장음표시 사용
321쪽
nova De licatione consecrandum curavit. aderat tuni Constantinopoli ex Afris, qui Graecis non impar tantam Principis munificentiam in cael uni tolleret, Flavius Cresconius Corippus Grammaticus, et poeta inter Latinos minimo contemneudus: quem deinde Iustinus Aug. laudatorem lia iabuit praeconemque virtutis suae. atque illo idem ad ultior Pontificatum in Africa obtinuisso putatur, ibideinque Arestarium eι Concordiam Canon uno
edidisse si . Ioanneidem autem suam ante hunc annum promulgasse crediderim. nam eo poemate laudes complectebatur Ioannis Pappi fratris. qui post Atiabanem Magister militum in Africam missus Mauros vi
Priinasio Disco o Carthaginiensi
I. ANNUs hic est vicesimus secundus post Consulatum Basilii, et Iustiniani Augusti tricesimus septimus. conjuravere hoc anno consceleratissimi hominum de Principe interficiendo, eum qiuo in ipsis sedibus ojus opprcssuri erant, quum exitiosa illa conjuratio deprehensa est. enimvero in conjuratorum numero repertus Paullus quidam Belisarii procurator domini sui nomen detulit; ita lus Belisarius totius conjurationis auctor habitus. nec segnior in credendo Iustinianus accusatoribus propo fidem adjunxit, virumque a tyrannide alienissimum appositis eustodibus domi sepsit, honoribus opibusqtie spoliavit. unde Belisarii caecati stipemque emendicantis sal ella inducta est. ceterum undecimo post menso Belisarius non modo so do tanto crimine purgavit, sed etiam quae amiserat recepit omnia. atque eum Augusto in gratiam rediit si . II. Mortem hoc anno obiit apud Eucha ita undecimo exsilii sui anno Reparatus Episcopus Carthaginiensis VII. idus Iamrarias ,ὶ : utiliam meliore titulo tam dura passust verum si virtutis antea suit, quum auctoritas Concilii Chalcedonensis lataeiactari videhatur, novae syno dijudicium de tribus illis Capitulis expectaro voluisso, atque in Pontificis maximi sententia cum multis permanere; profecto constantiao laus ei non debetur, quod deinde nec summo Patrum cou sensu. nee Vigilii ipsius exemplo commotus, opinionem suam sequi solus, quam alienam maluerit. III. Missus hoc anno Carthaginem qui Praefectura Africae langeretur, Ioannes cognomento Rogathinus tr , eujus prudentiam Afri desiderarunt nam quum olim Ioannes Pappi frater Cut Zinae duci Maurorum, qui utilem ei operam in hello navarat , annuam auri summam laborum praemium constituisset; suscepta is Praefectura Cutet inam primum eo
322쪽
subsidio privavit; deinde per dolum vita etiam expulit. quamobrem filii
ejus paternain caedem ulturi arma sumpserunt, et Romanos sines oppidis aliquot compilatis vastavere. quac ut rescivit Iustinianus , Ioannem domum revocavit, successoremque ei Marcianum dedit ex famili ιAugusta ortum is . Maleta ibi. l. ad Gilo. si Cong. Fam. r. r. 93.
