장음표시 사용
241쪽
lin. 3-I: si Edant ergo origines ecclesiarum suarum, evolvant ordinem episcoporum suorum ita per successiones ab initio decurrentem h. S. CYPRIANUS terminos corpus et collegium introducit, V. g. Epist. 68, 3-q: ed. ΗΑRTEL, pp. 746-74T: si piosum corpus est sacerdotum concordiae mutuae glutino atque unitatis vinculo copulatum, ut si Dis ex collegio nostro haeresim facere et gregem Christi lacerare et vastare temptaVerit, subveniant ceteri, qua pastores utiles et misericordes oves dominicas in gregem colligant... Nam et si pastores mUlti Sumus, Unum tamen gregem pascimus et oves universas, quas Christus sanguine suo et passione quaesivit colligere et fovere debemus n. OPΤΑΤUS MILEV. terminum vi episcopale collegium is tamquam technicum adhibet, Contra Parmen. Donat. 1, 4: ed. C. ZIms Α, CSEL 26, p. I, lin. 8-13: si Et quia collegium episcopale nolunt nobiscum habere
commune, non sint collegae, si nolunt; tamen, ut supra diximus, fratres sunt ... Est quidem nobis et illis spiritalis Una nativitas; ... hoc nomen fraternitatis nec interveniente peccato deponitur n: cf. ibid. T, 6: pp. 179-180:4 episcopale collegium I et 3, 12: pp. 99 et 100: si in vestro collegio. . .
In CONC. VAT. I adhibetur terminus si corpus Episcoporum is in declaratione GASSER, ante votum 18 tulit 1870: MΑΝs1 I2, 1213 B: 4 ΤΟ- 38J tum corpus Ecclesiae docentis iunctum cum suo Capite h; ibid. 1214 A:4 Cum fieri non possit quod corpus Episcoporum separaretur a SUO Capite D.
Doctrina habetur in theologia De Conciliis Oecumenicis et in doctrina de Successione Apostolorum eorumque Collegit. Episcopi in Concilio ad Unati una cum Papa unum tribunal constituunt, veri iudices fidei et legislatores sunt, ius sedendi in Concilio omnibus Episcopis residentialibus competit. y' Relatio ossicialis relatoris ZINELLI: MANSI I2, 1109 C: si Concedimus libenter et nos in concilio Oecumenico sive episcopis coni UnctimcUm SUO Capite Supremam inesse et plenam ecclesiasticam potestatem infideles omnes: utique Ecclesiae cum suo capite coniunctae optime haec congruit. Igitur episcopi congregati cum capite in concilio Oecumenico, qUo in casu totam Ecclesiam repraesentant, aut dispersi, Sed cUm SUO capite, QUO CasU SUnt ipsa Ecclesia, Vere plenam potestatem habent n.
δ' CONC. VAΤ. I, Schema Const. dogm. secundae de EccI. Christi, c. 4: MANSI II, 310, praesertim: si Verum etiam supremi muneris docendi et gubernandi universam Ecclesiam Episcopi expertes non sunt. Illud enim ligandi et solvendi pontificium, quod Petro soli datum est, collegio
quoque Apostolorum, SUO tamen capiti coniuncto, tribUtum eSSe conStat, protestante Domino: ' Amen, dico vobis, quaecumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in caelo; et quaecumque solveritis super terram, erunt soluta et in caelo Mi. 18, 18). Quapropter inde ab Ecclesiae primordiis oecumenicorum conciliorum decreta et statuta iure merito tamquam Dei sententiae et Spiritus Sancti placita summa veneratione et pari obsequio a fidelibus suscepta sunt D.
