장음표시 사용
311쪽
obhensem suppeditavit si . atque hi omnes, opinor, in Primasti sen
II. Vigilius interea muliorum Episcoporum ossetis delinitus, quum et Euthyehii Patria retiae disertam fidei professionem litteris consignatam
accepisset, eandemquo a reliquis Episcopis scripto confirmatam teneret.
sponte Constantinopolim rediit. rogatus autem ab Eutychio, ut ad diuturnam illam de tribus Capitulis controversiam dirimendam, quod omnes boni optabant, magnum deniquo Concilium incoharet. sic animi sui ententiam exposuit . : Anntiamus, ut de tribus Capitulis, ex quibus quaeStιO nata est, facto regulari conoentu , semata aequitate, mediis Sacrosanctis nangelιis colliationem eum unitis fratribus habeamus: et snis detur plo citus Deo, et conoeniens iis, qtiae a Sanctis quatuorount definita conciliis. verum quod maxime urgebat, impetrare nota Potuit, ut pari iurin quo numero Graeci Latitaque Episcopi convenirent.
nam quum Augustus minime dissentiret, una voco a Graecis reclamatu inest. se ne in pu ad magnam synodum voeatos, frustra tantum itineris
emensos suisso, si adesso cum aliis non possent: Concilio ipsi auctoritatem adimi. siquidem iam multi rejicerentur: si Latinorum Episcoporum in Graecorum delectu ratio haberi d8beret. Oh exiguum eorum numerum omnino futurum Esse, ut sapientissimi optimi quo excluderentur. Nicaenum praeterea et Chalcedonense Concilium commemorabant , quod BGraecis constiterat, Legatis tantum ab ui ho missis, qui conventui prae- Siderent: cavenduntque monebant, quum Latini ex praejudicata opinione pio tribus Capitulis omnes essent, ne partibus aequatis pares quoque sui tentiae forent , atque suspensa omnia et in judicata relinquerentur. haec tanti fecit Augustus. ut Vigilii conditiones mutato consilio post haberet; uaque synodum omnium Episcoporum in diem teitium nonas
Majas indixit, qui a dis Domini eo primus suit. eodem autem die Patres
primum convenero; nec tamen cum iis Vigilius, quod conditiones, quas tulerat, tepudiari non probaret. grave id omni hus suit. praesertim quod natelligerent, nullam apud Latinos Concilii auctoritatem sucuram, cui Ponti sex maximus non praefuisset. ob eam rem splendidissima ad Vigilium legatio decreta est, ut uiginti primi ex Episcopis eum adirent, atque ad Synodum invitarent. missi etiam a Principe viri primarii. qui hoc ipsum ab eo enixe peterenti nee tamen in eo quidquam profecerunt: nam in proposito ipso suo sententiaque permansit, ut Concilium aequatis Pallibus rogeretur. nec diversa sensit Adrun,olinus Primasius: qui Coucilii nomine a Iheodoro Episcopo Limyrensium domi rogatus, ut in conses sum Patium prodiret, aperto respondit, Papa non Praesente non Tenio. atque hunc ceteri e Latinis Episcopis sequuti videmur, qui quum eo tempore Constantinopoli essent . in subscriptionibus tampn desiderantur. III. Enimvero Graeci Episcopi manifesto Augusti studio obsequendum rati, conventus suos vel absente Vigilio egerunt, atque ex ordine scripta
312쪽
Theodori Mopsuestent, epistolam Ihao ad M.trim Persam et quae Theodoretiis in Cyrillii in scripserat, diligentissime excussere. Vigilii ipsius
