장음표시 사용
21쪽
eeret Alexander lucifugarum decessum, quorum ad alias regiones aditus rei Catholicae summopere erat pertimelcendus. Et vero id formidare se testificatur Alexander , dum sub finem Epistoli En cyclicae sic Episcopos affatur, Remque, carissimi atque honoratissimi Comminissri , vesiae religioni imd eam mus' us ne quospiam ex illis, se petulanter vos adire aus fuerint, recipiatiso queis item subi dieat eos nondum ex AEgypto demigrasIe. NHire vero aliquis Scriptorum veterum ante publicatam Atii damnationem ejus ex aegrato prosectum constituit: sed prior Tillemontius ex praejudicata opinione , se res & tempora ordinavit. Ait deinde Tillemontius credi sorte posse, Arium in illa Episcoporum prope centum Synodo imis piam protulisse sententiatri: cum rogatus a quodam , num perinde mutari possiet Dei Verbum, adique diabolus mutatus est; Sane IVtest, respondit ille. Ubi Tille montius rem planam & apertam in
ancipiti vult relinqui: in Epistola quippe Synodica Alexander istius Synodi princ iri idipsum refert,
ut cuique superius legere in promptu est.
De Collutho Alexandrino presbytero, qui orior huic Epistolae Synodicae subscripsit, qu am ex ritur difficultas & quaestio, quam nos in Praefatione ad Vitam Athnasii pro virili expendimus: quo Lectorem mittimus, nam Tillemontius ne quidem legisse videtur.
stila sit mus, sis Tonius dis quem Di opis per o,b.,u subsiaben tum Alexander Alixandrinus mst. u. . . I. TAmdiu agitari coeptum est, quid sit ille Tomus de quo in Epistola ad Alexandrum Byrantium. J Alexander Alexandrinus talia fatur: γι-
aversames, eae ussisui atque unanimes fratres , suffragium addite vestrum adversus fimosum durum audaciam. ρ iuri ae Commis seri uos, i, qui indignati sunt m Di ibi Disolas seripserunt adsessus Mos, o TmMU Abstri erunt I qnae etiam ad vos nis per Dium meum Apionem diaconum, tum ex Libra Peutarii I tum ex seria , Lycia , Pampbνtia , .RGa , Cappadoeia aliisque m laetis . Quorum exemplo a vobis quoque acceptum isi confri. Voci ἡμνι explicandae Opportunus in hie Gregorii N
. r. σω,πων ἡ νόμω id est, Ovin uo autem Uendent f se scilicet ad communionem admissos esse ) vel per Tomum senodalem , vel per Epistolas communicatorias . Nam bis senodorum mos es. Hic igitur mos Synodorum erat ut per tomos Synodicos quae lancita erant emitterent. Cujus rei apertissimum testimonium habes in Epistola Synodi Alexandrinae anni 62. ad Antiochenos ab Athanasio ipso conscripta, ut videre est sub finem, p. 287. Ea nempe ex μν Αθαν-. AM-rimus .mbanasi . Gebiem sopi Alexandrini , inscribitur' ut nos ad omnium omnino manu scriptorum fidem edidimus: et si titulo fidem adilere necesse fuerit, in fine dicitur: κώ μια - - ς cicaa Ha Aλεξ νδω ι ων ωμον - id est, Postquam autem bis romus Alexandria missus es. Id porro genus Epistolarum Synodicarum, ideo tomus dicitur, quia paucis edi solebat, σ-- ιρcσαμεν, pauos dicta: mus, ut habetur ibidem: quibus accinit Niceph. Patriarcha, lib. a. adversus Niceph. Grmoram: quia scilicet ibi res σι- του--ἐν- , id est, 'lucis, sic ille, marrantur. Eodem usu vox ἡ- occurrit apud Epiphanium Haeri Photinianorum : hinc etiam in collectione Conciliorum, tomus Leonis ad Flavianum. Unde Ducang. in Glossaris Gr. muri, L bellus , acta δε- emta Soodi totum illud , quia fidei professionem expositionem eoutinet , complectens , ubi multa loca explicationi huic opportuna colligit. Greturus item ad Cantacuxenum , l. 2. c. s. ἀμον in
Synodix ait esse libellum, acta & decreta ejus, & totum illud quod fidei prcisessionem expositionemque continet, complestentem. Itaque tomus quarto me sertim saeculo pro Epistola Synodica habebatur, qiue breviter res in Synodo gestas, & dogmata promulgata enarraret, usi ex locis Gregorii Nati Nicephori Patriarchae, ac praesertim exemplo tomi Alexandrini ab Athanasio conscii pii, commonstratur. Cum igitur Epistolam hujusmodi Synodicam paucis conscriptam ab Alexandro nomine Synodi centum circiter Episcoporum datam habeamus, in qua cum Arii damnatio tum Symodi sententia esseruntur , quam aliam dixerimus Tomum nuncupari, nisi eam quam ad omnes universae Eccl. catholicae Episcopos misit, quamque superius ex parte retulimus λ Eam siquidem jam a plurimis per orbem Episcopis subseriplain memorat idem Alexander in Epistola sua ad Alexandrum Byrantium . Huic tamen sententiae Tille montius obsistit. hoe argumento sane se ido dc nullo. Non verisimile, inquit, est Episcopos gestis quam plurimis in ea Epistola memoratis , quorum testes esse non possent, suffragium dedisse. Susticiebat enim ut consessioni fidei subicriberent, di se Arianos non recepturos ad communionem esse profiterentur: neque videtur Tomus aliud quidpiam complexus esse. Haec ille: at non meminit multa hoe saeculo exempla osterri , ubi absentes Episcopi Tomis & Epistolis Synodali Mis, queis gesta bene multa enarrantur , suffragium dant de se scribunt. In tomo quippe Athanasii supra memorato, in quo gesta Synodi accurate recensentur, Antiocheni qui gestis non interfuerant calculum addunt . Sie enim ibi , p. 287. με - -
αἰ οπἐγρα 4ων' id est, Posequam autem Tomus bis Alixandria in istis est, a stipea dictis ita subser plus ,
postea er ipse quoque ui se beni ) Dbseripsere o & postea adfertur Paulini subscriptio, qui sane gestis in Tomo memoratis non inte uerat, nec eorum testis esse poterat. Et Epistolae Encyclicae Synciai Sardicensis, ubi historia rerum in Synodo gessiarum recensetur, Episcopi plus ducenti, qui Synodo non interfuerant , subscripsere. qui longo itineris intervallo dissili , gestorimi testes esse non
22쪽
poterant. Verum non quasi rerum in Synodo gestarum testes subscribet iant ; sed dogmata, anathe mata, haereticorum & factiosorum hominum depositiones suffragio suo muniebant. Tillemoniti igitur ratio nulla : neque felicius Valesus qui putat Tomum hujusmodi Ub Epistolam ad Alexandrum Byrantium missam. Nam ex iis quae sui,erius adtulimus videtur Tomum illum, aliud quidpiam ab . V τι- Epistola esse: Tomus item ille ad omnes ubique Episcopos missus fuerat, ut ex memoratis ibidem senseriptionibus liquet, hae vero Epistola ad unum Alexandrum missa est. Ad haec autem Epistola
ad Alexandrum prolixior est, quam quae possit --ς vocari, nam , ut supra notavimus , Tomus dicitur in quo ac σ-σαι ... , sive perbreviter res enarrantur hic vero fuse admodum recensentur, nam vix tredecim quatuordecimve paginis Epistola illa persolvitur.
