Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

발행: 1971년

분량: 805페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

691쪽

ment dite, ni te pou ir pastoral au sens strici. It y a pouvoir radicat universet confere par la consecration elle-meme, qui a fati que t 'eveque devient membredu college episcopal. Ιl faudrait gardes la porte ouverte a la discussion de ces deux theses jusqu'ace que clarte NUs grande se soli faite. 2. Considerations subsidiatres a) L 'ensemble de ce chapitre semble embarrasse, incomplet et peu SatiS- falsant. Ses assirmations restent generales. h) Bien des potnis de I 'enseignement du Concile fur l'episcopat ont eteparsemes dans trois schemas disserenis: te present, colui fur te vi de cura animarum is, et celui du si de dioecesium regimine n. Un seul de episcopo est necessatre, ou I'on joindrait tous les elements eparS.cὶ Le schema parte de la sacramentalite de l'episcopat, nous l'avons VU. Mais it ne dit pas comment on entre dans te college episcopal. Il ne dit pas quec'est par la consecration episcopale. Ce qui affrmerati netlement que la structure de l'Egli se est a base sacramentelle plutot 'a base iuridique. L 'organisation juridique est-elle premiere et autonome, ou bien est-elle l' organisation δ' une realited'abord sacramentelle. Les deux potnis de vue ne soni pas a separer. It y a cependant Une priorite. Par la consecration episcopale, i 'eveque est assume dans te college episcopal et uoue a Ia mission de ce college. Mais it n' aura la plenitude des puls-Sances apostoliques que dans la communion du college preside par te successeUrdo Pierre. d) Par. 19, pag. 29-30. I 'on peut, me semble-t-il, s 'etonner de Voir DedanS ce par. reserve m vi munus docendi is des eveques, l'on parte du magistere papal. Serest-ce poUr la necessite de l'expose: donner Un ensemble de doctrine surie magistere Θ Serait-ce pour donner ici te contenu d 'un parag. de Pancien Schema

Cette eXplication, en esset, est urgente fur te plan Oecumenique: cette formule si CX SeSe etant SOUVeni mal comprise par les non-catholiques, comme si te Pape pOUUait, en Son nom propre, definir une doctrine, meme si elle n'est pas crue deja

J) declarer d'une maniere plus explicite les liens de l'episcopat et de lamission;

692쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA

episcopale - et donner plus de fondement sacramentet a la collegialite; 6) de meme que J'Eglise cf. chapitre 1 i, continue ici-bas la mission duVerbe Incarne qui vit en elle et la fati vivre de sa vie, de meme t 'eveque qui est te centre visibie de l'unite de son Eglise particuliere et te successeUr des apotres,

8) si I 'on fait alnsi attention a la sacramentalite de l'episcopat, les CVeques titulat res qui semblatent absents du schema de la premiere session, Ont leur place dans I 'Egli se . Ce qui desinit l'eveque, c'est son rapport organique a J'edification du Corps du Christ, selon la puissance sancti iante, sacramentellementcommuniquee dans l'Esprit. Par la, la distinction entre eveques residentieis et titu-laires serati reduite; 9) quel est proprement te sens du magistere des eveques reunis en Concite: puisque: 1) le Pape peut definir solennellement tui seul au nom de toute

que c'est te Pape qui doli confirmer l'enseignement des eveques p10) quelle est donc, en tout cela, la place des Patriarches p Les affirmations saltes, dans le schema vi de Ecclesiis Orientalibus ι, nous l'avons dit en sontemps, Sont molns que suffisanis. Ne ferait-il pas utile de porter, dans ce Schema dogmatique, non potnt Une affirmation dogmatique stes Patriarches soni d'institution ecclesiastique), mais d'etablir leur relation a l'episcopat, fulvant la tradition historique deux fois millenaire.

trouveratent davantage te chemin de la Catholica.Cap. III: De populi Dei et speciatim de Dicis.

