장음표시 사용
221쪽
Itaque eius obiectum nequaquam malum est, sed bonum, Calco mapparens . nempe opus illud utile fini consequendo ,&a spes est Gieri , quia haec versatur circa bonum consequendum, illa ci xc is medium , quo bonum acquiritur . spes praecedit audaciam . -υ-dacia spem consequitur. Cum Sanctus Thoma, ei pro obiera o raso signat ma tum euertendum respicit, ut dictum est ad id uiso a
primo aspectu nomen audaciae praebet, non ad rem intime cori sideratam , ut recte adnotarunt Caietanus, & Valentia. Qinoia caceo etiam patet ; quia Aristoteles idem obiectum tribuit fortit Ἀ-dini, &confidentiae ,&audaciae, nisi quod audaciam pro Viri acceptam , peccare dicit in circumstantibus obiectum qina Ita sunt tempus, modus, & alia huiusmodi confidentiae autem nomine intelligit Aristoteles audientiam moderatam. Audaciam veto tanquam vitium nominat. Sed praestat eius verba transcribere quamquam multa , plurimum enim ad rem faciunt. Von eritistitor caussa vi ortis , sidis fert, or agit omina, quae sortitudini eo eutanea sunt. Ex ijs autem , qui modum superant, ii qui metus vacuitate superat, caret nomine .se autem musta , quibus imposita nomina non e supra diximus. Sed appellari pores vetinsanus quidam , mel doloris omnis expers , si nihil metum, neque terraemotum , neque procellas, quales esse aiunt Gallos. aui autem in eo modo superat, quod in rebus formidolosis praesidaraudax eis. Atque audax etiam arrogans se , situque fortitudinis laudem sumere videtur . Itaque quo ille animo es in rebus formidolosis, eodem multhie videri. uibusiumque igitur rebus potere , eum imisatur. Itaque μι υιά,
ut plerique eorum timiditatem habeant cum audacia coniunctam. Nam cum
in his se iactent , audaciamque ostentent, res formidolosias tamen non perferunt . At qui metuendo modum severat, is ignauus , timidusque iocatur. Nam O quae mituenda non sunt, gr quemadmodum non sui, metuit --niaque ei I m generis eum comitantur . confindo quoque modum desierit. Sed cum in doloribus, atque moliniis modum superat, magis sese indicat, ae prodit. Ab omni igitur ste fre derelictus eri ignauus e omnia enim per Π-msit .fortis vero contra . hominis est enim bonas e freti, beneque sperantis confidere . In isdem igitur rebus timidus, audax , se ortis versantur. Se non eodem modo in eas assecliseunt. Illi enim modum transeunt, ac deseruinhic mediocritatem seruat, que in his, ut debet ,gerit. Atque audaces s ne praeproperi sunt, ac Praecipites, periculumque ante quam in periculo versentur , adire volunt. In ipse autem periculo sunt tardiores, gr a sententia desidunt. At Tiri fortes in factis Vsis acres sunt, celeres, ante factasid ces , or quieti. haec ille . Illustrandus mihi tantisper videtur Aristoteles in ijs, quae affert ad discriminandum audacem a sorti. Audacia perturbatio est a natura homini insita , quae potest tam bona prodire , quam matia , fortitudo virtus eis studio hominis comparata , ac sem- . per bona . De utraque Plato dum pro socrate Apologiam conte'
222쪽
xit, sic habet similiter, & in illis nequaquam idem esse , Censendum est fortitudinem , & audaciam . Quapropter coiit iugit, sortes quidem audentes esse . At vero nonomuesaulntes orae sunt. Audacia enim ab arte hominilus, ab ira, ab in uviada r; si titudo autem a natura, debitaque educatione prouen t animorum. Quod Plato velit audaciam esse ab arte , ira insania ; non ideo negat eam etiam es le a natura , sed asserit audaciam cum abit in vitium eruciturque mala , tunc vel ab arte, seu consilietudine , aut ab ira , aut b insania adiuuari , ac foedari. Quemadmodum sortitudo etiamsi,eius exor tus a natura est, imo idem qui audaciae , tamen habet principium etiam alterum, quod est educatio, seu consuetudo bona .mita quo per Aristotelem portitudo est audacia ipsa mediocritatem seruan S. An vero audacia absque eo quod sortitudo sit, possit mediocri tatem seruare Aristoteles in partem