Quo tempore in Thebaidon profectus Paebomium vis' t. A Uctor vitae S. Pachom ii, qui quarto saeculo scripsit, narrat Athanasium , initio Episcopatus , A. ss. sui Thebaidis Ecclesias Meletianorum dissidio Arianorumque motibus deflagrantes perlustrasse, o '. quo vacillantes debilesque animos recrearet & firmaret in vera fide. ὀ δἰ ia-- ἐπισκοπῆ id est , Sanctissimus Arab episeopus Alaxandrianus tune temporis episcopatum inibat. Hinc nos in annum circiter 327. hunc prosectum consgnamus. Nimirum Athanasius vertente, ut diximus, anno in Episcopum Alexandrinum adlectus , se- τ ii κ. . quente hoc iter instituerit. Id tamen Scriptori nostro non placet, qui in annum Thebaicum iter s.conserendum aestimat. Et quia cum ratione pugnare videtur ut is, qui anno 326. Episcopus esse perit, anno 333. Episcopatum inire dicatur, nec nisi ergo potest talis conjectura prose ri, validissima, ut putat ille, argumenta adversum stare pugnat. Nam, inquit, eadem in vita nar
tur, pergit ille, post eceptas de calice fracto, de mensa subversa , & de Arsenii nece criminatio. nes, atque adeo circiter annum 333. hoc iter suscepisse Athanasium: nam anno 327. nondum periculis A aerumnis perfunctus erat. Verum etsi jejuna nimis horamo temporum historia , oblatas Athanasio calamitates nullas memoraret; esset hujus Scriptoris testimonium ad rem alioquin probabilissimam asserendam satis: conspecto namque turbulento Arianorum Μeletianorumque animo, Vel tacentibus Scriptoribus, multa ipsos in Athanasii perniciem molitos verisimile esset . At longe se. eus res se habet. Nam Athanauus ipse ait. Arianorum, postquam primo damnati fuerant, si icet anno 32 I. impetum in se prorupisse , hin ue eosdem conspecta sua in Nicaena Synodo pro fide tuenda firmitate in majus sui ovium exarsisse: in Epistola autem Ammonii Athanasio aequalis, sertur Athanasium, statim atque ordinatus fuerat , a sceleratis quibusdam laeessitum fuisse calumniis; quas scilicet junior pro tanto munere cooptatus suisset, eosdemque improbos Ecclesiam Dei scinde. re nisos esse narratur; . ιγι δἐ ἡμ, παm s sic Ammonius, ) αμα - κα--α Aθαν
- o. νεώ ς η . κλι- - diu inουδαζον-. Cui suffragatur Epiphanius , dum ordinatum post Alexandri Alexandrini mortem a Meletianis Theonam quemdam testificatur. qui Alexandrinam ledem, conspirante lucifugarum turba, tribus mensibus tenuerit . Itaque licet parcissime res illiustemrraris tangant Scriptores, magna tamen Athanasio tum objectas tentationes significant : certum que insuper in multo plura praetermisisse, quam narraverint. Ex leviori ergo conjectura rem ille planam & dilucide narratam evertit. Et vero perinde mihi absonum videtur dici , -χόμενον ε-πιχσπῆι, qui septimum vel octavum Discopatus annum agit, ac si quis illud Lucae , ta. .. ἐτῶν σειἀrami, sic explicaret, ut Iesum tum trigesinum septimum vel trigesimum favum vita annum egisse statueret. Ad haee, consentaneum est Athanasium ipso Episcopatus initio loca remoti ra, Μeletianorum Arianorumque fraudibus tentata, adiisse, nec in plures annos remisisse munus.
Et alioquin anno 333. mense circiter Martio quo susceptum ab Athanasio iter vult Tillemontius, dum bello serverent omnia, & iam ardentes scelere adversarii extrema ipsi portenderent, non sat miti & spatii habuisse videtur, ut remotissima illa loea peteret. Illo quippe anno, Eusebianis molientibus, 1n perniciem Athanasi Caesareae in Palaestina indicta Synodus est; ut calumniae de calice fracto, de mensa subversa, & de Arsenii nece ab ipsis conspirationis auctorihus disquirerentur. Quod malum ut praeverteret Athanasius, detectae sycophantiae monumenta Imperatori remisit, 'uo factum ut ille Eusebianos in Palaestinam properantes revocaret, & a emis perficiundis arceret. Aliquot autem annis antequam Synodus Caesariensis indiceretur, Meletiani Eusebianorum suasu erimina in Atha sum commenti, turbas per aegyptum moverant, ad Imperatorem confictas accusationes detulerant, Athanasum eo deduxerant, ut sui pu*andi causa Nicomediam ad Imperatorem se conferret: omnia tumestu repleverant. Nec videtur in Illud tempus opportune posse Athanasii in Thebaidem prose.ctionem conferri.
O tem me Antonias Alexandriam venerit.
ARiani rumoribus in Sectae suae pratiam spargendis magiles, Antonium Monachorum patrem doctesnae savere suae cum effutirent, Antonius suspieioni levandae, rogantibus Episcopis, Α- lexandriam properat. Ubi palam se Arianos detestari professiis: haeresm illam antichristi prodromum esse declaravit. Hunc Antonii prosectum nos in annum circiter 334. his de causis conjecimus. - Quod Athanasus qui in vita Antonii temporis ordinem adprime idatur, ante missas a Constan-
23쪽
lino Imperatore ad Antonium' literas, hanc rem scripto consgnet. Et sane ea accuratione ille An tonit geha recenset, ut ne vel unam rem gestam praepostere narrare deprehendas . Ne autem post annum 333. id reponi posse putemus vetat Athanasius, qui ait se cum Antonius accessit, Alexandriae litisse. At ab anno 33 s. dum viveret Constantinus Alexandriam non vidit ille , qui toto deinceps Constantini tempore Treviris exulabat. Et tamen ex Athanasii serie , Constantino imp rante Antonium Alexandriam venisse necesse est. Huc accedit Antonium in gratiam Athanasii exuisti, ad Constantinum scripsisse, seeundum quas datas literas . qui potuerint Ariani etat ire, ac populis suadere Antonium ex partibus stare suis ς ita ut hujus levanda opinionis ergo necesse fuerit
Antonium Alexandriam arcessere.
v. 4. Verum annis prope viginti tardius Tillem tris hunc prosectum Antonii statuit his de eausis. Primo quia Hieronymus testificatur se insantem fuisse eum Antonius Alexandriam venit: cum ama NM.tem Hieronymus, anno 3 2. Vel 3 3. natus apud Baronium seratur, non potest tempore Constantini venisse Alexandriam, nam Imperator ille anno 337. obiit; aliquot scilicet annis ante Flier nymi ortum. Ad haec Didymus, teste Hieronymo, ita florebat cum Antonius Alexandriam venit, ut fama viri permotus ille ipsum adierit: at is cum anno 392. quo Hieronymus librum de Scriptoribus Ecclesiasticis adornavit, 83. annorum fuerit ut idem Hieronymus tiniscatur I anno 33 vel 33s. M. annorum suerit: qua aetate non tantae fuerit existimationis , ut homines ad sui spe- Elaeulum evocarit. Haec ille. Et sane si vere anno 342. vel 3 3. natus Hiemnymus esset, ut na-bet Baronius, magni habenda ratio esset: verum haec opinio quae Μariam item Victorini est , ex 'praejudicata opinione oritur , quia scilicet Hieronymus sub finem imperii Constantii se infantem
si isse dicit: quae loquendi ratio apud Hieronymum frequens , de tricenario expressa nonnumquam apud eumdem Scriptorem deprehenditur; ut pluribus rem comprobabit D. Μartianaeus noster in vita Hieronymi. Cum itaque Hieronymus anno ro. sinena vivendi secerit, nonagenario proximus, sive ut vetus vitae ejus Scriptor narrat, 88. annorum sexque mensum, quae item Erasmi sententia suit; anno 3 I. vel 3 a. ortum duxerit. Aliud de Didymo admodum leve est : nam sive annorum 26. eum Antonius Alexandriam migraret, sive etiam aliquantum junior fuisset, non immature dicatur jam illa aetate eum disciplinis instructum tantaque tiripturarum intelligentia praeditum suisse; ut mirer talem adversum rationem adduci in medium . Qitare nihil ad seriem Athanasii intertu tantam momenti adserunt argumenta illa ex Didymi Hieronymi aetate petita. Addo nullo modo stare posse Tillemontii sententiam; qua eius Alexandriam iter in annum confert queet. id est in finem vitae illius. Μe quippe fugit, quae causa tune erat ut Antonius imminente jam obitu se A. rianis non lavere testificaretur, qui ex quo ire vulgata pestis illa fuit , classicum in Thebaide ea. nebat contra haereticos, qui ad Imperatorem Constantinum Athanasii exulis revocandi gratia literax miserat, qui Balacio Duci Arianis amico, Catholicis infensissimo, mortem anno 3 t. ejus rei causa Interminatur, quae nec diu postea subsequuta est, qui Arianos semper, ut Athanai ius habet, ceu canes pellebat: an hujusmodi viri dubia ad finem usque vitae de Arianis sententia λ Αt dicit Tillemonistius, . Impudentissimi homines erant Ariani, qui vel in apertissimis rebus, si e re fore sua sperarent, mentirentur. Verum illi patefacto sexcentis argumentis Antonii erga se odio . eum nihili faciebant aevili pendebant, nedum ut suae sectae hominem praedicarent. Sic Gregorius Arianus ejus literas eum ignominia & risu excepit, auctorque Balacio suit ut in eas humi projectas conrumeliae causa conis
n us tui ex monte seriberet , Aut pietas erga Deum pereatori abominatio es I se siti sancti misi I iuras execrabatur: & paulo post, Antonius vero eum aliquando scripssset, auctor fuis ille egorias ) u Baueius Dux in Epistolam Dueret, tuamque projiceret e sed rem haud inultam reisquis dimina vindiacta I si 'idem non diu postea equo infidentem Ducem , ad proximam mansiouem her insituentem , eon. mersus equus in femore ita momordit, ut humi deiiceret. intraque triduum ille ob rei. Haec Athanasius.
