Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

발행: 1971년

분량: 805페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

561쪽

VII. De obligatione Ecclesiae annuntiandi Evangelium Omnibus gentibus.1. De missione Ecclesiae Concilium alio modo loqui debet quam fit in schemate cap. X, pagg. 74-T6. Nam eXpositio in schemate facta est valde unitateralis, offensiUa. 2. Schema respicit missionem sub aspectu iuridico assirmans et extollens iterum iterumque ius Ecclesiae ad praedicandum. Etsi ius praedicandi implicite contineatur in verbis Christi apostolos suos mittentis ad omnes gentes, necesSitas annuntiandi Evangelium iam ex ipsa natura regni caelorum deducitur. Natura sua regnum caelorum crescit et est in incremento. Granum est sinapis quod fit arbor, ramoS eiUs eXtendens ad terram Universam sMi. 13, I 2; Dan. 4, 9. 183. 4 Ultro enim terra frUctificat ... Usque ad messem Mc. 4, 28 s.). Praedicatio Christi, quae ab Ecclesia perficitur, apparuit et nunc quoque hominibus apparet sicut lUX solis post noctem: si Populus qui sedebat in tenebris vidit lucem magnam, et Sedentibus in regione mortis lux orta est eis Mi. 4, 183. 3. Christiani, si vere christiani sunt, non possunt non illuminare mundUmSUa I Uce: vivos estis IUX mundi. . . non potest civitas abscondi etc. Mi. I, 14-18 . LUX autem nostra quae gentes illuminat, in operibus bonis praesertim in caritate habetUr. 4. Ergo missio Ecclesiae non est tractanda primarie sub aspectu iuridico et

particulari respicienti relationem inter Ecclesiam et potestates civiles sui fit in pag. TI) sed sub aspectu spirituali et universali nempe instaurandi omnia in Christo ita ut in luce ponantur vigor iuvenilis et sollicitudo materna quibus Ecclesia aspirationes legitimas honestaque conamina hominis et populi hodierni recognoscit et benedicit eorumque doloribus et aerumnis subvenit. Ab omnibus eXSpectatur sermo magistratis speque plenus Concilii circa missionem Ecclesiae in mundo hodierno in quo agitantur et in dies crescunt nova problemata et dissicultates ordinis moralis, culturalis, scientifici, socialis etc. I. Tandem sermo consolatorius habendus est. Lux nostra magis clarescit quando pers Utionem patimur et a nobis confessio fidei exigitur Mi. I, 11), et tunc enim hora est boni testimonii et incrementorum spiritualium Ecclesiae sMi. 10, 19 s.). Certe, in temporibus nostris, inter homines qui revera sub umbra mortis sunt, a Concilio eXspectatur non proclamatio iurium, sed sermo consolatorius qui ex metalla Evangelii procedit. VIII. De Oecumenismo. Cum aliud schema praeparetur, hic nihil dicendum est. IX. De Beata Maria Virgine. 1. Si Concilio placet addere quaedam de B. Maria V., hic poterit sermo fieri

de Ea uti typo Ecclesiae exemplari et eschatologico, utpote Mater et Virgo singUlaris. Desideratur tamen Ut totum praesentetur quasi complementum tractatus de Ecclesia et sine intentione pronuntiandi nova dogma. Haec intentio de qualificatione theologica clare manifestetur oportet, ne postea inutiles dubitationes et discussiones oriantUr.

2. Suadendum est Ut non tantopere insistatur in titulo et munere mediatricis omnium gratiarum, sicut fit in schemate. Praesertim quia explicatio de mediatione Mariae, diversa ab illa Christi et ab illa ministrorum Christi, non est satis clara.

562쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

Videtur totam argumentationem potius causare confusionem doctrinalem inter catholicos simpliciores et reddere dissiciliorem intellectu mariologiam. 3. Omittenda est mentio de integritate corporali in partu incorrupta et illibata, praesertim ratione prudentiae pastoralis. Nota finalis. Desideratur ut tota constitutio de Ecclesia concipiatur sub aspectu missionis quam Ecclesia habet in mundo hodierno. Omnes exspectant ut Ecclesia mentem suam manifestet circa problemata maiora quae hodie in toto mundo homines anXios reddunt uti e . g. circa iustitiam socialem, circa pacem et iustitiam inter gentes, circa i Uvamina populis minus evolatis miseriaque oppressis praebenda, circa arma atomica. Etsi in constitutione de Ecclesia de his gravissimis problematibus directe sermo fieri non possit, tamen haec problemata semper praeoculis habenda sunt in redigendo textu constitutionis. Secus enim tota tractatio et quoad materiam et quoad formam manebit in ordine ideati et abstracto sine valore

pastorali pro hominibus hodiernis.

