장음표시 사용
511쪽
apporte l'aide et Pinsluence des verius chretiennes, en me de retablir ou redresserie fain foncti nement de Petre humain. hi Au secours de Phomme menace par son mitim. Par son equipement doctrinal et moral, l'Eglise ueut proteger Phomme contre toutes les entreprises de deperso alisation. Esse s'essorce de sauver Phumain dans Phomme, mur te sensibiliser ensuite a la veritable grandeur a laqueste Dieu te destine. 3. Au service des institutions temporelies
L 'Eglise a un doubie role: a) fonction doctrinale . Elle doli signater les er-reurs qui assectent soli les fins temporelles poursui vies, soli les moyens employes a les poursuivre. b) Fonction educative. Le chretien, possedant les resSoUrces de la grace et beneficiant de la lumiere projelee par PEsi se fur les fins tempo- relles, sera un meilleur serviteur des fins temporelles du monde. It aura conscience, plus qu'Un auire, de Pimportance et de Purgence d 'assumer des responsabilitestem relles. Bi Respect de Ia ualeur propre des fins temporeIIES.Cette intervention doctrinale ou educative de PEglise doti s 'accomplir dansle respect te plus absolu de la valeur propre des fins temporelles et de la so-erainete des autorites ou agenis charges de pro Urer ces fins. I 'Esise ne doli pas chercher a vi dominer is te monde temporet: esse n 'est pas de ce monde. La cite temporesse, dans son ordre, est s veratne ses. Leon XIII,
C'est te plan ou sa sympathie et son amour fraternet Veulent apporter remedea tous les modes d'esclavage et venir en aide a toutes les miseres sindigence, mala- die, me is) et a toutes les formes de bl essures que CaUsent les eVenements OUles hommeS. Imitant te Savveur, esse doti eire particulierement accueillante et prevenantemvers ceuX qui cherchent un regard de comprehension ou de misericorde, et elle aura te coUrage de foutenir ceux qui sont en quete de justice, de liberte et de patX. Conclusion generale: nus Ia lumiere et Paction de PGprit Scint. vi Credo in Spiritum Sanctum . . sanctam Ecclesiam catholicam . Lors et Eglise po fuit sa tache, non seulement elle est au service de tous, mais elle eSt constamment ramenee a sa juste place de simple serviteur, parce qu'elle saltqu'esse agit comme instrument de l'Esprit Saint qui l'inspire et la guide
512쪽
APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA
De meme que l'Eglise a pris son potnt de depari a la Pente te, elle reste, tout au long de son histoire, guidee par l'Esprit Saint; la discretion de l'Esprit Salat donne a l'Egli se une vocation d 'humilite. C'est l'Esprit Saint qui donne a l'Eglise d 'etre comme une mere, attenti Uea servir tous les hommes et tous les biens au milieu desqueis elle est placee. C'est par l'Esprit du Christ que Dieu vi assiste la hierarchie scs. Act. 1 I, 28:4 Il a paru bon a l'Esprit Saint et a nous-memes hin. C'est en Lui et par Lui que
Dieu si anime is et Q Uni se is son Eglise.
I ut 4 l'appareith de l'Egli se et toutes les personnes qu'elle grOupe, Sontainsi, a des titres divers, dans la si mouVance n et fous t 'emprise de l'Esprit duChrist, qui temoigne aVec notre esprit De nous sommes chacun fils adoptis de Dim et tous ensemble te peuple des fils de Dieu. Quand Dieu jugera atteint te terme fixe par Lui pour la mission terrestre dei'Eglise, il la depossedera de sa fonction en tant qu'elle etait i 'Instrument det Amour prevenant et efficace de Dieu et de la reponse fidele et foumi se du peupledes sis adoptiss. Alors Dieu sera tout en tous, te rassemblement des hommes en Dieu etant deformais la Fin assuree et eternetlement stabilisee de son Desseinde SalUt.
