Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

641쪽

Explicatio huius definitionis Concilii Vaticani I mihi videtur esse maximi

momenti ad dirimendas veras dissicultates fratrum nostrorum separatorUm. Timeo ne formula explicationis hic adhibita sub lin. 6, quamvis optima, remaneat insUH- ciens. Memini episcopos nostrae regionis ante primam sessionem Concilii rogavisse ut huic definitioni complementum a praesenti Concilio asserretur, certo non complementum doctrinae, sed complementum eXplicationis. FormUla vi eX SOSe, non eg consensu Ecclesiaen bene demonstrat infallibilitatem Summi Pontificis esse infallibilitatem personalem. Sed venerabilem personam nostri Pontificis, eius indolem et potestatem, christiani non catholici melius intelligerent et amarent, si eis monstraretur in sua dimensione collegiali ut caput corporis Ecclesiae. Potestas

apostolica Summi Pontificis, in primis potestas infallibiliter docendi, non definita

est ut potestas eXtra ecclesiam et sine ecclesia, ut putant aliqui fratres separati, sed ut potestas declarandi fidem Ecclesiae. Persona Summi Pontificis, in hoc senSU,eXprimit et repraesentat totam collegialitatem Ecclesiae, cuius fides ab ipso declarari potest, vi propriae auctoritatis, quin egeat actu quo Ecclesia suum consensum

daret.

19EXC. MUs P. D. IOSEPH ANTONIUS DAMMERT BELLIDO

Episcopus C amarcensis N. 8. Me parece que se podria insistir mas en et aspecto de la comunion delos cristianos en iugar de hablar de la incorporacion a la socied ad si Iglesia n. Este facilitaria et problema de la vi pertenencia a la Iglesia n, pues hay diversos aspectOS de comunion como hay tambien grados en los mi embros de la Iglesia segUn los elementos de la comunion en qUe participan. N. 9. Considero que debe agregarsi et conocimiento y Veneracion que los cristianos no catolicos lienen de las Sagradas Escrituras, Palabra de Dios, que alimenta igualmente a los catolicos.

. II. Se debe recalcar que at Colegio Apostolico ha sucedido et si Ordo Episcoporum n, no que cada obispo sucede a cada Apostol, sino que et si Ordo Episcoporum , ha sucedido at Colegio de los Doce. N. 16. Debe desareollarse mas la teologia de la colegialidad episcopal, puessemn San Cimiano: vi No hay, por institvcion de Cristo, sino una sola Iglesia, di

fundida en et mundo entero, un solo episcopado, representado por Una mUChed Umbre de obispos unidos entre ellos epist. 66, 8, 33. La idea ha fido bellamente expresada por Pio XII en ta encsclica Fidei donum sA.A. S., 49, 19IT, pp. 237 S.).

Debe afirmarse que por et hecho de la consagracion todo obispo perienece et si Ordo Episcoporum is uni do al sucesor de Pedro, pues por la imposicion de lasmanos se recibe at Espiritu Santo para regi r la I glesia de Dios, si endo la afectaciona las diocesis posterior. Falta la indicacion de como se ejerce en forma ordinaria la potestad qUe et Colegio Episcopat liene sobre loda la Iglesia bajo la autoridad det Romano Pontifice; debe decirse algo referente a las Asambleas episcopales, a los concilios localesy a los patriarcadoS. N. I9, pag. 30, linn. 23-29. Estoy de acuerdo con la declaracion dei magisterio

autentico dei Romano Pontifice, vi non ex Cathedra is, pero no me parece que Seaeste et Iugar indicado. Tal veg pueda poner en et eSquema De Cura animarum, n. 2.

642쪽

APPENDIXANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

20EXC. MUs P. D. PETRUS DE LA CHANONIE

Episcopus Claramontanus EXc .mi PP. DD. Marcellus Lesebure, sup. gen. C. S. Sp., Augustinus Grimauit, ep. tit. Maximianopolitanus in Palaestina, Xaverius Morilleau, ep. tit. Coloniensis in Capadocia; r .mus Ioannes ProU, sup . gen. Congr. gallicae O. S.B. Clara et adaequata proponatur, prout fieri potest cum de mysterio agatur, Ecclesiae definitio seu notio: non sufficit simplex descriptio. Huius definitionis vel notionis fundamentum inveniatur in Sacrarum Scripturarum locis secundum eXe-gesim stricte sesentificam simulque catholicam expositis. Textuum etenim erroneae interpretationes, faventibus vagis truncatisque definitionibus, ad conclusiones pastorales gravissimas in damnum sive catholicorum, sive acatholicorum inducere

Attentissime perpendatur principium sic dictae vi collegialitatis h. Nonnulli Vero apprehendunt ne, vi talis principii, ecclesiasticae hierarchiae structura tali gravatur institutione quae, etsi non plane nova, tantis tamen iuribus auctoritateque fulciretur quae omnia hactenus ab usu traditionali totius Ecclesiae illi recognita

longe superaSSent.

