Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

발행: 1971년

분량: 805페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

401쪽

Quae ut clarius adhuc appareant, iterum redeamus ad illa verba in ordinatione presbyteri a nobis saepe prolata: si sint providi cooperatores ordinis nostri n. Sane episcopo committitur munus triplex docendi, sanctificandi et regendi; sed ad hoc munus adimplendum concurrunt, et quidem modo indispensabili, presbyteri, ita ut vere mereantur laudari ut si gaudium nostrum et Corona nostra v. Etenim ipsorum est non tantum verbum Dei praedicare, ac sacramenta administrare, sed etiam incertis consilium dare, vacillantes confortare, haesitantibus persuadere, omnes denique in plena vita christiana dirigere. Proinde, ut mundo nostro hodierno Iesus Christus vere realis appareat, Vere si SpirituS et Vita is sit, non tantum nobis episcopis est adlaborandum, Sed etiam et magis presbyteris, qui idem sacerdotium Christi nobiscum participant. Si Ecclesia verum in mundum influxum habitura est, si magnae nostrae UrbeSiterum sunt evangelizandae, hoc unice fieri potest, ut arbitror, presbyterorum labore, Zelo et vitae sanctitate. Nam in isto tam vitali apostolatu moderno

presbyteri potiores partes habent, plus quam laici, immo plus quam ipsi

episcopi.

Totum id ad quod Concilium Oecumenicum tendit in hoc uno consistit: in instauratione totius mundi in Christo. Totum id ad quod presbyteratus tendit est in hoc, quod talis optata instauratio in essectum deducatur: quod

facere debent presbyteri tum spiritum laicorum apostolorum animando, tum iuventutem instruendo, tum scholas tuendo, tum familiam protegendo, tum maestos et dolorem patientes consolando. Iamvero, Venerabiles Patres, quae hucusque dixi de presbyteri munere in schemate de Ecclesia clare agnoscendo magis adhuc valent de iis presbyteris qui in paroeciis operam navant. Etenim in paroecia populus Dei suam vivam invenit eXpressionem, in illa communitate nempe in qua vita Christi quam maxime alitur et de eadem vita quam maxime vivit et agit. Per istam vivam communitatem renovatio pastoralis efficietur, novas evangelizandi rationes super solidum fundamentum quarundam veterum aedificando. Inter has ultimas sane eminet, adhuc nostris diebus, visitatio familiarum in domibus earum, de qua in mente venit adagium, anglice si a b se-going priest mahes a church-gOing people v, Seu: si presbyter ad domos vadit, populus ad ecclesiam venit. Nonne igitur clarum est munera presbyterii maximam Concilii attentionem mereri, si finem nostrum, ut per Ecclesiam Christus omnibus hominibus notus fiat, attingere VolUmus pSUnt et alia bona, quae eX clara munerum presbyterorum delineatione

Primo quidem, presbyteri se sentient arctiore vinculo caritatis Christi inter se coniungi. Iam permulta de collegialitate episcoporum in hac aula dicta sunt. Sed ne obliviscamur, quaeso, idem de collegio presbyterorum

statuere, eadem claritate. Quod sane ad maximum Ecclesiae bonum redundabit: nam coetus presbyterorum, corde magno et animo volenti, eo alacriuS ad arduum evangelizandi opus concurret quo fortius se sentient in Uno c-- pagine Uniri.

402쪽

ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑΕ - DE ECCLESIA IN GENERE

Secundo Vero, collegium presbyterorum, quod sui iam antiquitus perspiciebatur) veluti corona episcopum circumdat, valde profunde conscium evadet Secum ipso episcopo in qualibet Ecclesia locali intimis vinculis adnecti, et quidem vinculis non mere externis et iuridicis, sed amoris et sacerdotalis laboris et responsabilitatis. Ita episcopi et collegii presbyterorum socius labor inciet quod in unaquaque Ecclesia locali in dies magis Christi essigies eluceat. Ita etiam, quemadmodum episcopUs sine presbyteris agere fere non potest, sine episcopo nihil, ut iam voluit S. Ignatius Antiochenus, in Ecclesia agatur. Propono igitur Ut Specialis instituatur sectio seu paragraphus in quo clare ostendatur participatio presbyteri in nostro sacerdotio quod Christi est, et conSe enter, in triplici munere sacerdotali docendi, sanctificandi et regendi - Uno Verbo, Christum hominibus dandi.