DanS Son ensemble, ce chapitre est excellent, et ii faudrait te conserver telquel: theologie, spiritualite, precision dans un domatne nouueau pour Un Concite. QVel queS petites remarqUeS, cependant, me semblent necessat reS:

a) Dans la definition du vi laic , , on parte du bapteme qui l 'integre auCorps du Christ. On devrait, me semble-t-il, insister sur te sacrement de Confirmation qui habilite te bapti se a la mission du Corps du Christ dans tequel il estentre spag. 6, lig. I 23. Certes, te texte parte de l'onction du S. E. pag. T, par. 24, lig. 6), maisit faudrait integrer cela a l'endroit designe. b) La distinction entre te sacerdoce des fideles et celui, ministeriel, despretreS, est netlement indiquee pag. T, ligg. 17-24ὶ. On l 'avait deja fait dans leschema si de apostolatu laicorum D, et avec raison.

693쪽

quer la fol. Cela rejoint ce que nous disions dans nos remarques fur te schemavi De revelatione is spag. 3, n. 33. Il faudrait cependant ajouter ici mention plus large des laics, en generat spag. 8, lig. 1; cf. pag. 9 lig. II). e) Le texte parte du sensus fidei du peuple chretien. C'est la une realitecapitale pour te develo ement du contenu de la fol. On aurait pu en parier dans

te vi De revelatione n cf. nos remarques fur ce schema, pag. 2, n. 2). On metirait en rapport etroit ce sensus fidei avec la tradition elle-meme.

f) Ιl faudrait noter que les fideles ne profitent pas seulement a l'incrementum quantitatis de l'Eglise. Iis profitent aussi a son developpement qualitatis, dans la sol et la saintete spag. 8, ligg. 39-40; pag. 9, ligg. 20-21).

g) Le schema insiste, comme nous l'avons trouve dans d 'autres schemaS,sur la necessite de se sanctifier, pour les laics, par les Opera saecularia. C'est atravers ces oeuvres qu'iis travailleront a l'instauration du regne de Dieu pag. 9,

1) Si te texte benit et cherche a promouvoir les laics dans leur mission, a l'interieur de l'Eglise, it n'en proscrit pas moins, et avec raison, tOUt laicismedestructeur spag. 10, ligg. 20-22).Cap. IU: De vocatione ad sanctitatem in Ecclesia. Ce dernier chapitre du schema vi de Ecclesia n n'appelle, a mon aVis, paS de remarques. On poUrrait te conserver tel D'il est. Bien organi se, ii est compose de deux parties: la premiere traite de la Vocation a la saintete de tous Jes membres de l'Egli se . La seconde parte des etais de perfection dans l'Eglise. Le tout baigne dans une atmosphere riche de doctrine theologique et spirituelle Sure.

Archiepiscopus BarenSisCap. II, n. II. Hic numerus videtur melius collocandus in conteXtu totius capitis sive quoad ipsum locum sive, praecipue, quoad nexum cum iis quae praecedunt et cum iis quae sequuntur. Ultima periodus insuper ita substituatur: si Quo in casu ad Ecclesiae supremam auctoritatem spectat decernere utrum tales diaconi sacra caelibatus lege adstringantUr necne D. Optandum denique quod clare indicetur sacerdotii plenitudo, qua episcopus pollet, et, si res a peritis matura iudicabitur, quaestio definiatur de absoluto et eXclusivo episcopi officio sacramentum ordinis conferendi ita ut numquam ossicium hoc non episcopis delegari possit.

694쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

Archiepiscopus Salgonensis N. 7, page 11, lignes T a 13: vi Societas autem visibilis et mysticum Christi

corpus ... ideoque ob non mediocrem analogiam incarnati Verbi mysterio assimilatUr D. Ceci a Un sens exact et traditionnel: le mystere de l'Incarnation a ete Unesi economie is, comme di sent les Peres grecs, adaptee a notre condition humaine.