Numquid vox vi collegialitas is in diversis schematis articulis introducta, secundum diversas significationes sive analogas, sive etiam aequi OcaS, non USUrpaturp

scoporum conferentiis nationalibus vel regionalibus ita practice tribuatur ut, ipso facto, illis recognoscatur ipsamet potestas pleno iure Conciliis tributa ΘNonne tunc collegialitas illa enormiter dilatare videatur conferentiarum episcopalium potestatem in detrimento: a in ipsius Romani Pontificis auctoritatis, bin propriaeque cuiusvis episcopi ordinariae potestatis ΘAd haec vitanda incommoda, necessarium nobis omnino videtur Concilium definitionem collegialitatis stricto sensu acceptae terminis claris eXpreSSiSque proponere: cui subiungi possent multiplices sensus minus proprii eiusdem vocabuli. Hic etiam citantur Scripturarum testimonia quibus talis definitio fulciatur. Nonne tandem omnes necessitatem percipiunt tales definitiones vel declarationes, novitatem forsan quamdam secum serentes, sundandi theologice super certam fidei doctrinam de potestatis episcoporum origine, de eiusdem eXtenSione, Comparatione praesertim facta cum apostolorum propria potestate, et de officiis iUribUSqUe per successionem apostolicam tum episcopis singulis, tum sut aiunt)corpori episcopali translatis. Prooemium. 3 1: placet. Caput primum. 3 2, linn. 22-24 si Haec congregatio ... colligitur is: non placent. Ratio: si Haec

congregatio iustorum ... Ecclesia Universalis dicitur n. De quanam congregatione agitur Θ Pronomen demonstrativum vi Haec is trahit suppositionem nominis si Congregatio is ad illos de quibus lineae praecedentes locutae sunt. Hi sunt si lapsos in Adamo n, scit. omnes homines inde ab Abel. At vero verbum si iustorum is nequit

643쪽

dici de omnibus hominibus ab Abel, cum inter eos multi fuerunt peccatores. Locutio vi Haec congregatio iustorum is in adiunctis ubi ponitur est ergo contradictoria nam simul includit sper vi haec n) et excludit sper si iustorum v) peccatores. Insuper ista descriptio Ecclesiae universalis praesupponit solutionem problematis adhuc sub lite: Utrum Ecclesia amplectitur etiam Patres Veteris Testamenti dum vivebant in terra Θ Tandem, omnibus fatentibus, Ecclesia universalis, in tota sua eX- tensione sumpta, includit etiam peccatores baptizatos in Christo credentes: qui

tamen necessario ab ea eXcluderentur si Ecclesia universalis, Ut talis, esset si congregatio iUstorum D. Ergo: vel retinetur descriptio si congregatio iustorum n, sed tUnc eXpreSSe indicatur hic non agi nisi de Ecclesia universali vi ut iam in termino suo conStitUta D, scit . de Ecclesia triumphanti. Opportunum videri potest in limine huius schematis praesentare primo hanc Ecclesiam eschatologicam seu perfectam cUius descriptio nullam facit dissicultatem. Vel statim praesentatur mysterium totius Ecclesiae universalis, ab Abel, usque ad aeternitatem consideratae: sed hoc videtur impossibile nisi primo dirimatur controversia sat intricata de vi membris Ecclesiae n: quinam sint λ Suntne membra Ecclesiae Patres antiquae legis p Homines non baptigati bona fide laborantes errore invincibilip etc. Talem controversiam videtur Concilium non dirimendum eSSe. 3 3: placet. Manifeste hic schema loquitur de Ecclesia terrestri. 3 4: placet. Hic agitur de universa Ecclesia in caelo et in terra.

3 8: placet iuxta modum; scit . ut tinn. 22-23 6 . . . ut sic Via SalUtis pro ei Statius sternatur is ita mUtentUr: vi . . . ut sic via salutis pro eis ita sternatur non SO-lum latior et securior, sed sola divinae voluntati plene conformis omnibusque gratiae locupletata mediis quibus ab omnibus ' expedite, firma certitudine, nullo admixto errore ' iter fieri possit ad Deum n. Ratio emendationis: incorporatio ad

Ecclesiam non est tantum salutis via latior. Est unica via si per se is ducens ad Salutem, sola via divinitus intenta mirabiliterque a Christo pro omnibus praeparata. Caput secundum.

