장음표시 사용
321쪽
HO OBIECTIONES ET REsPONSIONE stas. Sed vera est haec, Nihil est; ut vis. Ergo vera quoque illa, Non es,
Nimius est, ais, iste rigor. Emolliendus nonnihil. Quia rogas, sicio, & ultro. Es: permitto. Cogitas: do. Es res cogitans, adde, substantia cogitans, adeo verbis delectaris magnificis; gaudeo, gratulor; at ne plura. Vis tamen, & sic ultimos colligis spiritus: Qq Sum, ais, substantia cogitans, & novi me existere substantiam cogitantem , S novi substantiam existere cogitantem, & habeo clarum, &distinctum substantiae istius cogitantis conceptum , & tamen non novi
existere corpus, non novi quidquam eorum, quae ad conceptum substanniae corporeae pertinent; imo corpus non existit, non res ulla corporea, 'abdicavi omnia. Ergo notitia existentiae, aut existentis rei cogitantis non pcndet ex notitia existentiae aut existentis corporis. Ergo cum exiis stam, & existam substantia cogitans, & corpus non existat, non sum coriapus. Ergo mens. Haec sunt, haec , quae me cogunt ut assentiar, cum ni
hil in ipsis sit non cohaerens, atque ex evidentibus principiis juxta Logicae regulas conclusum.
O Cygneam vocem l At quin antea sic loquebare, clare & perspecia amissa procul abdicatione illa tua r Est prosecto de te quod querar, qui nos hic diu erreare sis passus,imo duxeris per avia, & invia, cum uno passu
has ad metas nos potueris sistere; est quod &succenseam, atque omnino nisi admodum esses amicus in te stomachum erumperem: nec enim agis ut solebas olim candide, & rotunde, imo est tibi quod asserves velut pe- Rr culiari in penu, nec mecum communices. Stupes. Diu te non tenebo. En querelae caput. Quaerebas paulo ante, vix ante passias centum, quis ille esses, quem noras: nunc non modo scis quis ille sit, sed clarum &distinctum habes illius conceptum. Aut tegebas nonnihil, teque ignorare simulabas, quod calleres maxime: aut venam veri certique habes subterraneam, quam occultas. Quanquam malo quaerere si digitum intendis in sontes, quam queri, Unde quaeso habes clarum illum & distinctum substantiae cogitantis conceptum η si a verbis, ab ipsa re, adeo est clara & evidens, postulabo etiam, atque etiam, eum ut mihi conceptum tam clarum, tam distinctum, vel semel ostendas, ejus ut aspectu reficiar, maxime climab illo pene uno veritatem, quam vestigamus tantis laboribus, ex ectemus. R. r Nempe, ais, Certo scio me esse, me cogitare, me existere substantiam
Exspecta si placet, me ut sormando conceptuitam arduo comparem. Scio
322쪽
SEPTIMAE. III Scio ego quoque, &probὸ novi me existere, me cogitare, me existere substantiam cogitantem. Perge nune demum , si placet. Ιmo, ais actum est. Cum cogitavi me existere substantiam cogitaniatem , formavi conceptum clarum &distinctum subflantiae cogitantis.. Papael quam subtilis es S acutust ut momento penetras, & pervadis omnia, quae sunt , & quae non sunt, & quae esse queunt, &quae nequeunt. Formas conceptum clarum & distinctum substantiae cogitanatis, dum concipis clare&distincte existere substantiam cogitantem. An ergo, si clare cognoscas, ut cogitiscis profecto, adc o es felicis ingenii, nullum montem existere sine valle, continuo habebis conceptum ci Rerum & distinctum montis sine valle ' sed ariem quia non novi, factum demiror novum. Aperi, quaeso, & qui clarus sit & distinctus ille conceptus, Ostende.
