장음표시 사용
161쪽
I 6ctionibus LXX.minus consonaret Sed de maximis praestantis cetera Viri hac in re anti logiis, fusius in loco. Interea evidens profecto, nullum esse pro tumuItuariis apud SS. Patres citationibus ab citationibus arbitrariis Apostolorum derivatum argumentum. Quandoquidem ipsum illud, Scriptores Sacros Novi Testamenti temere sententias ac testimonia Veteris citasse, aut falsum est, uti ipse quidem arbitror; aut huiusmodi saltem, quod nec veris ac germanis LXX viralibus Codicibus, nec Hieronymi auctoritate ostendi valeat atque confirmari: Ipsi si quidem Stridonens , si credere est fasso, apta defuere ac idonea ad evincendam diversitatem illam monumenta.
Scripturarum admixtionem , quam Veterum Lectionibus objiciunt, uti additiones , ac omissiones, imis illorum temporum Codicibus, in quibus admixtiones Scripturarum illae, additiones , ac interpolationes erant, esse tribuendas.
Fortissimum pro Lectionibus Sacris Patrum me.
moriter pronunciatis se sibi sumere, ac in medium producere putat argumentum Cl. BarZanus ex admixtionibus quibusdam testimoniorum Scripturae Sa Crae , quae Patres recitarunt; quod ita effert, num. Dis sertationis suae XXII Quis scit, an Lectionem, sui non ex sanguine, neque ex voluntate carnis, neque ex
162쪽
,, annis Evangelii I. II. partim aliunde Tertullianus is estor maverit λ Nam, ut animadvertit Lacerda, ad ,, initium Cap. 27. de Resurrectione Carnis, miscet Scripturae divessa nonnumquam loca , vel potius alludit ad diversa Aea , ex quorum verbis compingit tertiam sententiam, explicans verba unius loci per alterius veris,, ba, ut revera a fieri ibidem ex Apocalypsi : Hi sunt, qui vestimenta sua non coinquinave/unt cum mu- lieribus: quae ex mixtione versus 4. Capitis III. Qui non inquinaverunt vesimenta sua, & versus 4. Capitis
XIV. bi sunt, qui eum mulieribus non sunt coinquinari , D proseeta dignoscuntur. Quid ergo vetat c subdit Bar-
Zanus quo minus dicantur verba, Non ex sanguine , neque ex carnis oe viri voluntate, ex Ioannis l. II. dueta esse, sequentia vero, ex Deo natus cs, ex eiusdem Apostoli v. i. Epistola I Omnis qui credit , quoniam Jesur es Chri ius, ex Deo natus est, in tertiamque sen- ,, tentiam utraque coaluisse λ Addi potest , ex III. 6.e,, iusdem Evangelii, ubi legitur, Quod natum es ex uia
ritu , Spiritus es oec. posteriora , ex Deo natus es, sortasse esse deducta . se Hanc conieetationem confirmare satagit illustris Adversarius sumtis ex Priori o& Masi et o exemplis; qui irenaeum, ceterosque Patres, smilibus scripturarum admixtionibus laborare contendunt;
quibuscum denique concludit, vix quidquam statui posse de iis quibus usi sunt Patres Exemplaribus; adeo ut ex iis quae male ac interpolate allegant scripturarum locis consequi nulla ratione possit, se vel sic omnino habuisse sacros temporum illorum Codices atque Ver
Nos vero e X opposito principium Adversariorum haud minus, quam consequutionem inde ductam falsitate laborare pro viribus tuemur; obiectam illam nem.