Pi masio Maisco o Carthaginiensi
Ι. ΗΠNC annum veteres a Consulatu Basilii vicesimum tertium appel- Iant, qui Iustiniani Augusti tricesimus octavus suit. delata ad Augustum nomina suprant Episcoporum quorundam , qui in Africa veteris de tribus Capitulis controversiae memoriam prope intermortuam renovabant. Ea r offensus Augustus mandata dedit rectoribus Africae, ut Episcopos illos quam primum Constantinopolim mitterent. quatuor ii suere, quorum Ecclesias ignoramus. Musicus. Brumasius. Donatus, ClDysonius: eodem ex Aegypto adducti Victor Ton notiensis et Theodorus Cabarsussitanus jamdudum exsules. atquo lii quidem disputandi percupidi, quum se cum adversariis experiri velle dicerent, facilem se Iustinianus in hominibus admittendis audiendisque praebuit. simul Eutychium Patriarcham adesse jussit, qui sermones eorum retunderet, pertinaciamquo coerceret. Sed longa altercatione Eutychius nihil profecit, neque illi indulgentia et moderatione Augusti so vel leviter inllecti atque ad saniora consilia adduci passi sunt. ergo singulos Princeps in singula monasteria amandavi , ut solus quisque deliraret . at quo odia con litoqueret. ultra annum tamen in custodia suisse non putaverim : Iustiniano enim vita lancto , quum is . qui rerum potitus est, Instinus controversias ejusmodi minus urgeret, ac pacis otiique studiosus esset, facile illi ab Augusto sub ipsum Imperii exordium impetrasso dicendi sunt, ut in Africam ad Ecclesias suas reverterentur. nam quod Victor in Chronico nihil do reditu suo aut sociorum tradidit, minime mirandum est. id enim ad annum tantum deduxit quo Iustinus Imperium suscepit. ANNUU CHRISTIANUS DLXV.
Primasio Discoseo Carthaginiensi
I. Esae hie annus post Consulatum Basilii vicesimus quartus, idemquct Iustiniani tricesimus nonus. qui et Imperii ejus vitaeque postremus. Sed prior ciὶ migravit e vita Belisarius, do Africa olim optimo meritus, cujus ductu atque opera jugum a sis depulit servitutis. atque illius quidem ul
323쪽
timos vilao dies nulla ignominia notatos, nulla macula adspersos novimus: non ita vero Iustiniani vitam sub exitum ejus iminunem sceleris fuisse accepimus. nam quum annum ageret octogesimum tertium, in Aphtliarto- citarum delapsus est liae resim, qui Dormini nostri Iesu eorpus ex ipsa Divinitatis conjunctionu incorruptum adserebant: sic autem errorem amplexus est, ut Edicto super ea re in omnes provincias emisso, Catholicos universos in sententiam suam adducere conaretur sax itaque mors ejus
pro divino bene sitio habita est : magno enim periculo liberatam se esso Ecclesia sola sit. idibus eum Novembribus aut postridio obiisse constat. post quem Imperium cepit Iustinus sororis Iustiniani filius, quem illo ab ea sibi adoptarat. II. Iam quo die Iustinianus decessit, eodem mortuum esso Constantinopoli Theodorum Episcopum Cabarsusgitania in . auctor est Victor in Chronico: Theodorus, inquit, Cabarsussilianus Episcopus defensor trium pitulorum exsilio ad urbem regiam eo mense ac die, quo Iustinianus , moritur: et juxta Confessores, quibus Hunericus Vandalorum Rex linguas absciderat, sepelitur. quae Victor addidisso videtur, ut eum a sepulturae loco laudaret, divinitusque constantiam ejus, ut ipso appellabat, comprobatam honore illo atque ornatam ostenderet. sed haec homines judicio suo interpretati saepe falluntur: illud stat, nihil Deo carius esse, quam cum Ecclesia sentire, et quae ipsa praeseri, immobili
animo consectari. a) Tlieopli. iuid. et Evagri Lb. my. c. MD.
