장음표시 사용
91쪽
Verum vide, quid in Barzano nostro valeat .susceptum onus negandi , Ioannis locum natus est in aliquo fulsis olim Evanseliorum Exemplari. Animadverticipse, eodem Dissertationis numero, laudatis Patribus locum quo de agimus iuxta Tertulliani lectionem recitantibus , addi posse Vercellense Apographum , S. Eusebii manu, ut sertur, exaratum, quod hoc comma complectitur, quia ex carne natum es, & aIterum , ct ex Deo natus est. Recitatis inde quae nos retulimus, prioribus illis Coutantii verbis, ita pergit rHaee rictus sapiensque Monachus, nondum Lectione Vercellensis Apographi dete Eta. Quae si innotuisset , aliter necne eum sensurum fuisse arbitrariν Quae interroga tiol Sane non aliter eum sensurum fuisse arbitrarer, ac sensit; Nempe, gavisus fuisset optime coniecisse fede Exemplari diversam illam Lectionem Patribus subministrante. Sensurum fuisse arbitrarer, Codicem Tertulliani similem fuisse Codici Vercellensi i sensurum fuisse denique, quod veritate ac luce rei percitus sensit ipse Barzanus , qui Numero Dissertationis suae XXXV. de Commate Matthaei X. 29. agens, quod ita ab Irenaeo Lib. II. Cap. 26. recitatur: Nonne duo passeres asse veneunt, ct unur ex his non cadet super terram sine Patris Osri voluntate ; hoc enarrans, inquam, ista subiicit BarZanus: Haec postrema vox in hodiernis Novi Tessa menti Codicibus omnino deo; attamen grius inficiarer , quondam in aliquibus fuisse. Praeteris quamquod enim dime LeLyioni Irenaeus iterum , TertuLlianus haud semel, Novatianui , Cyprian M , aliique teste Massueto, favent; ita etiam babet Arabica, binoo antiqua Italica Evangelii Matthaei versio , ex o teri MS. an. I 69s. Parisis edita. Cur itaque & Lectio nem natus est, diversam licet a Lectione hodiernorum
Codicum Novi Testamenti, inficiaris inde fuisse quondam Di it Iod bu Coo le
92쪽
77dam in probato aliquo Exemplari; quum & illi non
iterum , sed ter ipse Tertullianus faveat, quinquies Irenaeus, semel Auctor Dialogorum de bX. Trinitate, alii, & ita etiam habeat antiquissimum Exemplar Ueronense Z Cur id , inquam , inficiaris BarZane λ Anyod primum ex Massueto habes, alterum non item Θἰil turpius servitute ista. Sed de Lectione natus es in loco. Nunc coeptum disputandi genus prosequi co
Quam, obsecro , latam portam aperiemus falsis opinionibus ac Sy stematibus , concesso semel principio illo, nullam habitam a Patribus textuum ac Sacrorum Codicum rationem l Quam vastus aperietur errorum ac pessimarum Disputationum campust Clericus idem ille, qui temere citasse Patres adeo apem
te, iterato etiam pronunciat, Corum ad sinceras citationes.cogitur coni gere, ut eorum inpugnare va Ieat
errorem , qui prioribus Christianae Religionis annis concinnatum negabant Graecum Evangelii Matthaei textum. Tomo siquidem Universalis Bibliothecae XII. pag. 41s haec docere minus dubitavit: II es tres prolis bis, qu' u n di avolt qu' une Verson de S. Matthieuripuit is premier Siecte I. parce qu' il ne resse aucunfra ment d' aucune Uermn dant les Anciens : a. parce
servies dia texte que n0us avont au'Irisui, comme il ρα-roit par ter citations des Peret , qui ι' accordent avecnotre Exemplaire , excepte eo quelques varieter peu
93쪽
καιοσυνη υπ' αυ, . Matth. III. s. S. Ignaee eite a Fdans sa Letire a PolIcarpe Matth. X. I 6. ct dans celle qu' il adresse aux Ephesiens Matth. XII. D fans ν' eisigneν Δ Gree d' a ourdhui. S. Barnabe te cite fuste nom d' Eeriture. Quotquot etiam de vetustate Graecae Matthaei Editionis solliciti fuerunt, sive origina. lem eam inde textum, seu crediderint Versonem Aitationes, ut ita dicam, verbales Patrum, ceu validissi