δ' Cf. relatio ΚLEUT Gm de schemate reformato: MANSI II, ,21 B -
242쪽
CONGREGATIO GENERALIS XXXVIII22 B: si Cum enim episcopi a Summo Pontifice in partem sollicitudinis
vocati, non Sint mere consiliarii, sed una cum Papa decreta tanquam Veri iudices et definitores edant, haec vero decreta supremae sint auctoritatis, totamque ligent Ecclesiam, dubitari non potest, quin episcopi in docenda et gubernanda universa Ecclesia partem aliquam habeant... Verum ... Suprema auctoritas non attribuitur corpori episcoporum simpliciter, sed corpori episcoporUm Papae coniuncto; inter Papam vero et Papam mmconcilio pugna et discordia nulla esse potest. Quod si episcopi soli in concilio, etsi legitimo, decretum edant, quod Summus Pontifex non probat, hoc ipso decretum huiusmodi non est sententia summae potestatis; et Si Summus PontifeX non probat, sed contrarium statuit, ut accidit in Ephesino II et Constantinopolitano sub Hadriano Ι celebrato, episcopi se Submittere tenentur. Sed praeterea animadvertendum est, si per cor S episcoporum non intelligantur episcopi in concilio congregati, sed omnes per orbem terrarUm dispersi, accidere nunquam posse, in iis quidem rebus, in quibus Ecclesia errare et deficere ne it, ut corpus epiScoporum, hOC est omnes aut fere omnes a Papa dissentiant. . . Itaque fieri non potest, ut universi episcopi sive in docendo a veritate, sive in gubernando a iustitia
plenam et supremam potestatem existere in Summo Pontifice veluti capite, et eamdem Vere plenam et SUpremam potestatem esse etiam in capite cum membris coniuncto, scilicet in Pontifice cum episcopis, salvo semper et inconcusso quod prius admonuimUS D.
δ' Cf. CIC, can. 227. δ' Res historice patet: Concilium Constantinopolitanum II, quod a
Romano Pontifice non fuit convocatum, postea etiam Romae Ut Oecumenicum agnitUm est: saeculo XV Romanus Pontifex concilia sive ex toto sive
quoad partem approbaVit. 'β CONC. VΑΤ. I, Const. dogm. Pastor Aeternus: DENZ. 1821. δ' Cf. S. CYPRIANUs, Epist. 66, 8: ed. ΗΑRΤEL, p. TII: si Et illi sunt Ecclesia, plebs sacerdoti unita et pastori suo grex adhaerens. Unde scire debes episcopum in ecclesia esse, et ecclesiam in episcopo; et si qui cum
episcopo non sit, in eccleSia non eSSe D.
si Una ecclesia per totum mundum in multa membra divisa h; Epist. 36, 4, 1: ed. ΗΑRΤEL, p. ITI, lin. 20-21: vi omnes enim nos decet pro corpore totiUs ecclesiae, cuius per varias quasque provincias membra digesta
243쪽
4 Praeclarum etiam, atque ut allatae Parisiensium doctorum sententiae, Sic et constanti maiorum suorum traditioni plane consentaneum de Romani Pontificis primatu testimonium edidere Gallicani praesules in comitiis anno 1681: 'Caput est, inquiunt, Ecclesiae, centrum unitatis . obtinet ille in nos primatum auctoritatis, et iurisdictionis sibi a Christo Iesu in persona sancti Petri collatum: qui ab hac veritate dissentiret, schismaticUS, immo et haereticus esset ' v. '' S. GREGORIUS, Epist. ad Eulogium episc. Alexandrinum, l. 8, c. 30: si Meus honor est honor universalis Ecclesiae. Meus honor est fratrum
meorum solidus vigor is TI, 9II; PIUS IX, Liti. Encycl. Quanta cura, 8 dec. 1864: ASS 3 18673 pp. 161 f.: DENZ. 1688; PIUS XI, Liti. Encycl. Rerum Ecclesiae, 28 febr. 1926: AAS 18 40J 19263 p. 69: si . . unde liquet, propagandae fidei curam ita ad Nos pertinere, Ut in laborum societatem Nobiscum venire Nobisque hac in re adesse, qUantum singUlaris ac propria vestri perfunctio muneris sinit, sine ulla dubitatione debeatis h;
p. 237 sq.: si Quodsi unusquisque Episcopus portionis tantum gregis sibi commissae sacer pastor est, tamen qua legitimus Apostes Um Successor ex Dei institutione et praecepto apostolici muneris Ecclesiae Una cum ceteris Episcopis sponsor fit sin versione italica officiali: lo rende solidamente responsabile della Chiesai, secundum illa verba quae Christus ad Apostolos secit: ' Sicut misit me Pater, et ego mitto vos Io. 20, 21). Haec quae ' omnes gentes . . . usque ad consummationem saeculi ' Mi. 28, 19-20) amplectitur missio, cum Apostoli de mortali vita decesserunt, minime decidit; immo in Episcopis communionem cum Iesu Christi Vicario habentibus, adhuc perseverat D.