33 11 - 12: placent. 3 13: placet iuxta modum; scit . ut a pag. 24, lin. 40, ad pag. 2I, lin. 6,

teXtUS Sicut autem permanet... cui Christum misit, ita emendetur: si Sicut autem permanet ossicium a Domino singulariter Petro ut primo apostolorum et duci collegii commissum successoribus eius transmittendum: ita servatur ossicium totius collegii apostolici Ecclesiam pascendi a toto corpore sacrato episcoporum simul sumpto exercendum. Proinde declaramus et docemus ex divina institutione et vi missionis legitimo modo in diversis provinciis servato collatae ad episcopale collegium aggregantis, omnes quidem episcopos in solidum cum Romano Pontifice

agentes Ecclesiam Universalem, singulos autem seorsum minus parti Ulare eXercentes proprias Ecclesias docere pascere, quos quidem qui audit Christum audit, qui vero spernit Christum spernit et eum qui Christum misit n. Ratio emendationis: hic tangitur qUaestio Vere fundamentalis a qua pendet tota doctrina alibi enucleanda et ad consequentias practicas ducenda de sic dicto si collegio episcoporum O. SO-lUtio non potest manere confusa et incompleta, a qua deinde quaecUmque ad placitum deduci possent. De fide est unusquisque episcopus accipere per ipsam miSSionem, qUa depUtatur ad munus proprium, verum ossicium proindeque etiam auctoritatem tale mu-

644쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

nus exercendi intra limites proprios huius missionis sv. g. , si promoveatUr Ut epi scopus residentialis alicuius territorii, intra fines huius dioeceseos in. Insuper certa saltem videtur sententia iuxta quam, vi missionis sub quacumque forma ei collatae, unusquisque episcopus officium accipit exercendum in solidum cum Romano Pontifice relate ad universam Ecclesiam: quod tantum in Concilio Oecumenico vel in actu alio vere collegiali una cum Papa ceterisque episcopis ei adiunctis peracto, Verificatur. Quod, ut historia Ecclesiae comprobat, nonnisi raro et eXtraordinario modo advenit. Ceteri actus collectivi a pluribus episcopis, eiusdem v. g. provinciae Vel nationis, peracti non ex institutione divina efficaciam obtinent super fideles omnes talis provinciae vel nationis, et hoc sensu nullum habent effectum collegialiter productum: sed eXpectant eum sive ex actu Pontificis Romani exercentis plenam et uni VerSalem potestatem, sive eX actu uniuscuiusque episcopi personaliter agenti Spro sua dioecesi. In hac materia duo praesertim caveantUr

1. Institutio quaedam permanens ad modum cuiusdam Concilii universalis, in qua nonnulli episcopi, totius collegii munere fungentes, actus collegiales una cum Romano Pontifice habituali ordinarioque modo ponerent, quorum efficaciam, eX divina institutione, ad universalem Ecclesiam extenderetur. Talis institutio certissime tribuenda Christo non est siquidem per 20 saecula apostoli, Romani Pontifices et episcopi eam prorsUS ignorarUnt. 2. Institutio etiam permanens ad modum Conciliorum plenariorum vel provincialium, in qua pars quaedam episcoporum unius nationis vel provinciae sententias iuridicas vel doctrinales poneret, quibus de facto et habitualiter Romanus PontifeX asSensum denegare non posset et quae episcopos eiusdem nationis Vel provinciae ligarent. Talis enim institutio gravissima impedimenta permultaSque difficultates ponere ad exercitium potestatis sive supremae Summi Pontificis, si Veordinariae cUiusqUe episcopi nemo non videt. Insuper esset quid omnino ΠOVUmet inauditum in ipsa structura Ecclesiae: quod introducere non licet nisi fateatur Christum et apostolos hanc structuram graviter incompletam reliquiSSe. 3 14: placet iuxta modum; Scit. Ut 1. In linn. 8-9 verba vi Pastor et Episcopus animarum nostrarum is ita mutentUr: si secundum ordinem Melchisedech Pontifex factus n. Ratio mutationis: ut ab initio huius articuli, qui de sacramentali indole episcopatus tractat, e reSSe innuatur dependentia sacerdotii episcopalis a sacerdotio unici summi sacerdotiS Novae Legis. Huic sacerdotio summo episcopus plene directeque participat, Cum presbyter eidem sed minus plene et mediante episcopo participat. 2. In linn. 16-23, verba vi Immo quia ex traditione. . . vel laicus rursus fieri possit ita mutentur: si In hac enim consecratione, qua character sacramentaliSin anima indelebiliter imprimitur atque gratia Spiritus Sancti communicatur, epi- ScopUs Vere et plene particeps essicitur sacerdotii pontificis aeterni, qui in eo et