Archiepiscopus Semarangensis omni qua par est reverentia eminentiam vestram certiorem reddere liceat nos modo tantum audisse ab eXc .mis ac rev.mis m. episcopis esse requiSitum, ut si quae haberent observanda de schemate constitutionis dogmaticae de Ecclesia, ea Romam mitterent versus finem huius mensis februarii. Dolendum est hunc nuntium ad nos serius pervenisse - idque non immediate a secretariatu Concilii Vaticani II, sed aliunde - quam ut possimUS nunc longe lateque eXponere defectus haud leves, quibus hoc schema licet sub quibusdam respectibus laudem mereatur) laborare arbitremur, et propter QUOS SChema, nisi prius penitus recognoscatur funditusque emendetur, nobis placere nequeat. Speramus fore ut eminentia vestra benigne nobis ignoscat, quod propter difficultates, quas hic in Indonesia experimur in litterarum cursu publico serVigio postale), non statim animadversiones nostras ad particularia descendentes Romam mittere valeamus. Eas autem post schema diligentius accuratiusque adhuc eXami natum reSque maturius perpensas qUam primUm cum eminentia UeStra reU .ma Communicabimus, idque nomine omnium Indonesiae RR. DD. episcoporum. Interim vero eXpedire iudicamus obiectiones nostras in genere tantum et breviter delineare. 1. Schema deficere iudicandum est quoad indolem pastoralem qua hodie etiam decretum doctrinale praestare oportet, necnon quoad spiritum catholice oecU

2. Schema caret structura organica et perspicua sicut et recto capitum inter se ordine.

I. Schema non satis prae se fert cognitionem exegeticam quoad ecclesiologiam, neque sussicienter traditionis de Ecclesia Christi doctrinam effert. Tacet insuper de qualiscatione theologica, quam toti schemati et singulis sententiis ad scribere velit. 4. Quoad ipsam doctrinam praecipue deficit: a) in exponendo naturam Ecclesiae et doctrinam de Ecclesiae membris. b) In explicanda doctrina de collegialitate episcopatus univerSi, propter

563쪽

quod et schema gravi quadam incertitudine et incohaerentia laborat respectu doctrinae de hierarchia, quae certo praecipuis huius Concilii quaestionibus est annumeranda.

c) In elaboranda doctrina de obedientia ecclesiastica subi nempe non satis

ponderari videntur concretae nostri temporis difficultates). d) In determinando relationem Ecclesiam inter et statum, quae - Si Ut in praesenti schemate exhibetur - neque siluationem neque indigentias concretas satis respicit, quae hodie quoad hanc doctrinae materiam considerandae omnino SUnt, praesertim CVm schema prorsus taceat de iusta conscientiae religiosae liber

tate.

e) In exponenda Ecclesiae missione apud gentes non-chri StianaS; quae Schematis doctrina caret vera aestimatione stationis talium gentium earumque gubernii. Iamvero cUm schema nostro iudicio tot tantisque defectibus laborare videatUr, neque interim Voto si placet iUXta modum is accipi potest, quia - si tali Voto Schema constitUeretUr si in possessione v - emendationes absolute necessariae ViXaUt ne vix quidem possent obtineri. Pro momento Ulteriorem harum animadversionum explicationem et elaborationem in posterum remittentes, speramus nos satisfecisse muneri nobis iniuncto.

29 EXC. MUS P. D. FELICISSIMUS STEPHANUS TINIVELLA

Episcopus tit. Canensis, coad. Taurinensis Osservationi generali. 1. I 'attuale schema sulla Chiesa appare un'introdugione dotirinale sintetica,

at vari schemi messi in programma per i lavori conciliari. I capp. I e q sono in rapporto con to schema X. Ιl cap. I e in rapporto con to schema XI. II cap. 6 e in rapporto con to schema XII. Il cap. 7 e in rapporto con to schema XV, cap. I. Il cap. 9 e in rapporto con to schema VII. II cap. 10 e in rapporto con to schema XVIII. Il cap. 11 e in rapporto con to schema XX, cap. q. Cosi come si presenta, lo schema non Osire una chiara idea della Chiesa.

