Casti Innocentis Ansaldi ... De authenticis Sacrarum Scripturarum apud Ss. Patres lectionibus libri duo ..

151쪽

I36titia esse, diu post Martyrum, quibus falso tribuuntur, obitum conficta ; idemque de illis iudicandum, quae deoperibus Christi Cardinalibus habentur inter Cypriani monumenta. Secundi nempe Libri Capite XVII. argumentum inde adversus Ignariana ducit, quod eorum scriptor quandam Salomonis sententiam ita estert, ut Scripturae verbis verba sua immisceat , nec Apostoli sententiam debita fide referat; quod ab Scriptorum Ecclesiasticorum more, & ab ea reverentia , quae Sacris Scripturis a Martyre debetur, alienum esse censet Gallus Scriptor. Cur Librum vero de Operibus Christi Cardinalibus Cypriano abjudicat , nisi praecipue ,

quod eadem Scripturae testimonia , aliter Audior Libri, aliter citet Carthaginiensis Praesul λ Indicium certe evidentissimum, Patres, ejus opinione , Editionum adhaesisse textubus ; secus enim totum in auras abiret, &nullius esctet ponderis , ejus argumentum.

Haud desunt vero doctissimi etiam Viri, qui tueri

pergant, Censuram illam de methodo Patrum orato. ria , aliud proseiso non este, quam teterrimam Caluinmniam ab Adversariis Patrum inventam : quodque veritatem periculo exponere videantur aliquando, non

nimio, quo ferebantur, animi fortasse aestui, non illo. rum inconstantiar, sed Mysteriorum potius obscuritati, vel etiam quandoque perversitati Legentium dicant tribuendum : futurum etiam , ut iniquae reperiantur audaciorum Criticorum querimoniae, si Patrum doetrina paullo intimius pervadatur; quod in quaestionibus Gratiae Norisius, ac Bullus in rebus ad Trinitatem perti nentibus , perfecerunt: quamobrem recte ab excellu , quo-de agimus, Patres vindicati. Concedamus adhuc ramen, SS. Patres aliquando disputantes, similes aestimandos cuipiam Plantatori, qui recentis Plantae correcturus aversionem , ita immoderate illam retorquet,

152쪽

137 ut a medio abducat ,& in contrarium latus ramum inis sectat; id, ut eorum fidei in veris Dogmatibus propugnandis , ita eorum etiam sinceritati in citandis Scripturis derogare non potest. Rhetorum aetas dici possunt priora Christianae Religionis saecula. Quuare ea ratione, qua Patres allegorias sequuti , vel a Criticis Protestantibus vindicantur; quod id praestiterint, ut Iudaeos allegoriis deditos lucrifacerent; & sicuti eo quo poterant modulo philosophati sunt Scriptores veteres Christiani, ut Philosophorum sibi conciliarent animos, eisque maiori, qua valebant , perspicuitate

Proponerent quae ceteroquin benevolis auribus recipere detrectassent . ita & rhetoricati sunt,ut se moribus illorum temporum ac Scriptorum accommodarent. Oratoriam in aliquorum Patrum elucubrationibus methodum confessi sunt Sixtus Senensis, Baronius, Sta plet onus, Fevardentius, Hardingus, Maldonatus, quinde orthodoxa eorum sententia dubitarent. Rivetus ,)ui Dallaeo mirifice praelusit , di a quo ille materiaeummam , & formam argumenti adversus Patres accepit, statuit quidem , in contentiosis Scriptis & Disputationibus eum fuisse communem Patribus Sanctis

morem, ut dum errorem unum omni virium conatu

destruere anniterentur, saepe alterum in oppositum vel deciderent, vel quodammodo decidisse viderentur : ad-CO tamen abest, ut argumentum deduci crediderit inde posse, Patres arbitraria etiam usos ac tumultuaria citandi Scripturas ratione , ut disertissime Tractatus de Patrum auctoritate VIII. Capite definiat, Sacra Biblia ipsorum Patrum viariis variorum temporum Lucubrationibus, sive exegeticis, sive didacticis , vel Polemicis ita inserta oe inspersa extare , ut inde, si exemplaria aliunde non suppeterent , levi negotio resarcire. Iur Scripturarum corpus. Vel apud audaciores ergo I . Criti.