I. II UNO annum veteres a Consulatu Basilii vicesimum quintum numerant, qui Iustini Augusti secundias dicitur. missus hoc anno in Africam videtur reipublicae caussa Thonias, qui in veteri inseriptione Tibursi censium appellatur Excellentissimus Praefectus, Proeuratorem quo habebat provinciae Proconsularis Anicium Faustum Paullinum. iitulus adhue in porta ejus urbis legitur, quae Municipium Tibur si censi uin Burensium dicehatur ci): et portam ipsam cum munimento a Thoma aedificatam nos docet, salvis Dominis Christianissi in is et invictissimis Imperatoribus Ili stino et Sophia Augustis. ergo Edicium Augusti a Thoma Praesecto in Africa promulgatum recte statuas, quod hoc anno emissum est. nam Iustinus pacis ac tranquillitatis studiosissimus, qui Africam et Illyricum et Italiam, ob eas res, quae superioribus annis in disceptationem quaesti
Nemque Vocatae fuerant. graviter commotas esse meminisset, ac nondum
eas quievisse animadverteret , professionem fidei suae ita conficiendam Edictoque vulgandam putavit, ut quae ipso sentiret, recte quidem et ex
324쪽
formula enuntiaret, at synodornm ment Ionem imitam inliceret. qua ii Ierationo militer omnes admonitos volebat, quaestionem do tribus Capitulis ad doctrinam Catholicam pertinero non videri: quod et non obscure sub E licii sinem signiscabatur his verbis , . Nemo deinceps inanem praetextum arripiens circa personas aut syllabas rizetur. II. Ceterum seniores per Africam Episcopi, qui olim Reparatum Episcopum Carthaginiensem sequuti suerant. Edictum Augusti sic interpretati sunt, quasi ille Aeta magni Concilii, a quo tria Capitula damnata suerant. Tejecisset, in eundemque sentcntiam Hispanos Episcopos pertraxerunt: qui deinde in synodis suis Concilii Constantinopolitani secundi nullum rationem liatrii erunt. quae in eo gesta suerant, compellento Iustiniano gesta arbitrati. et Iustini Edicto infirmata atque convulsa sed tamen ob eos motus quae antea suerat cum Ecclesia Romana neque Hispanoruin neque Asinu uni concordia dissiluit: ac tardam quidem, sed magnam demum retius attulit medicinam longinquitas et dies. ii l. Intelea Primasium Episcopum Carthaginiensem. quo potissimum auctore conatus olim compressi eorum fuerant, qui dissidium in Asrie adissensionemque commorant , diem denique suum obiisse putaverim . eique Publi anum successisse, quem in hujus aetatis monumentis cieri videmus cs . atque hic quidem, si hoc anno Pontificatum cepit, parum Iacto usus exordio dicendus est: nam XVIII. kal. Octobres notariam a Iustino legem promulgatam novimus t 6 . qua matrimonium communi conjugunt consensu dissolvi posse sanciebat: cui sane legi, quae divinao opposita est, omnes Episcopos pro viribus adversari oportebat, sed eos niaxinte, qui Primatum obtinerent : quorum silentium timidis excusationi, Ecclesiae exitio est. iii I. Ad Episcopos quod attinet jamdiu in regia urbe exulantes. amonasteriis tandem emissos esso, atque in Aseliam remeasse . non immerito judicaveris. nam post Iustini Εdietum, qui tria Capitula damnave-Tant, Vocem, opinor, jam continebant, ne sorte r crudescerent, quae consanuisse videbantur. quin etiam praeter Episcopos illos Musicum . Diumasium, Donatum, Chrysonium et Victorem, qui Constantinopoli in custodia suerant, Liberatum quoque, veterem Reparati Diaconum, mortuopiaesertim Primasio. in patriam rediisse . credibile est, mitigatoque animo ad graviorum se disciplinarum studia traduxisse, quae in Afri ea tum florebant. v Prum ex iis, qui in m ad Ecclesias suas roverterunt, Victorem Tonnonensem diu superstitem aemulorum suorum fuisse non apparet. quum enim in Chronico suo post Iustiniani mortem nihil aliud praeter Iustini Augusti renunciationem consignarit: in eo satis indicii est, hunc ei annum ant proximum vitae sinem attulisse. praeter Chronicon reliquisse
idem putatur libellum de Poenitentia, qui olim Ambrosio adtributus
325쪽
immerito; neque enim tanto auctore dignus videri debebat : tum qui scripsit, yIctorem se in calce nominat . eum autem Carte mittano Victori quidam adsignarunt: sed Tonnonensis esse, codices antiqui aliquot diserto indicant tr).