163쪽
I 8pe scripturarum admixtionem, uti additiones quasdam
atque omissilones , quae in veterum citationibus reperiuntur, ipsis illorum temporum Versionibus, sive magis Exemplaribus, in quibus scripturarum admixtiones, additiones ac interpolationes erant, asserendas propugnamus. omitto Codices Pentateuchi Samarita
ni , in quibus reperiri commatum transpos tiones ab uno Scriptura: Libro in alium ,& ab uno Capite in aliud,
ostendit Ufferius in Epistola ad Lud. Capellum , vel
concedente Ante signano eius Morino. Loquamur de Exemplaribus apud Patres magis usitatis. Testem advoco Hieronymum, qui, non absque testimonio, abf-que monumentis uia quum de citationibus loquitur Apostolorum) sed ipsis aetatis suae Exemplaribus, ipsa. que suorum qualitate Codicum, ea nos de veritate facit certiores. Et de Libris quidem Ueteris Testamenti agens ad Desiderium in Praefatione Pentateuchi , de Origenis Editione scribit: cuod ut auderem, Origenit me studium provocavit, qui Editioni antiquae Translationem Theodotionis miscuit , aserisco oe obelo opus omne distingueni : dum elucescere facit quae minus aut ea fuerant, aut supersua quaeque jugulat ac confodit, maxime quae Evangelisarum ac Apostolorum auctoritas promulgavit : in quisus multa de Veteri Testamento legν mus , quae in nos ris Codicibur non habentur: ut es illud: Ex AZonto vocavi filium meum: θ, suoniam Nararaeut vocabitur: s , Uidebunt in quem transfixerunt: oe, FD-mina de ventre ejus fuent aquae vivae: oe, Quae nec ocuius vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascenderunt, quae praeparavit Deus diligentibus se : ct multa alia, qux prpprium συνναγμα desiderant. Praefatione
vero in Iosue haec habet Stridonensis Pater : suods eirc Hostibus nempe suis, LXX viralem, ceterasque Grae
164쪽
I 'eas sui temporis Editiones propugnantibus vetus tantum Interpretatio placet, quar er mihi non displicet; ει nihil extra recipiendum putant: cur ea , quae sub aseriscis oe obelis vel addita , vel amputata, triunt , ct negligunt λ sua re Danielem juxta Theodotionis translationem Ecclesiae susceperunt φ Cur Origenem mirantur, ct Eusebium Pamphili, cunfias Editiones fimi liter differentes' Aut quae fuit sultitia , postquam vera dixerint, proferre quae falsa suntἐ Unde autem in Novo rasamen to probare poterunt assumta testimonia , quae in Librii veteribus non basentur Θ scilicet in mutilatis interpolatioque aetate sua Graecis ac Latinis Testamenti Veteris Cois dicibus. Quare & ad illud referuntur quae in Praefatione scribit Lib. Paralipomenon Orte Apostoli ct Evangelistae Septuaginta Interpretes noverant. θ unde eis haec, quae in Septuaginta Interpretibus non habenture nempe,
quae in Codieibus LXX. interpretum sui temporis non habebantur; approbante semper Hieronymo cui videtur LXX viralem sentem , quod verisimile foret fuisse illum integrum ; reprobante vero EXemplaria eorundem, in quibus additiones, O missiones, aut admixtiones plurimae reperiebantur. Eadem in Praefatione Libri Paralipomenon de sua eiusdem Interpretatione agens , ita ad Domnionem & Rogati anum scribit: Ubicumque ergo Aperiscos, ides Stellas, radiare in hoc Volumine videritis, ibi sciatis , de Hebraeo additum, quod in Latinis Codicibus non habetur. Ubi vero obelus,
transversa scilicet virgula, praeposita es ; illic figuatur,
quid Septuaginta Interpretes addiderint, vel ob decoris gratiam, vel os Spiritus Sancti auctoritatem ; licet in Hesraeis Voluministis non legatur. Posteriora verba , uti diximus, vident omnes prudenti ciconomiae tribuenda, ne propugnatores Graecarum Editionum magis irritaret; quum ipsi tum fatis esse videretur, Graecorum
165쪽
Codi eum a sente dissonantiam ostendere, seque ex ea vindicare. In Praefatione ad Ieremiam iter uinde Ver sone sua illius Libri loquens, Praeterea, inquit , ordinem in num, qui apud Graecos o Latinos omnino confusui es, ad pristinam fidem correximus . uti Praefatio. ne in ludith dixerat : Multorum Codicum varietatem vitiosi mam amputavi. Praefatione in Esther : Librum her variis Translatoribus consat esse vitiatum. Praefatione in Iob: Beatum Job, qui adhuc apud Latinos iacebat in sereore, o vermibus scatebat errorum, integrum immaculatumque gaudete . Quomodo enim pos probationem atque vi toriam duplicia sunt ei uniuersa reddita', ita ego in lingua nostra, ut auda Ater loquar, feci eum habere quae amiserat. Igitur oe vos, ct unumquemque Lectorem solita Praefatione commoneo, ct in principiis Libro tim eadem semper annectens , rogo, ut ubiacumque praecedentes virgulas videritis, sciatis, ea quae subjecta sunt , in Hebraicis Voluminibus non baberi . Porro ubi sellae imago proviserit, ex Hebraico in Sermone nostro addita sunt. Nec non S illa quae haberi videbantur , ct ita corrupta erant, ut fensum legentibus tollerent , orantibus vobis, magno labore correxi Psalterium magna ex parte emendasse se, atque Salomonis Libros expurgasse, reformasseque, in eorundem Librorum Praefatione testatur etiam Hieronymus : quod manifeste indicat , multa interpolata , multaque adiecta fuisse , omissa plurima, nonnulla denique invicem
male mixta. Et, ut praeteream demum cetera eiusdem testimonia , Praefatione in Esdram & Nehemiam, non habendam inquit LXX. Interpretum esse rationem , quorum Exemplaria varietas ipsa, lacerata O inversa demonstrat . Haud negandum igitur, SS. Patres textubus
adhaesisse suorum Codicum veteris Testamenti, quod
166쪽
sententias aliquando adserant aut mancas , aut etiam redundantes, & valde ab emendatis Codicibus diversas; quum ante hieronymiani Codices revera illis scaterent mendis, periodos haberent diversis ex membris S comismatibus compactas ac interpolatas.