2. Per Ottenere questo sembra piu conveniente presentare la Chiesa:

I. come popolo di Dio descrivendo te conditioni di vita comune a tuiti senZa alcuna distinetione, per te quali tuiti sono, allo stesso modo, sedeti); ΙΙ. diretio da pastori sepiscopato); III. prestedulo da Un capo supremo sdi quest'ultimo non vi e che qualcheaccenno, SpeSSO ripetuto, senga che abbia pero ii rili evo che merita. Il fatio cheil Concilio Vaticano I abbia traitato amplamente questo argomento non Sembra motivo suffciente per non metterio, come capitolo a parte, in tutio it ri salto chemerita). Uno schema cosi proposto non mole essere Un traitato teologico sulla Chiesa, ma mole corrispondere at progetto chiaramente inteso dat Concilio Vaticano I ar-

564쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA

restatost con il tema sui Sommo Pontefice sper i motivi storici che tuiti conoscono)alla vi Constitutio I de Ecclesia v. 3. Bisognera evitare che di alcunt schemi successivi non si dia piu la premessa dotirinale, perche gia posta net presente schema della Chiesa, mentre altri simo preceduli da tale premessa, nonostante che essa sta gia stata posta qui e forse con mentalita e terminologia diverse per esempio: tema delPEcumenismo quial cap. XI e nello schema XX).4. Senga qualificare ognuna delle dotirine proposte, perche questo non rientranella prassi conciliare ma e assidato ai teologi che commenteranno gli atti des Vaticano II, e opportUno precisare ii modo di presentagione di una dottrina che stadi sede scredenda) o di assenso irreformabile tenenda). I. Perche ii discorso sulla Chiesa sia piu essicace, soprattulto rigVardo aiFratelli separati, sembra indispensabile precisare di piu, pariando delia naturae dei fini della Chiesa, i termini biblici di: servigio, ministero, apostolato e Simili, in modo che risulti chiaramente ii carattere di servigio deli 'autorita Mi. 20, 24-283 a favore della salve ga dei fedeli e la presenga operante di Gesu Cristo e dellasVa graZia, amministrata nella Chiesa, in virtu dello Spirito Santo. Ma tutio cio non pUΟ eSsere fatio solo come si sono richiamate net cap. I te principali figure bibliche, perche non si tralia solianto di una questione letteraria fricordare i termini biblici piu importanti) ma di una questione di contenuto da approlandire.

6. Lo schema risente di un giuridismo, che polrebbe essere qua e la Utilmente evitato o ridotio sc . infra). Osservarioni particolari. Cap. I, pag. 9, titolo: 1. 4 De Ecclesiae natura n, si aggiunga si et finibus h sequesti Vengano pol chiaramente enunetiati). 2. It termine similitantis is, puo essere omesso qui ed anche in Seguito come SUperstUo e non opportuno: a) sia perche esso non esprime l 'aspello principale, solio cui la Rivelagione presenta la Chiesa cf. pag. 10, lin. 23 ss.); b) sia pex' che imposta, sin dalpinigio, ii discorso sulla Chiesa da un punio di vista troppogiuridico. Cap. II, pag. 1 I, lin. 8: si per votum Baptismi is, si aggiunga sUbito si com-mUne et explicitum vel implicitum et inscium n cf. pag. 1 I, linn. 26 e 303. Pag. 1 I, linn. 9, 26: non e ammesso da tuiti che chi ha ii voto sesplicito o implicito det bat-tesimo) sia solo ordinato verso Ia Chiesa. Esiste, at riguardo, una controverSia molto animata ed ii Concilio non puo, quasi solo per transennam, aVValorare Una delle due sentenge. Chi ha un voto det Battesimo tale che risponda ad Un Vero e proprio baltesimo di desiderio, per alcunt; appartiene di fatis alta Chiesa e non e Solo potenetiat mente ordinato ad essa, quantunque sta suori dubbio che la Sua appar-

tenenZa non e perfelta.