l. Devant te desarroi des hommes actueis in presence de l'Eglise, et a caUSede leur affigeante incomprehension de cet organisme ecclesial G Salui, te Concile deurait rediger des texies capabies de satre apparestre la magnifique vi intelligibilite nde l'Eglise et de tout ce qui la compose. C'est po quoi, au lieu de se limitera Une analyse si statique D de l'Eglise, de sa structure, de son equipement spiritues et institutionnet, ii semble preferable d'en faire une presentation vi genetique ', montrant si te pourquoi n de sa sondation, de sa necessatre unite et visibilite, deson organisation hierarchique. 2. Nous ne pensons pas que te Concite ait a rediger un si traite complet is dei'Eglise. It doli exposer et preciser son enseignement concernant quel es potntS: Le mystere de l'Eglise nature et mission de l'Eglisei - Ι 'episcopat s dans sa relation au college apostolique et au S verain Pontife) - Les cooperateurs du college episcopal stes pretres dans leur relation a l'eveque 3 - Les laics - Les principes essentieis concernant vi l'Eglise aU service du monde D. Il faudrait eviter tout developpement concernant les problemes qui Seront traites dans des documents speciaux, comme l'Oecumenisme, les religi eUX, etc. 3. Il serati a la sols pastoral et oecumenique de prendre comme fit conducteura travers tout te schema te theme du vi service n. Le Savveur a donne l' exempleta vi service h. Il a VoUlu l'Egli se vi au service des hommes n. Il ne s'agit aucune-ment de minimiser la place et l'importance de l'autorite dans l'Eglise, ii s'agit Seulement de la siluer dans son contexte evangelique pour mieux en faire ressortirle sens Veritable et la Vrate grandeur. De la I 'importance accordee a la perspecti Veta si Pastorat h. Dans te meme but, ii est necessat re de rappeter que te Christdfmfure actiυEment, apres son Ascension, te recruteur actis de son pmple et lelien qui reunit in Lui te peuple des fils adoptiis de Dieu. Sinon la relation enixel'Eglise et Celui qui l'a instituee, a un moment du passe, apparaltrait trop si eXtrin
513쪽
4. Les themes sommatrement indiques dans les pages precedentes, deuratenteire precises et developpes en Un langage asseZ biblique et concret, pour poUVoiretre plus accessibies mX chretiens non catholiques et auX autres hommes qui cherclient.
Episcopus Dalatensis et Macarycensis In cap. I, quod autem placet iuxta modum, ideoque proposuerim: a) titulus
primigenius relinqueretur, scit.: De Ecclesiae natura. Bene enim memor sum Patrem Congar proposuisse in commissione theologica praeparatoria additionem verbi: vi militantis is, quam vero permulti Patres rapvngere e schemate voluerunt, ex discussione in Concilio habita constat.
bin Figurae 4 Corporis mysticiis nimis insistere non oporteret, sed aliae quoque figurae Ecclesiae paululum evolvi deberent, praesertim vi populi Dei is et si sponsae Christi n. Sub imagine vi populi Dei h posset magis extolli idea caritatis, qua Christus nos facit omnes coram Deo aequales in Ecclesia. Ex ea quoque faciliter erui posset, quod et laici pertinent ad Ecclesiam. Praeterea figura populi Dei valde apta
est, Ut contraponatur vi populus Dei is populo in sensu mamistico intellecto simulque ut exinde ob oculos ponatur libertas ac dignitas populi Dei in oppositione ad oppressionem atque degradationem personae humanae quae in popUlo marXismo imbuto contingit. Sub figura Sponsae Christi Ecclesia posset describi magis sub aspectu eschat logico quo clarius mysterium Ecclesiae innotescat, quod vero multi Patres in Concilio postUtaVerunt. Cap. II placet, quia brevitate, sapientia matura doctrinaque sobria Vere eXcellit. Idem quoque dicendum est de cap. III. Ut autem postulatis Patrum in Concilio factis satisfiat, proposuerim mutationem tituli cap. II, et in eodem capite ut titulus art. VIII praeponeretur toti capiti, scit.: si De necessitate Ecclesiae ad salutem v. Exinde necessario esse duco, ut SUbluce huius novi tituli totum caput paulisper reformetur.
Caput IV. I. Ad n. 13, pag. 22. a) Desideratur, ut aliquod verbum fiat etiam de episcopis auxiliaribus, quia hoc effagitatum est a permultis quoque Patribus in Concilio. b) Textus S. Scripturae qui referuntur simpliciter videntur applicari non posse
ad episcopos sub respectu exegetico, ideoque proposuerim Ut omitterentur. II. Ad n. 14 Primatus et episcopatuS3. A) Hic ut soluta proponitur quaestio, scilicet unde episcopus habeat suam iurisdictionem mediante nempe Pontifice Romano vel immediate a Christo. Sed quaeritur an ut soluta proponi possit a Concilio. Certo certius permulti
Patres, forsitan maior eorum pars, doctrinam e ositam non agnoscent.