Publiano Disco o Carthaginiensi
I. BUBSUM hoe anno Consulis nomen auditum : ipse enim Iustinus Consul processit, solus tamen, eoque consilio, ut Augustorum tantum in posterum is honor esset. qua pompa, quo apparatu Consulatum susceperit Augustus, suse descripsit versibus si Cresconius Corippus noster, quitum Constantinopoli vorsabatur, poeta ea aetate clarus. Iustini porro a suscepto imperio annus hic tertius censetur. post Thomam de Afris optime meritum Praefectura Asricae ad Theodorum delata est, apud quem hou anno plerique possessorum de Iustiniani lege sal questi sunt, qua constituerat, cieatos ex libera matre et ailscriptitio marito liberos esse. addebant enim, post eam legem agros paullatim esso desertos, agricolasquo libertatem usurpantes a praediis discessisse, cluibus antea addicti erant. talis quippe soboles olim adscriptitia habebatur: ut ne Episcopi quidem sine voluntato et assensu corum, quorum juri potestatique suberant, legere in Clerum queni quam et adscribere Ecclesiae ministerio possent i l. ergo a Theodoro etiam atque etiam petebant, ut caput illud legis ab Augusto abrogandum curaret, ne illa Asri tenerentur: nam Iustinianus ipse Illyricianorum gratia eandem legem ita molliverat : Filios, qui nascuntur eae libera matre atque adscriptitio patre, liberos esse eum suis rebus, sed tamen colonos, ut non liceat terrulas, tibi nati sunt, relinquere, et alienas colere. porro Theodorus do horum querelis accu-Tate ad Augustum retulit, tant timque apud eum gratia valuit, ut propediem commodis possessorum prospiceretur.
II. Iam id temporis ex Africa in Lusitaniam Nunetiis Abhas cum Monachis aliquot trajeeisse putatur ss , quum illic Rex Leo vigildus regnaret: et apud Emeritam singulari eastimoniae fama aliquamdiu versatus, monasterium postea condidisse, Rege ipso Atiano probante atque adjuvante, qui viri sanctitatem suspiciebat, ac preces sibi plurimum prosuturas arbitrahatur. sed Nuncii in eo monasterio brevis admodum vita suit. nam coloni. quos et Rex parere jusserat, hominem aspernati vestitu obsoletiora incultum atque horridum, fracta cervice crudeliter necaVerunt.
326쪽
Publiano Disco O Carthaginiensi
Ι. QcknTUs hie Ius lini Augusti annus habetur, et a Consulatu ejus secundus dicitur. Reseriptum halendis Martiis ad Theodorum Praesectum Africae datum est . in quo eum Princeps parentem carissimum atque amantissimum appellat, et quao Theodorus pro Afris postulaverat, largo possessoribus indulget si . Sancimus, inquit, in Africana pro incia filios ex libera mutro et adscriptitio patre Productos, liberos quidem esse, et res proprias habere, in ordine tamen colonorum esse, et non Posso eos dimittere praedia , in quibus nati 3unt , et excolere aliena , sed et icos ipsos, in quibus orti sunt, cum libertate colere: sic etenim nec hiscus nec possessor laeditur, neque praedicti imminuuntur,