per eiam praesentiam et actionem suam sanctificantem Ecclesiae suae praestat D. Ratio emendationis: eadem ac supra. Insuper, iuxta theologiae SacramentaliSprincipia, primum essectUm Sacramenti ponatur character quem, in ordine gene rationis, Sequitur gratia. Character est dispositio praevia subiecti ad gratiam Sacramentalem percipiendam. 3. In lin. 2I, verbum vi superiores is ita mutatur: si superioris ordiniS D. Ratio emendationis: ut strictius collocetur ratio superioritatis.

645쪽

S 1 I: placet iuxta modum; scit. Ut

1. Pag. 2I, linn. 38-39 textus si Hierarchia divina ... et ministris , ita mUtetur: si Ex divina institutione sacra Hierarchia, ratione ordinis, constat epiSCONS, presbyteris et ministris cf. C. I. C., n. 103, 3 Ii. Ratio mutationis: ut enuncietUr disserentia inter tres gradus esse ratione ordinis, seu sacramenti. 2. Pag. 26, linn. 2-3: vi in quos gratiam de suae paternae plenitudinis abundantia transfundunt h. Haec verba deleantur. Ratio suppressioni S: episcopus Ordinans non necessario transfundit gratiam de abundantia plenitudinis suae, sed

de abundantia plenitudinis Christi.

3. Ρag. 26, lin. 4 verba vi super omnes fideles is ita emendentur: si super Omnem gregem n. Ratio emendationis: pastores mittuntur etiam ad infideles ut

q. Pag. 26, linn. 39-40 verba vi Quo in casu ad praepositos Ecclesiae spectat decernere is ita mutentur: vi Quo in casu, proponentibus locorum ordinarii, ad Romanum Pontificem spectat decernere n. Ratio emendationis: haec decisio gra-ViSSima, quae vetustissimas Ecclesiarum traditiones tangit, uno Summo Pontifici

reservanda OSt.

3 16: non placet. Huic paragrapho substituantur ea quae in Vetere schemate de collegio episcoporum scribebantur etiam sub n. 16, nempe: vi CollegiUm episcoporum quod collegio apostolorum in magisterio et regimine pastorali succedit, immo in quo collegium apostolorum continue perseverat, quodque miSSionem Iesu Christi eiusdemque doctrinam et leges continuo testatur, Una cUm capite SUO Romano Pontifice, et numquam sine hoc capite, Unum subiectum plenae et SU- premae potestatis in Universam Ecclesiam creditur. Potestas tamen huius collegii, etsi ordinaria, utpote officio inhaerens, nonnisi modo extraordinario et in devota subordinatione Iesu Christi vicario in terris quando, quomodo et quoUSqUe eidem in Domino videtur expedire, legitime exercetur. Quod vero ad constitutionem augusti huius collegii attinet, omnes episcopi residentiales in pace cum Sede Apostolica Viventes sUo iure eiUsdem membra sunt, et nemo epiScoporum, Si Veresidentialium, sive aliorum, ad hoc collegium pertinere potest, nisi dedita Opera Vel conSensu tacito a successore Petri, Christi vicario et capite collegii, in idem aSSUmptus Sit n. Rationes substitutionis: inter ea quae addentur sub n. 16 in noVaredactione schematis, plura vel parum utilia sunt, vel etiam non omnino recte dicta a) S. Petrus et alii apostoli non unum collegium proprie dictum consti

h) Non omnino vi eadem ratione is ac apostoli, Romanus PontifeX et epi- Scopi inter se coniunguntur, sed ratione quadam simili simul et dissimili suntlas tantUm analogiae). C) Consecratio a tribus episcopis l. non est de necessitate Sacramenti 2. potest innUere meram communionem fidei et caritatis. Parum probat de collegialitate stricte dicta inter episco S.

d) Mi. 18, 18 non probat quod potestas ligandi et solvendi, duodecim

collata, sit collegialis . Unusquisque apostolorum potest hanc poteStatem eXercere. e) Linn. 36-IT videntur extensionem maximam conferre notioni vi actus collegialis se, quae ab omnibus non admitteretUr.3 IT: placet iuxta modum; scit. ut, linn. 14-1I, Verba si Sed ut membrUm ...

646쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

ex ossicio tenetur is ita mutentur: vi Sed ut, vi missionis illi collatae, qua si membrum collegii, pro universa Ecclesia ea sollicitudine tenetur . Ratio mutationis ut appareat hanc sollicitudinem desuere ex ipsa missione quam unusquiSque episcopUs accipit, quin tamen ei imponatur aliquod debitum strictae iustitiae. 9 18: placet iuxta modum: a) scit . ut tinn. 8-1l textus si Spiritus qui replevit ... igneis significavit is ita mUtetur: si Spiritus qui replet orbem terrarum et missus est in apostolos evangelicae Veritatis testes reddituros coram populiS, gentibus et regibus scf. Act. 1, 8; 2, 33: 9, 1 Iin plena potestate ditavit dispertitis

linguis significata v. Rationes emendationum: 1. Apostoli non sunt missi a Spiritu Sancto, sed a Christo qui misit in eos Spiritum. 2. Allusio ad Apoc. 10, 11, non est ad rem, talis textus ad episcoporum ministerium illustrandum adduci non debet. 3. Propter distinctionem vigentem inter missionem sa Filio) et collationem plenae potestatis sa Spiritu Sancto factami, videtur quod essusto Spiritus

Sancti ad apostolos in die Pentecostes non est merum signum missionis olim a Christo collatae, sed praesertim essectum realem novum exigentiis huius missionis

subvenientem.

b) Ut in lin. 1 I, pro vi Episcoporum autem missio is scribatur: si UniUS- cuiusque episcopi propria missio v. Ratio emendationis: ut non confundentur missio collectiva et universalis ab ipso Christo commissa toti collegio apostolorum de qua prima pars huius paragraphi locuta est) et missio personalis ab Unoquoque

episcopo recepta, vi cuius et ipse collegio aggregatur. Ηic notandum est quod, iugia opinionem sat communem, consecratio ipsa episcoporum eos aggregat collegio. Haec tamen opinio vix conciliari potest cum factis certissimis v. g. Pontifex Romanus ab acceptatione suae electionis, etiamsi non adhuc sit episcopus ConjsecratUS, iam Vere est caput collegii episcoporum et omnino tali collegio aggregatUS).S 19: placet iuxta modUm; scit. Ut a) linn. I 0-IT teXtus si per orbem dispersi. . . In definitionibus suis is ita mutetur: si per orbem dispersi, magisterio ordinario authentice docentes, ut testeS fidei in revelatione tradenda in eamdem sententiam una cum Romano Pontifice conveni Unt, doctrina sic edocta certo pertinet ad depositum fidei revelatum et proinde ab omnibus credenda est. Quod adhuc manifestius habetur, quando in Concilio Oecumenico adunati, doctoris et iudicis munere fUngentes Una cum Romano Pontifice pro tota Ecclesia iudicium solemne pronunciant quod ab omnibus sincero animo accipi debet. In istis definitionibus suis ... n. Ratio emendationiS: proprie loquendo non potest dici infallibile magisterium ordinarium omnium epi-SCOporUm per orbem dispersorum eamdem doctrinam proponentium. Infallibilitas enim proprie actui competit. Nullus autem actus uniuscuiusque horum epiSCOpo'rum infallibilitatem possidet. Ex alia parte, etiamsi omnes eadem docent et eadem docentur a Summo Pontifice magisterium ordinarium exercente, nondum habetur actus vere collegialis, id est in solidum ab omnibus, ut talis, positus, qui solUS infallibilis exsisteret. Nullum ergo adhuc habetur oraculum infallibile. Haec tamen UnanimitaS OpiScoporum, inter se et cum Papa, constituit criterium infallibile manifestans doctrinam sic edoctam ad fidei depositum pertinere: ea enim si Omnia credenda sunt, quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur et ab Ecclesia Sive solemni iudicio, sive ordinario et universali magisterio tanquam divinitus revelata credenda proponuntur cf. Conc. Vatic. I, sess. I, cap. I: DenZ. 1792). b) Pag. I 0, lin. I, verba vi Definitiones... irreformabiles esse , ita com-