Dodu vellus Dissertatione I. in Irenaeum in eam Iapsus fuerat opinionem , ni Evangelia nonnisi Traiani tempore cognita, ac per Ecclesias disseminata fuisse , statuisset perperam. Cetera inter, quae adversus absonam adeo opinionem opponit Iacobus Basinagius, ipsa profecto testimonia Evangelii sunt, quae Patres, qui ante Traiani floruere tempora , ipsis ex fontibus examussim recitarunt. Ita enim Auetor ille Historiae E clesiasticae Lib. VIII. Cap. 4. On battit fur unDux fondiament, quand on dit, que ni Saint Ignace , ni S. Barnia be , ni S. Clement, ni S. PolIcarpe n'ont pax ei- te les Evangiter. Nour nous fervirοσν des Epitres de S. Ignace, O de S. Barnabὸ,pusqu' on ter preduit suns scrupuis. Le premier a cite ces parales des S. Dan. Lais parolea eth salte chair, elle a habitee parmi nous. is Detruiseae ce temple, te Ie rebat irat an trois io urs . , , Quamd te serat elevh de Ia terre, te tirerat toutes cho- ses a pres moi V . Cependant cet Evanglis demit et reis molns connu , pusqu'il avolt ete ecrit te dernier; et ter citations en sint si formelles, qu on ne petat nier, qu elles ne sient de Saint Dan, puisqu' on raporte destermes, qui elotent particulieri a cet Apotre. Ces ne fontpas les sevis endroiti qu'il isit indiquee. L' bisoire dela rentation qu ii raporte, es time mot-a mot de S. Matthies. II cite les propres termes de Suint Ge dians tesint ei:
94쪽
res: Ne iugeZ potnt de peurque uous ne soyra iuget . En clement Romain cite des loris passager tiret deI'Es vile de S int Luc, ct de Saint Marthieu, qui ne permetient pas de Aurer qu' iis ne luέ f sem connur. Idem Iacobus Ba Dagius Lib. IX. Historiam versionum
contexens , variam Ostendit Carum fortunam ex usu
quem earundem Veteres secerunt; quos diversis Codi eibus adhaesisse quidem fatetur, Codicibus tamen ad haesisse semper, non dubitat. Eius vero animadversiones libentius refero ; quod ipsum a nostris profecisse canis
di de fassum videam , scribentem stilicet in illius Libri
Praefatione : Nous amns emprunte Ies remarques des Critiques modernes , comme celus des Anciens, fans
95쪽
d' anciens monumens, o doni les decoli vertes nous ontete fori ut iter. Accedit demum, in Adversariorum Systemate potissimam deficere genuinarum Elucubrationum Patrum dignoscendarum , atque a spuriis ac supposititiis distinguendarum Regulam, ex Editionibus videlicet Scripturarum, quas legimus eorum in operibus citatas ;quo utique firmissimo Canone Critici definiunt, cui aetati s ni foetus illi asserendi. Sic plurimas Romanorum
Pontificum ut aiunt, Decretales, ceu nothas, reiiciunt universi prorsus Sapientes; quod in eisdem citen. tur Scripturarum testimonia iuxta Vulgatam Editio. nem , quae nonnisi VI. Saeculo carpit in Ecclesia legi . Sie Libros sex De Sacramentis alteri ab Ambroso Me. diolanense fore adiudicandos, Episcopo videlicet posterioris aetatis , statuunt iidem Critici; quod maxime in eisdem Auctor haud semel vulgata Bibliorum utitur Editione, quae utique nec primas suas Ambrosi sita. te sortita fuerat cunas, diuque post locum in Ecclesia habuit. Sic opus imperfectum in Matthaeum Chrysostomo abiudicant; praecipue quod operis illius Auctor Vulgata Latina utitur Interpretatione ; quod quidem ab usu Chrysostomi quam maxime alienum. CL Pius Thomas Milante in adnotationibus ad Lib. III. Bibliothecae Sanctae Xysti Senensis haec scribit: De Auctore explanationis in Leviticum non est una Criticorum senis rentia . Nonnulli, quos fecutus es noster Mstus , Hάγ-ebio Jerofoldimitano adjudicant; alii vero mischio Sa Ionitano, ex eo praesertim , quia in o opere cffenditur Uerso Hieroumi, quae rempore Hebcbii Ierosolymitani
non erat in Ecclesia recepta ; nec poterat quidem hic ea uti , qui ceu Grincus, nonnisi LXX. Uersone utebatur ,
o Graece scripsit. Luare ad utramque conciuandiam dia
96쪽