testimoniis usi, qu sto in ejus si dicato continebantur. quum autem et illud quaer retur, utrum eos damnari fas esset . quos in Catholica communiono ad mortem usque mansisse constaret; Sextilianus, qui Primasti Episcopi Carthaginiensis et Concilii Proconsularis legationem habebat, copiose doea re graviterque disseruit, Augustini auctoritatibus in medium prolatis, qui saepius contra Donatistas scribens professus erat, paratum se ad caeciliani damnationem fore, siquidem eum crimina ol,ligatum ostendissent, quod illi objieiebant. per eos autem dies Vigilius multa commen- latione ae meditatione Confluuium suum perscrit,ebat, in quo damnatis refutatisque omnibus, quae a Theodoro Mopsueste no impie scripta tepererat, ejus tamen memoriae majorum exemplo parcendum ostenderet: Theodoreto autem in primis atque Ibae multo magis rationem habendam. quos et sVnodus Chalcedonensis honorasset, atque Catholicos agnovisset. liuie commentario Latini Episcopi subscripsero sexdecim. ac Diaconi Ecclesiae Romanae tres : ex Asricanis Episcopis unus Prima sius Adrumetinus. exinde Constitutum Augusto oblatum esse, ambigendum non est nam quod in Actis Concilii non legatur, Augusto ipsi tribuendum puto, qui Patribus exhiberi noluerit, ne consensus Episcoporum, quem tantopere fovebat, divelleretur. quan obrem Patres quum octies jam convenissent. Ili I. nonas Iunias hanc demum sententiam protulerunt 3 . Praedicta
igitur tria Capitula anathematistamus: id est Theodorum imi tum μορ-ati est enum cum nefandis ejus conscriptis et quae impie Theodoretus conscripsit, et imρiam epistolam, quae dicitur Ibae, et defensores eorum, et qui scripserunt vel qui scribunt ad dofensionem eorum, vel
recta ea dicere Praesumunt , vel omnino imρietatem eorum nomine 4anctorum Patrum aut sancti Chalcedonensis Concilii defenderunt, aut defendere conantur. post quae articulis quatuordecim haereticorum damnatae sententiae sunt nominatim, quae in Theodori et Theodoreti et Ibae scriptis eminerent. actum praeterea de Origeniana secta, severaeque in eos sententiao dictae, qui vetera illa Odigenis somnia et commenta renovarant. nec jam aliud restare videbatur, nisi ut iis, quae tanto animorum consensu peracta desinitaque fuerant, Ponti sicis maximi , quod plurimum intererat, auctoritas de more accederet. iii I. Id vero Iustinianus a Vigilio quum repeteret, hic contra nega et, se ab sententia discessurum, quam in Constituto suo nuper explicaverat, grave inter utrumque dissidium ortum est. Vigilius solum verter coactus, nomen ine ejus sacris Ecclesia o Diptychis abrasum: par eos etiam, qui Vigilio adhaeserant, poena sequuta est. Primasium in Acoe-Inetorum monastorium relegatum esse . Rasti eum Diaconum Ecclesiae
Romanae et Felicem Hogumenum mouasterii Cilitani in Thebaida cum sociis deportatos seribit Victor Tonnonensis. sed Vigilii exsilium diutur-
313쪽
1'm non fuit. quum enim aeta Concilii per otium legere licuisso t. aetnt numero Episcopos uno ore priora quatuor Concilia reveritos, de trihus Capitulis sententiam ita tulisse constaret, ut unum Tlieodorum Mop: sueste num, quem nemo Catholicum habebat, nominatim percellerent, Theodoreti et Ibao nomini plane parcerent: soro autem speraret, si ultro Coneilii voluntati assensus esset, ut reditus sibi ad urbem paloret . Lati nosque Episcopos exemplo ipso suo et cohortation cum Graecis reconciliare aliquando posset; animum denique induxit Augusto morem gerere. atque inconstantiao notam prudentiae laude delere.
