Petri d'Orville, jurisconsulti, Poemata

151쪽

ELEGIARUM

116Sic, rogo, nunc adsis. optatam Cynthius axe Dum vehit cxoriens splendidiore diem. Fallor an dc cestum Cytherea incincta potentem. E Cypro properans, ad nova sacra venit

Maternasque rotas centum comitantur Amores,

Evincti rutilas flore recente comas Dulcis Hymen, Syria genialia tempora nardo Sparsus, odoratas ventilat ecce faces lNulla mora cst; praeeam quin jam bona verba sacerdos, Votaque ponderibus non caritura suis. Vivite felices. Cumaeos vivite in annos, Semper & in placito sitis amore pares. Aurea Pax, mitisque omni Concordia vita Convcniant casto, pracsideantque, toro. Conjugii vinclis dulces Lucina, novosque Saepe favens nodos imposuisse velit. Dei Dcus, ut vultuque animoque simillima vobis

Perpetuent claram pignora nata domum :Αc patriae possint annis volventibus urbi Praesidium , Batavac splendor & csic rei. Sic vester por secta novis venientia sponsis omen erit felix, summaque vota, torus.

152쪽

PETRI D'OR VILLE

E LEGIA RUM

ODςva, o ingens hominum tutela, Paterquei Imperio magni qui regis astra poli:

Quam tua se latis expandit gloria terris; Quam toto egregium nomen in orbe tenesi Surgit ab Eois qua praeceps partibus Eurus, Quaque sub occiduis desinit ille plagis. Quaque procellosis regnata Aquilonibus ora est. Et pluvii assiduo quae madet imbre Noti: Robora lactentes, tenerae tua robora linguae, Et laudes reserunt, Rex metuende, tuas: Robora, quis saevos superas di dejicis hostes, Protegis dc populum nocte dieque tuum. Inclyta quum celsi specto palatia coeli, Quod tua mirificum dextra peregit opus, Sive illic solem, praebentem lumina terris. Mulcentemque suae cuncta Calore facis: Sive illic lunam, noctis solamen opacae, Lucentemque aliter semper ab orbe novo: Sive

153쪽

EGIARUM

Sive illic certis errantia legibus astra. Mens stupet, & mecum sic ego saepe loquor. Hei mihil quo potuit gens tanti humana videri, Ut memor illius, tu Deus, esse velis lHei mihil quam nihil est. & eo non digna favore,

Illius invisas ut, Pater alme, domost Quid λ non aligeris paullo tua dextra minorem Fecit, & eximio cinxit honore caput Illi tu liquido libratas aethere terras, Illi tu reflui caerula vasta maris, Illi tu pecudes armentaque magna dedisti, Per vacuum Carpit quaeque volucris iter, Silvestresque seras, genus δc quod vivit in undis, Sive colat fluvios, aequora sue colat. Ο Deus, o ingens hominum tutela, Paterque, Imperio magni qui regis astra poli: Quam tua sic latis expandit gloria terris;

Quam toto egregium nomen in orbe tenes l

ANACRDONTIs O DE PRIMA. dor erat, memini, numeris gravioribus ire, Et funesta suis dicere bella modis. Jam mihi materies heroa in carmina Phoenix Cadmus erat, patriam dum fugit exul humum

154쪽

LIBER QUINTUS.

Et gemini Atridae, serroque ignique Pelasgo

Diruta sera licet, diruta Troja tamen. Nec mora sumta chelys, nervisque intenta sonoris, Et coepi valida fila serire manu. Ter percusia lyra est, toties percussa sesellit. Pro gravibusque leves reddidit illa sonos: Proque feris telis, mulcentes corda sagittas, Lucentesque faces, arma, Cupido, tua. Projicio citharam iratus, rursusque resumo. Instruitur chordis sed tamen ante novis. Iamque paratus eram rursus furialia bella Dicere, dc Herculeae quae potuere manus: Ut periit Tegeaeus aper, periere bimembres, Quique suo infelix corpore pavit equas, Ac gemini in cunis elisi sortiter angues, Hydraque per plagas & sua damna potens et Sustulit ut volucres tento Stymphalidas arcu, Geryonesque triplex victus & ipse fuit. Nequidquam. Solitos iterum decantat amores. Nescia consuetis abstinuisse sonis. Ipse quidem rabiemque paro, bellique furores. Sed quid ego haec contra fortius illa valet. Aut igitur citharae vocalia fila necesse est, Aut sua cum saevis linquere bella modis. Sed potius tamen hoc. Heroum bella valete Ferrea: non tanti gratia vestra mihi est.