In promptu est, ais, Concipio clare & distincte existere substantiam cogitantem, & nihil concipio corporeum, nihil spirituale, nihil aliud praeterea, sed solam substantiam cogitantem. Ergo conceptus ille meus subis stantiae cogitantis clarus est & distinctus. Audio te tandem , ac, ni fallor, capio. Clarus est conceptus ille tuus,
quia certo cognostis: distinctus est, quia nihil aliud cognoscis. An rem digito attigi φ opinor. Nam addis,
Illud, ais, plane susscit, ut affirmem me, quatenus me ipsum novi, nihil esse aliud, quam rem cogitantem. Abundὸ omnino, ac si clarὸ mentem tuam cepi, Conceptus clarus adistinctus substantiae cogitaretis, quem formas, in eo est, quod repraesentet tibi substantiam existere cositantem , nihil attendendo ad corpus, ad animum, ad mentem, ad quidquam aliud, sed tantum quod existat. Atque ita dicis, te quatenus te nosti, nihil aliud esse, quam substantiam cogitantem, non Vero eorpus, non animum, non mentem, non quid aliud radeo ut, si accurate existeres, quatenus te nosti, esses tantum substantia
cogitans, & praeterea nihil. Tibi, opinor, & arrides, & applaudis, ae
putas me longo isto, quo utor praeter morem , verborum ductu moras nectere, pugnam defugere, ut infractam tuam illam aciem declinem. At profecto alia mihi mens est. Vis apparatum illum omnem, & triarios, quos in extremam dimicationem cautE servasti, etsi cuneatim &serratim ordinatos, verbo unico difflem ' faciam tribus, ut ne vel nuncius restet. En primum. A nosse ad esse non valet consequentia. Hoc meditare R rsaltem dies tue. 8e meditationis exstabit fructus, & ille quidem non poenitendus, s oculos subinde reseras ad sequentem abacum. Substantia
323쪽
ox OBIECTIONES ET REsPONSION Escogitans ea est, quae vel intelligit. Vel Vult, vel dubitat, vel somniat, vel imaginatur, vel sentit; adeoque actus cogitativi, ut intelligere, velle, im ginari, sentire, omnes sub ratione communi cogitationis, sive perceptionis sive conscientiae conveniunt, atque substantiam, cui insunt, dicimus esse rem Cogitantem.
Corporea, sine habens eorpus. & Incorporea, sive non habens corpus, illo utens . . nec illo utens
Extensa & partibilis Inextensa&impartibilis Deus Angelus Anima equi Amma canis Me s Mens Socratia Platonis
Re En secundum. Determinatὸ, indeterminatὸ. Distincth, consua. Explicite, implicith. Atque illud quoque animo volvas & revolvas ad dies s. Erit operae pretium, stuis ipse piopositionibus singula, ut decet, applices, s dividas , si distinguas. Nec vero facere defugerem modo, nisi
Rr vererer tardium. En tertium. Quod nimis concludit, nihil concludit. Nec meditando tempus assignatur. Instat, urget. Age, reser animum ad tua illa, & vide num eodem modo progrediar. Sum res cogitans, novi me esse substantiam cogitantem , substantiam cogitantem existere, & tamen nondum novi Mentem existere, imo nulla mens existit: nihil est, abdicata sunt omnia. Ergo notitia existentiae aut existentis substantiae cogitantis non pendet a notitia existentiae aut existcntis mentis. Ergo cum existam, & existam res cogitans,& mens non existat, non sum mens; ergo corpus. Quid siles' quid pedem refers ἶ Necdum ego spem abjecis omnem. Sequere me nunc demum. Euge, macte animo, veterem sormam admoveo, & methodum regendae rationis antiquis omnibus, quid aio omnibus omnino hominibus familiarem. Patere, quaeso, nec aegrEseras: tuli ego te. Viam illa forsan aperiet, ut solet intricatis &desperatis in rebus: Aut sane, si miniis id praestiterit, saltem, dum nos recipimus, methodi illius tuae, si quod sit vitium, digito commonstrabit. Ecce igitur rem tuam in sorma. g. 9. Tuto sit receptin in veteri forma.s s Nulla res quae talis cst, ut de ea dubitare possim an existat, de facto existit.
324쪽
SEPTIM AE. III Omne corpus est tale ut de eo dubitare possim an existat. Ergo nullum corpus existit de secto. An non major propositio tua est, ut ne vetera revocem Est & minor propositio, ut tua quoque sit conclusio. Resumo igitur. Nullum corpus exipit de facto. Ergo Nullum de facto existens est corpus. Pergo. Nullom de Acto Ss istens est corpus.
Ego lego substantia cogitans sum existens de facto.