terras, tibi nati sunt, excolentes. at vero illud incertum, a Theodorone, an ab alio Augusti Rescriptum Afris promulgatum sit. nam dum haec Iustinus rescribebat, Mauri in Africa contra rempublicam conspiraverant : adversus quos Theodorus cum exercitu prosectus, quum proelium commisisset, vitam in pugna reliquit. 1 I. Sed tamen alit ictis bello rebus et fractis calamitate animis, solatium Ecelesiae aliquod non defuit. nam ex Mauris ipsis lx . qui provinciis Africae jamdudum terrori erant, multi hoc anno Christiani facti sunt:
ut in eorum institutione praeclara Cleri sese exerceret industria. atquctis quidem utinam in eo lalboro selicior exstitisset i multa fortasso saecula Ecclesiae ac rei puhlicite prorogasset. sed agrestis illa barbarorum immanitas et effrenatio impotentiam animorum disciplinam non tulit . nec ita Ecclesia o nomen dedit, ut doctrinam ejus et praecepta sequeretur. rapinarum enim et praedae cupidi saepe ad arma atque ad caedes redierunt: depopulati eorum incursionibus Bgri, vexatae uri es, opes denique ac vires Afrorum omnium attritae, ut si novis ab hostibus hellum inferretur. vim repelle in , hostilemque impetum propulsare non possent. III. At vero Iustinus do Theodori interitu edoctus, Theoclistum, qui succederet, Magisterioque militum in Africa sungeretur. designavit cs . tum res quoquo Ecclesiae respexit, et provinciae Byzaeenao Primati privilegia sibi vetera vindicanti auctoritatem suam deesse noluit. erat hi Spesinde uin, qui proximus, opinor . Primasto Adrumetino successerat, cujus tamen Ecclesiam ignoramus. is Evasium Diaconum Constantinopolim miserat. tria ab Augusto postulatum, quorum illud erat prrinum, noClericus, si serie eum quis in judicium vocaret. apud judices civiles aut militares caussam dicere cogeretur. sed apud Primatem, eui jamdiu Iustinianus eorum judiciorum jus omno permiserat. tum ut nemo Responsalium prosectionem impediro posset, si qui sorte ad Augustum Primatis
327쪽
nomine mitterentur. demum si quis ex Episcopis provinciae Bygaeonao vel legero aliquem vel ipse ad regiam ullis in navigaro vellet, ire ut quisquam inscio Primate aut invito iacere auderet. enimvero Iustinus ita Primatis postulata probavit omnia, ut do singulis rescribens nihil ei denegaret. Sancimus, inquit secundum regularum di inarum tenorem.
atque dispositionem Patris nostri, DiscVos stoe omnos Clericos subjectos tuae beatitudini, si accusantur tib aliquo, sub tua aridientia sali facere in his, quae ad regularem ordinem pertinent: quia nostra pietas haec ipsa atque Pris ilegia data sancto Concilio tuo Praecidit confirmare. de altero dein capito addebat: Licentiam tuae beatitudini damus, ut quando opus fuerit aut Ecclesiae tuae aut communi propinciae ad serenitatem nostram aliquem transmittere docturum caussas necessarias, siue aliquo impedimento dirigere eum possis: ut et eritia tematidientes, quidquid oporteat seri, statuamus. deniquo ad caput tertium liaee reponeb. t. Discos os vero illius emolaciae, si necessariae caussae emerserint, ad nos dirigere, aut ad nostram venire Pictatem, cumcoluntate Primatis hoc faciant. kalendis haec Maiis a Iu tino roscripta. mandatumque Primati, ut singula retinenda ac praestanda curaret. qua ut in Africam perlata sunt, magnam apud omnes Ecclesias pietatis laudem Augusto pepererunt.
ANNUS CIIII ISTIANES DLXVIIII.
