantque crudelitatem meam, tanquam longo usu & familiaritatis jure sibi deViniactam , sere etiam me invito; nec unquam iis assentiri & confidere de suescam, quamdiu tales esse supponam, quales sunt revera, nempe aliquo, quidem, modo dubias, ut jamjam ostensum est, sed nihilominus valde probabiles , & quas multo magis rationi consentaneum sit credere quam negare. Quapropter, ut opinor, non mala agam , si, voluntate plane in contrarium versa, me ipsum fallam , illasque aliquandiu omnino falses, ima sin bini,donec tandem,velut aequatis utrimque praejudiciorum ponderibus, nulla amplius prava consuetudojudicium meum a recta rerum perceptione detorqueat. Exq rbus Auctor noster elegit. Dec verba, cateris relectis, iniones aliquo modo dubias,' Voluntate plan E in contrarium versa, omnino falsis imaginariasque esse fingam ; Ac praeterea in locum verbi fingam substituit ponam , credam , & ita credam ut contrarium ejus quod dubium est pro vero assi em. Voluitque hos esse tanquam σώrum re regulam certam qua semper uterer, non ad praeiudicia tollenda, sed ad fundamenta Metaphnica summe certa ct accurata statuenda. Primo tamen clinc amer tantum, O per ambages hoc proposivit, nempe in ,. χ ο prima μου
quaesonis: Quis ct in s illa , . postquam pupposivit ex ista regula sie debere credere , et. 9ue non facere s , quarit an continuo illud ita debeat credere, ut sibi persuadeat aliter habere se non posse. Ad quod absiurdissimum quasitu ninducit me post aliquot ambages, ct νerba superflua, sic denique restondentem ,
Nec pones,' nec negabis, neutro uteris, utrumque habebis velut salsum.
Ex quibus verbis, mihi ab illo ipso tributis; plane manifestum est, eum recte scia
vis, me ut verum non credere contrarium ejus quod dubium est, ac neminem ex
mea sententia eo uti posse pro majore propositione alicuius syllogismi ex quo certa
conclusio e pectetur: Contradictoria enim*nt, nec ponere, nec negare, neutronti, atque unum ex iis ut verum Uirmare, atque eo uti, sied sensim postea eorum, quae tanquam mea retulerat, oblitus, non modὸ contrarium tremant, sed O tam
saepe inculcavit , ut sere hoc unum in tota sua dissertat e reprehendat, ct mia illa duodecim peccata qua deinceps ad finem isque mihi asngit, ex hoc uno componat. Vnde profectὸ, tum hic, ubι hanc majorem, Nulla res quae talis est, ut de ea dubitare possim an existat, de facto existit, meam esse a s mi , tum aliis omnibus in locis ubi quid tale mihi tribuit, nisi prosus ignorem quid Hrbum mentiri significet, illum inexcusabiliter mentiri; He contra mentem Oconficientiam laetus evidenti me demonstratur r Et quampis admodum nivitis
ram inhonesto verbo utar, exigit tamen hoc a me defensio raritatis , quam suscepi, ut quod ille tam aperte saccre non erubescit, uo salsem nomine proprio q Pocare
333쪽
