Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

541쪽

negliguntur omnes illae aliae figurae quas in utroque Testamento Providentia divina scribi habuit, et Christus Dominus in Evangelio proclamando sparsit: nimis scilicet negligitur Ecclesia sub figuris domus, populus Dei, plebs sancta, regnum Christi, sponsa Christi, palmites Vitis, etc. 6. Laicis videtur nulla alia in Ecclesia functio tribui quam exsecutio mandatorum hierarchiae. T. Doctrina de unione Ecclesiae et status valde inopportune proponitur.

8. Nihil dicitur de obligatione status libertatem religiosam providendi omnibus hominibus bonae voluntatiS.Cap. UI: De Dicis.

Postulatur ut Concilium sequentia affirmet I - 1. Missio seu vocatio laicorum ad apostolatum oritur eX charactere in Sacramentis baptismatis et confirmationis impresso. Eo enim ipso quod filii Dei sunt, ius et ossicium habent regnum Christi propagandi et aedificandi.

2. Laici tamen non ad eundem aspectum seu campum apostolatus VOCantur ac sacerdotes; sive igitUr habetUr copia sacerdotum sive non, restat laicis munus eis proprium, scit. ordinis temporalis sanctificatio, regnum Christi in temporalibus aedificatio, seu vi consecratio mUndi v. I. Licet vocatio laicorum ad apostolatum primo et per se eX charactere Sacramentali oriatur, secundario et per accidens oriri potest ex inopia sacerdotum in

quadam regione. Commendat igitur Concilium omnes illos fideles qui, ex invitatione et sub directione hierarchiae, seipsos dicant laboribus per se sacerdotalibUS, praesertim formationi religiosae puerorum et catechumenorum, et visitationi pastorali

II - 1. Campus laboris apostolici laicis proprius invenitur ergo in ordine temporali: in vita politica, sociali, oeconomica. Laicos adlaborare oportet ut, ad mentem Evangelii et ad normas doctrinae socialis Pontificum, civitas terrestris tranS- formetur in regnum iustitiae, amoris et pacis. 2. Nostris praesertim diebus ossicium laicis incumbit mundo industriali et laboris tribuendi formam et structuram christianam: ad quod non suffciunt motiva religiosa et virtutes morales, sed etiam requiritur peritia practica et ingenium ab experientia derivatum in praxi politica et sociali eiusque strategia et methodis tacticalibUS. 3. Laici qui, sive ut individui sive in organigationibus consociati, talem actionem apostolicam exercent in ordine temporali - sociali, politico, oeconomico nullo modo eximuntur ab auctoritate Romani Pontificis et episcoporum in rebus fidei et morum. 4. In omnibus autem aliis aspectibus actionis eorum temporalis, sive de policiis practicis eligendis sive de methodis strategicis et tacticalibus praeferendis, laici agunt propria responsabilitate, et plena gaudent libertate, tam iudicii quam actionis. p. VIII: De auctoritate et oboedientia in Ecclesia. 1. Postulatur ut Concilium clarius assirmet auctoritatem in Ecclesia esse servitium humile et omnibus ministrationem, iuxta spiritum et exemplum Domini, qui servus pro nobis est factus: qui venit non ministrari sed ministrare, et pedes

lavit apostolorum in eXemplum eorUm succesSoribUS.

542쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

2. Nullo modo concipiantur vel repraesententur hierarchiae adiutores apostolici, sive clerici sive laici, ad modum instrumenti, si quod non movetur nisi quatenus ab agente principali m etur is: omnes enim christiani adulti requiruntur initiativum demonstrare, et propriam providentiam et responsabilitatem exercere. I. Postulatur ut Concilium leges ferat obligantes omnes auctoritates in Ecclesia, Sine Ulla CXCeptione, ut neminem unquam condemnet nisi prius extenderint personae accUSatae opportunitatem accusationem audiendi et considerandi, et seipsum contra eam defendendi. Praeterea, si condemnetur, semper publicetur ratio

quando condemnatio est publica. Omnino enim amplectitur et in respectu habet Ecclesia istud adagium, si non sufficit fieri iustitia; requiritur praeterea ut fieri videatUr D; grave enim esset scandalum si observatio iustitiae inferior in Ecclesia esse videretur quam in tribunalibus profanis. p. IX: De relatione inter Ecclesiam et Statum.