. Ergo ego tego substantia cogitans) non sum corpus. Quid vultus renidet, in eoque se ver aperit novum ἶ arridet credo sorma, & quod forma conficitur. at ecce risum Sardonium. Loco corporis S spone mentem, & tunc bona ex forma colliges. Ergo ego tego substantia cogitans non sum mens. Nempe.
Nulla res, quae talis est, ut de ea dubitare possim an existat, de ficto existit. Omnis mens est talis, ut de ea dubitare possim an existat. Ergo nulla mens existit de facto. Nulla mens existit de secto. Ergo Nullum de facto existens est Mens. Nullum existens de facto est Mens.
Ego ego substantia cogitans) sum existens de facto.
Ergo ego ego substantia cogitans) non sum Mens. Quid ergo ' forma bona est, legitimat nusquam peccat, nusquam sausum conficit, nisi sors ex falso. Ergo quod vitium displicet in consequenti, non a serma sit, necesse est, sed ab aliqvo male posito in praemissis.
Et vero an bene positum putas hoc tuae peregrinationis firmamentum, TiNulla res quae talis est se ut de ea dubitare possim an crastat, aut an vera sit, de facto existit, aut vera est; an certum illud, an ita exploratum, ut
firmo & libero animo huic possis insistere ἰ Fare quaeso, Cur illud negas, habeo corpus; haud dubie quia dubium videtur tibi An vero illud quoque dubium non est, Non habeo corpus η An quisquam est qui scientiae suae omnis, & disciplinae, atque illius maxime, quam caeteris uti magistram velit imponere, iundamentum stabiliat illud, quod prudenter selsum existimet η Sed abundE: haec meta ultima, & errorum finis: Nihil est quod sperem deinceps: Quare quaesito tuo, An sit bona Methodus philosophandi per abdicationem dubiorum. omnium, respondeo, ut cxspectas, ingenue, liberE, & citra verborum involucra.
325쪽
ri usique R. P. iocatiu est: ct quia in siquentibus fieri. agere, ac plane aliam personam induere velle νιdetur, bli breviter ea in rim ponam qua in his -- Κ k iis animadνerti. Usc ejus verba, olim fuitne olim φ O somnio me cogitare, non cogito; o talia, facetia sunt, persona quam seu fit dignistima; rio graru quasti', An cogitare latius pateat quim semniare, atque arguis tum dictum, De Methodo somniandi, O, Ut quis bene ratiocinetur, somniet. Sed um puto me sis ullam vel miηimam dedisse occasionem, quia expressesignificavi me, dum laquebar de abdicatis, non firmare quod essent, sed tantummo δ quod riderentur; adeo ut quaerendo quid me olim esse putassem, qua-rerem tantum quid mihi tunc videretur me olim putasse; ac dum dixi me cogitare , nouinqui ivi, an cogitarem vigilans, ansomnians; Et mirer eam ab illo pocari Methodum somniandi, a qua non parum videtursui se excιtatus.. 44 Ratiocinatur etiam convenienter si persona , cum , ut quaeram quid me anteis
Ll hac esse putarim, rati a me premittι velut essatum, Sum aliquid eorum quae me esse olim credideram, aut, Sum illud quod olim credidi me esse. Aepaulo post ad querendum an sim corpua, vult premitti hanc Cynosuram , Redia olim censui de iis quae pertinent ad corpus, vel, Nihil ad corpus pertinet,
praeter ea quae olim pertinere intellexi. Nam dicta, qua rationι mansem re pugnant , apta sunt ad risium moriηdum;.o manifestum est utiliter a me quaerιρ ruis, quia olim me esse cressideram, atque an eisem corpus , etsi nesicirem quidquam essem rarum qua credideram, nec an bene cretiissem, ut nempe auxi lio eorum, qua tunc de n/yo essem percepturin, istud φbum examinarem ; atque,s nihil aliud saltem addi sierem nihil a me illa νia, posse inveniri. Egregie rursu pGsonam siuam agit narrando sabellam de rustico : Nihilque in ea magὸs ridiculum, quam quod ille, putando ipsam meis verbis applicare, applicet tantum μυ : Mox enim me reprehendebat , quod non supposuisiem Mm hoc latum, Rectὸ olim censui de iis quae pertinent ad corpus, vel, Nihil ad corpus pertinet praeter ea quae olim pertinere intellexi: Nunc auissem hoc ipsium , quod quarebatur a me dictum non suis , quodque totum ex sua imaginatione eduxit, tanquam si meum est reprehendit; O cum absurda . rustici flui ratiocinatione comparat. Ego verὸ nunquam negaτι rem cogitantem se corpus, propterea quod Apposuerim me olim de natura corporis recte censiuiis; Se propterea quod hoc nomine corpus non utendo , nisi ad rem mihi satis notam,