153쪽

138 Criticos agitur de Disputationis aestu , de nimia &inconsiderata emphas, de non ordinato quodam ac nimium vehementi veritatis propugnandae studio; agi.tur de materia, de rebus, de argumentorum genere,

de significantibus nimis expressionibus in operibus veterum contentis, non de citatione Litterae ac verbo.

rum, aut solius sensus ac sententiae Scripturarum: quare cognoscas apertissime, nullum extundi iure ac merito ea ex doctrina posse pro nostra quaestione argumen

tum.

Si ex quo revera nos Catholici tuemur, Patres haeresim aut errorem aliquem oppugnare totis viribus pergentes , magno Disputationis Dogmatumque propugnandorum aestu, contrariam aliquando in partem a r.

gumenta quidem sua valide nimis inflectere solitos , adhuc tamen a sincerae fidei rectitudine numquam declinasse, suisseque semper acerrimos Fidei orthodoxae vindices; si inquam, ex quo hoc defendi mus, ex tundere ipse vellem, ipsos Textubus ac Versionibus adhae-ssse suis , eadem ipsos verba quae in Editionibus erant, fide recitasse maxima r nonne dilutum, elumbe, nulliusque ponderis videretur huiusmodi argumentum e Nostra etiam, & quacumque aetate, qui disputare contra aliquem errorem soIent, videntur in oppositum impingere; nec hodiernos tamen PoIemicos Theologos, aut Sacros oratores,il Ilus Iibertatis, cuius reos faciunt Patres, postulabunt Adversarii. Dubitaret. ne Cl. Baris Zanus, Iuriaeum, Baelium, C Iericum, ceteros Polemi

cos Protestantes, methodo usos oratoria, quum adversus nos disputare perrexerunte Haud credam . Num ex eo sequitur, eosdem Scripturam memoriter ac te.

mere eitas Negabit. Haud igitur peremtorium est pro tumultuariis Patrum citationibus , desumtum ex oratoria eorum methodo momentum. Alte Disiligod by Cooste

154쪽

I3 9 Alterum proponit Barzanus hisce verbis: Neque resis admodum mira inquit num . doctissimae Epistolaeis suae III. Patres se non tam sollicitos de vocibus , V quam de sensu, praestitisse; cum ne ipsos quidemis Novi Testamenti Scriptores ab eodem more abhor ruisse compertum habeamus . Ubuumque de Veteriri Instrumento Evangelisae ac Apostoli tesimonia protu- Ierunt, diligenitur observandum es, eos non verba secutos esse,sed sensum, testatur D. Hieronymus in Episto. is la ad Algas . Unde admonet Vindiciarum verita. tis Haebraicae Auctor Parte II. Cap. 3. ubicumqueis isti sive a LXX. Interpretum Translatione, sive ais textu hebraico discrepant, generalem Canonem te- nendum esse, Aposolos oe Evangelisas , in citandis Scripturae resimoniis sensum spectare, non verba numerare , utpote de quibus nec admodum solliciti fuerunt, nee e se debuerunt; eum rei veritas non in verbis coni at, sed in sententiis . Hinc verba quandoque alia sussiluerunt, menti fuae exprimendae accomoda. Interdum etiam

quaedam de suo, ut Interpretes, addiderunt ad IIIUrandam sententiam. Quarum pondere auctoritatum ita nos premi putat illustris Adversarius, ut concedamus,

Patres eadem illa quam sibi sumserunt Apostoli ,

usos in citandis Scripturis libertate. Nec unus tamen est, aut primus hicce Scriptor, qui tale excogitaverit argumentum . Auctor primat Partis de Optima legendorum Ecclesae Patrum methodo , ex Gallico Latinum in Sermonem translata , nonnulli Dque illustrata adnotationibus Augustae Taurinorum,

MDCCXLII. eandem, uti video, ex suppositione illa

eruit consequutionem : Capite squidem ostensurus Decimo , etiam si Patres Ecclesiae nonnulla ex Scripturis