negantem elle vide cur . atque in hoc audacem a sorti dispescere. Sed eius sensus. Polle quidem audacem mediocritati adherere , sed raro id accidere, neque enim uero , statim ac naturalis facultas, ac bene quidpiam agi Iatque in sua operatione obseruet illud , seu Chilonis Laceia armoni junius ex septem Philosophis, seu cuiusuis alterius dictum, Ne q id nimis, co ipso virtutem consequuta esse dicitur. ad quam conse quendam non una semel operatio bona suisicit; sed plures necubsariae sunt, multum enim inter dispositionem , ct habitum incerest. Itaque quando Aristoteles pronunciat audaces m ipti, peri-ciculis erici tardiores , atque a sententia desistere I accepit id quod in audacia sola vi perturbatio est, &a sortitudine multum dissita, ac remota . nam si audax ipso periculo non se prae thet, tardiorem , sed audeat magis , tunc ad ibrtitudinem accedere videbitur. qu quam non dum , ut dixi ; sortis esse dicitur. . Qui cupit optatam cursu contingere metam , Mulaea tulit , fecitque puer, sudauit, assit. Ea his quidem , qui in periculis deficiunt , S ante pericula animosis se praeserebant ; audaces plerumque non ex naturae conditione , seu solo verbo, & inliantice statu elati, atque tumidi sunt. Evi Tero lingua sunt audaces
Classim fugientes securi sunt a malis
Huius farinae hominem describit Uate, Mantuanus dum Dran-eem describit. Largus , opum , lingua melior , sit strigidis bella Dextera , consili se habitus non Futilis auctor Seditione potens, genus huie materna superbum Nobilitas dabat, incertum de patre ferebat
Surgit , his onerat dictis , aque aggerat Iras . Quem etiam Turnus graphice delineat. . E e 1 La
223쪽
Larga quidem simper Drances tibi copias di
Tum cum bella manus psunm, patribusue vocatis Primus ades , sed non replenda erieuria verbis ua tuto tibi magna volant, dum d stinet hoctem Agger murorum , nec inundant sanguines in ii ' Proinde tona eloquio, stilum tibi . meque timoris ιcribi Ague tu Drance . Et post paulo . . . uImus Di aduerses quid cessas an tibi Mavors
Ventos in lingua pedibusquefugacibus ictis
Semper erit Sed haec verbosa scurrentosa audacia; audaciae, aut nihil habet, aut spuriae cuiusdam audaciae nomen sortiri potest. Itaque ex Aristotelis Platonisque sententia , audaciae pleriimque permista timiditas est . Ita ab illa in bellum inducimur, ab hac revocamur illius impetu protrudimur in pericula, huius et arditate frigescimus, re retrocedimus abacti . Fingamus, inquit Demetrius Philosophus, bestigeranti, g r in acie fianti, hinc fortitudinem, iiunc timiditatem Hsi iere, quantum putas diuersas orationes habebunt Nonne fortitudo quidem permanere iubebit , μ' ordinem suum conseruare Sed ingruunt tela'. se linendumeri. At vulnerabor. Tolerato . Sed monar . Morere potius, quam relinquas aciem . Haec oratio dura videtur , atque immitis . Contra rureo timiditatis humana per Iouem , atque molar. Nimirum enim , recedere iubet trepida tem . Sed scutum aegrefero . ALycias . Molectae me Thorax4. Ergo resilue. Ueruntamen ut dixi audaciae non usquequaque comes it timiditas. Perseuerat quandoque ad exitum vique belli, vulnera sustinet alacriter, morti etiam se subi jcit libenter e sed peragit omnia inconsiderate , impatienter, cum violentia, sine consilio sine moderatione , uno verbo , eoque secundum vulgi sensum accepto , audacter . Vin tu in audaci, quodam viro interspicere omnes audaciae conditiones , effectusque. En Turnum illum Rutulorum Regem , quem pro audaci viro proponit Virgilius, ac propterea illum saepe hoc eodem nomine appellat. Audacem ad Turnum his audacis Rutuli ad muros. Hic sine consilio operatur. vide quemadmodum senior illum latinus alloquitur. O praestans animi iuuenis, qwantum Vse feroci
Virtute exuperas, tanto me ι mensius aequum eri Consul re , atque omnes metuentem expendere caseus. Hinc violentia . E DTabbus exasu dictis Violentia turni Hinc subitus in arma furor.