Le Verbe de Dieu a pris chair pour manifester de maniere visibie te message de Dieu VoUlant sauver les hommes, et te corps du Christ a ete Pinstrument de la Redemption. Suivant la meme methode la revelation reste dans et par l'Egliserattachee a des signes visibies et a des gestes d'homme. Mais ce qui fuit est molns heureux: vi Sicut enim natura assumpta Verbo divino, Ut vivum instrumentum salutis inservit, ita socialis organismus si in Ecclesiae Spiritui Christi ex aedificando Corpore inservit n. A proprement parier te Christ, en tant que Verbe de Dieu, n'assume pas sonEglise comme il l'a sait de son propre Corps, singulierement. I 'union a Son corpShumain est vi personnelle v au sens te plus strici; elle est dite si hypostatique n. I 'Esprit du Christ n'est pas uni de cette meme saςon a PEglise. Celle-ci est composee d'une multitude de personnes doni l'unite n'est pas substantielle: elle ne se ait que par l'union de chaque membre au Christ. It suffrait donc de supprimer cette phrase qui est equivoque et n'ajΟUte aucune lumiere a ce qui precede.

Episcopus tit. LinoenSis, iam. ap. LucenenSiSPars I. Suggestiones. Huic schemati corollarium addatur, principium sentire cum Ecclesia elucidans, uti prosit omnibus praesertim fidelibus circa aspectus sequenteS:

a) quam relationem et obligationem habet unusquisque fidelium erga Sanctam Matrem Ecclesiam in seipsa consideratam; b) quam relationem et obligationem habet unusquisque fidelium erga Sanctam Matrem Ecclesiam ut societatem; cin quam rinlationem et obligationem habet unusquisque fidelium erga Sanctam Matrem Ecclesiam relate ad gubernium civile; d) quam relationem et obligationem habet Unusquisque fidelium erga Sanctam Matrem Ecclesiam relate ad rem politicam. Pars II.

Super hoc schemate animadversionem neque emendationem proponendam habeo.

695쪽

Episcopus Northotoniensis Pars I. Pag. 4, lin. 29: perhaps omit si episcopos regere is hecause Acts 20, 28, maybe indistinguishable from vi preSbyteroS D.

Episcopus tit. Arbanensis, aux. Planensis Albanensium Schema constitutionis dogmaticae de Ecclesia Ι et ΙΙ). Ea praesertim quae respiciunt collegium episcoporum, eorum ministerium et sacultates in universa Ecclesia, adprobo. Opportunum videtur id quod statuitur circa diaconos I, pag. 26). Opportunum mihi videtur etiam aliquid statuere circa ordines minores: non sint solum gradus, quibus ad diaconatum vel ad sacerdotium ascenditur, sed sint munera, publice ab Ecclesia data iis qui cum sacerdote adlaborant. Praeterea, caput particulare dedicarem sollicitudini Ecclesiae erga pauperes, cum et ipsa a Christo fundata sit ad annuntiandum pauperibus Evangelium regni et ad eos fovendos ardore suae caritatis.

EXC. MUS P. D. VILLELMUS PHILBINEpiscopus Dunensis et Connorensis Pag. T, lin. T. Post sacramentum insere virgulam; linn. 8, 10, 13: repetitio vitetur instantius, instanS, inStantiam. Pag. 9, lin. 38. Inadaequata videtur expressio ei ministrando Suscipiunt. Pag. 23, lin. 24. Post Ecclesiae inseratur visibili. Pag. 24, linn. 36 et 3T. Locutio minUs clara.

EXC. MUS P. D. ALEXANDER PONCET

Episcopus tit. Basilinopolitanus Pag. 11, lin. 28. Post verba si peregrinando procurritis sic mutare qUOd Se-qUitUr: si sanctos et etiam miseros peccatores adhuc in Christo credentes in se complectens, in mUndo re vera eXistens, Sed non de mundo D, CrUCem ... etc. Rationes huius emendationis: omnia in hac paragrapho in laudem dicuntur Ecclesiae, quae ad regnum caelorum ducit homines. Unde subito et crudo modo aSSerere eam peccatores complectere, sine ulla distinctione cum sanctis, abso-

696쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

num videtur. Hoc etiam abhorrere facere potest lectorem a tali dictu . Sanctitas quidem in caelum ducit, non peccatum. Verba a me proposita, nempe si et etiam miseros peccatores is sine mora indicant eorum introitum in caelum non ex peccato provenire, sed hoc non obstante, et per maternam Ecclesiae actionem eos inducentis ad contritionem et paenitentiam.