Sanctis loca falso protulerint, in aliis etiam incuriose se gesserint, sartam tamen esse & integram illorum Diuitiam by Corale

155쪽

in rebus fidei auctoritatem , haec habet: suam leuis momenti sit accusatio in Ecclesiae Patrer consata de falsa sacri Textur prolatione , o Iue verborum mutarione, vel una invicte peris adest veterum Scriptorum consuetudo , quibus familiare fuit, ac receptissimum loca ex antiquioribus Aucti risus, set eis in mentem venit, proferre , nulla verborum , sed sola sensus habita ratione. Ec- cur enim id non praestrerint Patres, quod in proferendis Scripturis facere consueverunt Aphsoli ac Evangelissae Ut enim ait Hieroumus in Isaiae Caput VII. in multis resimoniis, quae Evangelistar vel Apsoli de Libris Oeteribus assumserunt, curiosius attendendum es, non eos verborum ordinem securos esse, sed sensum. Scripturas aliquando Patres amplificant Parathras , quandoque contrahunt; ut plDrimum vero non iisdem referunt, sed fimilious verbis, quibus ramen iliarum sensus patefiat,

ac magnopere illoretur. Quibus antequam respondeam , extra rem haud esse arbitror , de caussa suspicari, ob quam postremus hic ce Scriptor in ea versatus fuerit sententia. Ex adnotatione interpretis statim eam dignoscemus, qui laudatis verbis ista subiicit Gusmodi veterum Scriptorum consuetudinem secutus fuisse videtur Auctor hujus operis ,

qui ex antiquis monumentis sepissime loca profert, ut in mentem ipsi venit, nulla verborum, sed sola sensus habita ratione Quamobrem veniam dabit L ctor s multa cffendet Ueterum loca aliis ab autographo Exempliari verbis expressa. Nempe, propriam citandi rationem ac libertatem, quam ipse usurpavit, Patribus aflixit ac

asseruit Videtur namque hoc peculiare Scriptorum quorumdam vitium, ut vel arbitrario, temere ac meis moriter tantum citent, vel quo paucioribus se expediant, aut raro citent quidpiam, aut nihil tandem.

Ad caussam accedamus igitur, ob quam S S. Patres,

tumulis

156쪽

tumultuario citantes, excusari posse volunt; videlicet, Pod, Hieronymi sententia, ita olim etiam citaverint criptores Sacri. Porro hosce iuxta LXX viralem Uersionem veteris loca Testamenti summa semper fide recitasse , Sanctorum Patrum non modo, praesertim Irenaei Lib. IlI. Cap. 1 f., sed etiam doctissimorum testim nio Uirorum esset pervium ollendere Dupinius in Di Dsertatione Pries iminari ad Biblia Lib. I Cap... exemplis evincit confirmatque, Evangelistas iuxta LXX. perpetuo citalle, ubi iidem Hebraico cum textu minus etiam conveniunt; Matthaeum tamen si excipias, qui, quod Evangelium hebraico scripserit sermone, Hebraicam iuxta Veritatem testimonia retulit, quae Interpres iterum LXX viralem ad interpretationem exegit Cl. Millius ad calcem Epistolae ad Rebraeos contendit scriptam eam fuisse Graeco, non Hebraico sermone, nem Pe quod veteris loca I estamenti citata in ea sint, imo debuerint esse prorsus iuxta LXX viralem Versonem . Inquit ,, enim: Epistolam hanc Graece, non Hebraice ab Auri et ore conscriptam, ostendunt plurima. Stylus elo- quentiam Graecanicam ubique redolens. Hebraismi ,, in illa, quam in reliquis Paulinis , rariores; quibus

is certe scateat necesse est, quae de Hebraeo redditur. is Scripturae Veteris Testamenti non secundum Hebrai- cam veritatem, quam vocant, sed LXX. interpre-

tum versionem perpetuo citatae; & quidem iis in lo- ,, cis, in quibus si reponerentur Hebraea, non modo periri rei vis argumentationis A postolicat, sed ne ullus quiri dem foret argumentationi locus. Huiusmodi sunt ista

is sunt in Hebraeo ; ratiocinationis Paulinae roburac

157쪽

42M ac nervos omnes plane incideris. Quod autem ex vo- is ceδιαθ η κη, qua in locis ex Jerem e& Exor ab illo ciri tatis utuntur LXX. Interpretes, probet Apostolusis mortem Testatoris intercedere debuisse, quod aliis ter ratum non sit Testamentum; certe in Hebraicisis apud Jerem. dc Exod. nullus omnino datur probatio.;, ni isti locus. nina enim non significat Tesamentum,