postquam ante dixerat, in illa Arianorum irruptione Monachos dire vexatos & plagis laniatos suis.
se. Hare anno 3 I. & 342. An exinde opus ruerit ut Antonius Alexandriam veniret, quo se eum Arianis non consentire a relararet, qui jam anno 33s. Constantino in gratiam Athanasii reseripse.
rat, qui anno 33 ρ. paulo post reditum Athanasii ab exilio, divinitus revelatam sibi proximam Α-rianorum imaptionem, cum detestatione eorumdem ubique pervulsarat: annon vel tunc Antonii erissa Arianos animus omnibus perstinus & notus erat λ Num sibi amicum talem Ariani vel tune temωris, vel sublequentibus annis iactitassent, tot datis ultro citroque infesti animi signis λ Sane ex iis, quae supra diximus, liquet Antonii Alexandriam prosectionem ante primum Auranasi exi. lium sive ante annum 333. contigisse. Unum est quod negotium lacessere valeat, Theodoretus lib. 4. c. 27. ait. Antonium Constantii temporibus Alexandriam venisse, is inii καπι i, qui stantius imperium iniit anno 337. non potest igitur in annum 334. Antonii Alexandriam prosectus consignari. Uerum Theodoreti narratio nos a sententia minime dimoveat: nam ibi Theod retus ἐά παν-γου loquitur, ubi res Ephesinae Synodi recenset: 3c alioquin Athanasii nobis auctoritas,& caetera quae adtulimus, Theodoreti testimonio potiora essent . Nam Theodoretus plerumque in temporum calculo labitur; ut eum ipse Tillemontius, tum alii, qui historiae Ecclesii eae navant operam, saepissime deprehendunt.
itali Mi Rupri ἰnsmulaveris. d. v. TEteris opinionis retinentissimus Tillemontius, aegre tulit a nobis ut suspectam mulierculae vim lati pudoris in Synodo Tnis Athanasium accitiantis historiam adferri. Verum ea in re vul
24쪽
garem aestimandi morem sectamur. Subornatam ab Arianis mulierem, quae Athanasio trimen oneris a. ret, ait Rufinus . idipsum a Rusino mutuati narrant Theodoratus S Sommenus; sed hic postremus, i addita cautione, rem in actis non reperiri dicit. Socrates Rufini pedissequus, suspectam rem Eibuit, .. , , ideoque praetermisit. Iam hinc vacillare videtur historiae fides: verum nutabit omnino, & sectasse corruet, si animadvertas Athanasium, qui ut sese purgaret, & ut Arianorum nequitiam inophantium. que proderet, res Tyrias bis teri e sule recensuit, ea de re siluisse: Synodosque Alexandrinam, R manam & Sardicensem, in quarum Epistolis in Malibus Athanasius singulatim ab obiectis Tyri criminibus purgatur, pari silentio uti. Annon hujusmodi flentium nutanti iam historiae fidem deroget ρAn hujusmodi erimen est, quod taceri possit a iudicibus, qui recensitis calumniis sententiam serunt in sycophantas, ut prestitere Sardi censes Patres 8 Reus agitur Episcopus , quod mulierculam violaverit: ejus sitophantiae auctores falsi in Synodo alguuntur : an potest tam atrox fiagitium ab Ἀ- . thanasio, qui bis res Tyrias fit se prosequitur, a Sardicensibus Patribus, qui recensitis calumniis semientiam in maledicos proserunt reticeri, si vere gestum fuerit ρ Quid ex hujusmodi flentio a*u 'tur, nisi rem nec notam nec gestam umquain suisse λ Nam Rufini testimonium hujusmodi silentio obruitur. Et alioquin haec historia fingentis ratius artificium, quam rem vere gestam subolet: quis credat enim Arianos tam supinos icam stolidos suisse; ut subornatae mulierculae, quae Athanasum de facie non noverat, non indicarent quis Attianasius esset, quem in iudicio acculandum oporteret Z
De Huificatu vocis . . PUtabamus olim hune Athanasii locum Ap l. contra Arianos, p. σε κατ' - εν με πιεννυ, ε id κο. .. μι πνοι ta γυμνῶν, τυπτων , sic exponendum esse: Η ne flagitia a mersus i
ias Virgines j a Usar populi nempe Ethnici ipsas ni dabant, verberabant, &c. Sub haee autem in Onomasticci monuimus, hic odi σόαι ossicinarum operas commodius exprimoe . Cui interpretati mi ,-.i-,.suis agatur inscriptio a Sponio eruta. τ. ει - . ωον σε ννι η- hoc in , Hoc m- et ' . Num sepulcram eumna exornant operae tinctorum. Hic igitur Athanasiit locus sic explicandus, Oscina-ν. iso. rum operae, populique Ethnici adversus illas comitubantur, uo eas nurirent, veνberarent, &c.
ANIMADUERSIoa XI. Id quem missa Flamsi Hemor i DP G. I Schuerat, cujus ministerio us Eusebiani insilias in Athanasium struxerant, Ecclesiam Episcopatumque excitare curantes, quo sycophantiae gratiam pensarent, Imperatori auctoi es suerunt , ut li- . teris ad Catholicum, sive Thesaurarium missis , iuberet Ecclesiam Ischyrae aedificari in loco Pax Seconiaruri dicto: nec tamen ille qua sitam scelere Episcopatus umbram nancisci potuit . In Apo-Iostia vero contra Arianos exstat Epistola Flavii Hemini Catholici, cujus titulus in prius editis vitio laborabat' ita quippe t ebatur, ἐπιest . σῶ deinde vero, Ubi si
nos ex Regio exemplari decimi circiter saeculi optimae notae sic restituimus, επιexλ. - Κ ac postea quam leEhionem optime habere ex praecedentibus liquet, nam paulo saperius ita legitur. ε--οι. σε ε καθαλιαν , πιπα γαρ -πὶς ἐξερον, ωων γενἰθα, ἔνα τώτιώ ἔχων, pia..ται περὶ ' σμ. est λιγων. Ubi prius editi contra fidem Codicum omnium, sic habent. ε Κο .cν' Editores quippe ex subsequenti vitiato titulo, επιζαλε τι- Κααίθν, hic etiam reponendum censuerunt, licet omnes mss. M. καθολικν p serrent. Locum autem ita vertimus, Nibilo tamen minus Imperatori auctores fuerunt s Eusebiani j ut Ilieris ad Cathol eum s sive Thesaurarium & Procuratorem fisci ὶ mi se illis ne omnia lident, juberet nolesam Uebrie aedi arip ut ea potitus, fide dignus bab retur cum de ealire Ae niensia ferret tes Oniam. Imperator itaque Catholico Alexandrino , Catii licus Exactori Mareotae pro excitanda Ecclesia scribit, hoe pacto:
Flavias Hemer,s Exactori Marreri, salutem, Uebra presbνtera pistatem Domisorum nostrorum infu-guso in ac Caesorum rogante, sibi in loco Pax dicto conserui Ecclesiam e iussit eorum ras, ererra , id quam primum esset . Curato igitur, ut exemplar nactus divini inplomatis, quod cum debila reverentia priore loco postum es; necnon monumenta coram mea Dure late edita, ea cito perlustrata in eo, entaris remmas', ut quae is in tus iussa sunt, ad exitum deduei queant.