Arma amens fremit, arma thora, rectusque requirit.
Saevit amor ferri, seelerata insania bElli
224쪽
ollit Turnus ut antevolans tardum praecesserat agmen . & 'l' i i At non audaci cessit fiducia , Turno Vltros animos tollit dictis , atque increpat Thro . &Haud aliter iuuenis medios moriturus in hosses Irruit ,-qua tela uidet densissima , tendit. Hine bonorum consiliorum imprudens contemptus . .
f., i Tunc si agatur regem , atque ita turbidus infit. Nulla mora in Turno , nihils, quod δcta restinent Ignavi Aeneadae i nec quae pepigere recusent Congredior, fer sacra pater , gh concipinaedus. Et alia , quae sequuntur . Olli sedato respondet corde Latinus . Hinc multa audacter contra voluntatem Dei suscepta. Aeriam earlo nam Iuppiter Irim Demisitgermanae haud mossa ius ferentem Ni Turnus cedat Teucrorum moenibus altis . Hinc in extremis periculis , aut desperatio praeceps. Excindine Lmos , id rebus defuit unum Perpeti, 'dextra nec Drancis Acta refellam s i Terga dabo 8 Et Turnum fugientem hae terra Tidebit ivsque adeo ne mori miserum e se x Aut indecora fuga . Ergo amens diuersasua petit aequora Turnus Et nunc hiae , inΛ huc incestos implicat orbes LDemum preces ad hostem indignae atque humiles . Ille humilis supplexque , oculos , dextramque precantem
Quod autem audaces in periculis asserat Philosophus plerumque deficere , ac retro etiam cedere , id etiam illis euenire ex ea caussa solet quod audacum mos est ; supra vires audere ; quod de iuuenibus frequens est, quibus audacia tribuitur , quorum uni Aeneas sic loquitur . duo moriturus abis , maioraque viribus audes Fadiit te incautum pietas tua . Am.bb RAudaciae exemplum tibi praebebit Icarus Daedali filius, cui cum pennas ad effugium apposuisset pater, ille de uolatu tumescens, altiora se quae uult, α de coelo praeceps in pontum decidit. audi Nasonem. Cum puer audaci cepit gaudere volatu Deseruitque ducem, citaque cupιδ ne tactus Altim egit iter. & quae late prosequitur . Recte igitur Archidamus Lacedaemoniorum Rex cum vidisset filium suum nimis temere contra Athenienses audacterque pu- Aut vires , inquit, fili tibi sunt augendae, aut minuenda
225쪽
da audacia recte, inquam , Archidamus, consilium audaci filios Iaebet, cuius audaces cum egeant maxime, minime tamen illud cxcrpiunt; sed Vis consilij expers mole ruit sua .
Vim temperatam Dij quoquepromouent. Vt Omnis audacia virium mensuram ιxcedit teste Clirarco historio grapho apud Stobaeum , ita & omne consilium respuit, quo admisi, audaci, isse desinit, S: in tortitudinem euadit. Animaduertens omnia in Phaetonte si mentem adhibeas . Is ut fingunt Poetae s olis se este prolem cum agnouisset, audacior factus primum terras caepit despicere, &Concipit aethera mente.
S dereis transit . patriosque adit impige ortus. Adit ego Patrem suu in , qui sol erat in caeso fulgons', & curru suo lucem vehens eamque inter mortales late spargens , hunc e go vi II Sol oculis iuuenem , quibus aspicit omnia vidit.
Nate, inquit, ecquid a me petis age expone si quid expetis .
Currus petit ille paternos . Inque diem alipedum ius, moderamen equorum . Audax , & temeraria petitio . Magna petis Phaeton , ist quae non viribus ictis
Munera conueniunt, nec tam puerilibus annis.
Ergo illum suae liberalitatis , dc promisti poenitens Pater de homtari nititur ne in postulatis perseueret, suam ut agnoscat mortalem conditionem, ac naturam, ultra fas ne audeat ἱ alia omnia poscat, impetrabit; ille cetera praeter id , despicit omnia ; nec aliud optat ; repetit monitus Pater , pericula commemorat in petitis. nierat monitus . dictis tamen ille repugnat i Propositumque premit: sit atque cupissi ne eureus. Videlicet hic inter praecipuos audaciae effectus numeratur ; bonis nolle acquiescere consilijsb. Ergo cum sortitus est suae petitionis exitum, quem consequi solet audacia consilij expers, hoc est mole corruere sua. Voluitur in praeceps longoque per aera tractu Fertur . Vt interdum de caelo Hella Hreno Et si non cecidit, potuit eecidisse videri. Eius tumulo carmen insculptum , in testimonium audaciae Hic situs G Phaeton eurrus auriga paterni ucm si non reuuit, magnis tamen excidit ausis.