Pag. 16, lin. 2I: si Di reapse n. I 'espressione, afferma ed insinua che anchechi non e eretico o scismatico in senso formale scioe colpeuot mente tale) non ereat mente membro della Chiesa. Altro e a) non essere per etiamente membridella Chiesa, b) altro, non essere reapse membra EccleSiae. Si accenni chiaramente alte due postgioni: 13 apparienenga attuale alla Chiesa, contraddistinia dalla non apparienenga attuale e dalla sola ordinagione ad eSSa. 2) Appartenenna attuale e perfelta alta Chiesa, contraddistinia dalla apparienenZa

565쪽

Questo punio e di incalcolabile importanga per una dottrina della Chiesa eper Un dialogo ecumenico. La soluZione proposta da qUalcuno svi Notre texte ne parte des membres de l'Eglise, qu 'au sens vrai et propre. Si quelqu'un entendati donner a ce mot un sens impropre, it n'en ferait pas empeche par la presente Constitution is, relagione poligrafata Fr. Mr Gagnebet, O .P., Rome, te 2-12-1962, pag. 6) non rappresenta una concessione notevole delia prima alia seconda posi-gione, ma e una conserma che si nega la qualita di membro a chi e suori della Chiesa Cattolica. Una assermagione nella relagione sopra citata spag. I, linn. 26-28) sembra consondere ii valore dotirinale delle Enciclitae che prese collettivamente costitUiscono ii magistero ordinario della Chiesa, con quello di una Enciolica. Se di fatioit Concilio si rifiutasse di fare questo per assurdo in bisognerebbe concludere chenon solo esso si pone contro it magistero ordinario della Chiesa, ma che, quello proposto, non era it magistero ordinario della Chiesa. Cap. III, pag. 20, titolo: La contrapposigione tra episcopato come Supremo grado des sacramento delpordine ed ii sacerdogio, non e ben espressa nei titolo. Dat titolo in alti sembra che l'episcopato non sta sacerdogio, ed ii sacerdoZio non sta douuto at Sacramento des 'Ordine. Si propone come piu opportuna la tradi-Zionale espressione: si Sacerdogio dei primo ordine is sepiscopato in e si sacer Ziodes secondo ordine n presbiterato). Ottima l'intengione di definire t 'ordinatione episcopale come ii supremo grado dei sacramento delpordine. Sembra opportuno aggiungere Ia dottrina sui rapporto tra VescOVO e Sacerdoti, vista da Un punio dogmatico, che offra it fondamento a quanto si dira sui rapporti giuridici e pastorali tra vescovo e clero. Cap. IV, pag. 23, n. 14: Primatus et episcopatus. Certamente l'aspellativa che e nella Chiesa di vetar approfondita la dottrina dei rapporto tra Primato edEpiscopato non potra essere soddis alta da quanto e espresso in qUesto n. 14. I 'aspello solio ii quale e traitato it rapporto e prevalentemente giuridico ed eespresso con una dottrina ormai divenula comune smissione, deposigione, tras erimento, giurisdigione, ecc.). La terminologia e lo spirito di S. Leone Magno e di S. Gregorio Magno scitati net testo) danno un saggio dei modo come la questione doVrebbe essere diversamente traitata e presentata. Si veda l'osservagione generale salta sopra, Ioglis 2, n. I. Cap. IV, pag. 24. Se questo capitolo deve essere una premessa dotirinale, delio schema pratico disciplinare schema decreti de episcopis et dioeceseon regimine) bisogna stabilire qui la dottrina che sottosta: lὶ ai rapporti tra vesco vi e SS. Congregagioni delia Curia Romana; 2 in atristituto giuridico dei vescovi coadiutori ed ausiliari: I) alle conserenae nagionali episcopali. In Ogni caso anche se si volesse rimandare alio schema X la determinagione dotirinale scome sembra risulti, fin d'ora, almeno per it n. 3 6 Conferenge nazionali episcopali , dati 'elenco degli schemi) la traitagione non puo essere qui trala- Sciata, perche non si puo traitare ii rapporto Primato-Episcopato senZa tener Conto delia Curia Romana, ne dei collegio dei vescovi e loro rapporto con la Chiesa, SenZa estendere ii discorso, in un plano dotirinale sin attesa di quello pratico), sulle Conserenge Episcopali Nagionali e sui vescovi coadiutori. Cap. V, pag. II, linn. 29-30: si motiones Sancti Spiritus assidue secundanS espressione di quel vi trionsalismo h gia denungiato, che puo essere ultimente eritata

566쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

o attemata. Pag. 33, lin. 38: communio, aggiungere si in caritate , per ricordare la dottrina comune nella Chiesa che pone la persegione nella carita. Cap. VI, pag. 3T: si De laicis n. Laici non e qui, evidentemente, sinoni modi vi sedeli , , ma bisogna dirio espreSsamente. La successione dei capitoli manifesta una mentalita giuridica, che dourebbeessere attenuata e ridotta at limiti dello stretto necessario e conveniente.