1. Licet omnes, nullo eXcepto, amore suo redemptivo Christus Dominus sit ampleXus, praedilectionem specialem semper exhibebat erga pauperes et amictos, et omnes vi laborantes et oneratos is: quod sui Fundatoris exemplum Ecclesia semper ut normam habet, tam doctrinae qUam praXis SVae. 2. Commendat igitur et benedicit Ecclesia omnes illas societates, sive clericales sive laicales, quae pauperum, aegrotantium, captivorum et aliorum QUOViS modo amictorum visitationem, solamen et assistentiam proseqUUntur: non modo cum individui adiuvantur, sed etiam nationes minus evolutae adhuc in statu provectionis industriatis. I. Omnibus commendatur doctrina socialis a Romanis Pontificibus et hierarchiis nationalibus proposita. Licet enim lege naturali et iuribus stricte humanis sit innixa ista doctrina, et ea proclamat quae stricta iustitia requirit, in illam asserendo Pontifices fuerunt spiritu Evangelii inspirati, et caritate Christi in pauperes et laborantes compulsi. q. Nullum ordinem socialem approbat Ecclesia, etiamsi si legitima auctoritate constitutum D Se praetendit, in quo viget magna discrepantia inter luxum et divitias paucorum privilegiatorum, et miseriam et indigentiam materialem multitudinis. Falsum est assertum, ab inimicis religionis quandoquidem divulgatum, Ecclesiam catholicam semper identificari cum vi statu quo seu ordine mi Stenti, vel divites et classes privilegiatas setiam Ecclesiae generosas in semper sUpportare, Vel in suspicionem habere partitas politicas quae ad reformationem socialem Operam

dant.

I. Commendat igitur et benedicit Ecclesia omnes illas societates et organizationes, sive fidelium solorum sive fidelium cum aliis christianis immo et non-christianis consociatorum, quarum finis est ordinem socialem instaurare et reformare, et sortem opificum meliorem reddere. Liceat enim campus earum actionis in ordine temporali et politico habeatur, et auctoritate Ecclesiae propria nec fundentur nec gUbernentUr, apOStolatum sensu proprio eXercent quatenus spiritu vere Christiano et Evangelii inspiratione imbuuntur. Istis enim est missio mundo industriae et laboris tribuendi formam et structuram christianam, quae missio digne nUncupatur vi consecratio mundi D. Huius generis activitas apostolica - practica, realistica: ex caritate quidem supernaturali inspirata, sed in ordine temporali exercita ab hominibus versatis et peritis in eius methodis et praxi technica - est absolute neceS-

543쪽

saria, si unquam est realigandum istud ab Ecclesia exoptatum si regnum iustitiae,

amoris et paciS D.

II. Postulatur et petitur ut relationem bonam quae existit inter Ecclesiam et potestates civiles in multis regionibus Concilium nullo modo perturbet vel etiam in periculum ducat, desinitionem serendo de necessitato unionis alicuius formalis inter Ecclesiam et statum. In multis enim locis in Australia quidem et Nova Zelandia, sicut in America Septentrionali, in Hibernia, et pluribus regionibus Europae Septentrionalis - quamvis adsit separatio theoretica, adest in praxi harmonia et aequilibrium inter potestatem spiritualem et temporalem, Ecclesia plena libertate et independentia gaudet, et quidem in multis rebus gaudet favore iuris

et gubernantium. Non placet igitur definitio in schemate proposita, quatenus talem relationem bonam perturbare facile potest; et quatenus praeterea omnibus imponere tentaret conceptionem eXcogitatam pro siluatione ideali quae revera nullibi existit. III. Postulatur ut Concilium clare assirmet ossicium et obligationem qua Status tenetur libertatem religiosam omnibus suis civibus praestare et procurare, tam catholicis quam illis qui non sunt verae Ecclesiae membra sed conscientiam propriam bona fide se UntUr. Afirmetur praeterea ista libertas esse extendenda, non dumtaxat ut minus malum eligendum - v. g. ad dissidium civile vitandum, vel ad persecutionem Iatholicorum in aliis regionibus avertendam sed ut ius strictum: quod quidem ius proxime innititur obligatione uniuscuiusque conscientiae propriae dictamina, bona fide formatae, fideliter prosequendi; profundius vero fundatur in respectUerga personam humanam in imaginem Dei creatam, quam ipse Deus in respectu habet et amore amplectitur, etiamsi donum verae fidei ei adhuc non praestitit.