Ex his apitur, ut etiam ex Regii Codieis legione , palam est Epistolam hane Flavii Hemerii Catholici esse & ad Exactorem Mareotae mitti: nam quo i in prius editis legitur, Flu is ab Editoribus ideo positiim est, quod Basliensis C ex se haberet , Ημε-
ειοι ὀξαρκτων male: illi vero in κτωρ in ιξαρχαι perperam verterunt, neque enim in Mareote, A lexandrini agri parte, Exaethus esse poterat. Haec pluribus efferre visum , quia Tillemontius eam restitutionem nostram vel non animadvellit, vel penitum neglexit. Et quidem ille mendum subod ratus, conjectura lapsum sarcire conatus est; sed non ita feliciter . Etenim illius loco . επινα η τνKea. ν, sic imendum putat, σν καθιλιαν ' at perperam , nam, ut supra videas , Epistola Catholico missa, Augustorum Caesarum erat, eaque nutquam reperitur: quae sequuntur autem sic restauranda putat Tillem ntius post Henricum Valenum, Hμἐνιος ἐςανυν quae se ne α οσῖιόνυσα sunt: nam idem essent Catholicus dc Exarchus, officia sane lonae disparata ; ar in Mareote Alexandrini agri parte nee Catholicus nee Exarchus erat . Exarchi enim iummi Imperii Tom. III. s pro
25쪽
xViri ANIMADVERSION Es IN VITAM
proceres fuere, quorum ea erat auctoritas & dignitas, ut mirusterium Imperialis fastigii peregisse dieantur in Libro Diurno Romani Pontis. e. a. Tit. 4. p. I p. Hae vero posita lectione, quisnam erit ille Flavius Hemerius qui tanta auctoritate Catholico & Exarcho , ut Dominus simulo imperat reuiusque ossicium nulIum memoratur secundum Tillemontianam restitutionem λ Hie spero neminem, re perpensa, restitutioni nostrae repugnaturum esse.
is Epistilis Eusebii Cesariensis D bro de maenis decretis recte subjungatων. A quadam eruditus & de Republiea literaria bene meritus , nos libro de Ni aenis,a decretis Epistolam Eusebii subjunxisse et ratus rem esse prorsus peregrinam , & extra sedem zz propriam hie locari: ae de tali ausu, utque adeo indignatur ut in Elineis se m nos ideo malae fidei aecusaverit. Haec ejus verba sunt, p. ' Antequam hane de se sola Eusebiana disputationem
Murim, nem abs re erit breviter inquirere, unde factuns se , ut inter Athanasii opera laeum babeat . Reposuerunt iliam in Tom. I. novi ae editionis Curatores, Petrum Fele inannum hae in parte secuti ,Pieditionem Commetinianam anno Ido I. adornavit , primusque have Epistolam Mitis Albanos; opis bus inseruit 'praeter unisum m ensem, nullum Codicem manufer tum reperire potuit, γο inter opera Athanasiana reperia fuerit e alterum asEidere Benedictini, ia Biblistbeea Regia Parisiense cujus mero aetatis, quant e pretia hi Codices snt, nor non docent. Unae Pari enses Editores anno quamvis in emeris edi-xionem Comme ianam presso pede sequebantur, bane tamen Disolam Meltiferunt. Cene m bi v detur ab
aliis adsecta, ex Theodoreti historia pr mum de omia. Verum ipsus thanasi resisnonis sententiam suam eonfirmare fatagunt s a ) un ca Fela manni conjectura nixi. Frusia quum. Ipsa Athanasi ver.
a Me sunt; b in postquam dixisset Eusebium Epistola suo is Hanos accusasse, sequisur, ou
δεκακίου Μός εἰς ἰ- ῶν διδασκαλοι ἀγνομωσα - . Et hoc ipsum scit Acacius, nisi Sc ille quoque nunc
metu temporum id dissimulandum putet, veritatemque inficiari velit. Certe & is in fine lubjunxit Epistolam Eusebii, unde eos & Christi perduelles videas, & in primis Acacii adversus praeceptores
suos stes iditatem deprehendas. me ut sententia sua accommodarent, textu Athanasiano v m inferre necesse Habent, ac proinde pro , substituerum υπ- ' plane contra omnium Cod eum fidem, non distente ipsemet Feli manno , qu nee ne textum mutare ausus es. Quin'totus ipse eontextus, quidquid aliter sentiat FHAmannus, νepugnat; ἀθutat enim his et eois ianta sius adversus Aeaeiam, ipsus Eusebii disciapulum o Deeessorem, inconstantis ingen i visum, qui nune eum Catholisis , nune cum Arianis fecit, vique ad serjii alietirus sui eatiem s multa onἰm, eaque, tit videtur, in Arianorum gratiam seripsit. 3hane Magistri sui Disolam subnexuerat, eoque pacto soliditatem adversus praeceptores suos ostenderit, subjecta nimirum Eusebii Epytila , qua Meianos d ferte damnaverat. Verbis in hune sensum explicatis, commode perspisue suunt omnia. - vere rem aeu ter gerim, Eruditorum iesistam esto. Haec ille: at in ea docti viri narratione, nihil sanum, verum nihil deprehendas. Nam quod ait primo Felckman V. EA . num lateri in omnibus Codicibus, uno exopto Basiliensi, adesse lectionem υπιο ξε, majoremque Co- α',' numerum hane lectionem preferre, non accurate dictum, siquidem Felchmannus ducis solum de decretis Nicaenis adeste sibi Codices testiscatur: nimirum Basiliensem & eum quem v II. notat. Primus autem, scilicet Basiliensis, omnium antiquissimus Sc optimus, ἰχν - α habet, cui addas Regium decimi saeculi exemplar egregiae notae. Cum ergo duo manuscripti Codices, iique praestantiores di amtiquiores nostram lectionem praeserant, unusque tantum δc quidem inferioris notae re ad Basiliensis fidem descriptus, ut ait Felchmannus in notis p. s s. secus habeat, cur nobis Exemplarium penuriam perpetuo decantat' Nam quod ait ille, nee Michmannum monuisse cujus vetustatis esset Basiliensis
C ex, nee nos de antiquitate Codicis Regii dixisse quidpiam, perinde falsum, & ne dicam, malae fidei, summae saltem oscitantiae est: nam in Praefatione ad Editionem Commetinianam. cui notas suas subjunxit Fel Amannus, haec habentur: Primus Codex isque meroseissimus ideoque lectu perdisscitis, optimus. qui plura reliquis omnibus habet, es Academia Basiliensis & postea, ia exemplari Basliens, quod eaeteris omnibus iure praeferimur, &e. De Regio autem Codice diximus nos in P satione: Basiliens Od ei baud multum concedere putatur Regius, num. 2284. sepi ventorum circiter au-norum , egregiae notae, Scc. Et postea in syllabo Codicum diximus nos eodem Codice Regio 218 . ad Epistolam de Nicaenis Decretis usos esse, init. T. I. Itaque ex Felchmanni & ex nostra parte stant duci vetustissimi omnium Codices; ex altera duo item, sed longe recentiolis 3c inferioris notae. Et aliun-
.hm . de lectio ita loco congruens est, ut s υπἐ-ξε legas, aptam sententiam frustra quaeras, ut in- comprobatur. Non verius loquitur cum ait, Felikmannum vocem in com- . -- mutare non ausum esse: nam ideo non emendavit, quia lapsum sero n is animadvertit : & incognin sene tantia item evenisse testificatur, quod Epistola Eusebii in secundo Tomo Osa, Epistolae de Decre. μ' i Nicaenis subjuncta non suerit. Dolebat quippe veram lectionem non restitutam, nec Epistolam iti' sede propria locatam fuisse, ut ex eius verbis amuitur. Etenim secundo Tomo Commetinianae editi nix hae notat Felchmannus ante Epistolam Eusebii ad Caesarienses, p. 47. Sequentis D Rotae eum fripe Albanasus mentionem faciat ..... Et vera etiam M. de Decretis Me nis dieat se eam tui orri subjuncturum s ita enim rextus ibi legendus est ), quemadmodom etiam in Od. - Graeco Academiae Ba
Isensii pose id posita est: idcirco eam boe Deo pose istanasii Di tuas subjicere motu mus Mna Me ex Avio M. BasI. descriptam, cum ea sero nimis au adversa suo lora repon; iam non possiet. Sic Censor ille res non uti ne habent, sed uti sua interesse putat, Mngit; quale est illud, Unde Par Fenses entores anno Isa7. quamias in caeteris editionem Commesin anam presso pede sequebantur, bane tamen E
26쪽
piseolam . vitiiserunt . At secum reputare debuit editionem illam Prisiensem omnium teri mani x, nec posse tale commentum impune proferri. Editores quippe infinita propemodum immutarunt, aliis quando hene, Dequenter secus, ordinem non raro inverterunt: non modo Epistolam Eusebii, sed &alia multa resecuerunt, ut Epist. minorem Athanasii ad Monachos, varias Lectiones omnes, &e. ut plerique conquesti sunt; multa spuria tamquam germana adjecerunt: mim dicere postea ausis, Edit res Parisienses Edit. G melinianam preta pede sequutos esse λ Itaque Vir eruditus ilim: obiter pertra. ctavit, qui nec quae legenda erant legerit, nec iis quae legit satis adtenderit: id autem aperte liquet, in ea quam ex Naimio adtulit loci, quo de agitur, interpretatione: haec Graeca verba sunt, e --