9, 206: ed. ZINGERLE, P. 86. '' Doctrina de Ecclesia sub duplici aspectu complementario elaborata OSt, Sive Ut si communio Ecclesiarum is, quae suis Epi Scopis repraeSen- tantur, Sive Ut si Ecclesia unica et UniverSalis, cuiUS caput et centrUm est Episcopus Romanus. Primus aspectUS apparet V. g. in CONC. NIC.,
can. I: Conc. O . Decr. p. T. Altera idea, de uno Populo Dei, effertur v. g. a S. LEONE M., Epist. 14, 11: PL I4, 676. Conceptio de Ecclesia locali arcte connectitur cum celebratione Eucharistiae, de qua cf. infra sub nota IT.
244쪽
P1us XII, Liti. Encycl. Fidei donum . l. c. pp. 236-2IT.'' E. SCH ARZ, Act. Conc. Oec., I, 1, 1. Cf. sUpra nota 59. LEO XIII, Liti. Encycl. Grande munus, 30 sept. 1880: ASS 1 Is 1880) p. 14I: vi Grande munus christiani nominis propagandi, beato Petro principi Apostolorum eiusque Successoribus singulari modo demandatum, Romanos Pontifices impulit ut sacri Evangelii nuntios ad varias orbis
terrarum gentes diversis temporibus mittendos curarent n;
S. BERNARDUS, De Consideratione, i. III, c. 1: PL 182, col. TIT-760; THOMAs A IESU 1I64-162T), De procuranda salute omnium gentium, ed. Pammolli, Romae 1940, l. II, pp. 6T-68: 4 Ad Romanum Pontificem
tamquam ad SummUm Ecclesiae pastorem, Petrique in apostolatu sUccessorem, pertinere praedicatores pro fide propaganda mittere in Univer
can. 324-339: de archiepiscopis maioribus; can. I 62-I91: de aliis digni- f41Jtariis; in specie, can. 238, 9 I; 216; 240; 2I1: 2II: de Episcopis a Patriarcha nominandis; Cf. etiam S. GREGORIUs M., Epist. 43. ad Eulogium s Alexandrinum3 et Anastasium Antiochenum): PL TT, TT4 AB: vi oportet ergo ut constanter ac Sine praeiudicio Servetis, sicut accepistis, Ecclesiam, et nihil sibi in vobis haec tentatio diabolicae usurpationis ascribat. Omnes Episcopos Curae vestrae subiectos ab huius inquinatione prohibete, ut Universa vos Ecclesia patriarchas, non solum in bonis operibus, sed etiam in veritatis auctoritate cognoscat D; cf. Epist. 40, ad Eulogium, quae tota digna est
quae perlegatur: ibid. 898 C - 900 C. M CIC, can. 1326. '' S. I ATIUS M., Ad Eph. III, 2-IV: FUΝΚ, p. 216.
'' CoΝC. VAT. I, Const. dogm. Dei Filius: DENZ. 1792. Cf. notam primo schemati de Ecclesia adiecta, et ex Bellarmino desumptam: MΑNsI Il, IT9 C: QEt cum dicimus Ecclesiam non posse errare, id intelligimus tam de universitate fidelium, quam de Universitate Episcoporum, ita ut sensus sit eius propositionis si Ecclesia non potest errare is, id est, id quod tenent omnes fideles tanquam de fide, necessario est verum et de fide; et similiter id quod docent omnes Episcopi tanquam ad fidem pertinens, necessario est verum et de fide D. Commentarius KLEUΤGEN: MANSI II, 31I AB: si Iamvero praecelsum hoc donum, quo si Ecclesia Dei vivi columna et firmamentum veritatis est l Tim. I, IIJ, in eo positum esse definimus, ut neque fideles Uni Versi credendo, nec ii qui potestate docendi totam Ecclesiam praediti Sunt, cum hoc munere funguntur, in errorem labi possint. Quaecumque igitur in rebus fidei et morum ubique locorum sub Episcopis Apostolicae
245쪽