De cetero doctrinae expositae obstant haud parvae dissicultates originem ducentes tum eX praxi longaeva Ecclesiae primitivae tum e quibusdam dictis Patrum et Scriptorum ecclesiasticorUm. Quod attinet vero ad praxim Ecclesiae primitivae hoc notatu dignum eSt, scit. in ea praxi per plura saecula de doctrina exposita omnimodum silentium ha-
514쪽
ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA
betur: episcopi nempe independenter ab ullo interventu S. Sessis singulis ecclesiis
Inter testimonia Patristica quaedam reportare liceat. Primum testimonium patristicum successionis ministerii et muneris apostolici in successores apostolorum invenitur in I epistola ad Corinthios in qua Clemens Romanus regulam tradit eiusmodi successionis suturae atque nullo modo mentionem facit de parte Petri eiusque successorum in hac regula: si Apostoli quoque nostri per Dominum N. I. Christum cognoverunt futurum esse de nomine Episcopatus contentionem. Eam igitur ob causam, perfectam praecognitionem adepti, praedictos Constituerunt, ac deinceps Ordinationem dederunt ut, cum illi decessissent, ministerium eorum alii viri probati exciperent , Ep. I ad Cor. 44, Funk, Patres Apostolici, I). EX textu enim consequi videtur omnes apostolOS immediate, non mediante Petro, haereditatem sibi a Christo commissam sUcceSSOribUS Scis transmisisse atque hunc modum succedendi esse quid permanens in Ecclesia: si ordinationem dederunt n. IuXta autem doctrinam in constitutione expositam ille modUS permanens ab apostolis stabilitus, abrogatus esset vel saltem in illo inclusum qUoque esset, quod apostoli mediante Petro haereditatem suam apostolicam
successoribus transmisissent Vel quod post mortem apostolorUm eorumqUe SUC- cessorum transmitteretur mUnus ministeriumque apostolicum in episcopos mediante Romano Pontifice, quae vero doctrina ex mea humili opinione non tam facile reperiri posse VidetUr eX teXtu reportato. S. Ignatius Antiochenus scribit episcopum unice a Deo squia excludit mediatores humanos) Q obtinuisse ministerium regendi coetum is: si Hunc epiScopum Cognovi, non a Selmo neqUe per homines neque ob inanem gloriam sed caritate
Patris et Domini Iesu Christi obtinuisse ministerium regendi coetum n Ad Phili delphenses, PG 698 Α-B).
S. Irenaeus assirmat OmneS apostolos et non tantum Petrum tradidisse suas ecclesias suis successoribus: vi Qui ab apostolis instituti sunt episcopi, et successores eorum Usque ad nos ... quibus etiam ipsas Ecclesias committebant ..., QUOS et SUcceSSOres relinquebant, SUUm ipsorum locum magisterii tradentes is sAdv.
Haereses, III, PL T, 848 A); vi Episcopi, quibus apostoli tradiderunt ecclesias h
IUXta autem Annales scriptoris ecclesiastici Eu chii patriarchae Alexandrini patriarcha alexandrinus originem ducit a Marco Evangelista, at episcopi alexandrinia patriarcha alexandrino Alexandro, qui vetuit ne deinceps patriarcham presbyteri sicl) crearent et vi decrevit is ut mortuo patriarcha convenirent episcopi qui patriarcham ordinarent scf. PG 982 A-B). Nullum ergo verbum de principe apostolorum vel de S. Sede fit. B) Profecto sunt haud parva testimonia et quidem sat clara pro doctrinaeXPOSita e. g. eX operibUs S. Leonis I papae desumpta. Quod vero attinet ad Leonem Magnum ausim notare eum quoque SUO modo agendi commodare posse videtur argumentum sententiae oppositae. AnatolimSenim, mortuo Flaviano, ad infulas constantinopolitanas evectus, Leonem Magnum certiorem tantum facit de modo suae electionis atque consecrationis sci. ep. II,
PL I4, 8 II, B - 8II A). Leo papa unice neoelecto episcopo obiectat, quod nondum ei professionem fidei suae transmisit, qua seipsum a contagio erroriS EUty
chlani alienum ostenderet cf. ep. 69, PL I4, 890 B et ep. 70, ib. 89I B). Dices
forsitan ecclesiam constantinopolitanam vi per legitimam consuetudinem is a S. Sede
515쪽
nUmquam revocatam Obtinuisse, ut simul atque ei episcopus consecratus iuerit,
iurisdictione episcopali potiretur. Ad quod vero respondendum esse videtur: legitima consuetudo supponit iurisdictionem illam iam fuisse a S. Sede concessam. Sed haud scio an historico quodam documento concessio illius iurisdictionis probari non possit. Quibus prae oculis habitis proposuerim, ut quaestio relinqueretur in statu
C) Ad pag. 23, linn. 1I-II. Ibi sat pulchre loquitur de iurisdictione pontificia et episcopali, sed de relatione seu potius de modo conciliandi utramque potestatem textus omnino silet.