Episcopus Dalat ensis

Schemate de Ecclesia attente perpenso, vellem hanc observationem modeste propositam: Per totum decursum schematis, doctrina de Ecclesia fere eXclusi e proponitur et evolvitur sub prospectu metaphorae paulinae Corporis Christi; prospectus est quidem revelatus, profundus ac divitissimus; non tamen unicUS, Ut appOSite a non paucis Patribus fere statim notatUm eSt. Forte manifestabatur menti graecorum et latinorum, ad quos S. Paulus directe spectabat, specialiter aptatus; crederem illum ad alias nationes non ita sponte appellare. Nunc vero ossicium incumbit successoribus apostolorum et Petri doctrinam revelatam de Ecclesia omnibus gentibus exponendi, etiam non graeciS nec latinis, idque cum pari sollicitudine de apta accommodatione ad omnes et SingulaS, vel non graecas nec latinas. Hinc aestimarem rationem habendam esse in textu schematis, non tantum de prospectu paulino supra revocato, sed etiam de aliis prospectibus, non sine intentione a Deo revelatis, et qui forte multarum gentium et individuorum mentem profundius percellunt ac cor vividius attrahunt. Nonnulli Patres attentionem appellarunt in doctrinam de Ecclesia, ut novo populo Dei ac novo Israele; eXop-

544쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

tarem alium aspectum in luce debita positum: aspectum quidem in Vetere Testamento iam adumbratUm, in Novo autem ac in toto decursu traditionis fere ubique indigitatum, serene illucescentem et irradiantem; non quidem ad modum synthesis organice ordinatae, ut in expositione paulina de Corpore Christi, sed ad modum

realitatis ubique diffusae et praesentis; tam obviae Ut omnes eam spontanee agnoscant; simul vero tam familiaris, Ut vix ad eam specialiter attendant; aspectum omnibus hominibus, cuiusvis sint gentis et culturae, plene aptatUs; integris vero populis - cogitemUs de oriente - quasi Unice appellantem; de quo tamen ne mentio quidem fit in textu schematis; nempe Ecclesiam esse filiorum Dei adoptivorum in Christo familiam. Familia humana, prius in Adam instaurata - magnum iam sacramentum in Christum et in Ecclesiam Eph. I, 32ὶ -, per Adae lapsum a Deo separata est et in seipsa divisa. Sed en consilium Dei miserentis: si Ubi venit plenitudo temporis, misit. . . Filium suum, factum ex muliere is GaI. 4, 4ὶ, qui, ut novus Adam Rom. I, 14 sq.; 1 Cor. 1 I, 22. 4I ...), sua morte vi filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum is si s. 11, I2); familiam initio mirabiliter conditam, mirabilius denuo reformaret. Ipse autem si veniens evangelizavit pacem si is), qui longe. . ., et pacem iis, qui prope, quoniam per Ipsum habemus accessum ambo in uno Spiritu ad Patrem n Eph. 2, 17-18); nec iam ut hospites et advenae, sed Ut veri filii, in domum paternam redintegrati: si videte qualem caritatem dedit nobis Pater, ut filii nominemur et simus ...; carissimi, nunc filii Dei sumus h 1 Io. 3, 1); filii quidem 4 in Filio is s1 Io. 2, 24), vi quoniam Filium suum Unigenitum misit Deus ..., Ut vivamus per eum v s1 IO. 4, 49). vi Si autem filii et haeredes, haeredes quidem Dei, cohaeredes autem Christi v Rom. 8, 1T; Io. 14, 2. 33. En realitatem concretam, unice profundam, Dei Patris Consilii, per Filium in Spiritu adimpleti; realitatem totam Ecclesiam permeantem. Quomodo vero eam appellabimus, nisi denominando Ecclesiam Familiam, Familiam nempe filiorum Dei in Christo; iam in

terris inchoatam, ibique omnes filios prodigos ac fratres seiunctos ad Se conV antem; consummandam finaliter in caelo, in domo paterna, in qua vi manSioneS multae sunt IO. 14, 2). De facto, sic Christus Regnum suum in terris - iam sub simili prospectu in V. T. ad Umbratum -, haud raro proposuit et descripsit: vi simile est Regnum