Archiepiscopus Νganchimensis

Quamvis sero, nondum tamen inUtile iudicamus sequentia ad ven. Commissionem de Ecclesia mittere. Petitur ut postremum caput in schemate de Ecclesia sit: De Ecclesiae capitis cognitione et dilectione. In n. 1 huius capitis eXponi possunt excellentiae personae divinae Christi; in n. 2 excellentiae, potestas, virtutes animae Christi; in n. I eXcellentiae, qualitates Corporis Christi; in n. 4 principium, causa, ortus EccleSiae,

summatus; nam vi ex latere Christi Ecclesia orta est ι; in n. I eXponatur amor, quem profiteri debent erga Iesum Christum membra Ecclesiae; eorum enim Iesus Christus est necessarium eXemplar, unicus thesmrUS, SalUS Unica. Rationes quae expostulant eiusmodi additionem. 1. In schemate agitur de membris Ecclesiae, nempe, de sacrae hierarchiae membris, de membris laicis, de membris acatholicis, de B. V. Maria,

Ecclesiae singularissimo membro. Cur non directe et expresse de capite omnium membrorum sit agendum p2. Finis pastoralis Concilii. Nihil magis necessarium hominibus quam

cognitio, dilectio, imitatio D. N. Iesu Christi. vi Haec est enim vita aeterna Ut cognoscant te Solum Deum verum et quem misisti Iesum Christum v. DeUS, QUOS praescivit . . . conformes fieri imaginis Filii eius, Iesu Christi D. I. Necesse est ut membra Christi cum suo Capite uniantur per fidem, caritatem ceterasque virtutes; atque ita cum ipso, per ipsum et in ipso perficiantur quotidie, donec eXclamare valeant cum apostolo Paulo: vi Mihi vivere Christus est h. vi Vivo ego, non iam ego, vivit vero in me ChriStUS D.

403쪽

4. Verus oecumenismUS in terris conseqUetur, si omnes homines salutem et vitam Christi vivant. I. Etsi theoretice multa praeclara de Christi Ecclesia declarentur et doceantur, si ad Ecclesiae capitis cognitionem, dilectionem, imitationem non excitentur omnes homines, maXime fideles, fructUs consequentur parci.

EXC. MUS P. D. ANTONIUS PANI ONSLIEpiscopus Uladistaviensis

Intensissima cura et sollicitudo Ecclesiae, quae universae humanitatis Sortem respicit atque omnes homines salutari unitate cum Christo complecti exoptat, haec sunt quae mihi in praesenti schemate de Ecclesia magime probatur. Quo etiam tendit haec efficax et magnifica veritas de Corpore Christi

myStico armmentUm omne Schematis penetrans unaque cum comprobatione

peculiari indolis Ecclesiae, quae est collegialitas. Doctrina de Corpore Christi mystico clare nobis proponit principiUm Organicum, quo iubetur omne membrum eiusdem seu omnem hominem, etiam propter SUUm bonum, ad incrementum et bonum totius corporis contendere idque per confessionem fidei atque mercitium virtutum. Itaque clare apparet mutUus neXus ac relatio inter singularem hominem et societatem, inter ea quae in vita spirituali sunt individua et universalia. Per principium vero collegialitatis id demonstratur, quod in Ecclesia continuam instaurationem progressumque promovet, magis magiSque CunctaS rationes et consuetudines vitae humanae asscit atque pervadit. In ordine hierarchico quem ipsa importat duplex relatio deprehenditur, quarum altera sur-SUm, altera deorsUm agere potest. Nam episcopi unitatem cum visibili Capite Ecclesiae, Summo Pontificis Unitatem servare tenentur plenamque ei oboedientiam ac subiectionem praestare. Idem Summus Pontifex non solitarie, sed coram collegio episcoporum eoque auxiliante agit. Episcopus est pater et moderator pro suo clero dioeces ano, singulique sacerdotes eiusdem ministeria fidelibus praestant in singulis paroeciis. Sed episcopus in multis rebus adiuvatur etiam consilio et voto sui cleri. Sacerdotes sacra ministeria fidelibus praestantes ipsi quoque spiritualiter ditantur per reverentiam a fidelibus sibi redditam et per comparatum adiutorium ab eisdem seu collaborationem. Quae omnes manifestationes vitae in Ecclesia fructus sunt Spiritus Sancti, quo operante ipse Christus in illis agit omnemque hominem bonae voluntatis in viam salutis deducit. Quibus generatim de indole totius schematis dictis, pauca Verba de quibusdam complendis, mutandis vel corrigendis ibidem proponere audeo. Et imprimis de: nimis severe mihi sonare videntur ea, quae dicta sunt de salute fidelium in parte I, n. 8, pag. 12 VU. 8-14.