Verba autem vi in Christo credentes s indicant fundamentum spei eorum fUturae conversionis et confirmant quod eorum futurus introitus in caelum nullo modo peccatum involvit. Idem dicendum de verbis si re vera n quibus memorantUr tentationes huius vitae; unde lapsus multorum, infirmae, non intrinsecae malae VolUntatis, spem relinquentis paenitentiae. Pag. 12, lin. 2. Post verba vi in quam homines per baptismum tamqUam per ianuam intrant, sic mutandum: vi Quapropter Ecclesiae societati reapse, Sicut Christo ipsi, incorporantur omnes valide baptigati qui ab Ecclesia non recesserunt per formale peccatum ab eius communione excludens, quamvis forsan ignorantia invincibili nesciunt Ecclesiam catholicam Romanam solam esse veram Chri Sti Ecclesiam, et alii Ecclesiae vel communitati, christiano nomine decoratae, sed ab Ecclesia Romana seiunctae, bona fide adhaereant. vi Hos omnes Ecclesia, notos et ignotos, eodem materno amore proSeqUitUr. 4 In praXi tamen, cum solus Dominus intuetur cor 1 Reg. 16, T) ii soli inter adultos baptizatos externe haberi possunt ut Ecclesiae societati incorporati qUi integram illius Ecclesiae ordinationem omniaque media salutis in ea constituta agnoscunt, et in compagine visibili eiusdem Ecclesiae cum Christo, eam per Summum Pontificem et episcopos regente, iunguntur, vinculis nempe non tantum baptismi, Sed et eXternae et explicitae professionis fidei, et sacramenti ecclesiastici regiminis

si Non SalVatur tamen, licet ad Ecclesiam quoquo modo pertineat, qui in fide, spe et caritate non viVit, sed peccans in sinu Ecclesiae ' corpore ' quidem, sed non' corde ' remanet... D etc.

Rationes huius emendationis: cum modo dictum est homines per baptismum tamquam per ianuam Ecclesiam intrare, omne validum baptismum, sive adulti bonae fidei, sive alicuius usu rationis carentis, in veram Christi Ecclesiam eum introducit. Quomodo ergo talis baptizatus ab hac Ecclesia egredi posset sine formali eius culpa 3 Membrum ergo huius Ecclesiae Romanae semper remanet, etiam si hoc ipse ignoret.

Episcopus Ianuarientis Pars I. Praenotamen generale. Schema, licet vestigia nitida illius quod episcopi quidam

europaei mense februario p .p. eXaraverint, prae se ferat, generatim propriUm Secutum est iter, Clariore rei conceptione apparente, melioris notae latinitatis arridente,

Concilio digna habitudine enitente, nempe relinquendi vi quaestiones subsidiarias ulteriori investigationi et theologorum studio cf. pag. 44, Com. , n. 113. Animadversiones. Vestigiis forsitan illis imputandum est quod in sequentibus

697쪽

1. Pag. 9, lin. 26: dicatur: si ... praestat, quae tum dirigit tum vita replet n. 2. Pag. 24, linn. 36-IT: 4 Apostoli igitur ab ipso Domino instructi et acceptimandatis. . . n. Quid sibi velit Θ Nec locutione et acceptis mandatis res clarior fieret. I. Pag. 30, linn. 23-29 ad litteram exhibet propositionem in illo schemate prostantem. Puto in lin. 26 non recte dici agnoscatur nec in linn. 26-2T, forma

passiva adhibita, adhaereatur. Textum ita emendarem: si Romani Pontificis ... praestantam est, qUo nempe magisterium eius supremum reverenter agnoSCitUr et sententiae ab eo propositae sincera praebetur adhaesio, idque. . . manifestatam ipsius, quae Se prodit. . . eX dicendi ratione n.