Textus enim loquitur quod episcopus deponi, transferri, restitui in suum officium a Pontifice potest, sed nullo modo indicat sub aspectu dogmatico caSUS quando id fieri potest. Textus quidem eXtollit, quod Pontifex iurisdictionem episcopi ampliare vel
restringere potest, sed nullatenus dicit quando id facere nequit. Tratus profecto ob oculos ponit iurisdictionem Pontificis esse immediatam et episcopalem in omnes ecclesias, immo etiam in omnes episcopos, sed omnino tacet quomodo se conciliari potest ac debet eiusmodi potestas Pontificia cum potestate immediata et episcopali episcopi. Sane textus extollit, quod Pontifex abolere nequit potestatem episcopalem et quod auctoritate Pontificia iura episcoporum nullatenus minuuntur, sed si limites inter UtramqUe non ponuntur auctoritatem, potestas episcopi ad nihilum, saltem primo intuitu, reduci videtur. At limites ponendi sunt: a) quia episcopi sunt apostolorum SUCCCSSoreS, at inter apostolos et S. Petrum limes quidam certe exstabat; b) quia exstant Verba quaedam Patrum e. g. S. Ιgnatii Antiocheni, S. Cypriani et S. Gregorii Magni, qui ut limites quidam describantur necessario eXpΟStulant. Dicit enim S. Ignatius: si Separatim ab episcopo nemo quidquam faciat eorum quae ad ecclesiam spectant. Ualida eucharistia habeatur illa, quae sub episcopo peragitUr, Vel sub eo cui ipse concesserit. Non licet sine episcopo ne e baptizare neque agapen celebrare, sed quodcumque ille probaverit, hoc est et Deo beneplacitum, Ut firmum et validum sit omne quod peragitur is sep. ad Smyrnaeos, Rouet
de Journet, Enchiridium Patristicum, 6 IJ.
S. Cyprianus extollit: si Unde scire debes episcopum in e Irata eSSe et ECCIE-
S. Gregorius Magnus papa sincere confitetur: vi Si unus Universalis sepi Sco-pUS) est, restat ut episcopi non sitis ep. 68, PL TT, 100I A). vi Si sua unicuique episcopo iurisdictio non servatur, quid aliud agitur nisi ut per nos, per quos ecclesiasticus ordo custodiri debuit, confundatur is sib. 11I0 A n. vi Absit hoc a me, Ut StatUta maiorum consacerdotibus suis in qualibet ecclesia infringam, quia mihi iniuriam facio, si fratrum meorum iura perturbo is sib. I 89 A). Ideo humiliter propono, ut de relatione theorica squia in hac parte agitur de re dogmatica) inter iura primati alia et iura episcopalia verbum quoddam inveniatur in constitutione, cui vero sat delicatae quaestioni elementa solutionis dari possint, si ob oculos ponantur: a) modus se habendi apostolorum erga S. Petrum et Petri erga apostolos; b) modus se gerendi episcoporum in ecclesia primitiva erga Pontificem Romanum et Pontificis Romani erga episcopos; c) decla-
516쪽
ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA
ratio collectiva episcopatus germanici post Concilium Vaticanum I facta et a Pio IX approbata. Ad cap. V: de statibus evangelicae acquirendae persectionis. Quo magis episcopi, sacerdotes, reliqui fideles ad vitam sanctiorem exhortentur, humiliter proposuerim, Ut in art. 19, pag. 13 s. extolleretur omnes in statu perfectionis acquirendae inveniri qui in consiliis evangelicis etiam, privatim, se exercent.
