Petri d'Orville, jurisconsulti, Poemata

181쪽

CARMINUM

Per sanat inveterata. saxa, ter quater Percussa sceptro, dolera Mosam quondam fregit, atque ex aridis Manare secit cautibus Largos liquores, sicca quis tot agmina Fauces levabant torridas. Hie se, siti hic enecta mens inebriat Fusi cruoris atque aquae Torrente, Christi perforata cuspide Quem costa mittit plurimum. Hae faustitatis sons perennis profluit, Cantatus ille vatibus, Salemicae qui civitatis eluens Abstergat informem stum. Venis, Iesu, de tuis manans cruor,

Res margaritis Carior,

Rivusque amoris, ac beatitudinum Scatebra jugis omnium, Tuus ille sanguis mollit offensi Patris, Et placat iracundiam, Levatque nos dolore, mentemque anxiis Confirmat in conflictibus: Aestumque sedat conscientiae, sitim

Explere & animarum valet. At nostra mens te non, Iesu, maxime Hac voce damnatum putat; , Hunc tollite, Hunc, clamantis Hebraei, in crucem Dudum merentem tollite. Conserre culpam quaero non iri judices,

Mystasve legum ac rituum

182쪽

Insestiores, eonsciosve praemio Emtos, di intestabiles. Nos, Christe, nos porreximus spumans tibi Coelestis irae poculum, Deceptus orbis praeda ne Diti foret, Quod hauriebas impiger. Fructus negatae post comesos arboris Quodcumque patratur, scelus Venit luendum, culpa quaelibet tibi est Furentis ictus mallei, Caputque acuta spina laedens cuspide, Vibexque dorso saeviens, Sicco palato noxius sellis sapor. Et vulnus altum pectori, Ac rore clavus sanguinis stillans tui. Ego ille nequam, proditor Herilis innocentiae; Te, mi Deus, Ego abnegavi saepius. Nec voce sola; ego te ligavi vinculis, Tuumque juravi in caput. Meus Redemtor sed, paratus quaelibet

Et perpeti, & culpa procul,

Pro tot nefandis, moriis atrocissimae Mercede qui steterunt sibi, flere eundem sanguinem, cujus reus Habere tabo perlitam Agnosco dextram, more sed nullis aquis Piabilem Pilatico. At Iabe tanti liberat me criminis,

Liquor ol inaestimabilis,

183쪽

ε33 CARMINUM

Hie ipse sanguis, lacrimis mixtus meis, Profundo quas miser, Pudens, Humique stratus . corda sanctis legibus Pereulis & fractus Dei.

Lugubre crux modo ingemiscentum videt, Eademque rore mOX genas Siccare terso, dum salutis obsidem Amplector ulnis arborem. Nunc deficit mens, nunc in altum cum Deo

Cruce sublevatus recreor.

Contemplor hic spectaculum mirabile, Sed me quod insimul beati Ira calentis inde Vindictam Dei

Cerno, hinc paratam Gratiam. Severa Iustitia ultionem clamitat, Remittit hanc Clementia: Litem diremit Numinis mens provida, Utrisque largiens suum. Videmus hac pendere membranas cruce, Quis singulorum crimina Stant victimarum denotata sanguine, Numeroque inexplicabili. Sed illa curas rursus omnes eximit,

Nobis quod illic exhibet, Et testibus. fidisque signis praeditas.

Inpunitatis literas, Ceraeque prorsus Creditricis nomina

Expuncta; dicta quod die

Persolvit omne debitum sponsor meus. Lignoque eodem vincere

184쪽

Rubore vel corallium vel sanguinem Peccata nostra conspicor: Et albicare rursus haec lana magis, Lapsa recenter aut nive. At ipse me plus gente Iudaea, suum Dominum trucidante & vadem Dementer, excusare vix, vix audeo. Insaniente quin adhuc Videor Abrami cum nepote dicere, Illius in nostrum Caput Cruor redundet, inque nostra pignora. Quamquam ab Iacobi posteris Poenas severas provocata numinis Ob hoc reposcat ultio; Capitale condonatur id nobis nefas,

Christi rigatis sanguine. o luctuosis tua gens sellaciis, Quae diceris frustra patris

Proles Abrami, contumax & degener, Quam vestra vellem lumina Satis paterenti nec gravata hebescerent Cum mente, Mosis tegmine lΥantum at viderent, ipse quantum creditur

Vidisse, quum vidit Deum

Tum cerneretis, protegente nemine,

A cognitoribus malis Vestrum hic premi, jocumque fieri adstantibus, Emmanuclem, virginis Alvo e pudica qui statuto tempore Coeli sub auras prodiit, Es

185쪽

CARMINUM

Et carne sese vestiens nostra suum orbi reconciliat Patrem. Iam non Adamus falleret vos hic novus, Tot dura pro nobis ferens, Et, ipse quam portarat ante, sera in cruce Efflans supremos halitus:

In sc omnium nam sarcinas receperat. Non vos carens majoribus

Melchisedechus hic lateret amplius, Quem jure jurando Deus Legit sacrorum antistitem perennium: Cui solvere decimas parum, Primasque fruges; quippe nos & omnia Huic nostra debemus, quia Majora nobis contulit, quam tritici

Laetaeve foetus vineae.

Tot arietes mactare quid porro attinet pQuid tot capellas urere Sacris in aris 3 parce, parce sanguini, Levita, tandem bubulo ;Coeleste tura respuit Numen tua. Frustra obseratas jam Dei Aures fatigant mugientium boum Sublata coelo murmura, Tristisque balantum fulatio gregum, Quos mucro crudelis necat. Se sponte morti noster agnus offerens, Quem candicanti vellere Tot rite depinxere nobis hostiae, Vatesque praedicaverunt,

Istis

186쪽

Istis carere ritibus dudum docet, Sacrosque Aaronis foco Exstinxit ignes, ac favillas obruit. Fusius per aras scilicet Tauri cruor, graveolentis aut hirci, male

Animas nocentes eXpiat.