vocare non recusem. Cumque in toto hoc scripto νhil aliud fere agat, quam ut Meidem ineptissimum mendacium, sexcentu varus modu expressum , lectora persu deat, o inculcet, non νιdeo ipsium aliter posse excussari, quam qui forte tam sepe idem Urmarit, ut paulatim sibi ispersuaserit ese rerum nec amplius pro mendacio fluo cognoscat. Quantum deinde ad minorem, Omne corpus est tale, ut de eo dubitare possim an existat, vel, Omnis mens est talis, ut de ea dubitare possim an existat. Sι de quovis tempore inde nite intelligatur, ut ad ejus concliasionem debet intelligi, est quoque salsa, ct nego meam esse: Nam statim post initia sicunda Meditationis, ubι certo perstexι rem cogitantem existere, qua res cogitans ex vulgari usiu mens appellatur, non amplius dubitare potui quin mens existerem, ut etiam post sextam Messitat*nem , in qua corporis existenitam cum τι , non amplius ti ipsa potuι dubitare. Quam stupenti peia ingemi es auctor noster , qui duas falsas pramissas tam artificiose potuit excogitare, ut ex iis, in bona forma, conclusosalsassequeretur. Sed, non intelligo cur his mihi risium Samdoniam adpribat, cum latitia causam duntaxat , non quidem permagna, sed ce te vera ac solida in eius dissertatione repererim: nempe quod illa , multa ibi reprehendendo, que non mea siunt, sed a semibi assicta, clare ostendat se nullum non moris lapidem, ut aliquid reprehensione dignum My reι in meis scriptu, ct tamen nihil omnino in remst. Tt At certe illum non ex animo hactenus risisse, satis declarant, tum seria obiurgatio qua hanc partem concludit, tum maxιme sequentes eius reston ones. in Pibus non modo tristis, O sirerus , sed etiam profectὸ es crudelu. Nam cum nullas oris habeas causas, nihilque invenerit reprehendendum, prater illud unum absurdum, quod mihi prudens O silens vinxit, quodque paulὸ ante non potui honestius quam mendacium ejus nominare: Quia tamen putat se jam illud L ctori βο plane persiuasisse, Non quidem vi rationum, utpote qum nullas habet; Sed primὸ admirabili Urmandi confidentia, qua, in viro pietatem Ocharit rem Christianam peculiariter proses, tanta, ct tam sine pudore, de re salsa es posie nunquam putatur I ac Διnde pertinacι ct frequentι upiem repetitione quasipest, ut ex consiuetudime audiendi, etiam res quaι falsas scimus, confiu tudine eas prρ reiis babendι acquiramin: atque ha dua machina apud plebem ,
illosique omnes qui res accurate non examinant, omnι pondere rationum potentiores se sileni Nunc victo superbe insultat , ct me tanquam puerum gravis
Padagogus obiurgat , pluriumque peccatorum reum facit in sequentibus i 2 reis stonsionibus , quam in Decalogo praecepta habeantur. E ccusandus tamen es P. quia non amplius apud se se videtur; sed, cum plusculum potι duas tantum res pro una seleant videre, xanto ille charitatis Zelo turbatus est, ut in uniis co conira mentem O conscienuam propriam dicto suo duovicis peccata mihi. tribuenda Diuitiam by Cooste
334쪽
tribuenda mνιηἰate qua, nisi me aperte, M citra verborum inmlacra Ho is m. puderet, non deberem aliter essam con ritia, ct calamηuι vocare: sed quia iam puto me vi esse rices iocandi, hallucisationes rantum dicam; H velim ut Lector animadνertat, ne minimum quidem verbum, ab ipso, contra me, is sequentiabas haberi, in quo non sit hallucisaltu.