sane ran ignoriit Aeaeius, sid est, Eusebium in Epistola sua ad Caesarienses - - ,ή- admisisse), ηδῖ
ne nune praesentis temporis causa , factu re prae metre di malet, ver remque neget . Isque in fine
sub et Eusebii Dissolam, ut Christi hostium, ae praecipue o aesi in suor magiseros 'ν iam, eingratum animum ) ex ea liquido cognostas. Nimirum Athanasius hie Acacium & Arianos perfidiae &ingrati animi aeeusat, quia ηα αμυσον, quod in Epistola sua Eusebius Caesariensis ipsorum masister consessus erat, ipsi negarent & impugnarent; utque res ad eius, cui literas mittit, amici notitiam veniat, illam se Eusebii Epistolam in fine subnexuriam ait. Contra vero si --da legeris, & ab Meacio subjunctam Epistolam dixeris, aptam sententiam numquam efficias: nam cui operi hane subjunxerit Aeacius, nuspiam meminit Athanasius; in o nec Acacii, nec operis cujuspiam ab eo editi, umquam antea in hae Epistola verba fecit. Et prorsus au σδι νυσον est dicere Aeacium ideo illam Epistolam subjunxisse, ut ille amicus Athanasii, cui Epistolam mittit, cognosceret Arianorum Vipuus Aeacii peradiam. Et tamen haec eth loci sententia, si stet lectio veterum Editorum, υνιο t. γῆν -
quam supra adtulimus edidit versionem, Certe is in fine sub xit Disaiam Eusebii. Quae sunt ἀσου - ,
nam neque Athanasius Aeacium antea, nec umquam opus quoddam illius indicavit, cui Epistolam Eusebii subjunseret; particula autem γλ hic ariete concludentis est, & itaqtie vertenda ut ex ordine sermonis videas. Quae sequuntur autem in Nannii versione vitio laborant : de res Cbi si perduelles videas , is primis Aeaeii adiersus praeceptores suos Aliditatem deprehendas . Nam ut vel
mediocriter perito liquidum est, sic legendum di vertendum est: Itaque in 'o subjeei Eusebii Diaso tam , ut Chrsi hostium ae praecipue Adacii in suos magissus perfidiam sera ingratum animum in exea I quido e gnosius . Et sane cum duo antiquissimi omnium Codices in fine libri de ineretis Ni-eaenis Epistolam Eusebii subjunctam habeant, hine commonstratur ab ipso Athanasio vere subnexam suisse: numquam enim cogitasset Amanuensis ipsam tale operi subnectendam exquirere , si non ad-siisset. Nam quod alius posterioris aevi 3e infiniae notae ex ipsam non circumserat , nihil mirum: quia ut persaepe in Athanasii edito monuimus, Amanuenses, cum levand, laboris, tum quaestus causa, multa etiam necessaria praeterinittebant; ut majus ex opera & labore suo lucrum acce
deret. Haee satis superque sunto. Siquidem etiamsi Epistolam Eusebii non subiunxisset Athanasius, quod tamen secisse illum certissimum est, quid mali admisissemus, eam subnectendo, de qua scilicet pluribus agit ille in libro de Nicaenis Decretis C terum quod ille Scriptor eruditus Eusebium ab Arianismo pulvare nitatur, etsi pari atque caetera inis ἀν id tentaverit; nihil curo. Quid ea de re sentiam ex ipsis Eusebii scriptis , summotis pro more altercationibus, declaravi in Praeli minaribus ad Commenta ia Eusebii in Psalmos . Quod autem adjicit idem, Et quidem μνum Me in parte audiendi sunt Sisiptores μοι ei sic Catholicos vocare libuit, iurari utpote Eusebii hostes , causam non dissimulanse Bamnis o id non vere dicitur: non desunt enim apud Catholicos . qui Eusebii partes tueantur; 3c quidem prohibente nemine. Qiod si multo plures in Eusebium sententiam dicant , quid inde arguas , nisi Eusebium adeo frequentes & perspicuas Arianismi notas tum gestis tum scriptis suis dedisse , ut paucissimi pro illo, innumeri contra semper steterint Adde, Erasmum, qui prior illam Athanasi Epistolam Latine vertit, eam ipsam, quam nos, lectionem Graecam sequutum esse. Locus Athanasii sic habet, ε -- οἶδε ε Aκα- , - μῆ ἔ-φ
quae sie Erasmus transtulit, Novit Me o Aeaeius, nis nune m 'se metu percussus pro tempore sim Iat , negatque veritatem . Subjumsi igitur ia fine n solam Eusebii, tit ex hae ab inde cognostas, ortim qui CMisso rebellant , ae Aeaeii a resus suos doctores, ingratis inem. Ubi vides Erasmum levisse, ut omnes antiqui Codices habent, ac lectionem quae in isto Gobleriano G. dice ad sim Basiliensis exscripto, adest, Amanuensis mendum esse: nam Basiliensis Sc Resius, ut diximus , habent . Haec porro Erasmi versio euia est in Editione Latina Athanasii Lug. dunensi an. Is 32. vide sol. 263.
Quo anno S nodus . Lexandrina celebrata fuerit , o 339. an 34D.
non ita selieiter calculum posuit Tillemontius, dum Epistolam Iulii Papae Syn dicam in ,
annum 34 I. contulit, quae tamen nonnisi sub finem anni 342. data suisse potest; hinc res a te lamanam Synodum gestas mirifice arctare compulsus est . Nam Constantinopolitanae sedis invasonem ab Eusebio factam, in finem anni 338. aut initium subsequentia eonjicit ' Synodum vero Alexandrinam in medio anni 33ρ. celebratam putat: cum enim invasionem Eusebii ea Synodus me.
27쪽
moret , post illam coacta si oportet. Ut autem liberis spatiis veram temporum seriem teneamus, a reditu Athanasii orsi , sic omnia ad verit m ordinem redisti posse censemus. Athanasius Treviris
exul, a Constantino iuniore remigrandi veniam accepit, datis ad eam rem I 7. Iunii literis; idque ut nobiscum censet Tillemoniliis 3 8. Sub finem Iunii prosectus Athanasius , Viminacii adia c.. Danubium Constantium adiit ; inde Constantinopolim petiit : atque criminationi quam Maced Um. p. niux Episcopo suo Paulo obtulit praelem fuit : sed postea reconciliata gratia Macedonius Pau. 'Συ lo junctus . solito Presbyteri munere fungebatur . Sub haec autem Constantiu , dum in orientem
Nonae Mi. contra Persas concederet, Athanasum eodem itinere patriam repetentem Caesareae in Cappadocia ite-
3 rum vidit & alloquii lux est , mente Septembri : nam Constantius jam Antiochiam venerat mense octobri: quippe qui V. Idus Octobris legem Antiochiae dederit, de Decurionibus, ut videas in C dice Theodosiano. Contra Persas igitur properans Antiochiam venit. Inde Octobri mense Emesam, ubi data lex est, de Decurionibus , V. Kal. Novembr. Paulopost ad Persarum confinia vectus in Μ sopotamiam, Edessae consedit, ut ait Libanius oratione ad Theodosum, ubi tamen lapsu graphico Emesam legitur; sed haud dubie Edessam legendum, ut & alibi: quae postrema urbs in Mesopota. mia erat. Inde reversus Antiochiam, legem dedit ad Acyndinum In esectum Praetorio , de Tempserum cor', vertente anno δῖ8. scilicet VI, Kal. Ianuarii. Ineunte anno q. cum in Sina degeret Constantius, Laodiceae data lex est, de Verborum formulis , in Codice Iustin. 3 Kalend. Februarii. Paulomst idem Imperator, Heliopoli in Plicenice leges dedit, pridie Idus Martias, stilicet 4 , d. Miste, nis bouis , di 8- . sui admitti ad bonorum 'ls f. Eodem mense Martio reuersus est Anti chiam: ibidemque data est lex prima, de Deolis uremiis pridie Kal. Aprilis. Hi ne prosectus Comstantinopolim Constantius, Idibus Augusti legem 2. dedit, Ah Chrisianum mane pium. Hoe posto,
eoque certissimo rerum ordine, propalam est Constantium, medio circiter anno 338. contra Persas prosectum, non ante medium anni 33st. Constantinopolim revertisse. Ibi vero, inlligante Eusebio,,ynodum coegit, in qua, accusationem redintegrante Maccdonio, Paulus depostuet, Eusebiusque ejus in locum subrogatus est. Hi ne vero manifeste ruit illa nuperi Scriptoris computatio, qua Synodum Alexandrinam centum Epitcoporum in medio anno 33'. celebratam putat: nam cum ea Symodus Eusebii intriis item, multaque alia deinde gesta Elisebianorum commemoret, post illam coactast oportet. Pauli vero, cui subrogatus Eusebius est , depositio . accusante Macedonio peracta est: squidem Macedonius, qui uti supra diximus, cum p triam repetens Athanasus Constantinopolim advenisset, illo praesente, Paulum reum egerat; deinde reconciliara gratia, a coepto destiti . At vixdum elapso a prima accusatione anno, inuigante Eusebio, Antistiti suo iterum crimen obtulit, umde Pauli abdicatio & Eusebii invasio consecutae sunt.