l Istarem opinionem, dicendum eenseo; quod utique HeD. ebius Ierosoldimitanus praefatum Opus Graece edidit, in Latinum aurem vertit Salonitanus , meren mi Versicne usus. Annotationes in Librum Regum & Paralipomenon falso Hieron3 mo adscriptas evincit Xystus Senen.ss Libro Bibliothecae Sanctae III. quod Hieronymus in Adnotationibus, quas scripsit in Genesim , Hebraea passim & Graeca Divinae Scripturae testimonia proteri Hebraicis ac Graecis verbis expressa, expendens ubique varias diversorum Interpretum Translationes ;quarum rerum nullam laudatis in Annotationibus mentionem reperies : Commentarium item in Iob Stridonensis non esse, quod nee LXX viralem Editionem, nec Hebraicam sequatur veritate m ; quod Hieronymo familiare. Librum contexerem, si opera e numerarem Auctoribus adiudicata vel abiudicata ex Editione Scripturarum , quam citabant. Hocce Caianone utuntur perpetuo qui Bibliothecarii audiunt, Mi raeus, Bellar minus, Possevinus , Dupinius , Oudinus, Ceillerius, alii Critici, qui de Patrum operibus pertractant. Evanestit ille vero,semel praeconcepto, Patres non ex Editionibus citasse suis, Scripturaeque testimonia ex suorum Uersionibus temporum non reeitasse. Iam tum confusio oritur ; nesciasque an ex E. ditione loquutus fuerit vetus Scriptor ἔ an vero ex veteris Scriptoris citatione, orta recentior Editio rquam quidem confusionem in Critices Regulas invehere, quis perniciosum neget sententiae oppositae consectarium p
97쪽
Quid authenticae Lectiones Scripturarum apud veteres Scriptores Θ Ex multiplici, quae apud Cbrisianos obtinebat olim, Editionum Bibliorum copia, ξ7 ex earum diverstate , promiscuoque ac simultaneo u Patres usu , ortam Lectionum, quae reperitur in operibus, diversitatem.
MAgno apparatu Cl. Barzanus, post Crotium , . Basia agium, & Frichium , num . h pistolae suae
XLII. ostendere conatur, vel Tertulliani aetate, saltem
probabile fuisse, Ecclesiarum in I abulariis ipsa Librorum saltem aliquot Sacrorum Archetypa exstitisse, quibus dirimi potuissent Controversae, & haesitantium tolli dubitatio. Adversatur huic opinioni in Historia Critie a Novi Testamenti Cap. IV. non defunctorie Si
monius. Ut- ut vero palmam huic concedere non ve-
Iis, ubi veris militudinem illam inficiatur; at, mea quidem sententia, victor est, ubi contendit, veteres EGesesiae Patres, illis Archetypis usos minime fuisse, vel quum adversus Hetherodo Xos disputarent. Non arbitror , Barzanum proclivem ad credendum esse , Tertullianum originalibus Evangelicis Codicibus fuisse usum : sc enim contra se pugnaret; quia quum Septimius aliter legat atque nostri Codices, qui certe, uti ostensum satis, cum Archetypis non confundendi; sequeretur , Lectionem natus est authenticam non modo, sed germanam solam debere dici , ae veram. Fuerint tamen, aut non fuerint Tertulliani tempore
98쪽
in aliquibus Ecclesiarum Tabulariis Sacra originalia;
id neque ad praesentem , neque ad editam pertinet Disputationem. Totum Ct Barzani opus eo spectare videtur, ut ostendat , Leetionem Tertulliani, I renati, Ructoris Dialogorum veram ac germanam non esse ;nosque in opposita versatos sententia arbitratur. Sed tale quid ne per somnium quidem aut cogitamus , aut umquam cogitavimus . Nomine authenticarum Scripturae apud Pistret Lectionum , intelligimus Scripturarum testimonia , ab aliqua Editione , ab Interpretatione aliqua , ab aliquo demum , seu incorrupto, seu interpolato alicuius saltem Versionis Textu derivata; uti ita derivata distingui sat a Lectionibus possint, quae quis imaginaretur arbitrario , memoriter, ac tumultuario pronunciata. Et si enim nobis post Hebraicos Graecosque fontes, solae Uulgata: Editionis Lectiones sint authenticae; non ita tamen Patribus primorum temporum . Nam cum voX authentica , quae
propria Iurisconsultorum est , Instrumentum deno rei, quod in Iudicio aptum est fidem facere, seu fide dignum ; & huiusmodi suas Patres existimaverint,
pro illorum moribus, libertate, ac ceconomia tem porum , Editiones; authenticas duxerunt etiam Lectiones ab Editionibus illis derivatas . Hoc ostensiiri , ad totius Disquisitionis cardinem accedimus. Nec enim alia vehementiori de caussa aguntur illi Critici, qui Patres tumultuar Io ac memoriter Scripturarum testimonia recitasse docent; nisi quod eadem divini Uerbi sententia , non modo aliter in unius Patris operibus legitur , atque legatur in operibus alterius Patris ; verum quod mirum magis9 aliquando ab eodem Sancto Patre diversimo- de eadem reseratur: quod indicium videtur esse vehemens , tunc saltem Ecclesiasticos Scriptores nulla F a ratio.