Publiano Disco o Carthaginiensi
I. QuiNTus Iustini a suscepto Imperio annus hic numeratur, a gesto Consulatu tertius, Africae plane si nestus ob Maurorum in omnium sortunas impetum, qui sero, nec sine multorum sanguine ac caedibus repressus est. quam acriter utrinque pugnatum sit, infelix Theoclisti Magi tri militum Oxitus declarat: in ipsa enim pugna concidit, decessorem suum imitatus, qui anno superioro in acie occubuerat. porro Afrorum ni nciata calamitas Augusti animum perculit, et novi ducis submittenti
injecit curam . itaque paullo post qui formidolosissimum illud bellum administraret , dux est delectus Amabilis nomino , ac Magister militum saetus si : quem auxiliaribus copiis instructum Carthaginem advenisso credibile est. II. Sed frequentos illae barbarorum incursiones cum Ecclesiis omni hus
graVes erant, tum vero monasteriis permolestae aecide hant, in quibus Nauri hospitium sibi legentes sappo Monachos abigebant, aut in summas angustias enarctabant. quare iam nec pi tatis apud eos studium vigero poterat. et discendi commentandique cura deserebatur. id vero effecit,
ut quidam alias sibi tuae sedes quaerendas arbitrarentur, quemadmodum
328쪽
hiennio anto Nunetus Abbas in Lusitaniam seeesserat. id exemplum inprimis Donatus cum haud exigua Monachorum manu sequutus hoc anno creditur: de quo Hildesonsus haec memoriae tradidit l,): mc violentias barbararum gentium imminere conspiciens, atque opilis dissipationem et gregis monachorum Pericula pertimescens, fere cum seρtuaginta monachis , copiosisque librorum codicibus, naυali vehiculo in Hispaniam comm mola: qui ab illustri femina Minicea subsidiis ac rerum opibus
ministratis, Semitanum monasterium Nisus est construxisse. atque hiuapud Hispanos primus professione et opere monachus monasticae Ob Semantiae usum et regulam invexisso dicitur, idemquo sanctitatis lauda ac miraculorum potentia floruisse t3 . hoc pacto Africana Ecclesia paullatim lumina sua rorumque gerendarum adjumenta admittebat.
Publiano M isco o Carthaginiensi
I. Hoc anno Iustinus Imperii sui annum sextum ineoliavit, qui a Consulatu ejus quartus appellatur. in Africa rursum cum Mauris perpetuo hoste certandum suit. nec duci novo animus defuit: nam tristes ceterorum Casus, qui anno proximo ot superioro exercitum duxerant, minime eum a pugna deterruero cc. plus tamen barbarorum et vis potuit et numerus. nam et Amabilis in proelio ocelsus est, tertius ducum, qui intra triennium pugnantes occubuerunt. quare Mauri tot victoriis elati non modo Afros metu abjectos, sed etiam quidquid copiarum, quas Augustus Suppeditaverat, reliquum erat, pro nihilo putabant. II. Ceterum subsidii aliquid submissum Aliis Anastasii Quaestoris et Magistri instantia, Corippus indicare videtur, sic eundem in ejus laudatione compellens si : Generaliter orbi Quamquam provideas, miseri specialiter Asti Iu te oculos atque ora serunt. agit Africa grates. Et vestram jam sentit opem. gaudetque quod ampla Semper Anastasii reserunt solatia cives.
Publiano Discopo Carmaginiensi
I. SEPTIMUS Iustini Au usti annus hic dicitur, et a Consulatu ejus quintus, quo diuturnum illud viginti annorum bellum inter Romanos et
329쪽
Persas ineoliatum est. novum hoe Fl. Cresconio Corippo argumentum esse poterat, quod Versibus ornaret, qui jam post alia poemata libris quatuot priores Iustini ipsius res gestas celebraverat ii . s d adulta aetate meliora id temporis cogitare coepit, aula demum regia Ecclesiae posthabita: reversusque in Africam, quum et Augusti gratia et litterarum laude floreret, tacito ad Pontificatum evectus est. in eo honoro scribendi curam non abjecit, et a Liberino Episcopo excitatus laborem multis profuturum suscepit, de quo in praelationa sic disserit. Vt cuncta Canonica constituta, quae ab ipsis exordiis militiae Christianae tam sancti Apostoli. quam Apostolici viri per successiones temporum protulere, colligeret intinum , eorumque concordiam faciens , ac titulorum praenotationem interPonens, ea dilucidius declararet. cujus operis caussa , quia Liberinus eum hortabatur, ut majus aliquid. quam quod Ferrandus secerat. aggrederetur, nec Breviarium merum, quod solos Canonum titulos exhi- heret, sed ipsos Canones integros daret t. . Necessarium , inquit, duxi, cuncta Ecclesiastica, ut dictum est, constituta, quae ad nostram notitiam mmenerunt , in hoc opere sub titulorum serie Praenotare , ecea condiscere valentibus et volentibiis dubitationis ambagem auferre, ut eorum plena instructio non eae difficultiate scriptoris , sed ex desidis jam dependeat lectoris. quare totus operis Cresconiani ordo hic suit. titulus quidem hujusmodi, Heic habetur Concordia Canonum Conciliorum intrascriptorum et Praesulum Itonianorum, id est Canonum Apostolorum, Nicoenorum , Ancyranorum , Moaecaesuriensium , Cangrensium , An tiochensium, Laodicensium, Chalcedonensium , Sardicensium , Carthaginiensium : item Praesulum Siricii, Innocentii, Zosimi, Caelestini, Leonis et Gelasii. post haec Praelatio Cresconii de Concordia Canonum ad Liberinum: deinde tituli Canonum sive Capitula, quasi index si voconspectus operis sequentis: quae sola Cresconii Breolarium appellantur. ultimo loco Concordia Canonum . sivo ipsi Canoues descripti et in capitula sero trecenta distribuit, ut ad singula argumenta subscriptum occurreret, quidquid de ea rE eatenus decretum definitumque esse constaret.