Hie vero Tillemontius iis, quos ipse sibi nemine auctore praescripserat , arctatus limitibus ; ne Macedonii accusationem illam prioiem sub Constantio, s nam sub Constantino semel, sub Ginstantio bix in crimen vocatus est, j quae mense circiter Augusto anni 338. facta sit oportet, reconciliatam gratiam, inducias illas δc pacem aliquanto tempore seruatam , Constantinopolitanam Synodum , repetitam accusationem & abdicationem Pauli; hae . inquam , omnia quatuor mensium spatio inclusere cogatur; priorem illam sub Constantio ab Athanasio memoratam accusationem in annum 335. conjicit, non animadvertens se Athanasio, quem tamen auctorem adfert, manifeste repu- inare: accusationi namque priori sub Constantio, de qua verba sicit Athanasus, ipse praesens inter. uit, παeὀνήν, inquit, υυῶν καπὶ ν-. Neque potuit ille alteri, Paulo Episcopo oblatae , eriminationi anno 335. interesse, Constantilio videlicet Imperante; quippe qui anno 33s. Alexandro Pauli decessore superstite, in Gallias relegatus sit, & anno tantum 338. sub finem Junii Treviris pro seelus ab exilioque redux Ct,nstant inci: olim venerit. Ex supradictis planum est non posse stare Tillemontii calculum , qui medio anno 33 ρ. celebratam putat Alexandrinam Synodum, eum maxime illa non intrii sonem Eusebii modo, sed etiam bene multa alia commemoret post sedis Constantinopolitanae invalionem ab Eusebio & sociis perpetrata. Verum ex repetito rei una gestor uia aque ordine id exploratum, ut spero, cuique erit Athanasius Caesareae in Cappadocia Constantium alloquutuς, inde pedestri itinere per Syriam & Palaesinam Alexandriani retiit sub finem anni 338. Aliquant , post tempore Eulebiani, quorum in Athanasium india nondum detumuerant, in unum coacti Arianos receperunt. Pistum Arianum Alexandriae Episcopum constitueriant, Legatos Macarium. Martyrium di Hesychium ad Iulium Papam; ad tres item
Imperatores, tunc variis in orbis partibus veri intes, literas miserunt : queis Athanasium , ut e dium de ex filiorum, Π,ilqxiam Alexamtriam remigraverat, reum agebant: eiusque nomen apud Comstantium deserebant , quod frumentum a Constantino Patre viduis alendis deputatum divenderet ac propriam in rem converteret. Oblatorum apud Imperatores criminum nuntium Alexandriana devenit: quibus conspectis allatisque Athanasus centum Episcoporum Synodum coegit. An serendus it que Tillemontius, qui in medium anni 339. hanc Synodum celebratam velit ρ Nam praeter superius allata, quibus obsisti nequit, ut cum colore aliquo possent Eulcbiani memorata ecliuina objicere; nempe eaedes 3c exsilia post reditum irrogata, frumentum distribuendum in propriam rem distractum; necesse suit Athanasitim aliquanto jam tempore Alexandriae ecim moratum , nuntiumque commenti. tiorum criminum Eulebianis, qui tum procul agebant. missis in suisse: in Synodo Eusebianoriim quae narravimus geri oportuit, mitti nuntios ad Imperatores ; oblata apud tres Au3ustos crimina Alexandriae renuntiari, cogi Synodum Aloandrinam centum Episcoporum . Quae lane cordatus nemo,
nisi volucribus nuntiis usi Euset,iani fuerint, tam pauculorum mensium spatio facta concesserit; Comstantinus quippe in Gestiis, Constans in Italia degebat. Anno igitur o. celebratam Alexandrinam Synodum putamus: quod ipsus Athanasi testimonio confirmatur. Is enim anno 3 I. sub finem A. prilis ait, fratres et iusdem Synodi Alexandrinae legatos, uti certum est, Romae Synodum anno praeterito postulasse, lepatis Eusebii cum Athanasianis idipsum petentibus: commode namque eum. dem in annum Synodus es usque legatio conserantur: quod 1 tem ex praecedentibus propalam esse videtur, vix enim, ac ne vix quidem quae a reditu Athanasi gesta seruntur anno integro accidere
28쪽
potuerunt. Et ideo, ut diximus, Tillemontius tantum tae aestire eompulsus est' quia Synodi M. manae temtus anno uno primerterit: quod mox spero eommonstrabitur . Ad hae vero cum Psem synodus illa Constantinopolitana, qua intrusus in Constantinopolitanam sedem Eusebius fuit, post adventum Constantii Constantinopolim, qui sub finem Iulii anni certissime accidit, contra ta fuerit, post anni medium celebrata illa Lit. Cum autem Synodus Alexandrina rentum Epite potum, non intrusionem Eusebii modo, sed etiam multa alia illam consequuta commemoret, nequaquam potest illa ante annum 3 o. eoacta suisse. Non Placet Tulemontium quod diximus, Pilium ab Eusebianis in Episcopum cooptatum in Syn- Nota , . odo fuisse . Ego vero fateor, illum Eusebianoriam conventu, ab Ath sio, qui selus de Pisti o dinatione loquitur, Synodum nusquam vocari. Uerum an coetus ille Eusebianorum, in quo Ariantia communionem admissi, Pistus adlectus, Athanasius repudiatus, tres t ali ad Iulium missi sunt. Synodus nuncupari debeat; id eruditorum examini permittam. Scio tamen in more esse , ut talis consessiis Synouus appellatur. Nee sine causa queritur Athanasius Synodos quotannis ab Arianis e lebrari.
P- νων Disolam S modalem a Iulio Papa iatam , scri'am esse anno 3 .ETsi perspicuum putemus celebratam illam Synodum. & datam Iini Epistolam Lisse anno 342 quia tamen a viris insignibus, Baronio, Hermantio & Tillem tio, pro adversa opinione n viter pi natum est; rem qualis in Athanasii scriptis & in Iulii Papae Epistola enuntiatur ipsis veris bis useremus: nam horum auctoritas, annuente Tillemontio, Socratis & Sozomeni, qui plerumque res miscuerunt. testimonio tome anteponenda. Synodus Antiocliena, Constantio Augusto presente, anno 24I. celebrata est: ubi C sebianorum opera G orius Calmdox Alexindriam Episcopus misi sus est, qui Athanasium deturbaret. Praemita autem Philagrio, ut adlectum Gregorium nuntiaret: ipse Gregorius, paucis post Philagrii adventum diebus Alexandrinam invasit sedem. Athanasius vom post infressiim Gregorii. cum proximum periculum esset, ut scrutantium eluderet manus P schalibus ipsis diebus se subduxit, & Romam navigavit . Hactenus , refragante nemine , sic se res habuerunt. Quid vero de rerum post gestarum serie Athanasius & ulius narrent, iam expendere libet . Post adventum Athanasii Romam Iulius Papa I atos misit Elpidium & Philoxenum Antiochiam ia Eusebianos , ut Athanasius post allatam Alexandrinae Synodi Epistris Iam enarrat his verbis , μ- ω ἀπὸ iis, δι-- -νὸι Πλώιν - λίσπι νον - - ώ ν ia
gyptii ia omnes Episcopos oe M Iulium Romanum Episeoptim . Porro Eusebian; quoque ad Iulium scripserer ac speramus se nobis terrorein imussuros, rogabana in S=nodus es-ocaretuν, ipse Iulius smellet , judex esset. Cum lytur Romam a re semus , DI - , ων consentaneum erat; litoras scripsit ad Eusebianos, mstque duos e presbieris suis Elpidium H I--- . Dii vera ut de adiens. n. maudierant, constemati. quod nullatenus exspectarent nos diae venturos, accredere renuerum , alsurdas eam
fas com--ιοῦ. Hic vides IKatos Elpidium & Philoxenum post adventum Athanasii Romam a Iu lio ripa mitas. Ut autem palam lit eum adventum illum Athanasii Romam , tum legationem. post Gruci ii invasionem, quae anno 3 I. in Paschate facta est , contigisse , locum Athanasi ex historia δε Μometas lotaiusculum licet ad 'imus. Do. -- - Κωνου. , πω ς δἰ δι--,
ε Φιλοξενον, Oe ς ἔ-ελγω ν' id est, Liseras itaque scribit Constansias, ac in omnes m . vis persequuti - , Hilagriamque mistis oe acium quendam Eunaebum . Uttit δε- μουσῶν -- - Iitari manu : resque superioribus si iis gestae sint. Coacta quive illi bubiacorum , opilionum , aliorum forensium ac petulantium iuvenum multis iae , eum gladiis elisias is Ecclesiam seriai H.