At corda tantum lustrat agnus, in cruce Sufixus, illic immolans Sese lubenter: venit unde in sidera Odoris aura suavior, Quam turis aut acerra. vcl pinguedine Altare sumans naribus Per seculorum tot Deo lapsum obtulit. Hic parte nulla debilis, Hereditaria inquinatus nec nota, Sed labis expers ac tuis, Candore totus lacteo spectabilis, Vitaeque purus, innocens, Amoris acri tostus immensi face. Atque, approbantis victimam, Consumtus omnis ignea vi Numinis, Fuso litavit sanguine. Hebraea trepidat, horret, ac pallet domus, Quoties tonantia hauriat Praecepta legis, a Deo ter maximo Dictata Mosi ; qua petit Ebal nivosis siderum domos jugis. At fulminantis tot minae Legis, tot imprecationes horridae, Nunc reciderunt sub crucis

L Fasco

187쪽

CARMINUM

Fasce heul gementis in caput vicarium: In illud unicum caput Effudit omnis se Dei indignatior Servetur ut Abrami genus. Quod si per orbem serret arma bellica

Equo Redemtor insidens, Septus catervis mille, mille curribus, Solamen ut casium foreti Testudo Christum regia haud talem canit, Iudaea qualem somniat; Sed despicatum, cuncta tento Corpore Sed cujus ossa supputes.. Messiam ut agnum praedicant mitem sacra Nobis Esaiae carmina, ualisque obiret muta & innocens ovis, Altaribus quae sistitur. Gravatus ille, quae , tot diris mihi In fausta cedat omina: Mus dolores atque contumeliae In gaudium & vertant decus: Iudaea quidquid obstrepat, male Graecia Vel feriata rideat. Procul recede, Aaronis o qui pro iso. Et abrogatis victimis Pugnas adhuc; crucisque quisquis regia Volens aberras de via. Piaculoque ab hujus, oblato semel, Aufer profanam deXteram, ut rupe pectus durius quavis gerens Hunc non sine probris in cruce

188쪽

LIBE R. 163

Defigis iterum, sie inexorabilem Tibi conciens iram Dei. Tuque hinc abi, qui crediturum te negas. Lateri manum immergas licet. Et qui sacratum venditare sanguinem Αes adserenti sustines, in vel minori saepe, quam Iudas priua uo dirus ipsum vendidit.

Pestes nefandae vos salutaris crucis Hinc ocyus facessite. Nobis adire convenit culmen sacrum, Non ore qui tantum crucem, Corde at fatemur, dulce quibus esset pati Et dulce cum Christo mori.

Palmis supinis nos decet, flexo & genu Huic supplicare pensili.

Quaecumque pars hic corporis sese movet. Immota vel loco manet, Haurire certe quaeque nos vivam sacro lavitat undam gurgite. Nam sive ad ulnas illius convertimur, plexibus totae Parent. Sive ad caput recline, nobis pignora En pacis offert oscula. Pendens Iesus, omnis expers tegminis.

Et improbis derisui,

In candidis nos, ante nudos turpiter. ovare vestibus facit. Spinis acutis vepribusque tempora

Innexa, dilectis Dei L . Di

189쪽

CARMINUM

Diadema spondent regium, mortalibus Fulgorc sceptris praenitens. Tendique, praebens membra tortori, sinit Quo vena, quo nervi tremant Crepentque, coctus ut suos ad se trahat Humo levatos in polum. Pedes retenti tot trabalibus cruci Clavis adactis, sat docent, Numquam daturum terga deformi fugae, Dum perlitaverit Patri. Et plaga cordis, horridum lateque hians, Rupto instar amnis aggere, Undas prosundit gratiae. postquam latus Crudelis hausit lancea . Tum, quot fideles degimus testes crucis, Non usitata gaudia Coelestis experimur indulgentiae: Tum mella flava cogimus Ac pingue olivum caute de durissima. Tum sicut examen frequens Apum, volamus ad beata culmina,

Ut os per illud pallidum,

Pectusque saeva sauciatum fraxino, Sanemus aegrum spiritum.

At quo moramur Z ire quid nos impedit His balsamum rimis fluens uum prosit ipsi perduellium agmini, Plutonis adflato face. Quid Z non sacerdos ille pro nobis Deum Rogaret, adsidens Patris

190쪽

LIBER . , rDextrae verendi pro scelesto supplicat

Furentis en turbae globo. Qui, figere ipsum ceu cruci parum seret, Latronibus cingit latus, Illum sinistra collocans, hunc dextera. Qui polluisse nec secras Solymae reformidavit arces, nec sui Mutare delubrum Dei In turpium crudele praedonum specus. Verum rapinis, caedibus, Infame culmen antea Calvarium, Convertit usus ad pios Iesus. & precum aptat in castam domum. Hic sicut orator potens

Dium tribunal ad severi judicis Delicta nostra diluit. Vel ipse summi munus implens arbitri Abselvit extemplo reum, Iniqua, foeda, dira condonans simul: Coelique stellatam domum Recludit illi, qui tenebrosa Styge

Luenda perpetraVerat.

Servator orbis, luce qui fruens adit Coenas easdem sontibus, Majora pronae signa mentis ultima In mortis hora praebuit, Istoque cariora pane, tam diuini paverat pressos fame In aridis locisque desertis; sui

Dans ipse carnem corporis