647쪽

plentur: vi Definitiones Romani Pontificis, quae propter Spiritus Sancti assistentiam nunquam extra vel contra fidem communem Ecclesiae proferuntUr, eX sese tamen et non eX Ecclesiae consensu irreformabiles esse ... h. Ratio additionis: Ut clare appareat, praesertim orientalibUs schismaticis, verba vi ex sese n non tribUere

Summo Pontifici potestatem definiendi quamcumque veritatem etiam eXtraneam a fide communi totius Ecclesiae. Hoc enim non erat intentum a Patribus Concilii Vaticani I: sed quod definitio Pontificis suum valorem non traheret ex tali consensu, et ideo quod nunquam fieri posset appellatio a sententia Summi Pontificis ad iudicium alterius, quaecumqUe sit, auctoritatiS. c) Pag. 30, linn. 18-19, loco si Episcopi et Romanus Pontifex is scribatur: si Romanus Pontifex et Patres Conciliares n. Ratio additionis: reverentia debita Summo Pontifici qui semper nominari debet ante omnes alios epi ScopOS. Ea quae hic asserUntUr Valent non tantum de episcopis, sed de omnibus Patribus ad Concilium vocati S. d) Lin. 29, post hanc lineam novus addatur paragraphus, Videlicet: si Ubi tamen idem authenticum magisterium aliqua ut divinitus revelata proponit, tali SactUS, quamvis de se non sit oraculum infallibile, verum assensum fidei ab omnibus exigit, saltem in his duobus casibus 1. Quotiescumque doctrinam recolit quae iam aliunde ad fidem catholicam pertinet. 2. Quotiescumque aliqua certa doctrina continue eodemque modo a tali

Magisterio proponitur cf. Episc. Gasser, Mansi LII, 121T A).' Quodsi Summi Pontifices in actis suis de re adhuc controversa data opera

sententiam ferunt, omnibus patet rem illam, secundum mentem ac VolUntatem

eorumdem Pontificum, quaestionem liberae inter theologos disceptationis iam haberi non posse ' Encycl. Humani generis, Denet. n. 23 13). Similia proportionaliter dicenda sunt de magisterio authentico uniuscuiusque episcopi relate ad proprios fideles n. Ratio additionis: magisterium authenticum seu ordinarium Summi Pontificis Saepe requirit plus quam si religiosum voluntatis et intellectus obsequium D; quandoque, verum assensum fidei illi debetur. Insuper, in articulo vi de episcoporum munere docendi is, verbum saltem aliquod faciendum est de magisterio uniuscuiusque episcopi ordinario in proprios subditos.

Archiepiscopus SmyrnensiSPag. 30, linn. 4 s. vi Iam vero Concilium Vaticanum I iure statuit Romani Pontificis definitiones l) ex sese et 23 non ex consensu EccleSiae irreformabiles eS

SO ... etc. D.

Mihi videtur Concilium iure statuisse, sed non clare praesertim propter iUXta- positionem 1 et 2: quae potest dare locum huic falsae interpretationi. In 1: Papam solum esse infallibilem etiam contra oppositionem Ecclesiae; et in 2: Ecclesiam in allibilem opponi posse Papae infallibili.

Hoc nequidem cogitare licet. Hae duo infallibilitates, origine et subiecto di-VexSae, non pOSSUnt opponi sed debent componi in una eademque infallibilitate. Illa cuius subiectum est Papa et quae habet originem eX promissione speciali facta

648쪽

Petro. Altera qua gaudet Ecclesia in definiendo et proponendo et quae Semper cUm

Papa consentiet.