Non e possibile fare un discorso sulla Chiesa senga presentare la Chiesa primari tutio come una comunita di fedeli, dove cloe tuiti sono chlamati a credere, sperare ed amare; dove la distinetione, da questo punio di vista, non e data dachi ha autorita spontefice, vescovi, presbiteri, ordinati) o chi ha Un posto specialenella Chiesa stati giuridici di persegione), ma unicamente da chi crede, spera, ama, di piu O di meno. Papa, vescovi. . . sono prima di tutio dei sedest. Aneti polrebbe essere utile presentare ii Sommo Pontefice, per Un cari Sma Speciale di Dio, come it primo credente, espressione visibile e modello supremo magistrale delia sede delia comunita e nella comUnita.

La stessa consideragione polrebbe essere estesa ali episcopato.

Pag. 40, linn. 14-1I. Sembra piu opportuno stare at primitivo rigore delia commissione preparatrice delio schema, evitando it termine vi Aetione Cattolica n. Cap. VII, pag. 48. De Ecclesiae magisterio. Se Pindefettibilita e promessa alta Chiesa sMi. 16-18), si dourebbe qui traitare dei rapporto tra Maestro SUpremo Sommo Pontesce) e maestri sepiscopato) infallibili che non possono condurrela Chiesa nelyerrore, e la Chiesa stessa, come popolo di Dio, che non pUO caderenet errore. In che senso la Chiesa come comunita e insallibile p Qual e il valore dotirinale des sensus christianus p Ritorna la stessa osservagione fatia sopra fosio 1,

n. 2, 1.

Cap. IX, pag. 64: De relationibus inter Ecclesiam et Statum. Quantunque ii principio generale enungiato dei rapporto tra Chiesa e Stato sta di estrema importaneta e rappresenti la prima dichiaragione dei genere, mai satia sinora espressamente in alcun documento pontificio, tuitavia polrebbe essere ultimente deter

minato.

Queste determinagioni dourebbero tener presenti i paesi cattolici, quelli non attolici uitelli religiosamente pluralisti. Cap. X, pag. 74: De necessitate Ecclesiae annuntiandi . . Si parta di necessita o donere che la Chiesa ha di predicare, per concludere, giustamente, at potereed al diritio che Essa ha di essere ascollata e rispeltivamento, at do vere che tuitigii uomini hanno di sentire, credere e ubbidire. ito QVesto e vero, ma non e Punico aspello, ne it piu pastoral mente adatio, soprattulto in terra di missione o in nagioni non cristiane. Si parti piutiosto di Chiesa at servigio degli uomini.

Cap. XI, pag. 80: De Oecumenismo. Quantunque ii capitolo sia redatio assai bene ed abbia meritato, a suo tempo, gli elogi della commissione centrale per l'amplegeta delle sue uedule e la sua apertura at problemi piu recenti, tuttaVia, in Unargomento cosi complesso, si propone di collocare qui come presupposto sintetico dotirinale sulpecumenismo anche te eventuali consideragioni che verranno pluampiamente presentate nello schema XX tutio quanto dedicato allo stesso sog-

567쪽

ACTA CONC. VΑΤICANI II PERIODUS II

I 0 EXC. MUS P. D. ANTONIUS GREGORIUS VUCCINO

Archiepiscopus tit. Aprensis Praenotandum. Inaugurando Concilium Oecumenicum Vaticanum II enixe exhortabatur Summus Pontifex Ioannes XXIII Patres conciliares ut ad sacros originis Ecclesiae sontes redirent ad verius mysterium Ecclesiae adumbrantam. Nam, via per historiam ad factum Ecclesiae ducens melius quam ulla alia apta esse VidetUr ad inficiendos labores supradicti Concilii spiritu pastorali et oecumenico. IamVero historicus sibi proponit investigare factum fundationis Ecclesiae a Christo, qui dicebat Petro: si Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam D. Quaeritur igitur quo modo et qua ratione Christus Ecclesiam suam aedificaverit, quam diversis designat nominibus scit. regnum Dei, domum Dei, OVile, Vitem etc. Ab initio fundationis Ecclesiae Christus pergit aedificando ipsam Usque ad consummationem SaecUli.