155쪽

ELEGIARUM

QUid tibi vis faciam quas, dignas crimine, poenas

Peccatis reseram, garrula Hirundo , tuis Quae de te statum cunctas exempla volucro Postmodo supplicio commonitura tuo pNe teneros etiam somnos abrumpere amantum,

Quaerere vel poenas garrulitate velint. Et fas est poenam pro rupto sumire somno. Lampsacio hinc asinus victima grata Deo. Ergo ego, non bene quis peregrinas vina Per auras Venisti nostros, hospita tecta, lares, Ergo ego rescindam volucres vis, improba, pennas pPerpetuis clausam carceribusve premam An potius , reserens fictum, non crimina Grei, Quae nocuit, linguam vindice Elce metam Et magis illa nocens. quid enim male garrula somnos Sustinuit summo rumpere mane meos pNec tamen hoc unum est. Somni non commoda tantum Rapta gemo; quamvis haec quoque rapta gemo. Cum somno abreptum queror acrius esse Bathyllum. Hic mihi praecipuus pectora moeror agit. Nunc secilis mihi visus erat, nunc lenis amanti: Carpebam iacto gaudia plena sinu. Me miserum i periit somnus, periere lepores, Tot periere animo gaudia grata meo.

Quid

156쪽

LIBER QUINTUS. et 3 i

id mihi si sonitu nocuisset huccina rauco, Martiaque horribili tympana pulsa manu tri, quam longinquo sessam fractamque volatu Excepi tectis comiter ecce meis, Quam mihi speravi, fueram quia dignus, amicam, De qua non potui damna timere mihi, Tu mihi, tu talem mercedem, ingrata, rependis Haec reddis meritis praemia digna meis pDicebam, mentemque ira stimulante serebar

Pressurus rapida garrula rostra manu et Quam motis quoniam effugit velociter alis, Fac, Puer, actutum nidus in igne crepeti

1Lle ego, qui veneris poteram modo praemia magna Sprevisse, di duro pectore, M asper eram :Ille idem quosvis, quantum mutatust amores Ahi miser adsecto; nec nisi amare libet. Nec longum est, memini, me quando adfatus amicis Commonuit verbis talia blandus Amor. Tempus ad hoc pulcras odisti impune puellas, Fasque fuit matris spernere jura meae. At nunc, si sapias, animi depone rigorem, Nunc aliquo tangi tempus amore tibi. I a Ut

157쪽

a 3I ELEGIARUM

Utque velis . placidam Diva praebente puellam En tibi, ic haud duri munera blanda jugi.

Nec licet, aut tutum est, contemnere jussa parentis. Imperat. imperium vindicat ipsa suum. Talia commemorat. Sed & haec & plura licebat Dicere. eram surdis surdior ipse fretis. Non tulit Idaliae proles animosa Diones lFulminat ex oculis ira dolorque Dei. At tu, qui nostras, ait, audes spernere voces, I nunc, i vires noscere disce meas. Protinus infestum violentus corripit arcum, Jamque humero, telis plena, pharetra sonat. Contra ego, Pelides qualis vel maximus Hector, Aut Erymanthaeum qui superavit aprum, Aligerum contra in pugnas accingor Amorem,

Indutus fortes aere rigente toros. Ferrea nam pectus circum lorica togebat; ' Gestamen laevae serrea parma manus