a) Ut multis votis religiosis alligatis ob oculos ponatur scit . emiSSionem votorum in facie Ecclesiae parum ad sanctitatem conducere, si Spiritus Votorum non Sematur. QuandoqUe pro dolor contingit, ut quidam votis non ligatus Spiritum et reapse litteram consiliorum evangelicorum exercet, dum contra quidam in statu perfectionis ab Ecclesia iuridice constitutus nec litteram nec spiritum
Cogitemus paulisper plUres parochos nostros et multos episco S, qui in permultis regionibus orbis terrarum ad duram quasi miseriam sunt condemnati et non inveniuntur in Statu perfectionis acquirendae, quia vota paupertatis non emiserunt in facie Ecclesiae. . . In hoc campo ne consideremus rem sub aspectu i Uridico - etiam eiusmodi oblivioni non est dandus - sed sub aspectu realistico et essentiali, scilicet is in statu perfectionis invenitur, qui reapse nititur, ut eam
acquirat.bὶ Ut in nostris institutis, et praecise in novitiatibus magis insistatur spiritui votorum.
c) Quae vero doctrina ex parte Ecclesiae sollemniter inculcata, mUltis magno animo praeditis, sacerdotibus et laicis, occasio erit, ut privationes SuaS oeconomicas; privationes assecrus se. g. multae puellae quae ob diversas rationes nubi nequeunt in facilius sustentent, quia bene scirent se via perfectionis proficisci posse, si libenti animo atque ex amore Christi eas susciperent. Sub aspectu psychologico, si aliquibus difficultatibus laboro, multum iuvat memoria tenere, quod non solam Christus Dominus verum etiam sponsa eius magni pendet labores ac dolores meOS, si eos christiane tolero . Tali modo magnum periculum omnis laboris apostolici, utpote est derelictio ab hominibus, aliquantulum tenuari potest. d) Eiusmodi doctrina esset maximi momenti praesertim pro sacerdotibus SaecUlaribus qui, etsi vota non habeant, tamen secundum S. Thomam ad maiorem persectionem adstringuntur tendendi vi ordinationis sacerdotalis, quam religiosivi votorum.
e) In specie proponere audeo, ut Concilium, vestigia sequens a Pio XII demonstrata scf. Discours au 2' Congres generes des etais de perfection, du 9 decembre 19IT in A.A. S., 19I8, pagg. 34-43ὶ declaret illos omnes sacerdotes et fideles in statu perfectionis inveniri, qui saltem privatim, individualiter et secrete obligantur, per Vota, Sequendi consilia eVangelica paupertatis, castitatis et oboedientiae et qui a personis ab Ecclesia approbatis in hac via ducuntur. Certus sum permUltos, et forsan paulatim fere omnes, sacerdotes SaeculareS huiusmodi vota facturos esse, quod maXimam utilitatem ipsis asserret et unionem inter clerum saecularem et regularem foveret: nam tali modo uterque clerus ad eundem statum perfectionis pertineret.
In cap. VII: De Ecclesiae magisterio. Ad art. 30, pag. 47 s. Profecto doctrina in hoc articulo eXposita undequaque orthodoXa esse Videtur, sed de positione episcopi, de qua iam in Concilio Vati-
517쪽
cano I aliquid statuendum desiderabatur, coram actibus Primatialibus Summi Pontificis et de positione episcopi coram actibus Curiae Romanae omnino siletur. QUO ex articulo profluere videtur, quod positio episcopi coram Pontifice Supremo eiusque Curia reducatur ad positionem cuiuscumque fidelis. Nunc autem, coram Domino de hac gravi quaestione cogitans, et prae oculis habens votum quod tradideram commissioni theologicae praeparatoriae de modo sese gerendi Concilii Calcedonensis erga decretum dogmaticum f. papae Leonis Iet alia quaedam facta historica, audeo aperire meam mentem. Quae dico per modum purae opinionis habenda sunt. Prae oculis ergo habens: a) doctrinam quod episcopi sunt successores apOStolorum; b) modum se habendi conciliorum ecclesiae primitivae erga deci Siones S. Sessis, non tantum disciplinares verum etiam doctrinales; c) modum se gerendi Pontificum Ecclesiae primitivae erga episcopos, tum singillatim per orbem terrarum dispersos, tum collective in conciliis congregatos; din examen quoddam peractum ab episcopis non tantum in conciliis, verum etiam extra concilia epistolarum dogmaticarum Summorum Pontificum; e) necessitatem ab ipsis Pontificibus assertam eas epistolas examinandi; f) exhortationem Romanorum Pontificum, non semel de Ursu saeculorUm ad fratres separatos directas, ut in modo se habendi conciliorum et Patrum orientalium erga Petri Sedem exemplum praeclarum sese gerendi inveniant erga Petri sUccessorem, sicuti videri potest in Encyclica f. r. Summi Ponti-feis de S. Leone Magno. Positionem episcopi coram actibus S. Pontificis eiusque Curiae hisce verbis perstringere audeo, Uti dixi, per modum opinionis: Episcopi tum collective sumpti in conciliis tum singillatim per orbem terrarum dispersi sunt veri iudices et authentici magistri in quaestionibus fidei et morum, etiam tunc, cum a supremo iudice
et infallibili magistro, cui semper subditi manent, decisiones de quaestionibus fidei
et morum emanantur ideoque pOSSunt eas iudicare, scit . examinare et rationes deciSionUm petere, ad breve tempus assenSum Suspendere, quouSque Scil. eorum dubiis, intra limites tamen illius brevis temporis, satis non fiat - sed dissentire episcopi definitionibus Romani Pontificis non possunt, quia huiusmodi definitiones
si eX sese irreformabiles D SUnt et semper erunt.