, , sed tantum in genere foedus, seu pactum. Haec ille, cuius hacce in re iudicium probat Ioannes Clericus , enarrans Matthaei caput alterum , in Addita mentis suis ad Hammondum . Hanc tamen im praesentiarum mittimus hypothesim , uti & oppositas opiniones Salma sit , Ut Terii, Capelli, Waltoni, Petit didierit; & ad ea confugiendum remur, quae prioris Partis altero in Capite, ex Editore Bibliorum Parisiensium statuimus. Si enim ab Origenis aetate ad usisque nostram dignosci vix potuit, quaenam germana sit ac vera LXX. Interpretum Uersio, vel unde ad nos pervenerint Graeci qui hodie exstant Contextus, Al. dinus videlicet, Complutensis, Basileensis, & pluribus e X MSS. derivatus, Romanus, qui inter sese disserunt: fieri qui potest , ut iudicare valeamus, num Apostoli ac Evangelistae ipsa recitaverint germanae LXX. Editionis verba, an libere potius, & aliqua facta mutatione e Ubi nunc vera, vetusque illorum Interpretum

Editio 3 ubi illa, qua Synagogae , Christi ac Apostolorum aetate , utebantur ἰ Num talem censebis a Caraias a Uitam, aut a Ximento p num a Grabio editam, aut ab A sulanor Neutram reor. Ad haec , si , uti Parisiensis laudatus Editor subdubitare visus est, Novum Testamentum, in Graecum Idioma verti curavit olim Ecclesia, veteri ut i XX. Interpretum Testamento superadditum, unius sub linguae harmonia atque sono, integra Biblia exhiberet; si saltem, ut profecto certum,

nota

158쪽

I Inon sint hodierni Codices Novi Testamenti cum primaevis Archetypisve confundendi: qua, obsecro, ratio. ne de citationibus hodiernis Apostolorum statuemus, easque cum Bibliorum Editionibus , quae frequentissimo in usu Synagogarum & Scriptorum Sacrorum eis rant, examussim non convenire definiemus

Fuit quidem Adversariorum in opinione qui eisdem praelusit tot testimoniis Hieronymus . Uerum erat ille quoque, siqua ipsi met fides, eadem nostris cum Criticis in navi. Quid enim scribit in Praefatione ad Librum Paralipomenon λ Haec quae subiicio: Si Septuaginta Interpretum pura, ct ut ab eis in Graecum Cessa es, Editio permaneret, superflue me, Chromati , Episcoporum fansissime atque doctissime, impelleres, ut

Hebraea tibi Volumina Latino sermone transferrem . Nunc vero cum pro varietate Regionum diversa ferantur Exemplaria , ct germana illa antiquaque Translatio corrupta sit, atque violata oec hocque in Ecclesis legitur, quod Septuaginta nescierunt. Ad Uomnionem vero & Rogati anum eodem de Libro scribens, si ve de illis, quae tunc circumferebantur, LXX viralibus Editionibus, haec habet: Libere vobis loquor ; ita in Grae eis es Latinis Codicibur hic Nominum Liber vitissuι est, ut non tiam Hebraea, quam Barbara quaedam ct sarmatica nomina conjecta arbitrandum fit. Nee hoc Septuaginta Interpretibus , qui Spiritu Sancto pleni , ea quae vera fuerunt transulerant, sed Scriptorum culpae adscribendum , dum de emendatis inemendatis scriptitiant : oesese tria nomina , subtractis a medio Bllabis, in unum vocabulum coqunt ἰ vel e regione unum nomen, propter latitudinem suam, in duo, vel in tria Ooeabula dividunt oee. Multa eiusdem Hieronymi hanc in sententiam scripta pronunciataque omittimus. Haec vero, ut eum st renue ab anti logia vindicant, quam ipsi assingunt