Primasio Episcoνο Canisaginiensi
I. ANNus hic est a Consulatu Basilii de ei mus tertius. Imperii Iucta
Diani vieesimus octavus. graves jam de Vigilio nuncii Romam pervenerant . in magna eum offensa apud Principem esse, eaque de caus a exsulare: alios praeterea e Latinis in eadem ealamitate versari. ita quoptimarii o Clero viri Narseie in Italici exercitus ducem supplices a diei introgatum, ut qui plurimum apud Augus in m gratia valeret, tantam injuriam a Pontifice maximo deprecaretur. nec vero Narses operam suam
ossiciumve desiderari passus est. sed vigilii ipsius plus potuit sacilitas: qui viΙ. kal. Marii is Constitii tum emisit novum, in quo tria Capitula ad ipsius Cone illi normam damnahat, hac usus clausulta si : Quaecumque vero si me meo nomine, sire quorumlibet pro defensione memoratorum trium Caρitulorum prolata fuerint, Tel ubicum iste resterta, Praesentia nostri plenissimi Constituti auctoritate Tacuamus. tum cavebat idem, ne qua propterea Concilio Chalcedonensi macula adspergeretur. Ideo, inquit, eos, qui memoriatam Ῥistolam ad Marim Persam, designatas superius blasphemias continentem a sancta Chalcedonensi synodo, a Pruesenti temρore innotescente sibi hujus nostri serie Constituti, adserere et estιerint esse susceptam , Nel a quocumque eorundem Patrum . in Chalcedone residentium orthodoxam pronunciatam nituntur adstruere, pari anathematis poena Percellimus. hoc pacto Vigilius schismati occurrit. concordiamque publicum sententiae suae jactura redemit. tum id obsequii ad demerendum Augustum adeo profuit, ut multa ille postea Vigilii rogatu faceret . quao Romani maxime expetebam. porro Vigilii auctoritatem sequuti deinde Episcopi sunt. qui eum eo ante secesserant, Primasius in primis, cui proinde in Africam redeundi potestas suit. utinam hunc contorranei imitati essent, qui in exsilium pulsi errore ipsi suo delectabantur . sibique tamquam Martyribus blanditi, revera pertinaciae suae poetias sustinebant. insignis inter alios obstinatione sententiae Facundus Hermianensis est. jamdiu latitare coactus, no vim Principis
314쪽
irracundiamque subiret. qui tamen in exsilio etiam, duodecim voluminibus quae Constantinopoli adversus Augustum Pro defensione trium Capiatulorum vulgaverat . minime contentu , libram quoque in Mocianum Scholasticum scripserat, quod is Africanos Episcopos Vigilii Iudicatum
repudiantes reprehendisset: eodemque animo Concilium ipsum magnum inseetabatur, postquam id Vigilius Pontifex maximus receperat: ausus praeterea epistolam mittere quaquaversus maledictorum et temeritatis
plenissimam, quam Fidei Catholicae appellavit: ut jam omnium opinio
Sit, numquam eum ab errore resipuisse.
II. At vero in Africa, quum eo jani rediissent Episcopi. qui Concilio interfuerant, et notus jam exitus eorum esset, qui Augusti voluntati repugnaverant. notum ipsius Vigilii consilium, qui dignitatis suae splendorem tranquillitati publicae posthabuerat; studium partium . quo plerique omnes exarserant, lenius Paullo ae remissius essct coeperat. itaqua Piimasius pacis Ecclesiarum cupidissimus operae pretium se facturum putavit, si Episcopos Proconsularis provinciae Carthaginem vocaret, et quae Constantinopoli acta constitutaque essent, iis, qui adsuerant, praesentibus edoceret. quum frequentes convenissent, prudenter ea res atque ex opportunitate gesta animos inter se conciliavit. duo enim ex Episcopis , qui pedem ex Africa non extulerant. Rusimis Taciae Montanao Episcopus, et Vinius celera ignotus, quos Victor Tonnonensis, adversaosaetionis Liuior. Re parati Archiepiscopi obtrectatores appellat, do tota controversia ita disseruerunt, ut oratio eorum a nemine in suspicionem vocaretur. sic demum sere omnes manus dederunt, et Prima sium, quem antea Reparati prope proditorem. honorisque ejus interceptorem habebant, mira congensione sequuti sunt ta . quae autem sub Reparato quadriennio ante decreverant, novis Confixa sententiis conciderunt: nec jam in ambiguo fuit, num Proconsularis provincia cum Catholica Ecclesia sentiret. III. Quam haec grata Augusto. quam jucunda Vigilio acciderint nemo satis explicare scribendo possit. nam quum per occidentem disco dia serperet, eL Episcopi magno numero erroris specie decepti ejuratam Consi uni inopoli doctrinam Catholicam sidemque proditam conclamarent. Post tale exe inpliini spes assulgebat, soro propediem . ut plerique ex illo seditiosorum strepitu in Africanorum Patrum nuctoritate conquiescerent porro Vigilius, quem respublica ob Italia o vices diu apud Principem detinuerat, mense Augusto exeunte regiam denique urbem in Italiam navigaturus reliquit. quum autem rursum in Siciliam appulisset s3ὶ, gravi repente morbo oppressus Syracusis subsistere coactus est. ibi cum periculosa valetudinis curatio reliquos anni menses exercuit. calculorum enim dolore laborabat, tantaque vis morbi fuit, ut quum prope in conspectu Italia esset, Romam tamen, quae jamdiu reditum ejus opperiebatur, pervenire non potuerit. Syracusis eum decessisse constat: quamquam incertum mortis ejus diem esse, plerique omnes consentiunt: nisi quod in
315쪽
antiquo codico Veronensi traditum deniquo legimus t J. Vigilii s sedit
annos decem et Octo, menses duos. dies nOMem. moritur in bracti sis secunda feria, nocte, septimo idus Iunias, radictione tertia. hae tamen notae tabulis temporum non respondent, in quihus hoc anno Indictio ei et ur secunda, diesque ille VII. idus Iun. Dominicus est. itaque in menso latere mendum agnosco, scriptumquo primitus arbitror VII. ID. DECEM U.