Consectaria practica huiusmodi doctrinae.1. Unitas in Ecclesia nullum detrimentum pateretur, immo eX ea magi S CX die in diem augeretur, quia Pontifex ad lumen episcoporum frequentius recurreret, Ut iUdicium SUUm vi plenius is semper fieret. N. B.: Leo I papa iudicium conciliare etiam postqUam emanavit epistolam dogmaticam, Tomum scit. ad Flavia-nUm, qUO damnaverat errorem EUtychianum suo si plenius is iudicio aliquatenus
tenebat; cf. ep. II, ΡL I4, J99 B). At episcopi praecepta eius promptius ad Ve-xUm inter gregem perducerent, quia in decisionibus illis consilia quoque sua facilius perspicerent squae doctrina esset maximi momenti pro unione cum Ecclesia orthod a).2. Tali modo melius verificaretur unio episcoporum cum capite eorum Visibili, episcopo nempe Romano, quae Unio ante omnem aliam unionem est in hoc concilio facienda. 3. Practice haec unio forsitan posset obtineri per aliquam stabilem institutionem Consilii episcoporum, quod periodice locum haberet atque consilio sUpremo fungeretur Summo Pontifici, magistro summo et infallibili. Ad pag. 60, lin. II, scit.: si non autem suae potestatis fines superare is humi-
518쪽
APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA
liter propono, ut aliquo eXemplo illustretur quando praelatus aliique qui auctoritatem ecclesiasticam obtinent fines suae potestatis superant. Ad pag. 61, linn. 20 f., loco: vi Subditi et ipsi, pro scientia in rebus et auctoritate qua possent, facultatem habent, immo aliquando et ossicium suam sententiam declarandi in iis quae ad Ecclesiae vel suae communitatis locum pertinent v eX- pungatur: tum si et auctoritate qua polient is tum si immo aliquando n. Ratio est: ne discriminatio inter subditos statuatur squae vero discriminatio iam sussicienter statuta est inciso vi pro sua scientia hi, cum bonum communitatis Ecclesiaeque sit omnium bonum. Itaque subditi magis ad cooperandum cum superioribus invitarentur at praelati in gubernatione Ecclesiae, quod non semper decursu saeculorum proh dolor evenit, cum suis consiliariis non isolarentur a realitate Vitae ac circumstantiarum temporis.