RE'. r. Peccat Methodus circa principia. Nempe nulla habet, fle infinita habet. Ac caeterae quidem facultates, ut ex certis educant certa ; clara, evidentia, & innata sibi ponunt principia. Totum est sua parte majus. Ex nihilo nihil fit, & sexcenta id genus, quibus subnixa evehunt
sese in altum, & ad veritatem tu id contendunt. Haec veris secus. ut faciat aliquid, non ex aliquo, sed ex nihilo, amputat, abdicat, eiurat omnia, ad unum principia vetera, ac voluntate plane in contrarium versa ne vide tur alis omnino carere, fingit & aptat sibi e cera, ac principia ponit nova veterum plan E contraria. Atque eo pacto Vetera exuit praejudicia, ut induat nova t certa deponit ut assumat dubiat alas sibi aptat. sed cereas, si vehit sese in altum, at ut cadat: Denique ex rutilo molitur aliquid, et
Re'. et Peccat Methodus Mea media . Nempe nulla habet, dum tollit vetera, nec adhibet nova. Reliquae disciplinae sermas habent logicas &syllogismos, & modos argumentorum certos, quorum ductu, velut Ariadnaeo sto, ex labyrinthis expediant sese,& res involutas extricent se ilE, & tutis. Haec vero conir , lamam veterem deturpat, dum novo pallet metu, quem sibi aGenio fingit, dum veretur ut ne somniet; dum dubitat an deliret. Propone syllogismum pallebit ad majorem, quaecunque sit illa tandem. Forth, ait, Genius me decipit. Quid vero ad minois rem l trepidabit, dubiam dicet. Quid, s somniem y quoties omnianti visa sunt certa, & clara, quae post somnium falsa comperta sunt Quid denique faciet ad conclusionem' omnes omnino velut laqueos & pedicas sugitabit. An non deliri, & pueri, & amentes praeclarὶ se credunt ratiocinari, chm omni mente &judicio deficiantur 3 Quid, si mihi idem contingat modo' quid,si lacum faciat & offucias Geniusὶ Malus est. Necdum Deum novi existere, & ab eo deceptorem coerceri. Quid hic facias, quid, clim dicet & obstinato animo, consequentiam dubiam esse nisi antea certo scias te nec somniare, nec desipere, sed esse Deum, & veracem Deum, & ab eo Genium malum haberi in vinculis ' Quid, cum syl-q a Iogism
335쪽
in rei alicujus natura, sive conceptu contineri, ac dicere ipsum de ea re
esse verum. Atqui existentia &c. Quid alia id genus' quae si urgeas, Exspecta dicet quoad esse Deum sciam, & Genium videam ligatum. At sal tem , ais , id habet commodi, dum nullos adhibet syllogismos , tuto vitat paralogismos. Praeclare enim vero, ut ne mucosus sit puer, dena se-tur. Num melius caeterae matres suos emungunt φ Quare unum hoc habeo, quod dicam, Sublata omni sorma, nihil remanci, nisi informe. Resp. s. Peccat Methodus contra finem, dum nihil certi assequitur, sed nec potest assequi, cum ipse sibi vias omnes ad veritatem occludat. Ipsemet vidisti, & expertus es tuis in erroribus Ulysseis, quibus te, m que socium fatigasti. Contundebas te esse mentem , aut habere mentem rid vero minime potuisti conficere, sed haesisti in salebris, & vepribus, &quidem toties, ut meminisse vix possim. Quanquam &.recordari proderit modo, ut responsioni huicce nostrae suum sit robur. En igitur summa capita, quibus ipsa sibi Methodus nervos succidit, omnemque plane spem ad veritatis lucem praecludit. I. Nescis an Emnies an vigiles, adeoque nihilo plus debes tuis in cogitatis, & ratiocinationibus si quas tamen habes, non vero somnias dumtaxat te habere ponere, quam somnians in suis. Hinc dubia omnia, & nutantia, & ipsae conclusiones inceristae. Exempla non asseram, obi ipse, & percurre apothecas memoriae tuae, di si quid repereris, quod ea labe non sit insectum, proser: gratulabor. a. Antequam sciam Deum existere, qui Genium malum liget, dubitare debeo de omni re, & omnem omnino propositionem habere suspectam, aut sanh, quae vulgaris est philosephia & vetus ratiocinandi methodus, ante omnia definiendum est an sint,& quae illae tandem propositiones immunes , deque iis retinendis monendi sunt Tyrones. Hinc, perinde atque ex praecedenti dubia omnia, &ad Vestigandum verum prorsus inutilia. 3. Si quid sit quod habeat vel minimum dubitationis,id voluntate plane in contrarium versa falsum esse crede,.& crede oppositum , e ueutere tanquam principio. Hinc aditus omnes ad veritatem praeclusi. Quid enim speres ab illo, Caput non habeo, Nullum est corpus, nulla mens, dc sexcentis istiusmodi Neque vero dicas abdicationem illam non esse perinpetuam, sed Justitii instar, ad tempus, ad mensem, ad dies is, ut quisque majori contentione in illam incumbet. Esto enim, sit ad tempus;at est eo tempore quo veritatem vestigas, quo uteris abdicatis, & abuteris, perinde . quali ab iis veritas omnis pendeat,& in iis veluti necessario in stereomate, consistat. At, ais, ea utor ut stylobatam & columnam stabiliam, ut so-i lenne