K1J Sedi adhaerentibus tanquam indubitata tenentur vel traduntUr, necnon quae sive ab iisdem Episcopis, accedente Romani Pontificis confirmatione, sive ab ipso Romano Pontifice ex cathedra loquente ab omnibus tenenda et tradenda definiuntur, ea pro infallibiliter veris habenda sunt h. In Commentario ad Const. II de Ecclesia, clare distinguit duplex subiectum infallibilitatis: MANsI II, 32I A: vi Episcopatus scilicet una cum Romano Pontifice, et Romanus Pontifex solus e cathedra loquens is; cf. PIUs IX, Tuas libenter: DENZ. 1683: CIC, can. 1322-1323. '' CIC, can. 228, 5 1. Patres in Conciliis oecumenicis certi erant de assistentia Spiritus Sancti, eis pro definienda fide concessa. Quod illustratur V. g. a LEONΤΙΟ HIEROS., Contra Monophysitas sub nomine LEONΤΙΙ
BYZANT.): PG 86, 2, 18J8 CD: vi Quod autem Numine divino destituatur Concilium, damnum hoc non ad ipsum Concilium solum pertineret, sed ad universam totius christiani orbis sanctam Ecclesiam, omni populorum genere conflatam, manaret atque diffunderetur. Siquidem illius Concilii decreta non ad breve tempus aliquod, sed in perpetuum ad po- Steros transitura erant, ut hucusque Dei ope factum videmus. Annon ergo divinae Providentiae gravem faceret iniuriam, qui inscias iret, fidei nostrae de Christi dispensatione dogmata per sancta Concilia terrarum orbi tradi, atque posteritati solide consignari Θ v. δ' C C. VAΤ. I, Const. dogm. Pastor aeternus: DENZ. 1839.
de infallibilitate personali, quamvis personae Romani Pontificis eam Vindicemus, sed non quatenus est persona singularis, sed quatenus eSt perSona Romani Pontificis, seu persona publica, id est Caput Ecclesiae in sua relatione ad Ecclesiam universalem. Neque etiam dicendus est Pontifex infallibilis simpliciter ex auctoritate papatus, sed ut subest divinae assistentiae dirigenti in hoc certe et indubie . Nam auctoritate papatus PontifeX est semper supremus iudex in rebus fidei et morum, et omnium christianorum pater et doctor; sed assistentia divina ipsi promissa, qua fit ut errare non possit, SolUmmodo tunc gaudet, quum munere supremi iudicis in controversiis fidei et universalis Ecclesiae doctoris reipsa et actu fungitur D. β' GAssER: ibid. 1213 BC, explicat Romanum Pontificem, α cathedra docentem, totam Ecclesiam repraesentare. Addit autem: 1214 A: Non possUmUs separare Papam a consensu Ecclesiae, quia hic consensus nunquam ipsi deesse potest. Cum enim credimus Papam per assistentiam divinam esse insallibilem, eo ipso etiam credimus iis definitionibus assensum Ecclesiae non esse defuturum; cum fieri non possit quod corpus Epi-
Scoporum separetUr a suo Capite, et cum Ecclesia universa deficere non possit D;
Ibid. 1216 D: vi Verum est quod Papa in suis definitionibus G cathedra eosdem habet fontes quales habet Ecclesia, Scripturam et Traditionem h. De infallibilitate Ecclesiae, id est universorum fidelium in credendo,
cf. relationem KLEUΤGEN, citatam sub nota 48.
β' Hoc etiam dilucide explicat GAssΕR: ibid. 1216 D - 1217 A:
si Verum est quod consensio praedicationis praesentis totius magisterii Ecclesiae unitate cum Capite sit regula fidei etiam pro definitionibus Pontificis. Ast exinde nullo modo potest deduci stricta et absoluta necessitas
246쪽
illam exquirendi a rectoribus Ecclesiarum seu ab Episcopis. Nam haec
consensio potest Saepissime deduci ex claris et manifestis testimoniis sacrae ScriptUrae, o consensione antiquitatis, id est sanctorum Patrum, ex sententia doctorum vel aliis modis privatis, quae omnia ad plenam informationem sussiciunt h. Consilium et auxilium Episcoporum ergo non est expetendtam de stricta et absoluta necessitate iuris, sed dicitur opportuna et relative necessaria: ibid. 121I CD.