Ad pag. 61, lin. 29, post verbum: si imitantur is, proposuerim ut adderetur: vi Praelati minime se male ob id habeant, immo gratos sese ostendant subditis ita e SVo modo agendi patefaciant, aura sinceritatis se circumfundere velint v vel similiter. Ratio egi: in ambitu ecclesiastico non semper spiritu sinceritatis laborari videtur, quia subditus timet ne praelatus summa rerum cognitione ac ratione maneat
Ad pag. 61, quod attinet ad publicam denuntiationem, linn. 3I f., velim ut prae oculis habeatur doctrina tum Gregorii Magni tum S. Thomae. Dicit enim S. Gregorius: vi Utilius scandalum nasci permittitur quam VeritaS relinquatur In Erech. hom. T, PL TT, 3243. S. Thomas in hunc sensum scribit: vi Sciendum tamen est quod ubi immineret periculum fidei, etiam a subditis publice essent praelati arguendi. Unde Paulus, qui erat subditus Petro, propter imminens periculum scandali circa fidem, Petrum publice arguit, sicut glossa Augustini dicit: ' Ipse Petrus exemplum maioribus praebuit, ut sicubi forte rectum tramitem reliquissent, non dedignentur etiam aposterioribus corripi ' , ΙΙ-II, q. 33, a. 4, ad 2). Ulterius memoria teneatur in Medio Aevo denuntiatio publica frequenter in usu fuiSSe. Ideoque, etsi theologi quidam moderni valde immoderati sunt cum publice
denuntiant defectus Ecclesiae, tamen proposuerim ut in hac re largi essemUS ne videremur nimis solliciti fuisse in nostra auctoritate defendenda. Ad cap. IX: De relationibus inter Ecclesiam et Statum. Sat multum imprΟ-Visum atque inopinatum hoc caput animum meum invenit, si prae oculis habeo munus principale Concilii esse ut pastorale fiat. Praecipuum autem paStoris eStUt actualis sit. Iam vero hodie in multis regionibus existit Status in philosophia maxXista fundatus in quo plusquam quinta pars catholicorum vivit et vivere debet, at Concilium hoc factum maximi momenti pro existentia Ecclesiae et pro Vita aeterna suorum filiorum simpliciter ignorat. Romam nos contulimus ut nostris dubiis lumen in Concilio peteremus et proh dolor constatare debemus quod unica fere cura et sollicitudine maior pars concilii affecta est alicuius speciei oecumenismo. Profecto etiam haec quaestio non contemnenda sed haec quaestio neqUit haberi principalis Ecclesiae quaestio. De cetero theoria marxista de StatU non est tantum dolorosa realitas pro quibusdam ecclesiis particularibus, sed periculum sere imminens et inimicus Ecclesiae praecipuus ubique terrarum. Qua re prae oculis habita, proposuerim: a) ut totum caput eX integro reficeretur; bin ut in expositione de relationibus inter Ecclesiam et Statum prae oculiS
519쪽
teneretur mistentia status marXistae, qui sat multas quaestiones quotidie ponit invita tum episcopis tum sacerdotibus tum vero fidelibus, quaestiones nempe quae conscientiam respiciunt; c) ut commissio quaedam specialis durante Concilio et eo absoluto inter Patres formaretur qui problematibus eX praesentia status marXistae eXSUrgentibus, operam darent et praecisas directivas se gerendi nobis transmitterent. In hanc commissionem post concilium invitari possint etiam fratres separati itaque viribus unitis principale malum et oecumenismi et christianismi oppugnare. Forsitan commissio quaedam in sinu S. Ossicii erigi possit si commissio de atheismo h; d) ut concilium in hoc capite sollemniter extolleret personam humanam eSSe sacram, itaque omnibus exploratum fieret amplius dari non posse locum ullius speciei colonialismo: nec oeconomico, nec politico nec naZifascistico nec marYistico qUidem. Si malum Ecclesiae principale timemus eique mederi in ovili nostro parum curamus, liceat mihi verba S. Cypriani, qui certe in circumstantiis melioribus non
VerSabatur, nostris repetere: si Si ita res est... Ut nequissimorum timeatUr audacia
et quod mali iure atque aequitate non possunt, temeritate ac desperatione perficiant, actum est de episcopatus vigore et de ecclesiae gubernandae sublimi ac divina potestate, nec christiani ultra durare aut esse posSumus, si ad hoc Ventum est ut perditorum minas atque insidias pertimescamus. . . Non tamen idcirco cedentam est quia minantUr ... Manere apud nos debet, frater charissime, fidei robur immobile et stabilis atque inconcussa virtus contra omnes incursus atque impetuSoblatrantium fluctuum velut petrae obiacentis fortitudine et mole debet obsistere n
Ad cap. X: optime mpositum et cohaerentia christiana conscriptUm. Ad cap. XI: De Oecumenismo, liceat Sequentia adnotari. a) Humiliter exoptaverim ut in pag. 82, art. I2, lin. 14 si benevolenti animo is, clare indicaretur modus quo benevolentia illa monstraretur, e . g. inStituto permanenti secretariatu pro Unione, inculcando fidelibus orationes pro fratribUS separatis, praescribendo rectoribus seminariorum, ut in spiritu OecUmenico alumnos suos institUerent, eXhortando parochos, Ut octaVam pro Unione in paroeciis introducerent et similiter.