336쪽
S Ε γ T I M IE. IIylan ne est Architectis. An non illimachinas ratemporaneas instruunt, iis utuntur, ut columnam elevent. & suo in loco stabiliant, tum velut praeclard suo desunctam munere dissolvunt, & amoventi Quidni illos imiteri Imitare per me licet, at vide ne & stylobata S columna extemporaneae illi machinae sic innitantur, ut hac remota illa concidant. Atque illud est quod in Methodo reprehensione dignum putam. Falsa ponit fundamen. ta, iisque ita nititur, ut remotis illis illa quoque sit amovenda. Resp. q. Methodus peccat excessu. Hoc est plus molitur quam ab ea prudentiae leges exigant, plus quam ab ea quisquam mortalium deposcat. Petunt quidem nonnulli, sibi ut demonstretur Dei existentia,& humanae mentis immortalitas, at profecto nemo repertus est hactenus, qui sibi satis esse non duxerit, simum existere, & mundum ab eo administrari, &animas hominum esse spirituales & immoriales tam certo sciat, atque illud, 1 & 3 faciunt 1, aut istud, habeo caput, habeo corpus, ut supersua. sit omnis cura majoris alicujus certitudinis Vestigandae. Praeterea, ut in practicis aut agendis rebus certi sunt fines certitudinis , qui lassiciant abunde, . ut quisque prudenter, & tuto se gerat; ita in meditandis S speculandis rebus definiti sunt limites, quos qui attigit, certus est, & ita certus , ut merito aut desperatis aut damnatis aliis, quae quis ulterius tentare vellet, in eo prudenter, ac secure conquiescat. Ne plus ultra, Ne quid nimis. At, ais, haec laus non vulgaris Metas promovere, & vadum ab omnibus retro seculis intentatum pervadere. Ita sane laus eximia, at dum vadum vadari possit citra naufragium: quare
Resp. s. Peccat desectu. Hoc est, dum plus stringit, quam sit par, nihil colligit. Unum te volo testem, tejudicem. Quid praestitisti apparatu illo magnifico ' quid abdicatione illa tam solenni, adeo generali degenerosa, ut ne tibi ipsi peperceris, nisi hoc tritum, Cogito, sum,sum res cogitans Z hoc, inquam, ita, vel plebeculae familiare, ut nemo repertus sit ab orbe condito, qui de eo vel leviter dubitarit, ne dum qui serio p posterit probari sibi se esse, se existere, se cogitare, se essς rem cogitantem , ut merito gratias tibi nemo sit habiturus, nisi sorte, quod ego mea pro amicitia, & lingulari erga te voluntate facio, ut prolixam tuam erga
genus humanum voluntatem probet, & laudet conatum. Resp. 6. Peccat commune peccatum . quod in caeteris arguit. Nempe miratur mortales omnes omnino haec dicere, & ponere tam confidenter,
Habeo caput, habeo oculos Rc. Et seipsam non miratur, dum pari confidentia dicit, Non habeo caput &c. Resp. 7. Peccat peculiare sibi peccatum. Nempe quod caeteri homi.q num
337쪽
num aliquatenus certum habent, & sumienter, habeo caput, est coῆpus, est mens, illa singulari sibi consilio oppositum. Non habeo caput,
non est corpus, non mens, non modo certum, sed ita certum, ut incolandari possit accurata Metaphylica, ponit, eoque nititur usque eo, ut hoc si sulcrum removeris, in vultum procumbat. Resp. 8. Peccat imprudens. Nempe non advertens Dubium esse gladium ancipitem, dum alteram fugit aciem, ab altera laeditur. Dubium illi est an aliquod corpus existat; quia dubium removet & ponit oppositum , Nullum est corpus, atque in hoc dubio tanquam si esset certum,
dum imprudens nititur, Vulneratur. Resp. s. Peccat prudens, dum sciens, ac volens, & monita occaecat sese, & voluntaria abdicatione eorum quae sunt necessaria ad vestigandum
verum, sua deludi se sinit Analysi , non modo id conficiens quod intendit, sed illud etiam , quod maximὸ reformidat.