1. Christus est fundamentum Ecclesiae. Vocabulum si Ecclesia is designat populUm congregatUm vel convocatum, nam Ecclesia est populus Dei seu si Israel Dei D, qui vocatur etiam vi populus acquisitionis v. Populus acquisitionis qui prius sedebat si in Umbra mortis v et erat subiectus peccato, et quem Christus acquisivit sanguine suo. Ipse Christus factus Pontifex obtulit Deo Patri sanguinem suum ad redimendos peccatores liberando eos a peccato et a morte et promerendo pro eis adoptionem filiorum Dei in die suae gloriosae resurrectionis. Igitur populus Dei, vi Israel Dei is constituitur ex hominibus praeditis libertate si qua liberavit nos Christus is et privilegio divinae adoptionis, qua si particeps divinae naturae is efficitUr. 2. Christus aedificat Ecclesiam suam. In ipsa die suae resurrectionis cepit Christus aedificare Ecclesiam suam inaugurando regnum Dei. Etenim Christus est si Petra anguli is supra quam aedificatur Domus Dei, scit. Ecclesia. Ipse est etiam bonus pastor qui vi venit salvare quod perierat is et congregare homines in uno ovili. Iterum ipse est caput quod aedificat corpus SUUm. Sed Christus aedificator, iam a tribus annis elegit duodecim homines quibus dedit nomen vi apostoli is, scit. vi missi n. vi Mitto vos sicut misit me Pater n. Nam, Christus, si testis Patris ι, manebit invisibilis cum sua Ecclesia et mediante Ecclesia sua omnibus hominibus intendit proponere Evangelium, scit. nUntium aeternae salutis.

Ipse Christus missurus est Spiritum Sanctum qui testimonium perhibebit de illo. Dicebat etenim discipulis suis in die suae gloriosae Ascensionis: vi Accipietis Virtutem SUpervenientis Spiritus Sancti in vos et eritis mihi testes in Ierusalem et in omni Iudaea et Samaria et usque ad ultimum terrae ACt. 1, 8). Die Pentecostes vi repleti sunt is apostoli vi Spiritu Sancto et ceperunt loqui D. Spiritus Sanctus consecravit illos testes Christi. Iam, mediantibus apostolis Spiritus Sanctus testimonium perhibebit de Christo. 4 Erant autem in Ierusalem habitantes Iudaei, viri religiosi ex omni natione

quae sub caelo est. Facta autem hac voce venit multitudo et mente confusa est

quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes h Act. 2, I-6). Prior omnibus apostolis loquitur Petrus quia ad ipsum dicta sunt haec verba a Christo:

568쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

4 Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam ... Pasce OVeS meaS... Tibi dabo claves regni caelorum ... Confirma fratres tuos n. Cum venit Petrus ad resurrectionem Christi adiunxit dicendo: si Hunc Iesum resuscitavit Deus, cuius omnes noS testes sumus. DeXtera igitur Dei exaltatus et promissione Spiritus Sancti

accepta a Patre, effudit hunc quem vos videtis et auditis h Act. 2, 32-333. Spiritus igitur loquitur per os Petri, Spiritus quem si videtis et auditis n;

sermo ergo Petri est si sermo Dei qui est vivus et eficax et penetrabilior omni gladio ancipiti et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus... Hebr. 4, 12). Proinde testimonium Petri est ipsum testimonium Spiritus Sancti. Sine mora operatUS est Spiritus SanctUs conversionem audientium testimonium quod perhibebat de Iesu labiis Petri. 4 His auditis compuncti sunt corde et diXerunt ad Petrum et ad reliquos apostolos: ' Quid faciemus, viri fratres Θ '. Petrus vero ad illos: ' Paenitentiam, inquit, agite et baptizetur unusquisque Vestrum in nomine IesU in remissionem peccatorum vestrorum et accipietis donum Spiritus