Piablitino E isco o Carthaginiensi
I. ANNus hic Iustini Angusti octavus et a Consulatu ejus sextus hahetur, quo illo corporis simul atque animi valetudine tentari eo pit, ut fratrem quoque suum Badurium vix mentis compos omnibus contumeliis vexaret si . Asri multis jam cladibus affecit exindo animum erexisse, atque a metu paullum respirasse videntur; sive quod post Amabilis in
330쪽
teritum majori eonsilio respuhlica administrata sit, sive quod Mauri. ut mos tum serebat. muneribus placati a rana posuerint. ceterum nullos Episcoporum conventus sub Publiano celebratos accepimus: ut nee oti uindiuturnum, et parum tuta itinera tum suisse appareat.
Publiano Episcopo Carthaginiensi
I. Nos hie Iustini annus ab Imperio suscepto, septimus a consulatu gesto numeraturi ultimus idem fuit Ioanni III. Pontifici maximo, qui Iulio mense deeessit: de cujus suecessoro nihil hoc anno deliberatum est. Langobardis Italiam turbantibus, et urbe armorum metu suspensa. neque enim res tum Italiae melioro, quam Africae, loco erant. latius Certo apud nos harbari. quam illic indigenao Mauri dominabantur. quae quum in mentem revoco, leviora mihi fiunt, qua o nunz Deo ultore atquctvindico per Italiam oculis nostris spectamus. nihil in his majus . nisi quod praesens malum est: sed ea aetas 'majora etiam vel avaritiao volluxuriae vel erudelitatis exempla vidit. utinam qui Deum precibus pia Cure nitimur, rectefactis exoremus lΑΝΝES CHRISTIANUS DLXXIIII.
Publiano Discopo Carthaginiensi
I. ANNus hie Iustini Augusti decimus et a Consulatu octavus sui it quo Sophiae Augustao consilium sequutus Tiberium Constantinum Caesarem dixit. eodem anno III. nonas Iunias Benedictus Pontifex maximus reiiunctatus est. Mauri in Africa non jam latronum more provincias pe- Tagrabant , aut raptu solum vivebant, sed certas sibi legerant sedes. regnumque incohaverant, quod institutis ac legibus contineretur. ignotumaabuc, num Caesaream Mauretaniae, quae Romana urbs erat, jam occupassent: sed Regem cerio hisco annis habebant, qui omnium sortissimus serebatur. Gasmulem nomino si . cujus ductu superiora cum Afris bella, victis intersectisque eorum ducibus, gesta suerant.
blitino Disco o Carthaginiensi
I. Hoo anno Iustinus Imperii sui annum undecimum exorsus est, qui a Consulatu ejus nonus erat, et victoria de Persis relata, ac manubiis in urbem regiam deportatis insignis suit. Mauros in Africa inducias con-