Iiaec certe si admiseris, habebis radictionem tertiam a Septembri incohatam, et feriam secundam , qtiae fuit vi I. idus Decembres: quo die illo obiisse videatur. hune vitue sinem habuit Vigilius, meliora ingenio et doctrina et virtute meritus, nisi eum ad diutificatum capiendum cupiditas impulisset, quam poena expiari necesse suit.
Primasio Episco o Carthaginiensi
I. A Consulatu Basilii annus hie decimus quartus suit . Iustiniani Angusti vicesimus nonus. Ianuario ineunte Vigilii corpus Syracusis Romamusquo perlatum est, Et . in aede Marcelliana ad viam Salariam sepultiim. in ejus locum Pelagius creatur, qui lal orum ejus socius fuerat. in Africa autem Primasius, qui Proconsularem provinciam pacaverat, Numidiis e sibi reconcilianduo viam rationemque meditabatur. Numidae enim Episcopi veteres etiamtum querelas deplorabant, tribus Capitulis ad Prinei pis arbitrium damnatis, novum ac perniciosum in Ecclesiam morem indu etiam, ut primarii viri in Catholica communione desuncti damnarentur; deinde ut vel summa Conciliorum magnorum auctoritas impune contemneretur. itaque eos, qui Constantinopolitanae synodi decreta receperant, aversabantur, ut cum iis sentirent . qui in Illyrico maxime atque Italia intestinum ac domesticum propo bellum Catholicis omnibus indixerant. in ea na demum sententiam venit Primas ius , ut Episcopos Numidi auCarthaginem ad synodum invitaret. ii vero, quod potissimum ad confirmandam concordiam opus erat, dicto audientes fuerunt. quumque Cartilagino
Versarentur, et quae anno superiore pertractata suerant, cognoscerent, se sectiosorum artibus deceptos facile intellexerunt, nec jam sibi fas esse, ut Concilii Proconsularis , quo cum majores semper conSenserant, aucto- Iitatem aspΘrnarentur. datae igitur dexterae, et pax in conventu firmata, ut in una omnes Ecclesia esse, atque eandem se doctrinam cum Primasio
requi prosit erontur si . II. Rehus Numidiae compositis, latius in provincia Byzacena dominari discordiu videliatur: aegrius enim a Facundi Hermianensis sententia di-seodebam, qui diu apud eos in honoro fuerat, submissisque libris, quos ediderat, Iudes earum rerum Episcopos in opinionem suam nomine iῖ
316쪽
et existimatio no pertraxerat. opportuno tamen accidit . ut Boethio Prima te demortuo. is lion or Prinias io Adrumetino deberetur. qui et Constantinopoli diu versatus totam controversiam illam callebat. et ob doctrina laudem commendatus, nova accedente dignitate, plus aliquid roboris ad animos conciliandos habiturus putabatur. ceterum qui provinciam a tua inistratiant, jussi ab Augusto seditiosos poena coercere, Theodoriam Episcopum Cabat sussitanum exsilio multarunt: eique additus socius victor est Tonnonensis, ut in Chronico ipso suo ad hune annum testatur. qui soin custocliam quoqn traditum, nec semel in carcerem conjectum esso comm morat. atque hi antiquis se Ecclesiae Martyribus comparabunt. ol,liti. quas oti in Augustinus sapientissime scripserat, caussa Martyres fieri, non
Primasio Disco 'o Carthaginiensi
I. HUNC annum veteres a Constata tu Basilii decimum quintum vocant, quo Iustinianus Imperii sui tricesimum incohavit. lurbatum identidem in Asti ea trium Capitulorum caussa: nam quum fama esset, veteris sententias fautores in Italia vigere, quique eum Pontifice maximo conjuncti erant, invidia laborare; efferebantur interdum, qui antea contra Primasium steterant. ac vix obductam Ecclesiae cicatricem resticabant. ea caussa fuit, cur Primastiis auctoritatem Principis et praesidium imploraret. si Victori Tonnonensi fides, quicumque Primasti voluntati obse Minoluerunt. sustibus, custodiis, exsiliis a illicti. Victor ipse cum Cabarsus-sitano Theodoro, quamquam Alexa lidriae exsulabant. quod a maledictis sibi non temperarent, diu ibidem consistere permissi non sunt: atque iumonasterium Talhennesiotarum apud Canopum deportati, ubi innocentius