226쪽
Desinitur ex Arimicis, diminguitur, quomodo timor sit retrauis eur leuia quandoque timentur . Leo cur gallum . Opiniones exploduntur . Lucretius in primis . Leo flammas,ostrepitum rotarum timet . cur vero gallum ' an desterati timent. Argumenta ad partes . In timore consilium . Afino elucumtus . noctra Frmo . Christi Domini timor.
TImor Aristoteli est Molestia quaedam , sir perturbatio ex phan-
va futuri mali, vel idonei ad interimendum , vel mole ii cum ste euadendi. super qua descriptione nonnullae emergunt difficultateS. Primum docet Aristoteles grandia solum mala timeri , quaedaautem mala minime ἱ quis enim , inquit, timeat ne sit iniuctus , aut itardus sed enim vero vir studiosus , quid metuat magis λ Distinguendum igitur in hac re . Metus duplex, sicut & aliae quaedarria palsiones rationalis , & naturalis priore timentur ea , quae molestiam rationi, & menti incutiunt, qualia sunt peccata, ignominiς. osteriore alia , quae interitum, aut molestiam ingerunt sensui, dei ac posteriore sermo Philosopho . Praeterea grauiora timeri docet. Igitur mala , quae leuia sunt,
nequaquam timentur, ita sane . quis enim timeat muscam , aut
pu icem ad se venientem quod si puer, aut muliercula quandoque sibi a musculo , aut a musca pertimescunt, id vero eis, quia magnum hoc sibi malum esse existimant. Vt enim quidpiam timeatur satis est, ut existimetur molestiae illatiuum . existimatio vero non in omnibus una est. In hac re nimius suit Thegites ille, qui cum omnia timeret, nunquam domo pedem efferebat, quin prius Hecates simulacrum in suo Carario domestico positum contuleret . Itaque id quod metum inseri, grauesit oportet, inquit Philosophus. At obstat experientia , videmus enim leonem a gallo gallinaceo, praesertim si sit albus, sibi timere . Sunt qui leones desen dant a me tu , dicantque illud odium esse quoddam e mcax ,& praesens . At odium illud , si est, mali alicuius particularis est; fuga autem mali huius sine timore esse non potest. Oderit ergo leo , sed timebit. nam timidi oderunt, unde illud , oderint, dum metuant. Existimo igitur leonem metu agitari ,& damnum sibi a ratio inserendum apprehendere, nisi caueat, sed audiamus Epicureum Poetam de leone , & gallo Philosophantem. uuin etiam gallum noctem explaudentibus alis
227쪽
Auroram clara cometum ioce Tocare nu queunt rapidi contra conriare bones , . Inque tueri. Ita continuo meminere fugai
Nimirum quia sunt gallorum in eorpore quaedam Scmina, quae cum sunt oculis immissa leonum Pupillas interfodiunt, acremque dolorem
Praebent, it nequeant contra durare feroces .