99쪽
ratione de Scripturarum verbis suisse sollicitos. Haud defuere vero viri Critici, qui hoc idem probe quum
animadvertissent, eam id explicandi rationem inierunt, qua illa citationum diversitas cum fide Patrum in citandi ratione posset adhuc tamen conciliari. Simonium audire oportet in Historia Critica praecipum Tum Exegeticorum , cuius ex testimonio duplex in hac re eruitur sententia . Ita igitur Cap. IX. Eν meso trompe, quand il assure , qu' il n' s avolt potnt auremi de Saint Hilaire de Veson Vulgate, rint On fefervolt eommunement dans ι''Iise Latine; pia νee queee Pere cite la Bible autrement que Salal Θprien, S. Augusin, S. Ambrasse, o Tertullien, qui paroissent a-mir eu chacua une Traduction differente Cum Cypriano, dii ce Critique Pris t. in Origen. sua sit transis is latio, cum Augustino sua, cum Ambrosio sua, cum ,, Tertulliano sua ab omnibus diversa; satis apparet,
is olim nullam fuisse communem omnium Commeces Perer one tous entendu Ia langue Greque, excepte
Latineρ, que ceux qui ne favolent potnt certe langue.L' on peut τοir ce qu on a dii la-dessus dans la seconde Paνtie de certe Hsoire Critique. Reapse, more suo, idem repetit non semel, ac ad nauseam , Simonius. Pa melius, Tertulliani Editor , ipsum animadvertens Scripturae loca constantissime in medium producere ex Versione, a nostra prorsus dissimili ac diversa; illam vero Lectiones ita efierendi assiduitatem , illam in verbis, ipsisque repetitam in terminis constantiam, deis
notare , easdem non arbitrario nec improviso estor ma-tas; arbitratus est, Septimium, tam in Vetere, quam in Novo Testamento recitando, sua propria ex Grae
100쪽
co Translatione usum: quare quum Scripturarum Indicem in Sanctum Cyprianum , qualem ipse ediderat, gratum fuisse plerisque intelligeret ; similem omnino
ad I ertullianum per Michaelem Inget montium Canonicum Brugensem colligi curavit, ipsis Tertulliani verbis, ut ipse asserit, retentis. Ita cum Erasmo veluti convenit , qui suam cuique Patrum veterum tribuit Interpretationem, non tamen, uti P a melius adserit, ab ipsomet concinnatam ; stabilem uterque tamen ait ac perpetuam cuique Ecclesiastico Scriptori Versionem. Tres igitur cernis , oppositas inter se quidem, aut diversas saltem, suppositioni tamen nostrae, de Patribus Scripturarum phrasibus verbisque adhaerescentibus, convenientissimas sententias. Sive enim diversitas, quae in Sacris Lectionibus, seu citationibus Patrum apparet , ex eo procedat, quod sua Augustino, sua Ambro sto, sua Tertulliano, cuique sua fuerit TransIatio; sive CX eo quod pene omnes, quum Graecam linguam aliqua ratione calluissent, fontes ita adire consueverint , ut inde sacram eruerent Sancti Spiritus sententiam; sive quod suam unusquisque sibi integram contexuerit Versionem; si ve demum quod in loco tantum ad sontes, ad Hebraicos & Graecos Textus , ad originales Codices confugerint, & aliqua tantum heincinde & in tempore, in rem transtulerint suam testimoniar stat adhuc tamen semper summa Patrum fides cum citationum diversitate : stat Lectionum diversitas cum Patrum adhaesione Textubus aut originalium αArchetyporum, aut earum saltem , quae suis obtinebant in Ecclesiis, quaeque apud privatos licito in usu erant, Editionum. Ceterum, quod tres huiusmodi seu opiniones , seu etiam sententiae, non sat certae . inconcussae, & quantum . 2s postulare videtur , vindicatae sint; & arbitra.