404쪽

ANIMADVERSIONES SCRIPTAE - DE ECCLESIA IN GENERE

Nam obvio sensu doctrina ibidem proposita cuidam rigorismo sapere Videtur. Siquidem in eis quae ad salutem absolute necessaria definiuntur, omniSambiguitas sedulo vitanda est. Communis autem doctrina Ecclesiae haec est. Salutem aeternam conseqUitur homo, qui in statu gratiae per amorem informato de vita decessit. Re peratio status gratiae etiam Ultimo momento vitae, in expiratione ipsa facta, salutem aeternam homini secumfert. Quo ineffabile mysterium divinae misericordiae ipso Christo testante manifestatur. Ut christiani seu fideles catholici in statu gratiae, fidei et caritate vivant Virtutesque eXerceant, haec sunt gravia atque veneranda hortamina, haud tamen apta saepe sunt in doctrina definienda. Proinde quae in schemate dicta sunt, doctrinae Ecclesiae de perseverantia finali aliquomodo aliena videntur. Quae perseverantia finalis a Concilio Tridentino vi magnum donum Dei vocatur is Deng., Ench. Symb. 8363. Oportet praecavere, ne haec adhortatio in praedicto schemate enuntiata pro doctrina definita accipiatur. Quod aliquatenus eos praecipue deprimere potest, qui plene Ecclesiae adhaerent. Praeterea quoad partem secundam schematis pauca verba de iure parentum mihi referre videtur. Merito ibidem extollitur Ecclesiae missio ad omnes homines Deo et Christo lucrandos. Et hic opportunum videtur saltem pauca verba de pueris baptizatis, quorum salus ante usum rationis iam extra dubium posita est, inserere. Aliqua mentio de eorum salute promovenda ipsam praestantiam muneris et ossicii parentum in Ecclesia melius in luce poneret atque ea quae in Schemate in parte ΙΙ, n. 30, pag. 19, v. 16 SS. maiorem Vim ac poteStatem tribueret. Cum laicismus modernus ipsum ius et ossicium ad religiosam instructionem et educationem filiorum impugnet, aequum eSt ac π- portunum, ut Concilium O Umeni m Summa auctoritate Sua ea Confirmet,

quae in Litteris Encyclicis beatae memoriae Ioannis Papae XXIII, Pacem interris clarissimis verbis enuntiantur: si In hominis iuribus hoc quoque nUmerandum est, ut et Deum, ad rectam conScientiae Suae normam, Venerari poS-

sit, et religionem privatim publice profiteri y A. A S., 1963, p. 260). Consequenter item atque aptissime bona religiosa et moralia hominis aliis verbis earundem Litterarum Encyclicarum tueantur, nempe: si Quam ob cauSam, si qui magistratus iura hominis vel non agnoscant vel violent non tantum ab

ossicio suo discedant, sed etiam quae ab ipsis sint imperata, omni obligandi Vi carent A. A. S., 196 I, p. 274). Et in fine mei sermonis pauca de aliis generatim dicam.

MaXimum momentum omnis activitatis ac studii in pace conservanda, quae gravissimum bonum Universae humanitatis est, nemo est qui non agnosceret. Sed prae omnibus aliis negotiis bonisque tutandis a Concilio Oecumenico Ecclesia sancta protegenda est aptissimisque institutis ita instruenda, ut fundamentum, columna et lucerna ardens veritatis et virtutis sit tam pro universis confessionibus christianis et non christianis utque splendissimis suis coeptis et consiliis omnes homines bonae voluntatis ad plenam unionem cum Deo alliciat atque omnes in uno ovili sub unico pastore coadunet.