Friuola caussa . & hoc de seminibus in omni re insitis Epicureum figmentum est. tum quae ista sunt semina tam collimata,
ut recta in oculo, incurrant leonis, exiguos . tum cur non oculos taurorum, equorum, hominum , canum, vulpium, filium interfodiunt ρ tum unde illis tanta emcacitas, ut totam leonis anum o sitatem sit buertant. momento praeterea an illa semina continenter ex gallorum corpore e siluant an dum cantant, an dum
leo praesens est, ultro emittuntur telorum instar, & ceu Hystrix sit os eiaculatur aculeos sese subrigens. Ita Gallus gallinaceus suam pelliculam astringens semina dirigit in oculos leoninos. At pennae credo impedirent ei aculationem, & semina in silua illa plumarum haererent. sed a uolent in leonem. An non leo inverso corpore ristum ab oculis defendere posset, an capitis deflexione , an palpebrarum demissione , &clausione luminum pericula euitare non valeret. Scio seram hanc animosam fulgorem armorum non expauisse , sed oculis in solum demistis irruisse in hostes armatos . cur non contra unum gallum
Sed esto gallus pugnet seminibus eminus coniectis. Leo flammam etiam pertimescit. an e flammis semina , & stricturae Ita credo , respondebit Epicurus . nam omnia seminibus facit plena . sed cura leone non etiam emittuntur seminum iacula in gallum. ,& flammas an ne etiam a rotis carrorum strepitantibus feritur semitii bus emissis leo; quas timet Iam cum timor in parte sit irascibili, debet ab eo, quod timetur , arduitatem ,& dissicultatem inuenire sugiendi, quae autem leoni postit ob ijci dissicultas euitandi alitis illius, quae de corti sua , deque uxorculis suis pedem esterre foras vix sciant 'An litarc leonis inuidia potius est, quam timor & fuga illa abominationis est ; quam timoris . Caussa inuidentiae; quia cum viru-que animal solare sit, re de solis virtutibus participet, Salio tame principalior hac in re locus datus est . ergo ipse solem salutat orientem , solem in medio coelo stantem cantu veneratur, solem ad nos noctu subinde accedentem cantu suo praenunciat, ad eius occasum, gallus cum suo gynςceo statim sese veluti plorans occulit silentio, & redeunti subinde collactatur . Grauior dubitatio est, an timor occupare quemquam valet: cum spes euadendi nulla effulgetuunt enim pro utraque parte, α
228쪽
auctores, εἴ rationes . Negant Aristoteles, & Sanctus Thomas ratio horum. Timor admittit consilium , sed in malo necessario atriue ineuitabili nullum adhiberi potest consilium . igitur nullus ibi timor, sed tantum tristitia . Ratio altera. Timor est mali futuri , sed quod necessario euenit. praesens suo modo esse putatur igitur in eo metus non est. Aien es confirmant cxemplo . nam Iesus Christus generis humani assertor, certus de futura morte, timuit tamen, & vero timore, ut Sancti asserunt Patres.
In vitis, dirumque nefas in pectore versat.
. Recte igitur insta subdit . . . . t a uem metui moritura. dicat qui mori iam decreuit, metuere, aut mortem, aut
, non potest . sed an recte postea Virgilius subdit ZAttrepida, suer Uptis immanibus essera Dido
Sanguineam voluens aciem, maculisque trementes .
. . Interfusa genas, di pallida morte futura. Et postea in Mezentio, qui omnem a sie metum propulsans ait. uid me erepto sui e nato Terres rivo viasti fuit, qua perdere possies.
Nec mortem horremus, nec diuum parcimus illi D es e , Iam venio moriturus .
. . . Tanquam si diceret. Ego mortem necessario subiturus sum , idcirco timere neque dςbeo, neque possum. quo argumento Vtitur. sepe Seneca , ad mortem non modo non timendam, sed contemnendam. Ego sane in partes Aristotelis, &Sancti Thomae inclino; ivi existimo timorem Inita spei esse. Quae circa ea, quorum acquirendorum facultas nulla sit, nulla versatur. ita eorum, qua ineuitabilia fiant, timor non est,&cum malum aliquod ineuita- .mile perhorrescere V1demur, re Vera non illud, sed aliud malum timemus coniunctum, quod euitari a nobis possὸ confidimus, ut accidit in morte. De Christo Domino aio , ipsum eo pacto timui GJo , quo Voluit mortem a se auferri. Quidam timorem bifariam -cliuidunt , in absolutum,&efficacem,&in conditionatum, a que inem cacem. Hunc secundum in obiectis necessarijs aduenis concedunt priorem secus. i r .