Utique, quod ad me attinet, ultimam propositionem relati Vam squae se prodit ...) omitterem, ne de criteriis authenticum quoddam haberetur iudicium tam sollemne, qUod nonnumqUam periculis plenum esse constat. q. Difficultas circa magisterium ordinarium. Exsistentia magisterii ordinarii tum Romani Pontificis tum totius per orbem episcopatus Sedi Apostolicae uniti in schemate asseritur spag. 30, linn. 23 ss.; pag. 29, linn. 29 ss. J. Quos teXtUS attente legens comparansque t tui quem schema pag. 29, linn. 34 sS. enuntiat, de magisterii ordinarii et exsistentia et essentia dubiis angor, non eo sensu ac si eius exsistentiam in dubium vocarem, sed quaestione pulsante, qUandonam tandem habeatur exercitium authenticum magisterii ordinarii de quo constet. Tribus enim textibus a me allatis ob oculos habitis, claritas de magisterii ordinarii et exsistentia et essentia Concilii verbis non augeri videtur, sed magis ossuscari et ob nimiam forsitan sollicitudinem protegendi magisterium pontificium quod nemo sanae mentis impetit, doctrina de magisterio non progreditur. Emendationem textus vel maiorem teXtuum harmoniam proponere non Valeo, sed exprimendam esse dissicultatem quam ultimus in interiore Brasilia episcopus forte absque ratione suffcienti) persentit trium teXtuum comparatione, cenSUi.

EXC. MUS P. D. FRANCISCUS REN IRO

Episcopus Pharaonensis 1. Pag. 2I, n. 14, linn. II-34: loco negationis: si non sunt nisi ministri Christi et ... is melius videtur assirmare: si sunt ministri Christi et ... D. 2. Pag. 26, n. 1 I, lin. 39: expedit declarare ad quos praepositos spectat de

cernere. .

ITEXC. MUS P. D. VINCENTIUS ROIG Y VILI ALBA

Episcopus tit. Aradensis, Dic. ap. Ualieduparensis In cap. I, n. 10, in pag. 13 ad finem addatur: Sancta Mater Ecclesia Deo Matrique eius B. Mariae semper suas orationes effundet ut ad essectum felicem illud Domini nostri Iesu Christi desiderium perveniatur: Ut sit unus pastor et Unicum ovile.

In cap. II, n. 1 I, pag. 26, linn. 28 ff.: quando agitur de diaconatu forsitan erit bona consideratio sequens: si In multis regionibus, e . g. in missionibus, perdifficile est consequi sussicientem numerum sacerdotum. Adaptatio diaconorum in

698쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

multis ministeriis tanquam cooperatores sacerdotum est pro hodie bona Spes: e. g. in praedicatione, administratione sacramentorum baptismi, communionis, matrimonii fassistendo), in administrandis rebUs oeconomiciS, etc. etc. D.

Episcopus tit. PegaeuSPars I. In genere lo schema mi piace, per la sua opportunita, e per la plenezza des tirinale, appoggiato ad una scrupolosa, imponente documentagione. Forse Sa-rebbe desiderabile qualche ali gerimento, ove it concello non venga decurtato,

Faro qualche osservatione, con umile avulso, sapendo di leggere pagine magistrati. At cap. I, n. I, lin. 1 I darei alla espressione vi suo Spiritu replevit is, Un accento piu trinitario, come e evidente at n. 4, paSSim. At cap. Ι, n. I, lin. 4, farei la stessa osservagione per la frase: si Mittens

enim Spiritum suum CredenteS etc. D.

E ugualmente, alia lin. 14: vi Spiritu eius intus Operante v. Dei pari alia lin. 38: vi Spiritus autem Christi est qui etc. n. Per non insistere, osseruero che mi sembra troppo frequente questa forma, pur legittima, a preferenga di altra come annotat alio schema de Revelatione) piutrinitaria. It n. I sul vi Corpo mistico B, e davvero un giotello, per ispiragione, per con' fluenga di autorita, per immagini scri iturali.

It n. 6, sulle varie immagini della Chiesa, e molio bello; ma non mi pare in- dispensabile, anche perche si e pariato della re alta dei Corpo mistico nel precedente n. I.