405쪽

EXC. MUS P. D. URBANUS M. PERSON

Episcopus tit. Cymaeus, Nic. ap. HararenSiS,adm. v. HOSannensis et Neghelliensis Durante Concilio, Curia Romana saepe accusata fuit, et ad eam defendendam, dictum est Curiam Romanam labori suo valde addictam esse. Mea humili opinio haec est 1. De iure Curia Romana est in servitium Summi Pontificis ad Ecclesiam gubernandam; de facto, uti res hodie stant, ipsa regit Ecclesiam cum Summo Pontifice. 2. Iamvero, Curia Romana officialibus svi foncti naires nin constituitur. Quod officiales illi necessarii sint, et labori suo valde dediti, extra dubium ponitur, et personaliter nullam habuerim causam de eis habendi querelam. Sed sunt mere officiales vi fonctionnaires hin quibus episcopatus si ut praemio do

natus is confertur.

3. Em .mus P. D. card. Russini Ecclesiam alicui exercitui aequiparavit. In eXercitu revera adsunt ossiciales qui administratores vocantur et in officiis laborant; sed illi non regunt exercitum. Exercitus regitur ab illis ducibus qui semper habent responsabilitatem in re militari. q. A pari necesse est ut Summus Pontifex in Ecclesia regenda adiuvetur ab episcopis, qui responsabilitatem et munus pastorale habeant vel habuerint. I. Illa conclusio immediate eruitur a principio collegialitatis episcoporum,

quod principium a Concilio fuit acceptatum; et valde optandum est ut illi episcopi ab ipso Concilio eligantur qui, adiuvante Curia, cum Summo Pontifice

Ecclesiam gubernent.

6. Dictum fuit etiam quod officium nuntii apostolici a laicis adimpleti

posset. Opinio haec est vera, praesertim in regionibus orientis et EXtremi Orientis. Etenim in religionibus istarum regionum austeritas Vitae primum locum obtinet: homo religiosus vel vi homo Dei h, neque liquorem bibit neque fumat, paUperrime UeStitUr, etc. Iamvero nuntius apostolicus catholicam religionem publice repraesentat. Sed nuntius obligationes sociales habet, quibus Sese subtrahere nequit: primum locum occupat in receptionibus publicis officialibus, quae hodie mundanae sunt; immo ipsemet tales receptiones ordinare debeti Sicque, munus apostolici nuntii sicuti est, nocet reputationi religionis nostrae, et dialogum fructuosum impedit cum religionibus in illis nationibus egistentibus. Melius ergo est quod munera politica nuntii alicuilaico conferantur, et munera ecclesiastica nuntii, praesidentibus conferentiis episcopalibus committantUr.

406쪽

ΑNIMADVERSIONES SCRIPTAE - DE ECCLESIA IN GENERE

11 EXC MUS P. D. DOMINICUS PETRONI

Episcopus Melphiensis, Rapollensis et Venusinus

Vos humiliter alloquitur episcopus senex, qui per triginta tres annoS, divina ope sussultus, naviter adlaboravit ut animas Christo lucrifaceret in suis dioecesibus, quas communismus - uti dicitur labefactare pro viribus

Plurimas grates omnipotenti Deo persolvi, quod summo Pontifici Ioanni XXIII, immortalis et venerandae memoriae, suggessit ut Concilium Oecumenicum Vaticanum II convocaret, ad quod mentes atque spes hominum

cuiusvis nationis conU Sae Sunt.

Mihi persuasum habeo opus perfectum et gloriosum Redemptionis Christi conspici et haberi non posse, quoadusque omnes gentes quae Sub caelo Sunt, Evangelii lumine non perfundantur, caelestis gratiae munimine non roborentur, denique, unum Ovile sub uno Pastore non componantur. Quod ut feliciter contingat, Spiritus Sancti ductu, necesse eSt Ut ma Sueritatis lumen fulgeat, caritatis ignis flammescat, simplicitatis ac paupertatiS spiritus Vigeat. Cum totus in maligno mundus, hisce praesertim temporibUs, positus eSSeVideatur, maXimus Ecclesiae est si ut evellat et destruat, aedificet et plantet vad novum Israel Dei efformandum, scit. , ex ipsa libertas filiorum Dei, lux fidei, Spes et redemptio salutis aeternae, paX vera veluti eX uberrimo fonte iterum iterumque proflui debent humano generi, cuius Christus adhuc valde