β' Cf. Rev.mum GΑsSER, relatorem finalem Deputationis De Fidein cap. 4 Const. dogm. De Ecclesia Christi: MANSI I2, 1213: si Cooperationem Ecclesiae tum ideo non excludimus; quia infallibilitas Pontificis
Romani non per modum inspirationis vel revelationis, sed per modum divinae assistentiae ipsi obvenit. Hinc Papa, pro ossicio suo et rei gravitate, tenetur media apta adhibere ad veritatem rite indagandam et apte enumtiandam; et eiusmodi sunt concilia vel etiam consilia episcoporum, cardinalium, theologorum, etc. Haec media pro diversitate temporum utique sunt diversa, et pie debemus credere quod in divina assistentia Petro et successoribus eius a Christo Domino facta, simul etiam contineatur promissio mediorum, quae necessaria aptaque sunt ad assirmandum infallibile Pontificis iudicium D. ββ CONC. VΑΤ. I, Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4: DEM. 1836: vi Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo
revelante novam doctrinam patefacerent... D.
β' Oratio consecrationis episcopalis in ritu byzantino: EuchsIOgionto mega, Romae, 18TI, p. 139.
β' S. IGNΑΤΙUS M., Ad Smyrn. 8, 1: FUNΚ, p. 282; Ad Philad. 4: ibid. p. 266.
Si sola Ecclesia facit eucharistiam, verum est etiam quod euchari Stia facit Ecclesiam, ut explicat S. AUGUSΤΙNUS, Contra Faustum, 12, 20: PLq2, 26I: Eucharistia est sacramentum, si quo in hoc tempore consociatur
Ecclesia n; Civ. Dei, 22, 1T: PL 41, 779: vi Ex latere Christi dormientis in cruce cf. Io. 19, 34) sacramenta profluxerunt, quibus Ecclesia fabricatur n; Sermo IT, T: PL 38, I 89: si Virtus enim ipsa, quae ibi intelligitUr, UnitaS est, Ut redacti in corpus Eius, essecti membra Eius, simus quod accipimUS D. Cf. Sacramentarium Gregorianum: ed. LIEΤZMANN, p. 36: 6 Ut inter membra Eius numeremur, cuiUs corpori communicamur et sanguini D; Oratio morarabica: PL 96, TI9 B: vi Per escam et sanguinem dominici corporis fraternitas cuncta copuletUrn; cf. Liber sacram. morarab.: ibid. ,
col. 630; S. HIERONYMUS, Ad Iovin. 2, 29: PL 23, 326: si Vis scire quomodo cum Christo unum corpus essiciamur λ Doceat te ipse, qui condidit: Qui comedit meam carnem ... n; S. LEo M., Serm. 63, T: PL I4, IIJ C: si Non aliud agit participatio corporis et sanguinis Christi, quam ut in id
quod sumimus, transeamus n; S. THOMAS, Summa Theol. III, q. TI, a. I: si Res tantum huius sacramenti est unitas corporis mystici, Sine qua non potest esse salus n; Card. FRANZELIN, Theses de Ecclesia Christi, p. 3IT: si Sacramentaliter Ecclesia non solum significatur sed essicitur corpus my- Sticum, unum in se et intime unitum cum Christo capite, per unionem eucharisticam v. De nexu inter Ecclesiologiam et Eucharistiam, cf. etiam
247쪽
β' CONC. PROV. COLONIEN., 1860: cf. supra nota 6; C C. PROV. QUEBECEN. III, 1863: cf. supra nota 6; BENEDICTUS XIV, Br. Romana Ecclesia, I Oct. 1TI2, 3 1: SS. mi D. ni Nostri Benedicti Papae XIU Buliarium, t. IV, Romae, 1TI8, 21: si ut Episcopus, qui Christi typum gerit, eiusque munere fungitur D; PIUS XII, Liti. Encycl. Ustici Corporis, i. c. p. 211: si Christi nomine pascUnt et regUnt LEO XIII, Liti. Encycl. Satis cognitum, l. c. p. TI2: si non tamen vicarii Romanorum Pontificum putandi Ergo: in quantum potestaSEpiscoporum non est delegata a Papa, non vicarii Romani Pontificis nominari possunt Episcopi. Ergo haec potestas vicaria Christi esse debet);
ID. , Epist. Osticio Sanctissimo, 22 dec. 188T: ASS 20 s1887ὶ p. 264;
IAC. LAINEZ, Disputationes Tridentinae, t. I, Oeniponte, 1886, p. 232 ff., explicat quod Episcopi sunt Vicarii Christi, non tamen generales super totam Ecclesiam, sicut Romanus PontifeX, sed in suis tantum dioecesibUS. Cf. supra, nota 2. De Episcopis ut vicariis Christi, cf. S. CYPR., Epist.