I l. Verum, si eas turbas exeoperis. quas ejusmodi homines sectionis suae studiosi quandoque excitarunt: vix ulla aetas in Africa plures in litteris disciplinisquo exercitatos . et praeclara ingenii laude itorentes numeravit: ut imperiti tantum atque otio dii Iluentes eo tum aestu abrepti videantur. nam e scriptorum numero, quos novimus, praeter Victorem Tonnonensem , vix alium reperias, qui Faeundum Hermianensem dissidii illius auctorem non deseruerit. Primasius Adrumetiniis jamdudum anto alios inclaruerat, Vigilii oli in in adversis comes, ejusde inque in omni consilio adstipulator. hujus scripta seruntur, quae exstant, Commentaria in epistolas sancti Patilli. alia item mysticae expositionis in Apoca- I sui ad Castorium in libros quinquo tributa: tum qui periere, libri tres de haeresibus ad Fortunatum Episco 'tim nec modo studiis ipso dedi ius fuerat, sed iis etiam saverat, qui litteras colerent. nam ei certu
317쪽
lit,ros de partibus dioinae legis illeavit Iuni lius Cassiodorio ti cognitus.
Vticensis, ut sertur Episcopus, qui Graeciam adolescentior Syriam tuoporagraverat . ac Nisibi Paullum quemdam . Persam genere , divinas litteras explanantem audierat: quemadmodum ipse in praefatione Prima si odo ea ro interrogatus exponit. hujus item opus creditur Institutio adolescentis nec dum editum ti . jam Victor Malaritanus in Criticorum numero liabebatur, a quo Cassi odorius exemplum expectabat Cassiani operum. quae ille emendasset 3 , iis demtis aut mutatis, quae de liboro lio mi iras arbitrio neque acute neque accurato tradiderat. nec infra hos suit Eugi- pius, non utique geminus, sed unus idemque, Abbas monasterii Lucullane usis in Campania. et Presbyter ex Africa, quem superius a Cassio loriolaudatum commemoravimus s. . hic est, qui vitam s. Severini Monachi scripsit, quam ad Pascha sium Diaconum missam accepimus is . Cassiodorius vero do libro, quem Eugi pius idem Marini Abbatis et Monachorum ejus hortatu se scripsisse testatur, Hic. inquit s6 , ad parentem nostram Probum virginem sacram ex operibus sancti Augustini valde beatissimis quaestiones ac sententias ac dicersas res deflorans, itι tino corpore necessaria nimis dispensatione collegit, et in trecentis triginta octo
cupitulis collocaoit. qui codex, Thesaurum ipse Eugi pius appellat )tit arbitror, titiliter legitur, quando in uno corpore dιligentia studiosi viri potuit recondi, quae in magna Bibliotheca vix praei alet inpeniri.
in in et poesi tum honor apud Afros erat. nam Vereeundus illo Iuncensis Episcopus, quem Chalcedono obiisse scripsimus, divinarum litterarum scientia clarus, multa et versibus commentatus, reliquisse dicitur libellos dactylico carmine hi nos, alterum de Resurrectione et Iudicio, alterum de Poenitentia Ir , quorum postremus vetustatem tulisse sertur s). quum autem, Vandalis ex Africa ejectis, praesides e Graecia mitterentur, nec raro Constantinopolim negotiorum caussa adire , et inter Graecos versari opus esset, multi propterea id quoque laboris susceperunt, quod majores neglexerant, ut craecas litteras discerent, magno utique ingeniorum bono, quae inveteratam barbariam paullatim exsuerunt.