Caelorum homini patrifamilias ... cf. parabolas de invitatis, de duobus filiis, de filio

prodigo ... etc..) Similiter realitates et habitudines Novae Oeconomiae denominati UaS saepiUS exposuit sub eodem prospectu familiati: si Unus est Pater Vester D Mi. 2I, 9); et sic Eum orabitis: si Pater noster, qui es in caelis Mi. 6, 9). Christus est Frater noster Io. 20, 1 T); vi omnes vos fratres estis Mi. 2I, 8). Quae quidem denominationes, redemptione a Christo peracta, SenSum obtinuerunt eminenter plenum: si ascendo ad Patrem meum, et Patrem VCStrum; ... Va

de . . . ad fratres meos IO. 20, 1 T); et deinceps transierunt in Unum communem et tritum: sufficiat attendisse ad epistolas apostolorum, S. Pauli aequaliter ac ceterorUm, non stante eius speciali expositione de Corpore Christi. Mutuas habitudines inter fideles, ex instinctu fidei, sub hoc prospectu iam transponunt: si Frater cum fratre in iudicio contendit P , 1 Cor. 6, 63; vine scandaligetur frater. . . 's I Cor. 8, 1 I; Rom. 14, 1 I); si Qui diligit fratrem ... in lumine manet; qui odit

fratrem suum, in tenebris est v I Io. 2, 10); 4 Si frater et soror nudi sint, et indigeant victu quotidiano... Iac. 2, 1I-16ὶ etc. Nec aliter subse enter in Ecclesia locuti sunt pastores, mortuis Apostolis, ita ut pagani, in exordiis Eccle-

545쪽

siae, mirarentur, dicentes: si Eorum Fundator eos persuasit se omnes esse fratres D. Et sic adhuc, nostra aetate loquimur.

Sic loquitur et Liturgia in venerabilibus et antiquis collectis missarum de tempore, immo in culmine actionis liturgicae, ante consecrationem. Liceat perpauca retulisse: in Triduo Sacro: vi Respice, quaesumus, Domine, super hanc familiam

tuam, pro qua D. N. I. C. non dubitavit. . . crucis subire tormentum ... h. In Vigilia paschali: vi Conserva in nova familiae tuae progenie adoptionis spiritum n sitem Dom. V post Epiphaniam, Dom. Ι Quadragesimae, feria III post Dom. I Quadragesimae, feria II post Dom. II Quadragesimae, Dom. I Passionis etc.). Et inmissa, ante Consecrationem: vi Hanc igitur oblationem servitutis nostrae sed et cunctae familiae tUae ... D.

Liceat, de cetero, recoluisse quantopere haec realitas totam Ecclesiam ab intus quasi transfigurans, respondeat principiis fundamentalibus doctrinae revelatae; v. g. de essectu iustificationis in Christo, seu de filiatione adoptiva; de sacramento baptismi, quo fideles non tantum ut membra in Ecclesiam incorporantur, sed

simul regenerantur et in eam ut filii introducuntur, filii vi in Filio h 1 Io. 2, 24),

mutuo fraterne consociati, in fraternum commercium, ac fraternum convivium ad eamdem mensam familialem, ubi Corpore et Sanguine Christi pasti, mysteriosa assinitate coniunguntur cum ad Christum, tum inter se - in pignus futurae resurrectionis. Nec praetermittendum eumdem sensum importari in terminologia officialiter consecrata, ubi de Oecumenismo; si christiani separati fratres seiuncti denominandi sunt, simul correlative catholici ut fratres adunati habendi sunt, in divino- humana familia, quae est Christi Ecclesia. Crederem hunc prospectum tam profundum simul ac traditionalem, quo indoles Ecclesiae et indoles relationum fidelium cum ad Christum tum inter se tantopere illuminatUr, ne dicam transfiguratur, non esse in schemate praetermittendUm. Eo minus qUod singulariter respondet scopo primario Concilii, doctrinali quidem, sed sub angulo magis directe pastorali, nempe sic indolem Ecclesiae ponere, Se-cUndum divinam Veritatem, ut omnes ad eam quasi sponte attrahantur; ut doctrina directe omnibus aptetur, non tantum doctis, Sed et pueris, iuvenibUs et Senibus, Vel catechumenis et paganis; nec tantum in aliqua mundi parte sed in toto orbe, in omnibus gentibus et cUlturis. IamVero, aeStimarem prospectum revelatum de Ecclesia, ut divino-humana

familia, spontanee fere omnibus debite accommodari ac intime loqui; illum simul hodiernae adspirationi ad authenticam pacem profunde respondere; m ipso non parum luminis transfundi in totam vitam liturgicam et socialem fidelium, eam nempe imbuendo intimo sensu pietatis: pietatis erga Patrem, pietatis erga Filium Unigenitum et Primogenitum, pietatis erga Spiritum Sanctum, qui ex Patre Filioque procedit, pietatis erga B. V. M. Matrem simul Filii Primogeniti ac filiorum adoptionis; pietatis erga sanctos, Ut fratres nostros glorificatos; et, cum nota respectiVecondUcente, erga SuperioreS, aeqUalOS et inferiores, omnes authentice fratres. . .