Papa HORMIS DAS hoc nomen Episcopis Hispaniae tribuit in Epist. anni I 14 ed. INIEL, p. 789. Similiter S. BRAULIO, Episc. CaesaraUg., in 2 Epist. 2, 13: Mon. Germ. Hist., Auct. Ant. , 14, p. 286, lin. q. Tempore carolino, cf. CATULFO, Epist. ad Car. M., apud JAFFE, Bibl. Rer. Germ. 4, p. 337 s.; AMALARIUS MELD , De Eccl. Osticiis, 2, 14 PL 10I, 1092 C; ABBo S. Germani, Serm. in Coena DOm. . PL 1I2, 766 A, etc. S. THOMAS, Summa Theol. ΙΙΙ, q. 64, a. 2, ad 3, ApoStolos eorumque
SUccessores vocat si vicarios Dei quantum ad regimen Ecclesiae constitutae per fidem et fidei sacramenta D.
M' LEO XIII, Liti. Encycl. Satis cognitum, 29 iun. 1896: ASS 28 189I-96) p. 732; cf. PIUS IX, Litt. Apost. ad Episcopos Germaniae,12 mari. 18TI, et Asoc. Consist . 1 I mari. 18TI: DENE. 3111-311 T. Vin CoNC. VΑΤ. I, Const. Pastor aeternus, cap. I: DE Z. 1828. N Cf. relatio Z1NELLI: MANsI I2, 11 14 D: si Nemo sanus dicere potest, aut Papam aut Concilium Oecumenicum posse destruere episcopatum ceteraque iura divina in Ecclesia determinata v.
248쪽
DE CONSTITUTIONE HIERARCHICA ECCLESIAE
siae, et procedit ad descriptionem eius constitutionis hierarchicae. Sacra Synodus autem denuo profitetur doctrinam Concilii Vaticani Ide Romani Pontificis primatu et insallibili magisterio, et in eodem incepto pergens, doctrinam de Episcopis declarandam suscipit. Etiam in hac expositione Sacra Synodus illa docet quae universaliter
agnita sunt, relinquendo quaestiones subsidiarias ulteriori investigationi et theologorum studio. Expositio in quatuor sectiones dividi potest. Prima sectio, n. 12-13, describit vocationem et missionem Apostolorum, quos Dominus Ut si Duodecim is instituit, et quorum potestas in collegio Episcoporum, succeSSOmm eorum, perSeVerat. Secunda sectio, n. 14-1I, docet sacramentalitatem Episcopatus; qua occasione etiam de Presbyteris et Diaconis tractat. Tertia sectio, n. 16-1T, eXponit doctrinam de corpore seu collegio EpiscoporUm, imprimis in relatione cum capite suo, Romano Pontifice, deinde in relationibus Episcoporum ad invicem et ad universam Ecclesiam. Quarta Sectis, n. 18-21, denique in genere describit Episcoporum ministeria, et Singulatim de eorum munere docendi, sanctificandi et regendi
SECTIO I12. De institutione Duodecim Apostolorum J. Exponitur quomodo Dominus Apostolos vocavit, quos ut vi Duodecim n οἱ δῶδεκα) sub duce Petro collegit, atque potestate divinitus data et ossicio universali ac permansUro instructos, ad Ecclesiam diffundendam et regendam misit. 13. De Episcopis successoribus Apostolorum J. Missio Apostolorum ad Ecclesiam pascendam cum eadem potestate continuatur in Ordine Epi- Scoporum, qUos de mandato Domini Apostoli ut successores suos conStituerunt; quae doctrina hic verbis S. Clementis Ι exprimitur. Docet Sacra Synodus Episcopatum, non secus ac primatum, in Ecclesia esse divinae institutioniS. SECTIO II
tim liturgica patet, potestas docendi et gubernandi arcte connectitur Cum potestate sanctificandi, sacramento Ordinis collata, docetur eXplicite, quaestione iam maturata, Episcopatum ad hoc sacramentum pertinere, tamquam gradum supremum sacerdotii. Describitur deinde verbis scripturi-
249쪽
45J sticis huius sacramentalis institutionis exercitium, in quo ipse Christus per
ministros SUOS agit.1 I. De Presbyteris et Diaconis J. Presbyteri, secundum verba libri
Pontificalis, sunt secundae dignitatis sacerdotes et cooperatores Ordinis episcopalis, quorum praecipua munera enumerantur. Ab Episcopo, vel si exempti sunt, a Romano Pontifice ad curam animarum mittuntur. Omnes aUtem, eX ConiUnctione cum Episcopo, vigorem spiritualem et apostolicum obtinent, ac solidariter inter se uniuntur. - Diaconorum deinde ministerium declaratur. Docet autem Sacra Synodus quod ad supremum Ecclesiae regimen pertinet statuere utrum DiaconatUS, tamquam proprius et permanens gradus hierarchiae, in ritu latino sit restaurandus.