Resp. Io. Peccat commissione, dum, quod vetat solenni edicto, redit ad vetera, & contra leges abdicationis, repetit abdicata. Sat recordaris. Resp. II. Peccat omissione, dum, quod praescribit uti firmameniatum,Summopere cavendum est ne quid ut verum admittamus, quod non possimus probare verum esse, non semel praetergreditur. impune assumens uti summh certum, & verum, nec probans, Sensus nos aliquando deludunt; somniamus omnes; nonnulli delirant, & alia id genus. Resp. Ιχ. Methodus aut nihil habet boni, aut nihil novi, plurimum vero superflui. Etenim si dicat sua illa abdicatione dubiorum se intelligere abstractionem , ut vocant, Metaphysicam, qua dubia non conta rantur nisi ut dubia, ade6que ab iis animus avocatur, ubi quaeritur certi
aliquid, neque tunc in iis plus ponitur, quam in selsis, Boni aliquid diacet , sed nihil Novi, nec nova erit illa abstractio, sed vetus, & omnium philosophorum ad unum. Si abdicatione illa dubiorum ita velit amandari dubia, ut supponantur& dicantur esse salsa, & iis tanquam falsis, aut eorum oppositis tanquam veris utatur, Novi dicet aliquid, sed nihil Boni, eritque abdicatio illa quidem nova, sed spuria. Si dicat se vi & momento rationum id conficere cerid, & evidenter,
Ego sum res cogitans, &qua cogitans nec sum mens, nec animus, nec
corpus, sed res ab iis sic abducta, ut possim intelligi, nondum intelleistis illis perinde atque intellistitur animal, sive res sentiens nondum intellecta re hinniente, rugiente, &c. Boni aliquid dicet, sed nihil novi, cum id ubique pulpita resonent; ac disertis verbis id doceant quotquot animantes Diui
338쪽
mantes aliquas censent cogitare, ac, si cogitatio etiam sensum comple ctitur , ut illud quoque cogitet quod sentiat, Videat, audiat, quotquot existimant bruta sentire, hoc est ad unum omnes. Si dicat probatum a se rationibus validis & meditatis se revera existererem & substantiam cogitantem, &, dum existit, non existere reapse meniatem , non corpus, non animum, Novi dicet aliquid, sed nihil boni, &nihilo plus quam si diceret existere animal, nec esse tamen leonem, aut
Si dicat se cogitare , hoc est se intelligere, velle, imaginari, sentire, εο sic cogitare, ut suam illam cogitationem actu reflexo intueatur, & consideret, adeoque cogitet, sive sciat, & consideret se cogitare, quod vera est esse conscium, & actus alicujus habere conscientiam id vero esse proprium facultatis, aut rei, quae sit posta supra materiam, quaeque se
planὸ spiritualis, eoque pacto se esse mentem, se spiritum, dicet quod nondum dixit, & quod debuit dicere, & quod exspectabam ut diceret, &quod saepius saepe, ubi vidi parturientem sed inani conatu, volui suggerere ; dicet, inquam, boni aliquid, sed novi nihil, cum illud nos a nostris