Haud ignoro quidem , Origenianis in Codicibus , uti& in Hieronymianis , asteriscos fuisse, obelos, signa
cetera , quae redundantia , manca , aut addita ostenderent. Verum, ut corruptissimos Scribarum oscitantia,
temporum iniuria, aliisque de caussis , non ignoramus fuisse eiusmodi Codices, ita incertum satis , an ad ea distinguenda, necessaria usi fuerint Veteres diligentia. Quantam crucem Mont fauconio adtulerint confusa iliata in Exemplaribus & male descripta signa, fatetur Vir incomparabilis in fragmentorum Origeniani laboris Editione.
Quae hactenus exposita sunt, corruptionem dumtaxat arguunt Codicum Testamenti Veteris; ex Origenis tamen testimonio non minorem Evangelicis in Exemplaribus corruptionem dignoscimus; in quo & tales prostant Canones . ut eX Hieronymo iam statuta confirmentur vehementer. Enarrans nempe Adamantius Commentario in Evangelium Ioannis, quae trans Iordanem secerat Redemtor, ita scribit: Ου κα-eρονη
167쪽
Non speranda es diligentia circa nomina probe inteli gere cupienti Sacras Litteras . Siquidem peccatum esse in Graecis Exemplaribus circa nomina frequenter, vel f qiιentia fidem faciant. In Evangeliis dispensatio circa porcor e rupe praecipitatos , oe in mari fumeatos a DAE-moniir , scriptum es fusi e in loco Gerasenorum . Gerasa autem Urbs est Arabiae, neque mare , neque sagnum in
propinquo habens. Nec mendacium adeo apertum, quod
que facile redargui posset, dixissent Evangelissae, Viri
Judaeae regionem probe dignoscentes . suoniam vero in paucis Exemplaribus invenimus in locum Gadarenorum
ad hoc etiam dicendum est, Gadaram quidem Civitarem esse Iudaeae, circa quam celeberrima balnea sunt , haud quaquam vero in ea esse sagnum, vel mare prσcipitiis adjacens. At Gergesa, a qua Gergesaei, urbs ountiqua juxta Iagnum , quod nunc Tiberiadis vocamux, j xta quam rupes es sagno adjacens, e qua ostenditur porcos a Daemonibus in praeceps delatos fuisse. Ad haec, quot mutationes, imo additiones, aco mi Lsiones erant ex antiquorum Interpretum licentia lVel ii, qui Codices emendare modo se dicebant, quot quantaque addidere de suo, quanta detraxeret Exemplum in Clario habemus, ex censura Melchioris Cani , haec Isidoriana de Interpretatione Libro De Locis
168쪽
Is 3 Theologicis altero Cap. r I. scribentis r Polluetur Ι dorus Clariuν in Operis fronte veterem Editionem com eZIam. Psea vero quam pollicitatione hac depellit in vidiam novitatis, multa inserit, adjicit quaedam, nonis nulta mutat; ut Lector non aliud pust in sicis mutatis
kntelligere, quam aut veterir Interpretis errorem, aut veterum Codicum depravationem . Quam bellum erat potius novam Editionem confiteri, quam veterem emenis
tam , ne Lectores simplices verbis ambiguir deciperentur e bi haec vero nostrae ciconomiae tempore, nostris Prope temporibus , & , quod certe mirum , hisce in Regionibus acciderunt ; quot, Obsecro, mutationes, additiones , detractiones fuisse existimandae sunt in Interpretationibus veterum , ampliori licentia pro libertate hominum Ecclesiaeque moribus, excurrentium loptime Millius in elaboratissimis Pro legomenis ad Novum quod edidit Testamentum, scripsit. Inter C se dices Ecclesiarum & privatorum hominum, hoc feri re interfuit; quod isti, prout e Librariorum manibus D eXierant , emaculati, notulisque marginalibus liberi, is fere integri in Ecclesiarum tabulariis remanserint ;ri hi vero ab ipsis , in quorum gratiam fuerant conis scripti, statim sere inter lineas, aut ad marginem, glossis Scholiisque fuerint conspersi ; maximeque in se id incumbentibus S. Litterarum studiosis, ut Textumis Sacrum quem apud se habebant, explicatiorem, sui Des que usibus magis in dies ac magis idoneum redderent. Hinc apud Clementem Alexandrinum, qui sub finemri Saeculi secundi floruit, Libro Stromat. IV. mentio fit M των in ἰυαγγέλια μιε-νιθεώτων, seu Seboliassarum, quiis iam ab initio Libris istis ad oram , aut spatio interis is lineari, explicatiunculas suas intulerant. Harum uis nam ille & alteram adducit. Adnotationes autemia istius.