Ham irrupere e VI a alios oce erunt, aI os eo utiarunt, alios Magis laniator is carcerem re emau, in exiliumque pepulerunt, mulieres plurimas ab inas ad trisu I palam portraxerunt, crinibusque rapω- tas e tu iis adfecere et alios proferi ere, aliar- panes abstulerae id ua uialia alia de eaWa, quam uleos Arianis a Mere, Gregoriumque ab Imperatore missum recipere cogerent. Albana staF vera, anteguam
Me facta essent, is primum rei auditum minam navigaiat, quod haeret eorum furorem perspectum Minberet g - etiam, ruus piae tum erat, Sinnodus , celebraretur z Iiaius autem presbieros E iam PHI--- mittit, te sque illis Eusebianis j praesit mi, us infra illud Romam se conserrent. Ex his omnibus luee claraus est, Athanasii Romam prosectionem , ae Elpidii & Philoxeni legationem, post invasionem Gregorii, quae satentibus omnibus in Paschate anni 3 I. contigit, iactam fuisse. Nec quispiam, spero, negabit, nisi sponte caecutire velit. Iam ad caetera pergamus . Eul biani Elpidium & Philoxenum leuatos usque ad Ianuarium mensem, nempe anni 3 I. detinent, &ut habet Athanasius, ultra eondisium a Iulio ad celebrandam Synodum tempus , - --πρεσβυ σίρουν --χων ἔ-- aena μιαν. Iulius autem haec habet, οἱ ἐλειν με βουλόνινοι κατι he M E misTom. M 6 πρι
29쪽
id eI , Illi quibus accedere non placuit, Presbyteras quoque tisque ad mensem Ianuarium detinuerunt . Ex his porro Athanasii & Julii dictis facile ealculum ponas. Athanasius Alexandria Romam proficiscitur Paschali tempore, anni 3 i. ut adversariorum surorem prudenti absentia falleret. Post ejus Romam adventum letatos Iulius Antiochiam mittit Et dium de Philoxenum : id una serie bis testificatur Athanasius : ad usque Ianuarium proximum , t haud dubie anni go. legati Antiochi e detinentur. Id Julius narrat. Reversi Romam Legati , Eusebianorum literas Iulio Oiserunt, quas Iulius, ut testificatur ipse, aliquantum temporis penes se servavit, nee Synodo protulit, sperans aliquot eorum, mutata sententia ad eo ictum venturos. De tali depulsus, literas demum recitat, Athanasius, Marcellus & Asclepis rei am, discussis & consutatis criminibus, ad communionem admittuntur: denique annuente Synodo Epistolam Iulius mittit, qua dicit Athanasium a mensibus octodecim Eusebianos Romae exspectare. Haec sponte fluunt: δc temporum notae adprime quadrant: nam si legatos post fugam Athanasii, & ejus Romam adventum, profectos statuas: si usque ad Ianuarium mentem Antiochiae detentos, atque sub haec remigrasse dicas, si Iulii, acceptis literis, cunctationem, indeque Synodi celebrationem, pumationem Athanasi, Marcelli, & APepae, congruentibus spatiis metiare, in decim mentes in Epistola Iulii memoratos, quos Athanasius Romae exegisse dicitur, nullo negotio enumeres; nimirum octo postremos anni3 I. ac decem priores anni 3 a. ita ut mense Octobri vel Novembri Epistola Iulii data fuerit. τα-- vidς mus qua arte, quibusque machinis Tillemontius Iulium & Athanasium ad h. . o. sententiam suam detorqueat: nam, quod plane mirum, ut Synodum Romanam & Julii Epistolam in viis d. in annum 3 i. conserat: auctoritate Athanasii & Julii, ut putat, hane rerum temporumque seriem inducit. Legatos Elpidium & Philoxenum diu ante Gregorii invasionem, anno scilicet 3 o. Antiochiam profectos ait, quod ita manifeste in locis Athanasii superius allatis exploditur , ut per quidem mirum sit virum alio accuratum & doctum haec vel cogitasse. Ianuarium mensem contrandem manuscriptorum β. editorum omnium vult in Iunium commutari: qua sacta mutatione, id ablaesum sequitur, quod Iulius queratur Legatos suos mense , ut citius , Majo Roma profectos Antiochiam, ibi usque ad Iunium ejusdem anni reditu intere hisos suisse : qui tamen vix mense ιunio eodem pervenire potuerint. Octodecim porro menses quos Athanasium Eusebianos exspectam tem exegisse Romae testatur Iulius Papa, ita vult ille computari; ut hujus temporis pars ab anno 3 o. quo venisse Romam Athanasium comminiscitur , ineatur ; hinc Alexandriam redusse putet,& aliquot ibi menses moratum, remigrasse Romam, & aliquot iterum menses ibi substitisse : ab que ita calculum ponit, ut octodecim menses partim ante prosectum ejus Alexandriam , & morasi Lidem; partim post reditum Romam constituat. En Iulii verba, ε γὰρ πώ ι .άme πἀm , παρί- ρον
σωπα -οa ita δε πώρω , ει ιι ἡ ' id est, Etenim praeter hine omnia , annum unum er sex menses h e remansit, ut adventum et Grum, aut eorum qui hue se conferre vellet, exspe lare su ineraesentia omnes pudore a sciebat: non adfuturus quippe , nis eausae suae eo dissei. Sane nisi Iulii di- palam vis inseratur, hic octodecim continuos, neet longa & diuturna peregrinatione intercemos mentiri intelligas oportet. Nam si per Romanum otium i8. mensium Athanasius Tiburem aut Tu. sculum se contulerit, latemur id nihil officere, quominus octodecim mensibus Romae exspectantem consedisse dicatur; verum si anno 3 o. Romam commigraverit , ibique novem menses exegerit. deinde Alexandriam reversus, aliquot ibi menses consederit, tum Romam repetierit, & novem ite rum menses ibi manserit; nequidquam dicatur ab octbdecim mensibus eum Eusebianos in Bientepositos expectasse. Ad haec vero, ne Tillemontius quidem, rerum & gestorum serie ad arbitrium suum ordinata, potest Octodecim illos menses, quos Romae Athanasium egisse narrat Iulius, reperiae. Si quidem latetur ipse legatos Athanasi 8c Synodi Alexandrinae anno 3 o. eum legatis Eusebianorum disceptasse coram Iulio Papa, cum adhuc Athanasus Alexandriae degeret , ε Ad να- ο - σαο. ἐν Ax ανδ ι ait Iulius. Athanasius vero non ante Romam prosectus est, quam legati redirent. Iam vero extremis omnia lineis in gratiam Tillemontianae opinionis pon mus , dicamusque, legatorum disputationem mense Ianuario contigisse, ipsosque mox profectos mense Februario Alexandriam advenisse, Athanasium statim a legatorum reditu eonscensa navi Romam mense Martio adventasse , ibique mansisse ad finem usque anni ejusdem Hine remeasse Alexandriam, ubi, latente Tillemontio, aliquot menses substitit ; invadente Gregorio , denuo aufugisse Romam, prosectumque sub Aprilis finem, mense Majo advenisse: demum Epistolam Julii Papae, qua dicit Athanasium ab octodecim mensibus Romae expectare , datam suisse mense Augusto vel m. d. s. dieptembri anni 3 r. ut vult Tillemontius: se rebus in gratiam sententiae illius, etiam praeter Ve.
rati militudinem compositis, i 8. mensium numerum non conficias . nam si novem anni 3 . men
sis, quatuor aliis i a Majo nempe ad usque Augustum vel Septembrem, in adiungas, triaecim aut ad sumnum quatuordecim reperias. Ita omni ex parte labitur istaec opinio. Omnes itaque temporis notas Tillemontius elusit: & certe hujusmodi sunt illae, ut si vel una maneat, tota ejus iurpuratio subruat: nam si legati Iulii post invasionem Gregorii de fugam Athanasi profecti sint, ad
nostram accedat sententiam necesse est, perindeque si stet lectio manuscAptorum 8c editorum, quae legatos ad Januarium usque mensem reditu interclusos ait; vel si octodecim continuos menses Romae mansisse Athanasium dicatur, anno 342. Epistola Iulii data si oportet : quod ipse Tillemon tius fatetur. Cum contra si vera & asserta lectio servetur; si dicta Julii & Athanasii pura nec distorta maneant, res nativo ordine per se consistat.