Quod quidem perfici potest si Ecclesia magis usque evangelico igne flagrare contendat necnon paupertatis et simplicitatis spiritum diligat atque secundet; Si ancilla est non domina gentium, more nempe Divini Magistri, qui si non Venit ministrari, sed ministrare, et dare animam Suam, redemptionem pro multis Mi. 20, 28). Mens, cor, ianuae eius omnibus pateant ita Ut a cunctis populis non tantum Corpus Christi mysticum sed etiam Mater et Magistra agnoscatur et diligatur, sitque familia Dei super terram. Mihi tandem nunc liceat quaedam magni momenti dicere, eo conSilio Ut Ecclesiae utilitati magis conSulatUr. 1. Ecclesia - ut censeo - nulli factioni politicae atque consociationi nonnullis gentibus communi Uocchi internagionalii adhaereat, quin tamen re Set evangelica ratione aspicere, perfundere et prosequi quaestiones disiciliores huius nostrae aetatis ut recte apteque Solvi queant. 2. Liturgia ita disponatur atque aptetur ut christi fideles cuncti active Sacris intersint, ab Eucaristico miro fonte haurientes quae vitae christianae valde proSunt. 3. Ad ecclesiastici regiminis centralis disperditionem et distributionem

407쪽

quod attinet, mihi reicienda videtur tendentia si epi ScopaliSta D, qUae aperte Sensim Sine sensu eo tendit ut, imminuto Primatus Romani Pontificis robore, episcoporum augeatUr poteStas. Quae tendentia erronea et periculosa esse Videtur, tum quia cum recta interpretatione voluntatis Christi discrepat, tum quia quaevis resinatio subiectionis a Romano Pontifice moX atque necessario

occasio fiet relaxationis subiectionis sive cleri sive laicorum ab episcopis l4. De conglobatione scentrali zgagione in potestatis Romanae Curiae aliquid humili ac sincero animo pandere cupio: doleo quod adhuc mos vigeat apud quosdam ossiciales eius habendi episcopos veluti si simplices ministros is sed

non Ut eos vi quos - oportet bene meminisse - posuit Spiritus Sanctus regere Ecclesiam Dei is, necnon ut Ioannes XXIII aspexit et habere voluit,

scit . fratres atque cooperatores ad ecclesiasticum regimen.

I. Multa simplicius fiant, agilius reddantur quaedam quaestiones legibus

constitutae, abrogentur multae reservationes, ampliores facultates episcopis

concedantur de piis legatis et oneribus, denique quidquid per indultum tribui

solet iure communi assignetur. 6. Haec omnia qUae sincero apertoque animo pando, omnes Vel fere Omnes eX UObis cogitare, perpendere ac concupire arbitror, Cum tamen longe

absit ut magnam vobis dissicultatem ad consilium capiendum asseram necnon alia immodice dicam. Neminem autem latet rem gradatim et prudenter essici posse: a) nam,

cum Curia Romana instrumentum sit quo Primatus emercetur, Si tangatur instrumentum, sibi Um non est quin et quodammodo exercitium eius tangi possit; b) si nonnullae necessariae reformationes per leges noUas inSta andae SVnt, aliae vero Uigere possunt Segni illa inductione novae consuetudinis quae constet supernis principiis evangelicae doctrinae et christianae vitae. Motus subitanei - ut facile inferri licet - favent quotquot mira legem, citra ordinem, contra ecclesiasticam disciplinam vivere cupiunt. Proinde, ad rem Summa πUS eSt prUdentia, moderatione ac gradu. Ceterum, quis ignoret neceSSitatem, qua Saepe premimur, videlicet Romam adeundi atque appellandi nobis episcopis exstare sicuti remedium certum et essicaX, praeSertim cum dissiciliora aut dubiae quaestiones, mentes noctesque nostras haud raro agitenti Grati animi sensibus assectus, minime consentior iis, qui, in hac Sede conciliari, contra Curiam Romanam inopportune atque inepte locuti Sunt. T. Dissentio quoque Ut conferantur iura et potestates conferentiis episcopalibus, quia hoc mihi videtur aptissimum modum minuendi auctoritatem singulorum episcoporum. Ad rem quod attinet historia namque loquitur docetque: in conferentiis huiusmodi fieri potest ut aliqui praepolleant dum, econtra, ceteri neqUeant neqUe quandoque putent, onere Vel periculo perspectis, eorum consiliis obsistere. Quod accidit Hincmaro, archiepiscopo remensi s saec. nono) facile dignoscitur. Melius enim est episcopos obnoXios esse potestati longinquae paternae ac prudenti Summi Pontificis. Ita sentio, ita dico, prae oculis habens quod utile et bonum videtur fratribus meis in epiScopatu .