169쪽
IS is istiusmodi, utcumque e Textu ipsb distinctas, s de eois enim ab ipsarum A uetoribus primisque Transcripto. ribus cautum haud dubitoJ relatas tamen, uti sere sa- elum,ad locum quem explicatum dabant, stellula,a. is liave huiusmodi notula, ne quidem aliter fieri potuit,
is quin Exscriptores ignari, si ve etiam περίεργοι,transis ferrent hic illic, uti serebat animus, in corpus Conis teXtus apposito nonnumquam Scholio verae Lectioni, ,, nonnumquam in verae locum subrogato . Haec illenum. 287. Prolegom qui & intrusarum hujusmodi Le.ctionum, quae tandem citationes evasere Patrum, eX-
empla statim addit apertissima. Millies idem repetit,& num. praesertim Protegomenon 6 o. ubi de ta mente agens Alexandrino, quem in adducendis Sacrae Scripturae locis, crebrum , castumque dixerat, & ea ad fidem Codicis recitantem, qui rum ρω ad manum', quod &pluribus ostendit: ita denique prosequitur . Sed licet ex dictis Exemplar Clementii ex iis fuisse appareat, quo fideliter fere repraesentabant di yionem Apostolicam; constat tamen, illud hinc inde nonnibis passum fuisse, ex infertis noto lis marginalibus. Nimirum ab initio fere Canonis Novi Testamenti Scholi Le quidam μετατιθέννας τὰ ευαγγελια, quos vocat Clemens niser Str9m. IV. ad oras Codicum, explicatoriar strist urat apposuerant. Ex bis autem, textu ad quem spectabant clarioribus scilicet , scribas pro arbitrio aliar atque aliar intromiferunt in corpus Libri, etiam genuinae Le tionis Aco, modo ι b.
Dura ea esset, aut quod nonnumquam in speciem absurda. Admissae vero, in plurima mox Apograpba transierunt : auctoque post a Lectoribus glossarum marginalium , adeoque oe Lectionum interpolatarum numero, fa-Ztum , ut posteriores Libri fuerint fere prioribus hac in parte maculatiores ..Hujusmodi Scholia aliqua irreue
170쪽
Issrant in Clementis Codieem ; quae inde longa prosecuitur oratione. Maculatis ejusmodi ab Exemplaribus
ortas ait Epiphanianas plurimas interpolatas citationes,num. Prolegomenon 79Ο. nec illa de re dubitare eos posse existimat, quibus cum Textus Sacri MSS. Exem plaribus res est, noscentibus videlicet, illius maxime aetatis, sequentiumque adeo omnium Sacros Codices,
Seholiis, insititiisque vocabulis, aut Studiosorum maiala diligentia, aut ex incuria , inscitia , περιεργία Librariorum denique, refertos . Quin etiam , quid aliud sunt, obsecro, universa illa Millii Protegomena , nisi
Thesis nostrae exempla pene infinita, ac Disceptationis monumenta δ In iis quippe innumeras ab hodiernis di. versas in Patrum operibus Scripturae citationes col. legit, contulitque cum Codicibus , & numquam foli- rarias, ita ut dicam , seu in uno Patrum, aut uno in loco reperiri comprobavit, sed iterum, eX Opposito , cum eodem in Scriptore, tum in Ionge dissitis eκaratas. Heinc ex eisdem Historiam exornavit Editionum; qua .re num. 8 31 scripsit : Atque hactenus de Versionis Ita. Ite in , qualis in scriptis Latinorum exsabat, interpola. tis Leditionibus: quas quidem in majorem paulo cumulum congesmu , ut eo taculentius appareat , qualis apud eos fuerit Interpretis Vulgati textus ante castigationem Hieroumi. Qui reapse fieri poterat, ut locis Fque ac
temporibus Ion se dissiti Patres ac Ecclesiastici Scriptores, eadem Scripturae commata memoriter ac ad senissum allegantes, eodem tamen modo, eademque ratio-nz, eadem meta thesi ae paraphrasi verba Sacri Codi iacis referrent λ Quis concipiat , arbitrariam & ad senasum , apud Cyprianum puta, esse aliquam I ectionem, additionibus nempe , omissionibusve laborantem' quum eadem iisdem reIata terminis, iisdem appareae cum additionibus vel omissionibus apud Tertullia.