Primasso Disco O Carthaginiensi
I. ANNus hie est post Consulatum Basilii decimus sextus, idemqno Iustiniani Augusti tricesimus primus. mortuum hoc anno in exsilio apud Sinop m monasterii Cilitani Ilegumenum Felicem. tradit Victor Ton non ensis, cujus exitum laudat, quod illarum partium esset, quas ipse sum
318쪽
quebatur. lite illo est Felix. quem olitu Vigilius, quum Busti eum et Sebastianum Diaconos suos gradu movit, his verbis notiti natim damnavit si Felicem etiam Monachum Afrum , qui Cillitano monasterio dicitur praefuisse, et lepitate sua atque inconstantia congregationem 6tisdem monasterii per diuersa loca certum est dispersisse, et Uestrae pras itatis incentor est, cum uni ersis, qui eum vel vos, tam Clerici vel Monachi, qtiam laici, post praesentia interdicta in aliqua Nestra
se societate polluerint, aut consensum consiliumque praebuerint, regularem in his, quae item superius legitur, constituimus manere sententiam. textus, ut vides, ver horum vexatus: sed vis tenetur. II. Porro apud Cilitanos non defuisse, qui post Felicis desectionem Monachos rursum cogeret severetque. frequentes in provincia Byzacena Nonachorum semiliao persuadent, Adrumetina in primis et Riis Pensis, quarum monasteria clarissima erant: esto in ea dispersione, quam Vigilius Commemorat, veri simile sit. nonnullos Deo auspice in alienas regiones opportuno transmisisse, qui dum otium sibi et quietem quaererent, alios atque alios ad religiosae pacataeque vitae securitatem exemplo ipso
virtutis et rerum omnium contemptu traducerent. ιγ apud Ilard. G rc. T. DI. P. ISI.
Prininsio Disco o Carthaginiensi
. ANNO II hune a Consulatu Basilii decimum septimum. Iustiniani Augusti tricesimum secundum historia designat , Constantinopolitanis pestilentia maxime memorabilem. hoe aut proximo anno Pontificatu soabdicasso videtur, qui provinciae Byzacenae Primatum tenebat, Adrumetinus Primasius. neque enim audiendum puto Victorem Tonnonensem infesto in eum animo haec scribentem ci : IReςersusque ad Sua, quae
prius defendebat, Talidissimis persequution bus impugnacit, siletibusque
calumnias generando, eorumque substantias auferendo. sed in quibus Peccavit, latere non potuit. siquidem postquam a Catholicis sui Concilii Antistitibus pro suis praeparicationibus condemnatus, infelici morte extinguitur: et quae conquisierat fraude, sideliter a Iudicibus auferuntur. nimirum vir litteris deditus honorem , opinor . cupidis reliquit, maluitque privatus utilem multis operam in scribendo ponere, qua in Episcopus perpetuum hellum gerere cum factiosis. cujus abdicationem si cita mors consequuta est, placidiore etiam exitu decessisse crediderim. qui antea sponte reliquerit, quod mors vel invito ablatura erat. nec vero ei vitio vertendum fuit, si quid sorte pecuniae multatitiae apud eum inventum esset, quod in fiscunt referretur. recte enim Ecclesiae addixerat, quae indidem prosecta esse videbantur.
319쪽
Primasio Disco o Carthaginiensi
I. ΑΝNus hie fuit post Consulatum Basilii decimus octavus, Instiniani
Angusti tricesimus tertius. in Africa quum ad paucos redacti jam essent. qui in trium Capitulorum defensione, quam olim plerique omnes temere Susceperant, permanerent ; multo magis fracta ac debilitata factio est nunciis ex Illyrico adlatis, totas illic Ecclesias, mutata sententia, Co ei lii Constantinopolitani Decreta, quae tanidiu respuerant, amplexas esse. sactum Victor ipso non inficiatur, sed more suo reprehendens sic refert.