Ergo, 1. Ex sese significat specialem infallibilitatem Papae a Christo provenire

2. Non ex consensu Ecclesiae significat infallibilitatem Ecclesiae a Papa confirmari cum quo unitur tamquam corpus suo capiti. Sed consensus Ecclesiae non debet considerari ut inutile et silentio praeteriri. Iam dictum est infallibilitatem non esse quaedam inspiratio aut revelatio divina. Illa est assistentia specialis divina quae eximit ab errore sed non ab investigatione Veritatis, scilicet a studio, et consultatione, aut aliis diversis mediis iuxta diversitatem temporum. Quapropter Romanus Pontifex ut possit loqui ex cathedra et confirmare fratres suos non potest non inquirere de consensu Ecclesiae, eam consulendo sive in Conciliis, sive consiliis regionalibus aut nationalibus, aut aliis opportunioribus mediis sicut semper factum est usque adhuc. Papa solus non facit Ecclesiam; sed ubi est papa ibi est vera Ecclesia. Haec duo membra sunt inseparabilia tamquam Caput et corpus, in una eademque infallibilitate. Insuper, qUUm pastor et rector Ecclesiae universalis aut Oecumenicae quam maXime optat unitatem et caritatem regnare in omnibus partibus Ecclesiae ubique terrarUm dispersae, gratum et acceptum certo habebit unicum medium adhibere quod est consultatio Ecclesiae universalis, pro tempore, modo aptiori a divina Providentia prolato. Quapropter, ad tollendam quamlibet aequivocationem quae a verbis i UXta- positis 1 et 2, in Concilio Vaticano adhibitis, salvo meliori iudicio, propono hanc emendationem cum Verbis litteris maiusculis assignatis: Ρag. I 0, lin. I. si Iamuero Concilium Vaticanum I iure statuit R. P. definitioneS EX SESE SCIL. EX SPECIALI ASSISΤENTIA DIVINA EΤ NON EX CONSENSU ECCLESIAE, ita ut ab eius iudicio DISSIDENTES ad aliud iudicium appellare numquam omnino liceat D. Haec emendatio non est reformatio sed explanatio tegius Vat. I. Animadversiones sunt ad mentem Gasser: Schem. Ecclesiae. Notis pag. 42,nn. Il-I4.22 EXC. MUS P. D. ALOISIUS M. DURRIEU Episcopus UahiguFaensis Pars I: page 23, ligne 20: vi necnon de Romani Pontificis infallibili magisterio ... D; page 30, ligne I si ... eX sese et non eX consensu Ecclesiae irreformabileS ...

La doctrine sur Pinfallibilite Pontificati a ete definie au Concile du Vatican I; il ne s 'agit pas d'y revenir mais bien de la completer en reprenant, d'ailleUrs, ce quisiit explici tement dit et donne comme explication a ce meme Concite. Il saudrait profiter de l'expose-ci pour trouver une formule complementatre la consultation de l'Eglise par te Pape, consultation qui precede la definition set deja cossifiee dans Denginger n' 18363, telle qu'elle s 'est merceo deja en ce qui con- cerne les deuX dogmes MariauX, poUrrait eire precise et renta obligatoire. Le cardinal Tardini, ancien secretaire d'Etat de S. S. Jean XXIII, dans la Conference de presse fur te Concile disait Documentation Catholique 19I9, col. 1492):

649쪽

6 La veritable et unique cause essiciente de l'insaillibilite pontificale est i 'assis tance divine. Celle-ci pourtant ne confere pas l'omniscience au Pape, qui par conSequent est tenu a ne pas negliger les moyens de la recherche scientisique, serieuse et prudente, poUr porter son jugement ultime et definitis. Toute definition pontificale, par conseqUent, est toUjOurs precedee de tout un travail de profonde en-quete sur l'enseignement divin conserve dans la Satnte Ecriture, dans la Tradition, dans te magistere de l'Eglise, dans la sol du peuple chretien. Et voici J'opportunite d'interpeller Ies Eveques de l'Eglise Catholique n. Et te Cardinat prendensuite in exemple les deis derniers dogmes fur la Vierge dans tesqueis te Pape convoqua Viriuellement un concile oecumenique sans lui donner la forme juridiqUC. Ainsi l'autorite du Pape dans te magistere Apostolique de l'Eglise n'apparaitrait plus si separee is, mais bien si culminante D. S'il est bien urat, en esset, que cette infaillibilite ne vi resulte n pas directe-ment de l'accord du Pape avec te college episcopal, comme celle de ce collegeresulte de son unite avec Pierre, it n 'en reste pas molns vrai que l'in aillibilite duPape, pas plus qUe sa personne et sa sonction, n' est vi opposee n ou vi opposable na cesse du college episcopal qui tui est uni, ou a celle du corps tout eniter dontii est te Ches. Comme l'a ecrit Mgr Elchinger dans une note conjointe a Un proj et de schema sur l'Eglise) c'est comme Tete du college episcopal, et on peUt ajoUter comme Ches de toute i 'Eglise, que te Pape est personnellement insatilible. Il est on ne peut plus utile et sotihaitabis, aussi bien pour l' ensemble des chre-tiens, que pOUr nos tres chers Freres separes, de te rappeter explicitement. D' ailleurs ce ne ferait que reprendre ce qui a ete formellement exprime aUConcile du Vatican I. Apres la courag se intervention, te 18 juin, du cardinal Guidi, archeVeque de Bologne, et l'em, qu'elle provoqua dans l'enceinte du Concile sit y Isait entremtres: si Facta, Ubi moris est, inquisitione de traditione in aliis ecclesiis quoad veritatem definiendam, collatoque aliquando consilio cum pluribus vel paucioribus episcopis, iuXta rei gravitatem ... Mansi, I 2, TAT, A Jὶ, une formule tranSaction-nelle s 'inspirant d'un amendement de Mgr Martin, de Paderborn Mansi, I2, 'q),fut elaboree par plusleurs et ajoutee aU chapitre a res aVoir ete adoptee. Mais Dand on en vini au canon qui definissait les conditions de l'infaillibilite personnelle, la Deputation de la Fol, pour couper couri aux subteriuges dugallicani Sme, Se refusa toujours a mentiomer ce concours de l'episcopat parmi les clauses et rensorςa, comme on sali, la valeur juridique de l'acte personnei duS Verain Pontife, en inserant, a la derniere minute, la formule qui devait determiner la crise finale ita concite et provoquer tant de meprises a l'aVenir: si eX SCSe, non autem o consensu Ecclesiae D. Formule repri se a nouueau dans notre schema G