326쪽
mnias. Et, Certum, addis, & evidens. Nego, somnias, videtur dumtaxat, apparet, non est,&c. Hoc ποmisse si item risiim morent, quos in eo qui seris ageret essent inepta. Ne nrὸ Draus forte hic errent putantes dubitanti vigiletne, ausomniet, nihil alia posse eise certVm o eridem, sed tantum videri, aut apparere, νelim ut mordeumr us quod ante notatum est, cad n nempe id quod clare percipitur , a quocunque demsim per Uratur, νerum esse, non alitem videri,
aut apparere verum duntaxat. Et si prosectὸ paucisim, qui recte distinguam inire id, quod repera percipitur, O id quod percipi putatur, quia paucu claris ac diis sincta perceptionibuιsunt assueti. Huc visique Actor noster nullius memorandi proelii imaginem nobis exhibuit, Osed exiguos tantum obices sibi proposuit, in quos ubi aliquandiugesticulatus es .
salmi cecinit receptui, ct in aliam partem se conrntis: Hic primum incipit ingens certamen, in hostemfluasiena ignissimum , nempe in umbram meam, nurulis quidem aliis visibilem, sed quam ex proprio βο cerebro eduxit, O , ne non sa- tu rana rideretur , ex ipse Nihilo cο arit. Servi vero in ipsam certat, argumentatur , Audat, scit inducias, Logicam in auxilium vocat , instaurat pu-vam , singula excutις, librat, trutinam, B quia tam valentis abersarii ictus ch eo non audia exciere, corpore lysios declinat, distinguit, o denique per diverticula , Determinate & Ιndeterminate, fugiens erarit. Cusus sine reis ectaculum es periucundum ; Prasertim s tanti dissidii causa intelligatur; Nempe cum in meis scriptis sorte legisset, si quas veras opiniones , antequam serio phi vhemur, habeamus, eas tam multis aliis, vel falsis, vel saltem dubiis esse permistas , ut, ad istas ab his fecernendas, optimum sit omnes initio relicere, sire nihil plane ex iis non abdicare , ut postea commodius qua νtra suerant, agnosti, vel nova inveniri, M sola vera admittι possint. Quod plane idem est, ac si dixissem, ad caνendam, re in camstro, ni corbe pomis pleno aliqlla corrupta haberentur, principis smnia esse essundenda, nihilque prosin in eo reui quendam , O deinde ea sola, vel reflumenda, vel aliunde aram da, in quibus nullam vitium se cognosceretur. At ille rem tam altas culationis non capiens, vel ιerte, ut sit, Amurissie non capere, nitratus sprecipia quod heretur, Νι-
thil non esse abdicandum, ac diu multumque de , Uti Nihilo cogitaudo, sic istud cerebrosuo infixit, ut quampis nunc in ipsium sepe pratietur, non facile tamen cost possit liberare. Ps tam siecundum pretium, vinione rictoria elatus noram hostem lacessit, P pellem quidem rursus putat esse umbram meam , ea enim perpetuὸ ejus phantasia obversatur, sed nunc ipsam ex nova materia componit, nempe ex verbis, Novi
me existere; quaero quis sim, &c. Et, quia hac minus nota est quam praeco
327쪽
116' OBIECTIONES ET REsPONSIONES dens, cautius aggreditur, ct eminus duntaxat. Primum telum, quod jacit, iacesi, Cur quaeris, si nosti ' Quod quia putat ab hoste excipi hoc umbone, Novi me esse, non novi quis sim , statim hanc longiorem hastam intorquet, Unde agnosces, quis sis, nisi ab iis, quae aut nosti olim, aut olim scies ' Non ab iis , quae olim nosti. Dubiis scatent, & abdicata sunt. Ergo ab iis quae