229쪽
T Andem tecum subsesiuis hinc cogitationibus modum , ac
manum adhibeo, o cos sortitudinis,&calcar ira. Ecquid sine aliter poteram cui tui igniculi ab ipsius ortus mei natalibus naturales sunt, atque congeniti. Opus quidem a me re sine comite , atque adiutrice susceptum nullum. an sine modo licet non sine obtrectatoribus . iudicium esto eorum qui actionum mearum momenta trutinarint . nec tR 'squeqη que mala es, &Stoici ita sentientes alibi cum prudentibus.a me reiecti. Profecto me tui non poenitet etiam sine dote acceptae. Mecum naxa mecum mane , manentem libens suscipio . idcirco te in has conatus laborisque mei postremas operas distuli compellandam ne medio se te me in labore deiectum a te frigidus conquerer . Ne ergo tuas a me celeres unquam quate pennas vivens amplecta V, ac teneam moriens deficiente manu,nam non malae indolis omnino, α .vir:
IRAE DEFINITIONES DECLARANTUR IL T
m binae o Aristotele .is defensus qua finitis perturbatiovis m, bor motio eauras in ira quid ea: Interras ira desinettia . . abs num bonae e aborum definitiones varia . Ira. quomais oui ' rabs, sist peculiaris perturbatio A l IAU. ibile IUP. i ι in I. in vi id caivbui
I Ram duplici definitione explicari posse docuit Aristoteles, Ab
tera Salectica ; phisica altera , sevi naturali prorem daripexsormam , posteriorem per materiami ea est. Dars V suis doloris vicium aduersuro inferendi . haec .. Ucruor te seiuna sigMG asst eius caloris, qui circa cor est. ln; l. in nil γn Lilota Quo loco Aristoteles nomine sotm non solam Iditiarentia' sine genere accipit: ut aliqui existimant, tanquam, ea ,definitio vitiosa sit, quia genus non assignat irae, assignat enim appetitionem, in quo cum ceteris perturbationibus conuenit. Romine igitur formae intelligit eo loci philosoplaus quidditatem, seu essentiam rei metaphisice acceptam , constantem genere, & disset' rentia , quae forma dicitur; quia abstrahitur a materiali concrca
230쪽
tione, de distri minatur ab ea definitione, quae solet a phisico praeberi accepta a partibus rem nati iraliter componentibus , qua in
re nulla per physicum sit abstractio a materia. Quamobrem huiusmodi definitiones consueuere materiales dici, suamquam in has , forma assignatur, quae solet in materia consistere . Addit vero Aristoteles, cum perturbationes , de quibus loquimur, sine corpore non sint, nequc a corpore, S: materia sint sellarabiles,&phisicus a materia nullatenus abstrahat; sequi me-iorem esse definitionem eam , quae a materia suseipitur, non tamen esse persectam , nisi etiam formalem includat, alioqui essentia ipsius perturbationis persecte non cognoscetur . Ex quo patet motionem caloris, & sanguinis circa cor, non esse definitionem ex effectu irae fiamplam , Ebullitio enim illa non essectus irae est, sed subiectum, seu materia . Nam irae perturbatio totum hoc est, appetitio recruciationis cum ebullitione illa , seu in ebullition illa sanguinis . quamquam si lato modo loquemur, ut alibi a nobis dictum eli. essectus quodammodo dici possit. Patet etiam appetitionem recruciationis haud esse superficiariam , aut falsam definitionem . cum ab omnibus recepta sit, &ipsa , quaeso, in quo peccat quod sic emcaciter probo. Ea definitio bona est, qua percepta intellectus rei definitar substantia nupercipit, de eam ab omni re alia discriminat. Sed percepto, quod ira sit appetitio recruciationis intellectus percipit iubstantiam iret,& illam ab omni alia re discriminat , igitur bona definitio est. Non percipit, inquiunt, in quo subiecto sit ista appetitio . Sed vero cum audiunt hominem esse animal rationale percipiunt nomateriam , seu partes hominis materiales minime vero, nisi obscure , aut implicite , eodemque pacto euenit circa iram sub nomine enim appetitionis subiectum ipsius, quod est potentia appetens intelligitur. Age nunc videamus quemadmodum aliorum sapientum definitiones irae, non multum ab Aristotelica dissideant , Seneca sic habet . Da es concitatio animι ad Titionem 'Voluntare, sist iudicio pergenis . Sed de Seneca propriam instituam disputationem. Posidonio apud Lactantium ira e 1 cupiiutas puniendι eius a quo toruies lassum . Tullio apud eundem libido vici siendi, aut puniendi eius, qui Σιδειαν lat/ssisse ιniuria Sancto Augustino Appetitus vindictae, a quo Sanous Thcunas accepit. Stet igitur Aristotelis definitio in Rhetoricis a ssignata . Da es appristio cum dolore coniuncta eius, que appa et ultionis propteream, quae Uparet des cientiam, vel in se, vel in seu
rum quempiam non conuenienter. Alio modo iuxta aliam ex graeco . versionem . Hi appetitus ultionis cum dolore propter apparentem immerito ,
ei inse, vel in Ibos contemptum, quae breuiter declaranda est. Sanctus Thomas quaerit an ira sit specialis passio , an vero generalis ,