ω corpus seu collegium constituit, cuius imprimis relatio cum Capite Suo e onitur. Quae relatio praerogativae Petri in collegio Apostolorum correspondet. Fundamentale est autem collegium illud sine Capite suo, Romano Pontifice, non esse authenticum. Corpus illud, sic descriptum, cum Capite suo indivisum subiectum supremae potestatis in Ecclesia creditur, ut ex Evangelio patet. Spiritus SanctUs aUtem connexionem et concursum Primatus et Episcopatus indesinenter roborat. Potestas illa modo extraordinario a Concilio Oecumenico exercetur; aliis vero modis ab Episcopis dispersis, sed nonnisi annuente
Summo Pontifice, in actum deduci potest. 17. De relationibus Episcoporum in Collegio J. Episcopi, particulari
Ecclesiae praepositi, sunt principium Unitatis sui gregis, et omnes simul cum Papa totam Ecclesiam repraesentant. Super alias Ecclesias, praeter SUam, poteStatem proprie dictam non mercent; tenentur tamen ex ossicio
46J ad sollicitudinem universalem, cuius Sacra Synodus praecipuas appliCationes indicat, praesertim in favorem pauperum. Omnes similiter ad missiones fovendas sub suprema ordinatione Romani Pontificis obligantur. Commendatur denique essicax omnium cooperatio, etiam coetibus epiSCO- palibus institutis.
18. De Episcoporum ministeriisJ. Imprimis modo generali enuntiatur Episcoporum tripleg sacra potestas, quae SecundUm Scripturam nonnisi ut vi diaconia is seu ministerium exercenda est. Describitur deinde quomodo Episcopi, in diversis Ecclesiae partibus, ad ossicium suum ad
19. De Episcoporum munere docendi J. Singulatim deinde agitur
de eorum tribus ministeriis, incipiendo a munere authentice docendi. Indicantur condiciones sub quibus corpus Episcoporum, sive dispersum, sive in Concilio Oecumenico congregatum, infallibilitate polleat, comparatione instituta cum Romano Pontifice ex cathedra docente. Definitiones autem huiusmodi declarantur ex sese irreformabiles. Sed supremum magisterium, munere suo, fideliter exprimit fidem catholicam, quam secundum
250쪽
Scripturam et Traditionem exponit vel tuetur, adhibitis etiam aptis mediis f46J
investigationis. Sic praecaventur irreales interpretationes infallibilitatis. Ulterius determinatur quinam assensus Magisterio authentico citra gradum infallibilitatis docenti debeatur. 20. ΓDe Episcoporum munere sanctificanda J. Praeter ministerium verbi, Episcopi praebent et regunt ministerium Sacramentorum, praeSertim Eucharistiae et sacrae ordinationis, fidelesque ad participationem litur-gicam instruunt et adducunt. 21. De Episcoporum munere regendiJ. Episcopi, ut vicarii et legati Christi, etiam regimine suo plebem suam sanctificant. Ipsi habent gregis sui quotidianam curam pastoralem; quae dicitur potestas propria, ordinaria et immediata, licet a supremo regimine Ecclesiae dirigatur. Ideo Episcopi non sunt vicarii Romani Pontificis, sed veri populorum suorum
antistites, qUOmm potestas a Suprema potestate eniXe roboratur. In fine uberius describitur spiritus evangelicus, secundum quem Episcopi mUnus suum paStorale, pro omnium omnino salute, ex illimitata caritate nomine Christi adimplent.