408쪽

ΑNIMADVERSIONES SCRIPΤΑΕ - DE ECCLESIA IN GENERE

Ut concludam: consentio cum voluntate plerique episcopatus qui cupit ut negotia magis simpliciter et perspicue tractentur inter episcopos et Curiam Romanam. Omnia iuYta legem fiant, nihil contra disciplinam operetur, Ut praelucente hoc Concilio Oecumenico, Episcopi aptius et ferventius regant et sanctificent Domini m gregem. Ratio agendi, iustitia, veritate et caritate redundet, ut iure meritoque

Roma caput regni Dei appellari et haberi possiti

Episcopus Segobricensis-Castellionensis

l. In genere, Schema praesens praestat praecedenti. Inter nova invenitur introductio n. 13 in qua praefinitur scopus totius

schematiS.

Ipsum, proinde, diiudicandum est ex iis quae commisSio profitetur se intendisse et simul ex aliis aspectibus, ad quos forsan commissio non attendit sed quae videntur alicuius momenti. 2. Scopus schematis, prout ex introductione deducitur, his verbis resumi posse videtur: si Cum Ecclesia sit splendor Christi et sacramentum totius generis humani unitatis eiusque cum Deo unionis, Synodus nostra naturam missionemque ipsius Ecclesiae declarare intendit sermone menti hodiernae accommodato, habens speciali modo prae oculis tendentiam mundi hodierni

ad unitat m D.

Relate ad scopum sibi his verbis a commissione praefixum, fateri debeo desiderari in schemate tractationem de missione totius Ecclesiae, quamvis aliqua elementa huc pertinentia in schemate dispersa inveniantur. Optandum proinde esset ut in futura redactione cap. II de populo Dei in genere includatur expositio missionis totius Ecclesiae relate ad Deum, ad ipsam communitatem christianam, ad singulos homines et ad mundum. Nec Videtur superfluum hic quoque sermonem instituere de missione Ecclesiae erga mundum, cum fundamenta tantum doctrinalia ibi exponenda essent, quibus schema de praesentia Ecclesiae in mundo inniti possit, eodem modo quo Schemata de statibus perfectionis acquirendae vel de apostolatu laicorum, e. g. , fundantur in doctrina in diversis capitibus nostri schematis

propo Sita. EXtra Scopum sibi a commissione propositum, alias etiam animadversioneS

fas sit proferre 3. De Ecclesia ut vi sacramento Christi n: a) Feliciter introducta videtur haec notio theologica in expositione doctrinae de Ecclesia. Ipsa enim quam maXime apta videtur ad superandam contrapositionem inter Ecclesiam iuris et Ecclesiam caritatiS.

409쪽

Unde dolendum videtur quod schema cesset ab usu huius notionis inde a n. T, lin. 2I, et optandum maxime ut saltem doctrina cap. III, de constitutione hierarchica Ecclesiae sub hac luce elaboretur ita ut ex doctrina proposita pateat locus hierarchiae in sacramento Ecclesiae constituendo et eius instrumentalitas dynamica in fructibus huius sacramenti producendis. b) Praeterea: qua vi sacramentum Christi is, Ecclesia debet esse et symbolum translucidum et signum certum praesentiae Domini in ipsa. Si autem habeatur prae oculis scopus Concilii nostri et speciatim huius schematis, qui, teste Pontifice nostro Paulo, eo spectat ut si catholica Ecclesia ut perenni Vigore praedita salutis administra cunctis appareat oportet Ep.

Horum temporum, 14 sept. 196I, UOSServatore Romano 16-1T Sept. 196I, pag. l), Valde optandum est quod in nostro schemate sermo fiat de illis realitatibus in quibus haec praesentia supernaturalis Christi in Ecclesia apertius patet. Dicimus de notis Ecclesiae, circa quas nova luce eXplicandum esset id quod Concilium Vaticanum I summatim et sub aspectu apologetico declaraverat sc . Dena. 1794II0-1 I). c) Et si quidem vobis, venerabiles Fratres, videtur iam satis actum esse de unitate in cap. I, de sanctitate in cap. V et de apostolicitate in

cap. III, rogare adhuc vos viderem ut decernatis esse complendam doctrinam de catholicitate s de qua tantum per transennam dicitur n. 10. lim. 3-4, Ecclesiam missam esse ad omnes homines in per assertionem legis accommodationis Ecclesiae ad omnes culturas et valores humanos mundi, cUm contem raneas tum sibi decursu saeculorum succedentes, eo quod Deus nihil aliud exigat ex parte hominis ad communionem in vita divina nisi conversionem

ad eum constantem et aversionem a pecoato.