Haec seriae considerationi humiliter proposuisse mihi concedatur. Si dicere licuit em .mo Patri spiritum paupertatis in Ecclesia Christi pauperis urgenter desiderari, forte aequo modo addidisse licebit, et spiritum familialem ad quem restaurandum Christus ad nos descendit, esse ooptandum.

546쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

55 123 EXC. MUS P. D. ALFREDUS OBVIAR Y ARANDA

Episcopus tit. LinoenSis, si . ap. Lucenensis Cap. I: De Ecclesiae militantis natura.

1) Prologus: Dei Patris consilium; 2) Coosilii Patris per Filium exsecutio; I) Israel Dei indoles, voce Ecclesiae variisque figuris expressa; q) Figura Corporis Christi; I) Enucleatio figurae Corporis; 6) Ecclesia societas est mysticum Christi Corpus; T) Ecclesia Catholica Romana est mysticum Christi Corpus.

Observationes et SuggrationeS. 1. Hoc in capite ordo conceptuum praecellens est et vere logicus, sed multoties Unica tantum oratione eXprimuntur plures diversique conceptus. Valde Optandum est ut unusquisqUe conceptus brevi periodo eXprimatur, verbisque minUSclasSiciS eXponantur aeternae veritates. Brevitas enim et simplicitas in loquendo multo adiuvat ut doctrina evadat lucida et omnibus facilis intellectu. 2. Loci citati signis parenthesis intercalati in corpore schematis mentiS attentionem distrahunt; proinde in calce, sub titulo vi Notae is collocentur. I. Hae observationes et SUggestiones pro omnibus huius schematis capitibus

valent.

Cap. II: De membris Ecclesiae militantis eiusdemque necessitate ad salutem. 83 Necessitas Ecclesiae ad salutem; 9ὶ Quinam membra sensu proprio; 10) Unio

Suggestio: Distinctio inter acatholicos in bona fide et in mala fide plane clareque dilucidetur, ut omnes ambiguae interpretationes devitentur. Cap. III: De episcopatu ut supremo gradu sacramenti ordinis et de sacerdotio. 11) Episcopatus ut sacramentum; 12) De presbyteris.

Quid de diaconis pCap. IV: De episcopis residentialibus. 13) Episcoporum munus et dignitas; 143 Primatus et episcopatus; 1Iὶ Relatio episcoporum ad totam Ecclesiam; 16) Collegium episcoporum.

Observationes et suggestiones. Quoniam archiepiscopi et episcopi auxiliares non habent proprias iurisdictiones, sed tantum coadiuvant in administratione confirmationis sacramenti, quae hodierno tempore committi potest sacerdotibus, et cum hi archiepiscopi et episcopi possint bene regere dioecesim, optandum est ut Unus isque eorUm habeat propriam suam dioecesim; et unaquaeque provincia civilis proprium suum episcopum habeat et ab ipsis dirigatur. Ratio est quia seminaria ita facile eriguntur, ac numerus sacerdotum secure multiplicatur. Si episcopi residentiales senescant, illis debet permitti onus ministerii relinquere et SUssicientem recipere pensionem UsqUe ad mortem, quia senes iam non possunt per se dioecesim administrare et sacramentum confirmationis conferre. Quoniam, Ut n. 1 I huius capitis bene constat, si Episcopi non solum dirigere possunt et debent per consilia, SVasiones, exempla, Sed etiam veram et proprie dictam potestatem habent, quae non tantum est fori interni et sacramentaliS, sed