Illyriciani Episcopi, praeter pama monasteria Par Osque siteles, Persequutionea passi , consentiunt, pristinam sidem in irritum deducentes. II. Sub anni exitum quum Bulgares in Thraciam irrupissent, ad muros usque regiae urtiis pervenerunt, ubi ac liter utrinqlio pugnatum est. in eo conflictu Sergium Patricium, qui Magisterio militum in Africa pessime functus fuerat. barbari captum crudelissimo discerpsisse dicuntur: quos demum Belisarius ab urbe depulsos Danubium transtro coegit liλ
Primiasio Discos o Carthaginiensi
I. HUNo annum a Consulatu Basilii decimum nonum numerant veteres, eundemquo Iustiniani ab Imperio suscepto tricesimum quartum. suit hic vitae ultimus Pelagio Pontifici maximo: post quem xv. kal. Augustas creatus est Ioannes hujus nominis tertius. superstes etiamtum apud E chaita vivebat Reparatus, qui Ecclesiam Carthaginiensem administraverat. nec a proposito declinabat, unus paucorum ex Episcopis Africanis, qui sibi ipsis potius, quam Ecclesiae Romanae sidero voluerunt, cujus judicium adversus tria Capitula manifestum ab omnibus tenebatur. cum eo sere versatus ereditur vir cetera doctus Liberatus Diaeonus, qui in eadem opinione erat, atque id temporis Breptarium scribebat Caussae Nestorianorum et Eutychianorum , quo res annorum centum et triginta quinquo carptim persequutus it . haud inutile posteris , qui co usi sunt sa , opus reliquit. sub hujus autem sincin quae Episcopis contigerant, qui sententiam priorem deseruissent, quique in eadem permanere maluissent, sic Iustinianum perstringens adnotavit. Cetera Tem, inquit,
quae a ubsequenter in Episcopis et tholica Ecclesia tib eodem Principe facta Sunt , quomodo consentientes Episcopi in trium Curitulorum damnationem muneribus ditabantur, vel non consentientes depositi in
320쪽
exsilium missi sunt , et et aliqui fuga latitantes in angustiis fel em
exitum susceperunt, quoniam nota 3unt omnibus, Puto nunc a me silenda.
Primasse Discoρο Carthaginiensi
I. Esae lite annus a Consulatu Basilii 'vicesimus, Iustiniani Augusti
tricesimus quintus, quem Constantinopolitanis lanestum suisse constat. quum enim popularis in regia urbe seditio constata esset. Imperator ita plurimos animadvertisso dicitur. at Ecclesiis Africae explorata pax esso videbatur. ii enim, qui veteris dissidii studium nondum abjecerant, poenao metu domi et eum amicis de ea controversia deliberabant. Ceteri . quum nemo eos interpellaret, si quid norant. dissimulando pacom servare conabantur. itaque, pacatis praesertim provinciis. qui litteris delectarentur, in eo otio plurimum proficiebant, non levi doctrina o laude, quae tum in Italia ipsa prope defecerat. Cassiodorius sane. qui tum, aula relicta atque honoribus contemptis, in Vivariensi monasterio apud Scylicium consenesce hat, quum totus in litteris esset, praeclaraniquo Monachis suis Bibliothecam adornaret, codices ex Africa comparare pergebat ci): disciplinarum veluti domicilium apud Afros esse arbitratus, unde litterarum subsidia peterentur. inter ceteros autem codices, quos indo ad samittendos ajebat, Commentarium in Paulli epistolas expecta hat, opus Petri Abhatis Tripolitanae provinciae ex Augustiui sententiis consectum, quae apte dispositae sic Apostoli verbis ubique conveniebant . ut Augustini studio collocatae viderentur. II. De ipso Petri monasterio, quam apud urbem situm esset, ii ibi laccepimus. nulla certe id temporis in Africa Tripolis erat si : ac provinciae nomen tres illius tractus urires dabant. Oea, Sabrata, Leptis magna. quum autem aedificia Iustiniani in postremis duabus multa numeret Procopius. nullam de monasterio condito mentionem intulit: ut nevo ejus antiquius merito putari possit, quocumqua demum loco inter
duas Syrtes exstructum agnoscamus. Cassiod. de disin. Det e. S. v. MabilL a Ceuari Geogr. am. lib. IuI. c. b. S. 1d. Mus. Ita . T. I. P. δ .
Primasio Disco O Carthaginiensi
I. ANNns lite a Consulatu Basilii vicesimus primus est . idemque Iustiniani Augusti tricesimus sextus: qui hoc anno niagnificum Sophiae templum, cujus hemisphaerium quadriennio ante collapsum jam restituerat,