Tullo it n. 9 de nexibus Ecclesiae cum christianis non cathoticis), e, per Con' tenuio e per forma, nello spirito di questo Concilio, una pagina eccellente, ricca di apostolica carita, di si cura Mitrina, di opportuna enunciagione. At cap. ΙΙ, n. II, lin. 2, la frase: si ... in quos gratiam de suae paternae plenitudinis abundantiam transfundunt is o la cambieret con altra opportuna conside-

ragione, o la adegueret meglio at testo det Pontificale Romano scitato in nota), dove si prega il Signore e si dice: vi Sic et in Eleazarum et Ithamarum filios Aaron

paternae plenitudinis abundantiam transfudisti n. Nello stesso n. 1 I, lin. 39, quando si parta dei diaconato, come grado permanente, Vorrei chiarire te parole si ad praepositos Ecclesiae o. Si tralia qui della Chiesa Universale, o della Chiesa intesa nelle giurisdigioni regionali, particolari ΘPars II. Lo schema mi piace, e per Ia ispirazione, degna deli altissimo tema, tanto impegnativo; e per la organicita. Buona, e maggiormente chiarificatrice, la divisione, con to spostamento delletae parti: si De populo Dei in genere is at 2' posto; e vi De laicis in specie hal 4'.

699쪽

Mi sta consentita qualche osservagione, che, a tanti maestri cosi qualificati, propongo con umilia. At n. 22, lin. 4, mi sembra eccessiva la frase si cum gaudio animum convertitis. Invece di si cum gaudio D, Useret Un termine piu attenuato, per eSempio:

It n. 23 e tutio degno dei grande Concilio: e una pagina profonda, per documentatione, per sintest dotirinale, per amato carismatico.

alla parola 4 COOperetur is, Vorrei, se poSSibile, una coStrugione meglio evidente. At n. 24, ottima, solida, la dimostraZione vi De Sacerdotio univerSali etc. D, specie nella elencazione dei fondamenti sacramentali di esso, per i fedeli cristiani in genere, dat S. Battesimo, alia Confermagione, ais Eucaristia, at Matrimonio. Qui pero vorrei fare 'osservazione. Uargomento si De Sacerdotio uniυerSali De provato benissimo, ed vicacemente, con 1' porto dei sacri testi e desie autoritades Padri dei primi secoli. Occorrerebbe, a parer mio, per rico iungere l'elenco dimostrativo a1 recente magistero, coimare meglio 1 iato tanto piu che te Notes anno tolle dat testo detinitivo) con una rasSegna, anche r 1cta, es testimonianZedello stesso magistero attraverso i secoli intermessi. E cio per vimostrare 1 atten-gione continua anche se non con 1 accento e quaSi con 1 urge a ci1 oggij cletia S. Giesa a questo singolare dono, ed impegno, clei popolo cr1Stiano. La conclusione ciet n. 24 che chrucie, come mi pare, ii cap. II) forma uti attrabella pagina, ricca cli consolanti verita Sulla ricctiezga meraV1Ω1osa deis anima cristiana. E il duplice brano: Mello circa II et SenSus I aer , per u quale des popO1Ocristiano vi OmnES Sunt doctDIlES Dei is; e quewaltro cite ricorda si varia cona et munera n elargiti datio Sp1r1to Santo, a Vantaggio cletia Giesa e cles Ostolato. Coi n. 2I, comincia it cap. 4, si De laicis in Specie D. L 'ho letto e ruetto, e mi Sembra completo. Delia Sua opportunita in queSto Concilio, e superfluo partare, tanto 1'eS1genga di cui traita, e viva nessa natura Stessa della professione cristiana; e cosi chiaramente emerge nes magistero della

Chiesa, specie negli ultimi templ. Mentre, alcunt Iaici - e Atto nel paragrato a)da lin. 16 alia lin. 21 - potranno persino si deficientibus sacris ministris, vel iiS-dem in regimine persecutionis impeditis, Osticia sacra pro facultate is supplire; a tuiti e fatio obbligo di collaborare, per l'aumento si extenSivum et intenSivum totius Corporis Christi v. Ι tre paragrasi a in b) c) elencano chiaramente e autoreuolmente, i campi diversi e te forme opportune, net quali, e con te quali, I'apostolato suo SVolgersi. Pregioso it paragrafo ci, quando dichiara che vi ad omnes christifideles id etiam spectat, ut per opera, etiam saecularia seipsos aliosque sanctificent ita ut mundus Spiritu Christi imbuatur is; e quando ribadisce i principi dei rapporti tra Stato e iesa, in termini, diro cosi, universali: con it riconoscimento, da una parte, allacitia terrena di reggersi con i suoi principi; e, dati 'altra, con la condanna des 'infausto si laicismo D o si secolarismo is, nemici della Religione e delia liberta cristiana.