547쪽

etiam externi et publici; habent enim potestatem iubendi per leges conscientiam obligantes, et quidem non in iis dUmtaxat quae ad doctrinam et mores, ad cultum et sanctificationem spectant, sed in iis quoque quae ad disciplinam et administrationem ecclesiasticam eXternam pertinent v, ac praeterea, quia UnUSquiSque episcopus, in sua dioecesi constitutus, melior prae aliis potest iudicare de necessitatibus et particularibus adiunctis suae dioecesis vel regionis, magi me optandum est ut unusquisqUe episcopus ampliorem et firmiorem potestatem obtineat sequentibus in casibus l. In dioecesano seminario maiori minorive erigendo; 2. In dioecesano seminario regendo, praesertim in ossiciales et professores selegendo, in regulas instituendo circa seminarii alumnorum vacationes a studiis,

aliisque huiusmodi;

3. In instituta religiosorum vel religiosarum erigendo quae ad iudicium episcopi maximam utilitatem adducerent suae particulari regioni vel dioecesi. Accidit enim ut propter multifaria requisita a Santa Sede obtinenda et propter moram temporis valde dilatatam in adprobatione a Sancta Sede acquirenda, impeditur progressus institutorum ab episcopo erectorum vel iam adprobatorum. Cap. V: De statibus evangelicae acquirendae perfectioniS. 1 T) De consiliis evangelicis: 18) De momento statuum persectionis in Ecclesia: 19) De positione statuum persectionis in Ecclesia.

Suggestiones. Communitates vel instituta religionis eorumque membra magis ac magis temporibUs actualibus sese accommodent, praesertim in apostolatu pro animarum salute in dioecesibus penuria clericorum plagatiS; quocum tamen apostolatu includatur oppositio magis manifesta spiritui mundi.

Cap. UI: De laiciS. 20ὶ Principium; 21ὶ De sacerdotio universali et de sacerdotio ministeriali; 22ὶ Quinam nomine laicorum veniant; 2 in De iuribus et ossiciis laicorum; 2q) De vita salutifera Ecclesiae a laicis active participata; 2Iὶ De collaborationis laicorum principalibus formis; 26) De sana autonomia civitatis terrenae; 27) Adhortatio.

Observationes et suggestiones. Diversi gradus ignorantia, etiam CraSSa, religionis Veritatum et obligationum fundamentalium vitae christianae vere est lamentabilis hodiernis diebus in christi fideles. Quapropter, urgendum est Ut membravi Actionis Catholicae is et omnes sodales consociationum uniuscUiusque dioecesi Set paroeciae strictam habeant obligationem de rebus dogmaticis et moralibus et de apologetica christiana lectiones addiscendi. Et iam bene instructi, de erudiendo

alios satagant.

Cap. VII: De Ecclesiae magisterio. 28) De existentia et natura magisterii authentici; 29ὶ De obiecto magisterii authentici; 30) De subiecto magisterii authentici; 31ὶ De organis subsidiariis magisterii authentici; 32) De munere et auctoritate theologorum; IJ) De magisterii in pastorali munere auxiliaribus; Iss) De cooperatione omnium fidelium cum Ecclesiae magisterio; II in De erroribus praecavendis. Suggestis ad n. II. Cum vicarii parochiales multoties sese onerant laboribus

sine suffciente emolumento, et parochi multis in casibus occasionem quaerunt paroeciam relinquendi quia fere omnia ministeria sacerdotibus vicariis possunt com-

548쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

mittere, valde optandum est ut ossicium vicarii parochialis supprimatur. In magnis paroeciis circumscriptiones erigantur ita ut quilibet sacerdos ad servitium ecclesiae in qualibet dioecesi sit parochus bene constitutus in propria paroecia. Sic cura animarum in tota dioecesi melius attendetur. Cap. VIII: De auctoritate et oboedientia in Ecclesia. 36) De crisi et vera notione auctoritatis; 3Tὶ De origine et natura auctoritatis

in Ecclesia; 38) De relatione inter praepositos et subditos et de iure criticae liberae; 39ὶ De opinione publica in Ecclesia.

Observationes. Membra hierarchiae ecclesiasticae Sese magis Vere paStoreS et patres praebeant animabus sibi commissis fideique etiam catholicae advenis. Ad hoc mUndano lugu , nimia pompa et actibus sic dictis si protocol is qui magis terrenam legationem sapiunt, pro poSSe seSe denudentur. Ad simplicitatem apostolici temporis revertamur, dignitatem divinae legationis servantes magis in virtutum exercitio resplendentem quam in humanis artificiis. Auctoritas et dignitas patris et pastoris certe magis trahunt animas ad Christum Dominum quam humana pompa et artes sic nuncupatae si diplomatia n.