Dextra gravem latae crispatat cuspidis hastam; Ense latus cinctum, Cassidis aere caput. Interea volucrem pharetra fidamque sagittam Deligit, ic magno robore mittit Amor. Illa volat; sueratque mihi sparsura cerebrum :Uitata inflexo ni seret illa genu.Mox alia, haud quidquam cedens virtute priori, Insequitur, dextrum certa serire latus. Hanc subito in laevum flectens vestigia saltu Effugio : vestem strinxit at illa tamen. Ecce, novem emissis, pharetram bis quinque replebant, Vitatisque novem. Denduit acer Amor. Ut

158쪽

Ultima restabat: restantem servidus in me Non profectura dirigit ille manu :Scilicet e galea modo cristas illa trementes Abstulit, intactum praeteriitque caput. Tum vero indomitos agitans sub corde furores, Saevus ab ignota fraude petivit opem. Ut, cum sorte Iovis speculata e nubibus ales In prato colubrae livida terga videt, Devolat in terras, incautumque occupat hostem, Et telo & rapidis ocior illa Notis. Sic Deus in nubes postquam se sustulit altas, Signavitque oculis vulneris inde locum, Pro jaculo sese multa vi conjicit in me, Sperantem subitae terga dedisse fugae :Et jam securo, quidquam nec tale timenti, Per medium pectus transit & ossa mihi. Frustra igitur galea, frustra thorace tegebar. Cum gladio valeat jam cava parma suo. Nil juvat inductis miseri si cingimur armis 3 Munimenta valent exteriora nihil. Tutus enim, tamquam cataphractus Persa , videbar ;En furit intus Amor, saevaque bella gerit.

Γ rigidum potuit genetrix Sipyleia sexum

Converti, di lacrimas fundere dura silex:

159쪽

ELEGIARUM

Et sumptis Procne volitare per aera pennis. Expertasque sibi non prius ire vias. Sic ego nunc etiam vellem mutabilis essem, Inque loco speculi nunc tibi, Vita, forem; A te spcctarer, spectantisque ora viderem, Dum me de forma consulis ipsa tua. Aut fierem, renui quo circumderis amictu, Quaeque tegat teneros palla decora pedes, Aut totus liquidas subito tenuarer in undas, Ut de me nata. Vita, laveris aqua.

Imbueremve humeros unguentum factras amator, Purpureasque genas, Purpureamque comam.

Fascia vel teretes possem tetigisse papillas, Fulgidaque in collo ludere gemma tuo. Aut hoc si nimium, fierem modo vincula plwli1, Ut tererer pedibus semper ab ipse tuis.

ELEGIAE PRlMAE ALB. TIBULLI. Sollicitis alius curis mercetur honore , Lucrosique obeat jurgia rauca fori.

Me mea detineat molli Pimpleis in arte, Dum mihi circumdent laurea serta caput: Dum

160쪽

LIBER QUINTUS.

Dum non destituat, sed mitis plena ministret Semper Hyanteis pocula Phoebus aquis. Ergo vel celeri percurram pectine chordas, Aut agili seriam fila 1 onora manu:Nec calamum interdum labris trivisse pigebit, Arcadii calamum munera grata Dei: Nec flavamve Chloen, tenuive Lycorida fronto Dicere, qua mollem myrtus opacat humum. Nec, cum ver fuerit, cessabo rite per an SDebita Pierisin munera serre meis. Tum tibi, Phoebe pater, veteri de more litabo, Nec deerunt capiti florea serta tuo ;Tum, quae prima novus nobis produxerit annus, Fixa leges fanis carmina nostra tuis. Tum non indictum mea fistula Pana relinquet, Et tua de nobis munera, Bacche, seres. Deinde tuis faciam, tellus Argiva, poetis, Deinde Latina tuis, deinde Batava tuiS. Nam vates seu serta vetus quis Delia gestat, Seu novus , ille mihi numinis instar habet. Tantum, oro, faciles nobis vos esse velitis. Dona nec e pura spernite parva manu. Illos, vena beat quos plurima, grandia fas est Reddere. de nobis sat leve carmen erit. At vos exiguo, Livorque & Mome, poetae Parcite. in insignes arma movenda viros. Non ego sum, celso seriam qui vertice coclum. Egregiis merces vatibus ista venit.

Si possim bifido, satis est mihi, monte morari, Atque aliquem vates inter habere locum.