6 QUt ergo receperunt sermonem eius, baptigati sunt; et appositi sunt in die illa animae circiter tria millia n Act. 2, 41). Iste est novus Israel, popUlus Dei, a Christo convocatus mediante testimonio Spiritus Sancti qui per os apostolorum loquitur multitudini adstantium. Coetus seu collegium apostolorum est instrumentum quo Spiritus Sanctus perhibet testimonium de Christo. Ergo testimonium apostolorum nihil aliud est quam testimonium Spiritus Sancti hominibus manifestatum. Sequitur quod sermo apostolOrUm eorumque testimonium est verum ministerium. Etenim post electionem Septem diaconorum Petrus dixit adstantibus: vi Nos vero, orationi et ministerio verbi instantes erimus Act. 6, q). Paulus autem dicebat: si Deus posuit in nobis verbum reconciliationis. Pro Christo ergo legatione fungimur, tamquam Deo exhortante per nos. ObSecramUS pro Christo, reconciliamini Deo h 2 Cor. I, 20).Ρrimum, apostoli repleti sunt Spiritu Sancto et facti sunt testes resurrectionis Christi. Deinde, ministerio apostolorum, tria millia hominum receperunt Spiritum SanctUm et vi appositi sunt is coetui apostolico ad formandum quasi nucleum

Ecclesiae.

Ipsi autem apostoli conscii sunt de legatione qua pro Christo funguntur atque de eorum ministerio quia vi repleti sunt de Spiritu Sancto is, propterea in primo illo concilio hierosolymitano scribebant ad fideles ex gentilitate conversos: si ViSum est Spiritui Sancto et nobis is Act. 1 I, 28). Conscii sunt enim cooperatores eSSe Spiritus Sancti. Audiatur et alius testis, apostolus Ioannes, qui scribebat in prima sua epistola: si Quod fuit ab initio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris; quod

perSpeXimVS et manUS nostrae contrectaverunt de Verbo vitae; et vita manifestata est et VidimUS et teStamur et a Untiamus vobis vitam aeternam quae erat apud Patrem et apparuit nobis; quod vidimus et aUdivimus annuntiamus vobis ut et VOS Societatem habeatis nobiscum et societas nostra sit cum Patre et cum Filio

eius Iesu Christo se I IO. 1, 1-I).

Proinde, mediante testimonio apostoli fideles societatem habent cum coetu apOStolorum omnesqUe simul, scit. apostoli et fideles, societatem habent cum

Patre et Filio eius, Iesu Christo. Sed cum testimonium apostoli nihil aliud est

569쪽

quam testimonium Spiritus Sancti, haec duplex societas scit. apostolorum et fide lium cum Patre et Filio eius est opus Spiritus Sancti. Redeamus ad Actus Apostolorum et videamus quo modo Petrus eXponit Suam agendi rationem disceptantibus fratribus de Cornelio ad fidem vocato. si Cum autem cepissem loqui, dicebat Petrus, cecidit Spiritus Sanctus super eos sicut et in nobis ab initio. Recordatus sum autem verbi Domini, sicut dicebat: Ioannes

quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu Sancto. Si ergo eamdem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis qui credidimus Iesum Christum, ergo quis eram ut possim prohibere Deum p h Act. 11, 17-183.

Unde sequitur quod tota Ecclesia, totus populus, apostolorum congregatio et fidelium eumdem Spiritum Sanctum receperunt. Tota igitur Ecclesia in suis membris regitur a Spiritu Sancto, apostolo testante: si Divisiones vero gratiarum sunt, idem autem Spiritus. Et divisiones ministrationum sunt, idem autem Dominus. Et divisiones operationum sunt, idem vero Deus qui operatur omnia in omnibus. Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem ... Haec autem omnia operatur unus atque idem Spiritus dividens singulis prout vult I Cor. 4-8 . Existit igitur in Ecclesia aliqua aequalitas inter omnia membra eius et Vera Unitas essentialis, cum omnes eumdem donum Spiritus Sancti acceperunt et omnes Spiritu Dei aguntur cum omnes sunt filii Dei, quia vi in Uno Spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus, sive Iudaei sive gentiles sive servi is, et potest adiungi, vi sive apostoli sive fideles n. Sed super omnes divisiones gratiarum, ministrationum, operationum et ceterorum charismatum eminet donum caritatis. 6 Aemulamini, dicebat Paulus ad Corinthios, charismata meliora. Et adhuc excellentem viam vobis demonstro si Cor. 12, 31 et 13, 1 . Si charismata omnia transibunt, si caritas numquam CX cidit h. vi Nunc autem manent fides, spes et caritas, tria haec; maior autem eorum est caritas h 1 Cor. 13, 13). vi Caritas autem diffusa est in cordibus nostris per Spiritum Sanctum qui datus est nobis h. Sequitur inde quod in Ecclesia omniaministeria, omnia dona, omnes operationes unum et idem scopum habent, fOVere, nutrire, aUgere et defendere caritatem. Audiatur iterum Dominus: si Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem

sicut dilexi vos. In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis si dilectionem habueritis ad invicem n Io. 1 I, II). Et discipulus prosequitur: si Si diligamus invicem, Deus in nobis manet et

caritas eius in nobis perfecta est. In hoc cognoscimus qUoniam in eo manemus et

ipse in nobis quoniam de Spiritu suo dedit nobis o 1 Io. 4, 12-1 I). vi Deus autem lux est et tenebrae in eo non sunt ullae , si Io. 1, IJ. Filii ergo Dei, sunt filii lucis

et proinde debent fugere opera tenebrarum, scilicet peccatum et omnia quae ad peccatum proripiunt scilicet mundum vi quoniam omne quod est in mundo concupiscentia carnis est et concupiscentia oculorum et superbia vitae 1 IO. 2, 16 . Populus Dei est si gens sancta n, scilicet gens separata a peccato et a mundo,qUia haec duo non possunt coexistere cum caritate. De his omnibus optime tractat Ioannes in sua epistola prima. Insuper populus Dei est vi regale sacerdotium Θ qui participat sacerdotio Christi. Populus Dei si est sacerdotium sanctum is quod debeto offerre spirituales hostias, acceptabiles Deo n. Quae sunt illae vi spirituales hostiae o nisi compleos operum Dorum radiX est fides quae per caritatem operatur. 6 Animas vestras - scribebat PetrUS -

570쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

castificantes in obedientiam caritatis, in fraternitatis amore, simplici ex corde invicem diligite attentius, renati non ex semine corruptibili sed incorruptibili per verbum Dei vivi et permanentis in aeternum n I Pet. 1, 22-2I). Si intendimus hodie attentionem hominum captare simulque cum fratribUS separatis dialogum instituere et prosequere, debemus insistere super aspectum spiritualem Ecclesiae non excludendo aspectum socialem et iuridicum. Ratio est quia Christus unum tantum signum distinctivum dedit Ecclesiae suae scit. caritatem, dicendo: si In hoc cognoscunt omnes, quia discipuli mei estis si dilectionem habueritis ad invicem n. Dilectio autem est donum Spiritus Sancti. Unde, ductu Spiritu Sancto, tota Ecclesia debet perhibere testimonium de caritate quae

superat omnia alia charismata, omnes alias gratias et omnes alias operationes.

Denique dicendum est quod ipsa unitas visibilis Ecclesiae quam vocant hodie socialem est argumentum insufficiens per se, si separata invenitur a caritate, ad alliciendum fratres SeparatOS.

Sequitur quod in schemate de Ecclesia Concilium debet insistere super aSpectum spiritualem Ecclesiae cum hodie tam apud catholicos quam apud non catholicos eXpectatur magis aspectus spiritualis Ecclesiae quam socialis quae est quasi pars technica Ecclesiae. Videtur quod ipsa moles technici progressus minatur proterere dignitatem humanam simulque libertatem. Consequens est quod homines intendant effugere e servitute technicismi vertendo se ad res spirituales.

Episcopus Os ensis

Schema, generaliter loquendo, mihi placet. Liceat tamen sequentes animadversiones facere.

1. Enixe desideratur ut schema de Ecclesia magis respondeat normis directivis expressis a Summo Pontifice in sermone diei 11 octobris a. D. 1962 in occasione solemnis aperturae Concilii Oecumenici Vaticani II et votis multorum P trUm in congregationibus generalibUs expressis. Schema, prout iacet, non eSt SatiSpastorali S, missionaria et oecumenica. Et prae oculis habere oportet conditiones et circumstantias hodiernas vitae populorum ideologice, psychologice et sociologice valde mutataS. 2. Schema tacet de qualificatione theologica, quam toto schemati et Singulis sententiis adscribere velit. Quamvis pateat nullatenus omnia in eo accipi poSSetamqUam doctrinam irreformabilem, clare declarare oportet Concilium OecUmeni cum non velle imponere novas definitiones dogmaticas. B) In spfCie. De cap. I: De Ecclesiae militantis natura. a) Post expositionem de natura Ecclesiae, statim succedere potest doctrina de necessitate Ecclesiae, non autem de membris Ecclesiae. h) Post brevissimam mentionem variarum imaginum et figurarum, Mibus in S. Scriptura natura Ecclesiae significatur, schema statim transit ad figuram corporis tamquam figuram principalem. Iamvero hae imagines se mutuo illustrare

SEARCH

MENU NAVIGATION