REV. MUS P. D. IOANNES PROUSuperior generalis Congregationis Gallicae O S.B. 3 1 . In genere schema, Patribus propositum, doctrinam valde utilem continet, praesertim quidem de potestate episcoporum, de magisterio ordinario Summi Pontificis et episcoporum et de ratione laicorum in Ecclesia. In duobus tamen apparet insuffciens: ain Forma eius, quamvis nimis prolixa, videtur simul nimis canoniCa, nec satis in Scripturis fundata et ad actionem pastoralem ordinata. Ortum etenim sumit a Patris consilio, quod nobis non innotescit nisi per Incarnationem; prosequi 'tur tamen loquendo de Incarnatione: Unde non pauca inutiliter repetantur. Immoratur etiam in quasdam inutiles et minoris momenti quaestiones. Tandem non satis ostendit quomodo doctrina de Ecclesia fundamentum habet in Scripturis et cum Incarnationis et Redemptionis mysteriis connectitur. b) Non habet sufficientem unitatem: scit. non satis indicat conneXionem internam inter varias assirmationes vel capitula. Quae dicuntur, ordine quidem

logico ordinantur, scit. clare apparet quare hoc post hoc ponitur; non tamen quomodo unum ex altero prosuit et cum illo intime cohaeret. Tandem non omnia comnectuntur cum aliqua veritate seu mysterio fundamentali ex quo unitatem et ligamen haberent, V. g. non apparet qUomodo secum cohaerent in episcopis iurisdictionis potestatem et ordinis.

Em dationes propositae. Ad hos defectus vitandos, simulque ad schema de Ecclesia melius ordinandum et illo lumine illustrandum de quo const. Dei Filius,

si mySteriorum ipsorum, Scilicet, neXUs inter se is Deng. 17963, tota doctrina de Ecclesia videtur eXponenda ortum sumendo a divinarum missionum mySterio eX quo Ecclesia originem, sinem, potestatem Unitatemque Suam recipit. Non aliunde si quidem sumit originem Ecclesia quam a missione Filii, cuius missio apostolis et per eos Ecclesiae collata est continuatio: vi Sicut misit me

549쪽

Pater et ego mitto vos ... D, et a missione Spiritus Sancti a quo iidem apostoli si Virtutem ex alto h receperunt ad missionem a Christo collatam rite implendam. Finis etiam Ecclesiae non est alia quam obiectum ipsum missionis Filii in mundum missi ad salvandos homines et obiectum missionis Spiritus Sancti ad eosdem sanctificandos. Potestas Ecclesiae non est nisi participatio Dotestatis Christi cui vi data est

omnis potestas in caelo et in terra is, potestas scit . qUam spernentes si condemnabuntur D; participatio etiam virtutis vi ex alto is collatae a Spiritu Christi. Unitatem tandem accipit Ecclesia ab unitate Patrem inter et Filium, ad quam unitatem imitandam invitantur fideles e ut sint Unum Sicut et nos is donec ConSUmmationem habeat in caelis cum Christus si tradiderit Regnum Deo et Patri h 1 Cor.

Tali illustratum lumine, schema de Ecclesia clarius patebit in Scripturis fundatum, clarius apparebit eius indoles apostolica et oecUmenica, clarius deniqUe relationes inter diversas potestates, iurisdictionis scit . et ordinis enucleabuntur.

a) Magis apparebit in Scripturis fundatum cum saepe saepius in Evangelio agitur de missione Filii ad salvandos homines, de missione Spiritus Sancti ad eosdem sanctificandos. Magis etiam in traditione et magisterio, cum haec doctrina pervUlgata inscriptis Patrum; nostris quoque diebus non semel a Summis Pontificibus edocetur. a

Leone scit. XIII, in Enc. Dininum illud svi L 'Egli se is, n. 618) ' a Pio praesertim XΙΙ, sive in Enc. Mystici corporis svis 'Eglisen, n. 1026-10 II; A. A. S., 3I, 1943,pp. 204-20T), sive in Nuntio radiophonico omnibus mundi monialibus directum 2 augusti 19I8) ubi clare e missionibus Divinarum Personarum, missionis EccleSiae originem, obiectum potestatem Pontifex eruebat svi I 'Eglise n, n. 1II1; D. R. XX, p. 269).