nondum scis , scies vero postea. Quo ictu miserabilem Umbram valde commotam, ac prope prostratam , a idire se putat exclamantem , Nondum novi ista existere. Tuticque iram sitiati in mi ericordiam mutans eam solaIur his verbis , Spcra bene, cognosces aliquando. Ad qua ipsam voce querula ct pupplici , sic respondentem in acit, Quid faciam interca Ille ver) imperios. , ut victorem decet, Exspectabis, inquit; Uerum tamen, quia es misericors, non diu patitur ancipitem, sicil rursu sugieus ad diverticula determinate, in determinate; clare, confuse. quia neminem ibi se insequentem rutet, solus irrum-ph.it. Qua prosecto omnia eximia sunt; in eo genero sacellarum; quod petitur ab inexstulatastultitia simulatione, in viro cujus vultus O vestitus multum sapientia gravitatisque promittebant. Sed ut hoc clarius pateat, considerandus est Actor noster tanquam vir gravis is docim, qui, ad impugnandam eam Methodum qκ arendae veritatis, qua jubet ut relectis emnibus incertis, incipiamusa cognitione propria exi lentia , atque inde progredia nar ad examcn natura nο-yra, sive clus rei quam iam existere cognoscimus, probare conat r ser hanc viam nullum adilum patere adulteriorem cognitionem, hacque utitur ratio si Cum noveris tantum te esse, non autem quis sis: non potes hoc discere
ab iis quae olim nosti, cum omnia abdicaveris: Ergo ab iis quae nondum scis. Ad qua res puer triennis posset resipondere, Nihil obstare quo miniιι disceret ab iis que olim norerat; quia et i suissent abdιcata .. cum dabia erant, poterant tamen resumi postea, crin vera esse constaret: ac praterea etsi concederetar discindit posse ab olim cognitu, saltem alteram riam, per ea, quae nondum noverat, sed studio ct animadνersi e esset cogniturus, omnino patere. Sed hic nosterfuit fibi adversarium, qui non modo priorem viam concedit se occlusam, sed etiam qui alteram ipsimet claudit bot verbulo, Non novi ista existere. Tanquam nora existentia cognitio nulla possit aequiri; ao tanquam b ejus ignoratio omnem e sentiae coguitionem impediret: Quod sane es quam maxime insulsium. Sed nempe alludit ad mea vel ba; scripsi enim , fieri non pose ut ea, quam iam habeo, notitia ei, quam nori existere, pendeat a notitia ejus, quod. ex flere nondum nori; Atquo hoc, quod tantum dixi de procnti, ridiculo transfert ad futurum, eadem ratione ac si, quia jam non possumus videre illos, qui nondum nati sunt sed hoc anno nascentur, concluderet nos nunquam videre ipsos pstsc. NMn se e per gucuam es rei, qua cogi scitur ut existens, notitiam illam,qiss
328쪽
qua iam babetur, tum pessiare a notitia ejus, quod nondum cumHIur uι exι- flens ; quia hoc ipso quod aliquid percipiatur ut pertinens ad rem exsentem, necessariὸ etiam percipitur existere : Sed longe aliud est de sinuro, quia nihil Obiat
quaminin noIitia eius rei, quam nori existere, aligeatur aliis rebus, qras exi tire nondum novi, sed tum demum sum cogniturus, cor eas ad ipsam pertinere percipiam. Pergit vero inquiens, Spera bene, cognosces aliquando. Ac Gude,
Te diu non patiar ancipitem. Quibus verbis Iubet nos a se exspectare, ni ut demonstret per viam propositam ad nullam ulteriorem cognitionem posse depe-niri ; vel certe si supponat illam ab adresarta esse occlusam quod tamen esset ineptum ut aliquam actam aperiat. Sed tantummodo bubjungit, Nosti quis
sis indeterminate & confuse, non autem determinate & esare. Ex quibus verbis nihil pracbrius est, quum ut concludamus, nobis ergo viam patere ad ulteriorem cognitionem, quia meditando, ct advertendo possumtu escere, ut id quod indeterminate ac consus. d taxat cognoscimus , clarὸ ac determinata postmodum percipiamus. Sed nihilominus ille concludit , verba Determinate,
indeterminate, esse echinum quod nos saeculum possit remorari, aique ideo aliud ιter esse quaerendum. Quibus omηιλου nihil aptius, ad summam ineptitudinem ct imbecillitatem ingemi proprii simulandam, excogitari ab eo potuisse mihi
Sum, ais. Nego. Pergis, Cogito. Nego&c. Ηἰς rursus prauatur in priο- rem umbram, putansique se flatim in primo congressu ipsiam Obtruncase, glori
bundus exclamat, Omnino facinus insigne, uno ictu amputavi omniat sesquia hac umbra ab ovi cerebro νιιam habet, nec nisisimul cum illo mori potest, etiam obtruncata re Piriscit; Et manum pectori admovens jurat fle esse, se cogitare. Quo πονο precandi genere mollitus veniam ieri νivendi concedit, ac multa, stiritibus u rimis collectis, ineptissime garriodi, qua ipse non resutat, sed potius amicitiam cum illa contrahit, ad alias deucias transiit.