It n. 26 stabilisce, rifacendosi asse piu genuine fonti della giustigia, della prudenga e delia carita, i rapporti indispensabili tra i fedeli, i laici, e la sacra gerarchia. Questa deve te sue sollecitudini, te sue direttive, te sue vigilange ai fedelie at laici: e i fedeli e i laici debbono fiduciosa obbedienga a coloro che prestedono,

700쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLEs1Α 705 specialmente a quelli, vi quorum auctoritas nomine Christi exercetur h. E, attenti

alloe ingluste o imprudenti censuret Net n. 2T, mi sembrano trono generose te espressioni, con te quali cominciala adhortatis: si Sacrosancta Synodus, quae magna cum gratitudine conscia ESt de ingentibus honis ope omnium christifidelium, ad iugem Corporis Christi aedificationem obtentis, etc. D. Vi Vorrei parole grate, ma in forma piu attenUata. Nel resto, si conchiude con una giusta consideragione: i sedeli stano consape-Voli per la dignita delia loro vocagione, di lavorare per ii Regno di Dio, tanto piuche, certe speciali mansioni si eodem modo ab aliis neque praestatur neque praestari poteSt D. Degna la chiusa, nella quale, tra l'altro, e deito: vi Etiam in difficilioribus adiunctis positi, ne erubescant Evangelium BlNel cap. IV, c'e tanto da ammirare, per Popportunita di chiudere cost splendidamente questa seconda parte della costi iugione dogmatica de Ecclesia; e perio sVolgimento dei grande tema, vi in mysterio Ecclesiae . . Omnes, Sive ad Hifram chiam pertinent, Sive ab ea pascuntur, ad sanctitatem vocantur n. 28, in principio . Una e la santita cristiana vi pro omnibus et singulis is, vi sive in Saeculo Sive in religione degentibus h n. 29). Ma questa santita vi in variis vitae generibus et

officiis. . excolitur D.

I spirato, it pensiero di pregare perche i fedeli rispondano con fedella allagragia di questa vocagione. Ed eccone la stupenda gragia, in rispondenga ali'onoree alia gloria che si rende alia Santissima Trinita: vi Quo magis insuper crescit eorum Sanctitas, es clarius Christi mysterium in Ecclesia revelabitur ψ n. 29 en. I 0, panim). Net n. I 1, ii Sacro Concilio risponde - diro cosi - opportinamente, aqUello che a certUni, pessimisti ad oltranga, sembra it fatale, invincibile ri lassamento dei nostro tempo. La solenne proclamagione delia sempre viva attualita dei Consigit Evangelici. E, addiriitUra, la consolante, esperta assermagione: si PlureSenim fuerunt omni tempore et adhuc sunt viri et mulieres qui haec consilia, vel quaedam vel Omnia, excitante Dei gratia, privatim ObSerνant... D. Anzi, nei nn. II e 36, per conforto di tuiti coloro che credono nella vi Vapresenga delio Spirito Santo nella Chiesa, c 'e di piu. A proposito di quanti si

Volano piu profondamente e sermamente alia pratica dei consigii evangelici, e Visi consacrano, it Sacro Sinodo si confirmat ac laudat innumeros viros ac muliereSFratres et Sorores, qui fideli et humili praxi praedictae consecrationis DonSam Christi condecorant omnibusque hominibus generosa atque diversissima Servitia

praestant D.

EXC. MUS P. D. PAULUS SAVINO

Episcopus tit. Caesariensis in Thessalia, aux. Neapolitanus Pars I. Pag. 9. Praetermittitur in schemate thema si communionis v koinonia), quo S. Scripturae declarant relationem unionis cum Christo et cum divinis Personis. Sistitur tantum in methaphoris: corporis Christi, domus, templi, gregis etc. Deside ratur igitur ut inseratur thema vi commUnionis D.

SEARCH

MENU NAVIGATION