I'explicitation dans notre schema du Concite Vatican II. De collegio episcopali eiusque capite, page 27. Primat romain et college episcopes soni d institution divine et constitutiis dela structure irreformabie de l'Eglise.

650쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

Verites deformais pleinement et definitivement acquises et que te Concile Vatican II va metire clatrement et Neinement en valeUr. I. Aussi ii est fouhaitable que l'insistance marquee un peu partout ou ilest parte G Souverain Pontife, et a tous svj eis, en particulier page 27, lignes 10,1 I, 23, 2I, II, Onc I fois de suile dans la meme page, et cela, uni ement pOUrmarquer, manifester, insister sur la Suprematie du Pape doni personne ne doute

Une stas bien elabile - d'abord dans Vatican Ι, et presentement dans Vatican II, par exemple page 23, lignes 10 a 26 -, il est plus que desagreable derelire Sans cesse ces repetitionS.

II. Le Concite Vatican II complete donc la doctrine des prerogatives Pontificales, eludiee et definie par Vatican I, par une doctrine de Pepiscopat. Cette doctrine, reprenant l'antique tradition, prend furtout la forme de celle de la collegialite episcopale.

Ainsi s'amor e - sans a coups ni manifestations intempestives - le passaged'un regime tout monarchique et centralise de gouuernement de PEglise, a unregi me collegiat, decentralise et mondiri, qui se complete par l'institution des Conferences Episcopales, comportant des muVoirs reelS. Decentralisation absolument necessat re et urgente - si on ne VeUt pas pertiele benefice des trauaux missionnaires de ce dernier si ecle - afin que la sol auChrist soli enseignee a chacun selon sa condition, les moyens de salut solent propo-ses d'une faςon comprehensibie a l'auditeur, te culte et la discipline ecclesiastique

Regime mondiat, de par allimrs si a la tete v, en ce sens que des CVequeS venant de partout, d 'horizons divers et de regions lointaines dolvent deformais avolt la parole et i 'initiative. Aussi: I. Le si Consistoire is retabit dans sa forme utile, c'est a dire de si Conseit is essectis, reel, Uraiment utile, comportant la meme liberte d'expression quia et e accordee au Concite Vatican II, deurait reunir, autour G Souverain Pontile, au molns annuellement - sinon deuX fois par an - les representanis des Esises des divers continents, eius par les eveques des disserentes Conferences episcopaleS nationales. It serait Une tres precieuse fource d'informations directes pour te SoU-verain Pontile; it aurait de larges attributions de conseil, voire meme, si te Papete juge opportun, de decision.

Aussi: IΙ. La Curie Romaine, profondement remantee dans sa forme, adap-tee aug conditions G temps present, deurait comprendre dans ses si Congregations is: et des si Directions is specialisees soli pour les diverses Eglises, Soli poUries diverses vi Grandes maiieres; et du perso et uraiment qualisie sies DoctoratfoU autres grades univerSilaires, s 'iis ne soni pas a dedaigner, ne sussisent plus: leconiaci avec la realite des siluations eXige beaucoup plus...i, originatre surtout deces memes Eglises doni iis auront a traiter les si assaires is, qui n'hesilera pas asi alter sur place is aU bestan, et ensin qui sera raisonnablement mais periodique-ment change de fason a ce que te contact avec les vrates realites locales soli effectis. C'est d'ailleurs ce qu'on est oblige de realiser presentement dans les diversmouvemenis d'Action Catholique les aumoniers dolvent eire changes Sans qUOi