Primosic ipsam obiurgat, Quaerebas paulo ante, vix ante passus centum, R rquae esses, nunc non modo scis, sed&clarum & distinctum habes illius conceptum. Deinde rogat conceptum tam clarum tam distinctum sibi ostendi, ejus ut aspectu reficiatur. Tum sivit illam sibi ostini in his verbis, Certo scio me esse, me cogitare, me existere substantiam cogitantem, actum est. Qua non si ficere probat hoe exempla..Cognoscis etiam nullum montem existere sine valle, ergo habes conceptum clarum & distinctum montis sine valle. Idemque sic interpretatur Clarusest conceptus ille tuus,
quia certo cognoscis: distinctus est quia nihil aliud cognoscis. Atque adeo conceptus clarus & distinctus, quem formas, in eo est, quod repraesentet tibi substantiam existere cogitantem, nihil attendendo ad corpus,
329쪽
H8 OBIECTIONES ET RESPONs Io NEsan animum, ad mentem, ad quicquam aliud, sed tantum quod existat.
Postremo fratioticos animos resume ido, putat se ibι νιdere magnum apparatum , triariosque cuneatin ac serratim ordinatos, quos omnes nονα Pyrgopolinices digat stiritu,
Quasi ventus solia, aut panicula tectoria, Et ita, ut ne vel nuncius restet. Pumo flatu emittit hae verba, A nosse adesse non valet conlequentia: simulque ostentat, instar rexilli, abacum qnendam in qtio pubialitiam cogitantem pro arbiti io descripsit. Secundo flatu emittit hac, Determinate, in determinate. Distincte, confuse. Explicite, implicite. rertio haec, Quod nimis concludit, nihil concludit. Hocque ultimum ita explicat, Novi me existere substantiam cogitantem, S tamen nondum novi mentem existere, ergo notitia existentiae meae non pendet a notitia existentis mentis. Ergo cum existam,& mens non existat, non summens; ergo corpus. Quibur audiris illa silet, pedem refert, animum depondet, ac se
captivam duci ab eo patitur in triumphum. Ubi multa immortali riss digna possem ostendere. Sed malo parcere actoris toga. , ac etiam meum ese non puto de rebus tam levibu4 diu ridere. Quapropter lac ea tam iem notabo, quae a veritate aliena cum fuit, forte tamen ab aliquibus crederentur, tan uam a me coniscem si de ipsiu plane tacerem. Iu primis nego eum juste queri, quasi dixi semme habere clarum ct distinclum incι conceptum, priusquam si ficienter explicuissem qua ratione habeatur, atque, ut ait, cum vix ante passus centum quesivissem quis essem : Nam, inter ista duo , recensit omnes proprietates reι cogitanistis, nempe quod intelligat, relis, imaginetur, mordetur, sentiat oec. itemque omnes alias proprietates Plisto nota , qua ad ejus conceptlim non pertinent, ut
unus ab aliis distinguerem, quod solum post sublata praIudicia potuit optari. Sed fateor illos, qui praIudicia non exuunt, non facile ullius unquam rei clarum is distractum conceptum habere posse: mavis um exim es eos conceptus, quos in pueritia habuimus, claros o distinctos non suspe ; ac proinde ab Uss, nisi fuerint depostili, alios, quoscunque polea acquirimus, obscuros reddi, O confusos. Cum itaque vult sbi ostendi clarum illum ct illinctam conceptum, ejus ut alectu resciatur , nugas agit. Ut etiam cum me inducit illum mi ostendentem in his verbis, Certo scio me esse&c. Cum verὸ vult eas ipsas nugas resutare hoc exemplo, Certo etiam scis nullum montem existere sine valle,ergo habes conceptum clarum & distininum montis sine valle, so hi male sie ipsum fallit; nam ex antecedentιbus tantum siquitur, Ergo clare ct distincte percipis nullum montem exsere sine valle; non autem , habes conceptum montis ne valle : quia, cum nullus sit, non debet haberi, uι percipiatur nullum montem se lye valle. Sed nempe es adeo felicis ingenii, at ipsa met illas ineptias qua finxit, non posit