Cette mission apostolique de I'Eglise procede dono primordialement de la Trinite, Pere, Fiis et Spint-Esprit et nul ne peut en concevoir de plus haute, de plussainte, de plus universelle, dans son origine comme dans son obj et n. Prosequitur Pontifex, indicando obiectum huius missionis seu finem Ecclesiae: vi Quel est en esset l'obj et de cette mission, si non de faire connaitre aUX hom-1nes le vrai Dieu, un dans la Trinite des Personnes, te dessein de la Redemptioni Citationes documentorum pontificium pertinent ad collectionem voluminum si LesEnseignemenis Pontificaux, edites par les moines de Solesmes n. Numerus cuiusque citationis idem est in editione gallica sapud Desesee, Tornaci) et in editionibus anglica et italica sapud Pia Societa San Paolo, Romae i.

550쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

I andem ex transmissione missionis Christi ad Ecclesiam deducit potestatem Ecclesiae: vi L 'Eglise a reςu dans sa totalite te depol de la sol et celui de lagrace, tOUte la Verite revelee et tous les moyens de salut legues par te Redempteux: te bapteme Mi. 28, 19), l'eucharistie et te sacerdoce: ' Faites ceci en memoire de moi ' L c. 22, 19), la communication G Saint Esprit par l'imposition des mainsdes apotres Act. 8, 1 T), la remission des peches: ' Receveg te Satnt-Esprit. Ceuxa qui uous remetirez les peches, iis leur seront remis ' Io. 20, 23), le gouuerne-ment des fideles par te pouvoir de iuridiction exerce au nom du Christ et avec I 'assistance permanente du Saint-Esprit Io. 21, 16-1 T). Volla evoquees en Dei es mois les richesses divines doni te Seigneur a dote son Eglise pour qu'elle puisse accompli r ses taches apostoliques parmi les vicissitudes de la vie terrestre et traversor ainst les si ecles sans que jamais tes portes de l'enser prevalent contre elle Mi. 20, 16. 183 h. b) Melius patebit Ecclesiae indoles pastoralis et apostolica, ex eo ipSO quod finis missionis eius videbitur una cum fine missionis salvificae Christi et missionis sanctificatricis Spiritus Sancti, et ex hoc ipso ordinata ad omnium

hominum salutem secundum illud: si Ite, docete omnes gentes ... Usque ad consummationem saeculi v.

c) Denique, quod maximi est momenti, ex relatione missionis Ecclesiae cum missionibus divinis, habebitur principium ex quo poterit erui tum origo diversarum potestatum Ecclesiae, iurisdictionis scit ., magisterii et ordinis, tum inter

eas conneXiones et relationes.

Origo quidem . missio etenim a Christo collata vi confert auctoritatem n S. Αlbertus M.) seu iurisdictionem iis qui mittuntur legitime per successionem apoStOlicamin: si Quodcumque ligaveritis erit ligatum ... v, si Qui non crediderit condemnabitur D. Missio autem Spiritus Sancti confert potestatem seu virtutem inStrumentalem requisitam sordinis quidem; cf. can. III) et dotes fassistentia ad veritatem docendam in ad missionem auctoritativam rite adimplendam et fructuose eXercendam: si Cum venerit Paraclitus, ille vos docebit. . . suggeret omnia ... is, si Sedete hic doneCinduamini virtute eX alto D. EX hoc eodem fonte eruitur connexis inter utramque potestatem. Sicut enim

missio Filii non est missio nisi Filii spirantis Spiritum seu amorem S. Th. Ι, q. qI, 3, ad 2) et proinde eum mittentem); nec missio Spiritus Sancti est a Patre Solo, sed semper etiam a Filio, sic neque missio data a Filio potest fructuose impleri nisi virtute Spiritus Sancti collata, nec potestas seu virtus a Spiritus Sancti missione derivata potest legitime exerceri nisi ab eis qui ab haeredibus missionis Christi legitime mittUntur. His animadversionibus addantur aliqua alia, specialiter de episcopis.

De episcopis. Plura in hac re, ad actionem pastoralem et apostolicam rite et ordinate exercendam clare enucleanda videntur, sive de potestatis episcoporum origine et titulo, sive de eorum auctoritate tum in propria dioecesi tum extra fines proprii territorii, sive de relatione potestatis episcopalis cum Romani Pontificis poteState. Ad hoc notata sunt quae SeqUUntUr A) EX Evangelio, clare apparet potestatem in Ecclesiam primo Petro solo col-