159쪽

I4 gunt recentiores Hostes eius, laudatos una nempe, spretosque LXX. ita Sanctum Patrem eo in statu fuisse constitutum ollendunt, ut nullo potuerit iure de citationibus Apostolorum ac Evangelistarum iudicare. Qui enim nosse potuerit ille, Evangelistas ac Apostolos non

verbum interpretatos esse de verbo, nec LXX. Interpretum auctoritatem sequutos ; sed quasi Hebraeos &instructos in Lege , absque damno sensuum , suis usos esse sermonibus: qui ista, inquam, nosse potuerit Hieronymus , cuius aetate adeo desormata erant LXX.

Exemplaria , ut pene alius Liber viderentur; adeoque ueram se Lectionem Graecis e Codicibus sui temporis exspiscari posse desperans prorsus , ad Hebraicos necesse duxerit confugiendum ΘUtitur hoc ratiocinio Ioannes Clericus, qui Tomo Bibliothecae Antiquae & Hodiernae XXII. pag. 27 r. ita

scribit: Comme M. Burron cite S. Jerome , mur prouuer , que les premiers Exemplaires des LXX. Interpretes conis renolent une Version, qui eloit plus corres e ct plus exa- .cte, que ce Pere appelle la υνυe Vesion des LXX. oe

rius te presseroit en va in de traduire en Latin Ies Volumes Hebreux ; on lui repond, que S. Drome ne parisit

res ρ Quin & de Praefatione agens Davidis Millii ad

Vetus Testa mentum, ex Uersione LXX. ab ipso editum, Tomo eiusdem Bibliothecae XXIV. pag. 397. quaedam seribit idem Clericus, unde dignoscamus, Hieronymum integram Autographi LXX. veterisque Editionis cogniti Oia Diqitigod by Corale

160쪽

gnitionem haud habere potuisse. Mut eela, inquit, esen esset pie in de di ulter infurmontabies, a cause des

differentes corrections qui ont ete Dites, dans les revi- fons de Lucten θ d'mDehiur. Quae quidem obstacula Hieronymi aetate eadem erant. Eandem quam Clericus animadversionem fecit etiam Simonius in Historia Critica Textus Novi Testamenti Cap. 2 o. qui etiam testimonia omnia ab Evangelistis & Apostolis recitata in examen revocat, & ab hypothesi Hieronymiana vindicat sagacissime; quamvis ipse tamen melle soporatam, & medicatis frugibus offam ut latraturis obiiceret, ita demum loquitur, ut quid sibi velit, non facile consequaris. Quod interim me Jn admirationem rapit, contradictorium est Clerici Iudicium, qui antecedente Tomo, nempe XXIII. eiusdem Bibliothecae,

Adversariorum opinionem de tumultuariis Patrum citationibus ex eorum argumento confirmaverat , CX

arbitrariis videlicet citationibus Apostolorum. En eius verba pag. 62. Les ciens εtolent bien eloignet de citeris in exactement les Aut eurs, doni iis rapportent les passages, que nour ne falsons a Mourdbui; quoique I' age moderne soli meilleur a cet Mard. Ac se contentent de citer quelques motς,- d'exprimer te sens, fans se metire en peine Per matr. C' es ainsi que I' Ancien Tesamentes cite dans le Nouueau, comme te remurque bien nor re Aut eur M. Pearce 2 . A quoi I'on peut dire, que les Pe- res citent tres. fouvent te Nouueau de cette maniere ;comme on P n miarque dans la Bibliotheque Choisie, en pariant des Varieter de Lecture si Nouueau Tesament, tirίes des Peres, Tome XUI. pag. 322. Si , Clerico Iudice, nullam habere possit mus germanae LXX. editionis, seu antehesychianorum , ct antelucianorum C dicum cognitionem I cur inde, qua ve audacia decernit statuendum, Evangelistarum citationes veris cum Le-

Κ ctionibus