4. De conditionibus hodiernis prae oculis habendis: Sub finem introductionis n. 1, linn. 14-1 I) agitur de conditionibus huius temporis inter

quas eXtollitur nisus ad unionem totius mundi consequendam. Et in decursu cap. I eXponitur locus Ecclesiae ut fermenti mundum intime ad unitatem

transformantiS.

Quae quidem optime dicta censeri debent, sed etiam dolendum quod nullae aliae vi huius temporis conditiones , prae oculis sint habitae ut de ipsis

etiam proferatur sermo christianus.

Inter quas vi conditiones hodiernas o illa videtur maximi momenti esse quae humanismum spectat. Qui humanismus fulcitur dominio hominis supra

mundum materialem et eius vires ex parte una, et o altera abundantiae productionis bonorum materialium propter quam apud omnes tenditur ad augmentum gradus Vitae, quod eX insequentia secumfert aUgmentum gradus culturae intellectualis et aestimationis personae humanae. Noster homo hodiernus in toto universo maximae suae virtutis ac dignitatis conscius bene prae oculis habendus est nam schema nostrum debet esse

invitatio ipsi facta ad acceptationem Dei, per viam et veritatem Christi in Ecclesia. Huic autem processui intensioris humanismi Ecclesia respondere debet

410쪽

ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE - DE ECCLESIA IN GENERE

quatenus in praesenti schemate altius proclametur idea illa fundamentalis Novi Testamenti circa regnum seu dominationem Dei, in cuius submissione homo adimplere debet mandatum primaevum sibi terram subiciendi. Haec submissio erga Deum includit acceptationem Iesu Christi ut viae, veritatis et vitae, praesertim in eXemplo maximo submissionis ad Patrem in Passione et Morte. Cum haec acceptatio theoretica et practica Dei et Christi sit conversio erga Deum et fides in suo sensu biblico primaevo, Synodus debet altius invitare hominem hodiernum ad hunc gressum, in quo prima et fundamentalis aggregatio ad Ecclesiam datur et in quo uno possibilis est plena et supereminens perfectio hominis. Sic quoque pleniore in luce reponetur centralitas Dei et Christi in Ecclesia secundum ea quae nobis in sermone inaugurali commendabat Paulus VI, et iuxta illud Pauli: si omnia vestra sunt, vos autem Christi, Christus autem Dei v.

13EXC. MUs P. D. FULTON IOANNES SAEEN

Episcopus tit. Caraarianensis, aux. NeO-EboracenSiSLiceat mihi duas emendationes ad schema de Ecclesia proponere. Oportet caput de missionibus includere. 1. Schema de Ecesraia non tractat de incremento Ecclesiae.

Omnis vita in terra creScit.

M E. g. Uita naturalis . Crescite et multiplicamini Gen. 1, 22); Considerate lilia agri, quomodo crescunt Mi. 6, 283. b) Populus Dei per Iacobum: vi Cresce et multiplicare: genteS et populi nationum eX te erunt Gen. II, 11). c) Uita physica Christi . vi Puer autem crescebat et confortabatur is Lo. 2, 40). d) Ecclesia quae est corpus Christi mysticum crescit analogice sicut corpus Christi physicum crescebat. Christus) Augmentum corporis facit in aedificationem sui in caritate

D CUramus omnOS... in mensuram aetatis plenitudinis Christi Eph.

Hoc vitale augmentum duplici quasi actione obtinetur et completur. a) Sanctificatione eorum qui membra in actu Christi et Ecclesiae sunt vi omni opere bono fructificantes et crescentes COI. 1, 10).b in Apostolatu erga eos qui nondum in actu sed in potentia membra

Sunt.

Missiones ergo non sunt facultativae sed connaturales ad naturam Corporis Christi m7stici.

SEARCH

MENU NAVIGATION