330쪽
fine novis ineptiis refutare. Cum vero ait postea, me concipere sis flantiam cogitantem , ct nihil concipere corpore vi, nihil spirituale θc. de corporeo concedo, quia prius explicueram quia per nomeu corporu vel reι corporea intelligerem: nempe id tantum quod es exiensium, sire in cuires conceptu extensio continetur. Duod autem addiι de *irituau, crabis Uiugit; ut crastis pluribus inlotu, ubi me inducit dicenIem, sum res cogitans, sed non sum corpii , nec animus, nee mens, ctc. non possum enim de ro cogitante negare, vibi ea in quorum covceptunullam cogitationem coutineri scio, quod me scire de animo, vel de mente , nunquam scripsi, nec cogitari. Cumque postea dicu se recte capere meam mentem, ac me putare clarum esse conceptum meum, quia certo cognosco; a distinctuna,
quia nihil aliud agnosco, se ipsiιni valde tardi ingenii 4be fingit: Aliud enim es
clare percipere, ac certo scire. Cum multa, non tantum ex fide divina , sed etiam quia prius ea clare peristeximus, jam certo siciamus, qua tamen non clare iam percipimus ; ct aliarum rerum cognitia minime impedit, quominus ea, quam habemus alicuims rei, fit distincta; nec ullum rei nummum verbum unquam
scripsi ex quo tales a fama deduci posent. Praeterea satum eius, A nosse ad osse non valet consequentia, est plane salpum: Etsi enim ex eo, quod nostumus aliajus reι essentiam, non sequatur illam existere nec ex eo qu)d putemus nos aliquid cognosare, sequatur illud se, si fieri possit ut fallamur: Omnino tamen a n e ad esse rater consequentia, quia plane fieri non potest, ut aliquam rem cognosiamus nisi revera ipsa fit prout illam cognosiimus, nempe vel existens, si eam existere percipimus vel huius aut illius natura , si tantum ejus natura nobis si nota. Falbum enam est , aut saltem ab illo absque ulla vel minima rationeafrmatum, aliquam substantiam cogitantem esie partibilem, ut habet in illo abaco, in quo diversas substantia cogitantis stecies, tamquam ab oraculo aliquo
edoctus, proponit: Nullam enim possumus cogitationis exten onem , aut pars ibι- titutem intelligere, ac omnino est absurdum id verbo asyrmare ut verum, quod nec a Deo es repetalum, nec Uequvnur intellectu . Atque hic tacere non polsum opinionem ijiam, de partibilitate substantia cogitantis, peruulosissimam, ac religioni Christiana quam maxime adverssentem mihi rideri: quia quamdiu quis illam admittet, realenι hummane anima a rorpore distinctioneni nunquam vi ra-tιonis agnoscet. Verba De terminate, indeterminate; Distinctu, consusE;
Explicite, implicite; Cum sola , ut bic, ponuntur, nullum plane habent sensum, nec aliud sunt quam ossucia, quibus ridetur Attictor noster relis disi ipulis suis perjuadere, cum niuit boni habet quod dicat, se tamen aliquid bonι cogitare. Aliud etiam elus ejutum, Quod nimis concludit, nihil concludit, non fine distinctisve debet:admittii Nam si per verbum nimis intelligat tantum aliquid ciniplius, qgam id quod quarebatur, ut cum in sta reprehendiι argumenta quibus existen-