olim praeceptoribus acceperimus, & illi a suis , atque opinor alii ab aliis jam indὰ ab Adamo. Id porro si dicat,quae & quanta supererunt, quae redundabunt, quanis battologia, quae machinae aut ad pompam , aut ad praestigias' Quorsum fallaciae sensuum, somniantium illusiones, ludibria delirantium ἰ quis sinis abdicationis illius adeo austerae, ut se nobis plus residui esse patiatur, quam hilum ' Cur peregrinationes tam longae, ita diuturnae exteras in oras, procul a sensibus umbras inter & spectra ἰ Quid faciunt illa tandem ad stabiliendam Dei existentiam , perinde quasi stare illa non possit, nisi
omnia sus deque vertantur ' sed cur interpolationes opinionum tot aetantae, ut veteres ponantur, induantur novae, iisque ab ectis rursus v teres assumantur An sortE, ut sacris olim Bonae Deae, & Conscii, Aecaeterorum sui singulis erant ritus, ita hae novorum arcanorum novae sunt cerimoniae φ At quin illa procul amissis ambagibus nitide, clarὸ, breviter sic verbo veritatem exhibuit, Cogito, habeo cogitationis conscientiam, ergo sum mensi
Denique s dicat intelligere, velle, imaginari, sentire, hoc est cogitare,
sic esse propria mentis, ut nulla prorsus animalia , praeter hominem, cogitent , nulla imaginentur, sentiant, videant, audiant, &c. novi dicet
aliquid, sed nihil boni, & illud quidem gratis, & ingratiis, nisi sors aluquid asservat, &abscondit quod unicum superest perfugium) suo tem-
339쪽
118 OBIECTIONES ET RE spoNsION Espore vel ut.d machina stupentibus exhibendum. At illud, quandiu est, ex quo exspectatur, ut plane sit desperandum ἰResp. ult. Hic vereris opinor Methodo illi tuae quam amas, quam amplecteris, ignosco, quam uti filiolam oscularis tuam, times ut ne, quia tot peccatorum seci ream, quia, ut ipse vides, rimas agit & undique dissiuit, ueteres ad testas abjiciendam putem. Ne vereare , amicus sum. Vincam exspectationem tuam, aut sane fallam; silebo & exspectabo. Novi te, & aciem ingenii tui acrem, ac perspicacem. Ubi tempus aliquod ad meditandum accςperis, ac maxime ubi Analysim illam tuam fidam secreto in recessis consulueris, pulverem excuties, sordes ablues, tersam S politam Methodum nostris sistes adspectibus. Interea hoc habe, meque audi tuis dum quaesitis pergo respondere, iisque complector bene multa, quae brevitatis studio perstrinxi leviter, ut ea, quae mentem attinent, quae conceptum clarum ac distinctum, quae verum,quae falsum, & similia; sed ea ipse relegis, quae prudentibus excidere, de
maestio 3. An possit in aurari Methodus.