Verum obnititur Tille montius: Eusebiani Romanae Synodi iudieium in Antiochena Synodo ineunte anno q4 I. celebrata, praeverterunt: non potuerunt autem praevertere, nisi indicta illis antea suisset, indicta vero suit Romana Synodus per Iegatos Elpidium Se Philoxenum: unde sequatur Lipi dium & Philoxenum ante annum a i. venisse Antiochiam, ut Romanam Synodum indicerent. Qua in re sane vir eruditus se Athanasii & Iulii verba non sat ponderasse testilleatur. Nam Atha nasus quidem , postquam Gregorii caenisicinae se subduxerat anno 3 i. Paschalibus diebus . haec stri
30쪽
ET SCRIPTA S. ATHANASII. xxiii
es , Eliam anno praeterito fratres nori, qui Romσ sunt . bis no usum actis I Ied propter alia quae prius coniigerant , SynMum cogendam esse scripserunt, μι de illis Misis sumeretur.' quam reformidantes Eus hisis o socii , Ecclesiam eon Gare praeverterunt. His luce clarius est, jam anno q* . de Synodo agenda Romae statutum fuisse, & quidem cum nondum Athanasius Romam venisset : ae tune Symiaum per alios, quam Elpidium & Philoxenum indictam esse' ut ex Iulii dictis videas . Ait Fnim ille, Μacarium presbyterum, Μartyrium & Hesychium diaconos, Eus iam in legatos. an. tequam Athanasii Oratores accederent, rogasse ut Alexandriam Pisto euidam pseudepileopo literas mitteret Iulius, quo tempore Athanasius Alexandriae degebat , ν ἰκα ε ο μωκον. ἐν A. ia. Cum advenissent autem Athanasii Oratores, nee valerent Eusebianorum legati eorum arsumentis obsistere, Synodum in qua res accuratius indasaretur, postularunt: qua impetrata, tunc primo Eusebianis Synodum indixerunt: illi vero conscientia scelerum perterriti, in Antiochena Syn. ita anno 34 r. ineunte celebrata, Romanae Synodi decreta Inaverterunt , deinde Gregorium Aleis xandriam Episcopum miserunt qui Athanasium deturbaret. Athanasio autem anno 34 I. sese prori.
piente & Romam pmsecto, tunc demum Iulius per Imatos Elpidium & Philoxenum Romanam Synodum secundo indixit. Ex allatis quippe duobus loeas propalam est tum primo mihi latam impetratamque Synodum fuisse, cum Atmnatius Alexandriae ageret , de antequam Romam veniret. Cum autem perinde liquido constet, legatos Elpidium 8c Philoxenum, Athanasio Romae presente, missos fuisse, qui Eusebianos ad Synodum provocarent, diemque ipsis pra tuerent ' planum certe est Synodum illam Romanam bis indictam fuisse: atque ita ruit tota Seriptoris nuperi conjectura. Cur autem pol qtiam anno 3 o. indicta suerat, tantum spatii elapsum sit, ut secundo indicere Macessum fuerit, haud di melle est augurari: cum videret enim Athanasius sub finem anni 3 o. eo Antiochenam Synodum, quae initio anni 3 I. celelirari coepta est; non nescius id in suam perniciem δc expulsonem moliri Eusebianos, ne absente se quasi vacuam sedem novo ab se creato E. piseopo traderent, ad adventum usque Gregorii Alexandriae res it. Quod autem Athanasius post invasionem Gregorii Romam primo venerit anno 3 I. neque alia anno 34α Romam prosectio statuenda sit' perspicuum sane est, cum ex iis quae hactenus diximus, tum maxime ex primo, quem supra adtulimus, loco, ubi dicitur, Porra EUbiani quoque ad ImIium scri erunt ae sperantes se nobis terrorem ineussuros, rogabant ut S Mus e voearetur , Iulius si vestem iudex esset. Cum se tur Romam a milliemus , Iuliat , in consentaneum erat , I teras
a ratu nostra a ierunt, conse mali, quois nullatenus exfρectarent nos illve venturos , secedere renue.
nt, absurdas causas commenti. Qiiod si anno 3 o. ponquam primo indicta Synodus Romana is rat, Athanasius Romam prosectus esset, an id sebiani ignorassent; solumque mense Junio Iuli liove anni sequentis, narrantibus Iulii Papae legatis, edidicissent, qui in deturbando Athanasio toti erant λ id certe ne somniari quidem potest. An vero sileri poterat ille Romam prosectus ab Atha. nasio, dum anno 3 I. Paschilibus diebus, antequam Romam demigraret , haee scriberet : Etiam
anno praeter to, fratres nostri , qui Romae sunt , bis nondum actis I sed propter alia quae priua contigerant , Srumdum eo endam esse scripserunt ut de tuis iatio sumeretur: quam reformiaontes Eusebias, socii, Ee: iam conturbare praeverterunt ρ Si ipse ad Synodum celebrandam eo se eontulisset, ut eum Eusebianis coram Synodo concertaret; ac Eusebianis accedere non ausis, re insecta, remeasset
Alexandriam, an id praeterinitti poterat λ Hoe silentii genus , in re prorsus necessario dicenda , si
quidem gesta suisset, adversam sententiam obruere nemo eat inficias Ut autem videas quantum praeiudicata opinio valeat, ait Tillemontius: Si Ianuarius mensis, quo
Eusebiani legatos Iulii Eleidium & Philoxenum dimiserunt, steterit, & s anni 3 α. fuerit. hinc consequetur Synodum Antiocnenam centum m e Eeiscoporum , quae ineunte anno 3 I. celebrata est, usque ad annum 342. prolatam esse, quod haud verisimile. Et haee eausia est, ut contra fidem manuscriptorum & mitorum omnium pro Ianuario velit Iunium adponi. Sie ille, non animadvertens
Epistolam Iulii. cui adserendae deputatus est Gaia anus comes, non ad Synodum illam mitti , sed -- Danium, Flacillum, Narcissum, Eusebium, & alios Episeopos; neque ullam in Epistola Iulii
Synodi tum Antiochiae considentis mentionem haberi: miror po us a mente nuperi Scriptoris e
ei disse, Epistolam Iulii responsionem esse, non ad Synodum missam ; sed ad ulcis , qui se literis
provocarant Episcopos, ut ipse passim innuit in Epistola sita. Ecquid ergo abs re nobis Synodum, di nimiam Synodi durationem obtrudit λ Hie ne γνῶ quidem contra munitare liceat. Perest ille, verisimile non est Synodum Romanam pro mense Decembri , incommoda scilicet tempestate, indictam fuisse: quod tamen innuere videntur Iulius & Athanasius, dum ajunt, legatos Elpidium & Philoxenum ultra praefinitum ad Synodum celebrandam tempus , ad usque Ianuarium mensem ab Eusebianis detentos sitisse; tum credibile non esse legatos mense Ianuario, media nempe hyeme, ab iisdem dimissos fuisse. Haec omni ex parte labuntur : nam etsi tiretur Synodum ad mensem Decembrem indictam fuisse, non procul exempla petenda essem, ad comprobandum id
non praeter consuetudinem admitti: quando numerosa illa Synodus Antiochena ex omnibus, etiam extremis, orientis putibus collecta, ineunte anno q4I. media videlicet hyeme, celebrata est , ut
latetur vel ipse Tillemontius: quare nihil hine vel ad Synodi Romanae celebrationem, vel ad pro sessionem Lisatorum obicis adesset: eum praesertim Eusebiani, non ita humani & opportuni esstat, ut curarent adversa-ne an commoda tempestate Imatos Iulii , cui tune infesti erant . dimitterent. id quod nec Athanasius nee Iulius ajunt, vel ais Decembrem vel ad alium mensem indictam Synodum fuisse; sed dumtaxat legatos ultra praefinitum tempus ad Ianuarium usque reditu interclusos nar rant, nee indicant quodnam definitum illud tempus Laerit ρ Ex his porro videas nuperum Seriptorem levissimis conjecturis planas & nullis circuitioni ruis enuntiatas temporum notas impetere.