bin Ad pag. 83, lin. I, et praecise: si prudenter moderentur is, humiliterrogo, ut indicetur modo saltem generali quid significet vi prudenter is moderari, ne postea conscientia morderi debeamus in colloquiis oecumenicis nos imprudenter egisse. EX mea humili sententia huiusmodi prudentia prae oculis teneri debet ne fideles nostri scandalizentur, ne periti nostri in fide sua debilitentur sideoque ad hocmUnus essicaciter obeundum non omnes theologi sunt vocati, sed Viri et Virtute praediti et scientia praeclari), ne ipsi quoque fratribus separatis, nostra facili commixtione in rebus religiosis indicio simus, quod veritas Christi completa ubique
inveniatur. Si nos clare non indicemus etiam in oecumenismo promovendo Ubi eSt Veritas, noSter oecUmenismus potius confusionismus, sit venia Verbo, debet vocari. Profecto et nostrae culpae in hoc labore historicae non sunt occultandae, immo aperte confitendae, quia confessio proprii peccati cor sinceri adversarii semper attrahit atqUe eum promptiorem ad nostra argumenta audienda facit, sed
amica Veritas manere Semper oportet.
520쪽
APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA
EXC. MUS P. D. ISAAC GHATTAs Episcopus Thebanus
I. Le Mystere doti eire present au decret, developpant l'aspect eschatologi ede l'Esise et un concepi analogue de Son apparienance. II. Le Concile doli a la verite et a la justice de reconnaitre dans la liberte de conscience un droit naturet. I 'Eglise a encore des motiss surnatureis d'affirmeria liberte de conscience, puisque son divin Fondateur a refuse de s 'imposer aUmonde par un messianisme temporet. III. La collegialite de l'episcopat peut seule surmonter Popposition apparente entre les droiis des eveques et les pouvoirs du Pape. Seule sa reconnaissance apaisera les Craintes de nos freres orthodoxes, seu te sa pratique leur OUVrira concretement notre porte. Cette collegialite est enfin te seul regime de l' episcopatadapte a la complmite croissante O monde moderne, tant pour la pastorale quepour l'evangelisation. Aussi demandons-nous que les chapitres 3 et 4 du premierschema solent remplaces par te teXte sui vant, qui murrait former i te Une section
Cap. I: De episcopali collegis.1. Episcopale collegium collegio duodecim apostolorum sUccedit. Universos episcopos comprehendit, inter qUos medius stat romanus episcopus cUi neceSSarie cohaerent: Christus etenim Dominus disposuit nullam in Ecclesia auctoritatem eXercendam, nisi in Unione cUm Petri successore. 2. DiaconatUm et presbyteratUm superans, episcopatus iure divino altissimUS gratas est in sacramento Ordinis, per quod apostolica hierarchia vi in aedificationem Corporis Christi Eph. η, 12ὶ perpetuatur. Episcopalis consecratio SaCramentum est quod apostolorum de tribus officiis sacerdotii, magisterii et pastoralis regiminis potestates et gratias tradit. Et ergo episcopatus plenitudo est sacerdotii, et auctoritatem a Christo directe et immediate accipit. I. Episcopale collegium suprema in universa Ecclesia auctoritas instituitur. Episcopi si sollicitudinem omnium ecclesiarum o 2 Cor. 11, 28) communiter gerunt, id est quod ipsorum ordo sive collegium et supremam in universam Ecclesiam potestatem habet, et ad fidem Ecclesiae definiendam infallibilitate pollet. 4. Oecumenica Concilia collegium episcoporum manifestius declarant et eorum unitatem MVent. Cap. II: De Romani Pontificis primatu. I. Quanquam Romanus Pontifex ceteris episcopis aequalis est in paris Sacramenti susceptione et in pari ordinis potestate, super eos tamen primatum habet non honoris tantum, sed auctoritatis iurisdictionisque, ad Ecclesiae unitatem pro
6. Namque beatus Petrus a Christo Domino seu iure divino constitutus est universae Ecclesiae moderator, et Romanus Pontifex eodem iure divino beato Petro in eodem primatu succedit cf. Const. Pastor Aeternus, cap. 23.