Quaeris 3. an ' Plura non missa μηι a R. P. Cumque reliqua ab eo rogarem
Satis esse putarem egregium hoc de mea qualicunque iηνestigandi reri Methodo iudicium retulisse, ad ejus Ialytatem, is absurditatem declarandam , profectum esset ab ignoto: Sed quia his auctor in tali laco sconstitutus, ut ηοnsacti. ab alto credatur , ipsum se, veι non compotem fui; HI eximia mendacem, O madidicum, o impudentem, Ne nimia 6M auctoritas contra manifestam veritatem aliquid possit, rogo lectores ut meminerint illam supra, te haι resto sones, miram vel minimam rem contra me probasse, fled ineptis tantum caνι2ationibus usum fuisse, ad opiniones mihi tam ridiculas ingendas ut ne resinati ne quidem indigerent ; Nunc verὲ in his restansionibus ipsum ne conari quidem aliquid probare, sed falso supponere omηιa, quae nubi assuit, jam ante abe sui' probat Utque aquilas ejus judicii magis appareat, illam privi in aciusando iocatam tantum fuisse, hic autem postea in judicando maxime serium se ac be-τerum ; atque in undecim primis responsionibus indubitanter is decretorie me μηdemnare, ac demum in duodecima delilarare, O distinguere, Si dicat hoc;
340쪽
I 29 nihil habet novi; si hoc, nihil boni &c. cum tavien in iis omnibu/ t :ώπ- tum de una ct eadem re diversiis modi θαZ.ua, nempe de uno siso figmen:o, cujus absitirilitatem atque in uisitatem militudine b c declarabo. Testatus sium ubique in meis sic riptis, me Architectos in eo imitari , quod ut solida aedificia construant, in lacu ubi saxum, vel argilla, rei aliud quodcunque birmum solum arenosa superficie contectum est, scisci primum excarent, omnemqΠe extis arenam, o alta quavis arena nἰxa aut permista reiiciant, ut deinde in flafirmo ponant sandamenta: Sic enim ego dubia omnia, illar arenae, primum reieci ; ac deinde animadvertens dubitari non posse quin saltem siubstantia dubitans sive cogitans existat, hoc usus sium tanquam saxo in quo Philo sit mea sundamenta locarι. Auctor autem nosser similis est Camentario cuidam , qui cum in sua arbe magnin artifex haberi vellet , atque ideo summopere invideret Architecta sacellum ibi construenti, stidissime quaesivit occasiones ad eius artem reprehendendam: Sed quia erat tam ruris, ut nihil eorum que ab illo feta ut capere posset, nihil aliud ausus est attingere, quam prima, ct maxime obria initia. N-pe notam, eumprιncipiisso tere, ac non modὸ areriam, O terram mobilem , sed ct ligna, ct lapides, ct queris alia arerea admista reficere, ut ad flum firmum pervenire , ibique sacelli Iaceret sundamenta: Et praeterea audivit Ustum alia
quando, quarentibiu cur ita soderet, restandisse, terra super item, mi insistimus, non semper ege satis firmam ad magna adisicia sustinenda; ct amenam praecipue esse instabilem, quia non mon magnis ponderibus pressa submet, sed etiam aqssa
prater uentes eam non rarὸ sicum abdriunt; unde sequitur inexpectata ruina eorum qua ab ipsa sestinentur ; O denique cum t ilis ruina in sedinis inter sim accitant, earum causam ad Lemures, aut malos Genios loca pubterranea inhabitantes , solere a dyribiti reserri. Ex quibus sumpsit occastimem fingen i LIiρ-
n. illam, qua Architectus utebatur , haberi ab ipso pro secessi constriictione; atque reisusam, vel saxum in ejus fundo retectum, vel certe id quod pupra sos mira constrverellir, ut ipse interim vacua remaneret, prosicello construendo; Ipsitim qlie Architectum esse tam aluum, ut timeret ne terra cui insist b.it sub pedibus filiis far erit, neve a Lemuribus everteretur. 'Qua clim sorte prem 1set quibo δ' pucru, aliisve Architectura tam ignaris, ut iis novum eget, ac mirum , sos scriad locanda adibriorum undamenta; ct qui facile credebant illι quem norant, si titet e peritum artis sua,.ac probum virum esse putabant, de Architecto sibi igηο- to , ct quem nihil adhuc struxisse , si istisas tantum exca τί se audiebant; tantope re delectatus es hoc μοίgmento, ut steraverit se idem universio mundo esse persta hylim. Li quamvis iam Architectus omnes sossas a se primum fictas lapidibus imple:xisset , atque ibi sacellam suum ex solidi sima materia firmissunὸ constrμ-xisiet, omnibusque videndam exhiberet, manebat ille nihilominus in eadem lye ct